ดวงใจแสนเสน่หา พราวนภา
เลขมาตรฐานสากลประจำ�หนังสือ ISBN 978-616-7764-01-6 พิมพ์ครั้งที่ 1 : มกราคม 2556 ราคา 220 บาท สำ�นักพิมพ์ เดซี่ บริษัท ลา วีเซ่ จำ�กัด 559/28 ซอยรัชดา 36 ถนนรัชดาภิเษก แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2140-0358-9 โทรสาร 0-2939-1177 www.daisy-book.com daisybook@daisy-book.com พิมพ์ที่ บริษัท ฐานการพิมพ์ จำ�กัด 9/11 หมู่ 9 ซอยสวนชิดลม เทศบาลสงเคราะห์ แขวงลาดยาว เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2954-2799 โทรสาร 0-2954-2800-2 จัดจำ�หน่าย บริษัท ลา วีเซ่ จำ�กัด 559/28 ซอยรัชดา 36 ถนนรัชดาภิเษก แขวงจันทรเกษม เขตจตุจักร กทม. 10900 โทรศัพท์ 0-2140-0358-9 โทรสาร 0-2939-1177
คำ�นำ�
สวัสดีคะ่ นักอ่านทีน่ า่ รักทุกท่าน... ส�ำหรับนิยายเรือ่ ง ‘ดวงใจแสนเสน่หา’ เป็นผลงานเรือ่ งแรกในเส้นทางนักเขียน ของเจ้าของนามปากกา ‘พราวนภา’ และเป็นผลงานเล่มแรกทีไ่ ด้รบั ความกรุณาจากทาง ส�ำนักพิมพ์เดซี่ จึงท�ำให้ความฝันของนักเขียนตัวเล็กๆ คนหนึง่ เป็นจริงขึน้ มา ‘ดวงใจแสนเสน่หา’ บอกเล่าเรื่องราวของมหาเศรษฐีหนุ่มเพลย์บอย ที่เกิด ตกหลุมรักสาวเฉิม่ ไอคิวสูงเสียดฟ้า เมือ่ ความรักมันจุกอกจนทนไม่ไหว พ่อยอดชายจึง ต้องใช้ทงั้ ลูกล่อลูกชน งัดทุกกลเม็ดเด็ดพรายออกมาพิชติ ใจสาวเจ้า พระเอกเรือ่ งนีท้ งั้ เจ้าเล่ห์ ห่าม กะล่อน จนผูอ้ า่ นต้องอมยิม้ และจัก๊ จีห้ วั ใจ แทบอ่อนระทวยลงไปกองกับ พืน้ เมือ่ พ่อตัวร้ายออดอ้อนนางเอกซะหวานจนน�ำ้ ตาลยังอาย ผลงานของ ‘พราวนภา’ จะออกมาโลดแล่นเป็นหนังสือสู่สายตาผู้อ่านไม่ได้ หากปราศจากก�ำลังใจส�ำคัญยิง่ จากพ่อ แม่ และพีช่ าย ดังนัน้ ผูเ้ ขียนจึงขอขอบพระคุณ บุคคลอันเป็นทีร่ กั ยิง่ ทัง้ สาม ขอขอบพระคุณทางกองบรรณาธิการของส�ำนักพิมพ์เดซี่ และ บ.ก.นิม่ ทีค่ อยให้คำ� ปรึกษาเกีย่ วกับนิยาย จนนิยายเรือ่ ง ‘ดวงใจแสนเสน่หา’ ออกมา เสร็จสมบูรณ์ และที่ขาดไม่ได้คือแฟนนิยายทุกคนจาก www.niyay.com ต้อง ขอขอบคุณทุกๆ ก�ำลังใจ ทุกๆ คอมเมนต์ทคี่ อยส่งมาให้ไม่เคยขาด ขอบคุณจริงๆ ค่ะ จงเชือ่ มัน่ และศรัทธาในรัก พราวนภา
1
บ้านเลขที่ 99/99 สีลม กรุงเทพมหานคร คนทีผ่ า่ นไปมาย่านนี้ ต่างก็มองป่าทึบเขียวขจีดว้ ยความแปลกใจ ในพืน้ ทีท่ ำ� เล ทองของเมืองหลวงเช่นนี้ ใครจะคิดว่ายังมีปา่ กลางเมืองได้ และทีน่ า่ แปลกใจยิง่ ไปกว่านัน้ คือมีบ้านทรงไทยสไตล์ล้านนา ท�ำด้วยไม้สักทองทั้งหลัง ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางแมกไม้ นานาพันธุบ์ นพืน้ ทีก่ ว่าสามไร่ บ้านหลังงามทีแ่ ฝงตัวอยูท่ า่ มกลางธรรมชาติ ดูกลมกลืน มองแล้วเป็นเหมือนป่ามากกว่าทีจ่ ะเป็นทีอ่ ยูอ่ าศัย ด้วยความทีส่ มาชิกภายในครอบครัวทุกคนรักในความเป็นไทยแท้ การตกแต่ง ทุกอย่างจึงเป็นแบบไทยๆ เกือบทัง้ หมด ไม่วา่ ตัวบ้าน สวนดอกไม้ สนามหญ้า สระ เลีย้ งปลา และศาลากลางน�ำ้ ยกเว้นก็แต่หอ้ งทดลองทางวิทยาศาสตร์ขนาดย่อม ทีต่ งั้ อยู่ บริเวณส่วนของหลังบ้าน ประมุขของบ้านตั้งใจสร้างให้บุตรสาวผู้เป็นดั่งแก้วตาดวงใจ เพราะเห็นพรสวรรค์ในเรือ่ งวิทยาศาสตร์ของลูก ทีฉ่ ายแววตัง้ แต่ยงั เล็ก จึงส่งเสริมบุตร สาวในทุกรูปแบบ สิง่ ปลูกสร้างอันประณีตวิจติ รตระการตาทัง้ หมดทัง้ มวลนี้ เป็นดัง่ วิมานบนดิน ส�ำหรับสมาชิกในครอบครัวดิลกรัตนกุล เพราะมันล้วนอบอวลไปด้วยความรักและความ อบอุน่ ทีค่ นในครอบครัวต่างมีให้แก่กนั ปัจจุบัน สมาชิกในครอบครัวมีเพียงสองคน นั่นก็คือประมุขของบ้าน นาย บริรกั ษ์ ดิลกรัตนกุล ชายวัย 55 ปี พ่อหม้ายภรรยาตายตัง้ แต่ลกู สาวอายุได้เพียงสิบขวบ มหาเศรษฐีผู้ติดอันดับท็อปเท็นห้าปีซ้อนของเมืองไทย ทั้งในเรื่องทรัพย์สินและการ
ดวงใจแสนเสน่หา
บริหารงานในองค์กรเป็นเลิศ เขากุมบังเหียนบริษทั ดิลกรัตน์ อิมพอร์ต ซึง่ เป็นผูน้ ำ� เข้า ยานยนต์ชนั้ น�ำของประเทศไทย และถึงวัยจะล่วงเลยมาจนเกือบจะถึงเลขหกแล้ว แต่ นายบริรกั ษ์กย็ งั คงความหล่อเหลาและภูมฐิ านไว้เหมือนสมัยยังหนุม่ ส่วนบุตรสาวหัวแก้วหัวแหวนและยังเป็นทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลคือ นางสาวบุปผชาติ ดิลกรัตนกุล หรือแก้ม สาวน้อยมหัศจรรย์ วัย 21 ปี ผูเ้ ป็นสุดยอด แห่งความอัจฉริยะ และพ่วงมาด้วยต�ำแหน่งวิศวกรสาวผูม้ ากความสามารถ อันดับต้นๆ ของเมืองไทย มีไอคิวสูง เฉิม่ ผมสัน้ ใส่แว่นตาหนาเตอะ เธอผูไ้ ม่เคยสนใจโลกภายนอก จะสนก็แต่เครือ่ งยนต์กลไกและงานวิจยั ระดับชาติเท่านัน้ ส�ำหรับความรักน่ะเหรอ อย่า ถามถึงมันเลย เพราะคนอย่างบุปผชาติไม่เคยสัมผัสมันด้วยซ�ำ้ ในชีวติ “เย้ๆๆ ดีใจจังเลย ในทีส่ ดุ ฝันของแกก็เป็นจริงแล้วแก้มเอ๋ย” น�ำ้ เสียงลิงโลด ของเจ้าของร่างบางบ่งบอกได้เป็นอย่างดีวา่ เวลานีเ้ จ้าตัวอยูใ่ นอารมณ์ไหน บุปผชาติกำ� ลังกระโดดโลดเต้น ร้องเฮลัน่ บ้าน ด้วยความดีอกดีใจ ทีบ่ ริษทั ยักษ์ ใหญ่อย่าง Professional Enterprise and Development ติดต่อมาขอซือ้ ตัวเธอ ไปร่วมงาน บริษทั ดังกล่าวเป็นผูผ้ ลิตรถเเข่งและเครือ่ งบินระดับโลก ส�ำนักงานใหญ่ตงั้ อยูท่ กี่ รุงปารีส ประเทศฝรัง่ เศส ถึงแม้บริษทั นีจ้ ะเปิดตัวได้ไม่นาน แต่กส็ ามารถผงาดติดอันดับหนึง่ ในสิบของ โลก เพราะทางบริษทั ทุม่ ทุนกว้านซือ้ ตัววิศวกรและนักวิทยาศาสตร์มากความสามารถจาก ทัว่ ทุกมุมโลก เพือ่ วิจยั และพัฒนาผลิตภัณฑ์ ด้วยความไม่หยุดยัง้ ในการพัฒนา ทดลอง หานวัฒตกรรมใหม่ๆ โดยได้รบั แนวคิดสร้างสรรค์จากบุคคลหัวกะทิระดับโลก จึงท�ำให้ องค์กรสามารถเบียดคูแ่ ข่ง ขึน้ มาแย่งพืน้ ทีส่ ว่ นแบ่งทางการตลาดได้อย่างเต็มภาคภูมิ “ป๊ะป๋าจ๋า ป๊ะป๋าอยูไ่ หนเอ่ย?” บุปผชาติรอ้ งตะโกนเสียงใสเรียกหาบิดา พร้อม สอดส่ายสายตาทีเ่ ต็มไปด้วยความตืน่ เต้น ไปทัว่ บริเวณบ้าน “ป๋าอยูน่ ยี่ ายหนู มีอะไรลูก เสียงดังไปถึงหน้าบ้านเชียว” ผูท้ เี่ พิง่ มาจากวิง่ ออกก�ำลังกายรับอรุณ เลิกคิว้ ถามบุตรสาวด้วยความแปลกใจ ทัง้ ทีเ่ จ้าตัวไม่มนี สิ ยั พูดจากระโชกโฮกฮาก เอะอะโวยวาย แต่ตรงกันข้ามกลับ พูดจาไพเราะอ่อนหวานสมกับเป็นกุลสตรีไทย ใสซือ่ บริสทุ ธิ์ มีใบหน้ากระจ่างผุดผาด สมวัย ดวงตาสุกสกาว ประกอบกับทรวดทรงทีด่ สู มส่วนและงดงาม ทัง้ ทีร่ ปู ร่างหน้าตา สวยและน่ารักสมวัย แต่บปุ ผชาติกลับชอบแต่งตัวปกปิดความสวยของตัวเอง ด้วยการ ใส่เสือ้ ผ้าเชยๆ สวมแว่นตาหนาเตอะ “แก้มมีอะไรจะให้ปะ๊ ป๋าดูคะ่ แต่นแต่นแต๊น” รอยยิม้ เต็มใบหน้าและน�้ำเสียง 10
