5ο ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΠΑΛΑΙΟΥ ΦΑΛΗΡΟΥ
Από μικρός αναγνώστης, μικρός συγγραφέας Πολιτιστικό πρόγραμμα της Β’ τάξης
2014 1
Στα πλαίσια του πολιτιστικού προγράμματος «από μικρός αναγνώστης μικρός συγγραφέας» οι μαθητές της Β’ τάξης αξιοποίησαν προηγούμενες εμπειρίες τους –ποιος άλλωστε δεν έχει ακούσει ή δεν έχει
διαβάσει παραμύθια;- και τις συστηματοποίησαν γράφοντας τις δικές τους ιστορίες. Ανακάλυψαν τα δομικά στοιχεία των παραμυθιών μέσα από την τράπουλα του Propp και τα ενσωμάτωσαν στα δικά τους. Ενθαρρύνθηκαν να γίνουν από αναγνώστες συγγραφείς των δικών τους ιστοριών και αφέθηκαν να λειτουργήσουν αυθόρμητα μέσα σε ένα κλίμα αποδοχής, δημιουργικότητας και συνεργασίας. Έτσι ήρωες γνωστοί από το χθες και από το σήμερα, πλάσματα φανταστικά μέσα από βιβλία και αγαπημένες παιδικές ταινίες αποτέλεσαν την πηγή της έμπνευσής τους. Ταυτόχρονα βελτίωσαν τον προφορικό και τον γραπτό τους λόγο και αντιλήφθηκαν την ανάγκη να ξαναγράψουν ένα κείμενο βελτιώνοντάς το με βάση τις παρατηρήσεις τις δικές τους ή άλλων. Διαπίστωσαν ότι επικοινωνούν καλύτερα με τους άλλους, όταν χρησιμοποιούν τις κατάλληλες λέξεις στην κατάλληλη θέση, όταν τα γραπτά δηλαδή είναι σωστά από γραμματική και συντακτική άποψη. Σκέφτηκαν, ονειρεύτηκαν, όξυναν τη φαντασία τους, βίωσαν συναισθήματα και πάνω απ’ όλα χάρηκαν. Κατάλαβαν ότι «οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από
οτιδήποτε αγγίξεις» (Χανς Κρίστιαν Άντερσεν). Ευχαριστούμε για τη συνεργασία τον διευθυντή του σχολείου Μάνο Περίδη, την εικαστικό Ευνίκη Σαμαρά και τον καθηγητή της Πληροφορικής Δημήτρη Παππά.
Οι δασκάλες της Β’ τάξης Δήμητρα Σμυρλή Αθηνά Χουλιάρα
2
Περιεχόμενα σελίδα
1. Η Πεντάμορφη και η περιπέτειά της
4
2. Η Πριγκίπισσα Σοφία στο δάσος
10
3. Ο Τζακκαι ο τρομερός δράκος
17
4. Ο Τοσοδούλης
24
5. Οι περιπέτειες του Νέμο
33
6. Λούης ο Φαλαινούλης … στο πλαίσιο του προγράμματος Comenius, μία ιστορία για τον σχολικό εκφοβισμό από τα παιδιά της Β’ τάξης (Β1 και Β2)
3
41
Η Πεντάμορφη και η περιπέτειά της Γράφουν οι: Νικηφόρου Ευγενία, Παπαδοπούλου Αλεξάνδρα, Αλιμπινίσης Σταύρος , Σαρρίδης Ερρίκος, Μπουλάι Ειρήνη
4
Μ
ια φορά και ένα καιρό, ζούσαν σ’ ένα φτωχικό σπιτικό κοντά στο δάσος, μόνες μια μαμά και ένα χαριτωμένο μωρό.
Πεντάμορφη ήταν το όνομα της μικρούλας, που είχε μακριά, κόκκινα μαλλιά σαν παράξενες κορδέλες και πράσινα ματάκια σαν μικρές ελίτσες… Η ομορφιά της ήταν ξεχωριστή! Η Πεντάμορφη, όμως, ήταν λυπημένη γιατί ο αγαπημένος φίλος Γκασπάρ, πρίγκιπας της γειτονικής χώρας, είχε χαθεί με μυστηριώδη τρόπο. Όλοι οι κάτοικοι έλεγαν ότι η κακιά μάγισσα Ηλέκτρα τον είχε εξαφανίσει, γιατί τον ζήλευε και ήθελε να αποκτήσει το βασίλειό του … Μια μέρα η μαμά της Πεντάμορφης της είπε να πάει στο δάσος να μαζέψει βατόμουρα για να φτιάξει το φρουτένιο κέικ που συνήθως έφτιαχνε. Πριν φύγει από το σπίτι, η συμβουλή της μητέρας της ήταν να μην βγει από το μονοπάτι, γιατί η ζηλιάρα μάγισσα Ηλέκτρα παραμόνευε. Περπατούσε στο δάσος και έβλεπε γύρω της παράξενα είδη λουλουδιών με ζωηρά χρώματα και φανταστικές μυρωδιές. Το υπέροχο, μεγάλο, ασημένιο λουλούδι την έκανε να ξεχαστεί και να βγει από το 5
μονοπάτι και ακολούθησε το σκοτεινό δρόμο που οδηγούσε στο μαγικό δάσος. Περπατούσε, πολύ ώρα μέχρι που πόνεσαν τα πόδια της. Όταν πήγε να καθίσει στον γκρίζο βράχο που ήταν κοντά στο γαλάζιο ποταμάκι, παρουσιάστηκε σε μια στιγμή μια ανήμπορη γριούλα που της είπε: «Μπορείς, καλό μου κορίτσι, να με περάσεις από το ποταμάκι μ’ αυτή την βαρκούλα;» Η Πεντάμορφη αμέσως βοήθησε τη γριούλα. Όταν έφτασαν στην άλλη όχθη του ποταμού, η γριούλα με μιας μεταμορφώθηκε σε μια γλυκιά και καλή νεράιδα. Είχε κάτασπρα φτερά με σχηματισμένες ροζ καρδούλες. 6
Της εξήγησε ότι, όταν κάποιος κάνει μια καλή πράξη, του δίνουν κάτι και οι άλλοι. «Γι’ αυτό, μικρούλα μου, θα σου χαρίσω μια θαυμάσια, κόκκινη, μαγική μπέρτα!! Όποιος τυλιχτεί μ’ αυτή, θα μπορεί να πραγματοποιήσει όποια ευχή επιθυμεί!». Η Πεντάμορφη ευχαρίστησε την καλή νεράιδα και συνέχισε τον δρόμο της. Καθώς πέρασε μπροστά από τους κρεμαστούς κήπους με τα ριγέ, στρογγυλά γλειφιτζούρια, εμφανίστηκε μπροστά της ένας πελώριος, καφέ δράκος.
