SINT-GENESIUS-RODE • JAARGANG 28 • NR 9 • DECEMBER 2025 - JANUARI 2026
UITGAVE VAN GC DE BOESDAALHOEVE EN VZW ‘DE RAND’
Vierde generatie aan het roer bij De Decker
Oud-strijder
Victor Swalens is ereburger van Rode
Rand-nieuws: Luchthaven Zaventem, economie vs ecologie FR • DE • EN traductions Übersetzungen translations
uit de gemeente
Siepvijver weldra toegankelijk
De Siepvijver, gelegen op de voormalige ULB/VUB-site tussen de Bierenberg en het Visserspad, is een van de vele vijvers in de Molenbeekvallei in Sint-Genesius-Rode. Een studie toonde aan dat de vijver belangrijk kan zijn in de strijd tegen wateroverlast en voor meer biodiversiteit kan zorgen. De Vlaamse Landmaatschappij (VLM) probeerde de vijver en de omliggende bossen aan te kopen, maar eigenaar ULB wou niet verkopen. Uiteindelijk kwam het in 2020 tot een onteigening, waarna de plannen voor de herinrichting van de site concreter werden. De uitvoering is voorzien voor volgend jaar.
Omdat het gebied de voorbije decennia verwaarloosd werd, is er werk aan de winkel. Net zoals bij de Geevaertvijver moet eerst het slib worden geruimd. Nieuwe oevers moeten de omgeving aantrekkelijker maken voor amfibieën en waterplanten. De deels afgestorven naaldbomen maken plaats voor een ecologisch waardevoller loofbos.
De herinrichting betekent ook dat de vijver publiek toegankelijk wordt. Momenteel kan je er niet langs wandelen en de vijver is ook amper zichtbaar vanaf het naastgelegen Visserspad. In de toekomst wordt het mogelijk om niet alleen naast maar ook over de vijver te wandelen. Een vlonderpad en een knuppelpad, die zullen aansluiten op het bestaande Visserspad, moeten dat mogelijk maken. Een deel van het Visserspad zal in de richting van de vijver opschuiven om zo meer ruimte te geven aan de Molenbeek, wat de waterbuffering en de fauna en flora ten goede moet komen.
Tijdens het openbaar onderzoek over het dossier kwam er één bezwaar binnen. Dat had onder meer te maken met het verlies van privacy voor de bewoners van de enkele woningen langs het Visserspad. De gemeente erkent dat met de herinrichting het aantal voorbijgangers wellicht zal toenemen, maar geeft aan dat het Visserspad vandaag al toegankelijk is en dat het om openbare ruimte gaat. Bewoners hebben volgens de gemeente ook de mogelijkheid om op hun eigen terrein voor groenbuffering te zorgen. (JS)
Horecazaak in boswachterswoning staat op de helling
Het Middenhutbuurtcomité en de vereniging Vrienden van het Zoniënwoud hebben een belangrijke slag binnengehaald in hun strijd tegen het realiseren van een horecazaak in de voormalige boswachterswoning langs de Sint-Michielsdreef aan de rand van het Zoniënwoud. Het Agentschap voor Natuur en Bos (ANB) wil het gebouw, dat al sinds 2018 leegstaat, een nieuwe bestemming geven. Het plan voorziet een kleinschalige eet- en drinkgelegenheid met terras, waar bezoekers van het Zoniënwoud iets kunnen eten of drinken en informatie krijgen over wandel- en fietsroutes.
Ondanks fel protest reikte de provincie Vlaams-Brabant in de zomer van vorig jaar dan toch een vergunning uit. De deputatie legde wel een resem beperkingen op. Van oktober tot maart mag de zaak enkel open zijn tussen 9 en 18 uur, en in de lente- en zomermaanden tussen 8 en 22 uur. Binnen zouden maximaal 30 bezoekers terechtkunnen, buiten 120. Muziek en feesten werd verboden, en verhuur aan derden is niet toegestaan.
Ondanks die voorwaarden bleven de tegenstanders zich verzetten. Het buurtcomité en de natuurorganisatie bundelden andermaal de krachten en gingen met succes in beroep bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Volgens het arrest heeft de deputatie niet zorgvuldig onderzocht of het project wel past in een beschermd landschap zoals het Zoniënwoud. Daarnaast verwijt de Raad de provincie dat zij de milieueffecten van het project niet volledig heeft beoordeeld. Ook zouden er onvoldoende maatregelen zijn die de rust van de vleermuizen in het gebied garanderen. Het is nu aan de deputatie van Vlaams-Brabant om opnieuw een beslissing te nemen.
Ook in een andere juridische procedure trokken het Middenhutbuurtcomité en de Vrienden van het Zoniënwoud aan het langste eind. Zo oordeelde het hof van beroep in Brussel dat het verharde terras rond de voormalige boswachterswoning en de betonnen verbindingsweg tussen de nieuwe parking en het terras weer moet verdwijnen. Het gebied moet ook weer aangevuld worden met grond die aangepast is aan de lokale bodemsamenstelling. De Werkvennootschap NV en het Vlaams Gewest hebben zes maanden tijd om dit te doen, nadien komen er dwangsommen. Voor de heraanplanting van de gekapte bomen wordt één jaar de tijd gegeven. De parking zelf mag blijven. De Werkvennootschap en het ANB laten weten dat hun juristen het dossier onderzoeken. (JS)
Vrijwilligerskorps komt er niet
Al ruim 100 lokale besturen in Vlaanderen hebben aangegeven verregaande interesse te hebben in de oprichting van een vrijwilligerskorps, een gemotiveerde groep burgers die inzetbaar is tijdens noodsituaties. Het gemeentebestuur van Sint-Genesius-Rode hoort daar niet bij. Meer nog, de gemeente zegt expliciet geen voorstander te zijn, hoewel er gratis begeleiding is vanuit Rode Kruis Vlaanderen. ‘De administratie is geen vragende partij voor de oprichting en inzet van een vrijwilligerskorps. De praktijkvoorbeelden tonen aan dat de inzet en kost voor de begeleiding van de vrijwilligers hoog is. De concrete inzetbaarheid daarentegen blijkt gering’, zo stelt het schepencollege. ‘De opleiding door het Rode Kruis heeft betrekking op EHBO, waarvan de bruikbaarheid in noodsituaties beperk is. In noodsituaties is de marge voor begeleiding van de vrijwilligers ook beperkt.’
Verder wordt erop gewezen dat er in Sint-Genesius-Rode al een uitgebreid netwerk is aan verenigingen met vrijwilligers waar het gemeentebestuur regelmatig een beroep op doet. ‘Het verleden heeft aangetoond dat wanneer we effectief belangrijke mankracht zonder veel opleiding nodig hadden, we hiervoor snel mensen kunnen optrommelen. Dat was onder meer het geval tijdens coronapandemie voor het uitdelen van mondmaskers en tijdens de Oekraïnecrisis toen vele mensen zich organiseerden om kledij in te zamelen. Dat heeft ons toen niets gekost qua voorbereiding. Het waren ook geen taken die belangrijke opleidingen vereisten. We zien dus niet meteen een reden om dat te officialiseren naar een echt vrijwilligerskorps met opleidingen, materiaal en omkadering.’ (JS)
Telex
• Een aannemer is half november gestart met de werkzaamheden voor de aanleg van een 2,5 meter breed dubbelrichtingsfietspad langs de Grote Hutsesteenweg. Het gaat om de eerste fase tussen de Waterloosesteenweg en de Astridlaan. De werken zullen tot eind februari duren. Tijdens die periode geldt er in de straat tijdelijk eenrichtingsverkeer in de richting van het centrum. Het verkeer richting Waterloosesteenweg wordt omgeleid via de Astridlaan. Enkele van de buurtbewoners die tijdens het openbaar onderzoek bezwaar hadden ingediend, probeerden via een beroep tegen de vergunning bij de provincie tevergeefs om de werken tegen te houden.