พราวนภา
ตืน่ เต้นดีใจจนปิดไม่มดิ ยิง่ ท�ำให้บดิ าสงสัยเข้าไปใหญ่ “ห๊ะ! ยะ...ยายหนูสมัครไปตัง้ แต่ตอนไหนลูก?” ผูเ้ ป็นพ่อตกใจจนหน้าซีด เมือ่ เห็นสิ่งที่ลูกสาวภูมิใจน�ำเสนอด้วยน�้ำเสียงลิงโลด นี่ลูกเขาแอบส่งประวัติตัวเองไปให้ บริษทั ชัน้ น�ำของโลก และทางนัน้ ก็สนใจจะซือ้ ตัวเธอ แต่ทแี่ ย่ไปกว่านัน้ คือบุปผชาติดนั ตอบตกลงไปแล้ว นายบริรกั ษ์คดิ ว่าลูกสาวจะแค่พดู เล่นๆ แต่เธอกลับท�ำได้จริงๆ แล้ว พ่ออย่างเขาจะท�ำใจให้ลกู จากอกได้ยงั ไงไหว “ป๊ะป๋าขา... หนูขอไปท�ำงานทีน่ นั่ นะคะ” บุปผชาติขออนุญาตบิดาด้วยน�้ำเสียง เว้าวอน “ไม่ได้ ยังไงป๋าก็ไม่ยอมเด็ดขาด!” ผูเ้ ป็นพ่อปฏิเสธน�ำ้ เสียงเฉียบขาด เผลอตวาด เสียงดังลัน่ จนลูกสาวสะดุง้ สุดตัว เมือ่ บุปผชาติเห็นว่าวิธนี คี้ งใช้ไม่ได้ผล จึงแสร้งบีบน�ำ้ ตา พยายามปัน้ ใบหน้างาม ให้ดูเศร้าและผิดหวังเสียใจสุดขีด ท�ำเอาผู้เป็นพ่อใจหายวาบเมื่อเห็นนัยน์ตาหม่นแสง คูน่ นั้ “ฮึก คุณป๋าไม่รกั แก้มแล้ว” เสียงพูดขาดเป็นห้วงๆ เพราะแรงสะอืน้ “เอ่อ... ยายหนูฟงั ป๋านะลูก ลูกจะไปอยูต่ า่ งประเทศคนเดียวได้ยงั ไง” เมือ่ เห็น น�ำ้ ตาลูกสาวคนเป็นพ่อก็หวั ใจกระตุก รีบผ่อนน�ำ้ เสียงให้ออ่ นลงกว่าเดิมทันที “ได้สคิ ะ ลูกสาวป๊ะป๋าโตแล้วนะ” บุปผชาติยนื ยันกับบิดาด้วยความมัน่ อกมัน่ ใจ เพราะตอนนีเ้ ธอบรรลุนติ ภิ าวะแล้ว และก็จบด็อกเตอร์ดว้ ยเกียรตินยิ มอันดับหนึง่ จาก มหาวิทยาลัยชัน้ น�ำของประเทศตัง้ แต่อายุเพียง 20 ปี ฉะนัน้ เธอจึงมัน่ ใจว่าสามารถดูแล ตัวเองได้ “ถึงลูกจะโตแล้ว แต่ลกู ก็ยงั เป็นเด็กส�ำหรับป๋าเสมอนะแก้ม” ในสายตาของนาย บริรกั ษ์ บุตรสาวของเขาช่างไร้เดียงสานัก ตัง้ แต่เล็กจนโต เธอแทบไม่ได้ไปไหนมาไหนคนเดียวเลยด้วยซ�ำ้ ต้องมีบอดีก้ าร์ด คอยติดตามคุ้มครองตลอดไม่ห่างกาย จะปล่อยให้ขับรถไปเองเฉพาะเวลาไปเรียน เท่านัน้ แล้วนีจ่ ะไปเผชิญโลกกว้างเพียงล�ำพัง เขาไม่อยากจะคิดเลยว่ามันจะเป็นยังไง เพราะยิง่ คิดก็ยงิ่ เป็นห่วงจนหัวใจร้อนรุม่ กระวนกระวาย หลังจากนัน้ สองพ่อลูกก็นงั่ โต้แย้งกัน ครัง้ นีบ้ ปุ ผชาติยอมพ่อไม่ได้จริงๆ เพราะ ข้อเสนอของทางบริษทั ช่างยัว่ ยวนใจยิง่ นัก สิง่ ทีเ่ ธอต้องการจากสัญญาสองปี ไม่ใช่จำ� นวน ตัวเลขทีท่ างฝรัง่ เศสเสนอมาให้เป็นค่าตัว แต่มนั คือประสบการณ์อนั ล�ำ้ ค่าครัง้ หนึง่ ในชีวติ ทีห่ าไม่ได้จากทีไ่ หนต่างหากล่ะ 11
ดวงใจแสนเสน่หา
ยิง่ รูว้ า่ ตนจะได้ไปท�ำงานใน New Model ของรถแข่งฟอร์มลู า่ วันและเครือ่ ง บินเจ็ตรุน่ ใหม่ลา่ สุด ทีท่ างบริษทั ได้วางแพลนว่าจะเปิดตัวภายในสองปีนี้ บุปผชาติกไ็ ม่ ลังเลทีจ่ ะตอบตกลงเลยสักนิด เพราะนัน่ คือสิง่ ทีเ่ ธอใฝ่ฝนั มาตลอดชีวติ ใครล่ะจะไม่อยาก ไปร่วมงานกับบริษทั ยักษ์ใหญ่ ทีร่ วมเอายอดอัจฉริยะบุคคล ผูม้ ไี อคิวสูงและเก่งกาจ มา ไว้ในองค์กรเดียวกัน ยิง่ คิดยิง่ น่าตืน่ เต้นและท้าทาย ส�ำหรับสาวเฉิม่ จอมอัจฉริยะอย่าง บุปผชาติ ดิลกรัตนกุล “ป๊ะป๋า ให้แก้มไปเถอะนะคะ นะ... นะ... คุณป๋าสุดหล่อ” บุปผชาติเกาะแขน บิดาแน่น ปากก็พร�ำ่ ออดอ้อนออเซาะ แนบแก้มถูไถล�ำแขนแกร่งของบิดา พร้อมเงยหน้า ขึน้ ท�ำตาปริบๆ ให้นา่ เห็นใจมากทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำได้ ราวกับแมวน้อยทีอ่ อ้ นเจ้านายของมัน “ไม่ไปไม่ได้เหรอลูก หนูเป็นผูห้ ญิง ป๋าไม่อยากให้ไปอยูต่ า่ งบ้านต่างเมืองคน เดียวเลย” ใจคนเป็นพ่ออ่อนลงทันทีเพียงได้ยินเสียงออดอ้อนของผู้ที่เป็นดั่งแก้วตา ดวงใจ แจ้งความประสงค์ชดั เจนว่าต้องการห่างจากอกตนเพือ่ ไปท�ำงานแดนไกล จะให้ เขาปล่อยเธอไปได้ยงั ไง เลีย้ งดูมาตลอด 21 ปี ริน้ ไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม ถ้าไปอยูไ่ กลหู ไกลตาแล้วใครจะดูแล “แต่แก้มอยากไปท�ำงานทีต่ วั เองรักนีค่ ะ นะคะ ให้ลกู ไปเถอะนะคะ” กล่าวจบ ก็ยนื่ ศีรษะไปซบอกอุน่ ของบิดาพร้อมเอ่ยเสียงหวาน เพียงหวังว่าพ่อจะยอมใจอ่อนและ เห็นใจเธอบ้าง “ถ้าหนูไป แล้วป๋าจะอยู่กับใครล่ะลูก?” ผู้เป็นพ่อท�ำหน้าบึ้งตึงด้วยความไม่ ชอบใจ ทีค่ รัง้ นีด้ ทู า่ ลูกจะไม่ยอมเปลีย่ นใจเป็นแน่ “ป๊ะป๋าก็หาสาวมาอยูด่ ว้ ยสักคนสิ จะได้ไม่เหงา อิ อิ” บุปผชาติพดู ติดตลก เพราะ รูด้ วี า่ บิดารักมารดาของเธอมากแค่ไหน พอแม่จากไปท่านก็ครองตัวเป็นโสดมาตลอด ไม่ เคยข้องแวะกับหญิงใด สิง่ ทีท่ า่ นท�ำก็มเี พียงเอาใจใส่ดแู ลเธอและบริหารธุรกิจให้เจริญ รุง่ เรืองมาจนถึงทุกวันนี้ ทุกอย่างล้วนมาจากน�ำ้ พักน�ำ้ แรงของท่านทัง้ สิน้ “ลูกสาวคนเดียวป๋าเลีย้ งได้ ธุรกิจเราก็เยอะแยะ แล้วท�ำไมหนูตอ้ งไปท�ำงานให้ เหนือ่ ยด้วยลูก ป๋าไม่เข้าใจเลยจริงๆ ยัยแก้ม” นายบริรกั ษ์ยงั คงหาข้อโต้แย้งมาให้ลกู สาว เลิกล้มความตัง้ ใจทีจ่ ะไปท�ำงานทีฝ่ รัง่ เศส “แต่ลกู อยากท�ำในสิง่ ทีต่ วั เองรักนีค่ ะป๋า” เด็กดือ้ ยังคงดึงดันทีจ่ ะไปท�ำตามทีใ่ จ ปรารถนาให้ได้ ไม่วา่ บิดาจะห้ามปรามยังไงสาวน้อยก็ยงั ดันทุรงั อยูว่ นั ยังค�ำ่ บุปผชาติจะ ท�ำอย่างนีจ้ นกว่าพ่อจะร�ำคาญ และอนุญาตให้ไปนัน่ แหละถึงจะหยุด “แล้วธุรกิจของเราใครจะสืบทอดล่ะ เมือ่ ไม่มปี า๋ แล้ว” นายบริรกั ษ์พดู เสียงเบา 12
