De Magneet winter 2011

de magneet kwartaaltijdschrift het roze huis - antwerpse regenboogkoepel

afgiftekantoor 2100 Deurne 1 erkenning P2A6126 driemaandelijks jaargang 15

Mixed Kebab:

Vlaams-Turkse homoliefde

Fetisjisme

Minister Muyters

over coming-out in de topsport

verantwoordlijke uitgever: S. Pichal, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen - www.hetrozehuis.be

eens gebeten, voor goed bezweken?

winter 2011 - december januari februari

INHOUD

Mixed Kebab: moderne versie van Romeo & Julia ........................................... 4 4Philippe Muyters over holebi’s en topsport ....................................................... 8

De fetish scene in Antwerpen ............................................................ 10

Homofilms Lelies en Judas Kiss .......................................................... 14

Roze Kreten! ........................................................................................ 15 4PEP: morning-afterpil na hiv-besmetting? ................................................................ 16

Nieuwe waard en waardin voor Den Draak .................................... 18

Info Het Roze Huis .............................................................................. 19 4Vrouwenvoetbal: Lesbiennes en heterovrouwen spreken over de vooroordelen ......... 20

Hermafrodieten - tweeslachtigen: een speling van genen en hormonen ...... 24 HIV: een terugblik na 30 jaren ........................................................................ 26 4World Outgames Antwerpen ................................................................... 28

Afscheid van Danielle en Joke ............................................................ 30 Holebibib: Wolfsvrouw - Als instinct ontwaakt ................................................. 32

Roze Groentjes .................................................................................... 32

Info / Groepen & avtiviteiten ............................................................. 33

Uitgeverij ’t Verschil stelt voor

Melk & sneeuw

BEZOEK ONZE VERNIEUWDE WINKEL.

een beeldroman van Leen Van Hulst Verschijnt op 1 december 2011

De Onderkant en ‘t Verschil zijn samengevoegd op nummer 33.

Onze koffiehoek vind je nu achteraan en in de kelder vind je tweedehands boeken, fotoboeken, dvd’s en ondergoed.

Hebt u thuis nog holebi-boeken die liggen te verstoffen? Wij kopen ze graag van je over. Kom gerust eens langs of stuur een mailtje: info@verschil.be [ for e v e r y th in g g ay ]

’t Verschil

books dvd’s sextoys underwear swimwear

Minderbroedersrui 33 2000 Antwerpen T/F 0032 - (0)3 226 08 04

www.verschil.be

Leen Van Hulst

Melk & sneeuw Een uitwisselingsstudente komt terecht in Turku, Finland.

Het is hartje winter en de lente is nog lang niet in zicht, maar toch wordt ze verliefd op een van de andere studentes.

Tegen de achtergrond van een prachtig, maar soms ook desolaat Fins winterlandschap worden we langzaam meegezogen in dit verhaal over een onmogelijke liefde.

Minderbroedersrui 33 • 2000 Antwerpen • T/F 0032 - (0)3 226 08 04

de magneet De Magneet is een uitgave van vzw Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel.

Het tijdschrift verschijnt om de drie maanden en richt zich tot de holebi-gemeenschap, de bezoek(st)ers van Café Den Draak en alle sympathisanten.

Hoofdredactie: Timothy Junes & Dennis De Roover magneet@hetrozehuis.be Eindredactie: Frank Gout, frank.gout@hetrozehuis.be Redactiemedewerkers: Denis Bouwen, Dirk Clotman, Sanne Hosteaux, Inge Wallaert, Marc Daems, Dennis De Roover, Timothy Junes, Chloé Lenaerts, Ramses Noffels, Joke Weckesser Vormgeving: Werner Gabriëls, werner.gabriels@hetrozehuis.be Illustratie (De Roze Groentjes en cartoons): Bob Torfs & Ludwig De Vocht Abonnementen: Thuisabonnement De Magneet (7 euro per jaar): Bel ons secretariaat via 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Je kunt het abonnementsgeld van 7 euro overschrijven naar het rekeningnummer 001-3555032-58 van vzw Het Roze Huis - Antwerpse Regenboogkoepel, met de vermelding ‘abonnement De Magneet’.

Advertenties: afspraken over adverteren in De Magneet 03 288 00 84 of e-mail naar secretariaat@hetrozehuis.be.

Correspondentieadres: De Magneet - hoofdredactie HetRozeHuis-AntwerpseRegenboogkoepel Draakplaats 1 - 2018 Antwerpen magneet@hetrozehuis.be Wilt u iemand uit onze redactie e-mailen? voornaam.naam@hetrozehuis.be.

De redactie dankt alle occasionele medewerk(st)ers en leveranciers van beeldmateriaal en iedereen die meewerkt aan de verzending van harte voor hun bijdrage tot De Magneet. Wie een vlotte pen heeft en wil meewerken aan De Magneet, kan contact op nemen met de hoofdredactie.

Edito

Deel van de hoofdstroom Het is u vast al opgevallen? Het is al even bezig maar nu kunnen we er echt niet meer naast kijken. Holebi’s dringen steeds vaker door tot de main stream cultuur. Er gaat geen week voorbij of er verschijnt wel een film in de zalen waarin homo- of biseksualiteit een thema in vormt.

In het voorjaar verscheen Noordzee, Texas: het ongecompliceerde verhaal over twee verliefde buurjongens. In de zomer was er Beginners over een 75-jarige man die uit de kast komt voor zijn zoon en nu verschijnt Judas Kiss met de Belgische acteur Timo Descamps. En dit is slechts een fragment van de vele films die in 2010 verschenen en waarin homo- of biseksualiteit een voorname rol speelt. In deze films valt op dat de homorollen vaak de hoofd- en belangrijke brijrollen zijn, geen bijrolletjes met de onvermijdelijke clichés maar volwaardig uitgewerkte personages. Echtere personen! Het beeld van holebi’s in de cinema wordt gevarieerder.

En de hypocrisie: die mag overbood! Ook in de Amerikaanse films: in de film Howl die in oktober in de cinema te zien was, wordt openlijk de vraag gesteld: “wat is obsceniteit”? De film gaat over het beroemde gedicht Howl uit 1955 van Allen Ginsberg, een Amerikaanse dichter en belangrijk figuur van de Beat Generation.

Allen Ginsberg verwoorde in zijn gedichten onomwonden de wens dat homo’s vrij zouden zijn. En homofoob Amerika mag zich weldra weer kwaad maken want er is nog een biografische film op komst over een bekende man die niet vies was van de herenliefde: Joshua Tree, 1951: A Portrait of James Dean. En denk maar niet dat James’ biseksualiteit met de mantel der liefde wordt bedekt in deze film, zoals in sommige biografieën het geval was.

In de Vlaamse film zien we een gelijkaardige trend van openheid over het thema seksualiteit. In 2012 verschijnt na lang wachten de film Mixed Kebab van de Antwerpse regisseur Guy Lee Thys. Een multicultureel drama over een Turkse jongen Ibrahim die verliefd wordt op de Vlaamse Kevin.

De Magneet ging hoofdacteur Simon Van Buyten interviewen. Nadat de Fransen ons al toonden in Le Fil, Grande école en Le Clan dat homo’s ook afkomstig kunnen zijn uit een islamitisch land, steekt nu ook een

Belgische regisseur zijn nek uit. Homofobie en racisme zijn even giftig.

En er is meer: bij de bioscopen lijkt er ook wat te bewegen. Zo kan je sinds oktober in bioscoop Euroscoop Genk iedere eerste donderdag van de maand terecht voor de betere film rond een holebi- of transgenderthema. Een initiatief dat we danken aan Projectorcinema en çavaria Limburg.

Vooral een initiatief van de holebibeweging maar ze vonden toch maar een bioscoop bereid. Ook cinemagigant Kinepolis deed dit voorjaar een eerste stap toen ze samen met Red & Blue het evenement Gays at the Movies organiseerde. Benieuwd of er nog edities komen... Hoe het ook moge zijn: gay films worden opgenomen in het doorsnee aanbod en overleven soms meer dan twee weken, een onmiskenbare evolutie.

Fantastisch toch? Films met een homothema of -hoofdrol die niet meteen uit de bioscoop verdwijnen. Alleen: worden we nog even hard geprikkeld door die films als voorheen? Is een homokus op het witte doek niet plots iets banaals geworden? Of zal het nooit banaal worden?

“Het is ook nooit goed”, zal u nu wel uitschreeuwen. Maar vinden sommige holebi’s het niet stiekem fijn om een buitenstaander te zijn? De charme van een alternatieve gay film die je in een kleine zaal gaat zien, omringd door holebi’s die ook wachten op die ene scène. Ze lijkt voorbij maar is dat wel zo? Zijn de gay films waarover we spreken niet alternatief genoeg?

Voorlopig lijken we te ontsnappen aan scenario’s waarbij een homo- of transgenderrelatie gemakshalve op het gekende heteroverhaal wordt geplakt: huisje boompje beestje als de enige uitweg naar geluk.

De vraag blijft: willen wel als commerciële doelgroep worden benaderd? Kunnen ze ons verhaal wel altijd vertellen in een commercieel rendabele film? Eindelijk worden we opgenomen in de hoofdstroom… Nu moeten we er alleen nog aan wennen.

Dennis De Roover

de magneet - 3

Simon Van Buyten: “Mixed Kebab is moderne versie van Romeo & Julia” Nieuwe prent van Guy Lee Thys combineert islam en homoseksualiteit

De ‘grootste jeanettenfilm van het jaar’ of een ‘prachtig romantisch drama’? Misschien wel allebei. De kijker mag het zelf uitmaken. ‘Mixed Kebab’ brengt het portret van Kevin en Ibrahim (‘Bram’), twee jonge kerels in Antwerpen die verliefd worden op elkaar. Kevins moeder heeft geen enkele moeite met de herenliefde. Bram komt uit een traditionele Turkse familie en moet eigenlijk trouwen met zijn verloofde die nog in Turkije zit. De broer van Bram, Furkan, is een jonge rebel die in handen valt van radicale moslims en die zich zo sterk afzet tegen homoseksualiteit.

‘Mixed Kebab’ komt in februari in de cinema’s. Guy Lee Thys brengt het verhaal in een stevig tempo. De ‘homoscènes’ filmde hij in Turkije, de ‘moslimscènes’ in Antwerpen. Het scenario is van Guy Lee Thys himself. Charmant detail is dat ook de Draakplaats – het plein van Het Roze Huis op Zurenborg! – even opduikt in de film. Opmerkelijk is verder dat heel wat Turken uit België en Nederland in de prent optreden.

“Ik heb toch wel grondig nagedacht over de vraag of ik de aangeboden rol moest aannemen.”

Verwacht overigens geen porno in Mixed Kebab. De film is ‘kinderen toegelaten’ en de vrijscènes werden delicaat in beeld gebracht.

Thys wilde zijn ‘romantisch drama’ eerst deels opnemen in Marokko. “Maar dat vond ik uiteindelijk toch iets te geriskeerd.

Dus werd het Turkije, waar ze ons graag zagen komen.”

Homoseksualiteit is één van de thema’s in de film. Zelf is Guy Lee Thys niet ‘van de heren’. “Maar dat is geen enkel probleem”, zegt hij zelf. “Moet je een paard zijn om een goede western te kunnen draaien?”

4 - de magneet

Bij Kinepolis en de VRT reageren ze enthousiast op het eindproduct dat Guy Lee Thys nu aflevert. Ook al was de VRT oorspronkelijk zeer terughoudend, zeg maar bang omdat Thys een bepaald gevoelige kwestie wilde aansnijden.

Toen de filmmaker eind 2002 ‘Kassablanka’ uitbracht, kwamen er agressieve reacties van radicale moslims. “Eigenlijk was dat geweldige reclame”, lacht Thys. “Met Mixed Kebab wil ik zeker niet provoceren. Ik verwacht trouwens dat veel Turken de film graag zullen willen zien, al was het maar omdat veel van hun kennissen erin meespelen.”

Antwerpen De regisseur vond beide hoofdrolspelers in de Antwerpse wijk waar hij zelf woont. Simon Van Buyten (‘Kevin’) en Cem Akkanat (‘Bram’) vertolken de hoofdrollen in ‘Mixed Kebab’. De ene een jonge blonde god, de ander een verleider met zuiderse charmes. Allebei heren die menig vrouwen- én mannenhart sneller kunnen doen kloppen.

De Magneet had een exclusief gesprek met Simon en legde ook contacten met Cem, die op reis was in de Verenigde Staten.

De 22-jarige Simon Van Buyten is al een aantal jaar bezig met theater. In 2005 lag hij mee aan de basis van het collectief De Bühnehasen, dat in 2007 een prijs wegkaapte op het festival ‘Theater aan Zee’ (Oostende). Momenteel zijn de acteurs van het gezelschap niet meer samen op de planken te zien, maar niet getreurd: Van Buyten maakt nu deel uit van het nieuwe gezelschap Fernweh.

De Magneet: Simon, je hebt gestudeerd aan het Herman Teirlinck Instituut in Antwerpen. Kan je ons wat meer vertellen over je theaterwerk?

Simon Van Buyten: “Met De Bühnehasen hebben we vijf stukken gebracht. Zo wonnen we bijvoorbeeld Theater aan Zee met ‘De drie zusters’ van Anton Tsjechov. We speelden ook

werk van Henrik Ibsen en baseerden ons op Fernando Pessoa.

Voor Dimitri Leue maakten we een voorstelling voor jongeren.

We waren ook te zien op het Stormfestival in Turnhout.”

“Ik studeerde inderdaad een tijdje aan Herman Teirlinck. Het klikte goed met die school maar desondanks maakte ik mijn opleiding niet af. Toen ik daar stopte met studeren, was dat best een teleurstelling maar toch was het de juiste keuze. Achteraf bekeken was het nogal voorspelbaar dat ik zou afhaken: ik was nooit iemand die heel graag naar school ging.”

“Het vergt een bovenmenselijke moed om je coming-out te doen in een streng gelovige omgeving.”

“Naast mijn werk voor ‘Mixed Kebab’ speelde ik ook een kleine rol in ‘Quiz me quick’, een nieuwe fictiereeks van Bart De Pauw.”

De Magneet: Kom je uit een artistieke familie?

Simon: “Niet echt, nu ik er bij stilsta. Mijn passie voor theater komt toch vooral uit mezelf. Ik heb wel een vader die ooit nog amateurpoppentheater maakte en een neef die scenograaf (decorontwerper) is. En mijn moeder maakt kaarsen (lacht).

Misschien zit het toch ergens in mijn genen, wie weet?”

Regisseur De Magneet: Hoe heb je Guy Lee Thys, de regisseur van ‘Mixed Kebab’, leren kennen? En hoe ben je geselecteerd om één van de hoofdrollen (Kevin) te spelen?

Simon: “Eigenlijk moet ik nog eens vragen aan Guy hoe onze allereerste ontmoeting precies verlopen is (lacht). Zeker is dat ik op een bepaald ogenblik telefoon kreeg van een medewerker van Guy, die me vroeg of ik op gesprek kon komen. Maar Guy had een beetje te veel op toen ik hem daarna ontmoette. Een aantal maanden later was er een nieuw scenario voor ‘Mixed

Kebab’ en werd ik opnieuw uitgenodigd. Ik kreeg één van de hoofdrollen zonder een echte casting te moeten doen. Mijn tegenspeler, Cem Akkanat, had op dat moment al toegezegd voor de prent.”

“Over Guy Lee Thys zelf wist ik niet zoveel voor ik de rol in Mixed Kebab kreeg. Al kende ik wel films van hem zoals ‘Kassablanka’, “Suspect’ en ‘De potloodmoorden’. Toen ik een hoofdrol in ‘Mixed Kebab’ aangeboden kreeg, was dat een mooie kans: ik was gestopt met studeren en moest werken, net als iedereen.”

“Moet je een paard zijn om een goede western te kunnen draaien?”

De Magneet: Heb je dan niet lang moeten nadenken of je de rol van Kevin zou aanvaarden?

Simon: “Ik heb toch wel grondig nagedacht over de vraag of ik de aangeboden rol moest aannemen. ‘Mixed Kebab’ zou immers een langspeelfilm worden die in de grote zalen zou te zien zijn.

Ik praatte er dan ook over met heel wat vrienden en collega’s.

Een hoofdrol in een film is een droom maar je weet nooit of de film zal aanslaan. Je hoorde ook allerlei verhalen over Guy Lee Thys. Maar uiteindelijk besloot ik de sprong in het diepe te wagen en ik kan niet zeggen dat ik er spijt van heb.”

Gedurfde mix De Magneet: In ‘Mixed Kebab’ kruisen homoseksualiteit en islam elkaar. Hoe kijk jij aan tegen die combinatie?

Simon: “Eigenlijk vertelt de film een modern Romeo & Juliaverhaal, maar dan met twee mannen die op elkaar verliefd worden. ‘Mixed Kebab’ is zeker taboedoorbrekend. Wellicht loopt Guy Lee Thys met deze prent vooruit op zijn tijd. Of het publiek al klaar is voor deze film, weet ik niet 100 procent zeker.”

“In mijn ogen geeft Guy in de film geen oordeel en provoceert hij ook niet, zelfs al is hij als mens wel een beetje een provocateur. De homoseksualiteit en de islam in de film dienen eigenlijk

de magneet - 5

om mensen te profileren. In wezen gaat de film over het feit dat persoonlijke conflicten soms nog kunnen worden bemoeilijkt door maatschappelijke spanningen. En over hoe zo’n situatie een mens kan beïnvloeden.”

“De relatie tussen een autochtone Antwerpenaar en een Turkse Antwerpenaar maakt deze film fris en interessant, vind ik. Voor mij is ‘Mixed Kebab’ geen homofilm in de strikte zin van het woord. En ook geen film voor of tegen de islam. Het is een romantische prent.”

De Magneet: Nogal wat homoseksuele moslims blijven in de kast zitten en trouwen voor de lieve vrede met een vrouw. Hoe sta jij daar tegenover?

Simon: “Persoonlijk ben ik nooit sterk beïnvloed door een geloof, al werd ik wel katholiek grootgebracht. Als ik op sommige momenten naar de kerk ga, heeft dat met familietraditie te maken, niet met een geloofsovertuiging. Volgens mij onderschatten we wat de islam in het leven van heel wat moslims betekent. In die zin snap ik ook goed dat veel homoseksuele moslims liever in de kast blijven. Het vergt een bovenmenselijke moed om je coming-out te doen in een streng gelovige omgeving.”

“Als je het mij vraagt, wordt iemand geen slechtere moslim omdat hij homoseksueel is. Maar het is wellicht makkelijker om aan je geloof vast te houden dan om je gevoelens vrij te beleven.”

Intieme scènes De Magneet: Net als Cem Akkanat val je op vrouwen.

Hoe lastig was het om een homorol te moeten vertolken?