• Voor het derde jaar op rij krijgt het restaurant Yi Jiang Nan een 12 op 20 in de restaurantgids van Gault&Millau. Het restaurant met Chinese, Thaise en Japanse keuken ligt langs de Zoniënwoudlaan en bestaat al sinds 2013. Voor restaurant Chez Eddy langs de Eigenbrakelse Steenweg is er na jaren geen plekje meer in de gids.
• Een van de duurste te koop staande woningen in het land bevindt zich in de Kastanjeboomlaan in Sint-GenesiusRode. Het gaat om Villa Maas, volgens het Agentschap Onroerend Erfgoed in 1907 gebouwd onder leiding van architect Fernand Bodson in opdracht van Achille Ludovicus Maas-Tedesco, een handelaar uit Brussel. Het prijskaartje bedraagt liefst 7,5 miljoen euro. De woning zelf omvat vier slaapkamers en meerdere badkamers. Op het domein bevinden zich verder drie bijgebouwen, een zwembad en een tennisbaan. De tuin is ontworpen door de bekende landschapsarchitect Jacques Wirtz.
• Sint-Genesius-Rode heeft het charter Gezonde Gemeente ondertekend. De bedoeling is om mensen aan te moedigen gezonder te leven. De bevoegde schepen Rohonyi vermeldt dat er in de gemeente al preventiecampagnes zoals borstkankerscreenings via de
Mammobiel lopen en dat er sensibiliseringsacties over mentale gezondheid en welzijn zijn opgezet. Door de expertise van Gezondheidsmakers zijn er nu meer data, begeleiding en concrete methodologieën om doeltreffende acties op te starten.
• De lokale politie hield op zaterdag 8 november een grote verkeerscontrole in Sint-Genesius-Rode en Drogenbos. Acht bestuurders bleken onder invloed van alcohol, twee chauffeurs zaten achter het stuur van een onverzekerd voertuig. Twee bestuurders testten positief op drugs. In een voertuig waar een sterke cannabisgeur hing, vond de politie 86 g cannabis, een grote som cash geld en een precisieweegschaal. Midden december moet de chauffeur zich verantwoorden voor de rechtbank.
• Aan het einde van de Terkluizendreef, net over de gemeentegrens in Waterloo, komt er mogelijk een 36 meter hoge gsm-mast. Uit de plannen blijkt dat de mast tussen de bomen en net voor de vijver wordt geplant. Het is nu aan het schepencollege van Waterloo om de bezwaren te onderzoeken en al dan niet een vergunning af te leveren.
• De voormalige pitazaak aan de overzijde van het gemeentehuis in de Dorpsstraat staat al even leeg. Het gemeentebestuur biedt de handelsruimte op het gelijkvloers te huur aan voor een bedrag van 1.350 euro per maand.
• Op de parking Klein Luik, op de hoek van de Heymansdries en de Gehuchtstraat, wordt er regelmatig allerhande afval gedumpt aan de container van Spullenhulp. Oppositieraadslid Bruno Stoffels bracht het probleem onder de aandacht op de gemeenteraad. Schepen Caroline Louveaux gaf aan dat de container is weggehaald en de haag is ingekort om het probleem op te lossen. Verder is aan de politie gevraagd om er een mobiele camera op te hangen. (JS)
Meubelbedrijf De Decker bestaat 110 jaar
Wout en Alexander als vierde generatie aan het roer
Meubelfabrikant De Decker is na 110 jaar nog altijd een familiebedrijf. Vandaag staat met Alexander en Wout De Decker de vierde generatie aan de leiding. ‘We maken nog altijd al onze meubels zelf.’
M et 110 jaar op de teller is meubelbedrijf De Decker meer dan een gevestigde waarde in de streek. Eerder dit jaar zette Voka Vlaams-Brabant de firma nog in de bloemetjes als oudste jubilaris in de provincie. Het waren zaakvoerders Wout De Decker (46) en Alexander De Decker (36) die de felicitaties in ontvangst mochten nemen.
Wout en Alexander stapten respectievelijk negen en zeven jaar geleden in het familiebedrijf, in 1915 opgericht door hun overgrootvader Jean-Baptiste De Decker. ‘Al noemde iedereen hem Jan, hoor’, zo vertelt Wout. ‘Hij is destijds voor zichzelf begonnen als schrijnwerker in een ateliertje onderaan de trappen
van de kerk in Alsemberg. Met paard en kar trok hij naar Brussel om zijn meubels aan de man te brengen. Het moet hard werken geweest zijn. Maar de zaken gingen goed en zijn atelier bleek snel te klein om aan de toenemende vraag tegemoet te komen. En dus verhuisde hij naar de steenweg in Sint-Genesius-Rode, waar we tot op vandaag nog altijd gevestigd zijn. Het is op dat moment dat de eerste werknemers in dienst kwamen.’
Zware brand en financiële crisis
Het familieverhaal is goed bekend bij zowel Wout als Alexander. ‘Na de Tweede Wereldoorlog stapten de drie zonen van Jan in het bedrijf’, vertelt
Wout. ‘Onder wie ook mijn grootvader. Als kind heb ik veel over het bedrijf gevraagd. De drie zonen hadden hier hun huis, netjes naast elkaar. Zowel mijn ouders als die van Alexander hebben hier nog gewoond. Ik heb hier nog mijn kinderkamer gehad. We waren hier dus kind aan huis.’
En toch stond het niet in de sterren geschreven dat Wout en Alexander in de voetsporen zouden treden van hun overgrootvader, grootvaders en vaders. ‘Het was eigenlijk niet mijn bedoeling om mijn vader op te volgen’, vertelt Alexander. ‘Tot op zekere hoogte heeft mijn vader het me zelfs afgeraden. De verantwoordelijkheid die je draagt, is niet te onderschatten. En hoe je het ook
Alexander (links) en Wout, fiere bedrijfsleiders.
draait of keert, je neemt het werk toch altijd mee naar huis. Toen Wout me opbelde om rond de tafel te zitten, werd snel duidelijk dat we op dezelfde lijn zaten. En dan heb ik de sprong gewaagd.’
Als vierde generatie voelde Wout wel de nodige druk. ‘Je wilt het minstens even goed en zelfs beter doen dan de vorige generatie. We werken voort op de fundamenten van de derde generatie, maar wilden meer dan enkel bestendigen wat er was. Alexander en ik hebben het bedrijf kunnen uitbouwen. Ik ben fier dat ik tegen mijn vader kan zeggen dat we een bloeiende zaak hebben.’
