2019
Voorjaar
1 Algemeen 2 In het klooster 3 Sociale projecten 4 Verhuur 5 Programma’s uitgelicht 6 Stemmen in het klooster 7 Wat zal 2019 brengen? 8 Agenda
Het goede leven
A
www.kloosterhuissen.nl u kunt ons ook volgen op de social media
d oor a a lt ba kker, d i recteur
ls ik deze tekst schrijf, is er zojuist een groep van 40 vrijwilligers van een hospice in Zeeland aangekomen in het klooster. Ze zijn hier voor
een paar dagen, om in het zonnetje gezet te worden en hun intensieve, belangrijke werk als vrijwilliger geïnspireerd voort te kunnen zetten. Wat een helden! Ik vind het altijd fijn om deze gasten welkom te heten en over het klooster te vertellen. We zetten ons enthousiast in om hen een paar geweldige dagen te bezorgen. Als ze tijdens de rondleiding vertellen hoe zij hun werk voor zieken en stervenden ervaren, klinkt daar duidelijk in door hoeveel voldoening hen dit schenkt. Het vergt veel, maar ze zijn zo blij en dankbaar dat ze dit vrijwilligerswerk mogen en kunnen doen. Gaaf dat dit zowel de zieke en familie als ook de vrijwilliger goed doet. Mooi om er zo voor elkaar te zijn. Dit raakt voor mij aan het goede leven. De katern is deze keer geheel gewijd aan ‘het goede leven’. Het goede leven is ook het thema van de leergang die we vanaf mei 2019 gaan starten. Een leergang ontwikkeld door en onder leiding van filosofe Welmoed Vlieger. Zij begeleidt de deelnemers vier maal twee dagen lang rondom dit thema, binnen het ritme van het
klooster. Buber, Frank, Ahrendt, Kierkegaard en anderen zijn een waardevolle spiegel en gids op deze weg. In de katern wordt het Goede Leven belicht vanuit verschillende perspectieven en vragen. Hoe goed is je leven als je al meerdere jaren op de vlucht bent met je gezin en in onzekerheid verkeert over je verblijfsstatus? Waarom zoeken we ons geluk ver weg en ligt het eigenlijk niet vlak voor onze voeten? In de katern ook een zeer persoonlijk familieverhaal over een oorlogstrauma, over herstel van menselijkheid en van ‘’verzeihen’’ naar vergeven. Gebrokenheid hoort ook bij het goede leven. Hoe kunnen we heel zijn in gebrokenheid? Hoe kunnen we heel zijn en leven met wat er is. We wensen u veel inspiratie.
Zelfcompassie lijkt op fietsen
I
k was zo’n 4 jaar oud toen ik leerde fietsen. Ik heb er nog vaag herinneringen aan: dat ik op de stoep
voor ons ouderlijk huis gevaarlijk door de bochten vloog, veilig door de metalen zijwieltjes die vast zaten aan mijn achterwiel. Machtig voelde dat! Stap voor stap bekwaam je je er verder in. Eerst zonder zijwieltjes, dan met één hand aan het stuur, ten slotte stoer met losse handen. Fietsen: het is een vaardigheid die je jong al onder de knie leert krijgen en daarna nooit echt meer verleerd.
Het duurde veel langer voor ik begreep dat veel van ons geestelijk leven ook uit vaardigheden bestaat. Een voorbeeld dat de laatste jaren veel opgang doet is mindfulness: de vaardigheid van het trainen van aandacht. Hetzelfde geldt voor zelfcompassie. Dat dit een vaardigheid is, is af te lezen uit de definitie. Enkele jaren geleden formuleerde Kristin Neff, een autoriteit op het gebied van zelfcompassie, het als volgt: wanneer geconfronteerd met ervaringen van leed of van persoonlijk falen omvat
ONDERWEG KATERN ONDERWEG Kwartaalthema belicht vanuit verschillende invalshoeken THEMA VOORJAAR 2019
d oor kl a a s- j an pos, psychiat er en b egel eider
zelfcompassie: vriendelijkheid jegens zichzelf (‘selfkindness’), medemenselijkheid (‘common humanity’) en mindfulness (‘mindfulness’, het ervaren van de eigen pijnlijke gedachten en emoties in een evenwichtig bewustzijn in plaats van zich ermee te over-identificeren). De verschillende onderdelen zijn omschreven in termen van gedrag. Je kunt jezelf bijvoorbeeld de vraag stellen: gedraag ik me vriendelijk jegens mezelf, denk ik vriendelijk en mild over mezelf, of ben ik juist zeer kritisch en besteed ik weinig aandacht aan mezelf? Het leuke aan gedrag is dat het is te veranderen en te oefenen. Vaak is een gebrek aan zelfcompassie terug te voeren op de jeugd. En ook daar is de overeenkomst met leren fietsen frappant. Leren fietsen doe je niet zomaar. Ik kan me herinneren dat ik naast mijn kinderen mee-rende, klaar om ze op te vangen als ze zouden vallen. Bij tijd en wijle hadden ze het nodig om bemoedigd te worden – ‘heus, ik weet zeker dat het je gaat lukken’ – en op andere momenten was het voldoende voor ze als ze wisten dat ik dicht in de buurt was. En naarmate ze de vaardigheid beter onder de knie kregen, nam ik meer afstand en liet het aan henzelf over. Waarom zou ik nog helpen als ze het zelf prima konden? Hetzelfde geldt voor zelfcompassie. Ik kan mezelf de vraag stellen: leer ik mijn kinderen die vaardigheden zoals die hierboven in Neff’s
Ons bezinnen op het goede leven is geen luxe Aalt Bakker
Schoonheid is zichtbaar geworden liefde Liesbeth Woertman
1
5
Wijsheidsperspectieven op werk en bestaan Welmoed Vlieger
2
6
God houdt van diversiteit en volheid Martina Heinrichs
definitie beschreven staan? Leer ik ze vriendelijk zijn jegens zichzelf, leer ik ze om hun emoties te hanteren? Vertel ik ze dat hun ervaringen, fijn én moeilijk, gedeeld worden door alle mensen? Lees het volledige artikel op onze blog: blog.kloosterhuissen.nl/zelfcompassie-lijkt-op-fietsen/ Weekend Liefde begint met mij Vrijdag 28 juni t/m zondag 30 juni 2019 Meer info en aanmelden: www.kloosterhuissen.nl/p/1411
De schat van je leven is in je eigen huis te vinden Henk Jongerius
3
7
Hee ouwe droom, hoe zat het ook alweer Theo Menting
Het goede leven in tijden van klimaatverandering Jan Jorrit Hasselaar
Het goede leven… of hoe ver reikt een zegen? Annette Melzer
4
8
Het goede leven k loos t e r k ra n t voo r j a a r 2 0 1 9
1