r
SARAH ZEGT
Rozengeur en mensenschijn
Sarah De Wilde (22) studeert fotografie aan de Karel de Grote Hogeschool in Antwerpen. Ze schrijft over het ‘wat als…’ dat soms in iemands hoofd rondspookt. Het geluid van hoge hakken maakt me wakker. Ze tikken zodanig hard op de vloer dat bij elke confrontatie tussen de hak en de grond een schel geluid vrijkomt waardoor de haartjes op mijn buik één voor één recht gaan staan. Er zijn veel geluiden waar ik niet goed tegen kan. Mijn oren zijn ultragevoelig. “Een afwijking van bij mijn geboorte”; zeg ik altijd wanneer iemand erachter vraagt. Niet dat iemand het ooit gevraagd heeft, maar het is altijd fijn om te doen alsof je vrienden hebt die zulke vragen stellen. Je voelt je minder eenzaam als je vertelt over ‘iemand’ of ‘een persoon die ik ken’. Oké een beetje een rare redenering, maar je begrijpt me wel. Al is het maar stiekem omdat je hetzelfde denkt als ik. Het hakkengetik is ondertussen gestopt. Ik til mijn hoofd op, open mijn ogen en zie voor me twee benen. Een korte streling over mijn hoofd terwijl ik genietend de geur van rozen opsnuif, die zich rond haar pols bevindt. Ik heb zin in boterhammen. Telkens wanneer ik die rozengeur ruik, heb ik zin in boterhammen. Een jammerend geluid komt uit mijn mond, gepaard gaand met
een sliertje speeksel. En ontgoocheld kijk ik naar de brokken in het kommetje dat voor me staat. Groentebrokjes, rijk aan vitaminen en mineralen, die krijg ik. Naar ’t schijnt is het goed voor mijn tanden en tandvlees. Ook bevat het plantaardige vezels voor een optimale vertering. Maar ik wil vleeshapjes! Met een malse kern van varkensvlees in een krokant jasje van granen met essentiële vetzuren voor een gezonde huid en een glanzende vacht! Ik kwijl nog harder nu ik er aan denk en vraag me af waarom ik vorige vrijdagavond, toen ik alleen thuis was, me volledig heb gestort op de vleeshapjeszak die toen nog halfvol was en nu helemaal leeg. Als ik kon huilen, zou ik het doen, maar ik kan niet. Ik ben een hond. Een nutteloze hond. Bah. Ik wou het je eerst niet vertellen omdat ik me doodschaam, maar ik voel toch een zekere verplichting tegenover de lezer en eerlijk gezegd vertrouw ik je, dus kan ik eerlijk opbiechten dat ik een hond ben. Maar het hondenleven is niks voor mij. Ik wil mens zijn! Groot zijn en op twee poten staan! Gaan werken, zelf eten maken en hakken dragen!
Ja! Ik zou zoveel hakken dragen dat iedereen gek zou worden van mijn hakkengeklop! Ook zou ik zoveel flesjes rozenparfum over mijn lichaam laten vloeien dat, wanneer ik in een ruimte kom, iedereen flauwvalt door verzadiging van hun neusreceptoren. En wanneer het mijn verjaardag was, zou ik voor iedereen groentebrokjes maken! Wat zou het leven er mooi uitzien... Een zuchtje ontsnapt tussen mijn tanden. Als ik nu maar eens kon lachen. Zo af en toe de kanten van mijn bek naar boven trekken en mijn tanden laten zien. Maar mensen denken dat ik kwaad ben dan. Je zou ze moeten zien! “Foei”; zeggen ze dan. Dus ja, dan kwispel ik maar met mijn staart. Dan zijn ze blij en krijg ik meestal een koekje. Zo van die dingen die naar oude speculaas proeven. ’t Is best lekker maar op de duur verlang ik wel eens naar iets anders. Voor mijn kerst wil ik voetbalsokken. Zulke superzachte met streepjes. Ik hoop nog steeds, maar ’t zal wel weer een nieuw lakentje zijn, omdat ik die steeds kapot bijt. Laat ik gewoon mijn ogen opnieuw sluiten en dromen van een leven als mens. Tot ik terug gewekt wordt door het hakkengetik van mijn baasje. (sdw)
U kent het ondertussen wel: Wie zichzelf herkent in het omcirkelde hoofd op de foto wint een boekenbon van 12,5 euro. Ook de herkenners van het kopje komen bij lottrekking in aanmerking voor een dergelijke boekenbon. Dus wie wil meespelen: Geeft de naam van het kopje en zijn eigen naam en adres door voor de 10de van de maand, hetzij via een briefkaart aan DHM – Begijnhof 26, 2320 Hoogstraten of via een e-mail: kopje@demaand.be Maar vergeet niet: naam en adres te vermelden. Zie ook www. demaand.be.
De uitslag van de vorige maand: De wereld is klein. Dat is het minste dat we moeten toegeven in dit spel. Onze onschuldige hand omcirkelde geheel toevallig het kopje van “oude mus” (mus – mussenakker … weet u wel … die was maar om binnen te koppen), Nancy Van der Velden, Markweg 6, 2328 Meersel Dreef. Zij is de ega van onze vorige “tweede” winnaar. Geen probleem zouden wij zo denken. Ze kunnen, als ze even wachten op de bon, samen een dikker boek gaan aankopen. Blijft het probleem van onze tweede winnaar. Daar hebben wij het volgende op bedacht: Van ieder kaartje of mailtje hebben wij een propje gemaakt dat we daarna met een elastiekje weg geschoten hebben. Wie het verste belandde werd de winnaar. Ik dit geval is dat: Suzanne van Boxel, Jan de Wysestraat 6, 2328 Meersel-Dreef.
Opgave voor deze maand: Oude klasfoto’s blijven het doen. Maar ja, wie houdt ze nog bij? Het is daarom misschien leuk om zo nog eens iets uit de oude doos tegen te komen. Deze is ook al heel wat jaren geleden, waarmee we niet willen zeggen dat het om oude dozen gaat (er staan ook mannen op). Het is aan
u te raden waar deze vandaan komt en wie er (omcirkeld) op staat, als je in aanmerking wilt komen voor een boekenbon. Altijd mooi meegenomen onder de kerstboom… (pdn)
-ET MEDEWERKING VAN 3TANDAARD "OEKHANDEL (OOGSTRATEN 65
DHM_december_284.indd 65
20-11-2008 15:59:21