Simon: “In eerste instantie speel ik gewoon de rol van een jongen die geleidelijk verliefd wordt op een andere jongen, met een heleboel scènes die op zich niet ongewoon zijn. Op een aantal momenten moesten we wel intiem worden. Maar daarbij kregen we goeie instructies. In één scène in de film moest ik halfnaakt een andere jongen kussen, dat was best spannend.

Maar met een vrouw als tegenspeelster was dat net zo goed spannend geweest. Cem en ik waren professioneel genoeg om zo’n scène spelen.”

“Het was ook spannend om zo’n scène te draaien in Turkije.

Maar we moesten ons gewoon overgeven aan het scenario.

Soms kregen we wel te horen dat we ‘meer tong’ moesten brengen of dat ze ‘een Brokeback Mountain’ nodig hadden.”

“Soms kregen we te horen dat we ‘meer tong’ moesten brengen of dat ze ‘een Brokeback Mountain’ nodig hadden.”

De Magneet: ‘Mixed Kebab’ werd deels in Antwerpen en deels in Turkije gefilmd?

Simon: “Een deel van het filmen speelde zich inderdaad in Turkije af. Het is kicken als je voor je werk in een prachtig land als Turkije kan verblijven. Je wordt daar echt gerespecteerd als filmcrew en je mag zelfs langskomen bij de burgemeester.

Filmen in Antwerpen is een stuk gewoner. Maar het heeft ook zijn charme om in je eigen stad scènes op te nemen, met alle belangstelling die daarbij komt kijken.”

“In Turkije hadden de mensen trouwens snel door wat voor film we aan het maken waren. Ze zijn daar ook niet van gisteren hé. Al bij al reageerden de Turken redelijk soepel op wat we aan het verfilmen waren. Trouwens, in België zijn nog genoeg homofobe mensen te vinden die een probleem kunnen maken van een verhaal als Mixed Kebab.”

Geen karikaturen De Magneet: ‘Kevin’ en ‘Bram’ zijn geen karikaturale verwijfde homo’s.

Simon: “We hebben duidelijk doorgepraat wat voor homo’s we wilden vertolken. Ze moesten niet te vrouwelijk maar ook niet te macho worden. Gewoon twee jongens die nog worstelen met hun gevoelens. Als je hun homoseksualiteit te sterk in de verf zet, verval je al gauw in een karikatuur, dat wilden we niet.”

“In de film hadden we trouwens best wat echte homo’s als figuranten. Daar voerden we hilarische gesprekken mee. Voor mij was de hele homoseksuele subcultuur zo goed als onbekend.”

De Magneet: Misschien krijg je wel veel homofans door ‘Mixed Kebab’.

Mogen die om je handtekening komen vragen?

Simon: “In het algemeen ben ik geen grote fan van fans. Maar het is altijd plezierig om erkenning voor je werk te krijgen. Als er fans opduiken, maakt het echt niet uit wie ze zijn. Een handtekening kan je op veel plaatsen op iemands lichaam zetten maar er zijn natuurlijk limieten (grinnikt). Als er homo’s fan worden, dan is dat zo. Ik heb geen schrik van homomannen.”

De Magneet: Zou je zelf ooit verliefd kunnen worden op een man?

Simon: “Je kan zoiets nooit uitsluiten maar ik ben toch wel erg dol op vrouwen.

Seksueel trekken mannen me niet aan.”

De Magneet: De acteurs uit de film kenden elkaar vooraf niet echt?

Simon: “Ik kende alleen Lukas De Wolf, die in het verhaal de rol speelt van Furkan – de jongere broer van Bram, die in de ban van radicale moslims komt. Door samen te werken bouw je met de hele crew toch een innige band op. Zeker in Turkije breng je samen met de anderen je vrije tijd door. Je zit daar ook samen op hotel. Toen we de film draaiden, was

er nog een zekere afstand tussen Cem en mij omdat we ons op het verhaal moesten concentreren. Zodra de film klaar was werd die afstand een stuk kleiner.”

Speelvogel De Magneet: Hoe was het om met Guy Lee Thys samen te werken?

Simon: “Guy is een man met verschillende facetten. Soms is hij een kleine jongen, dan weer een oude man. Guy kan heel koppig en verontwaardigd uit de hoek komen. Maar hij is ook een knuffelbeer, een speelvogel, een erg charmante vent. Als regisseur geeft hij de acteurs de nodige ruimte en heeft hij oog voor de kleinste details. Hij dwaalt als een soort goeroe rond op de set en praat met iedereen. Door zijn manier van werken krijgt Guy toch heel veel gedaan. Hij babbelt trouwens met iedereen op dezelfde wijze. De kleinste figurant of de hoogste directeur bij Kinepolis, dat maakt voor hem niet het minste verschil.”

De Magneet: Zal de film aanslaan bij het grote publiek?

Simon: “Misschien is het verhaal te delicaat om een grote kaskraker te worden.

Bij Kinepolis wordt er wel érg lovend over gesproken. Vermits het een nieuwe film van Guy Lee Thys is, zal de prent sowieso stof doen opwaaien.”

De Magneet: Wat brengt de nabije toekomst voor jou?

Simon: “Ik hoop zeker nog vaker mee te werken aan films. Deze maand sta ik in de Antwerpse Arenbergschouwburg op de planken met ‘De Minnaar’ van Harold Pinter. En in april brengen we ‘De Revisor’, een stuk van de Rus Nikolaj Gogol.”

Denis Bouwen Lees meer over de film op www.mixedkebab.com.

Cem Akkanat viel voor ‘ijzersterk scenario’ Voor Cem Akkanat is de rol van Ibrahim (Bram) in ‘Mixed Kebab’ zijn eerste hoofdrol in een film. Eerder was hij al wel te zien in twee films van Jan Verheyen, ‘Vermist’ en ‘Los’. “Maar in die twee films speelde ik alleen een kleine rol”, vertelt Cem vanuit de States, waar hij momenteel met vakantie is.

“Het sprak me enorm aan om één van de hoofdrollen in ‘Mixed Kebab’ te vertolken omdat ik het scenario ijzersterk vond. Samenwerken met een regisseur als Guy Lee Thys vond ik ook geweldig. Of ik lang moest nadenken om de rol van een homo te spelen?

In geen geval. Voor mij was dat een rol zoals een andere.

Ik was me er wel van bewust dat ik een bepaalde verantwoordelijkheid op mij nam door zo’n rol te aanvaarden.

‘Mixed Kebab’ staat voor een boodschap die ik erg graag wilde helpen brengen. Ik ben erg tevreden over het eindresultaat van al ons werk.”

Acteren is dé grote passie van Cem Akkanat. “Ik heb me er dan ook volledig op toegelegd.

Het was mijn grootste droom om acteur te kunnen worden.

Zo zie je maar dat dromen ook kunnen uitkomen als je het écht wil.”

Nieuwe, concrete plannen in zijn acteursbestaan heeft Cem op dit ogenblik nog niet.

“Maar ik wil gewoon voort-

de magneet - 7

Vlaams minister Philippe Muyters over holebi’s en topsport

“Een coming-out is en blijft een persoonlijke beslissing” Philippe Muyters is minister van Sport in de Vlaamse Regering voor de N-VA. Hij geeft de komende jaren vorm aan het topsportbeleid in Vlaanderen. De minister heeft in zijn beleidsnota aandacht voor respect voor diversiteit.

Zo staat in de richtlijnen die samen met de sportfederaties werden opgesteld dat de sportfederatie de nodige inspanningen zal leveren om alle vormen van discriminatie en racisme in de sport te voorkomen en uit de sport te bannen. Allemaal goed, maar hoe zou Philippe Muyters zelf denken over bijvoorbeeld holebi’s en topsport? We zochten het voor je uit!

De Magneet: Meneer Muyters, homoseksualiteit is natuurlijk een onderwerp dat niet ver van u afstaat.

Uw broer Serge Muyters, die een belangrijke functie bekleedt bij de Antwerpse politie, deed in 2003 zijn coming-out in de media. Was u verrast toen hij u sprak over zijn seksuele voorkeur?

Philippe Muyters: “Ja en neen. Hij heeft zijn coming-out vrij laat gedaan. Mijn broer was eind de 30 op dat moment. Ik had er nooit echt bij stilgestaan dat hij homo kon zijn tot het moment dat hij het me vertelde. Anderzijds kwam het mij niet vreemd over. Mijn broer is mijn broer en Serge is in mijn ogen niet veranderd doordat hij uitkwam voor zijn seksuele voorkeur. We komen heel goed overeen.”

DM: Wat maakt het volgens u zo moeilijk om als topsporter een coming-out te doen?

PM: “Ik vermoed doordat seksualiteit zich in de privésfeer bevindt. Als je topsporter bent, is dat je beroepssfeer.

Seksualiteit bevindt zich in de privésfeer en sommige mensen willen die twee leefwerelden gescheiden houden. Er zijn inderdaad weinig topsporters in ons land die hun coming-out doen. In de topsport blijkt het nog steeds moeilijk om aanvaard te worden als je een andere seksuele voorkeur hebt dan de seksuele voorkeur die als de meest courante wordt beschouwd. Toch is er een evolutie merkbaar. Ik heb dat ook van dichtbij kunnen zien op andere plaatsen: bij de politie of in het leger. Je moet eerst goede voorbeelden hebben: er moeten topsporters zijn die durven en willen uit de kast komen. Je kunt mensen onmogelijk verplichten om hun coming-out te

8 - de magneet

Philippe Muyters wil topsporters vooral de kans geven hun coming-out te doen doen. Het is en blijft een persoonlijke beslissing. Iedereen heeft het recht om zijn persoonlijke levenssfeer voor zich te houden.”

DM: Denkt u dat homoseksuele en biseksuele topsporters vooral bang zijn om sponsors te verliezen bij een coming-out?

PM: “Ik ken geen situaties waarbij iemand een sponsor verloor omwille van zijn geaardheid. Het is misschien een onderhuidse angst. Ik heb de indruk dat seksualiteit geen rol speelt bij sponsorcontracten. Voor topsporters is het vooral belangrijk om te scoren om een contract te behouden en of je dan homo

van het hoogste tot het laagste niveau, zeg maar van de voorzitter van een sportclub tot aan de coach en de medespelers, moet duidelijk zijn dat discriminatie, hoongelach of opmerkingen in de richting van holebi’s niet worden aanvaard in een ploeg.”

DM: Çavaria, de vroegere Holebifederatie, werkte in 2007 een sportcharter uit. Sportfederaties konden dat charter ondertekenen.

De federaties verbonden zich zo om bijvoorbeeld in hun reglement een expliciet verbod op elke vorm van homofobie en elke andere vorm van discriminerende houding te plaatsen.

Is dat een zinvol initiatief?

“Ik denk dat de N-VA als partij zeer ruimdenkend is over thema’s als homoseksualiteit” of hetero bent, groot of klein, blank of zwart, speelt een onderschikte rol. Je kent wellicht wel het lied van de popgroep Doe Maar waarin wordt gezongen: “als je wint, heb je vrienden”. Dat is gedeeltelijk waar: als je goede prestaties levert, zinken andere zaken in het niet. Ik ben ook wel geschrokken toen ik een paar jaar terug in Voetbal Magazine las dat 68% van de voetballers uit de eerste klasse vonden dat er geen plaats was voor homoseksuelen in het topvoetbal.

Er zal wellicht wat tegenkanting zijn. Net daarom wil de Vlaamse Regering respect voor diversiteit in de sport bevorderen:

PM: “Ja. Moest vandaag opnieuw een dergelijk initiatief worden genomen, zou het wel anders worden aangepakt. De Vlaamse Sportfederaties en çavaria hebben het sportcharter en de bijhorende acties geëvalueerd. Ik heb die evaluatie bekeken. Één van de conclusies is dat de Vlaamse Sportfederaties beter vroeger waren betrokken. Op het moment dat çavaria naar de sportfederaties trok met hun sportcharter had ze het inhoudelijke werk al gedaan, een pakket rond communicatie. Als je iemand vroeger betrekt en de inhoud mee laat opstellen, zullen alle partijen sterker

achter de inhoud staan. Ik vind dat het initiatief vrij laat is gestart. Bij de uitvoering van het decreet Ethisch Verantwoord Sporten waren de sportfederaties al uitgenodigd om richtsnoeren te formuleren voor ethisch verantwoorde sportbeoefening. Veel sportfederaties hadden toen al hun keuze gemaakt. De timing was dus niet ideaal maar het was zeker een goede aanzet. Het charter is inhoudelijk goed omdat er zaken in staan waar sportfederaties soms gewoon niet stil bij staan.”

DM: Is het volgens u dan geen rol van de overheid om coming-out in de sport te vergemakkelijken?

DM: De holebibeweging hoopte misschien dat meer topsporters hun coming-out zouden doen? Vandaag kan je de Vlaamse topsporters die de stap zetten op één hand tellen.

DM: Is er geen campagne nodig (met beperkte middelen) die zich richt tot topsporters? Velen zitten nu in een gewrongen situatie: ze durven zelfs hun partner niet te vragen hen te komen ophalen bij de sportschool uit angst voor de reacties.

PM: “Die vraag wordt vaak gesteld.

Seksualiteit blijft behoren tot de persoonlijke levenssfeer. Iemand die beslist om zich niet te uiten als homoseksueel, mogen we ook niet stigmatiseren.

Iedereen mag persoonlijke keuzes maken en beslissen of hij/zij daar over communiceert of niet. De coming-out van topsporters op zich mag geen doelstelling zijn. De stigmatisering bestrijden van homoseksuele topsporters die wel de stap willen zetten, hen ook die kans ook geven, vind ik veel belangrijker. Zo zou iemand die uitkomt voor zijn seksualiteit toch niet bang hoeven te zijn om met zijn partner naar een feest van de sportclub te gaan? Een mooie tip vind ik bijvoorbeeld dat je als sportvereniging er best niet automatisch vanuit gaat dat iemand heteroseksueel is. Zo kan je in de uitnodiging voor de nieuwjaarsreceptie van je club ‘Beste Louis en partner’ zetten in plaats van ‘Beste Meneer en Mevrouw’. Op die manier blijft de communicatie open voor holebi’s. Dat is een veel minder dwingende manier om iemand de kans te geven zich te uiten als homoseksueel.”

PM: “De coming-out vergemakkelijken is geen doel op zich. Maar het aanzetten en vergemakkelijken om erover na te denken is wél een rol van de overheid.

Aandacht hebben voor homoseksualiteit, de mogelijkheid geven aan je sporters om uit de kast te komen en het bestrijden van discriminatie, vind ik veel belangrijker.”

PM: “Daar ben ik het wel met je eens.

Maar je spreekt over de gevolgen: de partner kan me niet komen ophalen, kan niet naar de wedstrijd komen kijken, …

Die drempel moeten we als overheid helpen overschrijden maar het blijft altijd een beslissing van het individu om ermee naar buiten te komen.”

DM: Uw kabinet maakt subsidies vrij voor de organisatie en promotie van de World Outgames in Antwerpen in 2013, een sportkampioenschap voor holebi’s met een cultureel en mensenrechtenluik…

“Ik hoop dat evenementen zoals de World Outgames ervoor zorgen dat mensen in binnen- en buitenland hun ogen openen” PM: “Klopt. Ik hoop dat evenementen zoals de World Outgames ervoor zorgen dat mensen in binnen- en buitenland hun ogen openen. Vlaams minister van Toerisme Geert Bourgeois (N-VA) en minister van Gelijke Kansen Pascal Smet (sp.a) steunen trouwens ook de World Outgames. Door open te staan voor iedereen, stimuleer je als samenleving ook de innovatie en creativiteit. Personen uit de hele wereld komen naar een evenement als de World Outgames.”

DM: Sommige lezers zullen verrast zijn om een Vlaams-nationalistisch politicus zo positief over homoseksualiteit te horen spreken. De N-VA draagt het imago van ethisch conservatieve partij met zich mee. Klopt dat beeld?

“De coming-out van topsporters mag op zich geen doelstelling zijn” PM: “Neen. Ik denk dat we als partij zeer ruimdenkend zijn over thema’s zoals homoseksualiteit. Piet De Bruyn was bijvoorbeeld mijn eerste woordvoerder en hij is actief in de homobeweging. We hebben een interne partijdemocratie en trachten met een open vizier te overleggen binnen de N-VA. Discriminatie ten aanzien van holebi’s is voor iedereen in de partij onaanvaardbaar. Daar ben ik heel zeker van.”

DM: Daar kunnen we alleen gelukkig over zijn. Hartelijk bedankt voor dit interview.

Dennis De Roover

Wie is Philippe Muyters?

Huidig Vlaams minister van Financiën, Begroting, Werk, Ruimtelijke Ordening en Sport.

Voormalig gedelegeerd bestuurder van het Vlaams Economisch Verbond N-VA politicus uit Antwerpen, lid van het partijbestuur

de magneet - 9

Welkom in de fetish scene!

Trek je stoute laarzen maar aan…

Antwerpen heeft een springlevende fetishscene met verschillende kleine en grote zaken. Maar voor sommigen is en blijft de kinky wereld een grote onbekende: fetisjisme roept voor hen het beeld op van een onverzorgde, oude man in leren pak met een dikke sigaar tussen zijn lippen. De scene is echter heel divers. De Magneet sprak met een paar kenners…

Eddy is eigenaar van Plan B Fetish Depot, de fetishshop die in 2009 opende. Geert is de huidige uitbater van The Boots, de privé fetishclub uit Antwerpen die al 28 jaar bestaat. Marcel is de bekende uitbater van Toys4Boys, een winkel in het historisch centrum van de koekenstad, die zich gespecialiseerd heeft in leren, rubberen en fetisjkleding. We hadden nog tientallen andere betrokkenen uit de fetishscene kunnen interviewen maar dit ervaren trio kan ons al veel leren. Aan de slag!

Eddy: “Mentale controle is ook een vorm van sadisme” Logisch begin: wat is een fetish? Een fetish of fetisj (Nederlandse schrijfwijze) kan op verschillende manieren worden omschreven. De Grote Van Dale definieert een fetisj vrij negatief als “een voorwerp van ziekelijke, erotische verering” en een fetisjist als “een persoon die lijdt aan een seksuele afwijking waarbij lustgevoelens alleen worden opgewekt door voorwerpen die met het seksuele niet of slechts indirect in verband staan.” Geert verklaart verder: “Als je bij een product of handeling erotische gevoelens krijgt, kan je spreken van een fetisj. Wanneer je voor een schoenenwinkel staat en je krijgt daar een erectie van of het scheelt niet veel, dan is dat voor jou een fetisj. Je kunt een fetisj hebben voor sportkleding, rubber, lederen kleding, … Een fetisj is iets zeer persoonlijks. Voor mij zijn naaldhakken bijvoorbeeld een echte afknapper,

voor een ander is dat superopwindend.”

Een fetisj draait niet altijd om materialen.