พราวนภา
สีหน้าสลดลงเมือ่ คิดว่าบริษทั น�ำเข้ายานยนต์ทใี่ หญ่ทสี่ ดุ ในไทย สิง่ ทีต่ วั เองสร้างมากับมือ จะล่มสลายไปพร้อมกับลมหายใจ เพราะลูกสาวไม่สนใจทีจ่ ะสืบทอด “คุณป๋าอย่าพูดอย่างนัน้ สิคะ คุณป๋าต้องอยูก่ บั หนูไปนานๆ เป็นร้อยๆ ปีเลย ค่ะ” สาวน้อยเหลือบเห็นแววตาหม่นแสงของบิดาก็รบี โอบกอดร่างหนาไว้แน่น พร้อมซบ อกอุน่ แล้วพูดปลอบใจด้วยเสียงอ่อนหวาน “ไม่ตอ้ งมาอ้อนซะให้ยาก ยังไงป๋าก็ไม่ให้ไปหรอก หนูตอ้ งอยูบ่ ริหารงานทีบ่ ริษทั ช่วยป๋า” เป็นตายร้ายดียังไงนายบริรักษ์ก็ไม่มีวันยอมให้ลูกสาวไปท�ำงานที่ฝรั่งเศสแน่ เพราะล�ำพังเงินรายได้ของเขาปีๆ หนึง่ บุปผชาติกใ็ ช้ได้อย่างสุขสบายไปทัง้ ชาติ โดยไม่ ต้องไปตรากตร�ำท�ำงานในต่างแดน “ให้ลกู ไปหาประสบการณ์เถอะนะคะ ลูกสัญญาว่าจะไปเพียงสองปี แล้วจะกลับ มาบริหารงานช่วยป๊ะป๋าแน่นอนค่ะ นะคะ” ใช่วา่ เธอจะไม่ละอายใจทีต่ อ้ งไปจากบิดา แต่ เธอต้องการท�ำฝันของตัวเองให้เป็นจริงเสียก่อน อยากน�ำความรูค้ วามสามารถไปท�ำใน สิง่ ทีต่ นใฝ่ฝนั แล้วเมือ่ ถึงวันทีเ่ ธอได้รทู้ กุ อย่างตามทีต่ อ้ งการ เธอจะกลับมาบริหารงาน ช่วยท่านอย่างแน่นอน “งัน้ ก็ได้ลกู แต่หนูตอ้ งสัญญากับป๋าว่าหนูจะไปอยูท่ ฝี่ รัง่ เศสแค่สองปีนะ” สุดท้าย ประมุขของบ้านก็ตอ้ งยอมลงให้ลกู สาวสุดทีร่ กั อยูด่ ี เพราะเธอช่างออดอ้อนออเซาะเก่งนัก เพียงเห็นน�ำ้ ตาปริม่ ขอบตาผูเ้ ป็นบิดาก็ไม่อยากจะขัดใจ “ค่ะลูกสัญญา ขอบคุณป๊ะป๋ามากนะคะ รักป๊ะป๋าทีส่ ดุ ในโลกเลย เย้ๆๆ” หญิง สาวกระโดดกอดคอบิดาแล้วหอมแก้มทีเ่ ริม่ เหีย่ วย่นไปตามกาลเวลาด้วยความดีอกดีใจ แววตาเป็นประกายด้วยความสุขและยินดี “ยังไงป๋าก็ยงั เป็นห่วงหนูอยูด่ ี ให้บอดีก้ าร์ดไปด้วยดีกว่านะลูก” นายบริรกั ษ์ยงั ไม่วางใจซะทีเดียว จึงเสนอทางเลือกให้ตวั เองบรรเทาความเป็นห่วงลงบ้าง “ลุงหนวดน่ะเหรอคะ ไม่เอาหรอก ให้เขาอยูด่ แู ลคุณป๋าเถอะ ลูกสามารถดูแล ตัวเองได้ ป๊ะป๋าอย่าคิดมากไปเลย เชือ่ มือด็อกเตอร์บปุ ผชาติเถอะค่ะ” บอกให้พอ่ ใจเย็น พร้อมใช้มอื น้อยลูบไล้ตรงต�ำแหน่งหัวใจอันอบอุน่ ของบิดา เพือ่ ให้ทา่ นคลายความกังวล ลง “งัน้ ก็ได้ ครัง้ นีป้ า๋ จะยอมให้แก้มไปท�ำตามฝัน แต่ถา้ หนูอยูไ่ ม่ได้ตอ้ งโทรมาบอก นะ ป๋าจะได้รบี ไปรับทันที โอเคไหม?” สุดท้ายคนเป็นพ่อก็ตอ้ งยอมจ�ำนน ด้วยความรัก เขาถึงได้ยอมตามใจ และอีกอย่างเขาก็มนั่ ใจว่าลูกจะรักษาสัญญาทีใ่ ห้ไว้กบั ตน เพราะ บุปผชาติไม่เคยมีนสิ ยั โกหก 13
ดวงใจแสนเสน่หา
“ด้ายเลยค่ะ” ลากเสียงหยอกล้อบิดาด้วยความน่ารักและยิม้ กว้างจนตาหยี จน ผูเ้ ป็นพ่อต้องดึงแก้มใสๆ ด้วยความมันเขีย้ ว ซึง่ นิสยั น่ารักของเธอทีช่ อบหยอกล้อ และ ทะเล้นนิดๆ นัน้ ได้มาจากมารดาทีล่ ว่ งลับไปแล้วมาเต็มๆ และเป็นสิง่ ทีเ่ ธอจะไม่แสดงออก กับใคร ยกเว้นบิดาและคนรับใช้เก่าแก่ในบ้านเท่านัน้ “ดีมากจ๊ะ” ผูเ้ ป็นพ่อยิม้ ในหน้าด้วยความสมใจ “วันนีค้ ณ ุ ป๋าหล๊อหล่อ” ล�ำแขนเสลากอดเอวของบิดาไว้แน่น แล้วพูดเอาใจด้วย ท่าทางน่ารักน่าชัง “แล้ววันอืน่ ป๋าไม่หล่อรึไงฮึยยั แก้ม” อดใจไม่ไหวกับความช่างอ้อน นายบริรกั ษ์ จึงบีบจมูกเชิดรัน้ ด้วยความรักและเอ็นดู “หล่อค่ะ ใครจะหล่อเหลาเอาการสูค้ ณ ุ บริรกั ษ์ ดิลกรัตนกุล ได้ละ่ ค่ะ ไม่ม.ี๊ .. ไม่มี แต่วนั นีใ้ จคุณป๋าหล่อม๊ากมากค่ะ” ลูกสาวรีบประจบเอาใจยกใหญ่ ด้วยดีใจทีบ่ ดิ า ยอมให้ไปท�ำตามฝัน “ฮ่าๆ ช่างประจบจริงนะเรา” หัวเราะให้กบั ค�ำพูดอันแสนฉอเลาะของบุตรสาว “อ้าว... ก็หนูเป็นลูกของป๊ะป๋าและก็มาม๊า ก็ตอ้ งช่างพูดเหมือนป๋ากับม๊าสิคะ” พอ บุปผชาติพดู จบเสียงหัวเราะสองพ่อลูกก็ดงั ขึน้ เป็นค�ำรบสองของเช้าวันนี้ จากนัน้ ทัง้ สองก็จงู มือกันไปทานข้าวเช้า คุยกันกระหนุงกระหนิงตามประสาพ่อ ลูก บุปผชาตินั้นชอบหยอกล้อบิดาจนติดเป็นนิสัย เสียงหัวเราะอย่างรื่นเริงจึงเกิดขึ้น ตลอดช่วงของการทานอาหารเช้า ใบหน้าของนายบริรกั ษ์ดยู มิ้ แย้มแจ่มใส แท้จริงภายใน ใจกลับมีแต่ความกังวลเป็นห่วงลูกสารพัด และยังท�ำใจให้ลกู จากอกไม่ได้ แต่กไ็ ม่กล้า แสดงสีหน้าให้บปุ ผชาติได้เห็น เพราะไม่อยากให้ลกู คิดมาก เมื่อแยกย้ายกับบิดา บุปผชาติก็มุ่งหน้าเข้าห้องนอน เพื่อเก็บของใส่กระเป๋า เตรียมตัวเดินทางไปฝรัง่ เศสในอีกสามวันข้างหน้า ขณะที่หญิงสาวก�ำลังนั่งพับเสื้อผ้าลงกระเป๋าเดินทางใบใหญ่อย่างขะมักเขม้น เสียงโทรศัพท์มอื ถือทีว่ างอยูบ่ นเตียงก็ดงั ขึน้ เมือ่ เห็นชือ่ ทีป่ รากฏอยูบ่ นหน้าจอก็ยมิ้ แป้น ด้วยความดีใจ รีบกดรับสายทันที “ฮัลโหล หวัดดีจ้ามณี เราคิดถึงเธอจังเลย โทรมาหาแก้มมีอะไรรึเปล่าจ๊ะ?” บุปผชาติกรอกเสียงลงไปในสายด้วยน�ำ้ เสียงดีใจ ทีเ่ พือ่ นรักอย่างมณีญา ซองมิน สาว น้อยลูกครึง่ ไทยเกาหลี ทีค่ รอบครัวย้ายไปตัง้ หลักปักฐานทีแ่ ดนกิมจิเมือ่ สิบปีทแี่ ล้ว โทร มาหาในเวลาทีเ่ ธอก�ำลังคิดจะโทรไปพอดี “เราโทรมาบอกว่า บริษทั Professional Enterprise and Development 14
พราวนภา
