hoogstraten
Fred en Evelien Van Ostaijen stoppen er mee
Een afscheid na dertig jaar Highstreet “Ik heb alleen maar mooie herinneringen aan de voorbije dertig jaar“, zegt Fred Van Ostaijen die op 7 juni afscheid nam van Highstreet, de danstempel die Hoogstraten mee op de kaart heeft gezet. Na Cherry Moon, Boccaccio en Illusion is het nu ook einde verhaal voor de Highstreet. Tot 13 september houdt Summer Saturdays elke zaterdag de HI-Club, een zaal bij de discotheek, open. Daarna gaat de discotheek wellicht terug voluit met nieuwe eigenaars, maar dat is nog niet helemaal duidelijk. Stomping Fats en Cosmos Iets meer dan dertig jaar geleden leerde Fred Van Ostaijen, toen bezig met Desparated Company en drive-in Stomping Fats, Yves Hoskens kennen. Yves was al op zijn 15de met radio Cosmos begonnen en iets later draaide hij in café ’t Hoekske in Meer. Het klikte en samen organiseerden ze een dansnamiddag in ’t Fortuin in Meer. Daar ontstond de idee om zelf met een discotheek te beginnen. En dat werd Highstreet, op de hoek van de Gelmelstraat en de Dr Versmissenstraat in een oud pand, ooit nog café De Vrachtwagen en de Tinnen Pot en later, na een nieuwbouw, café De Gelmel en nu HoutRu. Maar het zeg maar bouwvallige pand was niet te isoleren, met terechte klachten van de buren tot gevolg.
Naar de molen Fred en Yves, toen net 30 en 20 jaar oud, wisten dat de molen met feestzaal van Jules Hens aan
de Sint-Lenaartseweg te koop stond en in mei 1985 waagden ze de sprong. Een riskant maar gedeeld risico dat ze samen namen in een daarvoor opgerichte PVBA. Met de ervaring die ze opdeden in de Gelmelstraat, goed overleg en veel eigen werk werd de molen een heuse discotheek. In de Gelmelstraat kon er hooguit 350 man binnen, in Highstreet anno 1986 kon men 1500 man aan. Vanaf het eerste uur werd alles professioneel aangepakt met buitenwippers aan de deur, camera’s binnen en buiten, een streng toezicht op druggebruik en een 50-tal parttime werknemers. Om het geheel financieel haalbaar te maken moest men per weekend vier tot vijfduizend man over de vloer krijgen en dat lukte. Meer zelfs, Highstreet was een van de zes grootste discotheken van het land en ging mee met de tijd: de ene verbouwing volgde op de andere en Highstreet werd een flinke KMO.
Om de vijf, zes jaar werd er zwaar geïnvesteerd in het interieur, het licht en het geluid. Dat telkens vernieuwen vraagt lef, maar het is nodig om de mensen te blijven boeien en ze te behouden. Zo werd er tien jaar na de opening een verdieping op het gebouw rond de molen gebouwd en in 2003 werd de HI25 geopend. Oorspronkelijk bedoeld om de iets ouderen op te vangen, bleek dat al vlug niet zo eenvoudig omdat die, eenmaal goed en wel getrouwd, niet meer zo vaak uitgaan in het discomilieu. HI25 werd dan de HI-Club, een kleiner afzonderlijk lokaal goed voor een 400 man, naast de echte discotheek beneden waar 2.000 man in kan.
Frank Raes Begin jaren ’90 stapte Yves uit de zaak en draaide alles rond Fred en de laatste jaren rond zijn dochter Evelien. Wat naambekendheid betreft kreeg Highstreet hulp van Frank Raes, die tijdens zijn voetbalcommentaar te pas te onpas herhaalde dat Gert Verheyen zijn toenmalige vrouw in Highstreet leerde kennen. Gert woonde immers vlakbij en kwam wel eens langs. Highstreet trok ook veel Nederlanders aan. Blijkbaar houden ze van die gezellige Belgische sfeer en voelen zich in Highstreet veilig door het goed draaiende security-systeem. Een systeem van hard optreden zodat de boel niet verziekt.
Yves Hoskens en Fred Van Ostaijen voor Highstreet in 1986 26 - JULI - AUGUSTUS 2014 - DE HOOGSTRAATSE MAAND
Zo werden er de laatste jaren systematisch jongeren geweigerd, op een half jaar tijd soms tot 1000 man.