COLUMN
Vakantiejob
Tijdens de voorbije weken met het schitterend weer zaten de terrasjes in Hoogstraten geregeld vol; zeker bij grotere evenementen. Het was op een van deze schitterende dagen dat ik met een aantal bekenden ook een terrasje deed. Ik weet niet meer welk evenement het juist was, maar ik denk ‘1000 zonnen en garnalen’. Ach, het doet er ook niet toe. Er werden wat grappen verteld, herinneringen aan vroeger, het was een lekker onthaasten. De sleur even laten voor wat ze is. De glazen waren leeg en we bestelden nogmaals. Toen viel mijn oog op de jonge kerel die ons kwam bedienen. Ik zeg: ‘Joris, wat doe jij hier?’. ‘Aa’ zei hij met enige trots ‘Vakantiewerk’. Even later bij het serveren vroeg ik of hij straks wat tijd had. En ja, dat had hij wel want zijn dienst voor die dag zat er bijna op. Ik stelde voor om er dan bij te komen zitten. Waar hij wel zin in had. Toen Joris erbij kwam, werd er meer persoonlijk wat gebabbeld, wat me goed uitkwam. Zo had ik de gelegenheid om met Joris wat bij te praten en in een fris pintje had hij ook wel trek met dat warme weer. Ik zeg: ‘En hoe is ‘t? Alles goed?’
Ja, zeker. Hij was er bij de studie met alles door. ‘Van mijn ouders krijg ik elke week wat zakgeld, maar daarvan moet ik dan wel mijn kleren kopen en dingen die ik graag heb. Vakantiewerk komt mij goed uit om mijn budget wat te vergroten. Zeker bij mijn studies is dat welkom. Ik kan voor iets sparen wat ik nodig heb, bijvoorbeeld voor een nieuwe computer of een motor, dan kan ik makkelijker op en neer naar mijn kot.’ Iemand anders van de groep maakte daarop de opmerking: Maar dat kunnen uw ouders toch wel voor je kopen, ze gunnen je dat toch zeker? Of niet soms? Bij ons hebben ze allemaal een GSM gekregen en een computer, ik gun ze dat, dat is immers goed voor hun toekomst en zo zijn ze bij de tijd. Ik zag aan Joris dat hij even een beetje verlegen werd. Maar toen rustig zei: ‘Ja natuurlijk gunnen mijn ouders me dat ook en willen ze dat ik bij de tijd ben. Maar zeggen ze: de wereld leren kennen gunnen we je ook, omgaan met mensen, wat werkervaring. Het zal je in het geheel geen kwaad doen. Trouwens waar je zelf iets voor
gedaan hebt, daar geef je meer om ook.’ Ja, wij ouderen kregen een les in opvoeding van deze jonge gast. Even later verontschuldigde hij zich. Want hij had nog een afspraak met vrienden en vriendinnen. ‘Doe je ouders nog de groeten van me’, riep ik hem na. ‘Komt in orde!’ Toen hij weg was, dacht ik: Je eigen geld beheren is inderdaad ook iets wat je moet leren. Met ‘we gunnen het onze kinderen’ ben je er niet. Dan worden ze maar verwend en dat geeft problemen op langere termijn. Trouwens, van werken wordt niemand slechter: jong geleerd is oud gedaan. Vakantiewerk is pedagogisch zeker verantwoord. Enkele dagen later zag ik heel wat jongeren zich aanmelden op een interimkantoor en dacht: Dat gaat de goede kant uit. Zeker in een maatschappij waarin men je alles gunt, zolang je maar betaalt. Ervaren dat men er ook iets voor moet doen en soms nogal veel, is belangrijk voor het leven. Ik heb me die avond verder nog wat onthaast. Want de boog kan niet altijd gespannen staan. Ik dacht nog: Dan gun ik me maar iets minder en word ik ook weer geen slaaf van mijn werk. (DB)
De watermolen en zijn ‘kader’
2