ติดต่อมาขอซือ้ ตัวเรา แล้วเธอล่ะเป็นไงทางนัน้ ติดต่อมาบ้างหรือยัง?” มณีญาถามบุปผชาติ ด้วยน�ำ้ เสียงตืน่ เต้น เธอไม่อยากจะเชือ่ เลยว่าแค่ตวั เองส่งประวัตไิ ปแนะน�ำตัว หลังจาก นัน้ เพียงสองอาทิตย์ทางบริษทั ก็ตดิ ต่อกลับมา ว่าอยากได้เธอไปร่วมทีมด้วย “ไชโย้ ดีใจจังเลย เราก็ได้เหมือนกัน แบบนีก้ ด็ นี ะ่ สิ แก้มจะได้มเี พือ่ น” บุปผชาติ ร้องตะโกนด้วยความดีใจ ทีใ่ นทีส่ ดุ ทัง้ สองก็จะได้ไปท�ำงานทีต่ นใฝ่ฝนั พร้อมกัน แถมใน ทีมเดียวกันซะด้วย สวรรค์ชา่ งเป็นใจจริงๆ “เราจะนับวันรอได้เจอแก้มเลยล่ะ งัน้ แค่นนี้ ะบ๊ายบายจ๊ะ” มณีญาก็รสู้ กึ ยินดีไม่ ต่างจากเพือ่ นรัก เพราะเธอรอเวลาทีจ่ ะได้เจอกับบุปผชาติมานานนัก ทุกครัง้ จะได้คยุ กัน เพียงทางโทรศัพท์ แต่ครัง้ นีจ้ ะได้เจอหน้า เธอจึงรูส้ กึ ตืน่ เต้นเป็นพิเศษ “เราก็เหมือนกันจ๊ะ บาย” สาวเฉิม่ ยิม้ อยูค่ นเดียวจนแก้มแทบปริ ดีใจทีท่ กุ อย่าง ดูลงล็อคเป็นไปตามทีต่ นคาดหวังไว้ทกุ ประการ ทัง้ สอง เจอกันตอนไปแข่งฟิสกิ ส์โอลิมปิกทีป่ ระเทศจีน เมือ่ ครัง้ ทีพ่ วกเธอยัง เรียนชัน้ มัธยมปลาย ด้วยความทีช่ นื่ ชอบอะไรเหมือนๆ กัน จึงคุยกันถูกคอ แถมสไตล์ การแต่งตัวยังคล้ายคลึงกันมาก แต่งตัวเรียบร้อย สวมแว่นตาหนาเตอะ ใส่กระโปรงทรง สุม่ และใส่เสือ้ ปกปิดเนือ้ ตัวมิดชิด แต่บปุ ผชาติจะเฉิม่ และเชยกว่าก็เท่านัน้ หลังจากนัน้ ก็ตดิ ต่อกันมาตลอด จนกลายมาเป็นเพือ่ นรักในทีส่ ดุ สนามบินนานาชาติสวุ รรณภูมิ จังหวัดสมุทรปราการ แล้ววันทีบ่ ปุ ผชาติจะต้องจากเมืองไทยก็มาถึง นายบริรกั ษ์แทบไม่อยากให้มาถึง วันนี้ เวลาช่างเดินเร็วนัก อีกไม่กนี่ าทีลกู ก็จะจากเขาไปไกลซะแล้ว สองพ่อลูกร�ำ่ ลากันอยู่ ทีห่ น้าห้องผูโ้ ดยสารขาออกด้วยท่าทีออ้ ยอิง่ เต็มไปด้วยความอาลัยอาวรณ์ “จ�ำไว้นะแก้ม ถ้าหนูอยูไ่ ม่ได้ ต้องโทรมาบอกป๋าทันทีนะ เข้าใจไหมลูก” ยังคง ย�ำ้ ชัดประโยคเดิมๆ จนผูเ้ ป็นลูกจ�ำได้ขนึ้ ใจ แต่เธอก็ไม่ได้วา่ อะไร เพราะรูด้ วี า่ บิดารัก และเป็นห่วงตนมากแค่ไหน “ค่ะคุณป๋า แก้มไม่ลมื หรอกค่ะ” ตอบรับค�ำบิดาด้วยน�ำ้ เสียงแข็งขัน “ดูแลตัวเองให้ดนี ะลูก ป๋ารักหนูนะ นีเ่ ป็นนามบัตรเพือ่ นป๋า หากหนูมปี ญ ั หาโทร หาเขาได้ทกุ เมือ่ เขาจะส่งคนมาช่วยลูกทันทีไม่วา่ เรือ่ งใดๆ คุณลุงเขาเป็นคนมีอทิ ธิพล ในฝรัง่ เศส” “แน้ ป๊ะป๋าเราแอบคบมาเฟียซะด้วย แล้วหนูจะโทรมาหาป๋าบ่อยๆ นะคะ เสียง เขาเรียกแล้วค่ะ แก้มต้องไปแล้ว” บุปผชาติพดู หยอกบิดา เพราะพอรูม้ าบ้างว่าในฝรัง่ เศส 15
ดวงใจแสนเสน่หา
มีแก๊งมาเฟียอยูไ่ ม่นอ้ ยไปกว่าในอิตาลี “ไม่ไปไม่ได้เหรอลูก” พอลูกจะเดินเข้าไปภายในห้องผูโ้ ดยสาร เขากลับรัง้ แขน เธอไว้และพูดด้วยน�ำ้ เสียงอ้อนวอนอยากให้ลกู เปลีย่ นใจ “คุณป๋าอย่างอแงสิคะ เราคุยกันรูเ้ รือ่ งแล้วนะคะ” มาถึงตอนนีเ้ ธอก็ไม่สามารถ กลับล�ำได้แล้ว ถึงยังไงเธอก็ไม่ยอมล้มเลิกความตัง้ ใจตามค�ำขอของบิดาแน่ “จ๊ะๆ งัน้ ป๋าจะรอโทรศัพท์นะลูก ไปถึงแล้วอย่าลืมโทรหาป๋าด้วยล่ะ” สุดท้าย นายบริรกั ษ์กถ็ อนหายใจเฮือกใหญ่ และยอมปล่อยมือจากแขนลูกสาวแต่โดยดี ก่อนที่ เธอจะงอนให้ตนมากไปกว่านี้ “ค่ะ มาแก้มขอกอดสุดหล่อทีนงึ รักป๊ะป๋านะคะ” ทัง้ สองกอดและหอมแก้มกัน อยูน่ าน เพือ่ หวังว่าความอบอุน่ นีจ้ ะยังคงตราตรึงเมือ่ พ่อลูกต้องห่างกัน “ป๋าก็รกั และเป็นห่วงหนูมากนะลูก ดูแลตัวเองให้ดนี ะยัยแก้ม” บอกลูกด้วยเสียง ทุม้ สัง่ ให้ลกู ดูแลตัวเองให้ดี เพราะต่อแต่นไี้ ปเธอจะต้องไปเผชิญโลกกว้างด้วยตัวของตัว เองแล้ว ถ้าคิดในทางทีด่ ปี ระสบการณ์ครัง้ นี้ อาจจะสอนให้บปุ ผชาติโตเป็นผูใ้ หญ่ขนึ้ ก็ได้ “รับทราบค่ะ บ๊ายบายค่ะ ป๊ะป๋า” รับค�ำบิดาด้วยรอยยิม้ เพือ่ ให้ทา่ นสบายใจ “โชคดีและเดินทางปลอดภัยนะลูกพ่อ” อวยพรลูกด้วยความอาลัยรัก ยังท�ำใจไม่ ได้ทแี่ ก้วตาดวงใจจะจากไปอยูแ่ ดนไกล แต่จะให้เขาท�ำอย่างไรในเมือ่ ได้ตกปากอนุญาต เธอไปแล้ว หญิงสาวโบกมืออ�ำลาบิดาทัง้ น�ำ้ ตา แล้วก็เดินเข้าไปขึน้ เครือ่ ง เพือ่ บินลัดฟ้ามุง่ ตรงสูป่ ระเทศฝรัง่ เศส สถานทีท่ จี่ ะช่วยเติมเต็มความฝันของสาวน้อยจอมอัจฉริยะอย่าง เธอให้เป็นจริง เมือ่ วันนัน้ มาถึง ความส�ำเร็จมันคงจะหอมหวานอย่างหาทีส่ ดุ ไม่ได้ แค่ คิดบุปผชาติกห็ วั ใจเต้นระรัวแล้ว สนามบูการ์ติ เรสซิง่ สปอร์ต ประเทศฝรัง่ เศส วันนีม้ กี ารแข่งขันรถยนต์ทางโค้งชิงแชมป์ประจ�ำปี สนามแข่งยอดนิยมคราคร�ำ่ ไปด้วยกองเชียร์ทหี่ ลัง่ ไหลมาจากทัว่ ทุกมุมโลก ล้วนแล้วแต่เป็นผูท้ ชี่ นื่ ชอบในกีฬาประเภท นีเ้ หมือนๆ กัน รวมทัง้ กองเชียร์จากค่ายรถดังในฝรัง่ เศสและต่างประเทศ ทุกคนต่างเฝ้า รอชมการแข่งขันรถยนต์ ทีถ่ อื ว่าขึน้ ชือ่ ในความหฤโหดของสนาม หากไม่ชำ� นาญหรือพลาด พลัง้ ก็อาจจบชีวติ ลง ณ ทีแ่ ห่งนีไ้ ด้ สนามนีถ้ อื ว่าท้าทายทีส่ ดุ ในฝรัง่ เศส ส�ำหรับนักแข่งผูก้ ระหายในความท้าทายและ ผาดโผน หนึง่ ในนัน้ ก็คอื มาร์โค ดิมเิ ทียส หรือมาร์ค มหาเศรษฐีหนุม่ วัย 32 ปี ลูก 16
พราวนภา
ครึง่ ฝรัง่ เศส-รัสเซีย หนุม่ หล่อเจ้าของบริษทั ส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของฝรัง่ เศส ทายาท ตระกูลมาเฟียมหาอ�ำนาจ และเพลย์บอยตัวฉกาจ ผูค้ ลัง่ ไคล้กฬี าเอกซ์ตรีมทุกประเภท และอีกอย่างทีไ่ ม่เคยห่างหายคือผูห้ ญิงเซ็กซี่ ยิง่ ร้อนแรงยิง่ ถูกใจชายหนุม่ ยิง่ นัก ซึง่ ตอน นีพ้ อ่ หนุม่ หล่อก็มสี าวสวยเซ็กซีล่ อ้ มหน้าล้อมหลังเต็มไปหมด ริชชี่ อัลแมนด้า พริตตีส้ าวสวย เฉีย่ วและคม ทีอ่ ยูภ่ ายใต้ชดุ รัดรูปทุกสัดส่วน บนเรือนร่างสะโอดสะอง ก�ำลังโพสต์ทา่ ให้นกั ข่าวเก็บภาพด้วยรอยยิม้ และท่าทางทีด่ เู ป็น มืออาชีพ พอเธอเห็นมาร์โคเดินมาหา ก็ปรีเ่ ข้าไปควงแขนชายหนุม่ แล้วเบียดกระแซะ ร่างอวบอัดน่าฟัดเข้าหากายก�ำย�ำทันที เป็นเหตุให้นกั ข่าวสายบันเทิงได้ภาพไปลงข่าวกัน อย่างจุใจ แต่มาร์โคก็ไม่แคร์ เพราะเขาเป็นข่าวจนชินเสียแล้ว ถ้าเป็นอีกข่าวจะเป็นไรไป “มาร์คคะ หากคุณชนะ คืนนีร้ ชิ ชีม่ รี างวัลแบบนอนสต็อปให้นะคะ เอาชนะให้ได้ นะคะที่รัก” พริตตี้สาวมอเตอร์โชว์คนล่าสุด