“Gevoelens kunnen ook een fetisj zijn,” weet Geert, “iemand van pijn zien genieten kan ook opwindend zijn voor bepaalde mensen.”

Zo geboren Waar komt een fetisj toch vandaan? Uit de getuigenissen van de drie mannen blijkt dat sommigen er op jonge leeftijd mee beginnen. Eddy herinnert zich dat hij een Speedo badmuts had toen hij veertien was: “ik begon er in te knippen en maakte er een slip van. Zo ontdekte ik dat rubber een leuk materiaal is om mee te spelen. Ik denk dat iedereen wel een bepaald materiaal heeft dat hij of zij graag draagt, waarvan ze een extra seksuele kick krijgen.” Geert ontdekte ook vroeg zijn fetisj: “Een fetisj ‘ontstaat’ volgens mij niet. Ik ben er vrij zeker van dat je daarmee bent geboren. Het zit in je natuur. Ik had mijn fetisj al in de lagere school.

Ik kon dat niet wegsteken en het was zelf vrij extreem op dat moment. (lacht) Toen had ik al problemen met mijn fetisj omdat ik hem niet kon beleven. In het begin begrijp je dat niet volledig. Later kan je dat pas benoemen als een fetisj. Achteraf begrijp je waarom je bepaalde zaken interessant vond in je jeugd. Wanneer je 8 of 10 jaar bent, weet je niet wat er in jezelf omgaat.”

Verschillende ervaringen kunnen leiden tot de ontdekking van je fetisj. “Ik denk dat persoonlijke ontmoetingen belangrijk zijn

in het ontdekkingsproces,” vertelt Marcel, “zo kan je iemand tegenkomen in een café in een motorvest of een leren pak. Die ontmoetingen kunnen prikkelend werken.”

Zien is leren, treedt Eddy bij: “Red & Blue heeft nu ook fuiven die meer op fetisj zijn gericht. Denk aan Club Flesh waarbij live acts plaatsvinden. Dat zijn vaak wat ruigere shows. Sommigen zullen wel worden geprikkeld door wat ze daar op het podium zien.”

Eureka!

Eureka! Ik heb het! Een fetisj. Hoe lang zou het duren om er achter te komen? Dat verschilt voor iedereen. “Veel jongeren, denk maar aan het slag volk dat zich vaak ophoudt in Het Hessenhuis, moeten er op hun leeftijd niets van hebben. Later komen ze er vaak achter dat ze zich wel aangesproken voelen door de fetishscene. Ze ontwaren bij zichzelf een fetisj, laten dat een hele tijd liggen, om daarna er toch mee aan de slag te gaan. Daardoor zijn sommige personen jaren bezig met het ontdekken van hun fetisj-interesses”, verklaart Marcel, “Het ontdekken van een fetisj is een ander proces dan het aanvaardingsproces van homoseksualiteit. Mensen ontdekken op jonge leeftijd hun seksualiteit. Ze zijn homo, hetero, biseksueel… en die seksualiteit wordt steeds verder gedefinieerd. Ik denk dat de aanvaarding van je seksuele voorkeur een veel moeilijker proces is dan het ontdekken van een fetisj.”

Toch merkt Geert op: “Er zijn veel mensen die tijd nodig hebben om met anderen over hun fetisj te spreken. Sommigen doen wel hun coming-out als homo maar nooit hun coming-out als fetisjist. Ze ervaren dat als een tweede handicap. Als je fetisj niet te extreem is, kun je daarmee natuurlijk over straat lopen. Als het wat extremer is, is het niet evident om het aan iedereen te vertellen. Fetisjisme is een privé-aangelegenheid: je hoeft het natuurlijk niet te vertellen. Ik denk dat fetisjist zijn toch nog iets intiemer is dan gewoon homo zijn.”

Drempelvrees overwinnen “Er zijn veel jongeren die een drempel ervaren om een fetisjzaak of -club binnen te gaan. Eens ze de stap zetten, beseffen velen dat die vrees onterecht was. Ze stellen zich allerlei vragen: wat gaat er met mij gebeuren? … Maar als je die interesse in je hebt, valt het allemaal best mee,” stelt Eddy ge-

rust, “iemand die ontdekt bij zichzelf dat hij een bepaalde fetisj heeft, denkt misschien dat hij alleen is. Wanneer die persoon anderen tegenkomt met dezelfde fetisj, zal hij gaan beseffen dat hij ook tot een groep behoort. Op die manier zullen jongeren hun plaats wel vinden in de scene. Nog thuis wonen bij de ouders kan misschien een rol spelen: de angst dat de mama niet zo gelukkig zal zijn of rare blikken zal trekken als ze een latex pak in de kast vindt.” Al durft dat wel eens totaal anders uitdraaien. Marcel kent mensen die als jongere angst hadden dat hun ouders het zouden ontdekken maar later bleek dat ook moeder en vader bezig waren met fetisjisme. Geen van de drie mannen heeft ooit negatieve reacties gehad over hun fetisjvoorkeur.

masochist ben je machteloos eens je bent vastgebonden. Je kunt wel iemand vertrouwen maar daarom is die persoon niet noodzakelijk betrouwbaar. Heb je referenties van de persoon? Het is belangrijk om iemand op de hoogte te brengen waar en wanneer je gaat afspreken met een meester. Doe het toch niet stiekem. Spreek een plaats af en houdt die locatie aan. Als ze eerst die straat en dat huisnummer zeiden en terloops veranderen, ga niet het huisnummer ernaast binnen hé! Voor sommigen geeft dat natuurlijk een kick, een stap in het mysterieuze, niet weten wie of wat je gaat tegenkomen. Persoonlijk zou ik dat nooit kunnen doen omdat ik alles onder controle wil hebben. Ik ben natuurlijk niet het onderdanige type. (lacht)”

Geert heeft zelfs heterovrienden die op de hoogte zijn van zijn fetisjisme: “Ik heb het nooit weggestoken, liep er ook niet mee te koop maar mensen die me goed kennen, weten dat. Ze reageren niet negatief.

In tegendeel! Ze zijn fier dat ze bevriend zijn met een homo en hij is nog een beetje extreem. Dat vinden ze leuk: dan kunnen ze vertellen dat hij bezig is met zweepjes enzovoort.” De uitbater van The Boots betwist ook dat iedereen er lang over zou doen om zijn fetisj te ontdekken en ermee te beginnen: “Er komen in de zaak ook 18-jarigen. Er zijn zelfs 17-jarigen die staan te springen maar die nog moeten wachten voor ze bij ons binnen mogen.”

Marcel adviseert niet te veel te verwachten van dating sites: “Zo’n profiel op het Internet is vaak maar een rukhulp. (speelt even theater) Aaah! Wat ga je allemaal met me doen? Die zie je toch nooit komen opdagen. Een vervangmiddel voor het vroegere pornoboekje, zeg maar. Ik wil niet generaliseren. Er zitten ook veel mensen op datingsites die effectief bezig zijn met wat ze schrijven op hun profiel maar een deel ook niet.” Marcel vindt dat je sneller mensen leert kennen in een club of fetisjbar: “Ik denk niet dat je iemand echt gaat leren kennen door te chatten of te sms’en. In een club zie je iemand in levende lijve en kan je ook aftasten (sic) of die personen degene is die je als meester of slaaf zou kunnen dienen.“

Digitale snelweg Veel jongeren doen hun eerste ervaringen op via Internet. Er zijn speciale profielsites voor mensen fetisj interesses: www.gearfetish.com, www.recon.com, www.straypup. com en www.spankthishookups.com zijn slechts enkele afritten van de digitale snelweg. “Internet maakt het zo gemakkelijk,” vindt Geert, “zet het in je profiel. De meeste jongens beginnen zonder foto’s als ze het anoniem willen houden. De jeugd is vindingrijk! Ik denk dat de meeste personen via het Internet hun eerste contacten leggen en zo in de fetishscene terecht komen.” Je leest soms extreme fantasieën op internetprofielen. “Je moet dat met een korreltje zout neme,” geeft Geert toe, “veel mensen gaan in hun fantasieën veel verder dan in de praktijk. De fantasieën die je leest zijn niet altijd misleidend bedoeld.

Wat mensen opschrijven als fantasie is in de praktijk gewoon vaak niet haalbaar. Er zijn bijvoorbeeld zaken die je echt niet kunt waarmaken of je overtreedt de wet.”

Geert waarschuwt wel voor de gevaren van afspreken via het internet: “De meeste meesters zijn gewetensvol bezig met fetisjisme maar je moet maar in handen vallen van die ene onbetrouwbare persoon. Als

Sadomasochisme Een fout die velen maken wanneer ze over fetisjisme spreken, is dat ze de woorden fetisjisme en sadomasochisme (sm) door elkaar gebruiken, terwijl het helemaal geen synoniemen zijn. SM is een seksuele lustbeleving waarbij pijn en kwelling een belangrijke rol speelt. “Velen binnen de fetishscene doen zelfs niet aan sadomasochisme of moeten er niet van weten”, waarschuwt Marcel. “Niet iedere fetisjist is een sadomasochist en omgekeerd,” vult Eddy aan, “je hebt ook mensen die in een kostuum - wat ook een fetisj kan zijn - aan sadomasochisme doen. Je kunt ook in spijkerbroek sm toepassen. Niet iedere sadomasochist gaat zich volledig in leer kleden. Een ander misverstand is dat sm alleen maar draait rond het toedienen van pijn. Mentale controle is ook een vorm van sadisme. Je kunt iemand verbaal aanpakken zonder een speeltje of strafinstrument te gebruiken. Het weggeven van controle is nog een ander aspect van sadomasochisme.”

Wanneer we specifiek naar sm gaan kijken binnen de fetishscene, duiken nieuwe vragen op. Liggen de rollen altijd vast? “Tijdens

Geert: “Dress code is noodzakelijk om de fetish scene in stand te houden” een spel liggen de rollen wel vast,” denkt Eddy, “op dat moment zal iemand de dominante rol op zich nemen en de andere persoon de onderdanige rol. Je hebt personen in de fetishscene die volledig dominant of onderdanig zijn. Er zijn ook personen die wij in het jargon de versatiles noemen die inderdaad kunnen omwisselen. Ze zullen een keer dominant zijn en de andere keer onderdanig. Alles hangt af van de instelling van de persoon. Bepaalde personen zullen zeggen dat ze fiftyfifty zijn, anderen drukken het uit in percentages: 70% dominant – 30% onderdanig … Het hangt ook af van de personen die je tegenkomt. Het is best mogelijk dat je uitgaat met het idee dat je dominant wilt zijn maar iemand tegenkomt voor wie je door de knieën wilt gaan.”

Safe, sane and consensual Marcel verklaart graag de slagzin safe, sane and consensual die belangrijk is voor de fetishscene. “Allereerst: safe in die slagzin staat niet alleen voor veilig vrijen. De term bestond al voor de tijd dat aids uitbrak en het condoomgebruik werd gestimuleerd.

Die veiligheid wil bijvoorbeeld ook zeggen iemand in bondage niet optakelen in de lucht met koord dat er niet voor geschikt is, … Consensuel betekent met wederzijdse instemming. Sane betekent bedachtzaam zijn: luisteren naar de signalen van de tegenpartij.” Eddy hecht belang aan oogcontact: “het is belangrijk dat je de lichaamstaal van de ander goed leest. Als we specifiek spreken over sm is voldoende vertrouwen onontbeerlijk voor een meester-slaafrelatie. Je moet als onderdanige persoon ook goed beseffen dat je op eender welk moment kunt stoppen met het spel.” Daarvoor dienen stopwoorden. Een stopwoord is een afspraak tussen een meester en slaaf om

de magneet - 11

aan te geven wanneer de sm te hard wordt voor de onderdanige. Het kan eender welk woord zijn. Toch zijn bijvoorbeeld “neen” of “stop” geen al te beste stopwoorden.

“Neen of stop zijn woorden dat je heel snel in de mond zal nemen,” verduidelijkt Eddy, “Vaak zal een slaaf wanneer dat woord is uitgesproken misschien denken: ik had toch nog even willen doorgaan. Maar intussen heb je het spel wel gestopt.” Een manier om dat te verhelpen is twee woorden gebruiken. Het eerste woord kan worden gebruikt om als slaaf aan te geven dat hij het even wat kalmer aan wilt maar wel wilt blijven spelen. De meester kan dan wat afremmen en de intensiteit van het spel geleidelijk terug opbouwen. Het tweede stopwoord kan dan dienen in geval van nood om het spel onmiddellijk te beëindigen.

Brede schouders Uit onderzoek blijkt trouwens dat homoseksuele sadomasochisten een minderheid binnen de minderheid zijn. De vakgroep Huisartsgeneeskunde van de Vrije Universiteit Brussel organiseerde een internationaal onderzoek onder de naam Gamesss (Gay Men Sex Studies) en publiceerde in 2010 de analyse van de onderzoeksresultaten.

Het onderzoek onder homomannen telde 1.830 Belgische deelnemers. En wat blijkt?

Sadomasochistische seksspelletjes worden zelden als opwindend ervaren. Mannen werden gevraagd naar de sekstechniek waarvan ze het meest genieten en sadomasochistische spelletjes eindigden onderaan de top 10.

Marcel: “Internet is een vervangmiddel voor het vroegere pornoboekje” Omdat we geboeid zijn, vragen we toch door. We verkennen in het gesprek de leather-scene als onderdeel van de fetishscene. Het beeld van leermannen is stoer.

Is een mannelijke uitstraling dan belangrijk? De meningen zijn enigszins verdeeld.

Eddy ervaart de leather-scene als mannelijker dan de rest van de gay uitgaanswereld: “In een zaak als Het Hessenhuis zal je meer vrouwelijke types tegenkomen dan in een zaak als The Boots. Veel slaven zijn dan ook verre van vrouwelijk hé. Ik heb al slaven gezien met een enorm carrure (schouderbreedte, red.) die elke dag sportschool volgen. Anderzijds ben ik ook kerels tegengekomen met het uiterlijk van een twink die een strenge meester bleken te zijn. Meesters kiezen naar mijn mening

nog steeds voor een kerel of kereltje. Als de onderdanige te verwijfd is, haken velen toch af.” Een stelling die Geert niet echt bijtreedt: “ik denk niet dat een meester veel belang hecht aan het feit of zijn slaafje supermannelijk is maar een slaaf zoekt wel een mannelijk type. Slaafjes gaan meer vallen op die stoere meesters. Het helpt de rollen te benadrukken. Maar je moet je er niet op verkijken: in leren pakken zitten niet altijd de zwaarste macho’s.” Ook Marcel erkent het belang van mannelijkheid: “in de jaren 80 werd het toch als ongepast ervaren om in The Boots te dansen, wegens te vrouwelijk.” Hij benadrukt wel dat we specifiek spreken over de leather-scene: “In de fetishscene hoeft het niet altijd zo te werken. Er zijn ook mannen die op travesties vallen, hé. Misschien is het voor sommigen wel een grotere vernedering om te worden gedomineerd door een man die verkleed is als een vrouw.”

Strak in het pak En over verkleden gesproken… Dress code is heel belangrijk voor de fetishscene. Je geraakt een goede fetisjclub niet binnen als je niet aan de vereiste kledingvoorschriften voldoet: leer, rubber, sportkleding, naakt, legerkleding, … al naar gelang het thema van de avond. “Dress code is noodzakelijk om de fetishscene in stand te houden,” meent Geert, “als de mensen naar een fetisjbar gaan zonder de moeite te doen om hun fetisjplunje aan te trekken, verbrodt dat de sfeer voor de echte fetisjliefhebbers.”

Een mening die Marcel onderschrijft: “Als je een fetisjbar in een bandplooibroekje met

Wegwijs in de Antwerpse fetish scene Verenigingen Fenix www.fenix-gsm.net Gay skinhead organisatie in Antwerpen die de skinheadcultuur- en levensstijl wil promoten. Niet politiek gebonden of racistisch, wel fetisjistisch.

The Kinky’s Private gay cruising club nabij het Centraal Station met dress code en fetisjfeesten.

Open tijdens de week. www.kinkys.be Lange Beeldekensstraat 10, Antwerpen

MSC Belgium www.mscbelgium.be Organisatie die regelmatig bijeenkomsten organiseert voor mannen met eenzelfde passie voor leer, rubber en uniformen.

Oink club Gay bar met darkroom en speelruimte.

Vooral in het weekend fetishbar. Iedere maand een speciaal weekend of fetisjfeest.

Doorgaans geen verplichte dress code. www.oinkclub.com Van Schoonbekeplein 3, Antwerpen

Uitgaan

Fetish winkels

The Boots www.the-boots.com Private gay fetishclub met verplichte dress code. Ieder weekend verschillende themafeesten. Enkel zondagavond geen dress code. Van Aerdtstraat 22, Antwerpen

Philippe Moda Pelle www.pmp-leathershop.be Boverij 32, Herentals

12 - de magneet

Plan B – Fetish Depot www.planb-fetish.be Klapdorp 54-56, Antwerpen

Toys4Boys www.toys4boysleather.com Nosestraat 6, Antwerpen

Leather Pride Belgium 2012 Van 19 tot en met 21 januari: kinky Antwerpen op zijn best www.leatherpride.be Programma online / folder verkrijgbaar in holebizaken Bezoek ook Het Roze Huis tijdens de Leather Pride!

Donderdag 19 januari: de populaire workshop SM & Fetish 4 Dummies in samenwerking met Toys4Boys vanaf 21u30.

Vrijdag 20 januari: Toys 4 boys & girls, een boeiende workshop door Çavaria vanaf 20u.

een bureauhemd binnenstapt: dat past niet.

Dat is logisch! Als een beginnende fetisjist een poging tot toenadering doet en zijn kleding is nog niet honderd procent maar hij toont goede wil, moeten ze je erdoor laten. Er vanuit gaande dat die persoon zich dan ook gedraagt en niet als een toerist die door de porseleinkast loopt. Een goede portier weet dan wel de volgende keer: die is hier al een keer geweest en zou langzamerhand moeten doorhebben welke kledingnormen er gelden.” Geert verdedigt het deurbeleid van zijn club: “Op de website van The Boots heeft lang gestaan dat de dress code verplicht is en zij die niet in orde zijn met hun kleding de deur zullen worden gewezen. The Boots is geen seksclub maar een fetishclub waar seks mogelijk is. Dat is het verschil. In een gewone bar met een dark room kan je seks hebben in gelijk welke kleding (of zonder uiteraard, red.). De dress code wordt spijtig genoeg niet overal even strikt afgedwongen maar je hoort dan ook de reacties van de klanten.”

