មន្តអាគមចំណងស្នេហ៍

មន្ត

និពនធេ

គមន៍ចំណងេសនហ៍

យៈ ខឹម ឌី

Page 1

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េនេពលែដលេមឃងងឹតពិភពេ មនក់ៗមនករភ័យខ្លចយ៉ ងខ្លំងពុំ ្រ

កទំងមូល

ក់បីដូចជទទួ លរងនូវប

៊ នេចញមកេ្រកេនះេទ អនកែដល

ែតអនកេនះជ្របេភទមនុស ែដលេចះេវទមន្ត ឬមកពី្រកុម្រគួ

កំែប្លង ប៉ុែន្តមិនែមនេទ

ជេរឿងពិតេបើសិនជអនកបនេបះជំ

មនេរឿងជេ្រចើន្រតូវបនេគ េពញបូរមីណ៍ដ៍អ

ត្រត

រអ្វីមួយអញចឹង

ចេចញមកេ្រកបនលុះ

រេវទមន្ត។

្ត ប់េទ

ក់បីដូចេរឿង

៊ នចូលេទកនុងពិភពេវទមន្តេនះនឹង

ង។ សំេលងស្លឹកេឈើ បក់ឮសូរ្របវៗគួរឲយខ្លច ៃថងេនះគឺជយប់

ច រយបំផុត្របចំឆនំ េ្រពះថ្រកុម្រគួ

មយ៉ ងេដើមបីសុំពរជ័យពី

្ត

រនិងបក េវទមន្តទំងអស់្រតូវែត្របរព្វេធ្វើពិធី

នសួគ៌ េបើពុំដូេចនះេទអនកេវទមន្តទំងអស់េនះនឹង្រតូវទទួលរងនូវប ្ត

រ

េហើយរ

យខ្លួនក្លយេទជបី ច្រគប់៧០០ជតិជពុំខន។ មិនែមនមនន័យថពួកេយើង្រតូវចូលរួម េធ្វើទំងអស់គនេនះេទ ករេធ្វើពិធីេនះគឺឲយចូលរួមបនែត្របមុខអនកដឹកនំេនះែតប៉ុេ ្ណ ះ ចំេពះកូនេច ចង់ចូលក៍បនមិនចូលក៍បន ែតេគ្រតូវ្របកដចិត្តថ្រកុមរបស់េគពិតជបនេធ្វើពិធីរច ួ ល់ ពុំេនះេទេគ នឹងជួបេ្រគះមហន្ត យទំងេនះ។

្ត ប់េហើយក៍គួរឲយខ្លចមិនធមម

េទេនះ សំ

ងេហើយែដលខញុំមិន

ែមនជអនកមនមុខមនមត់អី ្រគន់ែតេចះេវទមន្តបន្តិចបន្តួចកុំអី្រតូវមកគិតេ្រចើន េវទនចិត្តជមិនខន េនះេទ។ ខញុំេឈមះវ ីរ ីន

យុ១៩ឆនំ ជមនុស មកពីវ ិមនេខម។ វ ិមនេខម គឺ ជវ ិមនមួយកនុងចំេនមវ ិមន

ធំៗទំងបី បនទប់ពីវ ិមន្រកហមនិងវ ិមនែកវចរៃណ។ បនទប់ពីេនះក៍មនបក េវទមន្តេផ ងៗជេ្រចើន

េទៀតែដលខញុំមិនបន គ ល់ េហើយក៍មិនគិតនឹងចង់ គ ល់។ េនេពលេនះខញុំកំពុងែតមនភរកិចចេក្ត ច់ មួយេនះគឺ្រតូវបន្លំខួនចូ ្ល លេទកនុងវ ិមនែកវចរៃណ ជវ ិមនែដលេពរេពញេទេ យគុណធម៌ មនចិត្ត េម ្ត និងលបីលបញែផនកេវទមន្តេនកនុងពិភពេវទមន្ត េដើមបីេសុើបរកករពិតមយ៉ ងជូនវ ិមនេខមរបស់ខុំញ។

មិនដឹងថេតើខុំន ញ ឹងមនជីវ ិតបនប៉ុនមនៃថងេទៀតេនះេទ ប៉ុែន្តេដើមបីបក ករបូជបន្តិចបន្តួចចត់ទុកថជ

េរឿងែដលមនគុណធម៌បំផុតចំេពះជីវ ិតមនុស េវទមន្ត ហិហិ េនះខញុំជមនុ ស េវទមន្តផងឬ? ខញុំឈរញញឹ មែតមនក់ឯងយ៉ ងេភ្លចខ្លួន ហឹមេថមើរេនះេម៉ ងជិត១២េហើយ បក នីមួយៗកំពុងែតញប់ៃដញប់េជើងេដើមបី

េ្រត ម្របរព្វពិធី។ បក របស់ខុំញក៍កំពុង្របរព្វដូចគន ប៉ុែន្តទស់្រតង់ថខញុំមិនេនែកបរបក របស់ខុំញេទៀតេទ េ្រពះេពលេនះខញុំកំពុងែតេនេកៀកបំផុតៃនបក ែកវចរៃណ មរយៈករបំបំងកយរបស់ខុំញ។ េនេពល ែដលពិភពេ

កមនសភពសងប់

ង ត់បំផុត រ ំេពចេនះ្រ

សញញថជិតដល់េម៉ ងេហើយ។ ខញុំកំពុងែតឈរេ

ប់ែតមនខយល់បក់េបកយ៉ ងខ្លំង

ងេដើមឈឺយ៉ងជប់េ្រពះខ្លចថខយល់

ជ

ចនឹងបក់នំ

យកខញំុេទ្រគ ត់េចលេនម្តុំ មួយក៍ថបន។ មនុស មួ យ្រកុម ែដលខញុំ គ ល់ចបស់ថជមនុស មកពី វ ិមនចរៃណកំពុងែតេរៀបចំចត់ែចងេធ្វើពិធីេនកនុងៃ្រពែកបរវ ិមនរបស់ពួកេគយ៉ ងេសង ម ង ត់។ ខញុំេដើរ

ចូលលបៗេដើមបីឲយជិតបន្តិចេ្រពះចង់ដឹងេគេធ្វើអីខ ្វ ្លះ េហើយពិធីរបស់ពួកេគមនលកខណៈ្រសេដៀងនឹងពិធី របស់បក ខញុំែដរឬេទ......................ប៉ុែន្ត............... «ឈប់ភ្លម! េនឲយេសង ម!» ខញុំ្រស ំងកំង ែបរេ្រកយយឺតៗេដើមបីេមើលមុខ

អនកែដលែ្រសក

បញ ជ ខញុំ។ េគេធ្វើមុខ្រកញូវេហើយរុញកបលខញុំឲយែបរេទវ ិញ៖

«េនឲយេសង ម! ឯងចូលមកទីេនះេធ្វើអី?» ខញុំឈរេសង មយ៉ ង្រតង់ខួន ្ល េហុើយ! េនះខញុំបំបំងកយ

េហើយេតើ! េម៉ចក៍ មនក់េនះេនេមើលេឃើញេទៀត? អត់យល់! ឬមួយក៍េវទមន្តរបស់ខំុញអន់ដល់កំរ ិតេហើយ បនជេគេមើលេឃើញែបបេនះ? មនក់េនះយកអ្វីមយ៉ ងមករុញខនងរបស់ខុំញ៖ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 2

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«េលើកៃដេឡើង េហើយេដើរេទមុខ!» ខញុំេលើកៃដេហើយេដើរេទមុខ។ មួយ្រសបក់ខួ្លនរបស់ខុំក ញ ៍្រតូវ

បនេគនំចូលេទដល់កុងវ ន ិមនយ៉ ងពិត្របកដ។ ខញុំ្រតូវបនេគ

ក់ឲយអងគុយដូចជអនកេទសេនកនុង

វនករអញចឹង៖

ន់! មនក់េនះចូលមកកនុងវ ិមនរបស់េយើងទំងយប់

« សង ័យ

មរយៈេវទមន្តបំបំងកយ! េមើលេទគួរឲយ

ស់!» ខញុំងក់េមើលមុខអនកែដលនំខុំញមកអំបញ់មិញ េម នឹងសង្ហ

ដូចេកមង

យុ១៥ឆនំអុីចឹង ែត

មពិតេគមន

្របចំ្រកុមបំបំងកយមិនខន(េយង វ ័យ្របែហល៤០ឆនំមនមុខ្រសស់ មកក៍ងកេមើលេទនរ ីដ៍្រសស់

្អ ត

យុ៣០ឆនំេហើយ េគនឹង្របកដជ្រគូឃីង្រគូេវទមន្តសង្ហ ន់ជ្របមុខ្រគូៃនវ ិមន មន

មករេរៀប ប់របស់អនកយកករ)។

្អ តែត

ស់ មុខេគ្រសស់

ច់េ្រសចបន្តិច សំឡឹងេមើលមកខញុំមិន

ក់ែភនក បន្តិចេ្រកយ

្អ តមនក់ែដលេនែកបរេនះ៖

«ឆ ៉ ! ជួ យេមើលបន្តិច!» ខញុំចប់េផ្តើម្រតជក់ៃដេជើង ឆ ៉ ? នងគឺជ្រគូលបីេឈមះែផនក

នចិត្តរបស់

មនុស េនះនងនឹងដឹង្រគប់យ៉ងរបស់ខុំេញ ហើយឬ? ្រសី្រសស់េនះមិនបង្អង់យូរ េគេដើរមក្រកែវលជុំវ ិញ

ខ្លួនរបស់ខុំញរច ួ សំឡឹងេមើលែកវែភនករបស់ខុំយ ញ ៉ ងយូរ...............បន្តិចេ្រកយមកក៍េដើរេទេគរព ន់៖ «គមនអីចំែឡកេទ!ជជន មញញ េចះេវទមន្តបន្តិចបន្តួច! េហើយក៍ចង់េរៀនេវទមន្តបែនថម! ែដល សំខន់េនះគឺ......នងគមនគំនិត

្រកក់េទ!» ខញុំដកដេង្ហើមធំទំងធូរចិត្ត េនះែខ កេខមមួយែខ េននឹងក

របស់ខុំញេនះពិតជមនឥទធិពលមិនធមម

ែមន!

ែមន សឹងែតមិនគួរឲយេជឿ របស់មកពីវ ិមនេខមពិតជមិនធមម

ន់េងើបេចញពីេកអីេដើរសំេ

មករកខញុំ៖ «េឈមះអី?» ខញំុេអះអុញបន្តិចេទើបេឆ្លើយ៖

«វ ីរ ីន! ជ......................ជកូនអនក្រសុកធមម

!»

«ខញុំសួរេឈមះរបស់នងមិនបនសួរថនងជអនក «ច៎ .......................ចស!» អីេគ? កចេម្ល៉ះ?

មកពី

«នងពិតជចង់ក្លយជសិស របស់វ ិមនែកវចរៃណ េ្រពះអនក

ៗក៍េ

ស់ែមនេទ?» េគនិយយចូល

យឲយែតមកទីេនះគឺដឹងែតេដើមបីេវទមន្តប៉ុេ

បនចូលេនកនុងវ ិមនែដរឬេទ? េ្រពះវ ិមននីមួយៗតឹងែតង

េទ!»

្ណ ះ ខញុំចប់េផ្តើមភ័យអរ េនះខញុំ

ច់េរឿង ចនឹង

ស់ េបើគមននិស ័យេយើងនឹង្រតូវបនេគ

េបះេចញពី វ ិមនភ្លមៗែតម្តង៖

«គឺ...............ចស្របកដ

ស់!» េគងក់េមើលមុខឆ ៉ បន្តិចរួចងក់កបល៖

«ល្អ! មនេហតុផលអ្វីខ្លះែដលនងចង់ក្លយជមនុស េវទមន្ត?» «េដើមបីកុំឲយេគេមើលងយ! េដើមបីជួយ្រកុម្រគួ ចិត្ត!»

ន់ភញក់បន្តិច៖ «អ្វីេទជេសចក្តីសុខផ្លូវចិត្តរបស់នង?»

រពី្រកុមឈ្លនពនមួយចំនួន! េដើមបីេសចក្តីសុខផ្លូវ

«គឺករបនេធ្វើនូវអ្វីែដលេយើងចង់េធ្វើ!» គត់មិននិយយែត «ល្អ! ចត់ទុកថនងសំ

ឃីង! ពឹងេលើេ

និពនធេ

ងចុះែដលមកប៉ះៃថងេរៀបចំពិធី! នង

កេហើយ! ចត់ែចងផង!» ្រគូឃីងេ

យៈ ខឹម ឌី

ក់យល់្រសបចំេពះខញុំ៖

ចេរៀនេវទមន្តេនទីេនះបន!

នេគរពគត់បន្តិចរួចងក់មកសំឡក់ខុំ៖ ញ

Page 3

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«អេញចើញមក

មខញុំ!» ខញុំេងើបឈរងកេមើលឆ ៉ េឃើញនងញញឹម ម្រគូឃីង។ េនកនុងវ ិមនដូច ង ត់ ស់ៃថងេនះេ្រពះជធមម វ ិមន

មនករកកកុញេនកនុងតំបន់

ក់ខុំប ញ ន្តិចរួចក៍េដើរេចញមកេទ ក៍ដូចវ ិមន

ែដរែតងែត

វនករជនិចច។ ្របែហលជៃថងេនះកូនសិស ទំងអស់្រតូវេទេលងផទះ

េហើយេមើលេទបនជមិនេឃើញមកទទួល

្វ គមន៍សិស ថមីដូចជខញុំ ហិហិ.....។ ្រគូឃីងេដើរបេណើ ្ត រ

េរៀប ប់បេណើ្ត រទក់ទងនឹងវ ិមន។ េនទីេនះមនសិស សរុប្របែហលជជង១០០០នក់េហើយ្រតូវបន េគែចកេទ

ម្របេភទេវទមន្តនីមួយៗខុសៗគន ែដលមនសរុបទំងអស់១៨មុខេហើយមន្រគូ

មមុខ

ជំនញេរៀងៗខ្លួន។ េទះេគមិន្របប់ក៍ខុំដ ញ ឹងែដរេ្រពះ្រគប់វ ិមនទំងអស់េរៀននូវេវទមន្តទំងអស់េនះដូ

ចៗគន ្រគន់ែតខុសគន្រតង់រេបៀបៃនករ សិស

ន ក់េន គឺ មនលកខណៈអ

ត់ែតប៉ុេ

្ណ ះ។ ខញុំេឆ្ល តេមើល

ច រយនិងែប្លកែភនកយ៉ ងខ្លំង េនះ ខុសគនពីវ ិមនរបស់ខុំញខ្លំង

េម៉ចក៍ែបបេនះេទេកើត? ជចុងេ្រកយ្រគូឃីងនំខុំេញ ទដល់

ស់

លដ៍ធំមួយដ៍គួរឲយភញក់េផ្អើល។ ខញុំចំហមត់

េ្រពះែតេនទីេនះមនមនុស យ៉ ងេ្រចើន េហើយ្រគប់ែភនកកំពុងែតចប់

េលើកៃដេឡើងជសញញថឲយ្រគប់គន

មបនទប់ខណ្ឌនីមួយៗសំ ប់

ង ត់ េហើយចប់េផ្តើមនិយយ៖

រមមណ៍មកេលើរប ូ ខញុំ។ ្រគូឃីង

ក្រគូមនេរឿងចង់្របប់ទំងអស់គន! េយើងមនសិស ថមីមនក់េឈមះវ ីរ ីន ែដលនឹង្រតូវ

«ៃថងេនះេ

មកចូលេរៀនេនទីេនះេនថនក់ទី៣កំរ ិតទី២! ជួយែណនំនងផង

!» ថនក់ទំងអស់គឺមន១៨ថនក់

េហើយកនុងមួយថនក់មន៥កំរ ិតកនុងថនក់នីមួយៗ សិស ្រតូវែតេរៀនឲយដល់កំរ ិតទី៥េទើប

ចេឡើងថនក់ប

៊ កេញជ វមួយ្រសបក់រច ួ ក៍ែបរេទនិយយគនេលងវ ិញេឡើងែវ ៉រក

ន។ ទំងអស់គនែ្រសចេ

ហឹមេនះសរុបេទេវទមន្តរបស់ខំុញបន្រតឹមថនក់ទី៣េទឬ? អន់េម្ល៉ះ? ្រគូឃីងេចញេទបត់

្ត ប់អីមិនបន ំងពីេថមើរ

ក៍

មិនដឹង ទុកឲយខញុំឈរេនែតមនក់ឯងទំងមិនដឹងថ្រតូវេធ្វើយ៉ងេម៉ចតេទេទៀត៖ «សួរស្តី!» ជមួយនឹងដបទឹក

ក់កុងៃដរបស់ ន ខុំញ េគញញឹមយ៉ ងេសញញមករកខញុំ៖

«ខញុំេឈមះប៉! ជសិស េរៀនថនក់ទី៣កំរ ិតទី២! រ ីក យ ស់ែដលបន េសើចបន្តិច ែតមិនទន់បននិយយអីផង េគក៍ចប់ៃដខញុំរ ក់ខ្លំងៗ៖ «ពួកេយើងជមិត្តភកកិនឹងគនេហើយ

គនឯងេទ ្រ

ប់

ប់ែតចប់េ

គ ល់!» ខញុំេសទើរញញឹមេសទើរ

! មនក់េនះគឺ្រសីល្អ នងេរៀនថនក់ជមួយេយើងែដរ សុទធែតជ

នគនេទ!» េគចង្អុរេទកន់មនុស ្រសីកេន្ត មនក់ែដលមនេធមញេខមដូចដងកូវសុី នង

បខញុំមួយទំហឹង៖ «សួរស្តីវ ីរ ីន! េយើង្រស ញ់ឯង

ស់ជុបជុប!» ខញុំរញ ុ នងេចញទំងភ័យ៖

«ចសសួរស្តី!» នយប៉ញញឹមេចញេធមញទំង្រកស៖

«កុំភ័យអីវ ីរ ីន នងជមនុស ល្អេទ!» ខញុំេសើចទំងេអះអុញ៖ «ច៎ ............!» វ ឹប! ពន្លឺអី្វមយ៉ ងេ

ះកត់កបលរបស់ខុំយ ញ ៉ ងេលឿន េនះខញុំមន

រមមណ៍ថដូចជ

េក្តៗកបលយ៉ ងេម៉ចមិនដឹងេទ បន្តិចេ្រកយមកក៍េឈង ម អូហ៍! េនះសក់របស់ខុំញ្រតូវបនេគដុតឬ? នយ ប៉េធ្វើទឹកមុខស្លន់េ

្ល

យកបលរបស់ខុំញខ្លំងៗ៖

«ហូយ! េឆះសក់អស់េហើយវ ីរ ីន! អស់

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

្អ តេហើយ!» ខញុំេបើកែភនកធំ ទំងភញក់េផ្អើល៖

Page 4

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ហុី! ន

េគអីក៍េឈ្លើយេម្ល៉ះ?» ខញុំ នយប៉ និង្រសីលខ ្អ ំ នំគនពន្លត់េភ្លើងែដលេនេលើកបលយ៉ ង

ញប់ៃដ........សំេឡងេសើចចំអកចប់េផ្តើម ម

ន់ឮេឡើងេពញ

ល សំេលងទះៃដរបស់ន

មនក់ចប់េផ្តើ

ន់ឮេឡើងេនមិនឆងយពីខុំប ញ ៉ុនមន៖ «សូម

្វ គមន៍សិស ប្អូន! សុំេទសផងែដលខញុំ ង្រជុលៃដបន្តិចេ្រពះចង់ កេវទមន្តែដលេទើប ែតេរៀនមកថមីៗ!» ខញុំ្រស ំងកំងងក់សំឡឹងេមើលេទនរ ីវ ័យេកមងមនក់ែដលមនស្រមស់្រសស់េឆើតឆយ យ៉ ងខ្លំងជមួ យនឹងគនេគ៣-៤នក់េនែកបរេនះ។ េនះនងចង់រកេរឿងខញុំចបស់

ស់ នងសិស ចបង

ចរ ិតអន់៖

«េនះជកបលមនុស

! នងគិតថចង់េលងេសើចយ៉ ងេម៉ចក៍បនឬ?»

«អូហ៍! កបលមនុស ឬ? សុំេទសផងេ្រពះខញុំមិនសូវជចប់

រមមណ៍េទ មនុស ចំនូលថមីែបប

ែ្រសៗរេបៀបនងេនះ!» រួចពួកេគនំគនេសើចគិលេដើរេចញេទ រួមទំងអនកេនកនុង េសើចនងេនះែដរ េហុើយ! េនះខញុំខឹងេឡើងញ័រ

ច់អស់េហើយ

«កុំខឹងអីរ ីន! នងេអនីនឹងឆកួតែតចឹងឯង!

ស់!» ខញុំងក់កបល នយប៉និង្រសីលទ ្អ ញៃដខញុំេចញពី

«នំគនេទ «

។ ្រសីលអ ្អ ែង្អលសក់ខុំថ ញ មមៗ៖

ងខ្លួនជ្រសី ្អ តបន្តិចបន្តួចេដើរេធ្វើបបេគឯង! កល នងនឹងយកទឹកកកមកចក់េពញខ្លួនរបស់ េឡើងកក! នងនឹងជមនុស េ គចិត្ត

ប៉ ចូលដំបូង ្របកដ

លទំងអស់ក៍ជួយ

? ពួកេយើងមិនេនចំ

លឆកួតឡប់េនះមកខងេ្រក៖ ្ត ប់សិនេទឬ?» នយប៉្រគវ ីកបល៖

្ត ប់េខមចយក៍អី! មនែតេរឿងេទ! េនយូរ្របកដជឆកួតមិនខន!» ខញុំចំហមត់ទំងេងឿងឆងល់ េនះ

វ ិមនេនះ្របែហលជមនសិស យ៉ ប់េ្រចើនេហើយេមើលេទ មិនខុសពី វ ិមនរបស់ខុំញប៉ុនមនេទ

ែតវ ិមនខញុំេទែដលែបបេនះ។ វ ឹប! ន «េអ!

យ៉ ងេម៉ចនឹង?» អូហ៍ ន

«សិស ថមីែមនេទ? េ ែណនំេហើយេតើ៖

ម នែតមន

េគមនក់ចប់ទញៃដខញុំយ៉ងែណន ខញុំងក់េមើលមុខេគទំងម៉ួរេម៉៖ េគអីក៍េស្លកេម្ល៉ះ? េនះេគជមនុស ឬ?៖

ះ្រតូវចូលេទខងកនុងេដើមបីែណនំខួ្លនសិន!» ែណនំ? ចុះអំបញ់មិញ

«េអ! េហតុអី?» នយប៉និង្រសីលប ្អ ន្រតឹមែតេធ្វើមុខខ្លចរែអងយ៉ ងេម៉ចមិនដឹង៖ «នង្រតូវចូលេទខងកនុង! េទភ្លម!» េម េនះទញៃដខញុំអូសេទមួយទំ ហឹង េនះស្អីេគនឹង? េកើត ឡប់សី? ្អ នយប៉ងក់កបលរកយំបន្តិចអីបន្តិច៖ «េទេទឯង! សិស ថមីែដលចូលមកគឺ្រតូវ

្វ គមន៍េ

យសិស ចបងចឹងេហើយ!» េហើយ

សិស

លខងកនុងវ ិញេ្រកម្រកែសែភនកបញ់ចំៗមករកខញុំ៖ «សួរស្តីអនកទំងអស់គន! ៃថងេនះេតើេយើងមនកមមពិធីអី្វសំ ប់ ្វ គមន៍សិស ថមីែដរឬេទ?» ខញុំឈរ

ចបងឡប់សតិក៍ទញខញុំមកដល់

្ត ប់ទំងឆងល់េ្រពះមិនដឹងថេគចង់េធ្វើអីឲ ្វ យ្របកដ មិនទន់នឹងបនេរៀបចំអីផងទឹកកកមួយធុងក៍ ្វ គមន៍កបលរបស់ខុំញយ៉ងេពញៗ។ ហូយ! ្រតជក់

រុញេជើងរបស់ខុំេញ

ស់ពួកេនះឡប់អស់េហើយ។ ផច់! ន

យដួលរួចចក់ដីខ ច់មកេពញមុខរបស់ខុំញ។ េនះខញុំ

្វ គមន៍េនះែដរេទេនះ។ នយប៉និង្រសីលឈ ្អ រេនែកបរៗេនះែតមិន

ចនឹង

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

យ

រករ

៊ នេធ្វើអី្វេនះេទ។ ខញុំទទួល

រមមណ៍ថទីេនះពិតជគួរឲយខ្លចជងអ្វីៗទំងអស់។ ផច់ ផច់! ទំងន់ៃដន យ៉ ងគមន្របណី យី! េនះមនុស

្ល ប់េ

េគមនក់

េគមនក់មកទះមុខរបស់ខុំញ

េវ ើយ! មិនែមនែឆកេទ នំគនេធ្វើឆួកតឡប់សីន ្អ ឹង? េពលេនះៃដខញុំ្រតូវេគ

Page 5

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

ជន់ េពះខញុំ្រតូវេគសងកត់ពីេលើ សក់ខុំ្រញ តូវេគេបច.................ហុីហុី.....ខញុំចង់្រតឡប់េទវ ិញ......។ មួយ ្រសបក់ពិធី ្វ គមន៍ក៍ចប់សព្វ្រគប់។ ខញុំ្រតូវបននយប៉ និង្រសីលន ្អ ំេទកន់បនទប់ ន ក់េនទំង្រទុឌ

សិស ចបងឆកួត ចំេមើ ល ឯងមិនរស់េទ។ ្រសីល្រ្អ បប់ខុំថ ញ េឈមះឌឹប...........េឈមះដូចឡប់ ឯចរ ិតក៍ដូចឡប់េទៀត................ខឹង ស់។ េ្រទម............។

សិស ចបងមនក់នឹង

ខញុំ្រតូវ ន ក់េនជមួយ្រសីលេ្អ ្រពះនងក៍េទើបែតមកថមីៗែដរមិនទន់មនគនេនះេទ សំ ង េហើយខញុំមនពួកនងកុំ អីយ៉ប់េហើយ។ មនុស េវទមន្តដូចពួកេយើង្រតូវប៉ុណឹ ្ណ ងមិនចត់ ទុកថធំដុំអីេទ េ្រពះេពល

ត់េរៀនេវទមន្តមនករលំបកជងនឹងឆងយ

េ្រប បេគេនះេទ។ អគរ

ស់ ែដលសំខន់េនះគឺឈឺចិត្តែដលចញ់

ន ក់េនរបស់សិស ្រតូវបនេគែចកេចញជពីកែន្លងធំៗមខងរបស់្របុសមខង

របស់្រសីែដលអគរនីមួយៗមនកំពស់៧ជន់េហើយសថិតេនកនុងៃ្រពដ៍្រសស់

្រគូក៍េនែកបរេនះែដរប៉ុែន្តមនែតបីជន់េនះេទ ទំង្រគូ្របុសទំង្រគូ្រសីគឺ ្រសីមនែតបីបួននក់ែតប៉ុេ

្អ ត។ អគរ

ន ក់េនរបស់

ន ក់េនអគរែតមួយេ្រពះ្រគូ

្ណ ះ។ អគរសិក របស់សិស មនកំពស់១០ជន់ែដលេនមិនឆងយពីអគរ

ន ក់េនរបស់សិស ប៉ុនមនេហើយពួកេយើង្រតូវចំនយេពលេដើរ្របែហល៣នទីេដើមបីេដើរេទដល់ទីេនះ។ សិស ែដលេរៀនេនទីេនះ្រតូវបង់កំៃរយ៉ ងេ្រចើនជូនវ ិមនជេរៀង ល់ឆនំ ែដលេគេរៀន េហើយេនេពលបញចប់ករសិក សិស

្រស័យេទេលើកំរ ិតនិងថនក់

ចបន្តេធ្វើជ្រគូេនទីេនះឬចកេចញេទទីេផ ងក៍ប

ន។ អ្វីែដលពិេសសសំ ប់វ ិមនទំងអស់េនះគឺថ មិនែមនេយើងមនធនធនេហើយេយើង

ចមកេរៀនេន

ទីេនះបន្រសួលៗេនះេទ អ្វីៗគឺេ្រសចេទេលើ្រពហមលិខិតនិងនិស ័យ េបើគមនេទអនកនឹងមិន្រតូវបនេគ ទទួលេនះេឡើយ។ េថមើរេនះេគេដកលក់អស់េហើយ! ខញុំសំឡឹងេមើល្រសីលែ្អ ដលេដកេហៀរទឹកមត់យ៉ង ឆងញ់ៃដ ហិហិ គួរឲយ្រស

ញ់

ស់។ ខញុំេរៀបចំខួនេដើ ្ល មបីេចញេទខងេ្រក ហឹម! មិនដឹងថគួរេធ្វើយ៉ង

េម៉ចេនះេទេពលេនះ េតើខុំគ ញ ួរេសុើបពីចំនុច េតើខំុញគួរចំដល់េពល

? េហុើយ! ធុញ

មុនេទ? គួរែតចូលេទែឆកេឆភ្លមៗឬចំសិន? ប៉ុែន្ត........