ที่เขาไปสอยมาเมื่อครั้งไปโชว์ตัวในงาน มอร์เตอร์โชว์ประจ�ำปี และกลายมาป็นคูค่ วงของเขาได้อาทิตย์หนึง่ แล้ว จริตของเธอช่าง โดนใจหนุม่ เลือดร้อนยิง่ นัก ร้อนแรงจัดจ้านแบบนีส้ มิ นั ถึงจะได้ใจนายมาร์โค จุบ๊ !!! “ต้องชนะเท่านัน้ นะคะ ไม่งนั้ ... อด” ท�ำสายตาหยาดเยิม้ พร้อมส่งรอยยิม้ เชิญชวน มาให้ชายหนุม่ อย่างเปิดเผย “ได้เลยจ๊ะยาหยี ถ้ามีรางวัลมาล่อใจขนาดนี้ นายมาร์โคสูส้ ดุ ใจขาดดิน้ อยูแ่ ล้ว” มาร์โคยักคิว้ รับค�ำแม่สาวขาวอวบทรงโต เพียงเธอนาบจูบร้อนแรงลงบนข้างแก้มก็ทำ� ให้ กายแกร่งขนลุกซู่ เผลอคิดไปถึงบทรักอันเร่าร้อนทีจ่ ะเกิดขึน้ ในค�ำ่ คืนนี้ จากนั้นมาร์โคก็เดินเข้าไปทักทายเพื่อนรักของเขา แก๊งนี้มีทั้งหมดสี่หนุ่ม ประกอบด้วย เคลวิน อัลกราโด้ มหาเศรษฐีหนุม่ เจ้าของสายการบินชือ่ ดังในฝรัง่ เศส หนุม่ หล่อและกะล่อนไม่ตา่ งจากเพือ่ นรักอย่างมาร์โค, แดเนียล กิลเบิรต์ ทายาทตระกูล มหาเศรษฐี หนุม่ นักรัก เจ้าพ่อแห่งวงการโทรคมนาคมทีม่ เี ครือข่ายอยูท่ วั่ ทุกมุมโลก, รา ฟาเอล แมคไบรค์ มหาเศรษฐีหนุม่ ผูเ้ งียบขรึมแต่ลมุ่ ลึกถึงใจ เจ้าของเหมืองแร่ทองค�ำ มูลค่ามหาศาล และตัวเขาเอง มาร์โค ดิมเิ ทียส ทัง้ สีห่ นุม่ เป็นเพือ่ นรักกันมาตัง้ แต่สมัยเรียนปริญญาตรี จนกระทัง่ ถึงทุกวันนี้ มิตรภาพของพวกเขาก็ยงั คงแน่นแฟ้นไม่เสือ่ มคลาย และยังคลัง่ ไคล้กฬี าเอกซ์ตรีมเหมือน กันอีกด้วย แต่ละคนมีฝมี อื ไม่เป็นสองรองใคร จนได้รบั ฉายาว่า Prince of Extreme สีห่ นุม่ หล่อต่างมีกติ ติศพั ท์ลำ�่ ลือ ในเรือ่ งความเจ้าชู้ ลีลาเด็ด เปลีย่ นผูห้ ญิงไม่ ซ�ำ้ หน้า สิง่ ทีท่ กุ คนไม่ปลืม้ เหมือนๆ กันคือ ผูห้ ญิงตัวเล็ก หน้าอกแบนราบ พวกเขาบอก 17
ดวงใจแสนเสน่หา
ว่าผูห้ ญิงประเภทนีไ้ ม่มสี ทิ ธิไ์ ด้ขนึ้ เตียงกับพวกเขาอย่างแน่นอน อย่างพวกเขาต้องระดับ นางงาม นางแบบ หรือไม่กพ็ ริตตีส้ าวสวยเซ็กซีเ่ ท่านัน้ ผูห้ ญิงทัว่ ทัง้ เมืองต่างใฝ่ฝนั ว่าจะได้ขนึ้ สวรรค์กบั สีห่ นุม่ สักครัง้ เพราะคนทีเ่ คย นอนกับพวกเขาต่างให้นยิ ามว่า ‘ถึงไม่ใช่นางฟ้า แต่พกี่ พ็ าขึน้ สวรรค์ได้’ ดังนัน้ พวกเขา จึงฮ็อตยิง่ กว่าดาราบางคนเสียอีก แค่เพียงกระดิกนิว้ ผูห้ ญิงทัว่ ทัง้ เมืองต่างก็พากันวิง่ มา ซบอกกันถ้วนหน้า “ไงวะเพือ่ น มีสาวสวยมาออดอ้อนไม่เคยห่างเลยนะแก” เคลวินแขวะมาร์โคด้วย ความหมัน่ ไส้ ทันทีทเี่ ขาเดินเข้ามาหา “แหงล่ะ ก็คนมันหล่อนีห่ ว่า ช่วยไม่ได้” มาร์โคไม่คดิ จะปฏิเสธหรือโต้แย้งค�ำที่ เพือ่ นตัง้ ใจกระแนะกระแหนเลยสักนิด แถมยังยิม้ กว้างจนน่าหมัน่ ไส้ในสายตาของเคล วินยิง่ นัก “ไอ้หา่ หมัน่ ไส้คนหล่อเว้ย!” ราฟาเอลทนไม่ไหวจึงจัดไปให้เพือ่ นรักหนึง่ ดอก “ระวังนะเว้ย แกจะได้สาวเฉิม่ มาเป็นเมีย” แดเนียลเปรยด้วยท่าทางอารมณ์ดี “ไม่มที าง ผูห้ ญิงมันก็ตอ้ งแรงๆ สิครับไอ้คณ ุ เพือ่ น มันถึงจะซูซ่ า่ ถึงใจ ไม่แรง จะเอามาท�ำไม ถ้ายิง่ จืดชืดเป็นยาเย็น อย่าได้สะเออะมาเสนอตัวให้นายมาร์โค ดิมเิ ทียส คนนีเ้ ชียว พ่อจะไล่ตะเพิดเข้าให้ ถ้าได้ผหู้ ญิงแบบนัน้ มาท�ำพันธ์ฉุ นั ขอไปบวชดีกว่าว่ะ ไม่ไหวจะเคลียร์จริงๆ เพือ่ น” มาร์โคยืนยันเสียงแข็งว่า ไม่มที างชายตาแลสาวเฉิม่ เบ๊อะ แน่ แค่คดิ เขาก็กระอักกระอ่วนเต็มทนแล้ว “ฮะๆๆ แล้วฉันจะคอยดูแล้วกัน ว่าแกจะแน่สกั แค่ไหน” แดเนียลหัวเราะเสียง ดังสนัน่ ให้กบั ท่าทางสยดสยองของไอ้เพือ่ นตัวดี ด้วยความขบขัน “คนอย่างนายมาร์โค ไม่คดิ จะฆ่าตัวตายด้วยวิธนี นั้ อยูแ่ ล้ว ยิง่ สาวเอเชียยิง่ ขอ บาย แค่คดิ ก็หมดอารมณ์แล้ว ให้ตายสิ” ชายหนุม่ พูดด้วยท่าทางไม่ชอบใจ เพียงแค่ กระหวัดคิดไปถึงว่าตนจะต้องควงสาวเอเชีย ตัวเล็กเหมือนคนเป็นโปลิโอ ไม่มอี ะไรน่า พิสมัยเลยสักนิดในสายตาเขา “แต่ฉนั ได้ยนิ มาว่า คุณลุงจะจับคูแ่ กกับสาวเอเชียนีห่ ว่า แล้วจะรอดเร้อ... ไอ้เพือ่ น ยาก” เมือ่ มาร์โคได้ยนิ เรือ่ งนีก้ ไ็ ม่คอ่ ยสบอารมณ์ เขาไม่เคยสนใจจะถามถึงเธอคนนัน้ ด้วย ซ�ำ้ ไม่ใส่ใจว่าเธอจะมาจากไหนและเป็นใคร “เฮอะ... ไม่รอู้ ะไรซะแล้ว คนอย่างมาร์โคกลัวพ่อซะทีไ่ หนกัน” นายมาร์แชล รบเร้าอยากให้เขาไปเจอกับลูกสาวเพื่อนท่านมานานแล้ว แต่เขาก็ไม่สนใจหรอก เขา บอกพ่อว่าแค่เมียคนเดียวเขามีปัญญาหาเองได้ แต่ถ้าอายุสามสิบห้าแล้วพ่อยังไม่เห็น 18
พราวนภา
หน้าเมียเขา มาร์โคก็คงต้องท�ำตามเงือ่ นไขทีพ่ อ่ วางไว้ โดยการแต่งงานกับลูกสาวเพือ่ น พ่ออย่างไม่มขี อ้ แม้ “เออ... ไอ้ลกู เทวดา!” เคลวินได้แต่แดกดันด้วยความหมัน่ ไส้ “ไอ้ขคี้ ยุ เอาให้ชนะนะเว้ย พวกฉันรอเปิดแชมเปญอยู”่ ราฟาเอลยักคิว้ ให้ดว้ ย ความท้าทาย พร้อมทัง้ ถือโอกาสอวยพรเพือ่ นรักไปในตัว “ไปยกขวดแชมเปญมารอเลยเพือ่ น เพราะยังไงงานนีฉ้ นั ก็ชนะขาดลอยอยูแ่ ล้ว” คนมัน่ ใจในตัวเองสูงไม่ยหี่ ระต่อค�ำถากถางของเพือ่ นรักเลยแม้แต่นอ้ ย “หมัน่ ไส้คนขีโ้ อ่โว้ย รีบไปเถอะ ฉันรอดูแกวาดลวดลายแทบไม่ไหวแล้ว” แดเนียล ตะโกนใส่หน้ามาร์โคด้วยความหมัน่ ไส้ พร้อมไล่ให้ไปทีล่ านแข่ง เพราะเห็นว่าเวลาจวน จะมาถึงแล้ว “เออ... แล้วท�ำไมวันนีพ้ วกแกไม่ลงแข่งด้วย หรือกลัวจะแพ้ฉนั วะเพือ่ น” มาร์โค เลิกคิว้ ถามสามหนุม่ ทีเ่ หลือด้วยความแปลกใจ เพราะทุกครัง้ ทัง้ สีต่ อ้ งลงประชันฝีมอื กัน ตลอดไม่เคยขาด ด้วยต่างก็คลัง่ ไคล้ความท้าทายผาดโผนเหมือนๆ กัน “กลัวชนะแกน่ะสิไม่วา่ อวยให้ตวั เองดีจริงไอ้คณ ุ เพือ่ น” เคลวินแขวะคนหลง ตัวเองด้วยความหมัน่ ไส้ “ส่วนฉันเพลียว่ะ ไม่ไหวจะขับรถ เพราะเมื่อคืนดึกไปหน่อย” แดเนียลพูด ด้วยท่าทางเนือยๆ พอสะสางงานเสร็จเขาก็สงั่ ให้ลกู น้องไปเรียกคูข่ ามาท�ำให้เตียงอุน่ ที่ คอนโดมิเนียมทันที กว่าจะเสร็จสมอารมณ์หมายก็ปาเข้าไปเกือบสว่างคาตา ก็แม่เสือสาว ออกจะร้อนแรงเสียขนาดนัน้ เขาก็เลยออกอาการเมือ่ ยล้าอย่างทีเ่ ห็น “แล้วแกล่ะ ไอ้ราฟ ไม่เอาหน่อยเหรอวันนี”้ มาร์โคหันไปถามราฟาเอลทีย่ นื ล้วง กระเป๋า ส่งยิม้ ให้สาวพริตตีน้ างหนึง่ อย่างไม่คอ่ ยจะสนใจบทสนทนา “งานนีฉ้ นั ก็ขอบาย เพราะเพิง่ นัง่ เครือ่ งกลับมาจากเวเนซุเอลาเมือ่ วาน ยังไม่หาย เหนือ่ ยเลยว่ะ” เจ้าพ่อค้าเพชรตอบด้วยสีหน้าเพลียๆ เพราะตลอดช่วงอาทิตย์ทผี่ า่ นมา เขาต้องวิง่ รอกไปตรวจงานตลอด จนแทบไม่มเี วลาพักผ่อน อยากหาสาวมาแนบกายใจ จะขาดแต่กไ็ ม่วา่ งเอาซะเลย พอวันนีม้ าเจอสาวถูกใจก็เลยโปรยเสน่หล์ อ่ เสียหน่อย “โอเค งัน้ ฉันไปล่ะ” เมือ่ เข้าใจเหตุผลของเพือ่ นซีท้ ไี่ ม่ลงประลองฝีมอื ในครัง้ นี้ มาร์โคก็ถอื หมวกกันน็อคแล้วกล่าวอ�ำลาเพือ่ นรัก “โชคดีวะ่ เพือ่ น” ทัง้ สามอวยพรให้มาร์โค จึงได้รบั การโบกมือและยักคิว้ บอก เป็นนัยว่าของมันแน่อยูแ่ ล้ว ยังไงสนามนีเ้ ขาก็ตอ้ งเป็นเจ้าสนามให้ได้ เพราะสิง่ ทีท่ า้ ทาย คือสิง่ ทีค่ คู่ วรกับคนอย่าง มาร์โค ดิมเิ ทียส เป็นทีส่ ดุ ยิง่ ยากเขายิง่ อยากได้และก็ตอ้ งได้ 19
ดวงใจแสนเสน่หา
มาครอบครอง ร่างสูงสง่าทีเ่ ต็มไปด้วยความมาดมัน่ และมาดแมนของมาร์โค ในชุดนักแข่งสีดำ� แถบแดงยืนคุยกับทีมงานอยูใ่ กล้ๆ รถคันหรูคใู่ จของเขา รถเเข่งของเขามีความโดดเด่น เป็นสง่ากว่ารถทุกคัน บวกกับต�ำแหน่งแชมป์ของสนามแห่งนีส้ ามปีซอ้ น ท�ำให้มาร์โคเป็น ทีส่ นใจทัง้ ผูช้ มและเหล่าบรรดาสือ่ มวลชน ชายหนุม่ ให้สมั ภาษณ์กบั นักข่าวเพียงเล็กน้อย ก่อนจะก้าวขึน้ รถ ใบหน้าคมคาย ภายใต้แว่นกันแดดหนา ไม่ลมื ทีจ่ ะเงยหน้าขึน้ มาโปรยยิม้ ทรงเสน่หแ์ ละโบกมือให้สาวๆ ทีข่ า้ งสนาม ให้ใจละลายไปตามๆ กัน และขยิบตาส่งไปให้รชิ ชีอ่ ย่างมีความหมาย จึงได้ รอยยิม้ เชิญชวนและท่าทางแสนเย้ายวนเป็นการตอบแทน เหมือนเป็นการบอกเป็นนัยว่า รางวัลงามอยูน่ ี่ ท่าทางของเธอส่งผลให้เลือดหนุม่ สูบฉีดพลุง่ พล่านไปทัง้ ร่าง แล้วการแข่งขันก็เปิดฉากขึน้ พอสาวสวยในชุดรัดรูปสีแดงเพลิงยกผ้าสีแดงชูขนึ้ แล้ววาดลง รถทุกคันก็พงุ่ ทะยานออกจากจุดสตาร์ตทันที เสียงดังกระหึม่ ของเครือ่ งยนต์ เสียงล้อรถครูดกับพืน้ ผิวถนนและกลิน่ ควันยางของบรรดานักแข่งรถ รถทุกคันในสนาม ต่างขับเคีย่ วกันด้วยความเร็วและแรงอย่างไม่มใี ครยอมใคร ยิง่ เวลาผ่านไปนานเท่าไรการ แข่งขันยิง่ ดุเดือดขึน้ เรือ่ ยๆ จนผูช้ มระดับกิตติมศักดิท์ ยี่ งั อยูบ่ นอัฒจันทร์ทนไม่ไหวต้อง วิง่ ลงมาเกาะขอบสนาม เช่นเดียวกับกองเชียร์คนอืน่ ๆ พอมาถึงโค้งสุดท้าย รถหมายเลขเก้าของมาร์โคกับรถคูแ่ ข่งจากค่ายรถยนต์ดงั ก็เบียดบีก้ นั เพือ่ จะเข้าเส้นชัย บรรดาผูช้ มทัง้ หลายต่างพากันลุน้ ระทึก รถทัง้ สองคันต่าง ผลัดกันขึน้ น�ำ พอถึงช่วงทางตรงก่อนจะเข้าเส้นชัยประมาณสองร้อยเมตร มาร์โคก็ตบ เกียร์พงุ่ ทะยานแซงคูแ่ ข่งเข้าเส้นชัยไปได้อย่างสวยงาม จากนั้นเสียงกองเชียร์ก็เฮลั่นสนาม พร้อมปรบมือให้กับฝีมืออันเก่งกาจของ แชมป์ในปีนี้ ทุกคนต่างพากันคิดว่า น่าอิจฉาคนอย่างมาร์โค ดิมเิ ทียส ยิง่ นัก ชายหนุม่ เกิด มาในตระกูลทีร่ ำ�่ รวยและทรงอิทธิพล หน้าตาหล่อเหลาราวกับเทพบุตรกรีก แถมยังหยิบ จับอะไรก็ประสบความส�ำเร็จไปทุกเรือ่ ง ช่างเป็นผูช้ ายทีเ่ พอร์เฟคอะไรเยีย่ งนี้ ให้ตายสิ! มาร์โคลงจารถได้กถ็ อดหมวกกันน็อค และโบกมือให้ทา่ นผูช้ มรอบสนามด้วย รอยยิม้ จากนัน้ ก็ให้สมั ภาษณ์กบั นักข่าว และเดินไปเปิดแชมเปญฉลองให้กบั ต�ำแหน่ง แชมป์สมัยทีส่ ขี่ องตน เมือ่ ฉลองกับชัยชนะพอหอมปากหอมคอแล้ว เขาก็ตระกองกอดร่างอวบอิม่ ของ ริชชีม่ ายังรถของตนทันที เพราะทนรอรับรางวัลอันยวนใจจากเธอแทบไม่ไหวแล้ว เลือด หนุม่ มันร้อนระอุไปทัว่ สรรพางค์กาย 20
พราวนภา
บนรถแข่งคูใ่ จ มีรา่ งของมาร์โคและริชชีก่ ำ� ลังโรมรันพันตูกนั อย่างเมามัน พอ ทัง้ สองขึน้ มาในรถได้กผ็ วาเข้าหากันเหมือนแม่เหล็กต่างขัว้ เพราะต่างหิวกระหายในบทรัก ไม่ตา่ งกัน เมือ่ สาวร้อนแรงมาเจอกับหนุม่ ร้อนรัก การโหมโรงในรถจึงดูดเุ ด็ดเผ็ดมันถึงใจ ทัง้ สองยังคงนัวเนียกันอย่างถึงพริกถึงขิง กว่าจะอิม่ หน�ำในกามมารมณ์กนั ได้ ก็ปาเข้าไปกว่าครึง่ ชัว่ โมง เมือ่ ไปถึงจุดสูงสุด แห่งแรงปรารถนา ทั้งคู่ก็ออกรถมุ่งตรงไปยังคอนโดมิเนียมของหญิงสาว เพื่อสานต่อ รางวัลแบบนอนสต็อปทีร่ ชิ ชีส่ ญ ั ญาไว้กบั เขา มาร์โคได้แต่แปลกใจ ทัง้ ทีค่ นอย่างเขาไม่เคยนอนกับผูห้ ญิงคนเดิมเกินสามวัน แต่กบั ริชชีต่ นกลับมีสมั พันธ์สวาทกับหล่อนล่วงเลยมาเป็นอาทิตย์ ซึง่ นัน่ ก็อาจเป็นเพราะ เขายังคงติดใจในบทพิศวาสอันร้อนแรงของเธออยูก่ เ็ ป็นได้ แต่กอ็ กี ไม่นานหรอก ทีค่ น เบือ่ ง่ายหน่ายเร็วอย่างเขาจะสลัดเธอทิง้ เพราะคนอย่างมาร์โคชอบความแปลกใหม่ ถึงจะเก่าส�ำหรับคนอืน่ แต่ถา้ เขายังไม่เคยลิม้ ลองก็ถอื ว่าใหม่สำ� หรับเขา ขอเพียง แค่หล่อนสามารถท�ำให้เตียงของเขาลุกโชนไปด้วยไฟพิศวาสก็เป็นพอ มาร์โคไม่แคร์วา่ พวกหล่อนจะเคยผ่านมาแล้วกีส่ นาม แต่ถา้ ลงสนามรักกับเขาพวกหล่อนจะต้องร้อนแรง ถึงใจ เพราะชายหนุม่ ไม่เคยเชือ่ ว่า บนโลกนีจ้ ะยังมีสาวพรหมจรรย์เหลืออยู่ หากจะเหลือ ก็คงเป็นพวกแม่ชี หรือไม่กพ็ วกหาความสวยไม่มใี นตัวเธออะไรเทือกนัน้ และอีกอย่างเขา ก็คดิ ว่ามันเป็นเพียงสัมพันธ์ทางกาย ไม่มขี อ้ ผูกมัดใดๆ เมือ่ ทัง้ สองแฮปปีท้ กุ อย่างก็จบ
21
2