De heren begrijpen wel dat leren en rubberen kleding een dure aangelegenheid is voor jongens. Marcel maakt de vergelijking met de drag queen-wereld: “de eerste keer ga je ook niet in vol ornaat de bar in: met je boa’s, … Je gaat daar ook eerst een keer rustig kijken.” “Jongens die zich in fetisjkleding willen zetten, beginnen meestal met

kleinere zaken: een harnas en een jockstrap bijvoorbeeld,” weet Eddy uit ervaring, “nadien komen daar dan de grotere kledingstukken bij.”

een mooie kleur vinden. Ik vertel hen dan dat die kleuren ook wel een betekenis hebben en dat je op die kleuren wel gaat worden aangesproken bij het uitgaan.”

True colours

Houdt het dan nooit op?

Bij het uitkiezen van fetisjkleding ben je best niet kleurenblind. Kleuren staan voor bepaalde fetisjen. De kleurencode is ontstaan uit de hanky code: fetisjisten, maar ook heren op cruiseplekken staken vroeger gekleurde zakdoeken in de achterzakken van hun broek of knoopten ze vast aan hun broeklussen om hun fetisjen te tonen.

Zo staat grijs voor bondage, geel voor plasseks, rood voor vuistneuken, … Toon dus je true colours! Eddy verduidelijkt: “Vroeger waren zowel meester als slaaf in zwart leer gekleed. De fetishscene is meer modebewust geworden. Er worden nu ook kleuren in leren en rubberen kleding gebruikt. De hanky’s (of handkerchiefs, Engels voor zakdoeken red.) zijn dus stilaan verdwenen. Er worden nu tekens gegeven door een gekleurde streep op het hemd of de polsband te gebruiken. Uit de kleur in het harnas of een zijstreep in een broek kun je vandaag afleiden welke fetisj iemand heeft. Ik denk wel dat de fetisjwereld een beetje aan het verwateren is. Af en toe heb ik toch mensen in mijn zaak die een harnas in een bepaalde kleur kopen, gewoon omdat ze dat

De plaats waar je iets draagt is ook belangrijk: links of rechts. Links staat voor de dominante rol, rechts voor de onderdanige.

Als iemand bijvoorbeeld een leren polsband met een grijze streep links draagt, wilt dat zeggen dat hij graag anderen vastbindt.

Ontdek alle voordelen op

www.cavariapas.be

Hopelijk heeft dit artikel je blik op de fetishscene wat verruimd. Maar bezin eer je begint, want één vraag brandde nog op onze lippen: houdt het dan nooit op? Heb je een fetisj voor het leven? Geert gelooft er alleszins in: “Als je een fetisj hebt, ga je die blijven hebben. Ooit stop je hem te beleven natuurlijk. Op hogere leeftijd blijft niet iedereen seksueel actief dus het hangt wat af van de persoon. (lacht) Zo heb ik een klant gehad van over de 80 jaar.” Lezers: jullie zijn gewaarschuwd!

Dennis De Roover

Timo verleidt in musical Lelies en homofilm Judas Kiss Timo Descamps wordt volwassen op de planken en op het grote scherm Van gevangene in het homo-erotische Lelies tot twink fatal in Judas Kiss via reporter spelen voor de Nederlands -Vlaamse homozender OUTTV, Timo Descamps (25) rijft de roze rollen bijeen. In het ontluisterende Lelies, een verhaal over mannenliefde in een gevangenis en een bisschop, toont Timo zich van zijn meer serieuze kant.

De Magneet: Wat trok je zo aan in Lelies?

DM: Je hebt meegewerkt aan zowel grote showproducties als kleinere musicals. Wat trekt je aan bij die kleinere producties?

TD: “Je staat dichter bij het publiek. De zaal is vaak kleiner zodat je meer naturel kan spelen. Je kan dan meer ontroeren.”

DM: In Ganesha nam je meerdere rollen voor je rekening, bij Lelies niet.

TD: “Inderdaad, maar mijn personage Simon Doucet speelt zelf verschillende rollen in verhaal. “

Hoe dichter bij het publiek, hoe meer naturel DM: Ganesha, Judas Kiss, Lelies, je werk bij OUTTV. Van een discrete jongen ben je nu out and proud gay en verzamel je de homorollen.

Timo Descamps: “Ik had eerder al met Judas Theaterproducties samengewerkt tijdens Ganesha. Toen werd ook Lelies aan me voorgesteld. Ik zag de film en ik was meteen verkocht. Het was een ontroerend verhaal. Dat is precies wat ik wil kunnen doen met mijn werk: ontroeren.”

TD: “Klopt. Toen was ik nog jong en had ik er geen behoefte aan. Privé was privé voor mij. Wat had ik overigens moeten vertellen? Ik was jong, ik had geen lief. Het had geen zin. Maar ik heb nooit gelogen.

Het is pas toen ik Danny (de Jong, Timo’s lief en ook acteur, red.) meenaam naar de Nederlandse Musicalawards (in 2009, red.) dat hij bij het publiek bekend werd. Het was heel normaal allemaal. Judas Kiss en Lelies zijn een toeval. Die rollen trokken me gewoon aan. Ik ga zeker nog homorollen spelen maar ik wil ook andere dingen doen. Het is allemaal erg willekeurig.”

DM: Lelies is een serieus en ontroerend verhaal. Judas Kiss eerder een ‘high school drama’. Wel iets heel anders…

Lelies We schrijven 1952. Een groepje gevangenen onder leiding van Simon Doucet brengt een toneelstuk voor bisschop Jean Bilodeau. Voor Simon is het stuk een finale biecht. Het toneelstuk in het toneelstuk is gebaseerd op de gebeurtenissen die zich veertig jaar daarvoor hebben afgespeeld in het plaatsje Roberval, waar Simon Doucet en Jean Bilodeau samen studeerden aan het Sint-Sebastiaancollege.

Simon is verliefd op de jonge graaf Vallier de Tilly, een geruïneerde Franse aristocraat die samen met zijn moeder verbannen werd naar Roberval. Gravin de Tilly wacht nog steeds op de terugkeer van haar echtgenoot die in Frankrijk de terugkomst van de monarchie voorbereidt.

Mijn keuze voor homorollen zijn erg willekeurig TD: “Ik hou van de afwisseling. Ik wilde ook eens absoluut in een film acteren. Hopelijk is Judas Kiss niet de laatste.”

DM: In het Engels acteren moet geen lachertje zijn.

TD: “Zeg dat wel. Het is moeilijk om natuurlijk over te komen. Ik was tijdens het acteren daar erg bewust mee bezig. Maar het was een droom om in het Engels te acteren en dat is nu gelukt.”

Het toneelstuk van de gevangenen vertelt het verhaal van de relatie tussen Vallier en Simon. Een relatie die ontdekt wordt, onder meer door toedoen van de jaloerse Bilodeau. Maar naarmate het verhaal vordert, wordt duidelijk wat de ware toedracht is. Simon bewijst dat hij reeds veertig jaar onterecht gevangen wordt gehouden en dat niet hij, maar Bilodeau verantwoordelijk is voor de gewelddadige dood van Vallier.

Regisseur: Martin Michel Auteur: Allard Blom Componist: Sam Verhoeven Muzikale leider: Pol Vanfleteren Gebaseerd op: “Les Feluettes” van Michel Marc Bouchard Cast: Hans Peter Janssens, Timo Descamps, Matthew Michel, Leendert De Vis, Door Van Boeckel, Sébastien De Smet, …

DM: Krijgen we Judas Kiss in de Belgische bioscoopzalen te zien?

TD: “Allicht niet. Judas Kiss maakt nu de tour van holebifilmfestivals.

In de VS is dat een heel circuit. Nadien volgt de dvd-release. In Amerika is dat heel gewoon en zeker geen schande. Onlangs is de dvd ook in het Verenigd Koninkrijk uitgekomen. Het is natuurlijk afwachten of de dvd een succes wordt.”

Lelies, tot 17 december in de rode zaal van het Fakkelteater www.lelies-demusical.be

DM: Hoe schat jij Judas Kiss in?

TD: “Over de Grote Plas wordt Judas Kiss erg goed onthaald. Voor Amerikanen doet die erg alternatief en ‘Europees’ aan. Naar Europese normen is die niet echt alternatief. Sommige keuzes zijn zelfs erg ‘commercieel’.

Hij zit ergens tussen de twee.”

DM: We zijn benieuwd!

Timothy Junes

Tickets: www.fakkelteater.be/voorstelling/lelies of via 070 246 036

Ricky Martin

Spanjaard geworden om te trouwen

Popzanger Ricky Martin (40) heeft de Spaanse nationaliteit verkregen. Martin kreeg via een draagmoeder twee zoontjes in 2009 en outte zich in 2010 als homo. Als Spanjaard kan Martin trouwen met zijn partner Carlos Gonzales Abella. Het koppel is al vier jaar samen.

Spanje keurde Martins aanvraag goed omwille van zijn persoonlijke en professionele link met Spanje. De zanger heeft Spaanse grootouders en hij bracht enkele Spaanse nummers uit.

Enrique Martín Morales werd geboren op Puerto Rico, dat staatkundig afhangt van de Verenigde Staten van Amerika. Spanje laat holebi’s momenteel wel toe te trouwen, in tegenstelling tot Puerto Rico. (TJ)

Byebye

Spanish lover?

Ricky Martin zal zich moeten haasten. De Spaanse oppositieleider Mariano Rajoy (Partido Popular) wil het holebihuwelijk terugdraaien. De kwestie zit bij het Grondwettelijk

Roze Kreten

Hof, maar zelfs al het Hof het holebihuwelijk bevestigt, wil de conservatieve oppositie de openstelling van het burgerlijk huwelijk terugdraaien.

Daarom is er bij holebi's nu een stormloop op de burgerlijke stand om snel te trouwen.

Spanje houdt in maart 2012 verkiezingen en het is goed mogelijk dat de conservatieven winnen van de huidige linkse regering. (TJ)

Buddysysteem voor ouderen

Ben je ouder dan 65 jaar en ontmoet je graag andere holebi’s en transgenders, heb je nood aan een babbel of wil je het holebimilieu (beter) leren kennen? Onze vrijwilligers nemen je vijf keer gratis mee naar verschillende activiteiten en ontmoetingsplaatsen.

Inschrijven bij Chloé Lenaerts, Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, 03 288 00 84. Chloe.lenaerts@hetrozehuis.be www. hetrozehuis.be. Je kan je aanmelden tot 21 december 2011. Wil jij graag meewerken aan dit project en op stap gaan met oudere holebi’s?

Neem dan contact op met Het Roze Huis. 03 288 00 84 of chloe.lenaerts@hetrozehuis.be.

(TJ)

Pride op zaterdag 12 mei 2012

Ondanks financiële problemen gaat The Belgian Pride door op zaterdag 12 mei 2012. Slogan volgend jaar is “Pride4every1”.

De 17de Belgian Pride zal voorafgegaan worden door een week met activiteiten, verspreid over het hele land. Gedurende deze Pride Week zullen culturele, politieke en speelse activiteiten de belangen van de holebi- en transgenderbeweging in de kijker zetten. Zoals de traditie het wil, zal de Pride Week vooraf gegaan worden door een mini-Pride met een receptie op het stadhuis van Brussel en een parade naar Manneken Pis. (TJ)

Scheidingsonderzoek

bij homo’s

De Lessius Hogeschool Antwerpen en Universiteit Gent doen een grootschalig onderzoek naar het psychosociaal functioneren van holebi’s na een relatiebreuk. Er was tot vandaag weinig aandacht voor het onderwerp in de onderzoekswereld. Iedereen die ouder is dan 18 en die een vaste homoseksuele relatie had die de laatste 2 jaar verbroken is, kan deelnemen. Anonimiteit en vertrouwelijkheid worden verzekerd. Om deel te nemen, surf je naar www.scheidingsstudie.ugent.be (DDR)

de magneet - 15

PEP: morning-afterpil na hiv-besmetting?

Koen getuigt over PEP

Sedert 2009 kan je in sommige Belgische ziekenhuizen terecht voor PEP, een noodbehandeling tegen hiv. Eerder bestond deze behandeling al voor medisch personeel, en werd vooral gebruikt na ongelukjes met gebruikte injectienaalden. Een gescheurd condoom of stomweg ‘vergeten’ een condoom te gebruiken kan tegenwoordig ook een reden zijn voor PEP. PEP (voluit: post exposure profylaxis) is een behandeling met hiv-medicatie. Deze medicatie kan beletten dat het virus, nadat het in het lichaam is binnengedrongen, zich kan nestelen in het cellen en vermenigvuldigen.

Na een bombardement van vier weken met aidsmedicatie zou het laatste virusdeeltje uit het lichaam verdwenen moeten zijn en blijf je seronegatief. ‘Zou’, want de behandeling is niet 100% effectief. Veel hangt af van hoe snel iemand zich aandient voor PEP, en hoe goed de medicatie wordt ingenomen en verdragen.

Vier weken pillen slikken is niet niks, en het gaat ook niet om de minste. Hoe komt iemand er toe om te beslissen dat hij PEP nodig heeft? Hoe gaat dat in zijn werk? Wij vroegen het aan Koen, een Antwerpse homo die onlangs een PEP-behandeling onderging.

Wat voor Koen begon als een leuk avondje cinema, eindigde meer dan 12 uur later in de spoedafdeling van het Universitair Ziekenhuis. Hij verliet de spoed met een doosje pillen om de eerste 48 uur van zijn eerste en hopelijk laatste PEP-kuur door te komen. Koen doet zijn verhaal…

Koen: “Enkele weken geleden belde een vriendin mij. Of ik geen zin had om met haar naar de film te gaan, ze had zin in de romantische komedie No Strings Attached.

Normaal voel ik niet zoveel voor dat soort films, maar die avond kon ik wel zo’n hersenloze opkikker gebruiken. We spraken af voor de late vertoning, zodat we eerst bij een cocktail nog wat konden bijpraten. Opgewekt vertrokken we naar de bioscoop.

Ik liet me zonder veel verwachtingen wegzakken in de zetel. Het was een ontspannende en herkenbare film die je even alle zorgen doet vergeten. Nadien trokken we nog even de stad in om iets te gaan drinken.

Ondertussen begon ik wel zin te krijgen in een seksdate. Ik stuurde een sms naar één van mijn vaste seksvriendjes en vroeg of ik later die nacht nog kon langskomen.”

“Zoals ik verwachtte, was hij nog wakker en had hij inderdaad zin om nog eens af te spreken. Nadat de vriendin naar huis was vertrokken, sprong ik op mijn fiets. Het vooruitzicht van een stevige neukbeurt, deed me goed snel doortrappen. Toen ik aankwam, was mijn date nog aan het chatten, hij hoopte nog een derde persoon te overtuigen om mee te doen. Hij gaf me wat te drinken en deed er wat GHB bij om mijn kont lekker te ontspannen.”

“Zoals meestal het geval is met de chat, leverde de zoektocht naar een derde geen resultaat op en begonnen we er zelf maar aan. Na wat intens zoen- en rukwerk vroeg hij of ik er klaar voor was om lekker diep geneukt te worden. Ik knikte. Hij vroeg me of ik het met of zonder condoom wilde.

Omdat ik altijd veilig vrij, wou ik dat deze keer ook. Van eerdere dates met hem wist ik dat hij wel eens neukte zonder condoom, als de bottom daar geen punt van maakte.”

“Hij deed een condoom om en greep in de kast naar de bus glijmiddel. Deze bleek bijna op, maar toch kreeg hij er nog voldoende uit om mijn kont en zijn penis in te smeren.

Ik ging op mijn buik liggen en liet me lang-

zaam penetreren. Langzaamaan ontspande mijn kont zich en konden we van positie veranderen en steviger te werk gaan.”

“Na een tijdje ging het minder soepel en wilde hij nog wat extra glijmiddel gebruiken.

Toen hij zijn penis uit mijn kont terugtrok, merkte hij dat het condoom gescheurd was. Ik schrok, dit was me nog nooit eerder overkomen. Ik voelde me er ongemakkelijk bij, al liet ik niets blijken. Hij zei dat het condoom waarschijnlijk gescheurd was doordat het te strak rond zijn pik zat en we waarschijnlijk niet genoeg glijmiddel hadden gebruikt. Ik vroeg hem of hij was klaar gekomen maar dat was niet het geval.

Ik durfde niet zonder omhaal naar zijn hivstatus informeren, of wanneer hij de laatste keer was getest. Dus vroeg ik maar of ik mij zorgen hoefde te maken. Zonder het zelf expliciet over hiv te hebben, antwoordde hij dat ik me geen zorgen moest maken.

Maar toch bleef ik met een oncomfortabel gevoel zitten. Na nog wat zoenen en aftrekken, besloot ik om me te douchen en naar huis terug te keren.”

“Terwijl ik naar huis fietste, bekroop me een angstig gevoel. Ik liet de gebeurtenissen van die avond terug door mijn gedachten gaan. ‘Het zal wel geen kwaad kunnen’, dacht ik eerst. Het condoom was weliswaar gescheurd, maar hij was niet klaargekomen in mij, dus was er weinig gevaar. Maar voorvocht is niet zonder risico bij neuken, wist ik. En we waren er wel erg stevig tegenaan gegaan, dus is er bij het neuken meer risico kans kleine wondjes, wat riskant is. En wat wist ik eigenlijk van hem, behalve dat hij verschillende neukvriendjes heeft en het niet nauw neemt met veilig vrijen? Vermits hij zelf niet begon over zijn laatste hiv-test, veronderstelde ik dat hij zelf niet zeker was of hij seronegatief was. Hoe meer ik er over nadacht, hoe onzekerder ik werd. Ik had al eens gelezen over een PEP-kuur, die hiv nog zou kunnen tegenhouden, ook als het virus al in je lichaam zou zitten. Zou ik dat moeten nemen? Al deze vragen gingen door mijn hoofd, terwijl ik in de nacht over de verlaten straten van de stad fietste.”

“Thuis schakelde ik direct mijn computer aan. Ik kwam op internet al snel te weten dat ik best niet wachtte tot ik naar mijn huisarts kon gaan, maar dat ik zo snel mogelijk naar een ziekenhuis moest gaan als ik PEP wilde. Maar op de vraag of wat me overkomen was reden genoeg was om met PEP te starten, vond ik geen heldere antwoorden en bleef ik met mijn twijfels zitten. Ik besloot een vriend, van wie ik hoopte dat hij nog aan het uitgaan was, een sms te sturen. Hij antwoordde meteen: hij zou

16 - de magneet

me terug bellen, want hij was onderweg in de wagen. Een gevoel van opluchting ging door mij heen. Op zo’n moment besef je pas echt wat het kan betekenen om vrienden te hebben waarop je kan rekenen.”

“Toen ik hem enkele minuten later aan de lijn had, legde ik hem de situatie uit en vertelde ik dat ik twijfelde over wat ik nu moest doen. Hij begreep mijn ongerustheid maar kon me ook geen pasklaar antwoord geven.

“Als je niet weet wat je moet doen, kan je beter te veel doen,” raadde hij me aan.