7
Τα μάτια του ήταν ολοστρόγγυλα και είχε τεράστιο στόμα που πετούσε φλόγες. Η Πεντάμορφη έτρεμε από το φόβο της και δεν μπορούσε να μιλήσει. Τότε η καλή νεράιδα πήγε να την βοηθήσει και της είπε πως ο δράκος είναι ένας πρίγκιπας μεταμορφωμένος κι ότι έπρεπε να τον αγαπήσει κάποια για να λυθούν τα μάγια. Αυτό της είπε η καλή νεράιδα και εξαφανίστηκε… Η Πεντάμορφη πήγε στην σπηλιά του δράκου. Όμως η Ηλέκτρα, η κακιά μάγισσα, την παρακολουθούσε και χωρίς να το καταλάβει, εμφανίστηκε μπροστά της. Εκείνη την δύσκολη ώρα ήρθε και η νεράιδα και είδε μπροστά της την κακιά μάγισσα. Άρχισαν να παλεύουν με όλες τις δυνάμεις τους και αν και χτυπημένη, η καλή νεράιδα νίκησε την κακιά μάγισσα Ηλέκτρα! Τότε η καλή νεράιδα άρπαξε από το λαιμό της Πεντάμορφης την μαγική μπέρτα και την άπλωσε στον δρόμο. Αμέσως ο δράκος μεταμορφώθηκε και έγινε πρίγκιπας!!!!!!!
8
Η
Πεντάμορφη
και
ο
Πρίγκιπας με δάκρυα χαράς αγκαλιάστηκαν
και
καταλάβαν ότι με την αγάπη μπορούν να λυθούν όλα. Την άλλη
μέρα
αντήχησαν
δυνατές καμπάνες, αφού παντρεύτηκαν στην εκκλησία της χώρας. Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα!!!
9
Η πριγκίπισσα Σοφία στο δάσος Γράφουν οι: Βασιλικιά Μαρίνα, Μητροπούλου Εβελίνα, Νεβέσκαλος Βασίλης, Δρίζη Γωγώ, Γκοβέση Νίκη
10
Μ
ια φορά κι έναν καιρό ήταν μια όμορφη πριγκίπισσα που την έλεγαν Σοφία, ήταν ευγενική, καλόκαρδη και έξυπνη. Τα μάτια
της ήταν γαλάζια σαν την θάλασσα, τα μαλλιά της ήταν ξανθά σαν τον ήλιο, τα χείλη της κόκκινα σαν τριαντάφυλλα. Συνήθως φορούσε το αγαπημένο της γαλάζιο φόρεμα, και το δέρμα της ήταν απαλό και βελούδινο. Ζούσε σε ένα ωραίο και ψηλό παλάτι με κρυστάλλινους πολυελαίους, με μεγάλες βιβλιοθήκες και πριγκιπικά δωμάτια. Το παλάτι είχε έναν φανταστικό κήπο ο οποίος είχε πολύχρωμα κρεμαστά λουλούδια, τον διέσχιζε ένα ποταμάκι με μικρά ψαράκια, και στη μέση του είχε μια μεγάλη πισίνα με νούφαρα. Η Σοφία ήταν πριγκίπισσα της ωραιότερης χώρας, της Ηλιούπολης. Ο θησαυρός της Ηλιούπολης ήταν ο «μαγικός κρύσταλλος» και αυτόν προσπαθούσε από πολύ καιρό να κλέψει η κακιά μάγισσα, γιατί όποιος κρατούσε τον κρύσταλλο, εκπλήρωνε όλες τις ευχές του. Μια μέρα που η μικρή πριγκίπισσα έπαιζε στο δάσος με τα αγαπημένα της ζώα, ξαφνικά, εμφανίστηκε μπροστά της μια γριούλα! 11
Όμως η γριούλα ήταν η κακιά μάγισσα, μεταμορφωμένη. Η Σοφία, χωρίς να καταλάβει ότι ήταν η κακιά μάγισσα της πρότεινε να έρθει στο κάστρο να φάει και να ξεκουραστεί. Όταν η γριούλα έφτασε στο κάστρο, προσπάθησε να ανακαλύψει που βρισκόταν ο μαγικός κρύσταλλος. Μετά από μεγάλη προσπάθεια και κόπο ψάχνοντας όλα τα μέρη του κάστρου είδε σε ένα σκοτεινό δωμάτιο το πιο σημαντικό θησαυρό της Ηλιούπολης και αποφάσισε να τον κλέψει. Η Σοφία, παρατηρώντας την γριούλα προσεχτικά αμέσως
κατάλαβε πως ήθελε να κλέψει τον κρύσταλλο και θυμήθηκε ότι, αυτή που ήθελε τον κρύσταλλο, δεν ήταν άλλη από την κακιά μάγισσα! 12
Τρέχοντας, η Σοφία προσπάθησε να τον κρύψει, αλλά η κακιά μάγισσα τον άρπαξε σαν αστραπή και εξαφανίστηκε. Μαζί με τον κρύσταλλο, εξαφανίστηκε και ο ήλιος από την Ηλιούπολη. Η Σοφία απελπισμένη έτρεξε στο δάσος για να ζητήσει βοήθεια από το λιοντάρι, τον αγαπημένο της φίλο. Το λιοντάρι της είπε πως, αν θέλει να έχει η Ηλιούπολη πάλι τον ήλιο, πρέπει να περάσει από τρεις
δοκιμασίες για να αποκτήσει τον μαγικό κρύσταλλο που θα χάριζε το φως στην Ηλιούπολη.