De twee achterneven hebben op minder dan een decennium zeker hun stempel kunnen drukken. ‘Onze vaders hebben het tijdens hun laatste jaren in het bedrijf niet gemakkelijk gehad’, weet Alexander. ‘In 2008 raakte een deel van de gebouwen vernield bij een zware brand, slechts een jaar nadat ze de productiehallen hadden gerenoveerd en uitgebreid. In die periode heerste er ook in ons land een financiële crisis. Toen Wout en ik in het bedrijf zijn gestapt, waren er wel wat uitdagingen. Samen hebben we een businessplan opgesteld en zijn we opnieuw de focus beginnen te leggen op de bouw van keukenmeubels. Door de sterke concurrentie van Duitse keukenfabrikanten waren onze vaders eind jaren negentig begonnen met meubels voor badkamers. Dat was een belangrijke zet, want anders was het bedrijf mogelijk ten onder gegaan. En toch zagen wij opnieuw een markt in de bouw van keukens. Er bleek een grote vraag naar kwaliteitsvolle keukens gemaakt in eigen land. De fundamenten waren er, maar eigenlijk zijn we bijna van nul moeten herbeginnen. En met succes. We zien onze omzet in het segment van keukens nog ieder jaar met 25 % of meer stijgen. Mensen gaan op zoek naar authenticiteit en ondersteuning. De klanten kunnen hier binnenstappen en meteen geholpen worden, en dat geeft hen een vorm van gemoedsrust. Ze kennen het bedrijf en weten wat ze van ons kunnen verwachten. Dat we een familiebedrijf zijn, speelt zeker mee.’
Maatschappelijke rol
Nog een nieuwigheid van Alexander en Wout, is de oprichting van de afdeling
ONDERNEMEN
in Rode
Interieur Dedecker dit jaar. Na meer dan een eeuw vooral keukens en badkamers te hebben gemaakt voor andere bedrijven, kunnen nu ook inwoners uit de streek terecht bij De Decker. ‘Onze producten kwamen vroeger enkel via winkels of dealers bij mensen thuis terecht’, zegt Alexander. ‘Onze dichtstbijzijnde dealer is echter met pensioen gegaan. Toen bleek dat de vraag niet stopte, zijn we met deze nieuwe afdeling begonnen. We maken offertes op, staan in voor de plaatsing en hebben een dienst na verkoop. We doen dat wel enkel voor klanten uit de streek, we gaan dus zeker niet in concurrentie met onze eigen dealers. Voor ons is dit iets nieuws, maar het sloeg wel snel aan.’
De zaken gaan goed bij De Decker, maar er is meer. Ook maatschappelijk heeft de firma een rol te spelen, vinden Wout en Alexander. ‘We zorgen voor een inkomen voor 47 gezinnen, vooral uit de streek. Maar we gaan nog een stap verder. Als familiebedrijf willen we een sociaal engagement opnemen’, verduidelijkt Wout. ‘We werken nauw samen met Don Bosco Halle, zodat via duaal leren studenten ervaring kunnen opdoen op de werkvloer. En iedere dag draaien er minstens twee mensen van maatwerkbedrijf Rodea, hier niet zo veraf gelegen, mee in onze productie. Ook door onder meer voetbalploeg KFC Rhodienne-De Hoek te ondersteunen, tonen we dat we begaan zijn met de lokale gemeenschap.’
Vandaag rollen er wekelijks zo’n 1.000 meubels uit het atelier, stuk voor stuk Belgisch vakwerk. ‘Dat maakt ons uniek. Grote merken laten hun producten vaak in het buitenland maken, terwijl wij alles zelf in handen houden. Al is het productieproces doorheen de jaren wel danig veranderd. We hebben enkele jaren geleden fors geïnvesteerd in een nieuw machinepark. We hebben dat gedaan om de productie efficiënter te maken en via software te kunnen aansturen. Nu werken we zo goed als volledig geautomatiseerd. Het voorbereidende werk gebeurt achter de computer in het kantoor. Daardoor hebben we minder arbeiders dan vroeger in onze rangen. Toch hebben we nog altijd een 30-tal vakmensen die zich met de productie bezighouden. Daar houden we aan vast. Echte schrijnwerkers blijven nodig om
maatwerk te kunnen afleveren. Toch blijven we verder inzetten op robotisering om de efficiëntie te verhogen. We kunnen ons op het vlak van technologie zeker meten met de andere meubelmakers in ons land. Je kan ook niet anders gezien de stevige concurrentie en de hoge loonkosten.’
Aandacht voor duurzaamheid
Bij de investeringen ging en gaat ook aandacht naar duurzaamheid. De toestellen zijn energiezuiniger dan vroeger, maar daar stopt het niet. ‘We hebben het dak laten isoleren, de verlichting slimmer gemaakt, 748 zonnepanelen laten plaatsen, we werken met industriële batterijen gekoppeld aan slimme algoritmes … We trekken de kaart van de duurzaamheid ook door in ons materiaal. Het hout van onze leverancier bestaat voor 30 % of meer uit gerecycleerd materiaal. En ons restafval wordt verwerkt voor recyclage’, leggen Wout en Alexander uit. ‘Al het hout dat we gebruiken, is bovendien afkomstig van bomen in Europa. We laten ons niet verleiden door goedkoper hout uit China of andere delen van de wereld waarvan we geen garantie hebben van de kwaliteit.’
Jelle Schepers De Decker, une entreprise familiale qui fête 110 ans de savoir-faire belge L’entreprise familiale De Decker fête ses 110 ans. Wout et Alexander représentent la quatrième génération à la tête de la fabrique, qui produit toujours ses meubles en Belgique. Après une période difficile marquée par une crise financière et un incendie, ils ont recentré l’activité sur les cuisines, un segment en forte croissance. Ils ont aussi créé Interieur Dedecker pour servir directement les clients locaux. L’entreprise collabore avec des écoles et un atelier de travail adapté, et investit dans la robotisation et la durabilité. Chaque semaine sortent près de 1 000 meubles, réalisés avec du bois européen et des procédés énergétiquement efficaces.
INFORMATIE
verenigingsnieuws
zondag 14 december
Kerstdiner
Spatter vzw van 11 tot 15 uur – zaal Ons Parochiehuis (Fonteinstraat 36)
De volledige opbrengst gaat naar de uitbreiding van de scoutslokalen. Take-away kan ook, bestellen kan tot 7 december. Kan je niet afhalen, maar wil je toch steunen? Ook dat is mogelijk. info: www.kerstdinerrode.be
donderdag 18 december
Open kerstfeest
OKRA Rode
12 uur - Ons Parochiehuis (Fonteinstraat 36)
Iedereen is welkom. Na het hoofdgerecht genieten we al zingend en dansend van het optreden van The Bell Guys, nadien is er kerstgebak met koffie of thee. prijs: 40 euro (leden), 45 euro (niet-leden) info en inschrijven: mija.de.greef@telenet.be of 0478 46 25 41
donderdag 18 december
Wintermoods
Academie Orfeus
19 uur – GC de Boesdaalhoeve Academie Orfeus nodigt iedereen uit op de derde editie van het sfeervolle eindejaarsevent Wintermoods. Laat je meevoeren door de hartverwarmende optredens van onze leerlingen en geniet van een gezellige wintersfeer! gratis info: info@orfeus.be
zondag 11 januari
Nieuwjaarswandeling 2026
Pasar Kampeerclub Rode & Pasar Rode
van 10 tot 14 uur – restaurant In den Appelboom (Appelboomstraat 401, Anderlecht)
Met een wandeling van 5 km in Anderlecht starten we het jaar op een sportieve manier. Na de wandeling kan je vanaf 12 uur in het restaurant eten. Inschrijven kan tot 22 december 2025. prijs: 33 euro (leden) info en inschrijven: pasar.rode@telenet.be
Kerstmarkt op het Kerkplein
Een heel weekend lang wordt het Kerkplein van Sint-Genesius-Rode opnieuw omgetoverd tot een gezellige kerstmarkt. ‘We verwachten een 50-tal standhouders verdeeld over een gedeelte van de kerstmarkt, waar chalets staan die voeding en dranken aanbieden en een ander deel waar niet-voedingsartikelen worden aangeboden’, zegt voorzitter Greet Lebleu van de Culturele Raad, die tevens deel uitmaakt van de werkgroep die de kerstmarkt organiseert. ‘Er is ook een kindermolen, kinderanimatie en een goochelshow. De Colby Musicband zal tussen de menigte voor ambiance zorgen. De kerstmarkt is ook de ideale gelegenheid om kerstgeschenken te kopen. Tal van verenigingen, organisaties, maar ook individuen baten een chalet uit.’