ស់ែម៉េអើយែម៉មិនគួរ

េ្របើឲយកូនមកទីេនះេ

ំងពីេពលែដលខញុំមកដល់ទីេនះខញុំមិនទន់បនេឃើញមចស់វ ិមនេនេឡើយេទ េនះេគ

ចប់

ះ។ ែតថ ក់បំងមុខ

ដល់ថនក់េនះឬ? ខញុំចុះពីអគរមកឈរេនសួនខងមុខ េហើយេនខងមុខខញុំេនះគឺជៃ្រពដ៍ែសន្រកស់ េហើយគួរឲយខ្លចេទៀត។ េនទីេនះេគ

មមិនឲយសិស ចុះមកេលងេផ្តសផ្តសេនេពលយប់េនះេទេ្រពះ

ខ្លចមនេ្រគះថនក់។ សំេលងរបស់អនក

មនក់និយយរអ៊ូៗ អូហ៍មិនែមនែតមនក់េទគឺពីរនក់្របកដ

ស់ ខញុំលបៗេដើរេទឈរេនែកបរេដើមេឈើ ធំមួយេដើមបីបំបំងខ្លួន៖ «ឆ ៉ ! ពួកេយើង្របែហលជមិន

េមើលដឹងថនងគឺជអនក្រគូឆ ៉ ៖ «េ

ក

ម និយម

ចេទរួចេទ! ឲយខញុំសុំេទស!» មនុស ្រសីមនក់េនះយំ ែដលខញុំ

ស់ឃីង! ខញុំពិតជខកបំណងេលើេ

«ឆ ៉ ! នងក៍ដឹងថខញុំមិនចង់េធ្វើបបចិត្តរបស់

«ែតពួកេយើង្រស

ញ់គន

ឯងបន្តិចរួចក៍េដើរេចញេទ ង្រស

ញ់អនក្រគូឆ ៉ េ

ក

យៈ ខឹម ឌី

កែមនែទន!»

ន់ែដរ! េគមន

រមមណ៍ល្អចំេពះនង

!»

!» ្រគូឃីងដកដេង្ហើមធំេហើយេដើរេចញរុយ អនក្រគូឆ ៉ ឈរយំែតមនក់

មេ្រកយ។ ខញុំចំហមត់ទំង្រស ន់ក៍្រស

ំងកំង...........េសន

្រតីេកណឬ? ្រគូឃី

៉ូ វស ៉ូ .........សំេលងែឆកមកពី ញ់អនក្រគូឆ ៉ ែដរ.......។ វស

េចះ? បុរសមនក់ េនេលើរេទះរុញកំពុងែតអែង្អលែឆកេ និពនធេ

ច

យក្តីរ ីក យ៖ Page 6

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«េចះ

ស់េដវ! ឯងជសំណព្វចិត្តរបស់ខំុញែតមនក់គត់!» បុរសមនក់េនះេ

នេថើបែឆកេនះបន្តិច

េហើយនិយយបន្ត៖

«អរគុណសំ ប់ ករេធ្វើជែភនកជ្រចមុះឲយេយើង! េបើគមនឯងេទេយើងមិ នដឹងថគួរេទពឹងអនក េនះេទ! េ្រពះមនុស ចស់ដូចជេយើងេនះ គមនតៃម្លឲយេគគិតគូរេនះេទ!» គត់េ ែឆកេដវេនះបន្តិចរួចក៍រញ ុ រេទះេដើរេចញេទ។ ន

េគេទន៎? គត់និយយេធ្វើេមើលែត

ង។ ែតថគត់េចញមកេធ្វើអីទំងយប់នឹង? េមើលេទគត់ដូចជឯក ែឆកជមិត្តភក្តិ.................។ ្រពឹប..................អូយ! ន ខញុំេទខងេ្រកយមួយទំហឹង៖ «ស្អីេគហនឹង?» «ន

! ខញុំឈឺ!»

«េចះឈឺចឹងល្អេហើយេកមងឆកួតៃថងេ្រកយកុំេ

ស់េនេពលយប់នងដឹងេទ?» េគរុញៃដខញុំេ

ក់្រតេចៀក

េដវ េចះ

ស់! ជមនុស ពិករេហើយមន

ប់ែមន!»

យេដើរេផ្តសផ្តសេទៀត េនទីេនះមនេ្រគះថនក់

យដួលផកប់មុខ យីឡប់េទដឹងនឹង?៖

«ឆប់្រតឡប់េទបនទប់នងវ ិញេទ!» ខញំុសំឡឹងេគភំងេនភ័យមិនទន់បត់ េហុើយ! ន

េហើយេនះ? មុខសង្ហ

ស់េ

្ត ប់ចឹ

េគមនក់រញ ុ ខញុំឲយដួលលុតជងគង់េហើយចប់ទញៃដ

អនុញញតឲយនងេចញមកខងេ្រក? ពិតជគមនចបប់ទំ

«ែលង

នខ ឹប

េគេទៀត

កេអើយ! ែតថខញុំបនេទេធ្វើសីេ្អ គេទ?៖

«គឺ.....................ខញុំេដកមិនលក់េទើបេចញមកេលង!»

«េនកនុងបនទប់នីមួយៗមនបិទបំ មអស់េហើយនងគួរែត ន! ៃថងេ្រកយកុំេ យេធ្វើខុសេទៀត! េលើកេនះេលើកទីមួយចត់ ទុកថនងមិនដឹង េបើមនេលើកទីពីរទីបីេទៀតនងនឹង្រតូវទទួលេទស!» «ចស...............................!» «្រតឡប់េទវ ិញបនេន?» ខញុំេ

នមុខេដើរេចញពីទីេនះមកបនទប់វ ិញ។ មុឺងម៉ ត់

ស់ណ៎

មន

ថខញំុខ្លចេហើយេមើលេទ មនុស ស្អីមិនដឹង។ ឲយបនៃដបន្តិចសិនចុះចំេមើលបន្តិចេទៀតនឹងដឹងគនេហើ យ។ េមេរៀនៃថងេនះគឺ...............េរៀនពីវ ិធីបនទន់ចិត្តមនុស .............វ ិធី ចូលចិត្ត

ស់ ជពិេសសេនះគឺ្រគូសង្ហែតម្តង ហិហិចូលចិត្ត

«វ ិរ ីន! េនះប្អូនមិនបនយកចិត្តទុក

្រស្តរបស់ពួកគត់គឺពិតជគួរ

ស់៖

ក់មកេលើ្រគូេទឬ? េហតុអី្វបនអងគុយែតញញឹមែបបេនះ?» ្រគូ

េផើយឈរសំឡក់ទំងមុខ្រកញ៉ូវ មនក់ៗេសើចគិល ្រសីលេ្អ កះខញុំឲយឈប់ញញឹម ខញុំភញក់បន្តិចេហើយេងើប

ឈរ៖

«ចសេ

ក្រគូអត់េទ!»

«មិនបច់យកេឡះស្អីទំងអស់! ឆប់េចញេទឈរេនខងេ្រកភ្លម!» មនក់ៗែ្រសក

ន់ ខញុំេមើល មុខ្រសីលន ្អ ិងនយប៉បន្តិចេទើបេចញមកឈរេនខងេ្រក ហឹម! រកេរឿងគនសព្វែបបយ៉ ងេហើយណ៎ េ

ក្រគូមិនសម

បល់មកពី

និពនធេ

េធ្វើែបបហនឹងេទ។ េពលេនះ្រគប់្រកែសែភនកកំពុងែតសំឡឹងមករកខញុំេហើយ។ ឌឹប!

មិនដឹងេ

យៈ ខឹម ឌី

ះមកបុកេពញមុខរបស់ខុំញែតម្តង៖

Page 7

មន្ត ក៍ចរ ិត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«អូហ៍សុំេទស! ខញុំគមនេចតនេទ!» េគេសើចបន្តិចរួចក៍េដើរេចញេទបត់ ស្អីេគនឹង? អនកេនទីេនះអី ្រកក់េម្ល៉ះ? មិនដូចអនកេនវ ិមនរបស់ខុំេញ ទ េគថគមនេចតន ប៉ុែន្តេគមនបំណងេបះបល់ឲយ្រតូវ

មុខរបស់ខុំញនឹង

ែត្រទំចឹងេហើយ៖ «កំ

។ ខញុំខទប់មុខអងគុយចុះ ទំងអត់្រទំសងកត់ចិត្ត ហុីហុី េធ្វើេម៉ចេយើងមកេនកែន្លងេគ ្រតូវ

ក

ស់! ្រគន់ែតប៉ុណឹ ្ណ ងេ

ះក៍យំែដរេកមងលងង់!» ខញុំ្រទឹងបន្តិច េហើយេងើបេមើលមុខេគ

មពិតជមនក់ែដលស្តីឲយខញុំកលពីយប់មុនេទេតើ៖

«គឺ......................មិនបនយំេទ ្រគន់ែតមិនសូវសបបយចិត្ត! សុខៗ្រតូវមួយបល់េ

ខញុំឈរេសើចឬ? ចំែឡកេពកេហើយ! អនកេនទីេនះគឺពិតជែប្លកៗ ជសង្ហែមនេ ក ខញុំសំឡឹងេមើលេគេឡើងភ្លឹក៖

កគិតថឲយ

ស់!» េគឈរេសើចយ៉ ង្រសស់! ពិត

«មិនចំែឡកេទ! អនកេនទីេនះគឺែតប៉ុណឹ ្ណ ងឯង! េបើេយើងទន់េខ យេគេធ្វើបបចឹងេហើយ! បន្តឈរ

មសបបយចុះេកមងលងង់! អូហ៍េភ្លច្របប់ ខញុំេឈមះវ ីន! ជ្របធនសិស េនទីេនះ! មួយែខ េទៀតខញុំបញចប់ករសិក េហើយ! ចុះនងេឈមះអីែដរ?» មិនទន់បននិយយអីផងេគក៍ចប់ទញកត

េទៀតេទ

!

របស់ខុំញយកេទេមើលេហើយញញឹម៖

«េឈមះ្រសេដៀងគនេទៀត!» េហើយក៍េដើរេចញេទ េអ! ៃថងេនះមិនេឃើញេជរដូចកលពីយប់? ែតមិន

អីេទ! េគក៍គួរឲយ្រស

ញ់ែដរេតើេនៀក។

ៃថងេនះមនករ្របជុំជបនទន់ជមួយនឹងមចស់វ ិមនធំែតម្តង មិនដឹងថមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើងេនះ េទេ្រពះសិស មនក់ៗមិនទន់ចប់េម៉ ងេរៀនេនេឡើយ។ េនខងមុខទី បនេគ

នយ៉ ងធំសិស ទំងអស់្រតូវ

ក់ឲយឈរតំរង់ជួរយ៉ ងមនរេបៀបជទីបំផុតែដលករឈរេនះមិនចំបច់ឈរេទ

មថនក់ក៍

បនែដរ។ ខញុំ នយប៉ និង្រសីលេ្អ នឈរែកបរៗគន ្របកដេហើយថេយើងនិងមិនែបកគនេនះេទ េទះបីជ ពីរនក់េនះេមើលេទមិនសូវ្រគប់ទឹកក៍េ យ ក៍ពួកេគមនទឹកចិត្តល។ ្អ េនខងមុខឆកឯេណះ ្រគូៗនំគន ឈរចំេហើយជេ្រសច នយ

ន់ឈរេនែកបរអនក្រគូឆ ៉ បនទប់មក្រគូឃីងនិង្រគូេផើយេហើយនិង្រគួេផ

ងៗេទៀតែដលខញុំមិនទន់បន គ ល់.......េហើយេនចុងេ្រកយេគបង្អស់ក៍ជ........ែឆកេដវ? អីយ៉េនះ មន មុខមនមត់ដល់ថនក់េនះឬ? ខញុំេឃើញ គិតែតពីអងគុយញញឹម ហូយ! េនះ េចះញញឹមេទៀត េហើយ ក៍

្របែហលជែឆកេវទមន្តន៍េហើយេមើលេទ ែលងេសើចជមួយ មិនបនេទ។ ខញុំឈប់គិតពីអនកែដលេនេលើ

ឆកេហើយមកគិតអនកែដលេនែកបរៗេនះវ ិញ។ េអនីនិងនយឌឹបឈរតំរត់ជួរែកបរពួកខញុំែដរ នងេនះគិត

ែតពីសំឡក់ខុំញ ឯ

នយឌឹបស្អីេគេនះគិតែតពីញក់ចិេញចើមនិងេធ្វើមុខគួរឲយចង់ធក់! យី! នយឌឹបេនះ

ចរ ិតអន់ជងលបងេដវេទេទៀតន៎............ «អនកទំងអស់គនសូម

្រជបសូមបីែតដេង្ហើមក៍មិន

េដវគួរឲយ្រស

ញ់ជងឆងយ

ស់..........៖

កមចស់វ ិមនបនមកដល់េហើយ!» ្រគប់គន

ង ត់! េពលេនះេ

៊ នដកែដរ។ បុរសមនក់អងគុយេនកនុងេកអី រញ ុ ែដល្រតូវបនរុញេ

មនុស ពីរនក់ែដល្រតូវជអងគរក ផទល់របស់គត់...........អូហ៍ជបុរសែដលនិយយគនជមួយ ពីយប់េតើ....គត់ជបុរសកនុងវ ័យ្របែហល៦០ឆនំមនទឹកមុខ្រសស់បស់ែតបងកប់នូវភពេ

េ

ក្រកដមចស់វ ិមន? ទំងអស់គនទះៃដេដើមបី

្វ គមន៍មចស់វ ិមនបន្តិចរួចក៍

កេ

ង ត់េដើមបីចំ

ង ត់មត់ យ េដវកល ។ េនះឬ ្ត ប់គត់

និយយ៖ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 8

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ជដំបូង! ែបបេនះ! ប៉ុែន្តេ

ំងនមខញុំជមចស់វ ិមនក៍សូមខន្តីអភ័យេទសផងចំេពះករជួប្របជុំេ

យ

រែតេរឿងមនករបនទន់ខ្លំងដូ េចនះេទើបមិន

យគមនគំេ ង

ចពនយរបន!» គត់ឈប់បន្តិច

េហើយងកសំឡឹងរកេមើលអ្វីមយ៉ ងក៍មិនដឹង េហើយក៍បន្ត៖ «កលពីយប់មិញមនេរឿងេកើតេឡើង! ្របែហលជមនុស មកពីវ ិមន ែដលលបចូលមកកនុងវ ិមនរបស់េយើងេហើយលួច សំេលងអ៊ូក៍ចប់េផ្តើម

ក់

រធតុមយ៉ ងែដល

មួយេហើយេមើលេទ ចេធ្វើឲយពួកេយើងពិករបន!»

ន់េឡើងឲយ្រទហឹង៖

«េហើយមនុស ែដលចូលមកេនះ្របកដជមនុស មកពីវ ិមនេខម!» សំេឡងជែជកគនក៍ចប់េផ្តើម េកើតេឡើងេទៀត អ្វីែដលេធ្វើឲយខញុំចប់ ខ្លំងេពកេហើយេទដឹង? ឯ

រមមណ៍បំផុតេនះគឺវ ិមនេខម! េនះគត់េចទ្របកន់វ ិមនរបស់ខុំញ

ភស្តុ ង?៖ «ដូេចនះសូមកមួយៗមនករ្របុង្របយ័តន! ពួកេយើងមិនែដលមនគំនិត

្រកក់េទេលើេគេនះេទ ប៉ុែន្ត

ពួកេគេទមិនែដលទុកេយើងជមិត្ត!» េម៉ចក៍គត់គិតថជមនុស មកពីវ ិមនេខមេទេកើត? ខញុំពិតជេក្ត

្រក េ

យដល់េហើយេនះ។ មិនដឹងថជេរៀង ល់ៃថងវ ិមនេខមរបស់ខុំទ ញ ទួលរងភពអយុតិធ ្ត ម៌អី្វខ្លះេនះេទ

ក៖

«អរគុណសំ ប់ ករចូលរួម្របជុំ! សូមឲយមនករ្របុង្របយ័តទ ន ំងអស់គន សិស ទំងអស់នំគនបំ ែបកហ្វ៉ូង ្រគូៗក៍ដូចគន

េដវរត់្រតេហប្រតហបេទរកេ

! សំ កប៉ុណឹ ្ណ ងចុះ!» ក្រកដេហើយក៍មិន

េភ្លចលិឍៃដលិឍេជើងរបស់គត់ែដរ។ ហឹម! វ ិមនេខមរបស់ខុំញេអើយ! ខញុំនឹងរកឲយេឃើញថអនក ែដលជ អនកេធ្វើនូវេរឿងែបបេនះ? ែតេបើគមនអនកេធ្វើេទ...........ឬក៍្រគន់ែតជករនិយយេដើមបីទំ ក់កំហុស........ េនះមនន័យថ......វ ិមនែកវចរៃណេនះពិតជគួរឲយសង ័យ អ្វីែដលខញុំ្របកដបំផុតេនះគឺវ ិមនេខមរបស់ខុំញជវ ិមនដ៍

ស់......។ ្អ តស្អំមិនែដលេធ្វើនូវេរឿង

េទ ខញុំដឹងចបស់េ្រពះខញុំជ...................េហុើយ! មិនចង់និយយេទ។

មពិតេទមចស់វ ិមនរបស់វ ិមនេខម

និងវ ិមនែកវចរៃណគឺជសិស រួម្រគូែតមួយ ែដលពួកគត់ទំងពីរ្រស

ញ់គនខ្លំង

បេងកើតវ ិមនែដលខ្លួនេពញចិត្តេរៀងៗខ្លួនេដើមបីរប ួ រួមគនជួយកំចត់នូវពពួកបិ េ្រកយមកមិនដឹងថេហតុអី្វ េ

្រកក់អីេ្វ នះ

ស់េហើយបន

ចឬអមនុស ទំង

យ។

កមចស់វ ិមនរបស់វ ិមនែកវចរៃណក៍បត់ខួ្លនយ៉ ងចំែឡកេហើយេ

ក

្រកដក៍េឡើងជមចស់វ ិមនេ្រពះគត់មនសមតថភព្រគប់្រគន់កុងករជំ ន នួសតំែណង។ អ្វីែដលសំខន់

េនះគឺ..............វ ិមនេខមរបស់ខុំញក្លយេទជជនជប់េចទ...............េហើយរហូតមកដល់េពលេនះវ ិមន

ទំងពីរគឺមិន្រតូវគនជ

ច់ខត.........។ ដូេចនះេតើខុំគ ញ ួរែតេសុើបរកពីអី? ្វ េរឿង

វ ិមនចស់ ឬេរឿងែដលមនេគទំ

្ល ប់របស់េ

កភីលមចស់

ក់កំហុសមកេលើវ ិមនរបស់ខុំញ? ៃហេឡើងវ ៉ល់មមង..........។

ៃថងេនះមនករ្របលង្របែជងរ ងមនុស មកពីវ ិមន្រកហមនិងវ ិមនែកវចរៃណ។ វ ិញញ

រមន

ដូចជ ែ្រជកដី េ្របើេវទមន្តបំែបកេដើមេឈើ និង ទត់ឃី។ ្ល េនះគឺជកមមពិធី្របកួតជផ្លូវករែដលេធ្វើេឡើងជ េរៀង ល់ឆនំ។ មនុស មនមកចូលរួមយ៉ ងេ្រចើនកុះករ េហើយទី

ដ៍្រសស់ េដើរសំេ

្អ ត។ គួរឲយចប់

រមមណ៍

ន្របកួតគឺសិត ថ េនក

្ត លៃ្រព្រពឹក

ស់.............ខញុំ្រកេលកេឃើញអនក្រគូឆ ៉ គត់ញញឹម

ក់ខុំប ញ ន្តិចរួច

េទរក្រគូឃីងែដលឈរមុខមិនរ ីកេនម្តុំគណៈកមមករ។ េនសុខៗ្រគូេផើយក៍េដើរមក យកបល

ខញុំមួយៃដ៖ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 9

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«េនះែន ដឹងជស្អីេ «េ

សិស កបលខូច! េនមកឈរស្អីមុំ្តេនះ មិនេទអងគុយេលើកទឹកចិត្តសិស ចបងេទ?» មិន

ក្រគូេទ េនះគត់

មរកេរឿងខញុំឥតែល្ហែតម្តងេហើយ៖ ក្រគូ ខញុំេនចំនយប៉និង្រសីលស ្អ ិន!»

«មិនបនេទ! កមមពិធី្របកួតេគចប់េផ្តើមេហើយ! ឆប់ចូលេទ!» ខញុំក៍្រតូវេដើរចូលេទអងគុយេនកែន្លង

អនកទស នទំងមិនអស់ចិត្ត េហុើយ! នយប៉និង្រសីលេ្អ គនំគនរវល់េធ្វើសីេ្អ នះ? មនុស ក៍េ្រចើន េមើលេទ ដឹងែតមិនបនជួបគនេនះេទ។ សំេលងពិធីករចប់េផ្តើម្របកស៖

«តង់ទីមួយ! ករ្របកួតែ្រជកដីរ ងេបកខជនមកពីវ ិមន្រកហមនិងវ ិមនែកវចរៃណនឹង្រតូវចប់េផ្តើម កនុងេពលបន្តិចេទៀតេនះ! ដូេចនះសូមេធ្វើករេ្រត មខ្លួន!» ករ្របកួតែ្រជកដីមួយវគគមនដប់នក់ខងេគ៥ ខងេយើង៥ មនទំងអស់៣វគគ........សិស ែដលចូលរួមគឺមកពីថនក់ទី១៥កំរ ិតទី៥ គឺសុទធែតអនកែដលមន េវទមន្តខ្លំងៗែតម្តង។ េនេពលែដលអនកចូលរួម្របកួតបនមកឈរេ្រត មអស់េហើយ ករ្របកួតក៍ចប់េផ្តើ ម៖ «១.....២.......៣ ចប់េផ្តើម..............» អនក្របកួតក៍បត់ខួនចូ ្ល លេទកនុងដីអស់ មួយ្រសបក់ក៍......៖ «វគគទីមួយបនេទេលើ............វ ិមនែកវចរៃណ.............» សំេឡងេ

៊ ក៍ចប់េផ្តើម

ន់េឡើង អី

យ៉ គួរសមរបស់េគែដរេតើេនះ.........៖ «សួសីវ្ត ីរ ីន!» ខញុំងករកេមើលអនកែដលេ

.............គឺេគេតើ.........សិស ចបងវ ីន៖

«អូហ៍សិស ចបង!» េគញក់ចិេញចើម៖ «សុំអងគុយផង!» ខញុំញញឹម៖

«ចស

មសបបយ!»