13
Η πρώτη δοκιμασία ήταν να πετάξει στον ουρανό με το φτερωτό πόνι της και να ζητήσει από το ουράνιο τόξο τα χρώματα του για να γίνουν οι φύλακες του κρύσταλλου. Το ουράνιο τόξο δέχτηκε την όμορφη πρότασή της. Η δεύτερη δοκιμασία ήταν να μιλήσουν στην Μητέρα Φύση και να της πουν τι είχε κάνει η κακιά μάγισσα για να την τιμωρήσει. Η Μητέρα Φύση δέχτηκε την πρότασή τους. Η τελευταία δοκιμασία ήταν να πάει με το φτερωτό πόνι της και να φέρει τον ήλιο πίσω. Την άλλη μέρα, η πριγκίπισσα Σοφία, πήγε πίσω από ένα βουνό, βρήκε τον ήλιο και τον παρακάλεσε να γυρίσει στην Ηλιούπολη. Όμως ο ήλιος δεν δέχτηκε και της είπε να βρει τον κρύσταλλο και να τον φέρει. Έτσι, η μικρή Σοφία έφυγε απογοητευμένη και το φτερωτό πόνι της είπε: «Γνωρίζω την νεράιδα του δάσους που μπορεί να εκπληρώσει μία και μοναδική ευχή». Αμέσως δεν δίστασε ούτε λεπτό, ανέβηκε στην ράχη του φτερωτού πόνι, πέταξαν ψηλά στον ουρανό και σε λίγες ώρες έφτασαν στο σπίτι της νεράιδας. Η νεράιδα τους δέχτηκε, άκουσε προσεκτικά τη Σοφία και της είπε ότι μόνο μια ευχή της μπορούσε να εκπληρώσει. Η Σοφία, αμέσως της 14
είπε την ευχή και ξαφνικά, ο λαμπερός κρύσταλλος εμφανίστηκε μπροστά της, μη πιστεύοντας στα μάτια της! Ευχαρίστησε με όλη της την καρδιά της την νεράιδα και χαρούμενη, επέστρεψε στον ήλιο και του έδειξε τον κρύσταλλο. Ο ήλιος, αγκάλιασε με τις ζεστές ακτίνες του το μαγικό κρύσταλλο και φωτίστηκε ολόκληρος.
15
Η κακιά μάγισσα τιμωρήθηκε από την Μητέρα Φύση να μείνει για πάντα στον κάτω κόσμο. Το ουράνιο τόξο έδωσε τα χρώματα του και από τότε αυτά έγιναν οι φύλακες του κρύσταλλου. Οι κάτοικοι της πόλης, έμειναν για πάντα ευτυχισμένοι, που ξαναγύρισε ο ήλιος κοντά τους. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.
16
Ο Τζακ και ο τρομερός δράκος Γράφουν οι: Σκήπος Γρηγόρης, Καγκελάρης Γεράσιμος, Κατσαρού Λουντμίλα, Ματσούκας Μάξιμος
17
Μ
έσα στο δάσος της μαγικής Δρακοχώρας, μια φορά κι έναν καιρό, ζούσε ένα αγοράκι που το έλεγαν Τζακ. Είχε καστανά,
σγουρά μαλλιά, γαλανά μάτια, ήταν ψηλός και αδύνατος. Συνήθως φορούσε πράσινη στολή, μαύρες μπότες και είχε ψηλό καπέλο που πάνω του ήταν ραμμένο ένα πολύχρωμο φτερό! Στο δάσος που ζούσε δεν υπήρχαν άλλα παιδάκια να παίζει, αλλά είχε για φίλους δύο αλογάκια. Αυτά τα αλογάκια δεν ήταν όπως τα άλλα. Τα είχαν βρει οι γονείς του Τζακ στην άκρη του μαγικού δάσους, όταν αυτά ξέφυγαν από την σκοτεινή σπηλιά του δράκου, και τα υιοθέτησαν για να έχει ο Τζακ φίλους. Όταν μεγάλωσαν, το δέρμα τους έγινε χρυσό και ήταν πολύ θαρραλέα.
18
Ο
Τζακ
καλόκαρδος,
ήταν έξυπνος,
μυστηριώδης και φοβερός μονομάχος, όμως, ήταν δυστυχισμένος, γιατί ο δράκος
του
δάσους, απογευματινή
σε
μαγικού μια βόλτα,
παρέσυρε τους γονείς του και τους φυλάκισε στην σκοτεινή σπηλιά του. Οι γονείς του κατάφεραν να του στείλουν ένα σημείωμα που έλεγε: «Τζακ, μην έρθεις να μας σώσεις…. Θα τα καταφέρουμε μόνοι μας να ξεφύγουμε από την σπηλιά του δράκου». Όμως, δεν ακολούθησε την εντολή των γονιών του και αποφάσισε να κάνει το ταξίδι για να τους σώσει!!!! Έτσι, τα χρυσά, θαρραλέα άλογα τον οδήγησαν στην σκοτεινή σπηλιά του δράκου, κρυφοκοίταξε μέσα και αντίκρισε τον τρομερό δράκο να ανοίγει διάπλατα τα τεράστια σαγόνια
19
του….. και όταν είδε αυτό κατάλαβε ότι ο αντίπαλός του ήταν πολύ δυνατός και καθόλου εύκολος. Έτσι γύρισε ξανά πίσω στο ξύλινο σπιτάκι του για να καταστρώσει το έξυπνο σχέδιό του. Έφτιαξε νέες ανάλαφρες πανοπλίες από αλουμίνιο με την βοήθεια των δύο πιστών του φίλων για να κερδίσει το δράκο. Τότε τα χρυσά, θαρραλέα άλογα τού ψιθύρισαν : «Τζακ, αν θέλεις να νικήσεις, πρέπει να πάρεις το αιώνιο σπαθί.» - Και πού είναι κρυμμένο; ρώτησε γεμάτος απορία ο Τζακ. Αυτά του απάντησαν: «Το αιώνιο σπαθί είναι στον πιο φοβερό βάλτο που υπάρχει σ’ όλο το μαγικό δάσος.» Ο Τζακ μαζί με τους αχώριστους φίλους του πήρε τον δρόμο για τον τρομερό βάλτο. Όταν έφτασε εκεί, αντίκρισε ένα ανατριχιαστικό θέαμα και από τον φόβο του τον έλουσε κρύος ιδρώτας… Ο βάλτος ήταν τρομακτικός, είχε μαγεμένα δέντρα, λίμνες με τοξικό νερό, επικίνδυνες λακκούβες και ένα εγκαταλελειμμένο σπίτι που μέσα του ήταν κρυμμένο το αιώνιο σπαθί.
