meerle
‘Mijnheer Pastoor’ werd 70 jaar MEERLE – Hij hoort het niet graag, dat mijnheer pastoor. Zeg maar Fons, mijnheer pastoor is van vroeger tijden. Eind november werd Fons 70 jaar en werd hij door de parochianen in de bloemetjes gezet. Aan zijn huis zetten ze een plakkaat met een tekstje om hun waardering te tonen: “Pastoor Soontjens werd deze week 70 jaar Daarom plaatsen we dit kleine gebaar We willen hem graag grondig en terecht eren want we mogen via hem veel van God en liefde leren Bij de start van de Advent willen we dit samen met iedereen vieren Met een drankje na de mis willen we de pastoor op gepaste manier sieren. Pastoor, Fons, nog vele goede en gezonde jaren wij hopen dat voor jou de zon steeds mag klaren!” Na een feestelijke misviering, werd hij in de bloemetjes gezet en getrakteerd op een drankje en een hapje. Wij gingen met hem een praatje maken over het ‘pastoor’ zijn en andere dingen van het Meerlese leven.
Bevrijdingstheologie Fons is een Kempenaar. Uit Kasterlee, waar zijn familie woont en waar hij nog elke week eens langs gaat. Zijn middelbare studies deed hij aan het Klein Seminarie in Hoogstraten. Daarna trok hij naar Leuven om er te gaan studeren aan het College voor Latijns-Amerika, een college van de faculteit Filosofie en Theologie. Een college dat op verzoek van de paus werd opgericht om het grote gebrek aan priesters in Zuid-Amerika op te vangen. Er studeerden heel wat Zuid-Amerikanen. “Ik wilde graag priester worden, maar vooral uit sociale beweegredenen. Het ‘traditionele’ pastoor zijn, zei me weinig. Ik wil graag in de sociale sector aan het werk”.
hij nog verder wilde studeren. “Sportkot”, zei ik hem. Helaas lag dat niet in de bisschoppelijke bedoelingen met Fons. Na zijn studies werd Fons – bij wijze van stage – onderpastoor in Wildert en Putte-Kapellen. Hij ging bij de voetbalploeg van Wildert spelen. “Toen de pastoor dat hoorde, was die helemaal niet enthousiast. Een voetballende onderpastoor! Later was het mijn felste supporter”. Ook in Guatemala, waar hij daarna terechtkwam, was sport altijd een deel van zijn dagelijkse bezigheden. “Voetballen, basket, alles wat maar mogelijk was daar. Een uitstekend middel om een goed contact te hebben met de jongeren”. Ook nu houdt Fons zijn conditie op peil. Twee maal per week gaat hij 7 km joggen en vele verplaatsingen doet hij met de fiets. “Het houdt me fit, ik kan eigenlijk niet zonder. Spijtig dat mijn
tennismakkers in de lappenmand zijn geraakt, dat heb ik noodgedwongen moeten stoppen”. Regelmatig vindt je Fons op KFC Meerle: “Als toeschouwer nu, want voetbal blijft mijn grote liefde”.
Guatemala Fons werd uiteindelijk uitgezonden naar Guatemala, waar hij, naast parochiewerk als priester voor Caritas coördinator werd van uiteindelijk een 100-tal sociale projecten. Geen gemakkelijk werk, Guatemala was toen een land in oorlog. “Een smerige oorlog, een niets ontziend leger dat geen rekening hield met arme mensen, de meerderheid in Guatemala. Een mensenleven was niet veel waard voor de militairen.”. Het zou uiteindelijk ook het einde van Fons zijn werk daar betekenen. “Na het ondertekenen van ‘de vrede’ was ik door de bisschop aangesteld om een dorp op te zetten voor vluchtelingen die terugkeerden uit Mexico. Daar waren natuurlijk veel gevluchte geurrilla’s bij en dus had het leger dat niet graag. Ze begonnen mij te bedreigen, zelfs te achtervolgen. Voor de militairen was het simpel, je was voor of tegen hen. En als je exguerrillero’s en hun gezinnen hielp, was je tegen hen. Ik ben dan moeten onderduiken en naar België vluchten. Noodgedwongen, ik had de vele vrienden daar beloofd om terug te komen. Het is me niet meer mogelijk gemaakt. Eerst na 6 jaar kreeg ik toelating om er op vakantie te gaan”.
Fons was een kind van zijn tijd (de jaren zestig) en had veel interesse voor wat er die tijd allemaal gebeurde. Regelmatig stapte hij mee op in betogingen voor ‘Leuven Vlaams’, en de studentenstrijd die later een meer sociaal-politiek karakter kreeg. “Mijn oversten in het bisdom waren daar niet echt van gediend en hebben me dat ook laten weten.” Ook was hij gecharmeerd door de ‘bevrijdingstheologie’ die toen in progressieve christelijke kringen opgang maakte. Vele Zuid-Amerikaanse studenten waren er fervent aanhanger van, wat hen niet geliefd maakt bij de kerkelijke hiërarchie.”.
Sportman Van jongs af was hij een echte sportfanaat, voetballer vooral. Hij speelde in de ploeg van het Klein Seminarie, in het 1e elftal van Kasterlee, 1e provinciale toen. Ook aan de unief hield hij zijn lichaamsconditie op peil en toen zijn studies achter de rug waren, vroeg de bisschop of
Fons Soontjes 70 jaar jong
46 - JANUARI 2012 - DE HOOGSTRAATSE MAAND
DHM_januari_321.indd 46
22-12-2011 10:52:21