«មកែតមនក់ឯងេទឬ?» «ចំមិត្តភក្តិយូរេហើយែតមិនេឃើញ មិនដឹងថមកឬអត់េទ!» «េម៉ចថមិនមក? ឲយែតមនករ្របកួតែបបេនះសិស មិន្រតូវបនេគអនុញញតឲយេន េយើងមកចូលរួមេលើកទឹកចិត្តគនរបស់េយើង

េទ គឺ

!»

«អ៎......ចស» េគញញឹមេហើយអងគុយេមើលករ្របកួតេធ្វើ្រពេងើយ ខញុំលួចេមើលមុខេគែតញយ

មនុស អីក៍មិនដឹង សង្ហមនែបបបត់ សង្ហរេបៀបេមើលមិនេចះធុញ សង្ហគួរឲយ្រស ហុចទឹកឲយខញុំ៖ «េអ!

ញ់.....ហិហិ។ េគ

ង ចេនះទំេនរេទ?»

«ចស? គឺទំេនរ.........!» «ល្អ!

ង ចេនះជួបគន

«ចស!» «

មរកខញុំេហើយ! ង ចជួបគន!» េគក៍េចញេទបត់ េនះេគ ត់ជួបខញុំឬ? ល្អែមនែទន........ចំបបួល្រសីលេ្អ ទែដរសិន..................។ ករ្របកួតកំពុងែត្រប្រពឹតិេ្ត ទ

យ៉ ងេក្ត

សិនេហើយ! េ

! េយើងនំគនេទេដើរេលងកនុងៃ្រព!»

ច់.....ខញុំ្រ

ក្រគូ្របែហលជ

ប់ែត្រកេឡកេឃើញ

េដវ កំពុងែតឈរញញឹមេនេ្រកមេដើមេឈើ ៃនែផនកមួយ។

ហូ! ចុះ មកេមើលអីែដរ? អ៎! េភ្លចគិតេទថ ជែឆកែដលេចះ! ែតថេមើលេទ គឺគួរឲយសង ័យ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ស់។ ខញុំ Page 10

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េដើរេចញពីកែន្លងអងគុយេមើលេហើយលបពួន សំេ

្រតឡប់េទវ ិមនវ ិញ។

មេមើល

េដវ។

រត់េចញពីេ្រកមេដើមេឈើ េនះេហើយ

េដវពិតជគួរឲយសង ័យែមន េនះខញុំគួរែត

ម េលងៗេទ្របែហលជមិនអីេទ។

ម ែដរអត់ណ៎? េហុើយ

េដវរត់បេណើ ្ត រញញឹមបេណើ ្ត រ ែឆកេនះ មនអំេ

ក

យទនពីធមម

គឺ ញញឹមបន្រគប់កឡៈេទសៈ មិនដឹងថ កំពុងែតគិតពីអីេ្វ នះេទ។ មកដល់វ ិមន ក៍មិន

ជតិនឹង

ខុសដូចពីយប់មុន េ

កមចស់្រកដក៍ទទួល

្វ គមន៍ យ៉ ងអស់ពីចិត្ត៖

«យ៉ ងេម៉ចែដរ? ពួកេគេទដល់កែន្លង្របកួតអស់េហើយឬ?» ពកយសំដី្រគប់ែបបយ៉ ងរបស់មចស់

េដវ ងក់កបល

ក់

្ត ប់យល់នូវ

េហើយក៍នំគនចកេចញពីទីេនះេទ។ ែតថពួកេគនំគនេទ

?

ខញុំេដើរលបៗ មពីេ្រកយ ទំងមចស់ទំងែឆកមនេរឿងអ្វីេទ ពិតជគួរឲយសង ័យ ស់។ ពួកេគនំគន ចូលេទកនុងៃ្រព មឃត់ អូហ៍កែន្លងនឹងគឺមិន្រតូវបនេគអនុញញតឲយចូលេនះេទ ប៉ុែន្តេហតុអីក ្វ ៍េ ក មចស់ចូលេទែបបេនះ េនះ

មឃត់អនកដៃទប៉ុែន្តខួនឯងែបរជចូ ្ល លេទែបបេនះឬ? ប៉ុែន្តថេទខញុំក៍គមន

សិទិធអីេទរ ិះគន់គត់ែបបេនះែដរ េ្រពះគត់ជមចស់វ ិមននឹងេហើយ គត់ចង់េធ្វើអីក ្វ ៍បន ែតខញុំក៍ពិតជចង់ ដឹងថគត់ចង់េធ្វើអី្វែដរ ហិហិ លួចដឹងខ្លះក៍មិនអីែដរ។ េន

មផ្លូវចូលេទកនុងៃ្រពេនះគឺពិតជងងឹតខ្លំង ស់ ខញុំចប់េផ្តើម្រពឺសំបុរជលកខណៈ្រទង់្រទយធំ ៃ្រពេនះពិតជគួរឲយខ្លច កសម មករ ម

ឃត់ែមន។ ខញុំមន

រមមណ៍ថខញុំដកដេង្ហើមែលងចង់េកើត េនទីេនះ្របែហលជេខ យអុកសុីែសនេហើយ

េមើលេទ ប៉ុែន្តមិនអីេទខញុំនឹងេ្របើេវទមន្តរបស់ខំុញេដើមបីតទល់នឹងល័កខខ័ណ្ឌ

កសធតុេនទីេនះ។ ខញុំសូ្រត

្រតជក់មកេន្របែហល២េទ៣អង េស ជេរឿងែដលមិនគួរឲយេជឿែដល

េដវ េដើរេធ្វើ្រពេងើយមិនខចីរង

េវទមន្តបន្តិចេ្រកយមក រស្អីបន្តិច យី

ក់បីដូចជធូរ្រ

លវ ិញ។ ខញុំចូលមកដល់ចំនុចកន់ែតេ្រជេទៗ ទីេនះចុះ

េនះចំជឡូយបស់ ែមន។ ្របែហលជមកដល់ទី

ំងេហើយេមើលេទ

េដវនឹងេ

ក

មចស់ឈប់េនេ្រកមេដើមឈរដ៍ធំមួយ ខញុំេឃើញគត់យកអ្វីមយ៉ ងចក់េនេ្រកមគល់េដើមេឈើ េនះយ៉ ង យូរ មួយ្រសបក់ក៍ញញឹមនិយយជមួយេដើមេឈើ ៖ «េ

យ

បេនទសអនក

រែតពួកេយើងមនគំនិតមិនដូចគន ដូេចនះេហើយេទើបេរឿងក្លយេទជែបបេនះ! េតើគួរ ? េនទីេនះក៍លេ្អ ហើយេ្រពះ សងប់

ង ត់មិនចំបច់េទ្រចបូក្រចបល់ជមួយនឹងមនុស

អស់ទំងេនះ!» និយយចប់គត់សឹង ម

ម តបន្តិចេហើយក៍ ែបររេទះ្រតឡប់មកវ ិញេ

ែហហម ពិតជគួរឲយ្រស

េដវ។ ខញុំឈរគិត្របែហលជ៥នទីចំេពះេរឿងចំេពះមុខ េតើ

មន េ

ញ់

ស់

យមន

េដវជអនក

ថ៌កំបំងអ្វីខ្លះែដលខញុំគួរែតសង ័យែដរេទេនះ? ដូចជគមនេទ េនទីេនះមនែតេដើមេឈើ ែដល

កមចស់លួច

ំនិងែថរក ែតប៉ុេ

្ណ ះ..........ែតថេទេហតុអីក ្វ ៍ចំបច់លួច

ក់? ឬក៍គត់មិនចង់ឲយ

េគដឹងនំែតបំផ្លញេសចក្តីសប ង ់សុខរបស់គត់? ្របែហលជចឹងេហើយ៖ «ជួយ!..........................ជួយផង!» សំេឡងអ្វីមយ៉ ងែ្រសចេឡើង្រគលួចគួរឲយខ្លច ខញុំចប់េផ្តើមេដើរ

េចញពីទីេនះទំងបុកេពះ។

!េ

កមចស់និង

េដវេទ

បត់ អស់េហើយ! េនះខញុំេនទីេនះែតមនក់

ឯងេទឬ? ខញុំ្របញប់ញ៉រក្រចកេចញពីទីេនះេ្រពះេនទីេនះពិតជមិនធមម សំេឡងដូចមនន

េគយំចឹង! ខញុំចប់េផ្តើមភ័យយ៉ ងខ្លំងរហូតដល់សឹក ព េជើងេដើរែលងចង់រច ួ ។ សំេឡង

េសើចក៍ចប់េផ្តើមលឺម្តង ្រពមជមួយនឹងៃសបពណ៌សេ ....................បិ និពនធេ

េនះេទ.......។ ហឹកហឹក!

ចចបស់

យៈ ខឹម ឌី

ស់.........នងញញឹម

ះទំ

ក់ខួនេនពី ្ល មុខែភនករបស់ខុំញទំងគូ។ គឺជ

ក់ខុំញទំងបបូរមត់សុទធែតឈម៖

Page 11

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ចំណី្រសស់! ខញុំខនបនភ្លក់យូរេហើយ!» ខញុំេដើរថយេ្រកយ ប៉ុែន្តក៍្រតូវេដើរែលងេកើតេ

វល្លិរបស់េដើមេឈើ ចងៃដរបស់ខុំញជប់............ហឹមក្លយជចំនី្រសីបិ

សន ឹមៗមករកខញុំទំងមិនេភ្លចញញឹម ខញុំ្របឹងអស់ទំងកំ

យ

រែត

ចេនះេហើយេមើលេទ។ នងេ

ំងកយចិត្តេដើមបីឲយ

ច់ពី

ះ

វល្លិឆួកតឡប់េនះ

ប៉ុែន្តនងចូលមកកន់ែតេកៀកខញុំខ្លំងេពកេហើយ។ ខញុំបិទែភនកេដើមបីសូ្រតេវទមន្តមយ៉ ង ប៉ុែន្ត្រតូវនងេសើចចំ អក់៖

«ៃ្រពបិ េវទមន្តឃុំ្រគង េមើលេទ

ច! មនុស េ

កមិន

ចេ្របើេវទមន្តបនេទ អនកែដលេ្របើ បនទល់ែតមនក់េនះេរៀនពី

រមមណ៍បនសំេរចសិន េ្រពះទី េនះសំបូរេទេ

យអមនុស េបកបេញ ឆ ត្រគប់ ែបបយ៉ ង

យុរបស់នងក៍្របែហល្រតឹមជសិស ថនក់ទី៥ៃនវ ិមនែកវចរៃណែតប៉ុេ

នមករក ក របស់ខុំញ ខញុំបិទែភនក្របមូលអស់ របស់វ ិមនខញុំេទេលើនងបិ

្ណ ះ!» ្រសីបិ

ចេ

ម រតីេដើមបីយកឈនះនូវអ្វីៗទំងអស់េហើយក៍ េ្របើេវទមន្តេខម

ចេនះ នងដួលេទ្រជុងមខងៃនៃ្រពទំងសំឡក់ខុំ៖ ញ

«នងមិនែមនជមនុស របស់វ ិមនែកវចរៃណេទ!» រួចរូបកយរបស់នងក៍ ក្លយេទជេផះមួយរ ំេព

ច។ ហូ! កលមកដូចជមិនសូវអី ែតេពល្រតឡប់េទវ ិញេម៉ចក៍េវទនេម្ល៉ះ? ្រពួក.............ខញុំធ្លក់ចូលេទ

កនុង្រកឡុកដ៍ធំមួយ......។ េនកនុងនឹងមនទឹក្របែហល្រតឹមជងគង់ អូយ! ទឹកនឹងេម៉ចក៍រមស់េម្ល៉ះ? អូអត់េទ មិនែមនរមស់ធមម េទគឺរមស់ខ្លំងែតម្តងនឹង ! ខញុំសំឡឹងេមើលេទកនុងទឹកេឃើញមនដងកូវធំៗជ

េ្រចើន

! ដងកូវពឹ ស! េនមិនបនេទ ខញុំ្របញប់ រត់េឡើងពី្រកឡុកេនះេហើយ យដងកូវេនះេចញពីខួន ្ល ហិ ច ្ល ប់េទេនះ? េម៉ចក៍គួរឲយខ្លចែបបេនះ? ្របវ.............េមឃេឈើ បក់សំេ មករកខញុំែត

ហិ ខញុំ សំ ងែដលខញុំេគចទន់កុំអី................។ ខញុំអងគុយភ័យែតមនក់ឯងេនកនុងៃ្រពេតើគួរេធ្វើយ៉ងេម៉ចតេទ េទៀត....ទីេនះេនយូរមិនបនេទ ែតេបើេដើរេទេទៀត្របកដជជួបអ្វីេទៀតមិនខន។ ខញុំេងើបឈរសន ឹមៗ

រួចេដើរទំងសូ្រតេវទមន្តជប់កុងចិ ន ត្ត េ្រពះេនទីេនះពិបកកនុងករេ្របើ ពីេ្រកយខញុំ ខញុំេដើរកន់ែតេលឿន

ស់។ សំេលងសំរ ឹបេជើងេដើរ

ម

ក៍េដើរកន់ែតេលឿន

មខញុំ ខញុំឈប់េហើយងក់េ្រកយេមើល...........ខញុំភឹ្លក េសទើរែតគំង...............សត្វអីម ្វ យ៉ ងក៍មិនដឹង រូប ង្រសេដៀងនឹងជេន្លនគមនកបលែតមនែភនកេន មខ្លួន ្របែហល១០ អ្វីែដលសំខន់េនះគឺ មិនបនមកែតមនក់ឯងេទ...........គន មនេ្រចើន

ស់ ខ្លួន មួយ ្ល ប់មិនខនេទ.........៖

េសមើរនឹងខ្លួនខញុំ២ដងឯេ

ះ..........ខញំុចប់េផ្តើមរត់យក្រពះ យូស........... «ជួយផងៗៗៗៗៗ!» ខញុំគិតែតពីែ្រសចទំងែដលដឹងេហើយថនឹងគមនអនក

កឡៈេទសៈេនះគួរេ្របើេវទមន្តអីែ្វ ដរន៎? បំបំងកយ្របែហល ប៉ុែន្តដូចគមន្របេយជន៍េ្រពះពួក េនែតរត់ េ

ះចំេពះៃ្រពេនះ ចឹងេតើបនេគ

គមនអ្វីេកើតេឡើងចឹង? ឬមកពីគត់

មកជួយបនេទ េហ!

ចជួយបន។ ខញុំសូ្រតេវទមន្តបំបំងកយ

មរហូត េវទមន្តមួយចំនួន

ក់ដូចជគមន្របេយជន៍ទល់

មមិនឲយសិស ចូលមក។ ប៉ុ ែន្តេហតុអីក ្វ ៍ េ

កមចស់ចូលមកដូច

ត់េវទមន្តដល់កំពូលេហើយ? ្របឹប! ៃដដ៍មំចប់ ទញេ

ែណនេនចំេហៀងេដើមេឈើ មួយ ខញុំមិនេភ្លចេងើយេមើលមុខេគែដល «វ ីន?» េគេធ្វើសញញឲយខញុំ

នតឹងផងខឹងខញុំផង៖

បខញុំយ៉ង

ង ត់ ខញុំេ បេគយ៉ ងែណនទំងភ័យេសទើរបត់្រពលឹង។ ្រពូ............. សំេឡងែដល រត់ក៍ហួសេទអស់េនសល់សំេឡងដេង្ហើមរបស់ខុំន ញ ិងេគ៖ «អរគុណ!» ខញុំនិយយទំងមិន

ខឹងេហើយេដើរេចញពីទីេនះ៖ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

៊ នេមើលមុខរបស់គត់េនះេទ េគមិននិយយែតរុញខញុំេចញទំង

Page 12

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«សិស ចបង! ឲយខញុំសុំេទស!»

«អនក

អនុញញតឲយចូលមកកនុងៃ្រពេនះ?»

«គឺ...........គមនេទ!»

«េកមងឌឺ! នង្រតូវទទួលេទសដឹងេទ?» «េទស? ចសខញុំនឹងទទួលេទស!» ខញុំឈប់្រទឹងដកដេង្ហើមធំបន្តិច េគងក់មកសំឡក់ខំុេញ ហើយេដើរ

ញ យេដើរេទជមួយេគ៖ មកចប់ទញៃដរបស់ខុំឲ «េបើមនករ

មិន

មឃត់ ្របកដជមនេហតុរបស់េគ! េបើទីេនះល្អ

មឃត់េនះេទ! ប៉ុែន្តទីេនះដូចនងេឃើញចឹង! តំបន់េ្រគះថនក់

្អ តដូចជសួនចបរេនះេគ េកមងលងង់!» េគយកៃដរុញថងស

របស់ខុំញទំងមិនេភ្លចសំឡក់ខុំ៖ ញ

«េម៉ចក៍ដឹងថខញុំេនទីេនះ?» េគចង្អុរេទមុខឲយខញុំេមើល អូហ៍ អនក្រគូឆ ៉ និង្រគូឃីងេតើ! េនះពួកគត់

ក៍ដឹងែដរឬ? អនក្រគូឆ ៉ រត់មករកខញុំយ៉ង្របញប់៖ «មិនអីេទឬវ ីរ ីន? ្រគូបរមមណ៍ពីឯង

!» ខញុំរលីងរេ

ងទឹកែភនករួចេ

បគត់៖

«សុំេទសអនក្រគូ!» គត់អែង្អលកបលខញុំ៖

«មិនអីេទ! ៃថងេ្រកយកុំេផ្តសផ្តសចឹងេទៀត!» ្រគូឃីងេដើរមកទំងមុខ្រកញូវ៖

ស់! េបើទុកឲយេដកេនទីេនះមួយយប់្របែហលល្អ!» នយវ ីនេសើច៖

«រពឹស «េ

ក្រគូនិយយ្រតូវ! កបលឌឺែបបេនះទល់ែតចឹង!» ្រគូឆ ៉ សំឡក់ពីអនក្រគូនិងសិស េនះ៖

ះ្របញប់េទ! តិចេចញពីៃ្រពមិនរួចេទ! វ ីននំសិស ប្អូនេទ!» «បទ!» ពួកេយើង្រតឡប់មកដល់វ ិមនវ ិញ្របែហលេម៉ ង៦ ង ច េហើយករ ត់រ ងខញុំនិងវ ីនក៍

«េនមកនិយយេលងេទៀត! េ

្រតូវខកខនេទ ែដលខញុំក៍មិនចំបច់្របប់ពីេហតុផលអីែដរ។ េនវ ិមនេនះសិស ទំងអស់គឺមន្របព័នធ

្រគប់្រគងពិេសសមយ៉ ង េបើសិស ភ្លម េហើយក៍ដឹងពីទី េ្រកពីេនះគឺធមម

មនក់អវត្តមនមិនចូលរួមកមមពិធី

មួយរបស់វ ិមនេនះេគនឹងដឹង

ំងែដលេយើងេនផងែដរ។ ប៉ុែន្តករ្រគប់្រគងេនះសំ ប់ែតេពលមនកមមពិធីេនះេទ

េ្រពះេគមិនចង់

េម៉ ង១២យប់ មនក់ៗចូលេដក

ក់គំនបេទេលើសិស ។ ង ត់អស់េហើយ ខញុំេស្ល កពក់ឈុតេខមេដើមបីងយ្រសួលកនុង

្របតិបត្តិករណ៍របស់ខុំញ។ ខញុំចុះមកខងេ្រកមរួចពួនេនេ្រកយេដើមេឈើ មួយយ៉ ងធំ។ ៃថងេនះដូចជ មិនេឃើញ

េដវនិងេ

កមចស់មកម្តុំេនះ.......។ េនះខញុំ្រតូវេទេសុើបេនកែន្លង េទកែន្លងេធ្វើកររបស់េ ក្រកដ? ឬចូលេទែឆកបនទប់េធ្វើកររបស់្រគូៗ? មួយ

សំេរចថេទម្តងមួយចុ ះ! ដំបូង្រតូវេទបនទប់េធ្វើកររបស់េ

ង ត់

ឲយ្របកដេនះ! ចូល ឲយ្របកដេនះ? អូេខ!

កមចស់្រកដសិន បនទប់មកចំែស្វងរកបន្ត

េទៀត។ ្របូ..................សំេលងរត់ឲយរៃញ៉េនតំបន់ែដលងងឹតៗ។ ជអ្វីេទ? េហតុ អីក ្វ ៍េលឿនយ៉ ងេនះ? ខញុំ

ែអបខ្លួនជប់នឹងេដើមេឈើ ទំងមិន ៊ នដកដេង្ហើម។ អូហ៍ មនមនុ ស មួយ្រកុម ប៉ុែន្តមិនដឹងថពួកេគមក ពីតំបន់ េនះេទ ្រសេមលមនុស ្រសីមនក់េដើរលបៗេទរក្រកុមមនុស ទំងេនះ៖ «ឯ

របស់? ្របញប់បន្តិចមក្របយ័តនេគមកេឃើញ!» ពួកេនះហុចអ្វីមយ៉ ងឲយេទនង៖

«្របយ័តន្របែយង

! ថនំេនះគមនថនំបន បេទ! េបើពួក េកើតេទជបិ

ច នឹងក្លយេទជេរៀង

រហូត!» ខញុំេឃើញនងេធ្វើសញញផទត់ៃដរួចេដើរេចញមក។ ្របូ..................ពួកេនះរត់េចញេទអស់យ៉ងឆប់ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 13

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

រហ័ស ឯនរ ីមនក់េនះក៍សេសៀរៗ ចូលេទកនុងអគររបស់នរ ី! ខញុំ្រតូវែតដឹងឲយបនថនងេនះគឺជអនក ជមនុស មកពី

ែដល

៊ នេធ្វើេរឿងេថកទបែបបេនះ។ ខញុំេ្របើេវទមន្តបំបំងកយរួចសំ លខ្លួន មនងេនះេឡើងេទដល់ជន់ទីបី។ េអ! េទ បត់េហើយ? អីក៍រហ័សេម្ល៉ះ? ខញុំេដើររកអស់ចិត្តែតរក

មិនេឃើញក៍ចុះ្រតឡប់មកវ ិញ។ េបើ្រសីមនក់េនះេ្របើ ជបិ

ច? បូករួមទំងខញុំឬ? េហុើយ! មិនបន

រធតុថនំេនះ េនះបនន័យថពួកេយើងនឹងក្លយ

ច់ខត ខញុំ្រតូវែតេធ្វើអីម ្វ យ៉ ងបនបន។ កំពុងែតសមុគ

មញ

ំងអ្វីមយ៉ ងរុញខញុំដួលផទប់នឹងដី ខញុំងក់េមើលយ៉ ងរហ័សេឃើញនយវ ីនកំពុងែតេដើរមកសន ឹ មៗ េនះជេវទមន្តសំងត់មយ៉ ងែដលអនកេ្របើ េ្របើមិនចង់បងកសំេឡងឲយមនករភញក់េផ្អើល៖

្រ

ប់ែតកំ

? ជមនុស វ ិមនេខម?» ខញុំ្រគវ ីកបល រួចែបរខ្លួនបំរង ុ នឹងរត់្រ

«ឯងជអនក យ៉ ងេលឿនេ

បខញុំយ៉ងែណន៖ «្របប់ឲយេលឿន! េបើមិនចង់្រតូវេគចប់បនេហើយយកេទ

្រតូវេគេ

ក់ េទស!» ខញុំេរ ើខ្លួនេចញមួយទំហឹងែត

បកន់ែតែណន៖

«ឥត្របេយជន៍េទ! មិ ន្របប់ែមនេទ? បន..........!» េគយកៃដបំរង ុ េបើេ្រ ភ័យ

ប់ែតេគហក់មក

ស់ែបកករឥឡូវេហើយ មនែតវ ិធីចុងេ្រកយេនះេហើយែដល

មមុខេខមរបស់ខុំញេចញ

ចជួយបន។ ខញុំេងើបមុខេទផ្អឹប

នឹងមុខរបស់េគរួចសូ្រតេវទមន្តសណំ្ត រហូតដល់េគសន្លប់ែលងដឹងខ្លួន ែដលេនះគឺជករណីចំែឡកបំផុត

ចំេពះខញុំ ខញុំ្រតូវេថើបេគមុននឹងសណំ ្ត េគេបើពុំេនះេទេវទមន្តេនះនឹងគមន្របសិទិធភពេនះេទ។ ែម៉្របប់ថ

េវទមន្តេនះ

មេ្របើឲយេ

ះេ្រពះេយើងមិន

ចេទេថើបគូស្រតូវបនេនះេទ ប៉ុែន្តឲយខញុំេធ្វើយ៉ងេម៉ចេបើ

េម េនះែលងមកេកៀកៗែបបេនះេនះ េថើបក៍េថើបេទេហើយ យ៉ ង

ក៍ជ

ថ៌កំបំងែដរគមនអនក

ដឹងេទេបើេយើងមិននិយយ ហិហិ។ ខញុំសំឡឹងេមើល ងកយដ៍ែសនធងន់ែដលកំពុងែតេដកពីេលើខុំញ ខញុំរញ ុ េគ េចញេទមខងរួចរត់េចញពីកែន្លងេនះយ៉ ងរហ័ស។ ខញុំ្រតូវ្របញប់្របតិបត្តិករណ៍បនបន េបើេនយូរ

មុខែតែបកករេនះេទ។ ខញុំចូលេទកនុងបនទប់េធ្វើកររបស់្រគូៗរួចហួសចូលេទកនុងករ ិយល័យ បនទប់មក កមចស់វ ិមន

ចូលេទកនុងបនទប់េធ្វើកររបស់េ

! ្រចឡំ!