20
Μετά από πολλές περιπέτειες έφτασε πολύ κοντά στο σπίτι αποφασισμένος να πάρει το αιώνιο σπαθί. Προσεχτικά, προσπέρασε την είσοδο του παλιού σπιτιού και ξαφνικά μπροστά του εμφανίστηκε μια τεράστια φλόγα έτοιμη να τον περικυκλώσει σαν ένα χοντρό κόκκινο φίδι. Ο Τζακ αντιδρώντας αστραπιαία κατάφερε να σβήσει τη φλόγα με τη βοήθεια των χρυσών, θαρραλέων αλόγων του που με τις πανοπλίες τους τον προστάτευσαν σαν μια μεγάλη ασπίδα.
21
Τελικά, κατάφερε να περάσει όλα τα εμπόδια, μπήκε μέσα στο εγκαταλειμμένο σπίτι και σε ένα κρυφό δωμάτιο ανακάλυψε το αιώνιο σπαθί. Ο Τζακ χαρούμενος από το κατόρθωμά του, το έπιασε από τη λαβή του, το σήκωσε ψηλά και η λάμψη του τον θάμπωσε! Αυτό ήταν, λοιπόν, το αιώνιο σπαθί, που θα τον βοηθούσε να σώσει τους αγαπημένους του γονείς. Με προσοχή το τοποθέτησε στην θήκη του και πετάχτηκε μεμιάς έξω. Τότε συνέβηκε κάτι τρομερό: Το σπίτι γκρεμίστηκε, η πόρτα διαλύθηκε και ο βάλτος γέμισε με μυτερά βράχια που τον εμπόδιζαν να δραπετεύσει. Θυμήθηκε το αιώνιο σπαθί, μ’ αυτό έσπασε τα βράχια και κατάφερε να ξεφύγει. Όμως η ταλαιπωρία του δεν είχε τέλος. Το φοβερό τέρας βλέποντας, ότι κατάφερε να πάρει το σπαθί που θα του χάριζε δύναμη, του επιτέθηκε με μεγάλη μανία . Ο δράκος έφτυνε φωτιές με όλη του τη δύναμη, ενώ ο Τζακ τον χτυπούσε με το αιώνιο σπαθί και εκείνος αντιστεκόταν προσπαθώντας να τον λιώσει με τις τεράστιες πατούσες του. Ο Τζακ, όμως, με μία έξυπνη κίνηση οδήγησε τον δράκο στην όχθη της τοξικής λίμνης. Εκεί, έκανε ένα μεγάλο πήδημα και με το αιώνιο σπαθί, έδωσε στο δράκο το τελικό 22
χτύπημα. Αυτός ζαλίστηκε και έπεσε στη λίμνη με το τοξικό νερό… και χάθηκε για πάντα.
Επιτέλους ο Τζακ είχε καταφέρει να δώσει ένα τέλος στον φοβερό δράκο. Έτσι έσωσε του γονείς του και όλοι ευτυχισμένοι επέστρεψαν στο σπίτι τους. Ο Τζακ ήταν χαρούμενος επειδή ο δράκος δεν θα μπορούσε να πειράξει πια κανέναν… Ο ίδιος κατάλαβε, ότι αν πιστεύεις στον εαυτό σου μπορείς να αντιμετωπίσεις και τους μεγαλύτερους φόβους σου. Έτσι έζησαν αυτοί καλά κι εμείς χίλιες φορές καλύτερα!!!
23
Ο Τοσοδούλης Γράφουν οι: Ιερόπουλος Κίμων, Κυριαζοπούλου Δήμητρα, Περούλης Σπύρος
24
Μ
ια φορά κι έναν καιρό στην όμορφη χώρα της Παραμυθούπολης, στην πιο μακρινή της ακτή, ζούσε σ’ ένα
καλυβάκι ένα πανέξυπνο αγοράκι, ο Τοσοδούλης. Ήταν μικρός και αδύνατος, αλλά ο καλύτερος μάγειρας. Του άρεσε να καλεί τον φίλο του τον Μπομπ και να του μαγειρεύει τα πιο λαχταριστά και παράξενα φαγητά. Τα θαλάσσια βότανα που έπαιρνε από τον βυθό ήταν τα μυστικά κάθε συνταγής του. Κάθε μέρα βουτούσε στα γαλάζια νερά μαζί με τον φίλο του για να μαζέψουν τα πολύτιμα βότανα, αλλά και να παίξουν! Ένα πρωινό που ο ήλιος ακόμα δεν είχε βγάλει τις χρυσές του ακτίνες, ο Μπομπ βούτηξε μαζί με τον Τοσοδούλη για την συνηθισμένη τους βόλτα. Εκεί που ετοιμάζονταν να ανεβούν στη βάρκα τους μαζί με τα βότανα που είχαν μαζέψει, εμφανίστηκε μπροστά τους ο φοβερός μπλε καρχαρίας της περιοχής. Με μια αστραπιαία κίνηση, ο καρχαρίας άρπαξε τον Μπομπ και τον τράβηξε βαθιά μέσα στην θάλασσα.
25
Ο Τοσοδούλης, δεν μπόρεσε να βοηθήσει τον αγαπημένο του φίλο, στενοχωρήθηκε πολύ, έκλαψε και ορκίστηκε πως κάποια μέρα θα τον ελευθέρωνε! Πέρασαν τα χρόνια και ο Τοσοδούλης μεγάλωσε. Μια μέρα, ενώ κολυμπούσε, συνάντησε το φίλο του, το Χρυσοψαράκι. Αφού, έπαιξαν μαζί για αρκετή ώρα, το Χρυσοψαράκι του είπε: «Τοσοδούλη, μου είπαν ότι εμφανίστηκε πάλι στην περιοχή μας ο καρχαρίας. Σε παρακαλώ να είσαι προσεχτικός».