De kerstmarkt is vrij toegankelijk. Op zaterdag 13 december zijn de drank- en eetstanden open van 15 uur tot middernacht. De chalets met niet-voedingsartikelen sluiten al iets vroeger, om 22 uur. Zondag is de markt open van 14 tot 18 uur.
De kerstmarkt is ooit gestart in de Boesdaalhoeve, maar inmiddels staat de gemeente in voor de organisatie. De opbrengst van de chalets gaat naar de uitbaters zelf. De gemeente lanceert een oproep voor standhouders om zich te melden. ‘Gegadigden zijn er genoeg, want de afgelopen jaren was er telkens een wachtlijst’, gaat de voorzitter verder. ‘Rodense verenigingen betalen een waarborg voor hun chalet. Verenigingen die niet afkomstig zijn uit Rode, betalen daarnaast ook 50 euro standgeld. We zetten opnieuw in op herbruikbare bekers waarvoor we een waarborg vragen – dat was vorig jaar een succes. Nu breiden we die duurzame maatregel uit met bestek en kommetjes.’ (JH) Kerstmarkt op het Kerkplein in Sint-Genesius-Rode – zaterdag 13 december vanaf 15 uur, zondag 14 december van 14 tot 18 uur
Na een beroerte raakt een amateur-actrice en schrijversmoeder haar spraakvermogen kwijt. Daarover schrijvend maakt Tom Lanoye een meervoudige balans op. Deze activiteit is gratis en is een samenwerking met de gemeente Sint-Genesius-Rode. info en inschrijven: groep.femmarode@gmail.com
zaterdag 31 januari
Jaarfeest 2026
Pasar Kampeerclub Rode
18 uur – feestzaal Dorp 17 (Dorp 17, Vlezenbeek) We blikken terug op onze activiteiten van 2025 en ontdekken het programma van 2026. We genieten van een driegangenbuffet met dranken, inclusief dessert.
prijs: 69 euro (leden) info en inschrijven: pasar.rode@telenet.be
Inclusieve zwemwedstrijd met G-sporters
De vzw BOAS en de zwemclub SCWR (Swimming Club Wauterbos Rode) organiseren een inclusieve zwemwedstrijd met deelname van G-sporters. Dit nationaal zwemcriterium ‘BOAS Games Plus’ vindt plaats in het 25 meterbad van zwembad Wauterbos. ‘We verwachten een 100-tal deelnemers van alle leeftijden verdeeld over verschillende moeilijkheidscategorieën’, zegt communicatieverantwoordelijke Johan Demortier van vzw BOAS.
‘Naar analogie van de Paralympische Spelen organiseren wij zwemwedstrijden voor G-sporters uit heel Vlaanderen. We laten zwemmers met een chronische, fysieke of verstandelijke beperking kennismaken met het wedstrijdgevoel, maar tegelijk willen we ze het plezier van het zwemmen laten beleven. G-zwemmers zullen samen met jonge zwemmers uit het reguliere circuit zwemmen. Dat zorgt voor een warme, unieke sfeer. Het wordt een laagdrempelige wedstrijd met officials, waar samen zwemmen en plezier beleven centraal staan. Het hoogtepunt van de dag is natuurlijk het moment waarop ze een medaille krijgen. Dan zie je hen glunderen. De zwemclub van Rode helpt ons met de organisatie. Vanaf 11uur zijn er in de cafetaria hotdogs en pannenkoeken. Supporteren kan van op de tribunes.’ (JH)
Nationaal zwemcriterium ‘BOAS Games Plus’, zaterdag 13 december – onthaal vanaf 11 uur, wedstrijden starten om 13 uur in zwembad Wauterbos, Doornlarenhoofdstraat 12. info: wedstrijd@boasvzw.be
Vertelvoorstelling Het Eerste Avondmaal
Uit meer dan 35 jaar ervaring als onderzoekers en projectbegeleiders van religieuze plekken in Vlaanderen bundelen Kristof Lataire en Tom Callebaut een selectie van hun meest bijzondere verhalen in de vertelvoorstelling Het Eerste Avondmaal. Met deze voorstelling trekken ze langs een tiental Vlaamse kerken, waaronder die van Sint-Genesius-Rode.
Ze zetten tijdens de voorstelling een landschap van dozen neer – dozen vol verhalen die de geesten openen, mensen verbinden en nieuwe verbeelding losmaken. Het wordt een warme vertelavond waarin authentieke, ontroerende én verrassende verhalen centraal staan. Soms licht en speels, soms diepgaand en aangrijpend. Maar altijd echt. Of je nu komt voor de schoonheid van erfgoed, de vraag hoe kerken een nieuwe toekomst krijgen of gewoon omdat je zin hebt in een inspirerende avond vol verhalen: Kristof en Tom doen je nadenken over de rol die religieus erfgoed kan spelen in het vormgeven van de samenleving van de toekomst. (JH)
Davidsfonds Rode – vertelvoorstelling Het Eerste Avondmaal, donderdag 22 januari van 20 tot 21 uur in de Sint-Genesiuskerk Tickets (enkel voorstelling): 16 euro, met boek: 56 euro (voor leden Davidsfonds), 66 euro (voor niet-leden). Het boek ‘De kracht van de Scheppende Ruimte. Een frisse kijk op de toekomstverkenning van religieuze plekken’ is ook verkrijgbaar via het Davidsfonds. info: louis.chabert@telenet.be
uit Rode
Laatste oud-strijder Victor Swalens (105) benoemd tot ereburger
‘Een oorlog meemaken, dat wens je niemand toe’
De laatste oud-strijder en de oudste inwoner in Sint-Genesius-Rode was hij al. En nu mag de 105-jarige Victor Swalens zich ook ereburger van de gemeente noemen. Mét een huldiging op de plek waar hij 80 jaar geleden met zijn Mariette in het huwelijksbootje stapte.
Met een groot herdenkingsmoment en een inhuldiging van een vredesmuur stonden het gemeentebestuur en de zowat 1.200 leerlingen van alle basisscholen in Sint-Genesius-Rode stil bij het einde van de Tweede Wereldoorlog. Een van de aanwezigen heeft die oorlog zelf meegemaakt. Victor Swalens, met zijn 105 levensjaren de oudste inwoner van Sint-Genesius-Rode, is immers de laatste oud-strijder in de gemeente.