មពិតទ្វរចក់េ

េទ។ ខញុំឈរេរ ៉រ ៉ៗេនមុខទ្វរមួយ្រសបក់...............្រតឹកៗៗៗៗ ហូយ! អនក ែអបជញ ជ ំងមខងេទៀត េឃើញ កេមើល ្រកឹក!

េគមកអេញចះ? ខញុំពួនេទ

េដវកំពុងែតរត់ទំងញញឹមញែញម យីស!

េហើយ សបបយចិត្តេរឿងស្អី េទណ៎?

េដវេទផុត ខញុំយកបេ

រេហើយគឺចូលមិនរួចេនះ

េនះមិនេចះេភ្លចញញឹមែមន

្ត ងែខ កពិេសសរបស់ខំុម ញ កចក់ទ្វរ

វ! ទ្វររេបើកខញុំ្របញប់រត់ចូលេទខងកនុងេនះភ្លម។ មិន

មន្របេយជន៍ដល់ថនក់េនះេ

ម នថែខ ករបស់ខុំេញ នះ ះ។ េនកនុងបនទប់មនភពងងឹតឈឹង ខញុំយកពិលមកឈួលេមើល្រគប់

្រចកល្ហកៃនែផនកទំងអស់ ដូចជគមនអ្វីចំែឡកេទ េនទីេនះភគេ្រចើនជឯក េវទមន្តសំ ប់យកមកបេ្រង នសិស បន្តែតប៉ុេ

្ណ ះ។ ្របកដ

េនះគត់មិនយក មកទុកេនទីេនះេទគត់្របកដជ

ស់េបើគត់មនអ្វីគួរឲយសង ័យែមន

ក់ េនកែន្លង

ថ៌កំបំង

ប៉ុែន្តេហតុអី្វក៍ខុំ្រញ តូវគិតថគត់ជអនកេធ្វើ? េហតុអី្វក៍មិនែមនជអនកេផ ង? ឬ េទៀតក៍ថបនែដលមិនែមនជេ េ

កភីលគឺេ

អងគុយរបស់េ និពនធេ

កមចស់ េនទីេនះមនសភពធមម

ចជអនក

មួយជមិនខន។ មនក់េផ ង

ក្រកដ..............។ ប៉ុែន្តអនកែដលបនផល្របេយជន៍ពីករ

ក្រកដ ដូេចនះេហើយេធ្វើឲយខញុំអត់នឹងសង ័យគត់មិនបននឹ ង

យៈ ខឹម ឌី

រេសៀវេភធំៗទក់ទងនឹង

្ល ប់របស់

។ ខញុំេដើ រេទកែន្លងតុ

គមនអ្វីគួរឲយចង់បនេនះេទ ខញុំឈួលេមើលកនុងថតតុ Page 14

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េនទីេនះមន្រក

សពីរបីសន្លឹកេហើយនឹងផកអ្វីមយ៉ ងេ្រក មៗពណ៌

្វ យ េមើលេទ្រសស់

្អ ត

ស់។

ខញុំកន់យក មកេមើលេដើមបីពិនិតយថជផកអ្វី ែត្របកដ ស់ខុំម ញ ិន គ ល់ េនះេទ ផកេនះ្របែហលជផក ៃ្រពេហើយ មិន ម នថេ កមចស់មនចំ ប់ រមមណ៍ចំេពះផកែបបេនះែដរេ ះ......គត់សមែតជ មនុស ្រសី។ ខញុំេរៀបចំអីៗ ្វ េទ

មសភពេដើមេហើយ្របញប់េចញមកវ ិញេបើសិនជមនន

េឃើញខញុំ្របកដជក ័យមិនខនេនះេទ។

្រពលឹមេឡើងមិនទន់សិស ទំងអស់ក៍្រតូវបនេកះេ

ហឹម!! េរឿងកលពីយប់មិញេទដឹង? ៃថងេនះេ

ក

មនក់មក

ឲយេទ្របជុំជបនទន់ទក់នឹងេរឿង........... កមចស់វ ិមនេនះេទ។

ន់ជអនកចូលរួមមិនេឃើញេ

្របធនបទដ៍េក្តគគុកេនះគឺមនមនុស លួចចូលកនុងវ ិមនកលពីយប់ េហើយអនកែដលចូលេនះគឺជ មនុស របស់វ ិមនេខមយ៉ ងពិត្របកដ គឺ............គឺេគសំេ

បិ

េហតុអី្វក៍មិនេឃើញរ ំលឹក? ស្អីបន្តិចវ ិមនេខម! វ ិមនខញុំេនះខូចេឈមះរហូត! បន្តិចេទៀតក្លយេទជ ចទំងអស់គនក៍

េទជបិ េ

េលើខុំន ញ ឹងេហើយ! ែតថេនមនមួយ្រកុមេទៀត

ក

ន ៃដវ ិមនេខមែដរេមើលេទ! អូហ៍? បិ

ច? ហឹមេភ្លចេរឿងនឹងឲយឈឹង! េបើខំុញក្លយ

អុីេចះ? សិស ចបង? ឬអនក្រគូឆ ៉ ? ជចុងបញចប់

ចែដរេទគិតេម៉ចេទ? គួរ្របប់អនក

ន់េសនើរឲយេយើងទំងអស់គន្របយ័តនេ្រពះស្រតូវមនេន្រគប់ទិសទី មិន

េនះេទ។ ករ្របជុំបនបំែបក ខញុំេដើរទំងគមន

ចេធ្វស្របែហសបន

រមមណ៍ជមួយ្រសីលន ្អ ិងនយប៉ នយេនះយកទឹកសុទធ

មកប៉ះនឹងមុខរបស់ខុំ៖ ញ

«រ ីន! ញ ុ ំទឹកសិនេទ! ឯងមុខមិន្រសស់េ

ះ!»

«គនមិនអីេទ! យប់មិញេដកមិនលក់!» ្រសីលេ្អ បើកែភនកធំៗ៖ «ថេម៉ចឯងេឃើញេខមច?» «េដកមិនលក់ មិនែមនេឃើញេខមចេទឯង!» «គឺ...................អូេខេជឿសិនចុះ!» ខញំុ្រគវ ីកបលទំងហួសចិត្ត នយប៉េសើច៖

«្រសីល!្អ ខញុំថេខមចេនគួរឲយ្រស

«

ប៉ឆួត! ក យ៉ ង

ក៍េយើង

ញ់ជងនងឆងយ

្អ តជងឯងែដរ!» នយប៉រត់ ្រសីលក ្អ ៍េដញ

មពួកេគែដរ.......................វ ឹប!! ែសបកេជើងរបស់អនក រត់មកេរ ើងែសបកេជើងរបស់េគ េនះគឺនងេអនី នឹងេហើយ៖ «

វ! សុំេទស

ស់!» ្រសីលខ ្អ ឹងគប់នយប៉មួយដបទឹក៖

! នងមកឈរអីេនកែន្លងេគ

ម..........ខញុំឈរេសើច មនក់គប់្រតូវកបលខញុំមួយទំហឹង ន េគមនក់ កេវទមន្តនឹង? គឺខុំញ

កគប់ែសបកេជើងរបស់

ខញុំនឹង ថ បនចំងយប៉ុ ្ណ ! នងមិន្របកន់េទែមនេទ?» អ៊ូ!!!!! សំេឡងេសើចចប់េផ្តើម ញញឹមេហើយេដើរថយេ្រកយបន្តិចេដើមបីឲយនងេនះបនេរ ើសែសបកេជើង្រសួលបួល៖ «មិនអីេទ! សិស ប្អូនគមនសិទិអ ធ ី េទ្របកន់សិស ចបងេនះេទ!» រួចខញុំេ មុខរបស់នងេអនីចំៗក ្ត លមុខ៖ «អូហ៍! ខញុំក៍ចង់

កេវទមន្តរបស់ខុំែញ ដរថ េតើកំ

ខចត់ខចយបនែដរឬេទ? ក៍េឃើញថកំ

ំងរបស់ខុំញ

ំងរបស់ខុំេញ នេខ យ

គមនបំណងេទ! ក៍េឃើញថទីេនះជកែន្លង

កកំ

យៈ ខឹម ឌី

ះែសបកេជើងរបស់ខុំគ ញ ប់

ចេធ្វើឲយវតថុេនចំេពះមុខែបក

ស់! សុំេទសសិស ចបង! សិស ប្អូន ំ េវទមន្តេនះអី! េហើយ ង មួយមកពីមុខបងធំេពក

េទើបែសបកេជើងរបស់ខុំញេគច មិនផុត!» សំេឡងែដលធ្លប់ែតេសើចែបរជ និពនធេ

ន់េឡើង ខញុំ

ង ត់េ្រជ បដូចេចរលួចេសះ Page 15

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

នងេអនីេនះេបើកែភនកធំៗទំងមុខ្រកហមដូចមន់រកពង នងេនះ្របែហលជគំង

ស់េហើយេមើល

េទេ្រពះមិននឹក

ម នថខញុំនឹង ៊ នេធ្វើែបបេនះ ក់នង! មួយែសបកេជើងក ្ត លមុខអំបញ់មិញ នង ្របែហលជ្រគំខ្លំងេហើយេមើលេទ សមមុខ ស់្រសីល្អ ្រតូវចំថខញុំមិនែមនជដំឡូងមូលេទ

មិនអ

ច រយអីជងខញុំេនះេទ។ ខញុំេដើរេចញមកេ

យមិនខ្វល់ថនឹ ងមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើងេទៀតេនះេទ ្រសី

ល្អនិងនយប៉េធ្វើមុខភ័យៗេ្រពះខ្លចថនឹងមនេរឿងមិនល្អេកើតេឡើងដល់ខុំញ............ប៉ុែន្តសួរថអនក ខ្វល់? យ៉ ងេ្រចើន្រតូវទទួលពិន័យែតប៉ុណឹ ្ណ ង.............។

រ ំលងផុតេទមួយៃថងេហើយ ្របែហលជ្រសីឡប់េនះមិនប្តឹងេ េបើ

៊ នប្តឹងខញុំក៍មនេរឿង្រតូវ្របប់េ

ក្រគូេទេមើលេទ ក៍លេ្អ ហើយេ្រពះ

ក្រគូដូចគន។ ៃថងេនះជៃថងពិេសសេ្រពះសិស ទំងអស់្រតូវចូល

េទកនុងៃ្រពេដើមបី កេវទមន្តែដលបនេរៀនកន្លងមក។ មួយ្រកុមមនគន២០នក់េហើយែបងែចកេទ ម តំបន់ខុសៗគន។ សិស ែដលេនកនុង្រកុមជមួយគនមិនតំរវូ ឲយេនថនក់ជមួយគនេនះេទ ្រតូវែតចំរះ ុ ថនក់ ។

ខញុំមិនបនជួបនយប៉និង្រសីលេ្អ នះេទ ពួកេនះមិនដឹងេទដល់ ន េហើយក៍មិនដឹង។ អ្វីែដលសំខន់ ះ។ េរឿងមួយ គឺខុំញបនេន្រកុមជមួយនឹងសិស ចបងវ ីន េហុើយថមិនចង់ជួបេគេទ ប៉ុែន្តេគចមិនផុតេ េទៀតែដលគួរឲយរនធត់េនះគឺនងេអនីក៍េន្រកុមរបស់ខុំែញ ដរ.........។ នងេនះ មិនដឹងថខញុំបនេទេធ្វើសីន ្អ ងេទបនជនង

មទរ្រពលឹង្របកដ

ស់

មេធ្វើបបខញុំឥតែល្ហយ៉ងេនះ។

«វ ីន! កុំេដើរេលឿនេពកេមើល! ខញំុខ្លច!» ជសំដីរបស់នងេអនីឡឺកឺេនះ េហើយសិស ចបងក៍ឈប់

េដើមបីចំនង៖

«េដើរឲយេលឿនបន្តិចេអនី ! េបើេនេ្រកយេគ្របយ័តនមនេ្រគះថនក់

!»

! េជើងខញុំ្របែហលជមនបញ ្ហ េហើយេមើលេទ!» នយវ ីនេនះក៍េដើរេទេមើល

«គឺខុំឈ ញ ឺេជើងនឹង

េជើងឲយនង! េនះ ស្អី

ស់

េទ?៖

«មិនអីេទ! ចឹងសំ កបន្តិចេទ!» នយវ ីននិយយេដើមបីឲយ្រគប់គនបនសំ ក! ខញុំអងគុយចុ ះេនេលើដុំ

ថមមួយឆងយពីេគបន្តិចេ្រពះមិនចង់មនេរឿងជមួយនឹងនងមនក់េនះ៖ «វ ីរ ីន! មកអងគុយជិតខញុំមក! េមើលេទនងដូចមិនសូវ្រសួលេ

េកើតេនះេទេបើនងេអនីេនែតសំឡក់ខុំែញ បបេនះ៖

ះ!» ខញំុ្រគវ ីកបល េមើលេទ្រសួលមិន

«មិនអីេទសិស ចបង!» េគមិននិយយែតេដើរមកចប់ទញៃដរបស់ខុំញ៖ «កុំឌឺេពកេកមងលងង់! ខញុំជសិស ចបងរបស់នង នង្រតូវ

្ត ប់បញ ជ របស់ខុំញ! យល់?»

«មិន! ែលងៃដរបស់ខុំញ!» ខញុំពយយមទញៃដរបស់ខុំញមកវ ិញ ែតេគេន្របឹងជំនះទញៃដរបស់ខុំេញ ទ

រហូតដល់េធ្វើឲយពួកេយើង្រជុលជំហរេរៀងៗខ្លួន..........................្របឹប! េហុើយ! េនះខញុំេដកេនពីេលើេគេតើ! ខញុំ

េឃើញេគេធ្វើែភនកស្លឺ មួយ្រសបក់េទើប្របញប់េលើកខញុំេចញ ្របែហលជខ្លួនខញុំធងន់េពកេទដឹង?៖ «សុំេទស!» េគនិយយទំងមិន

៖ «មិនអីេទ!» មិនដឹងថេគមន ្រកហមសំេបើម

៊ នេមើលមុខខញុំ កនុងខណៈេពលែដលខញុំញក់

ម តបែបបធមម

ៗ

រមមណ៍យ៉ ងេម៉ចេនះេទ ប៉ុែន្តេពលេនះខញំុេឃើញថមុខរបស់េគ

ស់ េបើខំុេញ ចះ នទឹកចិត្តរបស់មនុស េម្ល៉ះខញុំនឹងេមើលទឹកចិត្តរបស់េគមុនេគ ហិហិ ចង់ ដឹងដល់េហើយេនៀក។ ្របវ! ជសំេលងេមឃឈឺបក់។ ខណៈេនះពស់មួយយ៉ ងធំទំ ក់ខួនយ៉ ្ល ង និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 16

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េលឿនពីេលើេដើមឈឺរុ ំសិស ប្អូនមនក់ែដលអងគុយេនេ្រកមេនះជប់ភ្លម។ មនក់ៗមនករេឆេ េហើយ ភញក់េផ្អើលយ៉ ងខ្លំង។ វ ីននិងសិស ចបងដៃទេទៀតនំគនេ្របើេវទមន្តេដើមបីកំចត់ពស់េនះ មួយ្រសបក់ ក៍ យេទជេផះ.............។ ខញុំេជឿេហើយថសិស េនទីេនះពិតជមនសមតថភពពិតែមន េហើយជ

រ

ពិេសសេនះពួកេគពិតជមនទឹកចិត្តេចះជួយអនកដៃទ េទះបីជេពលខ្លះពួកេគេលងេ្រចើនបន្តិចក៍េ យ។ នងេអនីរត់េទេ

ងៃដរបស់វ ីនភ្លម៖ ស់វ ីន!»

«គួរឲយខ្លច

«មិនអីេទ! េដើរជ្រកុម េសើចញឹមៗ។ ខញុំមន

ពួកេយើងនឹងមនសុវត្តិភព!» េគេឆ្ល តងកមកេមើលមុខខញុំបន្តិចេហើយ

រមមណ៍ថេក្តមុខយ៉ ងេម៉ចមិនដឹងេទេនេពលែដលេឃើញនងេអនីេនះេន

ជមួយេគ ខញុំេដើរេទមុខេគទំងមិនខចីេមើលមុខ.........។ មកដល់កែន្លងទឹកេ្រជះ សិស មនក់ៗនំគនែ្រសក េ ៊ កេញជ វយ៉ ងសបបយរ ីក យ អនកខ្លះហក់ចុះទឹកអនកខ្លះអងគុយេលើថមេលង នយវ ីននិងេអនីកំពុងែត កន់ៃដគនេដើរ

ស់។ ខញុំសំឡឹងេមើលទិដ្ឋភពជុំវ ិញ ហូ!!! ទីេនះ

មមត់ ទឹក ពិតជគួរឲយ្រជិញ

មមត់ ទឹកេនះេយើងនឹងេឃើញនូវផកៃ្រព្រគប់្របេភទចំ រះ ុ

នសួគ៍េទេទៀត េ្រពះេបើេយើង្រគេលកេមើល ពណ៌យ៉ ង្រសស់

្អ ត។ ខញុំេដើ រសន ឹមៗ

មមត់ទឹកេដើមបីពិនិតយេមើលផកទំងេនះឲយបនចបស់ ពណ៌

េលឿង ពណ៌្រកហម ពណ៌ស ពណ៌េខៀវ ពណ៌ទឹក្រកូច ផកឈូក ស យេខៀវ ពណ៌េខម ពណ៌

្អ តជង

្វ យ...........................អូហ៍ ពណ៌

្វ យ?

យ្រកហម ្រកហម ដូចជ្រប

យេលឿង ស

ក់្របែហលនឹងផកអ្វី

មយ៉ ងែដលខញុំធ្លប់បនេឃើញ...........េនះជផក........ខញុំលូកៃដេដើមបីេបះ ប៉ុែន្តវ ីនចប់ៃដខញំុជប់៖ «ផកទំងអស់េនះ្រសស់

្អ ត

«ប៉ុែន្ត?.....................េហតុអី? ្វ

ស់............ប៉ុែន្ត........»

្រសស់

្អ ត

ស់ មិនេឃើញថ មនអ្វីចំែឡកផង!»

«ប៉ុែន្ត េ្រគះថនក់...........ផកទំងអស់េនះពុំមនមួយ េបើនងមិនេជឿនង េទ

ចចូលេទកនុងប

ែដល្រប្រកតីសំ ប់មនុស េ

កេនះេទ

្ណ ល័យេហើយយកេសៀវេភែដលមនេរៀប ប់ពីផកទំងអស់េនះ

ន េនះនងនឹងដឹងពីសភពពុលរបស់ យ៉ ងេម៉ចជមិនខន!» ខញុំ្រទឹងេទមួយរយៈ ែតក៍េងើយ

េមើលមុខេគ៖ « េទ

ចប៉ះបនេទ?»

«ផកខ្លះប៉ះបនែតពុលេនេពលែដលេយើងញ ុ ំ

ផកខ្លះប៉ះភ្លមក៍្រតូវ

រធតុពុលភ្លម

្រស័យ

ម្របេភទរបស់ !» «

មួយេនះប៉ះបនេទ?» ខញុំចង្អុរេទ

«ប៉ះបន! ប៉ុែន្ត មន េទណ៎?៖ «េទជបិ

ពណ៌

្វ យែដលខញុំ្រប ក់្របែហល៖ រធតុបំែលងមយ៉ ងេនេពលែដលេយើងញ ុ ំ ...............!» អូហ៍បំែលងអីេគ

ច?» េគ្រគវ ីកបល៖

«ក្លយេទជ...................!» ្រគំ..................អនក និងវ ីន ចុះអនក

េគអីក៍យ៉ប់េម្ល៉ះ? េអនីេដើរមកពី

េគមនក់ហក់ទឹកេឡើងខចយ

ក៍មិនដឹងមកចប់ៃដវ ីន៖

«វ ីន! នំខុំញេទខងេនះបន្តិចខញុំខ្លច!» វ ីនេមើលមុខខញុំបន្តិចទំង

ចេពញខ្លួនខញុំ

ទ ក់េសទើរែតក៍េដើរេចញេទជមួយ

នងល្អេនះ។ េអ! អំបញ់មិញេគ្របប់ខុំញថេម៉ចេចះ? ខញុំអងគុយរកនឹកេហើយក៍មិនេភ្លចេចលែភនកសំឡឹង និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 17

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េមើលផកនឹងែដរ ្រសស់

្អ ត

ស់ មិនគួរ

ចឹងេ

ះ.........មិនដឹងថធ្លប់េឃើញេន

្របែហលេនកនុងៃ្រពៃថងមុនេហើយេមើលេទ.......................។ ៃថងេនះប៉ះេម៉ ងអនក្រគូឆ ៉ ដ៍ែសន្រសស់ ្អ ត ហឹម!!! គត់ជ្រសី ចូលចិត្តគត់

ស់

មិនចំែឡកេទែដលមន្របុសៗ

ម្រស

េទ......

្អ តេហើយចិត្តលេ្អ ទៀត ខញំុពិតជ

ញ់គត់េ្រចើនែបបេនះ េហើយេរឿងែដល

ខញុំដឹងចបស់បំផុតេនះគឺគត់្រស ញ់្រគូឃីង...........្រគូឃីងក៍្រស ករ គ ល់និងែស្វងយលពីទឹកចិត្តរបស់មនុស ................ សំខន់

ញ់គត់ែដរ។ េមេរៀនៃថងេនះគឺអំពី ស់ែដលមនុស េវទមន្ត្រតូវេចះ

នចិត្តមនុស េ្រពះេដើមបីងយ្រសួល យលុកេទេលើគូស្រតូវ។ េមេរៀនេដើរេទមុខយ៉ ងរលូនប៉ុែន្តខុំញែបរ

ជគមន

រមមណ៍េរៀនសូមបីែតបន្តិចេ្រពះែតេរឿងកលពីយប់មុនែដលមនេគចូលមកកនុងវ ិមន មិនដឹងថ

ខញុំគួរ្របប់អនក្រគូឬក៍អត់េនះេទ...............ប៉ុែន្តេបើ្របប់ េតើគត់ រួចសំេរចចិត្តេដើរេទរកគត់េនេពលែដលបញចប់េម៉ ងសិក ៖ «អូហ៍រ ីន! មនករអីឬ? មិនយល់្រតង់

ចសួរអនក្រគូបន!» គត់ញញឹមេហើយអែង្អលកបល

របស់ខុំញ គត់ជមនុស ែដលមនភពកក់េក្តសំេបើម «អនក្រគូ! ខញុំមនេរឿងចង់

ចនឹងេជឿខញុំែដរឬេទ? ខញុំដកដេង្ហើមយ៉ ងធំ

ស់៖

រភព!» គត់េបើកែភនកធំៗ៖

«ឯងេធ្វើអីខុស? ្របប់អនក្រគូមករ ីន!» គត់េងើបឈរទល់មុខខញុំេហើយចប់

ម របស់ខំុញ៖ «គឺេនយប់េនះខញុំបនចុះមកខងេ្រកម េលមើសនឹងបទបញ ជ !» គត់ដកដេង្ហើមដូចជធូរ្រ

ល

េឡើងវ ិញ៖

«ែតប៉ុណឹ ្ណ ងេទឬ? មិនអីេទៃថងេ្រកយកុំេធ្វើចឹងេទៀត

!» ខញុំដកដេង្ហើមញប់ៗទំងមិនសូវ្រសួល៖

«ខញុំបនេឃើញមនុស មួយ្រកុម........................!» អនក្រគូ ្របកដថខញុំពិតជមិនបនកុហក៖

ង ត់្រទឹងែតសំឡឹងមុខខញុំឥត្រពិ ចេដើមបីឲយ

«េហើយ.......................??»

«ពួកេគជមនុស មកពីវ ិមនេផ ង ប៉ុែន្តេគមក «ជអនក

េគ??» េមើលេទអនក្រគូ

«មិនចបស់េទ ប៉ុែន្តេគជមនុស ្រសី «េហតុអី្វក៍មិន្របញប់្របប់ អនក្រគូ?»

មរយៈមនុសយមនក់េនវ ិមនរបស់េយើង!»

ក់ដូចជតក់សុត៖ ្ល

ន ក់េនជន់ទីបី.............គឺខុំញ

មេគមិនទន់!»