26
- Σ’ ευχαριστώ για τη συμβουλή σου. Τώρα, όμως, νιώθω πως ήρθε η ώρα να σταματήσω τον καρχαρία και να ελευθερώσω τον Μπομπ. - Μη βιάζεσαι, Τοσοδούλη. Για να τον νικήσεις χρειάζεσαι τη μαγική σφυρίχτρα. - Και που θα την βρω; - Πρέπει να πας στην τρομακτική σπηλιά του Κροκόδειλου Λύμπεργκερ για να την αποκτήσεις. Όμως, πρέπει να περάσεις από τις τρεις φοβερές δοκιμασίες για να γίνει δική σου και να πάρεις τις μαγικές δυνάμεις της!
27
Ο Τοσοδούλης περπάτησε μέρες για να βρει τη σπηλιά! Μετά από πολλές περιπέτειες και φοβερή ταλαιπωρία, σε ένα πελώριο βράχο ανακάλυψε τη σπηλιά! Όμως η απογοήτευση που ένιωσε ήταν μεγάλη όταν είδε ότι η είσοδός της ήταν κλεισμένη από πελώρια, γκρίζα, μυτερά, βράχια. Στεναχωρήθηκε πολύ όταν αντίκρισε αυτή την εικόνα… αλλά τότε εμφανίστηκε το χρυσόψαρο και του είπε: « Μην τα παρατάς, αγαπημένε μου φίλε! Εγώ θα σε βοηθήσω. Θα σου αποκαλύψω τον κωδικό για να ανοίξουν οι βράχοι». Αμέσως ο Τοσοδούλης πάτησε τον μαγικό συνδυασμό -74739- και σε ένα λεπτό οι βράχοι εξαφανίστηκαν. Μόλις το είδε αυτό ο Τοσοδούλης δεν πίστευε στα μάτια του!! Τα βάσανά του, όμως, δεν τελείωσαν εδώ. Το χρυσόψαρο του εξήγησε ότι για να πάρει την μαγική σφυρίχτρα πρέπει να συναντήσει την παράξενη μάγισσα Ρουφήχτρα, τον κακό πονηρό βάτραχο Φίλμοοορ και τέλος τον κροκόδειλo του σκοτεινού βρόμικου βάλτου Λύμπεργκερ.
28
- Υποθέτω ότι θα τα καταφέρω να νικήσω στις τρεις αυτές δοκιμασίες. Ας ξεκινήσω με την μάγισσα Ρουφήχτρα, είπε ο Τοσοδούλης. Μετά από ατελείωτες ώρες κούρασης, επιτέλους ο Τοσοδούλης έφτασε στην σπηλιά της Ρουφήχτρας. Όταν ο Τοσοδούλης την είδε, άρχισε να τρέμει από το φόβο του. Όμως, πήρε το θάρρος και με μία έξυπνη κίνηση της όρμησε με ταχύτητα από πίσω και την ακινητοποίησε. Έτσι ο Τοσοδούλης νίκησε στην πρώτη του δοκιμασία. Στη συνέχεια, πήγε στον βάτραχο Φίλμοοορ και όταν έφτασε, χωρίς να το καταλάβει έβγαλε έξω την γλώσσα του, άρπαξε τον Τοσοδούλη και τον έβαλε στη στοματάρα του. Αμέσως, ο Τοσοδούλης αντέδρασε αστραπιαία, αφού άναψε ένα κερί και με τη φλόγα του, γαργάλησε τα ρουθούνια του πονηρού Φλίμοοορ και αυτός παραδόθηκε από τα γέλια. Τότε ανακάλυψε το ευαίσθητο σημείο του Φλίμοοορ υποτάχτηκε στον Τοσοδούλη και έτσι νίκησε στη δεύτερη δοκιμασία. Τέλος πήγε στον βάλτο για να αντιμετωπίσει την πιο δύσκολη δοκιμασία, τον κροκόδειλο του Λύμπεργκερ. Όταν έφτασε ο κροκόδειλος 29
τον αιφνιδίασε, δίνοντάς του με την ουρά του ένα δυνατό χτύπημα που τον έριξε κάτω. Ο Τοσοδούλης ήταν καταδικασμένος, αλλά πριν τον καταβροχθίσει ο Tοσοδούλης, έκανε μια τούμπα, τον χτύπησε και με τα δυνατά του πόδια του «χάρισε» το πιο μεγάλο καρούμπαλο!
O κροκόδειλος φοβισμένος εξαφανίστηκε στο βάλτο και ο Τοσοδούλης νίκησε σε όλες τις δοκιμασίες. Πήρε τη μαγική σφυρίχτρα και έγινε πιο δυνατός από ποτέ!! Τώρα ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσει τον μεγάλο μπλε καρχαρία. 30
Πήγε πίσω στη μπλε θάλασσα, αλλά ο καρχαρίας δεν ήταν εκεί! Ξαφνικά, ένα μικρό ριγωτό ψαράκι, εμφανίστηκε και μια κίτρινη πρόσκληση έλεγε: «Αγαπητέ Τοσοδούλη, ο μπλε καρχαρίας επιτίθεται αυτή τη στιγμή στην πόλη μας, έλα να τον σταματήσεις. Πιστεύουμε σε σένα!». Ύστερα το γράμμα αυτοκαταστράφηκε κάνοντας
μεγάλο
θόρυβο! Ο
Τοσοδούλης
ξεκίνησε το νέο του ταξίδι
για
την
μαγευτική πόλη του Βυθού! Μόλις έφτασε, είδε ότι ο καρχαρίας είχε κάνει πολλές ζημιές και κρυβόταν στο ψηλό κτήριο για να μην τον βρουν. Ο Τοσοδούλης κατάλαβε ότι ήταν φοβητσιάρης και γρήγορα σφύριξε με την μαγική σφυρίχτρα. Αμέσως ο καρχαρίας, πάγωσε και έμεινε σαν 31
άγαλμα, αφού οι μαγικές δυνάμεις της σφυρίχτρας έκαναν το θαύμα τους. Ο Τοσοδούλης κατάφερε να μπει στην σπηλιά και να ελευθερώσει τον αγαπημένο του φίλο… Νίκησε λοιπόν η φιλία και η γενναιότητα. «Οι φίλοι μπορούν να κάνουν τα αδύνατα, δυνατά!» σκέφτηκε ο Τοσοδούλης. Έτσι έζησαν αυτοί μαγικά και εμείς μαγικότερα.