Jaren ondergedoken
Ondanks zijn gezegende leeftijd is Victor nog kwiek van geest en vlot van spraak. Zo kan hij nog veel vertellen over de Tweede Wereldoorlog. Over hoe hij in 1939 verplicht het leger in moest en op 10 mei 1940 in de kazerne van Schaffen bij Diest de start van de invasie vanop de eerste rij meemaakte. ‘We hebben toen heel veel geluk gehad. Alles stond in brand. Ik was erbij bij de oorlog, vanaf de eerste minuut. Wat er die dag en ook
‘Op ons huwelijk stond iedereen buiten te dansen: onze familie, maar ook de Amerikanen en de Canadezen’
En Victor mocht zelfs mee het podium op. Want de gemeenteraad had eerder dit najaar unaniem beslist om hem tot ereburger te benoemen. Victor is nog maar de derde Rodenaar die deze eer te beurt valt, enkel Herman Van Rompuy en Kim Gevaert gingen hem voor. ‘De gemeente heeft zeker haar best gedaan. En dat voor een oud manneke zoals ik. Het heeft me veel deugd gedaan’, vertelt Victor. ‘Ook leuk met al die kinderen erbij. Vanuit verschillende hoeken hoorde ik al dat mijn aanwezigheid bij sommigen indruk heeft nagelaten. Enkele dagen na de herdenking stond er een buurjongen aan mijn deur. Met in zijn hand een tiental programmaboekjes van die dag, met de vraag of ik die voor hem en zijn schoolkameraadjes kon handtekenen.’
later allemaal is gebeurd, dat valt haast niet te beschrijven. Iedereen weet dat oorlog erg is en we krijgen er veel van te zien via televisie, zeker de laatste jaren met al die oorlogen overal. Maar pas als je het zelf hebt meegemaakt, weet je echt wat het is. Al die mensen die op de vlucht moeten slaan, dat grijpt me aan. Dat wens je niemand toe. Zelf heb ik jaren ondergedoken geleefd. Ik ben immers weggelopen om niet voor de Duitsers te moeten werken of vechten. Werken deed ik in een boomkapbedrijf van mijn oom in de bossen van Argenteuil. Slapen deed ik op verschillende adressen. Overal behalve thuis, want de Gestapo stond er af en toe aan de deur. Door in het verzet te gaan, heb ik het de bezetter nog moeilijk proberen te maken. Niet door de wapens op te
nemen, wel door bijvoorbeeld affiches af te trekken of banden lek te steken.’
De oorlog roept nare herinneringen op bij Victor. Maar na het einde ervan was het feest. Want toen kon Victor eindelijk met zijn Mariette trouwen. ‘Al van voor de oorlog had ik een relatie met haar, maar tijdens de bezetting heb ik haar veel moeten missen. Dat hebben we gelukkig goed kunnen maken. Te beginnen met een groot trouwfeest op 14 maart 1945. Samen met de geboorte van mijn dochter en van mijn kleinzoon de gelukkigste dag van mijn leven. Het was een feest om nooit meer te vergeten, van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. In de kerk in het centrum hebben we elkaar het jawoord gegeven. Buiten stond iedereen te dansen. Niet alleen onze familie, maar ook de Amerikanen en de Canadezen. En net op deze plek ben ik benoemd tot ereburger. Om stil van te worden. Jammer dat Mariette er niet bij kon zijn. Vijftien jaar geleden heb ik haar moeten afgeven. Ze was de beste vrouw die een man zich kon wensen. Niet alleen omdat ze zo goed voor mij gezorgd heeft, maar ook omdat ze mij er op de moeilijke momenten heeft doorgetrokken. Ze heeft met mij nogal afgezien, hoor. Maar we hebben zo veel mooie momenten beleefd. We waren een hecht team. Zo knapten we in de gemeente huizen op om ze nadien weer te verkopen. Een
stuk of tien. Ik heb altijd in de bouw gewerkt. Mariette hield zich vooral bezig met de administratie, maar ze stak zeker de handen uit de mouwen.’
Hard werken, veel feesten
Doorheen de jaren heeft Victor de gemeente én de wereld zien veranderen. ‘Weet je, vroeger hadden we niets. Toen ik in de Nieuwstraat woonde, was er geen stromend water. We moesten dat beneden in de put gaan oppompen. Daar gingen we te voet naartoe, natuur-
lijk. We deden alles te voet. De opkomst van de auto was pas later. Net als de telefoon, de cinema, de televisie … We werkten hard, maar we gingen ook veel feesten. En je had contact met iedereen in de buurt en de gemeente. En iedereen hielp elkaar. Dat is nu toch fel veranderd. Mensen zeggen nog met moeite goeiedag en lopen elkaar omver.’
Met Victors gezondheid gaat het nog altijd goed. ‘Hout vasthouden, maar ik durf te zeggen dat ik nog in goede
Victor Swalens (105 ans), dernier ancien combattant, nommé citoyen d’honneur
Victor Swalens, 105 ans, dernier ancien combattant et doyen de Sint-GenesiusRode, a été nommé citoyen d’honneur lors d’une cérémonie marquant la fin de la Seconde Guerre mondiale. Entouré d’élèves et de représentants communaux, il se remémore son vécu : l’invasion de 1940, les années passées dans la clandestinité pour échapper au travail forcé et son aide à la résistance. Après la guerre, il a enfin pu épouser Mariette, avec qui il forma un couple soudé. Malgré son âge, Victor reste alerte, reconnaissant envers sa famille et attaché à la vie locale.
gezondheid ben. Soms ben ik eens ziek, maar wie is dat niet? Ik maak af en toe een wandeling en probeer op de hoogte te blijven door het nieuws op televisie te volgen. Naar Blokken kijk ik sinds jaar en dag met veel plezier. En dat geldt ook voor tennis, voetbal en koers op televisie. Weet je, al mijn kameraden zijn al weg. En ook verscheidene familieleden zijn er niet meer. Van de aanwezigen op de viering van mijn 100e verjaardag zijn er al meerdere overleden. Ik ben dankbaar dat ik mijn dochter en kleinzoon nog heb.’
Jelle Schepers
INFORMATIE
nieuws uit het centrum
zondag 7 december
Sprookjes enzo
Zee (4+)
FAMILIE
11 uur – GC de Boesdaalhoeve
Deze voorstelling is een groot magisch, grappig en poëtisch avontuur: aan de zee, in de zee, op en zelfs onder de zee. Twee clowns en hun strandhuis op wielen, meer is er niet nodig voor een reis tussen vliegende haaien, zingende kwallen, springende walvissen en pratende krabben. Na de voorstelling kan je mee op avontuur in de Boesdaalhoeve tijdens de kinderworkshops. Je hoeft daarvoor geen extra ticket te kopen.
prijs: 12 euro (basis)
zaterdag 13 december
Ateljee Kadee (8-12 jaar)
Feest
WORKSHOP
10 tot 12 uur
GC de Boesdaalhoeve
In dit atelier maken we enkele kerstboompjes met verschillende technieken. Op voorhand inschrijven is noodzakelijk.
prijs: 10 euro LAATSTE TICKETS
vrijdag 19 december
De Digidokter
VORMING
13.30 tot 15.30 uur
LDC De Boomgaard
(Vergeet-mij-nietjeslaan 8)
Heb je vragen over het gebruik van je computer, tablet of smartphone? Over zoeken op internet, installeren van apps of werken met de online catalogus van de bibliotheek? Onze Digidokter staat klaar om je te helpen. Je kan langskomen wanneer je wil. Een afspraak maken is niet nodig. gratis
Zonnepanelen op de Boesdaalhoeve geven groene stroom
Op het dak van de Boesdaalhoeve liggen sinds kort 90 zonnepanelen. ‘Vzw ‘de Rand’ werkt de laatste jaren hard aan de energetische renovatie van haar gemeenschapscentra’, zegt directeur Techniek, Infrastructuur en Preventie (TIP) Ivan Bruggeman van vzw ‘de Rand’. ‘Dat gebeurt met middelen uit het Vlaams Klimaatfonds. Via isolatie en renovatie van daken en gevels wordt het energieverbruik van de centra verlaagd. We zien een duidelijk verschil in de centra die een renovatie achter de rug hebben. Concreet zijn er op het dak van de Boesdaalhoeve 90 zonnepanelen gelegd, verspreid over de daken van de Grote Schuur en de Graanzolder. Die zonnepanelen verwekken het vermogen van ongeveer 10 gezinnen per jaar.’