“Beter nu dingen doen die later overbodig blijken te zijn, dan niets te doen en daar later spijt van te hebben.” Ik hakte de knoop door en besliste om naar de spoedafdeling van het universitair ziekenhuis te gaan. Ik zou mijn verhaal op de spoed voorleggen en de beslissing door de behandelende arts laten nemen.”

“Ik sprong in mijn wagen en reed naar het U.Z., terwijl de stad stilaan wakker werd.

Op de spoedafdeling aarzelde ik opnieuw.

Hoe moest ik dit hier allemaal uitleggen? Ik heb er doorgaans geen probleem mee om met mijn huisarts of met vrienden over seks te praten, met alle details erbij, maar aan een ziekenhuisbalie is toch helemaal anders. Opnieuw overviel me de vrees dat ik me aanstelde. Gelukkig was het kalm in de ontvangstruimte. Ik vertelde aan de receptioniste dat ik me had laten neuken, maar dat het condoom was gescheurd, en dat ik wist dat mijn sekspartner met anderen wel eens onveilige seks had. Het voelde raar om dit tegen een compleet onbekende vrouw te vertellen.”

“Ze vroeg me om plaats te nemen in de wachtzaal en ging iemand halen. Enkele minuten later verscheen een verpleger. Ik gaf hem dezelfde korte uitleg als aan de baliemedewerkster. Hij vroeg me om hem te volgen naar een behandelruimte, waar een arts met mij zou komen praten. De arts zou beoordelen of mijn sekscontact zodanig risicovol was dat er best een PEP-behandeling kon worden opgestart.

Na enige tijd kwam de spoedarts en ook zij liet me opnieuw mijn verhaal vertellen. Er werd bloed getrokken dat meteen werd getest op hiv, met een sneltest, om uit te sluiten of ik voorheen al niet was besmet hiv.

De arts vroeg me in de hal te wachten op het resultaat van de test en daar te bellen naar mijn sekspartner, om hem te vragen om ook naar het U.Z. te komen. Ik belde hem op, legde de situatie uit en vroeg hem meteen hoe lang het geleden was dat hij zich had laten testen op hiv. Dit was enkele maanden geleden en de test was negatief.

Maar hij zag het niet zitten om nog diezelfde ochtend naar het U.Z. te komen en zijn bloed te laten testen. Hij beloofde dat hij dit de komende dagen bij zijn huisarts zou laten doen.”

“Gelukkig gebeurt er op een spoedafdeling wel altijd wat en wordt je afgeleid door de verhalen rondom je heen. Zo gaat de tijd snel vooruit, terwijl je probeert niet te veel te piekeren. Na enige tijd kwam de spoedarts met de melding dat mijn sneltest negatief was, maar dat ik inderdaad best een PEP-kuur volgde. Dat betekent dat ik gedurende vier weken dagelijks anti-hivmedicatie zou moeten nemen. Als ik door het gescheurde condoom hiv binnen had gekregen, zou de medicatie er voor moeten zorgen dat het virus niet zou kunnen binnendringen in mijn lichaamscellen. Hiv kan zich immers enkel vermenigvuldigen in bepaalde cellen van het lichaam. Na vier weken zouden alle virusdeeltjes die mogelijk zouden zijn binnengedrongen in mijn lichaam, afgestorven zijn. Ik kreeg voor 48 uur medicijnen mee, die ik om de twaalf uur moest innemen, vijf pillen ‘s morgens en vijf pillen ‘s avonds. Ik verliet het ziekenhuis met een dubbel gevoel. Ik wist dat ik de komende weken een hoop pillen zou moeten slikken. Maar tegelijk had ik ook een goed gevoel bij omdat ik de correcte beslissing had genomen om naar me naar de spoed te reppen. Ik zat ook nog met een boel vragen. Zou ik veel last hebben van de medicijnen? Volgens de informatie die ik op het internet vond, werd je er zwaar ziek van.

Aan wie kan je zoiets vragen?”

“Twee dagen later had ik in het U.Z. een nieuwe afspraak met de arts die mij verder zou opvolgen. Voor het eerst in mijn leven vroeg een vrouw me op de man af of ik top of bottom was. Dat is iets wat je normaal enkel onder homo’s hoort en al helemaal vreemd klinkt in een ziekenhuisomgeving.

Ook deze arts herhaalde dat het zinvol was dat ik een PEP-kuur volgde en benadrukte dat ik de medicatie vier weken lang stipt moest innemen. Ze legde me uit dat PEP de kans op besmetting met hiv niet uitsluit maar met 80% reduceert, op voorwaarde dat ik me strikt aan mijn medicatie hield.”

“Ze wilde weten of ik last ondervond van het innemen van de medicijnen. De voorbije dagen bleef dit beperkt tot een lichte misselijkheid kort na de inname. Ik zou in de daaropvolgende weken nog tweemaal mijn bloed moeten laten controleren en me nadien verder laten opvolgen bij mijn huisarts. Omdat men niet zeker was dat ik nog voldoende antistoffen had voor hepatitis en andere soa, kreeg ik ook een booster toegediend. Uiteindelijk vertrok ik met een plastic zak vol pillen voor de komende weken. Vermits ik de pillen om de twaalf uur moest innemen met wat eten, moest ik wat schuiven met mijn ontbijt en avondeten, maar het lukte om me stipt aan de innametijden te houden. Tijdens de eerste weken van de kuur liep alles redelijk vlot.

Een nieuwe bloedtest, twee weken na het incident, gaf opnieuw een negatief resul-

taat, ik was niet besmet. Maar in de weken die volgden, kreeg ik het steeds lastiger.

Het slikken van de pillen verliep moeizamer. Vaak had ik er braakneigingen bij, alsof mijn lichaam zich tegen de medicatie begon te verzetten. Ook het slikken van de pillen op zich gaf me al een slecht, ziek gevoel. Ik begon mijn pillen te haten, maar gelukkig zag ik de hoop pillen steeds verder slinken. Op de duur was het aftellen naar mijn laatste inname het enige dat me nog motiveerde om verder te gaan met de medicatie. De laatste keer pillen slikken voelde aan als een bevrijding. Een zestal weken later was er opnieuw een bloedtest gepland.

Ook deze gaf een negatief resultaat, dus nu was ik helemaal zeker dat ik niet besmet was geraakt. Ik weet natuurlijk niet of dit dankzij de PEP-kuur was, of dat ik sowieso nooit hiv heb binnengekregen. Toch ben ik blij dat ik het oordeel van de artsen heb gevraagd en gevolgd. En sinds die nacht laat ik ook altijd mijn gsm opstaan. Want ik heb zelf ondervonden dat je vrienden je soms plots nodig kunnen hebben, zelfs midden in de nacht.”

Mark Sergeant

PEP: zo snel mogelijk Heb je geneukt zonder condoom?

Of is het condoom gescheurd?

Als je er snel bij bent, kan een PEP-behandeling beletten dat je seropositief wordt.

4 PEP is er voor personen die een uitzonderlijk en ernstig risico op hiv liepen.

4 Een arts beoordeelt of je in aanmerking komt voor PEP. De arts zal een gesprek met je voeren over wat voor seks je had, en met wie. Neem indien mogelijk ook je sekspartner mee voor dat gesprek.

4 Een PEP-behandeling bestaat uit aidsremmers, met andere woorden dure medicatie. Deze wordt volledig terugbetaald door de ziekenkas.

4 Bij een PEP-behandeling moet je 4 weken lang pillen slikken.

De behandeling werkt niet bij iedereen en heeft mogelijk zware bijwerkingen.

4 Start zo snel mogelijk met de PEP-behandeling. Uiterlijk binnen de 72 uur, maar hoe eerder hoe beter.

4 Niet alle ziekenhuizen kunnen PEP opstarten.

Op www.mannenseks.be vind je de adressen waar je wel terecht kan.

de magneet - 17

Nieuwe waard en waardin voor Den Draak Hannes Peeters en Liesbeth De Smet nieuwe uitbaters café Het Roze Huis In oktober namen Liesbeth De Smet (26) en Hannes Peeters (24) Den Draak, het café aan Het Roze Huis, over. Toen de vorige uitbater Koen Bryon liet verstaan te willen stoppen, was het voor hem een logische keuze dat zijn vaste medewerkers de zaak zouden gaan runnen: “Het is alsof vader de zaak overlaat aan zijn kinderen.”

Hannes en Liesbeth waren nochtans niet voorbestemd om een café te gaan uitbaten. Hij studeerde sociaal-cultureel werk en zij communicatie. Maar allebei zochten ze een warme vaste holebiplek in ‘t Stad en dat vonden ze zo’n twee jaar geleden in Den Draak. Al snel belandden ze achter de toog. En nu zijn ze uitbaters van Den Draak.

“Koen wilde Den Draak overlaten aan iemand die het karakter en de sfeer van het café zou behouden”, vertelt Hannes. “We delen dezelfde waarden, we hebben een goede band met de klanten en met Het Roze Huis”, vult Liesbeth aan.

Het duo is Koen Bryon enorm dankbaar. “Hij heeft Den Draak geprofessionaliseerd en we kunnen nog altijd bij hem terecht voor zijn expertise. Want al kennen we het huis, toch is dit voor ons een grote stap. Zelfstandige worden en een café uitbaten is niet evident, maar het voelt niet als niet-evident aan”, vertelt Liesbeth.

18 - de magneet

Toch komt die stap op een juist moment. “We zijn recent afgestudeerd en wisten niet goed wat nu. Den Draak overnemen is een uitdaging die we graag aangaan.” Het grote voordeel is dat de gezichten van Den Draak niet veranderen. Hierdoor blijft de sfeer. “Daarom ook zijn de medewerkers gebleven.”

“In eerste instantie willen we eenzelfde lijn als Koen aanhouden.

Zo behouden we de maandelijkse feestjes”, vertelt Hannes. Toch zijn er al veranderingen merkbaar. Liesbeth en Hannes hebben al optredens georganiseerd in Den Draak, ze introduceerden een bier van de maand en hebben al een kleine snackmenukaart gelanceerd. “Mogelijk gaan we ook broodjes of een beperkte lunch aanbieden. Maar eerst moeten we ons toch nog wat inwerken.

De cocktailkaart gaan we ook updaten.”

Liesbeth en Hannes overwegen ook een actie rond Music For Life, maar wat juist, is nog een mysterie. “We zijn zelf een ‘Glazen Huis’, dus ideaal om mee te werken aan de actie.”

Timothy Junes

Maak kennis met Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel Met een dertigtal aangesloten holebi- en transgenderverenigingen vervult Het Roze Huis één van de belangrijkste rollen binnen de Vlaamse holebi- en transgendergemeenschap. Gedragen door een hele hoop vrijwilligers werkt de organisatie naar een aanvaarding van holebi-seksualiteit en genderexpressie in de ruimste zin. Ook bij minderheden binnen onze samenleving, zoals allochtonen en ouderen, maakt Het Roze Huis ‘holebi en transgender zijn’ bespreekbaar.

Naast een eigen werking met een aantal werkgroepen, richt Het Roze Huis Antwerpen zich naar de hele provincie Antwerpen.

Door plaatselijke initiatieven financieel en logistiek te steunen, draagt de organisatie bij tot emancipatie en empowerment van holebi’s en transgenders in alle uithoeken van de provincie.

Het Roze Huis Antwerpen wil er dan ook zijn voor elke holebi en transgender die met vragen zit. Daarnaast wil ze ook een plaats bieden aan zij die zich gewoon, onder gelijkgezinden, eens flink willen amuseren. Het Activiteitenteam staat daar garant voor!

Het Roze Huis wil vooral ook wegen op diegenen die vandaag het holebi – en transbeleid in ons land bepalen. Door politiek lobbywerk slaagt de organisatie erin zich door het politieke kluwen te wringen.

Kortom, Het Roze Huis Antwerpen is er voor iedereen!

Zin om mee te werken aan deze droom?

Het Roze Huis Antwerpen is steeds op zoek naar enthousiaste vrijwilligers.

Onthaal Nood aan een babbel? Zit je met vragen of ben je bezig met jouw coming-out? Blijf er niet mee zitten… Vrijwilligers van de Werkgroep Onthaal staan voor je klaar!

Elke donderdagavond van 19u tot 21u.

Meer info: onthaal@hetrozehuis.be of 03/288.00.84

HolebiBib Zin in een goed boek? Of wil je gewoon meer informatie over holebi-seksualiteit in de ruimste zin van het woord? Nood aan literatuur over het transgenderthema?

Vrijwilligers van de HolebiBib staan voor je klaar!

Elke dinsdagavond van 18u tot 20u.

Elke zaterdagmiddag van 15u tot 17u.

Meer info: holebibib@hetrozehuis.be of 03/288.00.84

Aangesloten verenigingen Een recent overzicht van onze aangesloten verenigingen vind je op www.hetrozehuis. be of elders in deze Magneet. Neem ook eens een kijkje op de infotoog en het infobord in Café Den Draak!

Zaalverhuur: Plan je privé of met je organisatie of bedrijf een vergadering, receptie of activiteit? Reserveer dan één van onze zalen. De prijzen zijn democratisch en onze medewerkers leggen je in de watten. Meer info en reservaties via secretariaat@hetrozehuis.be of 03/288 00 84.

STEUN ONS PROJECT Het Roze Huis kan niet bestaan zonder extra financiële ondersteuning. We rekenen dan ook op jou om ons het broodnodige duwtje in de rug te geven. Wist je dat je voor elke gift vanaf 40 euro op jaarbasis een fiscaal attest ontvangt? Dit doe je door te storten op onze projectrekening bij de Koning Boudewijnstichting met als mededeling ‘L78039-Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel’.

Je kan ons ook op tal van andere manieren steunen, bv. door ons te (laten) sponsoren door je bedrijf, geldelijk of in natura. Je kan ook ‘Krekelsparen’. Of informeer bij je notaris over een legaat t.v.v. Het Roze Huis.

ALGEMEEN CONTACTADRES: Het Roze Huis – Antwerpse Regenboogkoepel Draakplaats 1 2018 Antwerpen www.hetrozehuis.be info@hetrozehuis.be 03/288 00 84

Alle vrouwen die voetballen, zijn lesbisch Lesbiennes en heterovrouwen spreken over de vooroordelen Een blik achter de schermen van het vrouwenvoetbal. De Magneet sprak met: Caroline, Ine en Ann, die voetbalt bij Active Company. Allemaal hebben ze al enkele jaren ervaring binnen het vrouwenvoetbal. Kloppen de clichés? Hoe is het om als heterovrouw te douchen met andere, misschien wel lesbische, vrouwen? “Ik vind het zeker niet lastig om te douchen met andere vrouwen. Toen ik pas begon te voetballen vond ik het wel even raar, maar uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde.”

Als enige vrouw bij De Magneet probeer ik vrouwelijke thema’s aan te brengen.

Waarom dan niet meteen beginnen met een clichéonderwerp: vrouwen die voetballen. Tijd om enkele clichés de wereld uit te helpen, zoals daar zijn: “Vrouwen die voetballen zijn lesbisch” en “Voetbal is een mannensport”. Maar is dit ook wel zo? Ine en Caroline zijn beide heterovrouwen die voetballen. Ann is dan weer een lesbische vrouw. Zij heeft een relatie met een teamgenoot.

Waarom voetbal?

Ann: “Of ik voetbal nu gekozen heb omdat het niet zo vrouwelijk is, daar heb ik niet bij stilgestaan.

Ik voetbal gewoon graag.”

DM: Ann, Waarom heb je gekozen voor een team waar alle vrouwen lesbisch zijn?

Ann: “Voetballen in een lesbische ploeg is voetballen onder gelijkgestemden. De ploeg is opgericht met de bedoeling dat

Caroline: “Door te gaan kijken naar vrienden die voetballen, heb ik interesse gekregen. De combinatie van buitenlucht, sport, spel, competitie en teamgevoel sprak me aan.” mensen zich kunnen outen door middel van sport. Door samen te sporten vallen er bepaalde barrières weg. Toch voetballen er bij ons ook heterovrouwen. Iedereen is welkom, zolang ze maar holebi-gezind zijn.”

DM: Waarom heb je gekozen voor voetbal als sport?

Mannenvoetbal versus vrouwenvoetbal

De meeste meisjes beginnen hun voetbalcarrière op straat of op school. Ze spelen mee met de jongens van hun klas. Dit wordt ook aanvaard. Kinderen zijn ruimdenkerder dan volwassenen. Zij zullen je niet raar bekijken omdat je als meisje mee voetbalt. Integendeel, ze vinden het juist fijn. Ook ‘échte’ meisjes met staartjes en rokjes houden wel eens van voetbal. Het taboe dat meisjes van thuis uit niet mogen voetballen, verdwijnt ook meer en meer.

Ine: “Naast voetbal speel ik al langere tijd tennis. Ik wilde een tweede sport doen. Ik koos voor voetbal. Ik vond en vind het nog steeds ontzettend leuk om mij twee keer per week te kunnen uitleven op een voetbalveld. Ook de sfeer errond zou ik niet meer kunnen missen.”

Caroline: “Door te gaan kijken naar vrienden die voetballen, heb ik interesse gekregen. De combinatie van buitenlucht, sport, spel, competitie en teamgevoel sprak me aan.”

DM: Hebben jullie ook interesse in mannenvoetbal? Zijn er ploegen waarvoor je supportert?

Ine: “Ik heb inderdaad ook interesse in het mannenvoetbal. Als we niet zelf moeten voetballen, en ik heb niets anders aan de hand, ga ik supporteren voor de mannenploegen van VDP. Op nationaal niveau ben ik fan van SK Lierse. Op internationaal niveau supporter ik voor Barcelona. Als ik dan naar de voetbalwedstrijd kijk, is het effectief voor het voetbal en niet voor de knappe mannen. Het is natuurlijk wel mooi meegenomen.”

Caroline: “Ik kijk ook heel graag voetbal, in het stadion of op tv. Ik volg de Belgische en buitenlandse competitie van nabij. Mijn favoriete ploegen zijn dan weer Standard, Real Madrid en Juventus Turijn.

Ann: “Het mag gek klinken, maar ik volg het voetbal zo goed als niet.”

DM: Wat is volgens jullie het grote verschil tussen mannen- en vrouwenvoetbal?

Ine: “De kracht en vuile tackles bij het mannenvoetbal komen niet zozeer terug bij het vrouwenvoetbal. Er is ook verschil in intensiteit, maar dit is bij meerdere sporten zo.”

Caroline: “Mannen zijn sneller, krachtiger en agressiever. Ook draait het bij mannen meer rond geld.”

Vrouwen die voetballen zijn lesbisch DM: Ine en Caroline, hoe staan jullie tegenover holebi’s?

Ine: “Ik heb absoluut geen problemen met holebi’s. Een relatie draait om elkaar graag zien. Of dit nu twee mannen, twee vrouwen of een man en een vrouw zijn, dat maakt niet uit. Mijn allerbeste vriendin is bi. Toen ze me dit kwam vertellen, heeft ze dat heel mooi verwoord. Ze vertelde me dat ze niet verliefd geworden is op de persoon, maar op het karakter.”