ณ ผับหรูแห่งหนึง่ ใจกลางกรุงปารีส ประเทศฝรัง่ เศส วันนีส้ าวน้อยบุปผชาติมากินเลีย้ งกับทีมงานวิจยั โครงการใหม่ของบริษทั ทีเ่ ธอ เพิง่ ย้ายเข้ามาท�ำงาน ผูร้ ว่ มทีมทุกคนล้วนถูกทางบริษทั ซือ้ ตัวมาทัง้ สิน้ ต่างมาจากทัว่ ทุก มุมโลก แต่สงิ่ ทีท่ กุ คนมีเหมือนกันนัน่ ก็คอื ความเป็นอัจฉริยะ ไอคิวสูง จบด็อกเตอร์เพียง อายุ 20 ปี กันทัง้ นัน้ รวมทัง้ ตัวเธอด้วย คืนนีม้ าร์โคนัดกับเพือ่ นซีอ้ ย่างเคลวิน ออกมาสังสรรค์และออกล่าเหยือ่ ส่วนอีก สองหนุม่ ทีเ่ หลือติดภารกิจไปตรวจงานทีต่ า่ งประเทศ ท�ำให้มาไม่ได้ ฉะนัน้ ราตรีนมี้ าร์โค กับเคลวินจึงต้องออกมาวาดลวดลายเพียงสองคน ผับหรูแห่งนี้เป็นสถานบันเทิงที่ทั้งสี่มาเป็นประจ�ำ ทุกครั้งที่มาก็จะถูกจับจ้อง และเป็นจุดสนใจเสมอ ทุกคนในทีน่ ี้ แทบไม่มใี ครทีจ่ ะไม่รจู้ กั แก๊งของพวกเขา เพราะทัง้ สีห่ นุม่ โด่งดัง มากในโลกออนไลน์ บางคนคลัง่ ไคล้มากจนต้องมาขอถ่ายรูป ด้วยความทีช่ นื่ ชอบกีฬา เอ็กซ์ตรีม จึงพากันท�ำอะไรที่หวาดเสียวมาลงในยูทูปเป็นประจ�ำ สร้างความฮือฮาให้ วัยรุน่ ไปทัว่ โลก แต่ในความกล้าและบ้าบิน่ ของพวกเขา ทุกคนล้วนมีมมุ จริงจัง ทีต่ อ้ ง รับผิดชอบต่อหน้าทีแ่ ละธุรกิจของครอบครัว อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ชนิดทีว่ า่ งานหลวง ไม่ให้ขาดงานราชไม่ให้เสีย
พราวนภา
“เฮ้ย... ไอ้มาร์ค มองเหยือ่ อยูร่ ไึ งวะเพือ่ น ตาไม่กะพริบเชียว” เคลวินถามมาร์โค ทีไ่ ม่คอ่ ยสนใจฟังบทสนทนาทีต่ นเล่าสักเท่าไร ตอนแรกคิดว่าเพือ่ นเซ็ง ทีไ่ หนได้มนั แอบ เล็งสาวนัน่ เอง “อืม...” หนุม่ หล่อแบดบอย ตอบกลับอย่างไม่อาจละสายตาจากเหยือ่ สาวได้ มาร์โคมองสาวน้อยนิ่งนาน รู้สึกราวกับว่ากามเทพได้แผลงศรรักปักอกอย่าง ฉับพลัน จนต้องตรึงสายตาหยุดไว้ทเี่ ธอ หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เลือดลมสูบฉีดอย่าง แปลกประหลาด เขาก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าท�ำไมถึงไม่อาจละสายตาจากเธอได้ ทัง้ ทีเ่ ธอออกจะเฉิม่ เชย แบนราบ และทีส่ ำ� คัญถือสัญชาติเอเชีย ไม่ใช่สเปกเขา เลยสักนิด แต่สายตาเจ้ากรรมกลับจับจ้องทีเ่ ธอไม่ลดละราวกับถูกจองจ�ำ ยิง่ เห็นเธอใส่ เสือ้ ตัวหลวมโคร่งลายแสนเชยระเบิด สวมกระโปรงทรงสุม่ ยาวกรอมเท้า ไร้ซงึ่ รสนิยม การแต่งตัวราวกับคุณป้า ยิง่ รูส้ กึ อยากจะฉีกกระชากมันออก ด้วยความขวางหูขวางตา และหงุดหงิดในหัวใจโดยไม่ทราบสาเหตุ ตาคมเฝ้ามองส�ำรวจสาวน้อยหน้าใส ผมหน้าม้าสัน้ เต่อ ตัง้ แต่เธอเดินเข้ามาพร้อม เพือ่ นกลุม่ ใหญ่ทงั้ ชายและหญิง ซึง่ แต่ละคนท่าทางเป็นเด็กเนิรด์ กันทัง้ นัน้ รวมทัง้ แม่สาว น้อยของเขาด้วย เพียงแค่เขาเห็นหน้าเธอในตอนแรก กลิน่ อายความไร้เดียงสาก็ทำ� ให้เขา ร้อนรุม่ อยากจะกระโจนเข้าใส่ อย่างไม่เคยเป็นแบบนีก้ บั ใครมาก่อน หรือว่า... ร่างกาย เขาจะผิดปกติ พรุง่ นีเ้ ขาควรไปหาหมอดีไหม มาร์โครูส้ กึ ตะหงิดในใจ “ไหนวะคนไหน สวยแค่ไหนกันเชียว ถึงท�ำให้แกเหมือนต้องมนต์สะกดอย่างนี”้ เพือ่ นซีก้ ระตือรือร้น มองตามสายตาของมาร์โคอย่างอยากรูอ้ ยากเห็น “เฮ้ย... ไอ้เพือ่ นยาก แกอย่าบอกนะว่า แม่สาวเอเชีย หน้าเด็ก สุดเฉิม่ และแสน เชยคนนัน้ ” เคลวินหรีต่ ามองอย่างไม่อยากจะเชือ่ ร้องถามออกไปด้วยความตกอกตกใจ พร้อมชีม้ อื ไปทีเ่ ป้าหมายของเพือ่ นทันที “ใช่แล้วโว้ย ไอ้เคลวิน แกคิดไม่ผดิ หรอก” มาร์โคตอบเพือ่ นออกไปอย่างยิม้ ๆ ดวงตากรุม้ กริม่ และดูมเี ลศนัยชอบกล “เฮ้ย... ฉันว่ายัยเด็กนัน่ เหมือนน้องโบจะตาย แกชอบเข้าไปได้ไงวะไอ้มาร์ค” เคลวิน ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ ทีเ่ พือ่ นรักคิดจะตกเหยือ่ สาวชาวเอเชียเฉิม่ เชยคนนัน้ เธอ ดูโบราณคร�ำ่ ครึเหมาะทีจ่ ะเอาไว้บนหิง้ หรือไม่กพ็ พิ ธิ ภัณฑ์มากกว่าบนเตียงด้วยซ�ำ้ “เป็นอย่างงัน้ ก็ดสี วิ ะ ฉันจะได้ครอบครอง ประทับตราและขึน้ ทะเบียน เอาไว้เป็น ของฉันเพียงคนเดียว” ปากโต้ตอบกับเพือ่ นรักสายตาคมยังคงทอดมองทุกอากัปกิรยิ า ของสาวน้อยไม่วางตา 23
ดวงใจแสนเสน่หา
“นีแ่ กบ้ารึเปล่าวะเพือ่ น แกจะพรากผูเ้ ยาว์รไึ ง เดีย๋ วก็ได้ไปเทีย่ วฮ่องกงกันพอดี” เคลวินถามด้วยความงวยงง เห็นท่าทีทดี่ สู งบพร้อมสยบทุกอย่างของมาร์โค เพือ่ นเขาชอบ เด็กคนนัน้ เข้าไปได้ยงั ไง หน้าละอ่อนขนาดนัน้ จบมัธยมต้นหรือยังก็ไม่รู้ “ไม่รสู้ วิ ะ รูแ้ ต่วา่ ไม่อาจละสายตาจากยัยเด็กนัน่ ได้เลยว่ะ ให้ตายสิ... มันเป็นยังไง ก็ไม่รู้ ร่างกายดูรอ้ นรุม่ ชอบกล” ยิง่ ได้มองเธอนานๆ เขาก็ยงิ่ เกิดความต้องการมากล้น ยิง่ เห็นเธอยิม้ หวานให้พวกผูช้ ายทีม่ าด้วยกัน ใจเขาก็อยากกระชากเธอออกไปจากทีต่ รงนัน้ “ฉันว่าแกหยุดเถอะว่ะ โน่นอย่างเรามันต้องสวย เอ็กซ์ เซ็กซ์ อึม๋ อย่างกลุม่ โน้นโว้ย” เคลวินพยักพเยิดให้เพือ่ นมองไปทีก่ ลุม่ สาวๆ ทีโ่ บกมือให้ พร้อมส่งสายตา เชิญชวนมาให้ทงั้ สองไม่ขาดสาย “ไม่รลู้ ะ่ ยังไงฉันก็จะเอาแม่หนูนอ้ ย มาเป็นแม่ของลูกฉันให้ได้” อยูๆ่ ความคิด หนึง่ ก็ผดุ ขึน้ มาในหัวสมองของเขา จนไม่อาจยับยัง้ ค�ำพูดไว้ได้ ทัง้ ทีเ่ ขาเกลียดบ่วงคล้องคอ เป็นทีส่ ดุ แล้วนีม่ นั เกิดอะไรขึน้ หรือพระเจ้าเล่นตลกกับพ่อนักรักอย่างเขาเข้าแล้ว “โว้ๆ ไอ้มาร์ค แกคิดไปไกลถึงขนาดนัน้ เลยหรือวะ ฉันล่ะไม่อยากจะเชือ่ เลย จริงๆ” เมือ่ ได้ฟงั เช่นนัน้ เคลวินก็ยงิ่ ตกใจหนักกว่าเดิม จนต้องเอามือขยีห้ วั ตัวเองอย่าง ไม่เข้าใจในความคิดของเพือ่ น ซึง่ แต่กอ่ นไม่เคยคิดเรือ่ งแต่งงานและมีเมียในหัวสมอง เลยด้วยซ�ำ้ สิง่ ทีม่ นั กลัวทีส่ ดุ คือการผูกมัด แล้วนีม่ นั เกิดอะไรขึน้ มันลืมกินยาเขย่าขวด หรือว่าโดนกระทบกระเทือนจนสติฟน่ั เฟือนกันแน่ พอเคลวินจะหันไปถามมาร์โคให้หายข้องใจ ไอ้เพือ่ นตัวดีดนั เดินหน้าเข้าหาเหยือ่ วัยละอ่อนเสียแล้ว เขาจึงต้องรีบเดินตามไปดูเหตุการณ์นา่ สนุกนัน่ บ้าง