32
Οι περιπέτειες του Νέμο Γράφουν οι: Ριχλόβσκα Κιάρα, Κουτσούρης Δημήτρης, Πουλής Προκόπης, Σπανού Αθηνά
33
Μ
ια φορά και έναν καιρό ζούσε στον ωκεανό των επτά θαλασσών, ένα ψαράκι που το λέγανε Νέμο. Ήταν ένα ζωηρό,
έξυπνο ψαράκι που του άρεσε η περιπέτεια. Το πορτοκαλί χρώμα του και τα παράξενα λευκά πτερύγιά του τον έκαναν ξεχωριστό! Ζούσε σ’ ένα βυθισμένο πλοίο μαζί με άλλα μικρά και πολύχρωμα ψαράκια που ήταν φίλοι του, αλλά και με πολλά άλλα μεγάλα ψάρια, που πολλά ήταν επικίνδυνα, σαν τους καρχαρίες και τη φοβερή φάλαινα Όρκα. Ο Νέμο ζούσε ευτυχισμένος με τους γονείς του, αλλά αυτό που του έλειπε περισσότερο ήταν να γνωρίσει και να δει τι υπάρχει μακριά από το προστατευμένο πλοίο του! Ο μπαμπάς του, όμως, που γνώριζε τους κινδύνους της θάλασσας, θέλοντας να τον προστατεύσει, με αυστηρό ύφος του είχε πει: « Νέμο, ξέχασε τις βόλτες με το μπλε υποβρύχιο στο σκοτεινό βυθό, γιατί η φάλαινα Όρκα λιγουρεύεται τα μικρά ψαράκια σαν κι εσένα». Ο μικρούλης τον κοίταξε γεμάτος απορία και τότε σκέφτηκε: «Μα πώς θα γνωρίσω τον κόσμο…….πώς θα κάνω καινούργιους φίλους……..πώς θα γνωρίσω νέες εμπειρίες…….πως……. αν έχω τόσες απαγορεύσεις;».
34
Ο Νέμο ήθελε να μάθει πολλά πράγματα στη ζωή του. Βέβαια θυμόταν πολύ καλά, όταν ήταν πολύ μικρός, που είχε αιχμαλωτιστεί από έναν συλλέκτη τροπικών ψαριών. Τον έβαλε στη βάρκα του για να τον μεταφέρει στην ακτή, αλλά ο Νέμο με έξυπνο τρόπο βρήκε την ευκαιρία να ξεφύγει, όταν έπιασε θαλασσοταραχή. Κατάφερε μάλιστα να ελευθερώσει από τη βάρκα και ένα μικρό ροζ χταποδάκι και από την χαρά του όταν έμπαινε στο νερό, του φώναξε: « Με λένε Πάτρικ και δεν θα σε ξεχάσω ποτέ!». Ο Νέμο και οι γονείς του συνέχιζαν να ζουν στο πλοίο και οι μέρες κυλούσαν με ηρεμία, χωρίς περιπέτειες και χωρίς να έχει κάποιο ενδιαφέρον η ζωή τους!!!! Έτσι, ένα ηλιόλουστο πρωινό που οι καυτές πολύχρωμες αχτίνες του ήλιου έφταναν ως τον βυθό, δημιουργώντας ένα τροπικό τοπίο, ο Νέμο πήρε την μεγάλη απόφαση. Θα ξεκινούσε τη μεγάλη εξερεύνησή του… αφού, οι γονείς του είχαν επισκεφτεί τη γιαγιά του… Μπήκε λοιπόν στο μπλε υποβρύχιό του και ξεκίνησε το ταξίδι του. Κάθε ημέρα γνώριζε πολλές περιπέτειες, καινούριους φίλους και έπαιζε 35
μαζί τους τα αγαπημένα του παιχνίδια. Όταν άρχιζε να σκοτεινιάζει και λιγόστευε το φως τα νερά του ωκεανού γινόντουσαν τρομαχτικά, τρύπωνε στο υποβρύχιό του και κουρασμένος, κοιμόταν βαθιά! Έτσι, πολύ ευχάριστα περνούσαν οι μέρες της ελευθερίας του. Όμως, μια μέρα, καθώς ετοίμαζε το λαχταριστό πρωινό του γεύμα με καλαμαράκια, χυμό από καβούρια και γλυκό από πλαγκτόν, η φάλαινα Όρκα περικύκλωσε το υποβρύχιό του! Είχε βγει και αυτή για να βρει το «δικό της πρωινό» και ανάγκασε τον Νέμο με τα χτυπήματά της να βγει να την αντιμετωπίσει. Η φάλαινα ήταν πελώρια με γκρι ανοιχτό δέρμα και τα γιγάντια πτερύγιά της έσχιζαν τον νερό και δημιουργούσαν κύματα που ήταν έτοιμα να πνίξουν τον μικρούλη Νέμο φωνάζοντας «βοήθεια, βοήθεια!» ακούγοντας σε όλο τον βυθό! Ευτυχώς η καλή του τύχη τον έσωσε! Ναι, το ροζ χταπόδι ο Πάτρικ, εμφανίστηκε την κατάλληλη στιγμή και άρπαξε με τα πλοκάμια του το υποβρύχιο με τον Νέμο και απομακρύνθηκε όσο πιο μακριά μπορούσε… 36
Πολύ γρήγορα ο Νέμο και Πάτρικ μπήκαν στο μπλε υποβρύχιο, όμως με τα τεράστια κύματα έχασε τον προσανατολισμό του και χάθηκε στα σκοτεινά βάθη του ωκεανού. Ο μικρούλης Νέμο έτρεμε σαν φύλλο από το φόβο του! Τα μάτια του βούρκωσαν καθώς σκέφτηκε τους αγαπημένους του γονείς! Ευτυχώς είχε δίπλα του τον Πάτρικ, τον πολύτιμο βοηθό του που του είπε: «Νέμο, Θα σε βοηθήσω να νικήσεις την Όρκα και να γυρίσεις σπίτι σου!» 37