Caroline: “Ik heb er ook absoluut. geen problemen met. Iedereen heeft de vrijheid zijn eigen seksualiteit op zijn eigen manier te beleven.”

DM: Hoe staan jullie tegenover een relatie tussen twee teamgenoten? Heeft dit een effect op de ploeg? Merk je dit in het spel?

Alle drie delen ze dezelfde mening. Ze vinden dat een relatie tussen twee teamgenoten moet kunnen, zolang dit geen negatief effect heeft op de ploeg. Het heeft zowel zijn voordelen als nadelen.

Ine: “Zo lang zij zich gedragen onder de douche stoort me dat echt niet. Tot hier toe is er nog niets voorgevallen waaraan ik me zou kunnen storen. Ik vind ook wel dat je als koppel veel dingen samen kunt en moet doen, maar dat je ook nog voldoende dingen voor jezelf moet hebben.

Voetbal op ons niveau blijft immers een hobby waarbij je je ten volle moet kunnen amuseren.”

Caroline: “Dit kan zorgen voor een positieve dynamiek. Bijvoorbeeld wanneer de twee mensen elkaar zeer goed vinden op het veld, heel goed samenwerken.

Maar het kan ook wel door andere leden van de groep als storend ervaren worden.

Zoals wanneer relationele problemen op het veld of in de kleedkamer uitgevochten worden. Het kan de sfeer ook negatief beïnvloeden. Of dit nu een lesbische, homoof heterorelatie is maakt volgens mij ook geen verschil.”

Ine: “Ik vind het zeker niet lastig om te douchen met andere vrouwen. Toen ik pas begon te voetballen vond ik het wel even raar, maar uiteindelijk zijn we allemaal hetzelfde. Ik vraag me soms wel af wat zij van mij denken. Is dat hetzelfde als ik met een man zou douchen? Zouden zij de andere meisjes stiekem keuren? Zouden zij onderling bespreken wie de mooiste borsten

Ann: “Ik heb zelf een relatie met één van mijn teamgenoten. Ik heb hier dus zeker geen probleem met. Zolang dit geen hinder geeft voor de ploeg.”

Ann: “Ik heb zelf een relatie met één van mijn teamgenoten. Ik heb hier dus zeker geen probleem met. Zolang dit geen hinder geeft voor de ploeg.”

DM: Ine en Caroline, vinden jullie het niet lastig om als heterovrouw te douchen met andere vrouwen, die dan misschien lesbisch of bi zijn?

heeft en wie de meest sexy poep?”

Caroline: “Ik heb hier ook geen probleem met. Ik doe al mijn hele leven aan teamsporten waar samen gedoucht wordt. Ik sta daar niet bij stil.”

DM: Is het werkelijk zo dat er meer lesbische meisjes zijn in de voetbal dan

in andere teamsporten? Hoe komt het volgens jullie dat voetbal zoveel lesbische vrouwen aantrekt?

Ine:“In het voetbal zijn er inderdaad wel ‘veel’ lesbische meisjes, maar misschien zijn er over het algemeen nu ook meer lesbische vrouwen. Onze maatschappij is immers veranderd en aanvaardt holebi’s nu meer dan vroeger. Daarom komen er nu misschien meer holebi’s uit de kast. Misschien moet er eens een grondig onderzoek uitgevoerd worden om na te gaan of deze stempel op het vrouwenvoetbal terecht of onterecht is. Daarbij kan je natuurlijk ook de vraag van de kip of het ei stellen: gaan lesbische meisjes eerder voetballen dan heteromeisjes of zijn meisjes die voetballen eerder lesbisch dan meisjes die niet voetballen?”

Ann: “Het valt me op dat de lesbische vrouwen in ons team vroeger al op straat voetbalden, misschien waren zij iets minder betrokken bij meer typische vrouwelijke activiteiten. Net die vrouwen vinden het dan ook prettig om deze sport verder te beoefenen. Maar lesbische vrouwen die vroeger niet voetbalden zullen niet per definitie ineens gaan voetballen, die zullen andere activiteiten zoeken waar ze zich prettig voelen.

Volgens mij wordt het aanvankelijk in de scholen ook

eerder zo gestuurd. Voetbal is voor jongens. Maar hoe langer hoe meer wordt de drempel voor meisjes ook op school lager en worden ook vrouwen gestimuleerd zodat ze kunnen voetballen.” 4

Geïnteresseerd in vrouwenvoetbal?

Waarom dan niet eens proberen bij Stavazah. De nieuwe ploeg van Active Company… “We vinden het belangrijk dat er een holebitintje zit in de ploeg omdat het andere lesbische vrouwen kan helpen zich te uiten of zich goed te voelen zonder dat ze zich moet verstoppen achter een façade maar anderzijds is dit niet hét belangrijkste aspect.” Zij trainen wekelijks en af en toe wordt er een wedstrijd gespeeld, met voetbal als belangrijkse

gemeenschappelijk punt. Fun en sport staan centraal en iedereen kan hier zijn plaatsje krijgen. Voel je het een beetje kriebelen… Ga dan zeker eens kijken of meedoen. “Je zult zien dat het echt ook wel iets voor jou is.”

Meer info kan je vinden op http://stavazah.wordpress.com of via 0476 760 133 (Ann) de magneet - 21

De vooroordelen DM: Kloppen de vooroordelen volgens jullie dat voetbal een mannensport is en alle vrouwen die voetballen lesbisch zijn?

Ine: “Dat voetbal een mannensport is, kan ik langs één kant nog wel begrijpen. Het niveau van mannen- en vrouwenvoetbal is echt wel erg verschillend, zelfs op het hoogste niveau. Maar uiteindelijk is dat met veel sporten zo. Er is inderdaad een verschil tussen mannen en vrouwen op veel sportvlakken, maar daarom mogen vrouwen die sporten wel uitoefenen. Ik vind het wel jammer dat het vrouwenvoetbal niet naast het mannenvoetbal staat.

Ik wil hier ook nog aan toevoegen dat we echt wel geen orgieën houden in de douche, zoals vele mannen denken.”

Caroline: “Ik vind ze geen van beide kloppen. Vrouwen kunnen op hun eigen manier even goed voetballen en écht niet alle vrouwen die voetballen zijn lesbisch.”

22 - de magneet

Ann: “Het zijn vooroordelen, maar of ze kloppen? Je mag altijd eens komen kijken bij ons in de ploeg. Het vooroordeel van de truitjes wisselen is ook zo absurd.”

lificatie moeten overwegen.”

Caroline: “Ik vind dit een schande. Al dan niet lesbisch zijn heeft toch niets te maken met het behoren tot de beste speelsters

Ine: “ik vraag me soms wel af wat zij van mij denken. Is dat hetzelfde als ik met een man zou douchen? Zouden zij de andere meisjes stiekem keuren? Zouden zij onderling bespreken wie de mooiste borsten heeft en wie de meest sexy poep?”

DM: Om af te sluiten. Wat vinden jullie ervan dat Nigeria tijdens het wereldkampioenschap in juni een selectie maakte op basis van het al dan niet lesbisch zijn (en dus niet op de beste speelsters)?

Ine: “Dat vind ik pure discriminatie. Zo’n selectie moet gebaseerd zijn op kwaliteit, anders verdien je het niet deel te nemen aan het WK. Moest dit geweten zijn bij de organisatie, dan vind ik dat zij een diskwa-

van een bepaald land. Het druist in tegen de fundamentele vrijheden van de mens.

Deze mensen zouden veroordeeld moeten worden.”

Ann: “Je mag niet uitgesloten worden omdat je lesbisch bent, maar je mag ook niet geselecteerd worden omdat je niet lesbisch bent. Je verdient gewoon een plaats omdat je goed bent binnen je ploeg.”

Sanne Hosteaux

Towers’ Men

De Prekersstraat 44 2000 Antwerpen Tel. 03 233 67 98 www.towers-men.be

TOWERS’ MEN

Under-, Beach- & Nightware

Open: ma 13:00 tot 18:00 di tot en met za 10:00 tot 18:00

de magneet - 27

Als één geslacht niet genoeg is

Hermafrodieten – tweeslachtigen - zijn een speling van genen en hormonen Jongen of meisje? Voordat de echografie ingeburgerd geraakte, was dit de eerste vraag bij elke geboorte. Eén op 4500 baby’s wordt echter geboren met een onbepaald geslacht.

Omdat hij/zij beide geslachtskenmerken vertoont. Interseksualiteit heet dat. In de planten- en dierenwereld erg bekend, voor de mens een fundamenteel probleem.

Even technisch Hermafrodiet is een term die verschillende ladingen dekt. Technisch is een hermafrodiet een organisme dat zowel eierstokken en een vagina heeft als ballen en een penis. Bij mensen bestaan die inderdaad, maar bij hoogste zeldzaamheid. Een variant is dat de baby vrouwelijk is (XX-chromosoom), maar toch mannelijke geslachtsdelen heeft, omdat hij/zij een genetische verandering bezit die gezorgd heeft voor een erg hoge testosteronproductie.

Er kan bij de bevruchting ook een vermenging van chromosomen gebeurd zijn (X of Y, die het geslacht bepalen): sommige cellen kunnen meer mannelijke (=Y) chromosomen bevatten, terwijl andere cellen dan weer meer vrouwelijke (=X) chromosomen bezitten. In dit geval zullen de beide geslachtsorganen zich wel ontwikkelen, maar niet volledig. De baby zal dan een soort van penis hebben en iets wat op eierstokken lijkt, maar geen van beide is verder ontwikkeld.

De wijngaardslak is hét klassieke voorbeeld: tweeslachtigheid.

Organismen die zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken hebben. En dus ook de mannelijke en vrouwelijke geslachtsorganen. Bij het slakje gaat dat heel vanzelf. Twee wijngaardslakjes komen elkaar tegen, zien het wel zitten om te paren en voilà: effe in 69-houding kunnen ze elkaar in twee richtingen bevruchten. Ze zijn én mannetje én vrouwtje. Fijn toch, de natuur?

In de plantenwereld is hermafroditisme eigenlijk volkomen normaal. Ruim 95 procent van de plantenwereld is hermafrodiet.

In de plantenwereld is hermafroditisme eigenlijk volkomen normaal. Ruim 95 procent van de plantenwereld is hermafrodiet. Kijk maar naar bloemen: zij hebben zowel de mannelijke geslachtskenmerken, het stuifmeel, als de vrouwelijke: de stamper (in het midden van de bloem). Planten die zich via bloemen voortplanten zijn dus gewoon hermafrodiet. De wietplant is trouwens een treffend voorbeeld van een tweeslachtige plant.

In de dierenwereld ligt dat al wat anders. Hermafroditisme komt ook wel voor, maar niet zo geweldig vaak: ongeveer vijf procent van de diersoorten is hermafrodiet. En dit seksuele verschijnsel kan zich op meer dan één manier voordoen.

Als een hermafrodiet zichzelf kan bevruchten (waar is de fun?) spreken we van partheogenese. Dit moeilijke woord kom je vooral tegen bij bepaalde slakken, bladluizen, de wandelende tak en sommige soorten slangen en hagedissen. Nu lijkt de wandelende tak inderdaad niet meteen het meest seksueel aantrekkelijke beest, dus goed voor hem dat hij zelf alle kanten uitkan. Even voor afwisseling zorgen tussen het geslacht kan ook: een tijdje man zijn, en een tijdje wijfje. Het is waargenomen bij vissen, vooral aquariumvissen (je komt daar toch niet veel volk tegen) en bij schaaldieren.

24 - de magneet

Een nog ander ‘geval’: de baby is genetisch gezien mannelijk (heeft dus XY chromosomen) en produceert genoeg mannelijk hormoon testosteron, maar zijn weefsels beantwoorden deze chemie niet.

Zo kan de persoon die hieruit groeit behoorlijk vrouwelijk zijn, maar geen eierstokken hebben ofwel een vorm van tweeslachtige voortplantingsorganen bezitten. Je ziet: wat hormonen en genen met ons doen, kan letterlijk alle kanten op.

Regenwormen In de dierenwereld is het toch allemaal een beetje eenvoudiger.

Neem nu de regenworm. Biologisch gezien een ringworm en lid van de familie van de gelede wormen. Wat is daar nu interessant aan, zal je zeggen, maar het leuke is dat hij zich voortplant via zijn ‘zadel’, da’s de verdikking die je ergens op twee derde van zijn lengte aantreft. Dit ‘zadel’ scheidt slijm af waarin de eitjes gelegd worden. Het maakt helemaal niet uit of de regenworm een mannetje of een wijfje tegenkomt om te paren: hij is hermafrodiet. Hij is dus ook een zij – en omgekeerd. Alle regenwormen bevruchten dus elkaar. Spannend: als je een regenworm in twee kapt, is de kans groot dat het deel met het ‘zadel’ zich verder zal kunnen voortplanten: het draagt immers de eitjes waarmee de ‘hij’-kant van de worm zichzelf kan bevruchten. Veel van onze slakkensoorten zijn ook zo veelzijdig: als ze er zin in hebben kunnen ze elkaar altijd bevruchten, welke slak ze ook tegenkomen. Gezellig daten.

Mensen staan wel een beetje hoger op de evolutionaire ladder dan regenwormen en slakken. Een echte hermafrodiet heeft wel de kenmerken van beide geslachten: hij/zij heeft dus zowel eierstokken als zaadbalweefsel. Het komt bij mensen voor dat aan één lichaamskant een eierstok zit en aan de andere een zaadbal, maar ook dat je aan beide kanten alletwee hebt. Zowel eierstok als zaadbal zullen hormonaal wel functioneren, maar nooit volledig tot rijping komen.

Daarom is de term hermafrodiet niet altijd correct: een hermafrodiet moet vruchtbaar zijn. Bij mensen is dat maar uiterst zelden het geval. Sommige bronnen maken daarom het onderscheid: een hermafrodiet heeft minstens één eierstok en één zaadbal, en beide geslachtsdelen zijn vruchtbaar. Een interseksueel heeft zowel mannelijke als vrouwelijke geslachtskenmerken, maar slechts één daarvan is vruchtbaar.

Meisje of jongen?

Hoe dan ook, de vraag bij een geboorte is: “Meisje of jongen?”. Een kind moet immers bij de aangifte op het gemeentehuis een geslacht hebben. Hier rust op hermafroditisme een groot taboe. Bij de geboorte van een hermafrodiete baby stellen artsen daarom voor om snel te kiezen: welk geslacht zal de baby hebben?

We kunnen opteren voor hormonentherapie of voor de snelste ‘aanpassing’: een operatie.

De vraag of we moeten toegeven aan de maatschappelijke druk om meteen met een jongen of een meisje tevoorschijn te komen, is heel relevant.

De vraag of we moeten toegeven aan de maatschappelijke druk om meteen met een jongen of een meisje tevoorschijn te komen is daarbij heel relevant. Misschien moet de omgeving aanvaarden dat de natuur met zijn chromosomen en hormonen allerlei spelletjes durft spelen? Dat dus ook interseksualiteit een actueel gegeven is en blijft. Er zijn wetenschappers die ervoor pleiten om interseksuele mensen te laten opgroeien zonder operaties of therapie, tot ze zelf oud en wijs genoeg zijn om uit te maken tot welk geslacht ze wensen te behoren.

Lady Gaga Deze madam is een van de bekendste mensen die als interseksueel bestempeld wordt. Op het internet circuleren filmpjes waar je in haar slip onder de opwaaiende rok een ferme bobbel ziet die velen als een penis met ballen catalogeren. De zangeres zou zelf al verteld hebben dat ze hermafrodiet is. Toch niet alles geloven wat ze zegt: ze heeft al veel tegenstrijdigheden verkondigd. Wellicht is er in haar geval wel sprake van interseksualiteit: ze heeft kenmerken van beide geslachten maar is maar ‘bij één geslacht vruchtbaar’.

Als je onder het rokje van Lady Gaga kijkt zie je vormen die velen als een penis met ballen catalogeren Een ander voorbeeld is de loopster Cater Semeyna. De foto’s die je van haar vindt zijn ontegensprekelijk die van een interseksuele persoon.

Wat er ook van zij, het is boeiend om te onderzoeken hoe genen, chromosomen en de natuurlijke ‘spelletjes’ daarmee kunnen leiden tot mensen die helemaal mens zijn maar nét dat tikkeltje anders. Een lesje chemie en biologie als verplichte bagage voor ieder van ons ware geen slecht idee.

Tweeslachtig De term hermafrodiet komt uiteraard uit de Griekse mythologie, de godenleer waarin de goden voor alles een oplossing – of tenminste toch een verklaring – brengen.

Hermaphroditus was de zoon van de goden Hermes en Aphrodite. De jongeman was begiftigd met een bijzondere uiterlijke schoonheid.

Op een van zijn tochten werd de nimf Salmacis op hem verliefd. Haar verleidingskunsten werkten niet zo geweldig, tot Hermaphroditus in een meer ging zwemmen, overtuigd dat hij daar alleen was. De nimf dook stiekem ook het water in, waarna ze de godenzoon omhelsde en zoende.

Hermaphroditus was daar niet mee gediend (was hij misschien van de familie?) en verzette zich. De nimf gaf het niet op, klemde zich aan hem vast en bad tot de goden dat hij zich met haar zou verenigen. Haar gebed werd verhoord. Zij werden tot één lichaam.

En dus tweeslachtig.

Maar Hermaphroditus was daar niet zo happy mee. Hij bad daarom tot de oppergod Zeus dat iedereen die in hetzelfde meer zou baden, hetzelfde lot zou ondergaan. Ze zouden allemaal zowel man als vrouw worden.

De welwillende oppergod verhoorde ook Hermaphroditus’ bede en zo kwam het dus dat de wereld voortaan ook door hermafrodieten bevolkt zou worden. Zij het dan niet zo veel, want wie weet nog waar dat meer ligt?

De term hermafrodiet komt ook in andere mythologieën voor. In de Noorse mythologie bestaat er ene Ymir, die hermafrodiet ofte tweeling is. In de Finse mythologie zijn er zelfs meerdere goden die hermafrodiet of in hun termen geslachtsloos zijn.

Dirk Clotman

Caster Semenya, de 21-jarige Zuid-Afrikaanse atlete die in 2009 goud won op het WK atletiek in Berlijn, is een hermafrodiet.

Ze heeft geen eierstokken of baarmoeder. de magneet - 25

Leven met hiv: een terugblik na 30 jaren De Magneet kreeg een anonieme brief van een persoon die al 30 jaar met hiv leeft. We vonden het belangrijk - en niet alleen in het kader van Wereldaidsdag - deze met jullie te delen. We hebben de inhoud quasi ongewijzigd weergegeven.