«ខញុំខ្លចអនក្រគូមិនេជឿខញុំ.........................មនេរឿងមួយែដលសំខន់ជងនឹងេទេទៀត!» «េរឿង?..............................!» «ពួកេគមន

រធតុមយ៉ ងែដល

ចេធ្វើឲយមនុស មួយវ ិមនក្លយេទជបិ

ចបន ប៉ុែន្តមិនដឹង

ថករនិយយរបស់ពួកេគគឺជករពិតឬអត់េនះេទ?!» អនក្រគូឆ ៉ មុខេស្លក៖ «េរឿងធំ........................េបើពិតជែបបនឹងែមនេនះ ពិតជេ្រគះថនក់ វ ិធីករពរ..............!» អនក្រគូរត់េចញេទយ៉ ងរហ័ស េនះគឺជេរឿងធំខ្លំង

ស់ មិនបនេទ្រតូវែតរក ស់ ប៉ុែន្តខុំញែបរជ

មិននិយយ្របប់ពួកគត់េទវ ិញ.......................នឹងមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើងេទេបើ បនែចកចយទូទំងវ ិមន..................ក្លិនបិ

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ម និយម

រធតុពុលេនះ្រតូវ

ច...........កំពុងែតសថិតេនជិតពួ កេយើងយ៉ ងខ្លំង......។

Page 18

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េពលេនះេនកនុងវ ិមនកំពុងែតមនភពច ចលេ្រពះែតមនសិស មនក់បនក្លយេទជបិ ច ភ្លមៗមិនពុំដឹងពីមូលេហតុ។ ្រគូៗនំគនជួយចប់សិស មនក់េនះេទ កែន្លងឃុំឃំងសិនេ្រពះទំ ម ំ ន វ ិធីករពរនិងបន បជតិពុល។ សិស ទំងអស់្រតូវ

មមិនឲយទទួលទនអ្វីេផ្តសផ្តស

ពល់គនឬនិយយរកគន េ្រពះមិនដឹងថករពុលេនះមនរូប ងែបប

េនេឡើយេទ។ េនសុខៗអនក្រគូ

ឆ ៉ ក៍នំខុំញយកេទេហើយសួរនំពីេហតុករេនះម្តងេទៀត។ សិស ្រសីែដល

ខងេ្រកមទំងអស់េហើយេធ្វើករ្រតួតពិនិតយ។ េអនីក៍ ្រគប់ែភនកេធ្វើដូចខញុំនឹងសំ

ប់្រគួ

ន ក់េនជន់ទី៣្រតូវចុះមក

ន ក់ជន់ទី៣ែដរ នងេនះសំឡឹងខញុំេសទើរែត្រជុះ

ររបស់នងចឹង។ មនក់ៗមនករតក់សុត ្ល

បននឹង្រតូវទទួលេទសធងន់ េហើយនឹង្រតូវប

្ត

ជន់ទី៣មនគនទំងអស់៦០នក់ ែដល្រតូវបនេគ

មមិនឲយប៉ះ

រឲយក្លយេទជបិ

ស់េ្រពះេបើ្រតូវេគចប់

ចេនជតិេ្រកយ។ សិស ្រសី

ក់ឲយឈរតំេរៀបជជួ រយ៉ ងមនរេបៀប។ អនកេនទី

េនះមន្រគូឆ ៉ ្រគូឃីង នឹង្រគូេផើយ ឯ

ន់នំ្រគូៗមួយចំនួនធំេទែឆកេនបនទប់សិស ្រសីៗ។ ខញុំេឃើញ នងេអនីឈរញញឹមទំងមិនមនភ័យខ្លចអ្វីេ ះរួចនងងកេទផទត់ៃដ ក់មិត្តរបស់នងែដរឈរចំ េមើលេនខងេ្រក..................ហូ!! សញញផទត់ៃដឬ? នងេអនី? េបះដូងខញុំេ ្រសួលេនកនុចិត្ត។ អនក្រគូឆ ៉ េដើរសេងគតេមើលមុខសិស ម្តងមនក់ៗេដើមបី

តញប់េទៗទំងមិន

នពីទឹកចិ ត្តរបស់េគរួចមករក្រគូ

ឃីង៖

«េនកនុងេនះមនមនក់........................!»្រគូេផើយនិង្រគូឃីងរត់េទរកអនក្រគូឆ ៉ យ៉ ងេលឿន៖ «ជអនក េគ?» (្រគូេផើយ) «ែមនេហើយជអនក

?» (្រគូឃីង) អនក្រគូដកដេង្ហើមធំ៖

«មនមនក់ែដលខញុំ

នចិត្តេគមិនដឹង!» អនក្រគូងកេទកន់សិស ទំងអស់

«បំែបកជួរចុះ!» សិស នំគនបំែបកជួរ អនក្រគូឆ ៉ េ

េនះមន្រគូៗជេ្រចើន៖ «ឯងមនសង ័យន

ែដរេទ!» ខញុំ

ទ ក់េសទើរបន្តិចេទើបងក់កបល៖

«មន!......................គឺេអនី!» អនកេនកនុងបនទប់នំគន

«សិស ទំង៥៩នក់គឺ្រប្រកតីេទ មនែតេអនីែដលខញុំ

នងខពស់

ខញុំចូលេទកនុងបនទប់េធ្វើកររបស់គត់ េនទី

ង ត់ អនក្រគូងក់ កបល៖ នចិត្តនងមិនបនេ្រពះថមពលចិត្តរបស់

ស់ ្រគូក៍សង ័យថជនងែដរ េ្រពះ៥៩នក់េនះគមនគំនិត

្រកក់េនះេទ!»

«េនយប់េនះខញុំេឃើញមនុស ្រសីមនក់េធ្វើសញញផទត់ៃដ េហើយេនៃថងេនះេអនីក៍ផទត់ៃដែបបេនះ

ែដរខញុំសង ័យថជនង!» «េអនីជសិស េនទីេនះយូរេហើយ មិនសមនងេធ្វើែបបនឹងេទ េហតុអីេ្វ ទ? ្រគូពិតជមិនយល់ េ

ះ» មនក់ៗមនភព

នតឹង ែតេទះជយ៉ ង

គឺ្របកដជមន្រចកេចញមិនខន។ កញចប់

រធតុ

អ្វីមយ៉ ង្រតូវបនេគរកេឃើញេនកនុងបនទប់ជន់ទី៣ប៉ុែន្តមិនែមនេនកនុងបនទប់របស់នងេអនីេនះេទ។ ហូ! េរឿងកន់ែតែវងឆងយេហើយេតើេនះ េនះខញុំេចទ្របកន់េអនីទំងែដលនងមិនបនេធ្វើឬ? ប៉ុែន្ត.........ខញុំ

ចបស់

ស់មនុស ្រសីែដលេធ្វើសញញែបបេនះ...................ដូចនង

មិនទន់អស់ចិត្តេរៀងៗខ្លួន យ៉ ង

ស់។ េរឿងក៍សប ង ់េទទំងមនក់ៗ

មិញ មនក់្រសីែដលេគចប់បនេនះមិនទន់

រភពថនងជអនក

េធ្វើេនះេទ ដូេចនះសថិតេនកនុងករេសុើបអេងគតជបន្តបនទប់...................។ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 19

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

សុខៗខញុំដូចជនឹកេឃើញអ្វីមយ៉ ង ខញុំចូលេទកនុងប ្ណ ល័យេហើយរុករកេសៀវេភែដលនិយយអំពី ្របេភទផកេនកនុងៃ្រពទំងអស់ែដលវ ីនបន្របប់េនៃថងមុន។ េពលេនះខញុំនឹកេឃើញេហើយថផកែដលខញុំ

បនេឃើញេនកនុងៃ្រពេនះ ដូចគននឹងផកែដលខញុំេឃើញេនកនុងបនទប់របស់េ

កមចស់វ ិមន។ ហូយ! ខញុំ

មិន្រចឡំេទ ្របកដជផកនឹងមិនខនេទ។ ខញំុេបើកទំព័រេសៀវេភម្តងមួយៗែស្វងរកផកពណ៌

្វ យដូចែដល

ខញុំធ្លប់បនេឃើញេនះ។ អូហ៍រកេឃើញេហើយ គឺផកមួយនឹងេហើយ.................. មនេឈមះថផកេដវ ីល មនកំរ ិតពុលខ្លំង............ ចប៉ះពល់បនប៉ុែន្តមិន ចបរ ិេភគបន...........េវទមន្តពិេសសរបស់ េនះ គឺ...............................៖ «េធ្វើសី? ្អ េហតុអីក ្វ ៍្របញប់េម្ល៉ះ?» ខញុំភញក់យ៉ងខ្លំងេនេពលែដលវ ីនឈរសំឡឹងមុខខញុំចំៗែបបេនះ

ែតៃដេនេក្តបេសៀវេភយ៉ ងែណន៖ «គឺ.................ប

្ណ ល័យ! ខញុំចូលមក

«េហើយចំបច់េធ្វើសន ្ល ់េ េ

នេសៀវេភ!» េគេសើចញឹមៗ៖

្ល ! នងមនអ្វី

កបំងែមនេទ?»

«្របកដេហើយថគមន! សិស ចបងកុំមករ ំខនបនេទ! ខញុំរវល់

ស់!» ខញុំេមើលេសៀវេភរបស់ខុំញ

យមិនខ្វល់ថមនេគេនឈរពីមុខ េគចប់ៃដខញុំជប់រច ួ ចប់ទញេសៀវេភពីៃដខញុំេចញេទ៖ «ល្អ! ខញុំនឹងយកេសៀវេភេនះេទចំេមើលេតើនងនឹងមក

មនក់េនះចង់េធ្វើសីន ្អ ឹង? ខញុំរត់ ទន់្រជុលេទេ

មខញុំេទ!» េហុើយ! ពិតជរ ំខនែមន្របុស មេគដេណើ ្ត មយកេសៀវេភមកវ ិញ ប៉ុែន្តេគែបរជឈប់ង៉ក់ ខញុំចប់្រ ្វ ងមិន

បេគពីេ្រកយមួយទំហឹង..........................េគេនេសង ម.........ខញុំរញ ុ េគេចញតិចៗ៖ «សិស ចបងេលងេសើចេ្រចើន ស់! គឺ.............ឲយេសៀវេភមកខញុំវ ិញ!» េគែបរមុខមកេមើលខញុំ៖

«ឲយវ ិញក៍បន! មនអីឲយជួយេទ?» ខញុំ្រគវ ីកបលេហើយទញយកេសៀវេភពីេគមកវ ិញ េនះេគេធ្វើសី្អ

នឹង? មនយល់ពី

រមមណ៍របស់ខុំែញ ដរេទ...................ថ ញប់ញ័រប៉ុ

្ណ ..........ខញុំដឹងែតប៉ុណឹ ្ណ ងឯង េលើសពីេនះមិនមនអ្វីេទៀតេទ។ ខញុំយកេសៀវេភេហើយេដើរមករកតុអងគុយ េគេដើរមក មយ៉ ង្របកិត

េនះេគគិតយ៉ ងេម៉ចនឹង ពីមុនេគមិនែដលេធ្វើែបបនឹងេទ! ចុះៃថងេនះ?៖ «មនអ្វីឲយជួយេទ េកមងលងង់!»

«្របប់េហើយថគមនេទ! សិស ចបងកុំមករ ំខនខញុំបនេទ?» េគេសើចទំងសំឡឹងមុខខញុំឥត្រពិច៖

«្របកដេហើយថមិនចង់ឲយខញុំរ ំខន?» ខញុំេមើលមុខេគទំងេងឿងឆងល់៖ «េ

ក?» េគេសើច្រសស់៖

«និយយេលងេទ! គឺៃថងេនះខញុំមន

ខញុំេទម្តងេទៀត េហើយេបើកេមើល៖ «អូហ៍ផកេដវ ីល! េមើលេទនងមនចំ

រមមណ៍ល្អចង់ជួយនង!» េគទញយកេសៀវេភពីកុងៃដរបស់ ន ប់

រមមណ៍នឹងផកនឹង

និយយបន្ត៖ «ជ្របេភទផកពុលលំ

ប់ខពស់ ប៉ះពល់បនែត

ស់!» េគេមើលមុខខញុំបន្តិចរួច

មញ ុ ំ! េ្រពះអនកែដលបនញ ុ ំផក្របេភទេនះ

នឹងក្លយេទជេដើមឈឺរយៈេពល២០ឆនំ កនុងរយៈេពល២០ឆនំេនះេបើេគមិនយកផក្របេភទេនះេទ ទឹកេហើយេ្រ

ចេនេលើេដើមេឈើ េនះេទ េនះមនក់េនះនឹងក្លយមកជមនុ ស ធមម

បន្តយកទឹកផកេទេ្រ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

យ

វ ិញ ែតេបើ េគេនែត

ចេនេលើេដើមេឈើ ជញឹកញប់េនះមនក់េនះនឹងក្លយេទជេដើមេឈើ ជេរៀង

Page 20

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

រហូត...................ប៉ុែន្តេនះ្រគន់ែតជករបក្រ េនះពុំមនអនក

ធ្លប់

យរបស់េសៀវេភែតប៉ុេ

កេធ្វើ េនះេទ!» ខញុំ្រស

«េហតុអី្វក៍នងចង់ដឹងពី េម្ល៉ះ?

្ណ ះ ករពិតរបស់ យ៉ ង

ំងកំងជមួយនឹងអ្វីែដលេគបននិយយ៖

ំងពីេនកនុងៃ្រពឬមួយក៍នងចង់.......................!»

«កុំគិតេផ្តសផ្តស! ខញុំ្រគន់ែតេឃើញ

្អ តេហើយក៍ចង់ដឹងពី ធមម

ៗេនះេទ!»

«ល្អ! សងឃឹមថអញចឹងចុះ!» េគហុចេសៀវេភឲយខញុំវ ិញេហើយក៍េដើរេចញ៖

«េពលយប់កុំេដើរេចញេផ្តសផ្តសេទៀត

! ្របយ័តនមនេ្រគះថនក់» ខញុំ្រស

ំងកំង........េគ

និយយេលងេទឬ?........................េគដឹង? ខញំុចប់េផ្តើមភ័យ..........។

ខញុំេដើរបេណើ្ត រគិតបេណើ្ត រ េហតុអី្វេ ក្រកដេ្របើ្របស់ផក្របេភទនឹង? ឬគត់្រគន់ែតេបះ មក េលងេទ ឬគត់ក៍គត់េ្របើ្របស់ សំ ប់េធ្វើបបន េគមនក់? េ កភីល? េទមិន ចេទរួចេទ

............។ ខញុំនឹកេទដល់ៃថងែដលេ ក្រកដចូលេទកនុងៃ្រពែតមនក់ឯងជមួយ េដវ...............ហូយ! គឺ គត់យកអ្វីមយ៉ ងេទេ្រ ចនឹងេដើមេឈើ ! ្របកដ ស់ ខញុំមិនបន្រចឡំេនះេទ............ឬមួយក៍..........? អូហ៍េ

កភីល..............ឬេដើមេឈើ េនះជ...............???? ខញំុ្រចបូក្រចបល់េនកនុងចិត្តយ៉ងខ្លំង! េបើករ

គិតរបស់ខុំញជករពិតេតើខុំគ ញ ួរេធ្វើយ៉ងេម៉ច? ្របប់អនកទំងអស់គន? េតើអនក

េគេជឿ?

ក្តីសងឃឹមរបស់ខុំគ ញ ឺមនែតអនក្រគូឆ ៉ េនះេទ មិនដឹងថគត់នឹងគិតយ៉ ងេម៉ចេនះេទ។ ខញុំយក

េសៀវេភេទទុករួចេដើរសំេ

េទបនទប់របស់្រគូៗ....................ប៉ុែន្ត.....................ប៉ុែន្តេហតុអី្វក៍អនក ល់គន

សំឡឹងេមើលមកខញុំែប្លកៗយ៉ ងេនះ?.....................សិស ទំងអស់នំគនេចញពីបនទប់េរៀនមក

មនបញ ្ហ អ្វីេកើតេឡើងអញចឹង។ អ្វីែដលសំខន់េនះគឺ ្រគប់្រកែសែភនកសំឡឹងេមើលមកខញុំ ចំែឡក។ ហូយ!! េកើតអីអេញចះ? វ ឹប! កំ

េទៀតេហើយនឹង? អនក

េគមនក់

ំងអ្វីមយ៉ ងរុញខញុំេឡើងដួលផកប់មុខ! អូយឈឺ

ក់បីដូចជសត្វ

ស់! េនះស្អី

ក់េជើងេនេលើខនងរបស់ខុំញ៖

«េនះឬមនុស របស់វ ិមនេខម? សមមុខនង េលងអ៊ូអរចប់េផ្តើម

ក់បីដូចជ

ន់េឡើង សំរ ឹបេជើងអនក

ស់! នងេជើងល្អ!» អូហ៍! មនុស វ ិមនេខម? សំ

មនក់េដើរមកឈរេនទល់មុខខញុំ៖

«វ ីរ ីន! េហតុអីក ្វ ៍កុហក?» វ ីន? េបះដូងខញុំចប់េផ្តើមេ

សភពែបបេនះេនះេទ៖

តខុសចង្វក់ ខញុំមិនចង់ឲយេគមកេឃើញខញុំកុង ន

«វ ីន!» េគចប់ទញៃដខញុំឲយេងើបឈរ ែតទឹកមុខរបស់េគេពរេពញេ

យករស្អប់េខពើមខញុំ។ ្រគូៗ

េចញមកលមម ខញុំសំឡឹងេមើលមុខអនក្រគូឆ ៉ េឃើញគត់មនទឹកមុខខូចចិត្តសំេបើម «ចប់ខួននងេទ!» ្ល ជសំេលងរបស់េ

ក

ស់៖

ន់! ទឹកមុខដ៍មំរបស់គត់េធ្វើឲយខញុំចង់ខ្លចេហើយេនះ

មនុស ពីរនក់ចូលមកចប់ៃដខញុំជប់ អនក្រគូឆ ៉ េដើរមកឈរទល់មុខខញុំ៖ «មនអីចង់និយយែដរេទ? រ ីន! ្រគូខកចិត្តនឹងឯង «អនក្រគូ! ខញុំសុំេទស!»

ស់!» ទឹកែភនកខញុំហូរមកទំងមិនដឹងខ្លួន៖

«េហតុអី្វក៍ឯងេធ្វើែបបេនះ? ឯងដឹងេទថមនុស របស់វ ិមនេផ ងមិន

ចចូលេទកនុងវ ិមន

មួយេផ ងេទៀតបនេទ! េនះវ ិមនរបស់ឯងមិនែដល្របប់េទឬ? ក៍េ្រពះែតឯងជមនុស របស់វ ិមនេខមចឹ ងមនន័យថឯងចង់េធ្វើអីក ្វ ៍បនេ

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

យមិនខ្វល់ពីចបប់ទំ

ប់ឬ? េលើកមុន្រគូមិនេជឿេទថមនុស របស់

Page 21

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

វ ិមនេខមដល់ថនក់េនះ ប៉ុែន្តេពលេនះ....................!» ខញុំេមើលេឃើញដំណក់ទឹកែភនកេនកនុងែកវែភនកដ៍

្រសស់

្អ តរបស់គត់ េតើឲយខញុំ្របប់គត់យ៉ងេម៉ចេទេនះ ខញុំ

«មនុស របស់វ ិមនេខមនឹង្រតូវ

ក់េទសឲយធងន់ធងរបំផុត!» ្រគប់គនបញ់ែភនកេទរកសំេលងមួយ

េនះែដលេគដឹងចបស់ថជសំេឡងរបស់េ ពិេសសេនះ

ណិតគត់៖

ក្រកដ គត់កំពុងែតសំឡឹងខញុំេ

េដវកំពុងែតញញឹមយ៉ ងឥតខ្វល់អី្វទំងអស់ សង ័យែត

យទឹកមុខសងប់បំផុត ជ

េដវជែឆកែដលសៃស្រប

ទ

េហើយេមើលេទ៖ «មនុស របស់វ ិមនេខម! េថ្លើមធំ

ស់ែដល

មនេគលបំណងអ្វី?» ខញុំមិននិយយបន្រតឹមែតេ «្រគូដឹង

វ ិរ ីន! ដឹងថឯងគមនបំណង

៊ នចូលមកកនុងវ ិមនែកវចរៃណែបបេនះ! េតើឯង

នមុខ អនក្រគូឆ ៉ េនែតសំឡឹងមុខខញុំ៖

្រកក់េទ! ប៉ុែន្តឯងចូលមកកនុងវ ិមនែកវចរៃណមន

បំណងអ្វី? ្រគូមិនយល់!»

«ឯងេនមិនយល់េទៀតឬឆ ៉ ? មនុស របស់វ ិមនេខមគមនមួយ និយយទំងខឹងែតៃដរបស់គត់អែង្អលកបលរបស់

ល្អេនះេទ!» េ

ក្រកដ

េដវ។ ្រគូឃីងនិង្រគូេផើយេមើលមុខខញុំ្របកបេ

យក្តី

ណិត ខញុំដឹងថពួកគត់មិនបនស្អប់ខុំញេនះេទ។ េរឿងែដលខញុំឆងល់បំផុតេនះគឺេហតុអី្វក៍ពួកេគដឹងថខញុំជ

មនុស របស់វ ិមនេខម?

ន់េដើរមកែកបរខញុំ៖

«មនុស របស់វ ិមនេខមែដលចូលមកទីេនះនឹង្រតូវបនេគ ្របប់ពីេគលបំណងរបស់ឯងឲយបនចបស់

ក់េទសយ៉ ងធងន់ធងរ! វ ិរ ីន! េបើឯង

ស់េនះេទសនឹ ង្រតូវបនសំ លខ្លះៗ

្រស័យេទ

ម

ល័កខខ័ណ្ឌរបស់ឯង! ែតដូចថអញចឹង! មនុស របស់វ ិមនេខមែតងែតបងកផលពិបកដល់វ ិមនែកវចរៃណ រហូត ដូេចនះេទសនឹង្រតូវែត

ក់េ

យខនពុំ បន!»

«ៃថងែស្អក! មនុស របស់វ ិមនេខមនឹង្រតូវ ទ ក់េសទើរមិនដឹងថ្រតូវេធ្វើែបប

តេទេទៀតេទេនះ ភ័យ

«ឈប់សិន!» ្រគប់គនសងប់ ធំរច ួ សំេរចចិត្តនិយយ៖

ក្រកដែបររេទះេដើរេចញ ខញុំេន

ស់...........៖

ង ត់េហើយសំឡឹងមកេមើលខញុំ្រគប់្រកែសែភនក! ខញុំដកដេង្ហើមយ៉ ង

«មនុស របស់វ ិមនេខមមិនែដលមនគំនិត េ

ក់េទស!» េ

្រកក់ដូចែដលអនកទំងអស់គនេចទ្របកន់េនះេទ!»

ក្រកដឈប់ង៉ក់េហើយងក់មកសំឡឹងមុខខញុំយ៉ងមុត៖ «ស្អីេគ? គួរឲយចង់េសើច

«េ

កបនេធ្វើអី្វ េ

ស់!» ខញុំញញឹមសងួត៖

កគួរដឹងែតដឹងចបស់េហើយ! េ

កទំ

ក់កំហុសឲយវ ិមនេខមរបស់ខុំញ! ៃថង

េនះខញុំរកភស្តុ ងបនេហើយ!» សំេឡងអ៊ូចប់េផ្តើម ន់េឡើង អ្វីែដលខញុំនិយយេទអំបញ់មិញេនះ ខញុំមិន ្របកដេនះេទ ប៉ុែន្តេបើ ជករពិតខញុំ្រតូវែតនិយយ.............ប៉ុែន្តេបើ មិនែមនជករពិត?...........េហុើយ!៖ «ភស្តុ ង?» ន់្រជួញចិេញចើមរួចេមើលមុខទំងចង់ដឹងចង់ឮ៖ «េនយប់េនះ................!» ខញុំសំឡឹងេមើលមុខវ ីន៖

«យប់ែដលេ

កបនជួបខញុំកុងឈុ ន តពណ៌េខមេនះ............េនយប់េនះពិតជមនមនុស មួយ

្រកុមចូលមកកនុងវ ិមនជមួយនឹងកញចប់

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

រធតុពុលេនះយ៉ ង្របកដែមន! ពួកេគមិនែមនជមនុស

Page 22

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

របស់វ ិមនេខមេនះេទ េហើយមនក់េនះក៍កំពុងែតេនែកបរៗេនះែដរ!» ខញុំលួចសំឡឹងេមើលទឹកមុខរបស់េអ

នីែដលែ្រប្របួលឥតឈប់ឈរ អនក្រគូឆ ៉ ក៍ទទួលដឹងនូវ

រមមណ៍ែបបេនះែដរ៖

«មួយ្រសបក់េ្រកយមកខញុំក៍ចូលេទកនុងបនទប់របស់េ

កមចស់!» ខញុំរ ំលងឃ្លែដលខញុំេថើបវ ីនេចល

«គឺ.................ខញុំចូលេទកនុងបនទប់របស់េ

យគមនករអនុញញតេ្រពះខញុំចង់បនភស្តុ

ទំងលួចសំឡឹងេមើលមុខេគ ខណៈេពលែដលេគក៍លួចេមើលមុខខញុំឥតឈប់៖ កមចស់េ

ងែដលខញុំខួនឯងក៍ ្ល មិន្របកដថ មនឬក៍អត់ ឬក៍ ្រគន់ែតជអ្វីែដលវ ិមនរបស់ខុំញគិតែតមនក់ឯងេទ... ប៉ុែន្តខំុ្រញ តូវែត កលបងេ្រពះករទទួលរងនូវកំហុសែដលេយើងមិនបនេធ្វើ ពិតជអយុតិ្តធម៌ ស់។ េនទីេនះខញុំរកមិនបនភស្តុ

ងអ្វីទំងអស់.....................ប៉ុែន្តខុំញបនេឃើញ.......................!» េ

សំឡឹងមុខរបស់ខុំឥ ញ ត្រពិចរួចែ្រសកេសទើរែតអស់សំេឡង៖

«ឆប់ចប់នងេទ! នង្រតូវែតទទួលេទសធងន់បំផុត! នង្រតូវែតទទួលនូវប

ែកវចរៃណ!» មនុស ពីរបីនក់ចូលមកចប់ខុំញ ប៉ុែន្ត ៊ន

ររបស់វ ិមន ្ត

ន់េដើរមកទញៃដេគេចញ៖

«ឈប់សិន! ឲយនងនិ យយតេទ! េបើនងមនេហតុផលចបស់

េហតុអី្វក៍ពួកេយើងមិន

កមចស់

្ត ប់នង? វ ិមនែកវចរៃណជវ ិមន្របកបេ

ស់និងភស្តុ

ងចបស់

ស់

យគុណធម៌! ពួកេយើងេធ្វើែត

េរឿង្រតឹម្រតូវ! ដូេចនះពួកេយើងគមនអ្វី្រតូវខ្លចេនះេទ! េបើនងេធ្វើខុសនងក៍្រតូវែតទទួលេទស!»