- Τι χρειάζεται να κάνω, φίλε Πάτρικ; ρώτησε ο μικρούλης. - Θα πρέπει να βρεις την θαλάσσια σπηλιά του καρχαρία και να πάρεις το μαγικό δίχτυ για να νικήσεις την φοβερή φάλαινα. Ο Νέμο χωρίς να χάνει χρόνο, πήρε το μπλε υποβρύχιό του και αρχίζει να ψάχνει σαν βολίδα τον δρόμο για την σπηλιά. Στο διάβα του, προσπερνούσε με έξυπνο τρόπο χωρίς να τον παίρνουν είδηση, τα θαλάσσια τέρατα του ωκεανού με τις μεγάλες ουρές και τα πελώρια στόματά τους… Μετά από πολλές περιπέτειες από το μεγάλο ταξίδι του, έφτασε στην σπηλιά και άρχισε να ψάχνει να βρει το δίχτυ. Αφού έψαχνε αρκετή ώρα, σε ένα μεγάλο κουτί βρήκε το μαγικό, πελώριο δίχτυ αλλά πριν προλάβει να το πάρει, εμφανίστηκε ο καρχαρίας. Ο μικρός μας φίλος βλέποντας τον καρχαρία, χωρίς να τον αντιληφθεί κρύφτηκε μέσα στο κουτί που ήταν το μαγικό δίχτυ. Ο καρχαρίας αφουγκράστηκε αν βρισκόταν κάποιος μέσα στην σπηλιά του, αλλά δεν άκουσε τίποτα, γιατί ο Νέμο δεν κουνήθηκε καθόλου και ούτε ανάσα δεν έβγαζε από την ταραχή του! 38
Έτσι, ο καρχαρίας έπεσε για ύπνο και τότε το ψαράκι γλίστρησε κρυφά – κρυφά, πήρε το μαγικό δίχτυ και αστραπιαία έφυγε μακριά από τη σπηλιά. Με το μπλε υποβρύχιό του και με μεγάλη ταχύτητα έφυγε για να πάει να πιάσει την φάλαινα Όρκα και να γίνει ο μοναδικός ήρωας του βυθού που θα κατάφερνε να νικήσει τον φόβο και τον τρόμο του ωκεανού.
Μετά από πολύ δρόμο έφτασε στο μέρος που ήταν η φάλαινα. Ευτυχώς, αυτή τη δύσκολη στιγμή, ήταν εκεί ο Πάτρικ κρυμμένος πίσω από ένα βράχο περιμένοντας τον φίλο του. Οι δύο φίλοι πίσω από τον βράχο κατάστρωναν ένα σχέδιο και ο Πάτρικ με μία γρήγορη κίνηση έριξε 39
το πηχτό μελάνι του και ζάλισε την Όρκα. Μετά ο Νέμο βρήκε την ευκαιρία και έριξε με μεγάλη δύναμη πάνω στη φάλαινα το μαγικό δίχτυ! Ο Πάτρικ το τράβηξε με δύναμη, η Όρκα παγιδεύτηκε και έμοιαζε πια σαν ένα γιγάντιο θαλάσσιο σουβλάκι. Έτσι τυλιγμένη, φάνταζε τόσο ανήμπορη που ο Νέμο δεν πίστευε στα μάτια του ότι αυτή ήταν η φοβερή εχθρός όλων των μικρών ψαριών. Τελικά φώναξαν την αστυνομία του βυθού και οδήγησαν την φάλαινα στη θαλάσσια φυλακή. Έτσι τώρα όλα τα ψαράκια έπαιζαν ανέμελα τα αγαπημένα τους παιχνίδια και τελειώνει η περιπέτεια του ζωηρού και περίεργου Νέμου.
40
Λούης, ο Φαλαινούλης Μια ιστορία για τον σχολικό εκφοβισμό…
41
Πόσο περήφανοι ήταν σήμερα ο μπαμπάς και η μαμά. Περήφανοι και συγκινημένοι! Το μωρό τους μεγάλωσε πια και σήμερα θα πήγαινε για πρώτη φορά στο σχολείο. Φόρεσαν και οι τρεις τα καλά τους και ξεκίνησαν. Έγινε ο αγιασμός, έβγαλε ένα σύντομο λόγο ο διευθυντής και την ώρα που έπαιρναν οι μαθητές τα καινούρια τους βιβλία ακούστηκε ένα: «Ααααααααα! Το πτερύγιό μου! Μου το έσπασες, χοντρέ!».
42
Όλοι έμειναν άφωνοι και κυρίως ο «χοντρός» που είναι ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μας, ένας γλυκούλης φαλαινούλης με το όνομα Λούης. Ο Λούης ζήτησε συγγνώμη και καταντροπιασμένος βγήκε από την τάξη και πήγε να συναντήσει τους γονείς του. Το βλέμμα του τα έλεγε όλα, όχι όμως και η γλώσσα του την οποία είχε καταπιεί. «Μα είμαι εγώ χοντρός;» ρώτησε τη μαμά του, αφού πρώτα διηγήθηκε όλο το περιστατικό. «Όχι, Λούη μου, δεν είσαι χοντρός. Είσαι μια δυνατή και υγιέστατη μικρή φάλαινα». Ο Λούης φάνηκε να ανακουφίζεται αλλά την επόμενη μέρα…. Τα βάσανά του άρχισαν. Κανένας δεν ήθελε να καθίσει στο θρανίο μαζί του, άσε που και ο ίδιος δεν καλοχωρούσε. Του έπεφτε λίγο στενό. Στο διάλειμμα όλοι έφευγαν μακριά του και έπαιζαν, ενώ αυτός καθόταν μόνος του σε μια γωνιά του προαυλίου και έκλαιγε από μέσα του με μαύρο δάκρυ. Κάποια στιγμή που μια μπάλα από φύκια του έσκασε κατακέφαλα όλα τα ψαράκια έσκασαν στα γέλια και ας έβλεπαν ότι πονούσε και ένα τεράστιο καρούμπαλο εμφανίστηκε στο μέτωπό του.
