, . s e
r k k . t t
n n
e k
n
e s r
meerle
Pastoor in Meerle Terug in België wilde hij liefst een rustperiode inlassen, maar al snel belde de bisschop met de vraag om in Meerle pastoor te worden. Er was een tekort aan priesters en de pastoor van Meerle ging toen net met pensioen. “Het was een grote cultuurbreuk met mijn leven van de vorige 20 jaar. Van het arme maar open en levendige Guatemala, naar het gesloten Meerle. Het contrast kon moeilijk groter zijn. En mis ginder of hier, dat is een wereld van verschil. Ginder uitbundig en met veel muziek en dans, hier gesloten en ingetogen, afstandelijk. Maar dat is nu eenmaal het karakter van de Kempische mens en aangezien ik ook een Kempenaar ben, herkende ik dat en paste ik snel weer aan”. Fons vond in Meerle een goed georganiseerde parochie, met veel vrijwilligers en een groot verenigingsleven. “Pastoor Verheyen had dat goed op de rails gezet en Piet Van Hoof heeft dat onderhouden. Het was gemakkelijk integreren en werken voor mij. In onze parochie zijn vele vrijwilligers actief en ik kan erop vertrouwen dat zij dat alles met zorg en toewijding doen. Voor onze dankavond voor de vrijwilligers versturen we tot 300 uitnodigingen en er komen meer dan 100 mensen op af. Dat is meer dan de kerkbezoekers. Maar je hoeft niet elke week in de kerk te zitten om een goede christen te zijn. Ik ben heel blij met het werk dat die mensen buiten de kerk doen. Dat is de grote kracht hier en dat vind ik fijn werken.”. Naast pastoor van Meerle is Fons ook pastoor in Meer en federatiecoördinator voor de regio Hoogstraten-Rijkevorsel. “Veel werk, veel vergaderen, meestal ‘s avonds dan nog. Maar ik doe het werk graag. Liever dat dan uitsluitend ‘sacramentenboer’ zoals ze in Guatemala een priester noemden die niets anders deed dan de mis, de communie, de biecht. Die niet tussen de mensen leefden en werkten. Maar ik weet me hier goed omringd en dat is een geruststelling. De parochie blijft draaien, ook als ik er niet ben”.
Toekomst Komt er na Fons nog een nieuwe pastoor in Meerle? “Moeilijk te zeggen hoe het gaat evolueren. We zien gelukkig steeds meer leken aan het werk, die ook liturgische taken op zich nemen. Binnen het bisdom zijn we bezig gespreksronden te houden om een visie voor de toekomst uit te schrijven. We zien wel wat er komt. Ik blijf zolang de gezondheid het toelaat.” Uit de verjaardagwensen van zijn parochianen blijkt dat ze hem dat van harte toewensen. (jaf)
In Memoriam
SECRETARIS ADRIAAN ( JAAN) VAN BOXEL Geboren in Meerle op 10 april 1916 Overleden in Mariaziekenhuis, Lommel op13 december 2011 Jaan werd geboren in de Hazewind, een grote boerderij in de Dorpsstraat, als zoon van Louis Van Boxel en Liza Verheyen. Als kind kreeg hij kinderverlamming,zodat zijn linkerbeen verlamd bleef maar met een aangepast orthopedisch toestel kon hij toch stappen en zich verplaatsen. Daar hij zeer goede rapporten behaalde in de lagere school en door zijn verlamming niet geschikt was om in de boerenstiel te stappen, trok hij naar het College in Herentals waar hij zijn middelbare studies voltooide. Nadien volgde hij de provinciale bestuurswetenschappen te Turnhout en te Antwerpen. Hij werd primus van de klas en als beloning kreeg hij een plaats in de administratie van het provinciebestuur. Na de tweede wereldoorlog werd Constant Vermeulen, secretaris van de gemeente Meerle, gepensioneerd. In zijn plaats wordt Jaan Van Boxel benoemd tot secretaris door de gemeenteraad. Hij is dat gebleven tot in 1977 wanneer de gemeente werd gefusioneerd tot Groot Hoogstraten. Hij bleef op post in het Raadhuis tot op zijn pensioen in 1981. Hij was de man met een grondige kennis van de wetten en reglementen, die de dossiers grondig samenstelde, zodat hij het schepencollege en de gemeenteraad uitvoerig kon voorlichten .Samen met zijn rechterhand, René Vanderhenst, bediende op de gemeente, hebben zij de nodige impulsen gegeven zodat Meerle met verharde wegen en rioleringen niet ten achter bleef. Hij was minzaam in de omgang, nooit kwam een hard woord over zijn lippen, geen woordenwaterval maar met de gepaste humor wist hij toch de juiste toon te treffen. Hij had het geluk dat op politiek gebied er vaak eensgezindheid was, zodat de administratie behoorlijk haar werk kon doen. Hij huwde met Jozefa Rommens, een verpleegster in dienst van de Christelijke Ziekenkas. Zij kregen twee zonen: Louis die arts werd in Lommel en Jos die witte Pater werd en op dit ogenblik in Rome verblijft als medewerker in het hoofdbestuur van de Witte Paters. Jaan was ook sociaal heel bewogen. Na het overlijden van Dokter Gommers, hoofdman van de kruisbooggilde Sint Joris in 1945, werd hij de nieuwe hoofdman van de gilde. Hij zou dit blijven tot in 1997. Onder zijn leiding kwam het nieuwe gildelokaal tot stand met de schietstand aan het Gemeenteplein. Met de clan Verschueren haalde de gilde vele
prijzen binnen met de schietingen binnen het verbond. Hij was steeds op pad met zijn gildebroer Ward Van Haperen. Ook in andere verenigingen was hij actief. Hij richtte de Christelijke Vereniging van Gehandicapten op voor het gebied Meerle, Meer en Meersel-dreef, waarvan hij jaren de voorzitter was. In de fanfare was hij 17 jaar de trouwe schatbewaarder en speelde hij ook de saxofoon-bariton bij concerten, tevens was hij bij de toneelbond de leider die de toneelstukken uitkoos en de souffleur was bij de uitvoeringen. Ook werkte hij vele jaren als schatbewaarder van de Missiewerking. In de parochie was hij jarenlang de administrator van de Bond van het Heilig Hart. Maandelijks moesten de mensen hun kaart binnenbrengen bij het te communie gaan. Jaan verzamelde de kaarten, stempelde ze af en sorteerde honderden kaarten om ze te bezorgen aan de ijveraars. In de jaren 40 en 50 zong hij ook mee in het mannenkoor. Hij was een van de eerste lectoren in de kerk. Tot op hoge leeftijd was hij zeer actief in het gemeenschapsleven. Hij werd steeds aangesproken als secretaris Toen hij 80 jaren oud werd, heeft hij vele functies uit handen gegeven en kon hij rustig genieten op zijn appartement, gebouwd op dezelfde plaats waar vroeger de boerderij stond waar hij geboren was. Met de nodige hulp heeft hij daar tot de laatste weken verbleven en is op hoge leeftijd ter ziele gegaan. (Karel Pauwels)
DE HOOGSTRAATSE MAAND - JANUARI 2012 - 47
DHM_januari_321.indd 47
22-12-2011 10:52:21