ន់សំ

ឡឹងមុខេ

៊ន

កមចស់ទំងមុខេសមើរ ខញុំេមើលដឹងថេ

្របឆំងនឹងគត់ែបបេនះ ប៉ុែន្តគត់គមនសិទិន ធ ឹង េ

ក្រកដពិតជខឹងនឹង

ន់ខ្លំង

ស់ែដល

មឃត់េនះេទេ្រពះគត់ជមចស់វ ិមនែដលជប់

យករេបះេឆនតពីសមជិក៖

«ខញុំបនេឃើញេនកនុងថតតុរបស់េ កមចស់សំបូរេទេ យផកេដវ ីល!» សំេលងអ៊ូចប់េផ្តើម ន់ េឡើង ខញុំេរ ៉េមើលមួយ្រតួសេឃើញ្រសីលន ្អ ឹងនយប៉កំពុងែតយំ ណិតខញុំ ហឹមពួកេគចិត្តលន ្អ ឹងខញុំ ស់! នងេអនីចប់េផ្តើមេសើចចំអក៖

«្រសីលង ង ់! ្រគន់ែតជផកេដវ ីល មនេទពក់ព័នធអីនឹងេ «មន! គឺេ

កមចស់េ្របើ្របស់ផកេដវ ីលេដើមបីបំពុលេ

កមចស់?» កមចស់ភីលឲយក្លយេទជ...................!»

«លមមៗបនេហើយេកមងឆកួត! ឯងនិយយស្អីរបស់ឯង! បនេហើយចប់នងេទ!» ពួកេនះចប់ទញ

ៃដខញំុេទ អនក្រគូឆ ៉ ចប់ទញៃដពួកេនះេចញេទពីខុំញទំងខឹង! ខញំុដឹងថគត់ពិតជមិនសបបយចិត្តនឹង ករែដលមនេគមកេធ្វើែបបេនះ ក់ខុំញេនះេទ៖ «លមមៗបនេហើយ! េធ្វើអី្វ្រតូវមនេហតុផល! នងគមនគំនិតពិសពុលេនះេទ! សូម

្រ

យរបស់នងសិនេទ! េបើពុំេនះេទខញុំនឹងគិតថេ

ែមន!» េ

ក្រកដខឹងេឡើងញ័រ

ច់េហើយ

បិ

ចប៉ុេ

កមចស់ពិតជបន្រប្រពឹត្តនូវេរឿងទំងអស់េនះ

េដវ េនែតញញឹមែកបរមចស់ ដែដល៖

«ល្អ! ឲយនងនិយយេទ! ែត្រតូវចំថេធ្វើអី្វក៍េ េទនង្រតូវែត

យ្រតូវែតមនភស្តុ

្ល ប់!» ្រគប់គនេបើកែភនកធំៗបូករួមទំងខញុំែដរ េ្រពះពកយថសំ

ងចបស់

ស់! េបើនងគមន

ប់មនែតវ ិមនរបស់

្ណ ះែដលេធ្វើែបបេនះ ប៉ុែន្តេនះគត់...................? វ ីនសំឡឹងេមើលមុខខញុំឥតឈប់ មិនដឹងថេគ

គិតយ៉ ងេម៉ចចំេពះខញុំេនះេទ េពលេនះេគ្របែហលជស្អប់ខុំញ

និពនធេ

្ត ប់ករបក

យៈ ខឹម ឌី

ស់េហើយេមើលេទ!៖

Page 23

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«គឺ.....................េ ែតប៉ុេ

កមចស់ចូលេទកនុងៃ្រពជមួយ

្ណ ះគត់ បនយក

េដវេនកនុងៃ្រពែដល មឃត់េនះ! មិន ចេនេលើេដើមេឈើ េ យនិយយែតមនក់ ឯងជមួយេដើម

រធតុមយ៉ ងេទេ្រ

េឈើ ! ខញុំសង ័យថេដើមេឈើ េនះគឺជេ

កមចស់ភីល...........អូហ៍មិនែមនសង ័យេទ េ

ជេដើមេឈើ េនះយ៉ ងពិត្របកដ!» សំេលងេសើចរបស់េ «ឯងមនែតប៉ុណឹ ្ណ ងេទឬ? នឹងឬជភស្តុ

ក្រកដេធ្វើឲយ្រគប់គនខ្លចញេញើត៖

ងរបស់ឯង? េ

កមចស់ភីលជអនកមនគុណរបស់ខុំញ

េហតុអី្វក៍ខុំញ្រតូវេធ្វើែបបេនះចំេពះគត់? ពកយសំដីរបស់ឯងគមនន័យអីទំងអស់! េ េម៉ ងេទៀតនងនឹង្រតូវ

ះនំខួននងេទ! ្ល ៣

ក់េទសមិនចំបច់ចំដល់ែស្អកេនះេទ!» សំេលងអ៊ូចប់េផ្តើម

មនុស ៥េទ៦នក់ចូលមកអូសខញុំេទ េ «ពកយសំដីរបស់នង

ក្រគូឃីង

៊ នេដញេ

ន់េឡើង

មឃត់៖

ចជករពិត! េ្រពះខញំុក៍ធ្លប់េឃើញេ

មឃត់េនះែដរ............ែតខញុំមិន

កមចស់ភីលគឺ

កមចស់លួច

ក់ចូលេទកនុងៃ្រព

លសួរ គិតថជេរឿងផទល់ខួ្លន!» វ ឹប! ្រគូឃីងនិយយ

មិនទន់ចប់ផងខ្លួនរបស់គត់ក៍្រតូវ្រគែវងេទយ៉ ងឆងយរហូតេចញឈម

មមត់៖

«ឯងដូចជេចះដឹង្រជុលេពកេទដឹងឃីង? េយើងជមចស់វ ិមនេយើងមនសិទិធេធ្វើអីៗ ្វ ្រគប់ែបប

យ៉ ង!» ្រគប់គនេបើកែភនកធំៗ អនក្រគូឆ ៉ រត់េទេលើក្រគូឃីង! កមចស់វ ិមនែកវចរៃណ? េ

«េនះឬជេ ករពិតេហើយ!» េ

ក្រកដេសើចរួចបិទែភនកសមឹង

ក្រកដជបិ

ចឬ? ពន្លឺអីម ្វ យ៉ ងចក់េ្រ

យ៉ ងេលឿនេធ្វើឲយពួកេគរត់េចញេទ កំ

ម ត។ មួយ្រសបក់េ្រកយមកេមឃក៍ែ្របជងងឹតយ៉ ង ច មិនែមនជរបស់មនុស េវទមន្តេនះេទ េនះ

ចមកេលើសិស ទំងអស់ែដលកំពុងែតឈរេនែកបរៗេនះ

មិនរួច មនន័យថ្រតូវឃុំខួនេនកន ្ល ុងសំ

ប៉ុនមននក់េនះេចញរួចរត់មកចប់ៃដរបស់ខុំញទញេចញមុនេពលេ ចរបស់គត់។

ក្រកដទំង្រជួញចិេញចើម៖

កមចស់េធ្វើេនះ េធ្វើឲយខញុំេជឿថពកយសំដីរបស់វ ិរ ីនជ

ខ្លំង ែដលេនះបញ ជ ក់ឲយដឹងថ ជថមពលរបស់បិ េ

ន់េមើលមុខេ

ន់េ្របើេវទមន្តេដើមបីទប់ទល់ជមួយេ

ក្រកដសំ

ញ់េវទមន្ត។ វ ីនរុញ ប់ខំុញេ

យេវទមន្ត

ក្រកដ ប៉ុ ែន្តដូចគមន្របសិទិភ ធ ពេនះេទ។

្រគូេផើយ ្រគូឃីង អនក្រគូឆ ៉ និង្រគូៗដៃទេទៀតនំគនបំរង ុ េគចខ្លួនប៉ុែន្តេគចមិនទន់ក៍្រតូវជប់េនកនុង សំ

ញ់ទំងអស់្រតឹមែតមួយព្រពិចែភនក។ ខញំុចប់េផ្តើមឆងល់េហើយថេហតុអីក ្វ ៍េវទមន្តរបស់គត់ខ្លំង

យ៉ ងេនះ ដល់ថនក់្រគូៗមនគនេ្រចើនប៉ុណឹ ្ណ ងេហើយេនែតមិន រួចសេសៀរៗេទែកបរ្រគូេផើយែដលកំពុងឈរេធ្វើមុខឆងល់ៗ៖

ចទប់ទល់បន។ វ ីនចប់ៃដខញុំយ៉ងែណន

«េហុើយ! េនះមនេរឿងអីេទ? ្រគូមិនយល់េទវ ីរ ីន!» «ដូចែដលេឃើញនឹងេហើយេ នឹងអនក្រគូឆ ៉ ៖ «េ

ក្រគូមិនអីេទឬ?» អនក្រគូឆ ៉ ្រគវ ីកបល៖

«េវទមន្តបិ ែតងទំ

ក្រគូ! វ ិមនេខមរបស់ខុំញគមនកំហុសេនះេទ!» ខញុំេដើរេទរក្រគូឃីង

ច ងធងន់បន្តិច ប៉ុែន្ត

ច ៉ ប់រងបនមិនអីេទ! ្រគូសុំេទស

ក់កំហុសេទឲយវ ិមនរបស់ឯងរហូត! មិននឹក

ម នថេ

វ ីរ ីនែដល្រគប់យ៉ង

កមចស់...........................!»

ន់ដក

ដេង្ហើមធំ៖

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 24

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ខញុំែតងែតសង ័យពីទេង្វើ ក់េលៀមរបស់គត់រហូត ប៉ុែន្តមិនែដល ៊ ន ម នេនះេទេ្រពះ មិនគិតថគត់ដល់ថនក់នឹង! ដល់េពលដឹងក៍ដឹងេនេពលែដលវ ីរ ីននិយយេរឿងេនៃ្រព មឃត់េនះ េហើយ!» េ

ក្រកដេសើចរួចសំលឹងមុខពួកេយើងយ៉ ងមុត៖ ្ល ប់ជុំគនែតម្តងេទពួកែដលេចះដឹង្រជុល! េយើងដឹង

«ក៍ េនះេទ

ំងពី

ភីល ចកេចញេទ! មនែត

មកបនេហើយ!» នងេអនីេចញមកពី នងនឹងជពពួកបិ

ថពួកឯងមិ នែដលេពញចិត្តេយើងម្តង

េដវេទែដលជសំណព្វចិត្តរបស់េយើង! េអនី! េចញ

ក៍មិនដឹងរួចេទឈរញញឹមែកបរេ

ក្រកដ េហុើយ

មពិត

ចែដរឬ? មួយ្រសបករូប ងរបស់នងក៍ែ្របេទជធតុេដើម ែដលមនសំេលៀកបំព

ក់រេយ៉រៃយ៉ដូចអនកសុំទន េហុើយបិ

ចែបបនងេអនីេនះពិតជរេហមរ

មននងេអនីេនះេទ េនមននយឌឹប និងេលើសពីេនះក៍មនបិ ែហរហមយ៉ ងខ្វះរេបៀប! េ

យ

មខ្លំង

ចតូច

ចជេ្រចើនេទៀតែដល

រែតមនេមជអនកេបើ កៃដចឹងេហើយេទើបពួកបិ

ចិត្តេពញែតកនុងវ ិមន។េហើយអនកែដលយក ប៉និង្រសីលច ្អ ូលមកេ

ស់។ មិន្រតឹមែត ចចូលបន

ម

មអំេពើ

រធតុពុលចូលមកកនុងវ ិមនក៍ជនងេអនីនឹងេហើយ នយ

បខញំុទំងភ័យ ពួកេគ្របែហលជស្លុតចិត្តខ្លំង ស់េហើយ។ «មិនយូរេទ! កន្លះេម៉ ងេទៀតពួកឯងនឹង គ ល់េមេរៀនរបស់េយើងមិនខន!» និយយេហើយេ

្រកដក៍េដើរេចញេទជមួយ

េដវ ទុកែត្រកុមបិ

អស់នំគនេ្របើេវទមន្តេដើមបីបំែបកសំ េយើង្រតូវ

ញ់បិ

ចឥតរេបៀបមួយចំនួនេនទីេនះែតប៉ុេ ចេនះ ប៉ុែន្តអីៗ ្វ

្ល ប់ទំងអស់គនឬ? ្របកដជមនវ ិធីេ

ះ្រ

ក

្ណ ះ។ ្រគូៗទំង

ក់ដូចជគមន្របសិទិធភព េនះពួក

យមិនខន គិតបន្តិចេទ្របកដជនឹកេឃើញ

េហើយ។ វ ីនេមើលមុខខញុំភឹះ ្ល ៗ៖

«នងមិនអីេទឬ?» ខញុំ្រគវ ីកបល៖

«ក៍ដូចែដលេឃើញនឹងេហើយ! ចុះសិស ចបង?» «នងេរៀនថនក់ទីប៉ុនមន?» «គឺ.................ថនក់ទី១៧.......េ្រកមេ

ះកេ្រកះ៖

«េហតុអី្វក៍កុហកខញុំ? ខញុំសប ្អ ់បំផុតមនុស ែដលកុហក! មិនថេនកនុងេហតុផលែបប

មន េ

កមួយឆនំេទ!» េគែបរេធ្វើមុខេ

រមមណ៍ថខ្លួនឯងដូចទីងេមងអញចឹង!»

«សុំេទស! ខញុំមនេហតុផលសំខនពិតជមិន

កដឹង! េ

កបលរបស់ខុំម ញ ួយៃដ៖ «្រគន់េបើ

ស់

ប់េហើយេបើ

«េបើអរគុណេម៉ចចំបច់ យេ

ក្រគូ! ្រស

ញ់ខុំខ ញ ្ល ំងែមន?»

ស់ ចង់បនមួយៃដេទៀតេទ?» ខញុំរត់េគចពីគត់​់ែតក៍េទជួប

ញ់

ែកបរៗេនះ៖

យៈ ខឹម ឌី

កសមេហើយែដលេគខឹងែបបេនះ។ ្រគូេផើយេដើរមក យ

សិស កបលខូច! ែតក៍អរគុណឯងខ្លំងៗែដលជួយេសុើបរកករពិត!» ខញុំអែង្អល

កបលទំងហួសចិត្ត៖

និពនធេ

កក៍ដឹង្រ

កនឹងឲយបន្តឲយខញុំេនកនុងវ ិមនេទៀតែដរេទ?» េគដកដេង្ហើមធំរច ួ េដើរេចញពីខុំញេទទំងមិន

និយយស្តី! េគ្របែហលជខឹងេហើយ! ែត

«េអើ្រស

ច្របប់បនែមន! េ

េនះេទ

ន់ែដលឈរេន

Page 25

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ខញុំសុំេទសែដលបងកភពសមុគ ម ញដល់វ ិមន! េហើយជពិេសសេនះគឺេរឿងែដលខញុំកុហក! ខញុំ សនយថបនទប់ពីេរឿងចប់សព្វ្រគប់េទខញុំនឹងទទួលេទស្រគប់ែបបយ៉ ង!» ន់មិននិយយែតគត់េសើច ញឹមៗយ៉ ង្រសស់ែបបមិនធ្លប់េឃើញពីមុនមក៖

«ខញំុនឹង ក់េទសេកមង្រពេហុើនដូចជនងឲយដឹងៃដម្តងេបើសិនជមនឱកស!» រួចគត់េដើរេចញ ទំងមុខសងួតេទរក្រគូៗែដលកំពុងេនផ្តុំគនេដើមបីរកវ ិធីេ ះ្រ យ។ មនឱកសឬ? េនះមនន័យថពួក េយើង

ចនឹង

្ល ប់កុងក ន ្ត ប់ៃដរបស់េ ក្រកដឬ? ្រសីលន ្អ ិងនយប៉អងគុយេ បខញុំរហូត ពួកេគខ្លច ស់ ប៉ុែន្តខុំេញ ពលេនះក៍ខ្លចែដរ! េតើខុំញ ចនឹងផ្តល់ដំណឹងេទដល់វ ិមនរបស់ខុំញេ យរេបៀប េទ?

េមឃចប់េផ្តើមងងឹតស្លុប ្រតឹមែតរយៈេពល្របំនទីេ

ះេពល ្រតីក៍ឈនចូលមកដល់យ៉ងគួរឲយខ្លច។

ចំេពះចំេណះដឹង្រតឹមថនក់េទ១៧ដូចជខញុំគមនអ្វី្រតូវនិយយេនះេទ បន្រតឹមែតឈរេមើល

ម

្ណ ះ.............េតើខុំញ ចជួយអ្វីបនេទ? ខញុំលួចេមើលវ ីន យូរៗេគសំឡឹងេមើលមកខញុំវ ិញម្តង រមមណ៍រក ម នមិន្រតូវ េបះដូងខញុំពុះកេ្រញ ជ លទំងមិនដឹងថមកពីេហតុអី្វ។ េហុើយធុញធប់ជង្រតូវ

យថកមមែតប៉ុេ ទំង ្រប

រជីវ ិតេទៀតេ

ក.........ខញុំ្រទំេមើលេ ចរេញ៉រៃញ៉ក៍េចញមកពី

្រសបក់្រកុមបិ

កេធ្វើចរ ិត

ក់ខំុញែបបេនះមិនបនេទ ធុញៗៗ

មិនដឹងមក្រកែវលពួកេយើង។ សិស មួយភគធំ្រតូវពួក េធ្វើ

ឲយសន្លប់អស់េហើយ េនសល់ែត្រគូៗេហើយនឹងអនកែដលបនេរៀនថនក់ខពស់ែតប៉ុេ េហើយ គត់កំពុងែតពិភក ជមួយ

ស់។ មួយ

្ណ ះ។ ្រគូឃីងដឹងខ្លួន

ន់និង្រគូៗដៃទេទៀត។ េនសុខៗវ ីនក៍េដើរមកទញៃដរបស់ខុំញ៖

«មកឈរេនពីេ្រកយខញុំមក! េកមងលងង់! កុំគិតថខ្លួនឯងពូែកេនះ!» ខញុំក៍េទឈរេនពីេ្រកយេគ

ទំងេភ្លចខ្លួន ប៉ុែន្តក៍មន

រមមណ៍ថមនភពកក់េក្តសំេបើម

ស់។ ្រគំង! សំេលងបូករួមជមួយនឹង

ពន្លឺដ៍ែសនភ្លឺេធ្វើឲយពួកេយើងេដកដួលេនេលើដីទំងអស់។ វ ីនេ េទអញចឹង។ េ

បខញំុយ៉ងែណនដូចខ្លចខញុំ្រតូវេគដេណើ្ត ម ក៍មិនដឹងជមួយនឹង េដវជអនកែហហម៖

ក្រកដេដើរេចញមកពីកែន្លង

«េធ្វើចិត្តរច ួ េហើយែមនេទ! វ ិមនែកវចរៃណគមនអ្វីអ ែដលទុកមកដល់ៃថងេនះក៍េ្រពះែតេយើងខជិលែតប៉ុេ

ច រយេ

្ណ ះ! ប៉ុែន្តបំ

ះ! េយើងចង់កំេទចៃថង

ក៍បន!

ច់នឹងពួកឯងគស់កកយ េទ

េហើយេយើងក៍សំេរចេរ ើសយកៃថងេនះែតម្តងេទែដល្រតូវបញចប់េឈមះវ ិមនេនះេហើយប្តូរ េទជវ ិមន

របស់ពួកបិ

ចែតម្តង!»

«មិនងយ្រសួលេពកេទដឹងេ «េបើងយ្រសួលដូចអ្វីែដលេ

កមចស់!»

ន់និយយទំងេពបមត់៖

កនិយយេម្ល៉ះេ

ក្របែហលជ្រតូវប្តូរវ ិមនេនះ

ំងពីៃថងែដល

បនកន់កប់ដំែណងេម្ល៉ះ! មិនែមនចំដល់ៃថងេនះេនះេទ!» «េយើងមិនគួរ

ទុកឲយពួកឯងមនអំនួតែបបេនះេ

ះ! េបើៃថងេនះេយើង...................!» អនក្រគូឆ

៉ ែ្រប្របួលទឹកមុខ៖ «ឯងមិនែមនជេ «បិ

កមចស់្រកដេទ! ឯងជបិ

ច? ែមនេយើងជបិ

«ឯងសំ

ប់េ

ច! មកពីពួកឯងនឹងេហើយេធ្វើឲយេយើងក្លយេទជបិ

ច!»

ក្រកដ? េហើយែក្លងបន្លំេធ្វើជគត់ែមនេទ?» ្រគប់គនមនករភញក់េផ្អើល េតើករ

ែក្លងបន្លំេធ្វើេឡើងបនេ

យរេបៀប

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ច!» សំេលងេសើចឮេឡើងគួរឲយខ្លច៖

េបើមនុស មនចរ ិតមិនដូចគនេនះ? ពិតជគួរឲយសង ័យ

ស់។

Page 26

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េគេសើចយ៉ ងខ្លំង រួចក៍ែ្របខ្លួនេទជមនុស មនក់េផ ងមួយេទៀតកនុងឈុតេខមជេស្តចបិ

ចែដលេយើង

មិនធ្លប់េឃើញពីមុនមក៖

«ល្អ! េបើដឹងេហើយក៍គមនអ្វីចំែឡកែដរ! យ៉ ង អីេទៀតែដរ!»េ

ក៍ពួកឯងគមនឱកសកនុងករែវកែញករកខុស្រតូវ

ក្រកដែក្លងក្លយចប់រេទះេបកេចល្របវរួចេងើបឈរ ករែដលេគេធ្វើជពិករេ្រពះេគ

ចង់ទកទញចំ

ប់

កភីលពីវ ិមនេខមរហូត្រតូវរបួស េហើយេ

រមមណ៍ថេគខំជួយេ

រ

យរូប ង

្ល ប់បត់េហើយ! ែសនហួសចិត្ត

េ

កភីលជេដើមេឈើ ចឹងមនែតេ

មពិតេគគឺជេស្តចបិ

ក្រកដ

ចេ

្ល ប់បត់េទេហើយ..........

្ល ប់េទទំងមិនដឹងេរឿង េគចង់ឲយវ ិមនែកវចរៃណក្លយេទជវ ិមនបិ លនិងេ

កភីលក៍្រតូវ

ះ! ចុះេ

ក្រកដ? េបើ

ណិតគត់

ស់ែដល្រតូវ

ចដូេចនះេទើបេគកំចត់េ

កភី

ក់កំហុសឲយវ ិមនេខមេដើមបីកុំឲយវ ិមនមកជួយនិងពក់ព័នធគនតេទ

ក្រកដេចញេហើយទំ

េទៀត៖ «ឯងសំ «

ប់េ

កមចស់?»

ន់និយយទំងខឹង

្ល ប់អស់េហើយ!»

«ឯងកុហក!» េ «ឯងមិន

ក្រគូឃីងខំេងើបឈរនិយយ! អនក្រគូឆ ៉ និយយបន្ត៖

ចសំ

ប់េ

កភីលនិងេ

ក្រកដបនេទេ្រពះឯងនឹងមិនដឹងពីកូដេវទមន្តសំងត់

សំ ប់្រគប់្រគងវ ិមន!» ខញុំយល់្រសបនូវអ្វីែដលអនក្រគូនិយយ៖ «ដូេចនះេទើបេ

សំ

កេធ្វើឲយេ

កភីលក្លយេទជេដើមេឈើ មួយរយៈសិន ចំែនកឯេ

ក្រកដឯងក៍

ប់គត់េចលេដើមបីយករូប ងរបស់គត់? េ្រពះអីកូដសំងត់្រតូវករែតមនក់ក៍បន! ពិតែមនេទ?» បិ

ចេសើចក្អកក្អយ៖ «ឆ្លត

ស់! េយើងនឹងមិន្របប់ករពិតដល់ពួកឯងេទ! េទះបីជេយើង

្ល ប់ក៍េ

យ!» ្របវ! ខ

ណៈេពលែដលកំពុងែតនិយយេនះ ពួក្រគូៗក៍េ្រត មខ្លួនេហើយជេ្រសចេដើមបីបំែបកសំ ញ់េវទមន្ត។ មិនបនមួយនទីផងសំ ញ់ក៍ ច់ខចត់ខចយយ៉ ងផុយរលួយ។ េស្តចបិ ចេក្ត ស់ កូនេច បិ

ចទំងប៉ុនមនរបស់េគចូលមក្របយុទធជមួយពួកេយើង។ ករ យ្រប

គគុក។ បិ

ចជេ្រចើន្រតូវបនសំ

ប់ ចំែណកខងវ ិមនក៍មនអនក្រតូវរបួសនិង

េវទមន្តែដលមនទំងប៉ុនមនេទេលើពួកបិ េ្រចើន

ចតូច

េគេនទី

េនះេទ ឬមួយពួកបិ

ចែដលេរឿងេនះពិតងយខ្លំង

ស់។ ខញុំខំ

ច ឯកូនសិស ដូចជពួកខញុំ្រតូវចត់

មរកេមើលវ ីនែដលេពលេនះមិនដឹងថ

ចចប់េទបត់េហើយ? វ ឹប! េវទមន្តអី្វមយ៉ ងេ

រហូតេធ្វើឲយខញុំខទតេទយ៉ ងឆងយេសទើរែត

្ល ប់ខ្លះៗែដរ។ ខញុំេ្របើ

ចទំងេនះរហូតដល់ចង់អស់ខយល់.........េ្រពះគនរបស់

ស់។ ្រគូៗែដលមនមុខនទីសំខន់ៗ្រតូវចត់ករេស្តចបិ

ករពួកបិ

រគនក៍េកើតមនេឡើងយ៉ ងេក្ត

ច់ខយល់៖

ះមកបុកេពះរបស់ខុំញ

ំ គឺនងបិ «េយើងស្អប់ឯង! ្រសីចៃ្រង!» ខញុំសំឡឹងេមើលអនកែដលេនចំេពះមុខទំង្រស ង

ចេអនី

និងនយឌឹបស្អីេគេនះ!៖ «េអនី! ្រសីបិ េវទមន្តរបស់នយឌឹប៖

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ច! េយើងក៍សប ្អ ់នងែដរ!» វ ឹប! ខ្លួនរបស់ខុំញេ

ះេទបុកេដើមេឈើ េ

យកំ

ំងរុញ

Page 27

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍ ស់វ ិរ ីន! េយើងនឹងកំចត់ពពួកែដលេចះដឹងេរឿងេគឲយអស់!» ៃផទមុខរបស់ពីរនក់

«និយយេ្រចើន េនះែ្របក្លយេទជបិ

ចដ៍ែសន

្រកក់បំផុតរួចដំេឡើងេវទមន្តអី្វមយ៉ ងេនកនុងៃដរួចគប់ មកេលើខុំញ ខញុំ យពុំមនអ្វី្រតូវឈឺ បិទែភនកទំងអស់សងឃឹម.....................ប៉ុែន្តខុំញមន រមមណ៍ថអ្វីមយ៉ ងមកសងកត់ខុំេញ ចប់េនះេទ។ ខញុំេបើកែភនកេឃើញវ ីនបិទែភនកជិតឈឹងេ

បខញុំយ៉ងែណន។ ខញុំសុតចិ ្ល ត្តយ៉ងខ្លំងចប់អ្រងួន

េគតិចៗ៖

«វ ីន! េ

កយ៉ ងេម៉ចេហើយ!» នងេអនីបំរង ុ នឹងបែនថមេវទមន្តេទៀតប៉ុែន្ត្រតូវ្រគូេផើយចត់ករពី

ខងេ្រកយរហូតដល់រ

យរូប ងអស់។ ខញំុមិនបនចប់

េនចំេពះមុ ខេនះេទ ខញុំេ «វ ីន! េ

រមមណ៍អ្វីេ្រចើនេ្រកពីរប ូ ងកយែដលសន្លប់

បេគយ៉ ងែណនរួចទឹកែភនកក៍មិនដឹងថហូរមកពី

៖

កមិនអីេទែមនេទ? និយយមួយម៉ ត់មក!» ្រគូេផើយចប់េលើកេគេចញពីខុំេញ ទទំងមិន

និយយស្តី។ ខញុំេដើរេទ

េវទមន្តខ្លំងេធ្វើឲយមនក់ៗអស់កំ ប៉ុនមននក់េហើយនឹង

ថ នភពមនភពវ ឹកវរសំេបើម

មគត់។ េពលេនះ

ស់។ េស្តចបិ

ចមន

ំងេទេហើយ។ អនក្រគូឆ ៉ ្រតូវសន្លប់ ្រគូឃីង្រតូវរបួសធងន់ េនសល់្រគូៗ

ន់ែដល្របយុទធទំង្របផិត្របេផើយេសទើរ

មួយ្រសបក់ពួកេយើងក៍្រតូវបនហ៊ុំព័ទធេ

យពួកបិ

..។ េនមនវ ិធីចុងេ្រកយមួយេទៀតែដល

្ល ប់េសទើររស់។ េតើខុំញ

ចជួយអ្វីបនេទ?