‘De aanleg was niet zo eenvoudig. De Boesdaalhoeve is immers een beschermd monument, waardoor er ook strenge voorwaarden voor renovatie zijn van het Agentschap Onroerend Erfgoed van de Vlaamse overheid. We werken naar de klimaatnormen van 2030 en 2045 toe. Deze investering is goed voor zo’n 70 % van ons eigen elektriciteitsverbruik. Het is de bedoeling om dat nog op te krikken via latere investeringen in batterijen. ’s Avonds schijnt de zon immers niet, maar het is heel nuttig om de energie overdag te capteren en ze daarna zelf te gebruiken op het moment dat we ze het meest nodig hebben.’
Een tweede project in de Boesdaalhoeve is de vervanging van de hele verlichting via het ‘re-lighting project’. ‘Door ledverlichting te installeren daalt het elektriciteitsverbruik met 15 tot 20 %’, zegt Ivan. ‘Daarnaast is er een veel betere verlichting die door de juiste helderheid veel minder vermoeiend is voor de ogen. Een win-win dus. Deze investeringen worden ook uitgerold in de andere gemeenschapscentra van vzw ‘de Rand’.’ (JH)
Kerstconcert met Bram & Lennert
GC de Boesdaalhoeve, de Culturele Raad Rode en het gemeentebestuur organiseren in de kerk van Rode het akoestische kerstconcert van Bram & Lennert. Zij zingen de mooiste kerstklassiekers en verrassende eigen interpretaties. Hun muziek ademt warmte, samenzijn en feestelijkheid, precies wat deze tijd van het jaar zo bijzonder maakt. Samen met violiste Vanessa Salamon brengen ze een hartverwarmend kerstconcert vol emotie en muzikaliteit.
De opbrengst van dit concert gaat volledig naar het goede doel. Dit jaar is dat vzw Missing You, die zich inzet om het verlies van een dierbare mee te helpen verwerken. Bij Missing You zijn er heel wat andere kinderen, jongeren of jongvolwassenen die een verlies met zich meedragen en die lotgenoten graag helpen om zo’n pijnlijke gebeurtenis te verwerken en een plaats te geven. Tijdens het schooljaar biedt de vzw creatieve rouwgroepen voor kinderen, jongeren en jongvolwassenen aan over heel Vlaanderen. (JH) Kerstconcert Bram & Lennert – Sint-Genesiuskerk zaterdag 13 december om 20.15 uur • prijs: 7 euro (basis) Meer info over het goede doel: www.missingyou.be
dinsdag 3 februari 2026
Livestream
De Romeo’s in close-up
MUZIEK
14.30 uur – LDC De Boomgaard (Vergeet-mij-nietjeslaan 8) Chris, Gunther en Davy brengen een nostalgisch sprankelende show op de planken, die het publiek meetroont naar de weergaloze close harmony van de 50’s en 60’s: The Beatles, The Everly Brothers of Simon & Garfunkel nemen je op sleeptouw langs magische melodieën en memorabele momenten van weleer. Opgelet: dit is geen live concert, maar een video-opname. gratis
•
Aperitiefconcert Wat de liefde mij vertelt
Irini Tzanetoulakou (zang-performance) en Véronique Rubens (piano) vormen al verschillende jaren het liedjesduo Duo Kalliste. Ze zijn allebei verbonden aan Academie Orfeus als docenten in de zang- en pianoklassen.
In de Boesdaalhoeve brengen ze op zondag 11 januari tijdens het aperitiefconcert Wat de liefde mij vertelt een gedanst liedrecital met muziek van Mahler, Britten en Chopin. In zijn variaties op het wiegelied gaat Benjamin Britten van het liefelijke register tot de hoogste opwinding aan het kinderbed. Gustav Mahlers Kindertotenlieder brengt een nog breder palet aan emoties. In de strijd tussen licht en duisternis versmelten stem en beweging tot een geheel. Een gul intermezzo van Chopin verzoent deze contrasterende werelden van het lied met het kind in een hoofdrol.
Na het concert nodigt GC de Boesdaalhoeve je uit voor een gezellige receptie, met een feestelijke toost op het nieuwe jaar. (JH)
Aperitiefconcert ‘Wat de liefde mij vertelt’ door Duo Kalliste • zondag 11 januari om 11 uur in GC de Boesdaalhoeve. • prijs: 16 euro (basis)
TICKETS EN INFO
GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, info@deboesdaalhoeve.be • Tel. 02 381 14 51 www.deboesdaalhoeve.be • OPENINGSUREN: ma tot do van 13.30 uur tot 17 uur en vr van 9 tot 12.30 uur.
Meer info over : www.deboesdaalhoeve.be/nl/taaliconen
Op het ritme van Rob de Nijs
‘Rob is zich steeds blijven heruitvinden’
Rob de Nijs is niet meer, maar wie Wim Soutaer hoort zingen, gaat twijfelen. Met zijn overtuigende vertolking doet hij Robs stem herleven. ‘Robs muziek zal ons nooit verlaten.’
Wat betekent het voor jou om met Op het ritme van Rob een ode te brengen aan Rob de Nijs?
‘Het is een prettige, maar tegelijk ook erg emotionele ervaring. De songs van Rob de Nijs maken al vele jaren deel uit van mijn leven. Thuis hadden we platen van The Platters, Cliff Richard, Neil Diamond en … Rob de Nijs. Vooral mijn moeder was een grote fan van zijn muziek. Als kleine jongen zong ik al mee met nummers als De regen voorbij.’
‘Het idee om een voorstelling met de liedjes van Rob te brengen, ontstond zo’n twee jaar geleden, tijdens een
gesprek met Bob Savenberg. Rob was toen al ziek, en we wilden een eerbetoon brengen aan zijn muzikale talent en zijn unieke manier van zingen. Vandaar de titel Op het ritme van Rob.’
In welke mate is je appreciatie voor de songs van Rob de Nijs met de jaren geëvolueerd?
‘Als kind was ik helemaal gefascineerd door Dolle Dollie. Dat nummer gaat over een vallende ster en zit vol met spacy geluidjes die mijn fantasie prikkelden. Later, toen de liefdeshormonen begonnen te spelen, kreeg Zonder jou een speciale betekenis voor mij.’
‘En nu, in de huidige fase van mijn leven, raakt Een foto van vroeger me. Het liedje vertelt het verhaal van een man die via oude foto’s terugblikt op zijn kindertijd. In dat soort reflectie kan ik me goed herkennen.’
Hoe zou jij Rob de Nijs als mens omschrijven?
‘Ik heb Rob niet persoonlijk gekend. Onze wegen hebben elkaar wel eens gekruist tijdens optredens, maar dat waren korte, weliswaar hartelijke ontmoetingen. Hij was ongetwijfeld iemand die op een heel echte manier gevoelens kon overbrengen. Wat hij zong, geloofde je.’
‘Wat ik vooral aan hem waardeer, is dat hij als artiest is blijven evolueren. Hij heeft zichzelf nooit herhaald. Nummers als Een banger hart en Mijn beste vriendin bewijzen dat. Dat laatste lied heb ik trouwens dankzij hem ontdekt. Het is een cover van Billy Joels She’s always a woman, maar Rob maakte er iets van zichzelf van.’