Zoals elk menselijk leven anders en uniek is, kan ook dit verhaal geen absolute waarde opeisen voor eenieder die deze 30 jaren heeft doorleefd. Allen hebben we ongetwijfeld andere medische en psychologische ervaringen doorgemaakt.

Ik werd lichtelijk ziek, maar diepgaande onderzoeken gaven geen uitsluitsel. En ik herstelde. Maar de kranten begonnen te schrijven over een dodelijke ziekte in de homowereld. Een maatschappelijke paniek sloeg om ons heen, en de stigmatisering, de ‘homoziekte’ was geboren. Persoonlijk voelde ik angst en wanhoop, want hoopvolle gedachten waren in die momenten onmogelijk. Met wanhoop en angst leven is zeer stressvol en vermoeiend, en de enige overlevingsreactie is dikwijls het ontvluchten, de ontkenning. Terwijl de doodskisten een gekend decor werden, probeerde je toch je emoties te bevriezen, afstand te nemen van dit stuk leven, en je in je eigen wereld en waarheid terug te trekken. Ik kon me dit veroorloven, omdat ik niet ziek werd; maar zonder echt te weten, wist ik ... Een gezonde levensstijl en een zekere graad van wetenschappelijk inzicht beschermden me. Met volle kennis van zaken als mens heb ik geen onbezonnen risico’s veroorzaakt voor derden. Onze humane verantwoordelijkheid zit diep in ons, maar ook dit mechanisme is kwetsbaar. Ik zie wel dat een gevoel van frustratie – vooral bij jongeren die zo geraakt zijn in hun diepste vorm van seksuele beleving – kan leiden tot een risicovol gedrag. Ook hier gaat de homocultuur niet vrijuit. Daar het seksuele (en het adonisch gegeven van elke fysieke prikkel) bijna de enige waardenorm is, kan ik begrijpen dat sommigen tot een onbeheersbare frustratie neigen. Helaas.

Als jongeman vertrok ik in het begin der jaren 80 van vorige eeuw – klinkt als zeer lang geleden en zo voelt het ook wel een beetje – naar de VS om verder te studeren aan de unief. Hoewel ik rationeel geen probleem meende te hebben met mijn homofiel-zijn, had ik blijkbaar dit vertrek en deze afstand toch nodig om uit de kast te komen. Vanuit emotioneel opzicht bleek ik toch zeer gevoelig te zijn voor het maatschappelijk conformisme, waardoor ik mijn identiteit met studentikoze ijver had dichtgedekt, en gepakt met beurzen en onderscheidingen de plas overstak.

“De ontdekking van het virus deed hoop ontstaan in de wetenschappelijke wereld, maar in het leven van elke dag bleven mensen sterven”

Niets wees erop dat ik in een mijnenveld zou terechtkomen, aangezien men nog niet sprak over een mysterieuze ziekte en dus ook het virale karakter nog verre van gekend was. Met een dubbel gevoel van opwinding maar ook treurnis ondervond ik hoe de homowereld zo seksueel gedreven was. Als homoseksueel had je de indruk dat het ‘seksuele’ bijna gelijk stond aan de identificatie van een totale identiteit, hetgeen bij mij tot op heden nog steeds enige weerzin opwekt. We zijn allen mensen op zoek naar liefde en intimiteit, maar het seksuele karakter van deze leefwereld gaf hier weinig ruimte toe. Dit is zeker niet oordelend noch veroordelend bedoeld, want ik begreep wel dat ik hier onderdeel van uitmaakte, en nog meer dat de maatschappelijke normen en waarden deze subcultuur van anonimiteit in de hand hadden gewerkt.

De jaren gingen voorbij. Men ontdekte dat de ziekte van virale oorsprong was. En toen kwamen de eerste testen. Men kon de waarheid niet meer ontlopen. De ontdekking van het virus deed hoop ontstaan in de wetenschappelijke wereld, maar in het leven van elke dag bleven mensen sterven en was er medische onmacht. Ik bleef ‘gezond’ en begon aan een veelbelovende loopbaan na mijn militaire dienst. Met hinsight zie ik nu hoe – naast de kindpsychologie die elkeen met zich meedraagt - ik stilaan een dubbel spoor ontwikkelde in mijn gedragspatroon; enerzijds voelde ik me zeer betrokken en verantwoordelijk ontdaan van een taaie maatschappelijke hypocrisie, maar anderzijds had ik een afschermend en emotieloos schild opgebouwd op persoonlijk niveau. Ik kon moeilijk onderscheid maken tussen hoopvol en hopeloos, en vechten en volharden waren noodwendigheden in dit leven. Voor zover men leefde, leefde men op tijdskrediet.

Mijn eerste seksuele ervaring was niet enkel weinig intimistisch, maar ook helemaal niet aangenaam. En toen leerde ik ook snel dat seksuele handelingen zich meestal best voltrokken zonder woorden, dus ook zonder echte persoonlijke betrokkenheid.

Wat ik toen natuurlijk niet besefte, was dat elke daad een levensbedreigend gevolg kon hebben. En dat risicovolle moment herinner ik me nog zeer goed. Ik heb nooit rancuneuze gevoelens gehad jegens de zogezegde besmetter, noch een persoonlijke schaamte gehad jegens mezelf. De totale onwetendheid geven geen voeding aan zulke gevoelens.

26 - de magneet

Het virus deed zich moeilijk ontbloten; het was zeer eenvoudig en dan toch zeer intelligent. Ik hoorde van mensen die niet besmet werden, ondanks hun permanente blootstelling aan het virus (prostitutiemilieu). Mijn intuïtie heeft me steeds doen aanvoelen dat daar het uiteindelijke antwoord tot een oplossing zou liggen. In de jaren tachtig was de genetische wetenschap evenwel niet zover gevorderd om daar reeds echte onderzoeken naar te kunnen uitvoeren. Nu anno 2011 is men daar wel volop onderzoek aan het voeren. De eerste behandeling was de

monotherapie (AZT) die voor velen heil bracht, al was het soms of dikwijls tegen een hoge prijs. En zelfs toen heb ik vrienden of bekenden verloren. De cocktail-therapie deed het perspectief van deze ziekte grondig veranderen. Het was geen doodsvonnis meer, en de levenskwaliteit van de besmette mensen ging er zeer sterk op vooruit. Verder had men ook voldoende kennis en ervaring opgedaan met zowel de CD4-waarde (waardegraad van de immuniteitssterkte, aangezien deze cellen door het virus worden vernietigd) als de virale lading. Bij mij persoonlijk was dit van vitaal belang. Mijn CD4-waarde is nooit drastisch gedaald (zoals bij vele acute besmettingen), maar het virus zat natuurlijk al wel een kwarteeuw in mijn lichaam. Vanuit dit perspectief heb ik ook leren leven met onzekerheden, of het feit dat er geen zekerheden zijn. Vroeger was het niet duidelijk of sommige van mijn medische perikelen moesten toegeschreven worden aan de besmetting of niet. Nu bij de inname van de medicatie is het niet duidelijk of problemen gekoppeld zijn aan de besmetting, de medicatie of gewoon het ouderdomsproces dat geen van ons ontloopt. Verder hebben we geen enkele kijk op de lange termijn effecten van de medicatie. Maar met een terugblik van 30 jaren mag men van geluk spreken dat deze medicatie bestaat.

“Ik had mezelf psychologisch afgeschreven, de berusting was het enige verweer tegen decennia van onzekerheid” Ik heb mijn vader in 2005 en mijn moeder in 2006 afgegeven; zeer kort na elkaar zijn ze gestorven. Bij de dood van mijn moeder heb ik voor de eerste maal de pillen ingenomen. Haar begrafenis gaf me een schok. Enerzijds dacht ik een pact te hebben met het virus na méér dan een kwarteeuw : als ik het virus met rust laat, laat het virus mij met rust. Anderzijds had ik mezelf psychologisch afgeschreven; de berusting was nog het enige verweer tegen decennia van onzekerheid. Medisch was dit natuurlijk bedriegelijke nonsens, want mijn lichaam stond op de rand van de afgrond.

Sinds het innemen van de medicatie gaat alles beter, en moet ik terug leren leven. Inderdaad, een mens kan soms meer vrees hebben te moeten leven dan te moeten sterven. Gelukkig is op de dag van vandaag de medische en psychologische ondersteuning zo gevorderd dat vele traumatische ervaringen kunnen worden beperkt.

Als ik recent besmette mensen ontmoet, voel ik bij hen wel een sterk schaamtegevoel, aangezien ze met al die kennis nog steeds de ziekte hebben opgelopen. Ik voel ook de zeer sterke frustratie en opstandige woede bij sommige jongeren, die in het hart van de seksuele beleving zich ‘afgestraft’ voelen. Ofschoon ik deze woede met mildheid tracht te benaderen, ben ik ook soms boos dat er nog zo veel besmettingen zijn in zo’n ontwikkeld land als België. En wederom: hier gaat de homowereld niet vrijuit. Net als het stigma en het taboe rond hiv dat niet enkel in de ruime gemeenschap maar ook in de homowereld nog zo hardnekkig is. Alles wat met seks te maken heeft, leidt tot taboe en hypocrisie. Ook in de homowereld kan men zich moeilijk verheffen in het zoeken naar de mens met grote M, en blijft men verstrikt zitten in het zoeken naar seksuele prikkels. Er is niets verkeerd met deze seksuele prikkels, want het kan zo’n sterk en mooi instrument zijn in het zoeken naar ware intimiteit. Op dit gebied zijn homo’s ook macho’s in hun aard.

Hoevelen onder ons bewonderen niet exclusief het fysieke lijf

(de vrouwen zouden het in de heterowereld reeds vrouwonvriendelijk noemen) en geraken moeilijk verder in de zoektocht naar eigenwaarde? Hivpositieven worden ronduit gedeklasseerd in hun eigen milieu, omdat ze niet meer kunnen meespelen volgens de spelregels. Welk spel en welke spelregels? Dat liefde seks is? Dat seks neuken is?

Vrij veilig! Uiteraard, maar dit voelt voor mij als een open deur intrappen. Erken vooral je menselijke zwaktes. Dat is al een

“Ik voel bij recent besmette mensen een sterk schaamtegevoel, aangezien ze met al die kennis tóch nog de ziekte hebben opgelopen” stapje verder. Voorkom dus het gebruik van alcohol of andere roesmiddelen waar de seksualiteit om het hoekje lonkt, waar de seksconsumptie zich aanbiedt. Ik hoor van vele lotgenoten dat ze onder invloed het veilig vrijen verwaarloosden, of zich gedwongen zagen tot onveilige handelingen. Maar het belangrijkste is: wees een kwetsbare mens die in zijn zoektocht naar intimiteit en genegenheid niet steeds naar seks ‘grijpt’ als troostprijs, en die het orgasme niet enkel in een roes beleeft.

Seks kan zeer krachtig zijn, en creatieve seksualiteit kan de intensiteit versterken. Het kan evenwel ook een ontsnappingsroute zijn bij het zoeken naar genegenheid. Hier ligt ook een stukje verklaring van het stigma rond hiv in onze eigen homocultuur.

de magneet - 27

World Outgames Antwerpen: “sport is sociale cohesie”

Holebitoernooi blikt vooruit op 2013 De World Outgames Antwerpen 2013 (WOGA) hebben in oktober hun eerste drie ambassadeurs aangesteld. Zangeres Kate Ryan, kampioen handboogschieten Ivan Denis en Antwerpse ondernemer Jean-Jacques Westerlund zullen de Outgames in de stad en in de wereld promoten.

Kate Ryan zal ook het themalied voor de Outgames componeren. Dat deed ze al voor de EuroGames in 2007. De Kempense zangeres heeft niet alleen een trouw holebipubliek, haar vader is ook homo.

De 20-jarige beroepsmilitair en kampioen handboogschieten Ivan Denis is niet alleen geboren en getogen Antwerpenaar, hij is ook een van de weinige openlijk homoseksuele topsporters. Denis zal niet alleen het sportieve luik van de WOGA ondersteunen, maar ook een rol spelen in het mensenrechtencongres. Hij zal er het holebibeleid bij de Belgische strijdkrachten toelichten.

Industrieel en Zweedse consul-generaal Jean-Jacques Westerlund werd dan weer geëerd omdat hij gratis een pand ter beschikking stelt van de vzw World Ooutgames Antwerpen 2013. Dat geldt als een flinke bijdrage aan de organisatie.

Urbi (in de stad) Het Antwerpse stadsbestuur verleent heel wat steun aan de Outgames. Zo hebben cultuur- en toerismeschepen Philip Heylen (CD&V) en zijn sportcollega Ludo Van Campenhout hun volle gewicht in de schaal gelegd om de Outgames überhaupt binnen te halen. “De Outgames worden een feest van, voor en met iedereen”, vertelt Heylen.

Als het toernooi ‘voor iedereen’ is, waarom zijn er dan Spelen voor holebi’s? “Antwerpen wilt als stad gelijke kansen en gelijke rechten blijven promoten”. Bovendien, geeft toerismeschepen Heylen toe, zijn de Outgames goed voor de portemonnee van de horeca.”De holebigemeenschap is zeer aantrekkelijk.” De organisatie hoopt immers op zo’n 12.000 actieve deelnemers en 250.000 bezoekers.

v.l.n.r. J.-J. Westerlund, Kate Ryan en Yvan Denis

28 - de magneet

Et orbi (en in de wereld) “Antwerpen telt bijna 500.000 inwoners, één derde zal over tien jaar jonger zijn dan 18 en één derde ouder dan 60”, vertelt schepen van Sociale Zaken Monica De Coninck. “Ook is er veel verkleuring. Werken aan sociale cohesie en leren om respectvol met elkaar om te gaan is geen hol begrip. Sport helpt daarbij.”

“Twee op de drie Antwerpenaars doen aan sport”, vult schepen van Sport Ludo Van Campenhout aan. “Antwerpen is in 2013 ook sporthoofdstad van Europa. De Outgames passen daar mooi in.”

Sport, cultuur en mensenrechten De World Outgames zijn eerst en vooral een sportief evenement.

Er zullen competities zijn tussen 3 en 11 augustus 2013. Op het menu staan balsporten, waterdisciplines, denksporten, dans, atletiek en fietswedstrijden.

Het cultuuraanbod van de WOGA is zeker geen ‘hoogcultuur’.

De organisatie voorziet vooral evenementen om te socializen met film, muziek, feestjes, brunches, zang, poëzie en veel meer. Ook kunnen de Outgames steunen op het cultuuraanbod van de stad.

Op 5, 6 en 7 augustus 2013 houden de Outgames een mensenrechtencongres. De holebi- en transgenderkoepel çavaria is hierbij de inhoudelijke partner. Een thema is er nog niet. Wel streeft çavaria ernaar om een derde van de deelnemers uit het Zuiden aan te trekken. Dat kunnen evengoed migranten zijn. Yves Aerts van çavaria omschreef het als “niet-blanke mannen uit de middenklasse”. Het congres vindt plaats in Antwerpen. Even was er sprake om die in Brussel te houden.

Timothy Junes

Stad Antwerpen schaart zich achter de Outgamesvlag

Dames dubbel

Afscheid van Danielle en Joke Danielle Cobbaert en Joke Weckesser verlaten binnenkort het team van Het Roze Huis. Tijd om samen te zitten voor een terugblik.

Danielle Cobbaert Danielle Cobbaert verlaat eind december het secretariaat van Het Roze Huis. Dat is het slechte nieuws. Het goede nieuws is dat Danielle actief blijft als vrijwilligster.

Ongeveer drie jaar geleden startte Danielle als vrijwilligster op het secretariaat. Kort daarna vroeg toenmalige coördinator Brian Broeders of ze dat ook als werknemer wilde doen. Na enkele administratieve geplogenheden kon ze in juni 2008 aan de slag.

“Het begon met de EuroGames in 2007”, vertelt Danielle.

“Daar kreeg ik de smaak te pakken. Na een tijdje werkzoekend te zijn, voelde ik me terug nuttig.” Na de EuroGames volgde Het Roze Huis. “Het scheelde weinig of ik ging voor Amnesty International”, vertelt Danielle. Gelukkig reageerde HRH sneller.

Net als meer verenigingen moet Het Roze Huis besparen.

Jammer genoeg betekent dit dat Danielle niet meer voor het secretariaat kan werken. “Maar ik blijf actief in Het Roze Huis”, verduidelijkt ze. “Ik wil meewerken aan De Magneet en allicht ook de werkgroep ICT”.

Als secretariaatsmedewerkster was Danielle een manusjevan-alles. “Ik deed zeer veel administratieve ondersteuning zoals ledenadministratie of verslagen. De zalenverhuur was een taak voor vrijwilligers.”

Danielles hoogtepunt was de Knitting Against AIDS Actie, de solidariteitsactie rond Wereldaidsdag. “Door sjaals te breien, gaven we symbolisch warmte aan mensen met hiv”, vertelt ze. “In mijn wildste dromen hoopte ik op vijftig sjaals. Het werden het vijfhonderd!” Bovendien kreeg KAA een standje in de Antwerpse Stadsfeestzaal wat voor heel wat zichtbaarheid en media-aandacht zorgde.

Danielle verlaat het secretariaat eind december 2011.

30 - de magneet

Joke Weckesser Na bijna zes jaar dienst neemt Joke Weckesser afscheid van Het Roze Huis. Haar toekomst ligt hoogstwaarschijnlijk in het beroepsonderwijs. Maar ze laat de Draakplaats niet helemaal achter.

In februari 2006 begon Joke te werken bij Het Roze Huis. Ze kwam uit de wereld van de allochtonenverenigingen en dus was ze geknipt voor de dialoogprojecten Toledo en Mazumgumzo. Toen de toenmalige algemeen coördinator Kenneth Mills in april 2008 Het Roze Huis verliet, volgde Joke hem op.

1001 jobs Maar wat houdt algemeen coördinator zijn nu in? “Goed dat je het vraagt”, grijnst Joke. “Je moet alles kunnen. Politiek lobbyen, subsidiedossiers opstellen en opvolgen, personeelsbaas spelen, stagiairs begeleiden, 106 vrijwilligers coördineren, sleuren met drank en materialen, een engelengeduld bezitten, inhoudelijk het Huis runnen, het huishouden runnen, rekeningen opvolgen, kuisen, lekkende kranen dichten, de kelder leegscheppen, verzekeringen opvolgen. Enzovoorts. Gelukkig krijg ik hierbij heel wat hulp van vrijwilligers.”

Joke krijgt ook 70 ‘echte’ mails per dag, spam niet meegerekend. “Daarvan beantwoord ik er zo’n 50. Soms zijn problemen ondertussen al opgelost.”

Ze doet haar job nog steeds graag, maar toch moest ze nu wel weg. Jokes dochter Wadi’a is ondertussen vier geworden. De job van algemeen coördinator is wel erg flexibel, de schoolkalender van Wadi’a niet. Bovendien is ze een huis aan het verbouwen. Die combinatie werd dan ook erg moeilijk.