ចម្តងេទៀត...............េលើកេនះមិនរស់េទេមើលេទ

ចជួយសេ្រងគះវ ិមនបនេនះគឺ...............ខញុំទញយកែខ កពី

កនុងករបស់ខុំញេចញមករួចសូ្រតេវទមន្តរបស់្រតកូលរបស់ខុំញេដើមបីសុំជំនួយ........សងឃឹមថពួកគត់នឹង ទទួលបនឆប់ៗេទចុ ះ។ ែតេបើពួកគត់ទទួលមិនបនេទ ចត់ទុកថជកមមេទចុះ។ េន្រតឹមវ ិនទីចុង េ្រកយេនះអ្វីែដលខញុំេមើលេឃើញេនះគឺ..............េស្តចបិ

នឹងេវទមន្តេដើរសំេ ក្លយជបិ

មករកពួកេយើង។ ខញុំ

ចកត់

ចបន...........ឌឹបៗៗៗ េបះដូងខញំុេ

ចកន់យកអ្វីមយ៉ ងក៍មិនដឹង

ម នបនថ គឺជ

រធតុែដល

យឡំជមួយ

ចេធ្វើឲយពួកេយើង

តទំងភ័យ.............្របវ! េស្តចបិ

ចបញូ ជ នេវទមន្ត េនះសំេ មករកពួកេយើងយ៉ ងរហ័ស...........ពន្លឺពណ៌្រស ប់េ ះកនុងេលប នេលឿនេមើលសឹងមិនទន់ ប៉ុែន្តក៍្រតូវរ យបត់ដូចជគមនេរឿងអ្វីេកើតេឡើង........។ ្រគប់គន្រស ំងកំងបូករួមទំង បិ ចេនះ ផងែដរ។

បញូជ នេវទមន្តមកម្តងេទៀតែតក៍្រតូវរ េមើលៃដរបស់ .......៖ «មិន

យបត់ម្តងេទៀតយ៉ ងគួរឲយសង ័យ........... សំឡឹង

ចេទ! មនេរឿងអ្វីេកើតេឡើង? ភីលមិនេនទីេនះេទ! ចុះអនក

ជអនកប្រងបេវទមន្តរបស់

េយើង?» «ភីលមិនេនែតេយើងេន!» សំេលងរបស់ន មិន

គ ល់្របែហលជចំែឡកែតចំេពះអនកែដល

មចស់វ ិមនេខមេហើយក៍្រតូវជអនកម្តយជទី្រស មួយវ ិនទីៃផទេមឃទំងមូលក៍េពរេពញេទេ េនះគឺថសេ

ះេវទមន្ត..................។

មនក់ឮេនកនុងលំហ

គ ល់្របកដជមន

កសយ៉ ង្រកអួន្រកេ

អនក

រមមណ៍ថកក់េក្ត...............ជ

ញ់របស់ខុំែញ ដរ.......................េហេហ។ ្រតឹម្របែហល

យមនុស មកពីវ ិមនេខមជមួយនឹងយន្តជំនិះដ៍ទំេនើប

បិ

ច្រជួញចិេញចើមបន្តិចរួចបងខំេសើចទំងមិនចង់៖

«ឯងមិនែមនជៃដគូរបស់េយើងេនះ! ថនក់ភីលេហើយនឹង្រកដក៍េនមិនឈនះេយើង ចុះឯង?» ្រស្តី ែដលមនមុខអំេ

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

យទនពីធមមជតិេសើច៖

Page 28

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ន

ថេយើងមនែតមនក់ឯង? ឯងេមើលគនរបស់េយើងេទ! បូករួមជមួយអនកេនវ ិមនែកវ

ចរៃណេទៀតឯង

្ល ប់រក

កសព្វមិនេឃើញេនះេទ!» និយយភ្លមេធ្វើភ្លម គត់េ

យ៉ ងេលឿនជមួយនឹងេវទមន្តរបស់អនកវ ិមនេខម ខញុំក៍ចង់ជួយែដរែតគមនកំ េផើយនំគន្របឹងត

ំងជមួយនឹងកំ

ំងចុងេ្រកយែដលពួកគត់មនេ

អនកវ ិមនេខមេនខងេលើ................ខញុំេជឿថ

បិ

េខមខ្វត់ែខ្វងរកេមើលអ្វីមិនបន មួយ្រសបក់ខុំញមន

ំងេ

ះសំេ

្រកុមបិ

ះ។ ្រគូឃីង

ច

ន់ ្រគូ

យេ្របើេវទមន្តទប់ពីខងេ្រកម

ចេនះមិនរស់េទ។ ពន្លឺពណ៌សបូកជមួយពន្លឺពណ៌ រមមណ៍ថខ្លួនខញំុខទត់ េចញពីកែន្លងេនះេ

យកំ

ំង

េវទមន្តយ៉ងខ្លំងខ្លេសទើរែតសន្លប់...............។ ខញុំសំឡឹងេមើលេទម្តុំែដលមនពន្លឺេវទមន្តេនះ..........ពន្លឺ

បន្រ

លជងមុនរួចេលចេចញយ៉ ងចបស់នូវភពទេទ

្អ ត.............ហូ! េនះេស្តចបិ

េហើយឬ? សន ឹមៗខញុំេមើលេឃើញ្រសេមលេខមេនចំេពះមុខខញុំ រួចទទួល

ចរ

យបត់

រមមណ៍ថខ្លួនខញុំ្រតូវបនេគេ

ប.......................អនកែម៉របស់ខុំញជមិនខន...........ខញុំញញឹមបន្តិចរួចក៍ែលងទទួលដឹងនូវអ្វីទំងអស់ែដល េនជុំវ ិញខ្លួន..............................។

(វ ីន) បនទប់ពី្រតូវេវទមន្តរបស់េអនី នឹងនយឌឹប ខញុំក៍សន្លប់មិនដឹងខ្លួនយ៉ ងយូរមិនដឹងថអស់រយៈ

េពលប៉ុនមនៃថងេនះេទ។ េនេពលែដលខញុំដឹងខ្លួនេឡើងវ ិញខញុំក៍បនធូរ្រ

លេ្រពះេស្តចបិ

េ្រកមករជួយេ្រជមែ្រជងរបស់វ ិមនេខមយ៉ ងេពញទំហឹង។ អ្វីែដលេធ្វើឲយខញុំសុគ ម

ចបន

្ល ប់

ម ញបំផុតេនះគឺ

..........ខញុំបនដឹងថនងជកូន្រសីរបស់មចស់វ ិមន.............ែដល........ែដល េធ្វើឲយគំ តរបស់ពួកេយើង កន់ែតឆងយេ ែលងឮ.......។ េតើមនុស ដូចខញំុ ចនឹងេទ្រស ញ់កូន្រសីរបស់មចស់វ ិមនបនេ យ

រេបៀប

? ខញុំពិតជស្អប់ខួនឯង ្ល

ដឹងថខ្លួនឯងេទលង់្រស េ

នងថេកមងលងង់ ែត

ញ់នង

ស់ែដលមិន ំងពីេពល

ច្រគប់្រគង

រមមណ៍របស់ខួនឯងបនែបបេនះ។ ្ល មិន

េនះេទ េហតុអី្វក៍ខួនឯងលង ្ល ង់យ៉ងេនះ? ខញុំែតងែត

មពិតេទខញុំេទែដលលងង់ លងង់បំផុត..................៖

«សិស ចបង!» ខញុំងក់េមើលសំេលងែដលេ

េហើយ៖

េហើយក៍ជសំេលងែដលខញុំទនទឹងរង់ចំ្រគប់េពលនឹ ង

«នងេទ?» «សិស ចបង! េយើងនិយយគនបន្តិចបនេទ?» ខញុំឈប់្រទឹង ែតងក់កបល៖ «និយយមក! ខញុំរវល់ «អរគុណែដលេ

ស់!»

កជួយខញុំេនៃថងេនះ!» ខញំុសំឡឹងេមើលមុខដ៍្រសស់

ញញឹមសងួតបន្តិច ក៍ ្របែហល្រគន់ែតជករអរគុណធមម

្អ តគមនគូ ផឹម ទ របស់នងរួច

ៗនឹងេហើយ៖

«មិនអីេទ! េបើមិនែមនជនងក៍ខុំញជួយែដរ!» ខញុំបំរង ុ េដើរេចញ ែតនងរត់ពំងផ្លូវរបស់ខុំញ៖ «សុំេទសែដលកុហក!» នងេ នមុខទំងដឹងកំហុស ែតនង្របែហលជមិនដឹងេទថ ខញុំមិនបន

ខឹងនងេ្រពះែតនងកុហកេនះេទ.......គឺ......ខញុំខ្លចថនងមិនបនគិតអ្វីមកេលើខុំេញ ទវ ិញេទ៖

«មិនអីេទ! ខញុំមិនសំខន់រហូតដល់នង្រតូវទុកចិត្ត្របប់េរឿង្រគប់យ៉ងដល់ខុំេញ នះេទ!» ខញុំអែង្អល

កបលរបស់នងបន្តិចរួចរួចេដើរេចញមកទំងមន េដើម្រទូងែដលេ

និពនធេ

រមមណ៍ថចុកចប់ហួស្របមណ........ខញុំយកៃដ

តេសទើរគំងេពលែដលេនែកបរនងម្តងៗទំង

យៈ ខឹម ឌី

រមមណ៍ពិបក

ទប

ម នយល់.........សួរថ

Page 29

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

េធ្វើែបបេនះេដើមបីអី? ្វ ប៉ុែន្តខុំញគមនេសចក្តីក្ល

នេដើមបី្របឈមមុខជមួយនងេនះេទ..........េបើនងបដិ

េសដ្ឋខុំញ ខញុំក៍គង់នឹងឈឺ ដូេចនះេដើរេចញឲយេហើយកុំឲយឈឺទន់...................។ (វ ិរ ីន) ខញុំសំឡឹងេមើលខនងរបស់បុរសមនក់េនះេដើរេចញេទទំងរ

ប់រសល់ េនះេគខឹងែដលខញុំ

កុហកេគឬ? េគគួរែតយល់ពីេហតុផលរបស់ខុំញេហើយ េគមិនគួរេធ្វើចរ ិតដូចកូនេកមងេនះេទ េគេធ្វើែបបេនះ ខញុំមន រមមណ៍ថឈឺចប់ ស់ េសទើរែតគំងេបះដូច ្ល ប់េហើយ.........ខញុំយកៃដ ទ បេបះដូចរបស់ខុំញ ែដលរកកលចង់គំងម្តងៗទំងមិនដឹងថមកពីមូលេហតុអី.្វ ...........ខញុំ្រស ញ់េគ? ខញុំ្រស ញ់េគ? ខញុំ ពិតជ្រស

េនះេទែដល

ញ់េគែមនឬ? ជករពិត? េបើខុំេញ នែតមិនដឹងពីចិត្តរបស់ខួ្លនឯងែបបេនះមនែតអនក្រគូឆ ៉ ច្របប់បន ខញំុ្របែហលជ្រតូវេទពឹងគត់ឲយេមើលពី ចិត្តរបស់ខុំញេហើយេមើលេទ......។

េពលេនះេនកនុងវ ិមនមនសភពសងប់ ង ត់ ស់។ សិស ទំងអស់្រតូវផ្អកករសិស មួយរយៈេដើមបី សំរល ូ វ ិមនឲយមនភព្រសស់ថ្លឬមនន័យថឲយអនកែដល្រតូវរបួសទំងអស់បនសំ កឲយបន្រសួល ចិត្ត។ អនកែដល អនកែដល

្ល ប់មនមិនេ្រចើនប៉ុនមនេនះេទ ពួកេយើងក៍មនេ

ររបស់េគរួច ល់អស់េហើយែដរ។ វ ិមនេខម្រតូវបនទទួល

ក់វ ិមនែកវចរៃណចំេពះករទំ

បំផុតពីសំ

្ត យខ្លំងែដលមិន

ចជួយបន

មកិតិ្តយសរបស់ពួកេគ.....េហើយវ ិមនក៍ជូន

្ល ប់ទំងអស់្រតូវបនេរៀបចំយ៉ងមនរេបៀបេទ

ដំណឹងេទ្រកុម្រគួ

ក

ក់កំហុសែដលបេងកើតេឡើងេ

្វ គមន៍យ៉ង ៉ ក់ទក់

យេស្តចបិ

ចនិងេរឿង

េផ ងៗជេ្រចើនេទៀតែដលវ ិមនទំងពីរែតងមនវ ិ ទជមួយគន។ វ ិមនែកវចរៃណេធ្វើករសុំេទសវ ិមន េខមជផ្លូវករ............ចប់ពីេពលេនះេទវ ិមនទំងពីរ្រតូវចងមិត្តភពជមួយគនដូចបងប្អូន េហើយសិស ទំងអស់និងមនេសរ ីភពសិក េនវ ិមនមួយ

យមិន្របកន់ថមនក់ េនះធ្លប់មកពីវ ិមន

ក៍បនេ

មួយេនះេទ.............មនន័យថចបប់ចស់្រតូវបនលុបបំបត់........អ្វីៗែដលថមីៗេហើយមនអតថ ្របេយជន៍េគនឹងបេងកើតេឡើង..........អញចឹងមនន័យថខញុំ

ចសិស េនវ ិមនែកវចរៃណបន្តេ

បច់ខ្លចែ្រកងចិត្តេទៀតេនះេទ េយ!!!.........។ េនមនេរឿងែដលសមុគ .......................ពួកេយើង្រតូវចូលេទកនុងៃ្រព

េនះគឺជេ

យមិន

ម ញមួយេទៀតេនះគឺ

មឃត់េដើមបីេទរកេដើមេឈើ េនះ.........................ថេតើ

កមចស់ែមនឬមិនែមន.................។ អ្វីែដលពួកេយើងសុំេនះគឺ..................សុំឲយ ជករពិត

.................សុំឲយគត់េនរស់ នមនជីវ ិតផងេទចុះ...............។ ជចុងេ្រកយពួកេយើងក៍សំេរចនំគនចូលេទកនុងៃ្រព

មឃត់េនះទំងអស់គន (មនុស សំខន់

របស់វ ិមននិងអនកែដលមនេវទមន្តខ្លំង) ខញំុ ឬេដើមេឈើ េនះេនកែន្លង

ច់ខត្រតូវែតចូលរួម េ្រពះខញុំជអនកែដលដឹងថេ កភីល ។ ករេធ្វើដំេណើរេលើេនះមនលកខណៈងយ្រសួលេ្រពះមនគនេ្រចើនេហើយ

មិនចំបច់ភ័យខ្លចពពួកបិ

ចេនះេទ............្របែហលកន្លះេម៉ ងពួកេយើងក៍េទដល់េហើយនំគនឈរ

ជុំវ ិញេដើមេឈើ េនះ....................។ អនក្រសីមចស់វ ិមនេខមែដល្រតូវជអនកម្តយរបស់​់ខុំេញ ដើរយឺតៗសន ឹមៗ

េទរកេដើមេឈើ េនះទំងទឹកែភនករលីងរេ

ង.....................៖

«សិស ចបង! ជសិស ចបងែមនេទ? ជិត២០ឆនំេហើយែដលពួកេយើងែបកគន! ខញុំនឹកសិស ចបង

ស់!» គត់អែង្អលេដើមេឈើ សភព

ង ត់េសង មជធមម

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ក់បីដូចដឹងថេដើមេឈើ េចះ

្ត ប់ចឹង.............។ ែតអ្វីៗេមើលេទ

............អនក្រគូឆ ៉ េដើរចូលេទែកបរេដើមេឈើ េហើយយកៃដ

ក់

ទ ប..........ទំង

Page 30

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

្របមូលផ្តុំនូវចិត្តគំនិតេដើមបី

នចិត្តរបស់េដើមេឈើ .............ថេដើមេឈើ េនះេចះគិតែដរឬេទ.......។ មួយ

្រសបក់គត់ក៍្រគវ ីកបល...................៖ «ខញុំសង ័យថ.............េដើមបីេឈើ េនះនឹងក្លយេទជេដើមេឈើ ជេរៀងរហូតេទ..........េ្រពះេគគមន ចបន្តេ្រ ចផកេដវ ីលេទេលើេ កមចស់ជេរៀង ល់ៃថង ករគិតសូមបីែតបន្តិច............ខញុំគិតថេស្តចបិ

ចឹងេហើយឥទធិពលរបស់ នឹងេធ្វើឲយេ

កមចស់........................!» អនក្រគូយំរេហមរ

ម!

ន់ ្រគូឃីង ្រគូ

េផើយ និង្រគូៗេផ ងៗេទៀត នំគនេ្របើេវទមន្តអី្វមយ៉ ងក៍មិនដឹង េហើយក៍បញូ ជ ន េទេលើេដើមេឈើ េនះយ៉ ង េលឿន។ ខយល់បកេបកយ៉ ងខ្លំង េមឃចប់េផ្តើមងងឹតដូចយប់ សីតុណ្ហភពចុះ្រតជក់េន្របែហលសូនយ អង េស...........រហូតេធ្វើឲយមនក់ៗេសទើរែតរ ឹងថគម..............ៃ្រពេនះ

កសមជៃ្រព

មឃត់

ស់

.....។ មួយ្រសបកខយល់ក៍សប ង ់ ែតេដើមេឈើ េនែតជេដើមេឈើ ដែដលនឹងេហើយគមនដំេណើរករអ្វីេនះេទ។ ខញុំខំេដើរសេសៀរៗេទរកវ ីន ែតេគក៍េដើរេគចពីខំុេញ ទបត់ទំងមិនេមើលមុខរបស់ខុំស ញ ូមបីបន្តិច េធ្វើចរ ិតឡូយ ស់ន៎ មនុស ស្អី្របកន់េ្រចើនេមើលែត្រសី ំ ស់។ «ខញុំថេយើង្រតឡប់េទវ ិញសិនេទ! ចំ ទិតយេ្រកយែដលជកំណត់កល២០ឆនំរបស់េដើមេឈើ េនះេយើង្រតឡប់មកម្តងេទៀតេដើមបីឲយដឹងថេតើេ កមចស់នឹងមនសងឃឹម ចក្លយេទជមនុស វ ិញ បនែដរឬេទ!» វ ិញ្រ

ន់និយយ ទំងអស់គនយល់្រសប េហើយេនេពលែដលពួកេយើងបំរង ុ នឹង្រតឡប់មក

ប់ែត..................៖ «ជួយផង! ជួយខញុំផង!» មនក់ៗមនករភញក់េផ្អើលយ៉ ងខ្លំងេ្រពះដឹងថេនះជសំេឡងរបស់េ

ភីលយ៉ ងពិត្របកដ...............េនះគត់ពិតែមនឬ? អនកែម៉របស់ខុំញរត់េទេ

ក

បេដើមេឈើ េនះយ៉ ងេលឿន៖

«អរគុណែដលសិស ចបងមិនអី!»

«ខញុំមិនអីេទ! ែតខញុំរង់ ចំយូរ ស់េសទើរែតនិយយេលងេកើតេទេហើយ! ខញុំេ្របើេវទមន្តែដលខញុំមន ទំងប៉ុនមនមក្របឆំងនឹងជតិពុលរបស់ផកេដវ ីល ខញុំែតងែតខ្លចថខញុំនឹងមិន ច្រទំ្រទរួច! រហូតមកដល់ ៃថងេនះ េនេពលែដលខញុំេឃើញអនកទំងអស់គន ខញុំ្របឹងអស់ពីកំ អនកទំងអស់គន! អរគុណ

ំងកយចិត្តេហើយេដើមបីនិយយជមួយ

ស់ែដល្រតឡប់មករកខញុំម្តងេទៀត!» ទំងអស់គនែ្រសកេ

៊ ទំងសបបយរ ីក

យ។ មនេរឿងល្អមួយចំេពះផកេដវ ីល េបើេយើងដឹងថអនកែដលក្លយជេដើមេឈើ េនះេននិយយបន និងមន

រមមណ៍េនះេយើង

ចេ្របើឫសរបស់ផកយកមកេ្រ

ចេនេលើេដើមេឈើ េនះ េនះេដើមេឈើ នឹង

ក្លយេទជមនុស វ ិញភ្លមមិនចំបច់ចំរហូតដល់គំរប់២០ឆនំេនះេទ។ មនក់ៗចត់ ែចងេធ្វើពិធីភ្លមេ្រពះ ពួកេយើងបនេ្រត មរួចអស់េហើយ..........។ ្រគូៗទំងអស់នំគនយកទឹកឫសរបស់ផកេដវ ីលេទេ្រ េលើេដើមេឈើ េ

យសូ្រតេវទមន្តអីម ្វ យ៉ ង។ ពន្លឺពណ៌្រសទន់ែចងចំងយ៉ ង្រសស់ ស់មនក់វ ័យ្រប

េឈើ .............មួយ្រសបក់ក៍ក្លយេទជបុ រសចំ

ចេន

្អ តេនពសេពញេដើម

ក់្របែហលនឹងអនកម្តយរបស់ខុំញែដរ

.............។ ្រគប់គនមនករសបបយរ ីក យយ៉ ងខ្លំង.................ពួកេយើងក៍្រតឡប់ មកវ ិញេ

យភព

េជគជ័យនិងេមទនៈភព..............។ េ

កភីល្រតូវ្រគប់្រគងវ ិមន

រជថមី អ្វីៗ

ក់មនភពល្អ្របេសើរេឡើងវ ិញេហើយ សិស ៗក៍

ចប់េផ្តើមចូលេរៀនវ ិញ។ អនក្រគូឆ ៉ ក៍្រតូវភជប់ពកយជមួយនឹង្រគូឃីងេ្រពះ េ

ន់សុខចិត្តដកខ្លួនេចញ

យដឹងថអនក្រគូឆ ៉ មិនបនគិតអ្វីេទេលើគត់។ គិតេទអ្វីៗក៍ងយយ៉ ងេនះេ

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ះ មិនែមនអ្វីៗសុទធែត Page 31

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

ពិបកមិន

ចេ

ះ្រ

យបនេនះេទ ខញុំពិតជសរេសើរនូវទឹកចិត្តែដលមិនេចះ្របកន់គនេនះ

ស់។

ចប់ពីេពលេនះតេទវ ិមនេខមនឹងវ ិមនែកវចរៃណគឺជវ ិមនបងប្អូន មនន័យថខញុំចង់មកេលងឬមកេរៀន េពល

ស់..........វ ីននឹងមិន

ក៍េ្រសចែតចិត្ត...............សបបយចិត្ត

ចេគចេទ

ផុតពីខុំេញ នះេទ

..........េហេហ..........េអ! េនះខញុំកំពុងែតគិតស្អីនឹង? ឡប់ែមនខញុំ...។ អនក្រសីធំរបស់វ ិមនេខម្រតឡប់េទមុន

បត់េហើយ េនេឡើយែតអនក្រសីតូច......មិនដឹងថខ្លួនឯងមនេហតុផលអីេទែដល្រតូវេនទីេនះបន្ត.... ប៉ុែន្តេនេពលែដលមនេគសួរ ខញុំក៍្របប់ថខញុំចង់េនេលងទីេនះបន្តិចេទៀត

មួយ្រសីលន ្អ ឹងនយប៉ក៍

ឃត់មិនឲយខញុំេទផង.............។

ស់វ ីរ ីន! ឯងជអនកនងតូចរបស់វ ិមនេខម ឯងពូែក េហើយឯង

«្រចែណនឯង

ឡឹងេមើលមុខ្រសីលែ្អ ដលញញឹមព្រពយែតែបរជ្របប់ថ្រចែណន៖ «េអើ! ជអនកនងគមនអ្វីលេ្អ នះេទ! ឯងដឹងថខញុំហត់ ប៉ុ

្អ តេទៀត!» ខញុំសំ

្ណ េទ?»

