column joop mulder
Column Eind jaren zestig was ik met Lammert Mol op zoek naar een eigen huisje. Onze eigen plek. We waren in Scharnegoutum geweest op een boerderij. Maar dat bleek helaas geen haalbare kaart. En zo kwamen we uiteindelijk op het Oordje terecht, een klein vervallen huisje aan het water. Opknappen geblazen. Het oude olijfgroene pluchen bankstel van huize Mulder en een oude leren stoel via mijn heeroom, deken in Heerenveen, zorgden voor comfortabele zitgelegenheid. Lammert had via zijn moeder ooit een mooie naam gehoord, het Haagse scheldwoord Otteloeres, “de drol van een oude zeeman”. Zo moest ons huisje heten! Het werd al gauw het thuisfront van onze vriendenclub. Gezellige avonden, eerst even naar “de Sik” en dan naar het Oordje. Lammert en ik hadden ons verbonden aan VANNU, de jeugdsociëteit op het Hoogje. Daar richtten we werkgroep Pietje op en onze eerste daad was een klein festival achter het stadhuis op de Wipstraat. Hoogtepunt was het Oliebolpolis Ballroom Dance-orchestra. Die band werd later Siepels en Wuttels met Doeke Tolsma als frontman. Daarna veroverden wij De Doele met een concert van Child of Nature, een band uit Drachten met Pink Floyd-achtige muziek. Ik had ze gezien in Eelde-Paterswolde waar ik in de kost zat toen ik in Groningen alsnog de H.B.S. probeerde af te maken.
had contacten en zou dat wel regelen. En zo stond Mankind uit de UK ineens op het podium in De Doele. Geen harses die er op af kwam en we zaten met de gebakken peren. Een tekort. Shit. Wat nu? Jan Akkerman liep weg bij het Grand Gala en daar was onze held. Lammert, Fred en ik in de lelijke eend naar Akkrum, op zoek naar Jan Akkerman. Het sneeuwde, was koud en de eend tochtte aan alle kanten. We voelden ons Reinier Paping, dus doorzetten! Aangekomen bij het huis van Jan zei Lammert: “Gaan jullie maar, anders is het misschien een beetje te veel.” Zo gezegd zo gedaan, ik belde aan en met zweet in de handen, ondanks de kou, mochten we binnenkomen. We werden bijzonder gastvrij onthaald en we zijn Lammert straal vergeten. Die zat dus te bibberen in de eend. Jan vond het een leuk plan om de benefiet te doen zodat we uit de zorgen kwamen. Op de valreep konden we een verkleumde Lammert nog even binnen halen en konden we toosten op het besluit om met Jan Akkerman een benefiet te doen. Dat werd een zeer geslaagde avond en de geldzorgen waren even voorbij. Ondertussen was Lammert verhuisd naar Terschelling. Zijn vriendin Gienie Altena was kleuterleidster in Midsland en zo vond Lammert een baantje achter de bar in de Stoep. Ik werkte inmiddels in het Diekje, de voormalige “Sik”. Jan van der Weide, mijn oude buurman van de Florencestraat was eigenaar en Ruud Stevens de zetbaas.
Joop Mulder
Foto Michiel Landeweerd
In Bolsward hoorde ik volgens mijn vader bij de “linkse hobbyisten” en daar moest verandering in komen dus ik was verbannen naar Op bezoek bij Lammert op Groningen. Helaas had hij geen reTerschelling werd ik gevraagd kening gehouden met mijn Friese Otteloeres voor een baantje als barkeeper kop dus ik zette door. Ik scharrelaldaar. Ik vond het reuze leuk de een beetje met Annie Brinksma in het Diekje maar dit was toch die naar de Balletacademie was gewel een uitdaging. Ruud en Jan gaan, dus ik moest ook in de dans. Op schoolfeesten in Groningen maakte ik ballet op mu- werkten mee en zeiden: “Doe maar Joop, kom je na het ziek van Pink Floyd en Iron Butterfly. Ik wilde ook in seizoen maar weer terug” . Heel fideel, dus ik lekker naar Bolsward zoiets doen. Met Fien Bakker maakte ik een Terschelling. Dat was het begin van mijn carrière! Ik ging ballet op muziek van Blood Sweat and Tears en Pink het jaar daarop terug naar Terschelling en zou uiteindelijk Floyd. Het beviel zo goed dat Lammert en ik de smaak kroegbaas worden. De Stoep werd de geboorteplek van te pakken kregen en vonden dat er meer moest gebeuren. Oerol. Ik kon dus al mijn fantasieën, ooit vormgegeven in We vroegen Fred Zijlstra om met ons mee te denken die De Doele, botvieren in mijn eigen kroeg. Hans Dulfer, Sivervolgens Henk Reekers erbij betrok. We noemden ons mon Vinkenoog, Jules Deelder, diverse artiesten passeernaar het geboortehuis van alle ideeën, OTTELOERES. En den de revue en dat leidde uiteindelijk naar de geboorte zo gebeurde het dat we ons eerste kleine festival organi- van een fenomeen: OEROL! seerden in De Doele. Voorprogramma Shakey Sam, toen de Bolswarder formatie Atlantis, hoofdprogramma CCC- Na dertig jaar ontwikkelt Oerol zich nog steeds en ik denk inc. Tsjêbbe Hettinga in de kleine zaal welke omgedoopt met veel liefde terug aan mijn Bolswardtijd. Het Diekje is er nog steeds, er is veel muzikaal talent in Bolsward. Ook was tot theetuin. Lammert woont er nog. Het blijft een uniek stadje. Zo haalden we ook nog Solution uit Groningen en Bolsward had er een feestje bij! Maar we waren ambitieus en JM-2013 dus moest er een buitenlandse band komen. Fred Zijlstra
Magazine Bolswards Historie is een uitgave van de Stichting Bolswards Historie
nummer 5 - jaargang 3
13