ระฆังเงิน
“ว่ามาสิ” “เอ... อะไรดีนะทีม่ นั พอจะสมน�ำ้ สมเนือ้ กับค่าเสียเวลาของผม” อาโมรีลบู คาง ตัวเองไปมา ก่อนจะหันหน้ามาจ้องเธอตรงๆ ด้วยแววตาลึกลับอ่านยากขึน้ มาอีกแล้ว ศศิรณัฐเห็นดวงตาสีช็อกโกแลตที่เข้มขึ้นของอีกฝ่ายก็ถึงกับเดินถอยหลังโดย ไม่รตู้ วั ... อาโมรีกระตุกมุมปากนิดๆ ก่อนจะยิม้ แบบทีเ่ รียกได้วา่ เป็นการแสยะยิม้ มากกว่า “ถ้าคุณท�ำไม่ได้นะคุณหนู ข้อแรกคุณจะต้องเลิกวุ่นวายกับชีวิตของผมสักที และคงจะเต็มใจช่วยดูแลคนแก่ๆ เพิม่ อีกสักคนหากผมจะบินกลับฝรัง่ เศสไปใช้ชวี ติ ทีน่ นั่ อย่างถาวร ผมจะได้หมดปัญหาไม่ตอ้ งทนฟังค�ำรบเร้าของแม่อกี ว่าไง” อาโมรีคงไม่รวู้ า่ แค่ขอ้ เสนอข้อแรกของเขาก็ทำ� ให้ศศิรณัฐกล้าทุม่ แบบหมดหน้าตัก เพราะเธอคงไม่อาจยอมให้ชายหนุม่ ตรงหน้าละทิง้ คุณยายและไปไกลจากเธอได้อกี แล้ว! แม้จะเจ็บปวดเมือ่ ได้รวู้ า่ ... อาโมรีไม่ปรารถนาจะใช้ชวี ติ อยูบ่ นแผ่นดินนีส้ กั วินาที และพร้อมจะไปให้ไกลห่าง จากคนทีน่ อี่ ยูต่ ลอดเวลา แต่หญิงสาวก็จะใช้มนั เป็นแรงผลักดัน และจ�ำเป็นจะต้องท�ำให้คนหยิง่ ยโสคนนีร้ จู้ กั ค�ำว่าแพ้เสียบ้าง! “ได้ เพราะไม่วา่ ยังไง ศศิกร็ กั คุณยายเหมือนคุณยายแท้ๆ ของตัวเองอยูแ่ ล้ว ใครมันจะไม่รกั ไม่มาดูดำ� ดูดกี ช็ า่ ง แต่อย่ามานึกเสียใจทีหลังก็แล้วกัน” ศศิรณัฐกระแทก เสียงใส่เสียจนคนฟังรูส้ กึ ได้ “เธอนีม่ นั ...” หากอาโมรีกลับเลือกทีจ่ ะไม่พดู ต่อ “เท่านี้ใช่ไหม ศศิจะได้ไปจากตรงนี้เสียที ไม่อยากใช้อากาศหายใจร่วมกับ คนใจร้ายใจด�ำ” ศศิรณัฐยอกย้อนได้อย่างน่าเจ็บแสบ หากคนฟังพยายามท�ำเป็นไม่ใส่ใจ เพราะ เขาตัง้ ใจจะเอาคืนให้ยงิ่ กว่า ทีส่ ำ� คัญ... การพยายามใส่ใจผูห้ ญิงคนนีย้ อ่ มไม่เป็นผลดีกบั ตัวเองเป็นแน่! “ยัง” “มันจะมากไปแล้ว...” “ถ้าคุณไม่ทำ� ก็ตามใจ เพราะผมไม่ได้อะไรจากเรือ่ งนีอ้ ยูแ่ ล้วนี่ ดีเสียอีกจะได้ กลับฝรั่งเศสได้เร็วขึ้นอีกนิด บอกลากันทีกับประเทศที่แสนน่าเบื่อนี่” อาโมรีพูดจบ ก็ทำ� ท่าจะเดินลงบันไดไปเสียอย่างนัน้ ศศิรณัฐกลัน้ หายใจก่อนจะค่อยๆ ผ่อนมันออกช้าๆ 103