‘In zijn persoonlijke leven heb ik me nooit echt verdiept. Voor mij gaat het in de eerste plaats over zijn muziek. Natuurlijk had hij sterke songwriters, maar het is vooral zijn unieke manier van zingen die zijn repertoire tijdloos maakt. Ik ben er zeker van dat zijn nummers over tien jaar nog steeds emoties zullen losmaken.’
Wat vind jij typisch aan de manier waarop hij songs vertolkt?
‘Rob had zo’n mooie, warme stem. Maar wat hem echt bijzonder maakte, is de manier waarop hij gevoelens kon overbrengen zonder ooit in clichés te vervallen. Wat hij zong, voelde altijd oprecht en doorleefd. Het was allesbehalve melig. Je voelde dat wat hij zong ergens diep van binnen kwam.’
CULTUUR
in de Boesdaalhoeve
blijven. De sound van onze band is vaak ingetogen, waardoor de emoties in de songs echt binnenkomen.’
Is er een bepaalde zin in een van zijn songs die jou kippenvel doet krijgen?
‘Deze zinnen in Een foto van vroeger vind ik prachtig: ‘Met een gat in m’n kop en m’n broek vol met scheuren. Mijn moeder was thuis dus wat kon me gebeuren?’. Zo herkenbaar. Als klein jongetje haalde je soms kattenkwaad uit of belandde je in penibele situaties, en dan ging je naar huis met een klein hartje. Maar de gedachte dat je moeder thuis was, gaf je rust. Dat heerlijke gevoel van geborgenheid kan alleen een moeder oproepen.’
Rob bleef tot het einde toe zingen. Wat denk jij dat hem daarin bleef drijven?
‘Ik kijk daar met gemengde gevoelens naar. Enerzijds was het aandoenlijk om te zien hoe hij tot het einde is blijven zingen en hoe andere artiesten tijdens zijn laatste show nummers van hem met zo veel overgave brachten. Daar kan ik alleen maar diep respect voor hebben.’
‘We hopen dat de muziek haar werk doet en dat Robs spirit aanwezig is’
Hoe ben je te werk gegaan bij het samenstellen van je band voor dit optreden?
‘Bob en ik dachten meteen aan drummer Ron Reuman van Maandacht. Ik heb nog met hem op de middelbare school gezeten in Anderlecht. Ron zag het meteen zitten en sprak er met Axl Peleman (bas), Jan Hautekiet (piano), Gianni Marzo en Wolf Vanwymeersch (gitaar) over. De eerste keer dat wij samenkwamen, klikte het meteen.’
‘Hoewel we trouw blijven aan de geest van de liedjes en het ritme van Rob, hebben we toch een heel eigen sound ontwikkeld. Dat geeft Robs nummers een frisse, nieuwe touch. Zelf probeer ik daarbij wel dicht bij zijn stemgeluid te
‘Aan de andere kant vraag ik me af of je tot het bittere einde moet doorgaan. Artiesten zoals Rob zijn natuurlijk mensen die leven voor hun muziek. Muziek ís hun leven. Dus ja, uiteindelijk moet je vooral doen wat je voelt dat je moet doen. Dat is iets wat iedereen voor zichzelf moet uitmaken. Misschien heeft zijn laatste optreden hem ook geholpen om op een mooie manier afscheid te nemen.’
Welke herinnering aan Rob de Nijs zal je altijd bijblijven?
‘Zijn muziek zal mij de rest van mijn leven blijven begeleiden. En dan heb ik het niet alleen over zijn grote hits, maar ook over nummers zoals Dolle Dollie, Dit is alles of Geschreven in de wind, zijn
versie van I feel it in my fingers. Die songs zal ik blijven beluisteren en zingen. Wat ik trouwens zo fijn vond aan de voorbereiding van onze show, is dat ik door in zijn rijke repertoire te duiken ook minder bekende pareltjes heb ontdekt.’
Stel dat je hem nog één vraag zou kunnen stellen. Wat zou je hem dan willen vragen?
‘Dat is een lastige vraag. Wat vraag je aan iemand die er niet meer is en zo’n rijke muzikale erfenis heeft achtergelaten? Wat mij het meest fascineert aan Rob, is hoe hij zich steeds is blijven heruitvinden. Als artiest houdt mij dat ook bezig: hoe lukt het je om telkens een nieuwe versie van jezelf te worden zonder jezelf te verliezen?
Het begint natuurlijk altijd met een sterke song, maar tegelijk wil je meegaan met je tijd, vernieuwend en verfrissend blijven klinken. Rob de Nijs is daarin geslaagd. In zijn loopbaan van meer dan vijftig jaar heeft hij ons nooit verveeld. Laat het ons inspireren.’
Wat voor avond mag het publiek dat naar Op het ritme van Rob komt luisteren, verwachten?
‘Wij willen vooral een avond brengen waarin mensen ongedwongen kunnen genieten van de prachtige muziek die Rob ons heeft nagelaten. Het wordt waarschijnlijk ook een avond vol ontdekkingen, want niet alle songs van Rob zijn even bekend. Daarnaast hopen we vooral dat de muziek haar werk doet en dat Robs spirit aanwezig is. Laat het een avond worden waarin zijn muziek ons blijft raken, ontroeren en ook doet glimlachen.’
Nathalie Dirix
donderdag 5 februari
Wim Soutaer
Op het ritme van Rob MUZIEK
20.30 uur – GC de Boesdaalhoeve
tickets: 24 euro (basis)
•
Uitbreiding luchthaven Zaventem
Kunnen gezondheid en economie hand in hand gaan?
Onze nationale luchthaven is na de haven van Antwerpen de grootste economische pool van ons land. Maar de uitbating ervan heeft ook minder aangename aspecten, onder meer voor de omgeving en de gezondheid van de omwonenden.
In 2023 vroeg Brussels Airport Company (BAC) een nieuwe omgevingsvergunning aan. Ondanks 5.546 bezwaren keurde minister Zuhal Demir (N-VA) de omgevingsvergunning in maart 2024 goed. Ze verbond er een aantal milieuvoorwaarden aan, zoals een maximum van 240.000 vluchten per jaar tegen 2032. Ook stipuleerde zij dat BAC er tegen 2032 voor moest zorgen dat er 30 % minder slaapverstoorden zijn en dat de nachtvluchten in het weekend zouden worden verstrengd voor de luidste vliegtuigen. Een verbod op nachtvluchten, zoals gevraagd door de Hoge Gezondheidsraad, zat er niet bij.
Vernietiging
Tegen de goedgekeurde omgevingsvergunning stroomden 21 bezwaren binnen bij de Raad voor Vergunningsbetwistingen. Merkwaardig genoeg dienden ook Brussels Airlines en BAC zelf een bezwaar in. De Raad vernietigde de omgevingsvergunning in juli 2025, omdat ‘het Europees recht werd
geschonden’. ‘Het jaarlijkse plafond op vliegbewegingen en de verstrenging van de nachtvluchten beperken de exploitatie van de luchthaven’ en ‘de Vlaamse Regering had eerst de procedure van evenwichtige aanpak moeten volgen’.
Henk Cuypers van het Burgerforum: ‘De Vlaamse overheid heeft dat stappenplan niet gevolgd, zogezegd ‘door tijdsgebrek’. Zo zette ze de deur open voor een vernietiging op procedurebasis en werden inhoudelijke bezwaren over klimaat, gezondheidsschade, lawaaihinder en stikstof niet eens behandeld.’
Carte blanche?