43
Έτσι ήταν το σχολείο; Άλλα του είχαν πει. Η μαμά έλεγε ότι το σχολείο είναι μια ανοιχτή αγκαλιά για όλα τα παιδιά και ο μπαμπάς συμπλήρωνε: «και να δεις πόσους φίλους θα κάνεις!». Μακάρι να έφτανε το μεσημέρι. Το μόνο που ήθελε ήταν να φύγει! Να πάει στο σπίτι του! Μήπως να μιλούσε στη δασκάλα του, την κυρία Ρούλα Τσιπούρα; Άσε καλύτερα, πρώτη μέρα και να άρχιζε τα παράπονα. Σκεφτόταν όσα του είχαν συμβεί και που μυαλό για μάθημα. Όλα τα ψαράκια έγραφαν και μόνο αυτός δεν έκανε τίποτε. Η κυρία τον πλησίασε, προσπάθησε να του πιάσει το πτερύγιο και να τον βοηθήσει να γράψει, αλλά ο μικρός αρνιόταν να συνεργαστεί. Το μεσημέρι, στο σπίτι του πια, αφού έφαγε τη σούπα από πλαγκτόν που μαγείρευε τέλεια η μανούλα του, ετοίμασε τις εργασίες του για την επόμενη μέρα και φαινόταν χαρούμενος. Έπεσε για ύπνο και όταν έφτασε το πρωί δε σηκωνόταν από το κρεβάτι. Πονούσε η κοιλιά του, έλεγε, και ζαλιζόταν. Φυσικά δεν πήγε στο
44
σχολείο, αλλά μια αρρώστια, και μάλιστα ψεύτικη, δεν κρατάει για πάντα.
Ξημέρωσε η νέα μέρα και σέρνοντας την ουρά του έφτασε στο σχολείο. «Πού ήσουν χθες, χοντρούλη;» τον ρώτησαν ο σπάρος ο Τάσος και η μουρμούρα η Αμαλία. Δεν απάντησε. Μπήκε στην τάξη και όλα τα ψαράκια άρχισαν να τον στραβοκοιτάνε λες και αυτός δεν ήταν μέλος της ομάδας. Μόνο το χταποδάκι, ο Λάκης Ασπονδυλάκης τον πλησίασε και του είπε: «Μη δίνεις σημασία, έτσι απαίσια φέρονταν και σε μένα πέρυσι, γιατί δεν ήμουν ψάρι, αλλά μαλάκιο. Κι εσύ καημένε μπορεί να μοιάζεις με ψάρι, 45
αλλά είσαι θηλαστικό.»
«Τι πρέπει να κάνω; Πες μου, σε παρακαλώ!» «Πρώτα – πρώτα, μίλησε στην κυρία Ρούλα. Δεύτερον, φρόντισε να αποκτήσεις φίλους. Τρίτον, μην είσαι κλαψιάρης και δείξ’ τους τι αξίζεις. Εγώ για παράδειγμα πέρυσι είχα πάθει μελαγχολία, αλλά μπήκαν καλά στο μυαλό μου τα λόγια της δασκάλας: Κανένα ψαράκι δεν πρέπει να νιώθει αβοήθητο και φοβισμένο. Πήγα και της τα είπα όλα, ότι κανείς δεν με παίζει, ότι με φωνάζουν Ζελεδένιο, ότι από τη στενοχώρια μου δεν έχω πια μελάνι και δεν μπορώ να προστατευτώ.
46
Κι αυτή, έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Μια μέρα, την ώρα της γυμναστικής που έλειπε ο τερματοφύλακας με έβαλε να παίξω στη θέση
του. Αποδείχτηκα θησαυρός για την ομάδα. Τα οκτώ μου πλοκάμια δεν άφηναν να ξεφύγει τίποτα. Αμέσως ανέβηκα στην εκτίμηση των συμμαθητών μου και κατάλαβαν ότι κάθε πλάσμα έχει την αξία του. Τα λόγια του Λάκη του έδωσαν δύναμη. Στο διάλειμμα έπαιξε και μαζί του και ένιωσε ανακούφιση. Μέσα στην τάξη σήκωνε το πτερύγιό του και έδινε ολόσωστες απαντήσεις σε ότι κι αν ρωτούσε η κ. Ρούλα. «Ο χοντρός έχει μυαλό» ακούστηκε η 47
φωνή του ξιφία. «Ποιος είναι ο χοντρός;» ρώτησε η δασκάλα. Κανείς δεν μίλησε εκτός από τον Λάκη. «Τον Λούη φωνάζουν κάποιοι χοντρό». Η δασκάλα δεν έχασε ευκαιρία και άρχισε και πάλι να τους μιλά για το πόσο διαφορετικοί και ξεχωριστοί είναι όλοι τους. Τους θύμισε την περίπτωση του Λάκη και τα ψαράκια έσκυψαν τα κεφάλια τους νιώθοντας ντροπή και θυμήθηκαν τους καλούς τους τρόπους.
Στο διάλειμμα δειλά- δειλά τα ψαράκια τον πλησίασαν και ο Λούης δεν έχασε την ευκαιρία να μπει στην ομάδα. Έκανε μπουρμπουλήθρες με τον φυσητήρα του πετώντας τα ψηλά, τα άφηνε να κάνουν τσουλήθρα στην 48
πλάτη του, τα πήγαινε βόλτες από τη μια άκρη του προαυλίου στην άλλη σαν σίφουνας. Και αυτά ήταν πολύ χαρούμενα. Όλοι πια στο σχολείο του βυθού ήταν
ΧΑΡΟΥΜΕΝΟΙ
και
ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΙ!
ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΕΝΩΜΕΝΗ!!!
49
50