«មិនដឹងេទ! េបើឯងមិនចង់បន្របគល់ ឲយមកេយើងមក!» «យកេទ! គនឲយ!» ្រសីលេ្អ សើច នយប៉យកដបទឹកមកញ៉ុលនឹងមុខរបស់ខុំញ នយេនះមិនេចលទំ

ប់ែមន៖

«អរគុណ!» «េនឲយយូរបន្តិចេទ

រ ីន! គននឹកឯង!» នយប៉និយយទំងេធ្វើែភនកលិបៗ៖

«បីៃថងេទៀត!» «មួយ េគមក...........។

ទិតយ!» ្រសីលេ្អ លើលចង្អុលៃដមួយបញ ជ ក់ថមួយ

េនែកបរគុមពផកេ្រកយអគរ

ន កេន ខញុំមន

ទិតយ ែតខញុំ្រគវ ីកបលរួចរត់េចញពីពួក

រមមណ៍ថមនអ្វីមយ៉ ងេនទីេនះ.... ្របកដជសត្វអី្វ

េហើយេមើលេទ........ខញុំេដើរលបៗេទែកបរេនះ.........ប៉ុែន្តអីែ្វ ដលខញុំបនេឃើញេនចំេពះមុខេនះគឺ........

េដវ........ ...... េដកេនកនុងគុមពផកទំងមុខ្រសងូត្រសងត់ជទីបំផុត..........ពុេទធ! ំងពីេស្តចបិ ច ្ល ប់េទខញុំក៍េភ្លច េដវឲយឈឹង.......... ្របែហលជពិបកចិត្ត ស់េហើយ....... ្រគន់ែតជែឆកមួយ

កបលប៉ុែន្ត ក៍េចះខូចចិត្តែដរ......៖ «េដវ!»

បក់កនទុយ

ក់ខុំរញ ច ួ លូនេចញពីគុមពផកមក៖

«ឯងមិនអីេទឬ? សុំេទស

ែដលសំ

ប់មចស់របស់ឯង េ្រពះេគេនះ

អែង្អលកបលរបស់

្រកក់

ស់!» ខញំុ

អងគុយេនែកបរខញុំ ខញុំេឃើញ មនដំណក់ទឹកែភនក៖ «ឯងយំឬ? ឯង ចេនជមួ យខញំុបន ! ខញុំនឹងចិញចឹមឯងឲយល្អជងមចស់មុនរបស់ឯងេទេទៀត!»

េដវចប់ េផ្តើមញញឹមយ៉ ងសបបយរ ីក យ ខញុំែលងឆងល់េហើយថេហតុអីក ្វ ៍ េចះញញឹម េ្រពះខញុំនឹងមិន

ដឹងពីេហតុផលេនះេទដ ប អែង្អលខ្លួននឹងខញុំ៖ «ឯង

េដវ មិនេចះនិយយ

្ត ប់បនឬ? ឯងគួរឲយ្រស

ញ់

ចប់េផ្តើមេ

តរត់បកចុះបកេឡើងរួចមក

ស់! ឯង្របែហលជហត់ខ្លំង

ស់េហើយែដលេធ្វើករ

ឲយេគមនក់េនះ! ខញុំដឹងថឯងក៍មិនចង់ែដរ!» «វ ីរ ីន!» ខញុំភញក់េ្រពើត ងករកេមើលេឃើញអនក្រគូឆ ៉ ឈរេនពីេ្រកយខនងញញឹមព្រពយ៖ និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 32

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«អនក្រគូ!» «អរគុណ

«អនក្រគូអរគុណខញុំជិត១០០ដងេហើយ! ខញំុេអៀន

«

អនក្រគូមិនដឹងថនិយយអីនឹង

«ែមនេហើយ!

ំងពីៃថងដំបូងេម្ល៉ះ! េ

ក់ឯងេនទីេនះ េហើយ

ស់!» គត់េសើចេហើយអងគុយចុះែកបរខញុំ៖

!»

«អនក្រគូដឹងថខញុំជមនុស របស់វ ិមនេខម

ក

ប់របស់វ ិមនែកវចរៃណ!»

េកមងតូច! អរគុណែដលចូលបំែបកសភពេខមអួរ

យ

ំងពីដំបូងែមនេទ?» គត់េមើលមុខខញុំបន្តិចរួចងក់កបល៖ រែតឯងគមនគំនិត

្រកក់ដូចអនកដៃទេទើបអនក្រគូក៍

មួយចង់ដឹងថឯងចូលមកទីេនះេដើមបីអី្វ!»

«េហើយេម៉ចក៍េរឿងេនះែបកករ?» «គឺេស្តចបិ

ច! េគដឹ ង

ែតេនសល់វ ិញញណ

មរយៈប

្ត ញបិ

ចរបស់េគែដលរ

ចនិយយបនេដើមបី្របប់េស្តបបិ

យក្លយេទជេផះេទេហើយ

ច! ឯងដឹងេទ ពពួកបិ

ចែដលរ

ពួកេគេនមនឱកសេដើមបីនិយយឬេធ្វើេរឿងែដលពួកេគចង់េធ្វើជេលើកចុងេ្រកយបន កបលនឹក្រសៃមេទដល់ៃថងែដលខញុំបនចូលេទកនុងៃ្រព

យ

្ល ប់

!» ខញុំងក់

មឃត់ៃថងេនះេហើយបនជួបនូវបិ

ច....

ែដលខញុំបនសំ ប់េគឲយ ្ល ប់េហើយេគក៍ដឹងថខញុំជមនុស របស់វ ិមនេខម....៖ «ហូ.............. េដវេតើ!» ខញុំងក់កបលេហើយញញឹម៖ « គួរឲយ

ណិត

ស់!» េដវក៍េដើរមកែកបរអនក្រគូឆ ៉ រួចយកកបលរបស់ ្រតដុសនឹងៃដរបស់អនក

្រគូឆ ៉ គត់អែង្អលកបលរបស់ ទំងញញឹម ែតមួយ្រសបក់គត់ក៍ែ្របទឹកមុខជស្លន់េ

្ល ៖

«េដវ? េដវជ...................!» «ចស?» គត់សុះេងើ ទ ប សំឡឹងមុខ «េ

ក្រកដ? េដវជេ

«មិន

ចេទអនក្រគូ!»

ក្រកដ!» ខញុំ្រស

«ឯងមិនេជឿ្រគូេទឬ? ្រគូេចះ េពលេនះក៍រលីងរេ

ប

ចេ្របើថមពលខពស់

ស់េដើមបីបំបត់

្របញប់នំគត់េទ េ

!» ខញុំសំឡឹងេមើល

េដវែដល

ចេមើលដឹងថជគត់?»

ចប៉ះ បន េស្តចបិ

ក៍្រតូវបនេ

ំងកំង៖

នចិត្តរបស់ភវៈរស់្រគប់ែបបយ៉

«េ្រពះអនក្រគូមិន ្ត

ងទឹកែភនក៖

ងទឹកែភនកែដរ៖

«ចុះេហតុអី្វក៍ពីមុនអនក្រគូមិន បិ

េដវទំងរលីងរេ

ចមិនអនុញញតឲយ េទែកបរអនក

េនះេទ េស្តច

នរបស់គត់..........ប៉ុែន្តេពលេនះេស្តចបិ

ច

្ល ប់េហើយ

ះែលង ែតគត់គមនលទធភពកនុងករែ្របខ្លួនឲយេទជមនុស បនេនះេទ! េ កភីល្របែហលជ

ចជួយបន!» ខញុំងក់កបលរួចនំេ

កេដវឬេ

ះរ ីន

ក្រកដចូល

េទកនុង ។ មនក់ៗមនករភញក់េផ្អើលយ៉ ងខ្លំង។ េ កភីល្របញប់េដើមបីរកវ ិធីជួយដល់េ ក្រក ដទំងែដលគត់ក៍មិនទន់សូវមនកំ ំងេនេឡើយ។ ជចុងេ្រកយអនកែដល្រតូវេ្របើេវទមន្តេដើមបីជួយ េ

ក្រកដគឺមន ្រគូេផើយ ្រគូឃីង អនក្រគូឆ ៉

ធ្លប់ែតជែឆកពូែកេសើចក៍ក្លយេទជេ

ន់ និងេ

កមចស់ភីល........។ មួយ្រសបក់

កមចស់្រកដយ៉ ងពិត្របកដ។ គត់យំយ៉ងខ្លំងរួចេ

េដវែដល បេ

ក

ភីលយ៉ ងែណន៖

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 33

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

»អរគុណេ គត់េដើរេចញពីេ

ស់ែដលេធ្វើឲយខញុំមនជីវ ិតម្តងេទៀត!» ្រគប់គនញញឹម

កមចស់និងអនកទំងអស់គន កភីលសំេ

មករកខញុំ៖ «អរគុណកមួយ! អរគុណែដលមនចិ ត្តល!្អ » ខញុំញញឹម ែតទឹកែភនកក៍្រតូវហូរេ

មិនដឹងថកលេនជមួយេស្តចបិ គត់រហូតដល់គត់ែលង

ចគត់្រតូវេគេ្របើនឹងេធ្វើបបយ៉ ង

ណិត

េនះេទ! េស្តចបិ

សូរ

ចពង្វក់

ទំងអស់។ ប៉ុែន្តេពលេនះអ្វីៗក៍ចប់អស់េហើយ វ ិមនែកវចរៃណ

គ ល់អនក

េពលេនះមនែតេសចក្តីលែ្អ តប៉ុេ

យក្តី

្ណ ះ........................។

វ ីន..................េទះយល់សប្តិក៍ខុំញនឹកេឃើញេឈមះេនះែដរ ចប់

ំងពីៃថងែដលខញំុ្រតឡប់មកវ ិមន

េខមវ ិញេនះខញុំក៍នឹកេគរហូត។ ខញុំយល់សប្តិេឃើញេគ ល់យប់ មនយប់ខ្លះខញុំេដកយំេទៀតផង.........េហតុអី្វ

ក៍ដល់ថនក់នឹង? េហតុអី្វេទ? ខញុំពិតជមិនយល់េ

ះ។ សំរ ឹបេជើង្រ

«អនកែម៉! ខញុំនឹកេគ!» គត់េ

លៗេដើរចូលមកកនុងបនទប់របស់ខុំ៖ ញ

បខញុំរច ួ ញញឹម៖ «េទរកេគេទ! មនអីេទពិបក! ប៉ុែន្តេបើេគមិនបនគិតអ្វីមកេលើេយើងេនះ ជេរឿងេផ ង!» «ចស!» «េទរកេគ េហើយសួរេគឲយចបស់! េបើេគថេទ! េយើងមនែតកត់ចិត្តេទ!»

«ខញុំនឹងេទែស្អកេនះ «ល្អ! េទចុះកូន! កុំបេ

អនកែម៉!» កន្លងហួស!» ខញុំញញឹមបន្តិច ប៉ុែន្តក៍្រសេពនេទវ ិញ

្ត យឲយេពលេវ

មិនដឹងថេគនឹងគិតយ៉ ងេម៉ចេនះេទ ខញុំពិតជមិនយល់េ ្រគន់ែត

ម្រស

ះ េបើេគថេទខញំុមនែតកត់ចិត្តែតប៉ុេ

ញ់មនុស មនក់ ក៍ពិបកែដរ េហតុអីក ្វ ៍េគសូញ

្ណ ះ។

ញេ្រចើនេម្ល៉ះ? េនះខញុំខំ

មេគ

មកដល់ទីេនះេហើយេគេនែតមិនខ្វល់ េនះខញុំ្រតូវេបះបង់ឬ? ប៉ុែន្តមុននឹងេបះបង់ខុំញ្រតូវសួរេគឲយចបស់សិ

ន។ អនក្រគូឆ ៉ េដើរមែកបរខញុំេហើយេសើច៖ «្រគូដឹង

ថឯងមកទីេនះេដើមបីអី្វ!»

«គឺ........ខញុំនឹកអនក្រគូ!» គត់េសើចរ ឹតែតខ្លំង៖

«

នឹកេនះ ដឹងែតនឹកេហើយ ប៉ុែន្តេនមនេរឿងសំខន់មួយេទៀត.............!»

«អត់មនេទអនក្រគូ!» «មិនបច់កុហកេទ! វ ីនេនេ្រកយអគរ! េគកំពុងែតសិក អំពីរក ុ ខជតិពុលមួយចំនួនែដលបនដក មកពីកុនងៃ្រពេដើមបីយកេទបេ្រង នេកមងៗឲយដឹងពីគុណសមបត្តិនិងគុណវ ិបត្តិរបស់ !» «អនក្រគូ.............................!» «េបើ្រស

ញ់ក៍េទ្របប់េគេទ! េគក៍្រស

ចិត្ត៖

ញ់ឯងែដរ!» មុខខញុំចប់េផ្តើម្រកហមេ

យក្តីសបបយ

«អនក្រគូនិយយែមនឬ?» គត់ងក់កបល៖ «្រគូេទនិយយេលងេធ្វើអី ្រគូេមើលដឹង

!»

«ប៉ុែន្តេគដូចជ...............!» ស់! េគបរមភេរឿងវណ្ណ ៈេ្រពះឯងជកូន្រសីរបស់មចស់វ ិមន ដូេចនះេគគិតថ

«េគបរមភេ្រចើន មិន និពនធេ

កសម េហើយេរឿងមួយេទៀតេនះគឺេគបរមភថឯងនឹងគមនចិត្តេទេលើេគ!» ខញុំដកដេង្ហើមធំ េម៉ចក៍េគ យៈ ខឹម ឌី

Page 34

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

គិតេ្រចើនយ៉ ងេនះ? ខញុំខំ

មេគដល់ថនក់េនះេគេនេមើលមិនដឹងឬ? លងង់

ស់ ្របុសលងង់! ចំែណកឯ

េរឿងវណ្ណ ៈ េនះជសម័យេវទមន្តមិនែមនសម័យទុំទវែដល្រតូវមកគិតេនះេទ ្របុសឆកួតនឹងគិតបនយ៉ ង េម៉ចនឹង? អនក្រគូទះ

ម របស់ខុំ៖ ញ «េទបនេហើយ! េគកំពុងែតសមុគ

មញ

ស់! បនឯងេទេគ្របែហលជសបបយចិត្ត!» អនក្រគូ

េដើរេចញេទទំងមិនេភ្លចេសើចក្អកក្អយ។ ខញុំេដើរលបៗេទេ្រកយអគរ េឃើញបុរសមនក់េនះកំពុងែត

អងគុយេរៀបចំរក ុ ខជតិតូចៗ ក់ ម្របេភទែតមនក់ឯង ខញុំ្រគែហមបន្តិច េគភញក់ងកមកេមើលមុខខញុំ រួចែបរ េទចប់ រមមណ៍នឹងរុកខជតិរបស់េគេធ្វើ្រពេងើយ៖ «កុំមករ ំខន! េពលេនះខញុំ្រតូវករសមធិកុងករេរៀបចំ ន កូនេឈើ !» ខញុំ្រជួញចិេញចើមទំងហួសចិត្ត

ស់

ស្អី

េទេនះ៖

«មិនសបបយចិត្តែដលេឃើញខញុំេទឬ? ខញុំដឹងថេ

ចៗរួចងកមក្របឈមមុខនឹងខញុំ៖

កក៍នឹកខញុំែដរ! ែមនេទ?» េគទំ

ក់រក ុ ខជតិចុះតិ

«មិននឹកេទ! េហតុអី្វខុំញ្រតូវនឹក?» ខញុំសុតចិ ្ល ត្តតិចតួច៖

«គឺ................មិនដឹងេទ!» េគេដើរចូលមករកខញុំ ខញុំេដើរថយេ្រកយ៖

«្របកដេហើយថមិនដឹង?» ខញុំឈប់្រទឹងេ្រពះខងេ្រកយខនងរបស់ខុំញជគុមពផក េគឈរយ៉ ង្របកិត

េនែកបរខញុំ៖ «គឺ....................ខញុំមិនយល់េទ!» េគសំឡឹងេមើលេ្រជៗេទកនុងែភនករបស់ខុំ៖ ញ «នង!..................េនយប់េនះ! នង.......................!» ខញុំមន «េនយប់

រមមណ៍ថភ័យៗ៖

! ខញុំមិនដឹងេទ!»

«េនយប់ែដលនងេស្ល កឈុតេខមចុះមកខងេ្រកមេនះ! នងបន.......................!» «ខញុំ....................គឺ.............» «នងបន...................េថើបខញុំ!» ខញុំភញក់! េនះេគេនចំបនឬ? មិន «ន

ចេទ៖

ថ? ខញុំមិនបន...............!»

«កុំមកកុហក! េនៃថងេនះខញុំមិនបនសន្លប់េនះេទ! ខញុំដឹងេរឿងទំងអស់្រគន់ែតខញុំមិននិយយ!» ខញុំ

ចប់េផ្តើមេក្តមុខភយៗ រួចរុញេគេចញឲយឆងយពីខុំប ញ ន្តិច ប៉ុែន្តេគកន់ែតេដើរចូល៖ «គឺ................គឺមកពីេ

ក! េ

កបងខំខុំញ!» េគេសើចខឹក រួចយកៃដផទត់ថងសរបស់ខុំ៖ ញ

«េកមងលងង់! ខញុំេនះឬ? ែដលបងខំនងឲយមក................េថើបខញុំ!»

«្រតូវេហើយគឺេ «េ

ក..............េបើេ

បនង! ៃថងេនះខញំុបនេ

«...................................»

កមិនមក.................!»

បនង...................!» ខញុំេបើកែភនកធំ ៗទំងេបះដូងេ

តញប់៖

«េហើយនងក៍េថើបខញុំ................!» «....................................» «នងដឹងថ

រមមណ៍ខញុំយ៉ងេម៉ចេទ?»

«...................................» និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 35

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«នងេធ្វើឲយខញុំពិបកេនកនុងខ្លួន

ស់! េសទើរែត

្ល ប់េហើយនងដឹងេទ!»

«គឺ.................................»

«េនេពលែដលនឹកនងម្តងៗនងដឹងថខញុំេធ្វើអីេ្វ ទ?

«....................................»

«ខញុំ ំផក...............................!» «ផក?» «្រតូវេហើយ េ្រពះខញុំ

ម នថនងចូលចិត្ត ! មកេនះមក!» េគទញៃដខញុំេចញពីកែន្លងេនះ ចូលេទ

កនុងៃ្រពែដលេនមិនឆងយពីវ ិមនប៉ុនមន៖ «េមើលេទ!» ខញុំេបើកែភនកធំៗសំឡឹងេមើល លពណ៌

្វ យេពរេពញេទេ

យផកេដវ ីល េនះេគគិត

ថខញំុ្រស ញ់ផកេដវ ីលឬ? ប៉ុែន្ត.............. ពិតជ្រសស់ ្អ តខ្លំង ស់ជមួយនឹងស្រមស់របស់ េន េពលេនះ! ខញុំញញឹមរួចរត់ចូលេទកនុងេនះ េ្រពះដឹងថ មិនែមនជផកែដលពិសពុលអី ស់ េនះ

េទ...................ហឹម! គួរឲយ្រស

ញ់

ស់..............ខញុំមិនបនចូលចិត្ត េទ ប៉ុែន្តេពលេនះខញុំ្រស

េហើយ៖ ប៉ុេ

ញ់

«ខញុំេទើបែតដឹងថនងមិនបនចូលចិត្ត េនះេទ! គឺនង្រគន់ែតចង់ដឹងេដើមបីករងរនងែត ្ណ ះ ខញុំនឹងកំេទច េចល!» ខញុំងកេមើលមុខេគ៖ «េអ! ន

ថខញុំមិនចូ លចិត្ត?» «ែត មន រធតុពុល !» «េហើយេ

កគិតថខញុំនឹងយក មកញ ុ ំឬ?» េគញក់

ម៖

«មិន្របកដែដរេ្រពះនងលងង់យ៉ងេនះ!» ខញុំ្រជួញចិេញចើមទំងមួរេម៉៖

«ស្អីក៍លង ង ់ មួយម៉ ត់

ក៍លង ង ់! េ

កនឹងេហើយជ្របុសលងង់!»

«គឺនង!» «គឺេ

ក!»

«គឺនង!» «គឺេ

ក!» េគចប់ទញខ្លួនខញុំមួយទំហឹងរួចេ

ប៖

«គឺនង....................េកមងលងង់!» «្រស

ញ់េកមងលងង់ែមនេទ? េ

ក្រស

ញ់ខុំែញ មនេទ?» េគភញក់ េគ្រពែលងខ្លួនខញុំរច ួ េមើលមុ ខខញុំ៖

«គឺ...............................!» «ែតខញំុ្រស ែណន៖

ញ់េ

ក! ខញុំ្រស

ញ់េ

ក

្របុសឆកួត!» ខញុំរលីងរេ

ងទឹកែភនករួចេ

បេគយ៉ ង

«ខញុំ្រស ញ់េ ក!» «........................................» «ខញុំ្រស ញ់េ ក!» «.........................................» និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 36

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«ខញុំមិនខ្វល់ថេ ខញុំក៍មិនដឹងថ មកពី

កគិតយ៉ ងេម៉ច! ប៉ុែន្តខុំញ្រគន់ែតចង់្របប់ថខញុំ្រស

ញ់េ

ក!» េហើយទឹកែភនក

េនះេទ េនះខញុំដល់ថនក់េនះឬ? េគសន ឹមៗយកៃដរបស់េគមកេ

ែណន..............៖

«កុំយំ! េកមងលងង់!» ខញុំគក់្រទូងរបស់េគ៖

«មនុស ឆកួត! ខញុំខំ មេ កេសទើរឆកួត «ដឹង! ប៉ុ ែន្ត...................!»

មនដឹងេទ?»

«ប៉ុែន្តេ

េទៀត?» េគជូតទឹកែភនកឲយខញុំរច ួ ញញឹម៖

កេនេធ្វើបបទឹកចិត្តខុំដ ញ ល់

«ខញុំ.....................» «..........................»

បខញុំយ៉ង

«ខញុំ្រស ញ់នងេកមងលងង់!» «.........................» «ប៉ុណឹ ្ណ ង្រគប់្រគន់េទ? ខញុំ្រស

ែណន៖

ញ់នង!» ខញំុញញឹមទំងរ ំេភើបេពញេបះដូង រួច្រស ៉ េ

បេគយ៉ ង

«គឺ......................គួរសមែដរេតើ!» េគេសើច៖ «មិនែមនគួរសមេទ! នង្រតូវនិយយថេពញចិត្ត «េពញចិត្ត

ស់!»

ស់!» េគេសើចរួចអែង្អលសក់ ខុំញេលង៖

«អរគុណ! អរគុណ «រេញ៉រៃញ៉?»

«្រតូវេហើយ រញ៉រៃញ៉

េកមងលងង់ែដលចូលមករេញ៉រៃញ៉កុនងជីវ ិតរបស់ខុំ!ញ » ស់! ែតខញុំចូលចិត្ត! ចូលចិត្តភពរេញ៉រៃញ៉របស់នង!»

«ខញុំ្រស ញ់េ ក! ខញុំនឹកេ ក! ឬមួយេ ក ក់េសនហ៍ខុំញេទដឹង?» េគេសើច្រសស់៖ «ឆកួត! មុខសង្ហ្របែហលខញុំេនះ ! ្រគន់ែត្រសីៗេឃើញក៍េគលង់ែដរ! បូករួមទំងនង!» ខញុំេសើច

ទំងរុញេគតិចៗ៖

«លមមៗបនេហើយ! កុំបនចិត្តេពក!» េគផទត់ថងសខញំុតិចៗ៖

« ជករពិត!» ខញុំងក់កបល៖ «យល់្រពម

! ថខញុំ្រស

ញ់េ

កពិតែមន! ែតេ

កក៍លង់្រស

«្របែហលេទដឹង!» «ហូយ! មិន

ញ់ខុំញែដរ!»

ចនិយយែបបនឹងបនេទ!

«បន!» «មិនបន!» «បន!» «ថមិនបនេទ!» េគេសើច ខញុំរត់េដញ «ផកទំងអស់េនះបងជូនអូន

មេគ

ម្រចកជជួរៗៃនផក៖

!»

«មិនយកេទខ្លចពុល!» និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

Page 37

មន្ត

គមន៍ចំណងេសនហ៍

«យកេទ

ៗ បងខំ

ំទំ ប ំ ន្រសស់

្អ តប៉ុេណ្ណ ះ មិនងយេទ

! ្រតូវ្រេបើេវទមន្តអស់េ្រចើន

ស់េដើមបីឲយធំេលឿន» «ចំគិតេមើលសិន!» «មិនបច់គិតេទ អូន្រតូវែតយក!» ខញុំមន

េពលមនេគេនែកបរ ្រស

ញ់េគខ្លំង

រមមណ៍ថពិតជមនេសចក្តីសុខែមនែទន ជពិេសស

ស់ េហើយខញុំេជឿថេគក៍ ្រស

មនេបសកកមមចូលមកកនុងវ ិមនែកវចរៃណេទខញុំក៍មិនបន

ជួយឲយខញុំបនជួបគន............................ចង់្របប់ថ្រស

និពនធេ

យៈ ខឹម ឌី

ញ់ខុំញ

ស់ែដរ។ េបើខុំញមិនបន

គ ល់គត់ែដរ អរគុណដល់ឱកសែដលបន

ញ់ខ្លំង.......................៕

Page 38