“Ik deed en doe mijn job erg graag”, vertelt ze overtuigd. Er is echter een tijd van komen en gaan. “De organisatie heeft ook nood aan een wissel, dat is gezond. Daarom verlaat ik ook het bestuur. Ik wil zeker niet een schoonmoeder zijn voor mijn opvolger of opvolgster.”

Wat wordt het dan wel? “Ik ga me inzetten bij de werkgroep activiteiten.” Als personeelslid kon ze daarvoor geen tijd vrij maken, maar haar expertise kan ze als vrijwilligster wel gebruiken.

Oorlog en vrede Wat waren Jokes hoogtepunten bij Het Roze Huis. “Er waren er zo veel, sommige projecten zijn me toch meer bijgebleven. “Zo zit de interculturalisering van en met Het Roze Huis me nauw aan het hart. Dat blijft trouwens een uitdaging.”

VLAANDERENS GROOTSTE MAGAZINE VOOR HOLEBI’S GROOTSTE EN TRANSGENDERS VLAANDERENS MAGAZINE VOOR HOLEBI’S EN TRANSGENDERS

ABONNEER NU ABONNEER NU EXTRA VOORDELIG! EXTRA VOORDELIG!

“Toen ik startte, leefde Het Roze Huis op gespannen voet met het stadsbestuur. We kregen subsidie en er was die hele huurkwestie (stad en huis ruzieden over hoeveel huur er moest betaald worden, nvdr). Wie dreigden bovendien in een juridisch steekspel te verzeilen. Dat geschil is nu opgelost. Meer zelfs stad en Huis zijn een convenant aangegaan met engagementen tegenover elkaar. De samenwerking is dus zeker verbeterd.”

“Maar ook de samenwerking met de provincie is de voorbije jaren uitstekend verlopen. Gedeputeerde Marc Wellens steunt ons. Het Roze Huis is een provinciale koepel en die samenwerking is even belangrijk als die met de stad.”

Je ne regrette rien?

Zijn er dan weer zaken waarvan Joke spijt van heeft? “Ik vind het jammer dat onze organisatie nog zo afhankelijk is van subsidies.

Daarom is ook de werkgroep fundraising gestart. Die maakt onze leden, vrijwilligers en sympathisanten bewust van het belang van giften en andere inkomsten.” Het Roze Huis is natuurlijk niet de enige non-profitorganisatie met dit probleem.

Die afhankelijkheid van subsidies heeft zo nare consequenties.

“De regels rond overheidssteun zijn strak, waardoor er geen ruimte is om buiten de lijntjes te kleuren”, legt Joke uit. “Zo hebben we de succesvolle actie Knitting Against Aids moeten afvoeren. Dat was een beslissing die ik met pijn in het hart heb moeten nemen. We konden de inzet van personeel hiervoor niet verantwoorden. Maar Danielles trekkersrol was in 2009 en 2010 onontbeerlijk. De breiactie had echt fulltime aandacht nodig. Dat kunnen vrijwilligers onmogelijk geven.”

“Voor ik vertrek wil ik graag nog hard werken aan de digitalisering van de werken”, besluit Joke. “Zo zou de zalenhuur digitaal moeten kunnen. Als dat afgerond geraakt, zal ik erg gelukkig zijn.”

Toekomst in het onderwijs Joke verlaat Het Roze Huis eind januari. Nadien wilt ze lesgeven in het beroepsonderwijs. “Ik wil graag ‘project algemene vakken’ (PAV) geven. Je hebt dan een achttal leerlingen in de klas.

Leerlingen in het beroepsonderwijs zijn erg rechtuit. Soms zijn ze moeilijk of leven ze in een moeilijke thuissituatie. Onderwijs is lesgeven, maar ook opvoeden. Dat trekt me erg hard aan.”

In een vorig leven heeft Joke al PAV gegeven, ze dus waaraan ze begint. In januari begint haar zoektocht naar een nieuwe werkplek.

Timothy Junes

www.zizo-magazine.be www.zizo-magazine.be

Tussen het mannelijke schoon in Colombia

Wolfsvrouw - Als instinct ontwaakt Luc De Keersmaecker is geen onbekende voor Het Roze Huis. Hij is een vaste deelnemer aan de yogalessen van Active Company op donderdag. Toen hij spontaan naar ons toekwam met een exemplaar van zijn debuutroman Wolfsvrouw, Als instinct ontwaakt waren we zo gecharmeerd dat een bespreking niet kon uitblijven.

Nathalie, het hoofdpersonage, werkt in een opvangcentrum voor drugsverslaafden. Haar moeder is gehandicapt en vraagt permanente zorg, dit en de combinatie met een veeleisende baan hebben tot gevolg dat er weinig beweegt in Nathalies sociale leven. Als het opvangcentrum sluit kan Nathalie met een nieuwe baan beginnen als ontwikkelingswerker in Columbia. Voor haar is het meer dan een nieuwe baan, het is een manier om uit haar huidige leven te breken.

Haar leven in Colombia is inderdaad heel verschillend: een ander klimaat, andere gewoonten en zeden. Nathalie past zich vrij goed aan ze krijgt ook oog voor het mannelijk schoon.

Maar leven en werken in een Midden-Amerikaans land is niet zonder enig gevaar… Uiteindelijk is het haar ex-collega Gert die een reddingsoperatie op touw zal zetten.

32 - de magneet

Het boek is vlot geschreven, een reisboek, een avonturenboek,… een jongensboek? Het is niet een echt gay boek maar moet dat noodzakelijk? Al na 2 regels weet je wel dat Gert op mannen valt: bloedrood op de gaydar. Hier en daar krijg je wat meer details over Gert zijn privé leven. Het hoofdpersonage blijft duidelijk Nathalie. In de bib hanteren we een scheiding tussen mannen- en vrouwenboeken, hier krijgt ondergetekende een dilemma voorgeschoteld. Een mannenboek? Of een vrouwenboek? Ik heb gekozen voor een vrouwenboek (F1010) maar een andere invulling kan ook.

Lees het boek en laat ons uw mening kennen.

(Een aanpassing van categorie blijft mogelijk) Uw boekenbeheerder, Gilbert De Cooman

Antwerp Pride vzw p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen bart@antwerppride.com; www.antwerppride.eu.

het roze huis antwerpse regenboogkoepel Het Roze Huis Antwerpse Regenboogkoepel vzw Café Den Draak Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, 03 288 00 84 info@hetrozehuis.be; www.hetrozehuis.be l Elke dinsdag (18u-20u) en zaterdag (15u-17u): Holebibib l Elke donderdag (19u-21u) Onthaal in café Den Draak. Ook op afspraak op een ander moment of andere plaats; bellen of mailen. Bellen kan enkel op donderdag tussen 19u-21u op 03/288.00.84 of mail naar onthaal@hetrozehuis.be. l Elke laatste vrijdag van de maand: De Roze Draak, Spellenclub van Het Roze Huis (vanaf 20u). Gezellige avond waarop allerlei gezelschapspelen worden gespeeld, gratis en iedereen welkom. Niet tijdens de zomermaanden.

Meer info op spellenclub@hetrozehuis.be Het Roze Huis is lid van lid van çavaria (www.cavaria.be), de wereldkoepelorganisatie ILGA (www.ilga.org) en de Europese koepelvereniging ILGA Europe (www.ilga-europe.org).

Onze aangesloten verenigingen : AA-holebigroep ‘De Eerste’ Holebi’s met verslavingsproblemen p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Gauke.poppema@kreatos.be l Elke dinsdag:bijeenkomst AA De Eerste (holebi’s met verslavingsproblemen) in Het Roze Huis (20-22u30) Active Company Actieve sport en ontspanning voor holebi’s p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Tel. 0477 51 03 05 , Fax. 03 248 37 85 info@activecompany.be; www.activecompany.be l Elke maandag: badminton en zwemmen l Elke dinsdag: active workout en volleybal. l Elke woensdag: koor, worstelen en zwemmen l Elke donderdag: yoga en bedminton l Elke zondag: badminton, tennis, fietsen (laatste zondag van de maand), hiking (zondag van eerste volledig weekend van de maand) en nordic walking (elke derde zondag van de maand).

Ballroomdansen in lessenreeksen en volgens data die je vindt op www.activecompany.be Voor gedetailleerde informatie rond de sporten, zie www.activecompany.be of Time Out, het magazine van Active Company. Bij Active Company vinden sommige van de activiteiten niet plaats op feestdagen en tijdens schoolvakanties.

Antar Een regenboog aan cultuur en vrije tijd p/a Draakplaats 1,2018 Antwerpen 0486 66 67 01 antar.vzw@gmail.com; www.antar.tk l Elke derde donderdag:(behalve in augustus) ledenvergadering Antar in Het Roze Huis, vanaf 20u. Meer info op antar.vzw@gmail.com

Atthis Voor vrouwen die van vrouwen houden Geuzenstraat 27, 2000 Antwerpen 03 216 37 37 atthis@atthis.be; http://www.atthis.be l Elke vrijdag en zaterdag:praatcafé voor lesbiennes van in het lokaal van Atthis (20.30u) l Elke eerste vrijdag: danscafé voor lesbiennes vanaf 20.30u bij Atthis l Elke vierde vrijdag: 40-pluspraatavond voor lesbiennes vanaf 20.30u Bonus Social club voor holebi’s die jong van hart en open van geest zijn p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen bonusplusminus@hotmail.com l Elke eerste en derde donderdag: praatcafé Bonus, Den Draak (café van Het Roze Huis), Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (21u) Boysproject – CAW De Terp Sociale organisatie voor mannelijke sekswerkers Ook gratis SOA check-up Appelmansstraat 12 bus 1, 2018 Antwerpen 03 293 95 90 boysproject@cawdeterp.be; www.boysprojects.be www.info4escorts.be l Elke woensdag en donderdag: Drop-Inn van Boysproject van 14u tot 21u. Gratis SOA-test en inenting hepatitis-B. Voor meer informatie rond het aanbod zie www.boysproject.be De Flamingo’s Antwerpse holebistudentenclub p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen deflamingos@hotmail.com; www.clubflamingo.be De Klaproos Praatgroep voor holebi’s Goudvinkstraat 32, 2260 Westerlo 016 69 60 46 klaprooskempen@msn.com Dubbelzinnig Praatgroep voor bi’s p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@dubbel-zinnig.be; www.dubbel-zinnig.be l Elke eerste donderdag van de maand: bijeenkomst bi-praatgroep Dubbelzinnig in Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u).

Alle inlichtingen: info@dubbel-zinnig.be El Mismo Holebivereniging voor 26+ info@elmismo.be; www.elmismo.be l elke laatste donderdag van de maand: babbelkroeg in Café Refuge, Zimmerplein 12 te Lier.

Enig Verschil Holebi-jongerengroep Voor jongeren tot 30 jaar. p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@enigverschil.be; www.enigverschil.be l Elke woensdag: van 20u tot 23u (tot 24u als volgende dag vakantiedag is) EV-café in Kavka, Oudaan 14, Antwerpen l Elke eerste woensdag van de maand: activiteit van 19u tot 21u in Kavka, Oudaan 14, Antwerpen.

Maken van onthaalafspraken via www.enigverschil.be.

Gay Business Antwerp Belangengroep voor roze ondernemers Draakplaats 1, 2018 Antwerpen gaybusinessantwerp@telenet.be HijZijZo! Holebivriendenkring Molenstraat 76, 2300 Turnhout info@hijzijzo.be; www.hijzijzo.be onthaal@hijzijzo.be : 0494/85 04 77 HijZijZo! Ouders van Holebi’s p/a Molenstraat 76, 2300 Turnhout ouders@hijzijzo.be; www.ouders.hijzijzo.be onthaal@hijzijzo.be ; 0494/85 04 77 Homo- en Lesbiennewerking Mechelen (HLWM) Holebivereniging voor alle leeftijden Hanswijkstraat 74, 2800 Mechelen 0486 14 17 87 info@hlwm.be; www.hlwm.be l Elke donderdag: voetbaltraining mannen HLWM ‘the Pink Devils’, Vrijbroekpark Mechelen (19-20u), info via 0486/14 17 87, info@pinkdevils.be en www.pinkdevils.be l Elke vrijdag: babbelkroeg HLWM (21.00u-01.00u), Hanswijkstraat 74, Mechelen (21u). De babbelkroeg is rookvrij. l Elke tweede vrijdag: beleggersclub 3G. Info via beleggersclub@googlegroups.com l Maandelijks: mountainbiketochten met HLWM 0472/51.81.43 of info@hlwm.be Voor het mountainbikeprogramma kan je surfen naar www.hlwm.be.

Homomannen 40+ Een nieuw initiatief voor homomannen p/a Draakplaats 1; 2018 Antwerpen leon.c@skynet.be l Elke maand bijeenkomst. Deze bijeenkomsten kunnen in Het Roze Huis zijn of men gaat op stap.

Meer info via leon.c@skynet.be of via 03 288 00 84 Klein Detail Holebi-jongerengroep Kwakkelstraat 71, 2300 Turnhout 2 info@kleindetail.be; www.kleindetail.be l Elke derde zaterdag van de maand: praatcafé Klein Detail, Kwakkelstraat 71, Turnhout (vanaf 20u) ’t Kwadraat Vereniging voor holebi-ouders p/a Draakplaats 1; 2018 Antwerpen info@tkwadraat.be, www.tkwadraat.be LINQT vzw Online community voor holebi’s Salvi Jansen, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0494 16 56 53 info@linqt.be, www.linqt.be Mangho Opvang en begeleiding van (ex–) getrouwde homo’s François Verhaert, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen Ouderen 0496 16 63 66 (François) Jongeren 0496 59 92 96 (Jan) mangho-a@hotmail.com, www.mangho.be l Elke derde woensdag van de maand: praatavond Mangho voor de ouderen in de Grote Zaal van Het Roze Huis, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen, van 20 tot 22u. Bijeenkomst vanaf 19u30 in Café Den Draak, zelfde adres. Info via

de magneet - 33

mangho-a@hotmail.com. De jongeren komen om de twee maand bijeen; alle info via Jan op 0496 59 92 96 of jean@34@live.nl.

Meer informatie www.mangho.be Oekandana? Vereniging voor (ex-)partners van holebi’s en transgenders p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0476/73 28 45 (Hilde) oekandana.praatgroep@gmail.com.

Pimpernel40plus Vereniging voor lesbiennes 40+ p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 03/218 97 56 (Leentje) www.pimpernel40plus.be; pimpernel40plus@telenet.be l Elke eerste zondag van de maand: vanaf 14u bijeenkomst in café Den Draak Pinkwave GLBTQ radio van Antwerpen Noordland 7a, 2040 Zandvliet redactie@pinkwave.be, www.pinkwave.be l Elke donderdag: gaat het janettenradioprogramma Pink Wave op de enige echte vrije radio Radio Centraal in de ether (van 20.30u tot 22.00u) Te beluisteren op 106.7 en via de Stream van Radio Centraal: http://streaming.radiocentraal.org/. Op zaterdag wordt de voorgaande uitzending gepubliceerd op de website en podcast www.pinkwave.be

Shouf Shouf vzw Multiculturele holebiorganisatie p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0499 70 50 07, info@shouf-shouf.be, www.shouf-shouf.be l Elke laatste vrijdag van de maand: bijeenkomst op de zolder(19u) van Het Roze Huis.

Info: info@Shouf-Shouf.com SWEEZO Mechelse holebi-jongerengroep tot 30 jaar. p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@sweezo, www.sweezo.be Vlaamse Gender Kring Gendervereniging p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen info@vlaamsegenderkring.be, brittspelters@skynet.be; www.vlaamsegenderkring.be l Elke derde vrijdag van de maand: Vaste bijeenkomst Vlaamse GenderKring, HRH, Draakplaats 1, 2018 Antwerpen (20u30) info: info@vlaamsegenderkring.be of brittspelters@skynet.be VREAK Holebitheater Holebitheatergroep p/a Draakplaats 1, 2018 Antwerpen 0498 53 33 44; wim.morbee@gmail.com; www.vreak.be Werkgroep Homofilie Kempen (WHK) Holebivereniging voor alle leeftijden p/a de Merodelei 40/1, 2300 Turnhout 0486 88 22 37 of 0486 40 86 79 whk@skynet.be; www.whk.be

34 - de magneet

Werkgroep Internationale Solidariteit met Holebi’s (WISH) Engagement rond holebi’s en mensenrechten p/a Draakplaats 1,2018 Antwerpen 03 288 00 84 wish@hetrozehuis.be; www.starttowish.be World Outgames Antwerpen 2013 vzw Brouwersvliet 19-21, 2000 Antwerpen 03 337 87 50 info@woga2013.org; www.woga2013.org Onze partnerorganisaties: Çavaria Vlaamse koepelvereniging Kammerstraat 22, 9000 Gent 09 223 69 29 info@cavaria.be; www.cavaria.be Wel Jong Niet Hetero (WJNH) Holebi-jongeren in Vlaanderen en Brussel Kammerstraat 22, 9000 Gent tel 09/355 41 87 info@weljongniethetero.be; www.weljongniethetero.be

Holebi-diensten Holebifoon (info over holebi-seksualiteit) 0800-99 533 gratis nummer www.holebifoon.be Zizo Magazine voor holebi’s www.zizo-magazine.be Sensoa Centrum voor seksuele gezondheid en hiv 03 238 68 68 info@sensoa.be www.sensoa.be l Elke tweede zondag: HIV-café van 15u tot 22u, De stroming(ACV), Almoezenierstraat 12, 2000 Antwerpen. Meer info: positief@sensoa.be Holebi-sites:

De andere Roze Huizen:

Gaybelgium portaalsite voor holebi’s www.gaybelgium.be

Casa Rosa Kammerstraat 22, 9000 Gent 09 269 28 12 info@casarosa.be; www.casarosa.be

Gaylive portaalsite voor holebi’s www.gaylive.be

Het Nieuwe Huis Kuringersteenweg 179, 3500 Hasselt 011 74 06 01 (LACH vzw) 011 25 22 94 (De Madam vzw) info@holebilimburg.be ; www.holebilimburg.be

Gayworld portaalsite voor holebi’s www.gayworld.be

Het Holebihuis Diestsesteenweg 24, 3010 Kessel-Lo admin@holebihuis.be Maison Arc-en-Ciel (Alliàge asbl) 7, Hors-Château, 4000 Liège (Luik) courrier@alliage.be; www.alliage.be Regenbooghuis Polaris Groentemarkt 19a, 8400 Oostende 059 43 96 17 info@polaris-wvl.be, www.polaris-wvl.be Regenbooghuis (vzw Rainbowhouse) Kolenmarkt 42, 1000 Brussel 02 503 59 90 info@rainbowhouse.be ; www.rainbowhouse.be

Gayportal actuele verzamelsite voor holebinieuws www.gayportal.be Holebi Info informatiesite voor holebi’s http://holebi.info/