DORPSN!EUWS
Jt1
GOUD IN WORTEL
Zeven jaar verkering maar het was het wachten waard Gust van Gestel en Paula Vermeiren Iedereen in Wortel kent Gust en Paula. Weinig mensen zijn zo in het dorpsleven verankerd als zij. Paula is vooral gekend als 'Paula van Tinnes' die jarenlang een dorpswinkel draaiende hield en Gust was die fameuze goalkeeper die 23 jaar lang het Wortelse doel heeft bezet. Hun gouden bruiloft vieren ze dan ook samen met het hele gebuurte - dat bijna half Wortel omvat - tijdens een receptie op 17 juni. Bij ons bezoek troffen we een gelukkig echtpaar, allebei nog jong van hart, on danks hun 76 jaar, met wie het gezellig babbelen was.
23 jaar voetballen Gust werd geboren in Gammel-Rijkevorsel in een boerengezin. Op zijn 9' verhuisde de familie naar de Bouwhoef in Wortel. Moeder en vader Van Gestel kregen 7 kinderen waarvan ĂŠĂŠn kind, Joske, al vroeg is overleden. Zijn eerste pree verdiende Gust als bewaker, eerst in Hoogstraten, later in Wortel-Kolonie. Na de oorlog kwam er een reorganisatie en iedere bewaker die ongetrouwd was en geen kinderen had, werd afgedankt. Gust was toen nog volop vrijgezel en moest ander werk gaan zoeken. Zo belandde hij eerst in een sigarenfabriek, nadien in conservenfabriek Groko en uiteindelijk op de Veiling in Hoogstraten waar hij bleef tot zijn pensioen. Vanaf zijn jonge jaren was Gust een fervente voetballer - 'sjotten dat was mijn leven' - Hij begon op zijn 1 6' en belandde al vlug in de goal. Als keeper zou hij in totaal 23 jaar hij VNA spelen. Toen hij op een keer serieus gekwetst werd aan de rug, moest hij die sport van de ene op de andere dag verlaten: dat deed zeer'. Van dan af heeft Gust zich op de duivensport toegelegd, meestal met succes maar de laatste tijd
30
spelen de duiven meer met mij dan ik met hen' zegt Gust.
Van grootmoeder op moeder op dochter... Paula's verhaal begint al heel vroeg bij haar grootmoeder. Mit Van der Avort kwam als jonge weduwe met drie kleine kinderen van Antwerpen naar haar geboortedorp en liet daar een winkel bouwen, in het dorp langs de grote baan. 'Een snoepwinkeltje. vertelt Paula, waar de bollen in glazen bokaten tentoongesteld werden en waarde kinderen hun zondagscentje - enkele koperen centen - kwamen verteren'. Dochter Tinne (moeder van Paula) zette de winkel verder toen moeder Mit te oud werd. Ook Tinne werd vroegtijdig weduwe: Paula's vader. Harry Vermeiren, was douanier en stierf in 1930. Behalve Tinne liet hij ook drie heel jonge dochters na: Maria. Paula en Gaby die voor hun vader rouwden: 'Gedurende eenjaar en 6 weken droegen wij toen allemaal Zwarte kleren, van top tot teen en zelfs de strik in ons haar was zwart. Ik herinner me ook nog dat ons moe voor elk van
ons een klein rijfke kocht en daarmee trokken wij dan elke week naar het kerkhof om vaders graf te verzorgen.' Moeder Tinne had het niet gemakkelijk om de eindjes aan elkaar te knopen; de winkel was nu de enioc kostwmning en iedereen moest de handen uit de mouwen steken. 'Ja, wij moesten hard werken, vooral in de oorlog was het moeilijk. De leveranciers kwamen dan niet aan buis en we moesten dan op onze fiets de baan op om winkelwaar aan te halen, soms tot in Heist-OpDen-Berg toe. Ik herinner me nog dat we het in de winter zo koud hadden onderweg dat we ergens aanbelden om ons wat te warmen. En al die zware pakken en zakken voor- en achteraan op dc ticts... Behalve hard werken moesten ze ook zuinig zijn: 'Met mijn plechtige communie kreeg ik een zwart kleed want er was toen een sterfgeval opkomst in de familie en ja, dat kleed had ik dan al...' Toen de meisjes ouder werden startte moeder Tinne een school voor snit en naad - de 'coupe' -- pal naast de winkel. De dochters Maria en Gaby hebben daar-na een opleiding in Antwerpen -jaren lang les gegeven aan de aankomende vrouwelijke jeugd van Wortel. Paula hielp mee in het huishouden en de winkel; ook grootmoeder Mit woonde toen nog bij hen in.
De Loteling Het toneelstuk De Loteling zal altijd in de herinnering blijven van Paula en Gust. Niet zozeer omwille van de inhoud van dat indertijd beroemde stuk van Hendrik Conscience, wel omdat het hen bij elkaar bracht. Paula had Gust al wel eens van ver gezien op het voetbalplein. Daar ging ze op zondagnamiddag wel eens stiekem met een vriendin naartoe: moeder Tinne dacht dat ze dan op een BJB-bijeenkomst was maar Paula ging liever naar de Wortelse jongens kijken. Paula en Gust waren allebei bijna 20 jaar toen ze elkaar toevallig op dat toneelstuk in Hoogstraten tegenkwamen. Paula was er wel met een andere jongen naartoe gegaan maar ze keerde met Gust terug naar huis, tot beider tevredenheid. Het werd een lange vrijage want pas op hun 27' stonden ze samen voor het altaar in de Wortelse dorpskerk; daar zat natuurlijk de oorlog voor iets tussen. Maar ook een beetje moeder Tinne. Die hield haar dochters tamelijk kort. 'ik wil