Eigenaardig was dat de Raad op basis van ‘het grote maatschappelijke belang’ BAC toestond om de luchthaven verder uit te baten tot 30 juni 2029. Tegen dan moet Vlaanderen de procedure van evenwichtige aanpak doorlopen. En tot dan verandert er voor de luchthaven niets: de jaarlijks toegestane 16.000 nachtvluchten, waarvan 5.000 opstijgende
INFORMATIE rand-nieuws
vluchten, kunnen nog vier jaar lang ongehinderd de slaap en de gezondheid van een pak omwonenden blijven verstoren.
Luc Caluwaerts van drukkingsgroep
Sterrebeek 2000: ‘Uit het rapport van de WHO blijkt duidelijk dat nachtvluchten nefast zijn voor de gezondheid. Ook de Hoge Gezondheidsraad bevestigt dat.’ Cuypers: ‘Wij zijn absoluut niet tegen de luchthaven, maar er moet een ernstig evenwicht komen tussen economie, gezondheid en ecologie. Tot dat er komt, zullen wij inhoudelijk bezwaar blijven maken.’ Op de vraag waarom niet meer nachtvluchten naar de dag verschuiven, haalt BAC louter economische redenen aan: ‘Zowel cargo- als passagiersvliegtuigmaatschappijen hebben de nachtelijke operaties nodig om hun vloot zo efficiënt mogelijk in te zetten en rendabel te opereren.’
Plafond
Voor het eerst stond er een plafond inzake vliegtuigbewegingen in de vergunning. Er zijn wel meer luchthavens die zich aan zo’n maximum moeten houden. Maximaal 240.000 vluchten per jaar volstaan trouwens ruimschoots voor Zaventem, want vandaag ligt dat aantal heel wat lager. Cuypers: ‘Ze weten perfect welke vliegtuigen het meeste lawaai maken. De normen zijn in België voor het laatst aangepast in 2010. Al 15 jaar kunnen hier dus nog altijd verouderde en lawaaierige vliegtuigen terecht. Op heel wat andere Europese luchthavens worden die geweigerd, met als gevolg dat Zaventem de lawaaivuilnisbak van West-Europa is.’
Caluwaerts: ‘Wij willen de nachtvluchten er helemaal uit. De luchthaven heeft voldoende capaciteit om die vluchten naar de dag over te hevelen. Er zijn nog altijd zeer lawaaierige toestellen die ’s nachts opstijgen, maar er wordt niet op ingegrepen omdat ze anders rekening moeten houden met andere procedures en vluchten.’ Cuypers: ‘Op Zaventem willen ze uit economische overwegingen ook ’s ochtends zo vroeg mogelijk vertrekken en ‘s avonds zo laat mogelijk landen. Als ze die ochtend- en avondpieken afvlakken en beter spreiden overdag, is dat probleem van de baan. Brussel heeft sinds 1999 geluidsnormen. Als Vlaanderen zijn burgers iet of wat wil beschermen,
dan moeten er ook Vlaamse geluidsnormen komen. Er bestaan geluidsnormen voor van alles, maar niet voor vliegtuiglawaai.’
Economie versus ecologie
BAC schermt – terecht – met het economische belang van de luchthaven. In 2019 werkten er 29.500 mensen op de luchthaven. Luchthavens hebben ook een concurrentieel voordeel op andere transportmiddelen, want op kerosine wordt geen accijns gerekend en op vliegtuigtickets geldt geen btw. Terwijl net het vliegverkeer zowat het meest vervuilende transport is. BAC: ‘Wij zijn zelf al jarenlang vragende partij voor een hogesnelheidstrein die onze luchthaven verbindt met grote steden in Europa om een alternatief te bieden voor bepaalde korte vluchten. Luchtvaart is een mondiale sector. Om een gelijk speelveld te waarborgen, zijn over btw en accijnzen internationale afspraken aangewezen.’
Cuypers: ‘In heel wat landen is de inschepingstaks vier tot vijf keer hoger dan bij ons. Je kan dat dus probleemloos verhogen, maar de Vlaamse overheid is inmiddels de grootste aandeelhouder van Brussels Airport. Er speelt wat belangenvermenging.’
De luchthaven creëert een jaarlijkse economische meerwaarde van 5,4 miljard euro, maar de schade aan de volksgezondheid, het klimaat en de omgeving loopt vermoedelijk ook in de miljarden en er is weinig bereidheid om daarop in te grijpen. Vlaanderen heeft zelf economische belangen in de luchthaven en BAC wijst snel naar de ‘bevoegdheden van anderen’. Merkwaardig is dat BAC zelf bezwaar heeft ingediend tegen de eigen omgevingsvergunning. Hoopten ze stiekem op een vernietiging van de vergunning om zo nog vier jaar ongestoord op dezelfde manier te kunnen voortdoen zonder verder verantwoording te hoeven afleggen?
Luc Vander Elst
DRINGENDE OPROEP AAN DE LEZERS VAN RANDKRANT
Schrijf je in op de nieuwsbrief!
Om redenen van duurzaamheid en budgettaire realiteit is de bus-aan-bus verdeling van RandKrant december de laatste.
Maar RandKrant verdwijnt niet! Er wordt hard gewerkt aan een digitale versie. Het papieren nummer zal op vaste verdeelpunten in elke randgemeente aangeboden worden.
Schrijf je zeker in op de nieuwsbrief om op de hoogte te blijven van de toekomstplannen.
www.randkrant.be/nieuwsbrief
Je kan RandKrant ook volgen op sociale media: @randkrant op Instagram, Facebook en LinkedIn en op de Ring&Rand-app.
Brussels Airport: economy versus ecology
Brussels Airport received a new environmental permit in 2024, including a cap of 240.000 flights and 30% fewer sleep-disturbing flights by 2032. A ban on night flights was not included. In 2025, the Council annulled the environmental permit because “European law was violated.” Yet BAC may continue operating as before until 2029, including 16.000 night flights. Residents say night flights are “harmful to health” and call for “a serious balance between economy, health and ecology.” Critics denounce outdated noise rules and call Zaventem “the noise dumping ground of Western Europe.” BAC points to economic necessity and the lack of international agreements. EN
BUURTEN is een uitgave van het gemeenschapscentrum de Boesdaalhoeve en vzw ‘de Rand’. Buurten komt tot stand met de steun van het ministerie van de Vlaamse Gemeenschap en de provincie Vlaams-Brabant. REDACTIERAAD Jan Decuypere, Tuur De Moor, Gerald Dichtl, Greet Lebleu, Anne Sobrie, Hanne Thijs, Liesbet Vermaelen VORMGEVING jan@jeudeboels.be FOTOGRAFIE Tine De Wilde, DRUK Drukkerij Van der Poorten
veerle.caerels@derand.be HOOFDREDACTIE Geert Selleslach, 02 456 97 98, geert.selleslach@derand.be REDACTIEADRES GC de Boesdaalhoeve, Toekomstlaan 32 B, 1640 Sint-GenesiusRode, tel. 02 381 14 51, info@deboesdaalhoeve.be, www.deboesdaalhoeve.be VERANTWOORDELIJKE UITGEVER Jo Van Vaerenbergh, Kaasmarkt 75, 1780 Wemmel. ARCHIEF Je vindt deze editie en het volledige archief van buurten op de website www.deboesdaalhoeve.be.
BEELD uit Rode
Onder lichtjes die de winternacht doen gloeien, langs kraampjes waar mensen warmte zoeken. Een gezellige kerstmarkt, vol sfeer. Het nieuwe jaar is er weer. Gelukkig 2026!