มาร์โคเห็นบุปผชาติกำ� ลังเดินฝ่าฝูงชนไปเข้าห้องน�ำ้ เพียงล�ำพัง ก็รบี เดินไปดัก ข้างหน้าทันที ร่างเล็กบอบบางไม่ทนั เห็นจึงชนเกับกายแกร่งของเขาเข้าอย่างจัง เมือ่ เห็น ว่าแม่เด็กน้อยของเขาก�ำลังจะล้มลง มาร์โคจึงรีบเบีย่ งร่างใหญ่รองรับร่างบอบบางเอาไว้ ทันที เธอหลับตาปีเ๋ พราะคิดว่ามันคงเจ็บมากแน่ แต่เปล่าเลยมันกลับตรงข้าม เมือ่ ลืมตา ขึน้ ก็พบว่ามีหนุม่ หล่อร่างยักษ์ เอาตัวมารองรับเธอไว้นนั่ เอง “เอ่อ... ขอบคุณมากค่ะ” บุปผชาติเอ่ยขอบคุณชายหนุม่ ด้วยน�ำ้ เสียงตะกุกตะกัก และหน้าแดงด้วยความอับอายกับความซุม่ ซ่ามทีไ่ ม่เคยสร่างซาของตัวเอง กิริยาที่เธอแสดงออกมา มันช่างน่ารักจริงๆ ในความรู้สึกของชายหนุ่ม และ เสียงของเธอยังใสกังวานราวระฆังแก้ว เพราะจับใจจนเขาอยากจะฟังซ�ำ้ อีกรอบและอีก รอบไม่มที สี่ นิ้ สุด ท�ำให้มาร์โคเผลอคิดไปว่า ถ้าเธอมาร้องครวญครางอยูใ่ ต้รา่ งของตน มันคงจะไพเราะกว่านีเ้ ป็นหลายเท่า 24
พราวนภา
แล้วเธอก็รสู้ กึ เหมือนมีอะไรมาเกาะกุมอยูท่ หี่ น้าอกทัง้ สองข้าง มองลงมาปรากฏ ว่า เป็นมือใหญ่ของผูช้ ายทีเ่ อือ้ เฟือ้ อกรองรับร่างของเธอนัน่ เอง กอบกุมไม่พอยังลูบไล้ ราวกับวัดขนาดไปด้วย ดวงตาของบุปผชาติเบิกกว้าง ตัวแข็งทือ่ พร้อมกรีดร้องออกมา อย่างตกใจสุดขีด เพีย๊ ะ! “กรีด๊ ... เอามือโสโครกของนายออกไปนะ อะ...ไอ้ฝรัง่ ลามก ไอ้ชกี อ ไอ้บา้ ตัณหา กลับ!” เสียงตบหน้าชายหนุม่ ดังลัน่ เปรีย๊ ะเต็มสองรูหขู องทัง้ ผูก้ ระท�ำและผูถ้ กู กระท�ำ ร่างเล็ก รีบลนลานลุกขึน้ จากร่างใหญ่ พร้อมเสียงด่าทอปากคอสัน่ ระริก เมื่อค�ำด่าค�ำแรกหลุดออกมาจากปากรูปกระจับ ค�ำต่อๆ ไปก็พรั่งพรูออกมา ราวกับสายน�ำ้ ไหล เป็นเหตุให้คนทัง้ ผับเริม่ ทยอยมามุงดู อย่างอยากรูว้ า่ เกิดอะไรขึน้ ยิง่ สร้างความอับอายให้เธอจนหน้าแดงก�ำ่ “เห็นตัวเล็กๆ อย่างนี้ มือหนักจริงๆ นะเด็กน้อยของฉัน แต่ไม่เป็นไร แบบนี้ แหละนายมาร์โคชอบ ถึงใจดี” เขาพูดออกมาอย่างอารมณ์ดที นั ที ท�ำให้เพือ่ นรักของเขา ที่มองดูเหตุการณ์มาโดยตลอดถึงกับงง มันโดนตบกับโดนด่า ยังอารมณ์ดีแถมยิ้ม ได้อกี มันบ้าหรือเปล่าวะ “นะ...นีไ่ อ้ฝรัง่ ตาฟาง ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ ฉันอายุ 21 แล้ว และฉันก็ไม่ใช่ เด็กน้อยของนายด้วย” กล้าๆ กลัวๆ แต่เธอก็ยงั ต่อว่าเขาอย่างเคืองๆ ทีม่ าหาว่าเธอเป็น เด็ก แถมยังมาบอกว่าเธอเป็นของเขาอีก ยิง่ เห็นเธอด่าเขาฉอดๆ ทัง้ ทีแ่ ววตาคูน่ นั้ ออกจะหวาดกลัวราวกับกวางน้อยระวัง ภัย แก้มแดงๆ บ่งบอกถึงอารมณ์ เขายิง่ ชอบใจนัก เวลาโกรธยิง่ น่ารักเข้าไปใหญ่ จนเขา แทบอดใจไม่ไหว อยากจะกระชากร่างเล็กเข้ามาแล้วจูบปากแดงๆ นัน่ ให้หน�ำใจ “ดีสิ ฉันจะได้ไม่โดนข้อหาพรากผูเ้ ยาว์ และอีกไม่นานเธอได้เป็นของฉันแน่นอน สาวน้อย” มาร์โคพูดอย่างมีเลศนัย จงใจเน้นประโยคท้ายเป็นพิเศษ “เฮ้ย... ไอ้มาร์ค แกเอาแน่เหรอวะคนนี”้ เคลวินเลิกคิว้ ถามเสียงสูง เพราะคิดว่า เพือ่ นคงแค่พดู เล่นๆ “เออสิวะ” มาร์โคย�ำ้ ด้วยน�ำ้ เสียงหนักแน่น “อกไข่ดาว สาวเอเชีย ไม่ใช่สเปกแกนีห่ ว่า แถมดูทา่ จะคัพเอซะด้วยนะเว้ย เธอ จะมีนมให้ลกู แกกินหรือวะไอ้มาร์ค” พ่อคนห่ามเคลวินถามออกมาอย่างไม่อยากจะเชือ่ หู ตัวเอง 25
ดวงใจแสนเสน่หา
พอได้ยนิ ค�ำวิพากวิจารณ์อย่างโจ่งแจ้งของเคลวิน มาร์โคถึงกับฉุนให้เพือ่ นรัก ทันที ทีม่ นั แอบมองรูปร่างของแม่หนูนอ้ ยของเขา “ไอ้เคลวิน แกหยุดมองคนของฉันเดีย๋ วนีเ้ ลยนะ ไม่งนั้ จะหาว่าไม่เตือน” มาร์โค ออกค�ำสัง่ กับเพือ่ นรักด้วยความหึงหวง ไม่อยากให้ใครมองของทีม่ นั ต้องเป็นของเขาแต่ เพียงผูเ้ ดียว “โอ๊ะโอ๋... มีหวงด้วยเว้ยเฮ้ย!” ได้ยนิ ดังนัน้ เคลวินก็รบี แซวกลับด้วยน�ำ้ เสียงรืน่ เริง ปนขบขัน กับท่าทีขงึ ขังของเพือ่ นรัก สงสัยคนนีม้ นั จะเอาจริง “ว่าแต่คดิ ดีแล้วเหรอวะ ทีจ่ ะเอาแม่เด็กน้อยคนนี้ นัน่ มันหน้าประถม นมอนุบาล ชัดๆ” เคลวินยังไม่อยากจะเชือ่ สิง่ ทีห่ ตู วั เองได้ยนิ จึงถามย�ำ้ เพือ่ ความแน่ใจ “อกเล็กมันแก้ไม่ยากหรอก แกคอยดูแล้วกันฉันจะท�ำให้จากคัพเอกลายเป็นคัพซี ในเวลาเดือนนึงให้ได้” มาร์โคพูดอย่างมัน่ อกมัน่ ใจ “แกจะท�ำยังไงวะ ฉันล่ะงงจริงๆ จะพาบินไปท�ำศัลยกรรมทีเ่ กาหลีรไึ งกัน” เคลวิน ขมวดคิว้ มุน่ กับค�ำพูดทีด่ มู นั่ อกมัน่ ใจ จนน่าหมัน่ ไส้ของมาร์โค “ก็เมคเลิฟกับเธอทุกวันไง บีบนวดบ่อยๆ เดีย๋ วมันก็ใหญ่ขนึ้ เองแหละ หรือไม่ ก็ทำ� ให้เธอท้องลูกของฉันยังไงล่ะแค่นงี้ า่ ยจะตาย ไม่เกินความสามารถของนายมาร์โคอยู่ แล้ว” มาร์โคพูดเสร็จก็ยกั คิว้ ให้เพือ่ นด้วยท่าทางแสนเจ้าเล่ห์ และแฝงไปด้วยความมัน่ อก มัน่ ใจในฝีมอื ขัน้ เทพของตน “โว้ๆ ไอ้เพือ่ นยาก เจ้าเล่หจ์ ริงเชียวนะแก” เคลวินร้องลัน่ ให้กบั ความช่างคิด แบบห่ามๆ ของเพือ่ นรัก “นีพ่ วกคุณ พูดอะไรกันฉันงงไปหมดแล้วนะ อ้อ... แล้วก็กรุณาปล่อยมือจาก แขนฉันได้แล้ว ฉันจะรีบไปเข้าห้องน�ำ้ ” หญิงสาวพยายามสะบัดแขนเรียว ให้หลุดจาก การเกาะกุมของฝ่ามือใหญ่ทนั ที “ไม่มอี ะไรมากหรอกสาวน้อย แค่เพือ่ นของฉันอยากได้เธอมาเป็นแม่ของลูกมัน ก็เท่านัน้ เอง” เคลวินยักคิว้ ให้บปุ ผชาติอย่างอารมณ์ดี “จะบ้าเหรอฉันไม่เอาหรอกนะฝรัง่ แค่ได้กลิน่ ก็ไม่ชอบแล้ว พวกไม่อาบน�ำ้ แต่ อาบน�ำ้ หอมแทน ยี.้ .. สกปรก” บุปผชาติได้ยนิ อย่างนัน้ ก็แทบท�ำหน้าไม่ถกู ทีฝ่ รัง่ บ้า ที่ไหนไม่รู้ อยากจะได้เธอไปเป็นแม่ของลูก แต่คนอย่างบุปผชาติไม่เคยมีความคิดจะ เอาฝรัง่ มาท�ำพันธ์อุ ยูแ่ ล้ว เมือ่ มาร์โคได้ยนิ ดังนัน้ ก็ขบกรามเป็นสันนูน ไม่เคยมีผหู้ ญิงคนไหนหักหน้าและ กล้าปฏิเสธเขา ด้วยท่าทางรังเกียจต่อหน้าผูค้ นมากมายแบบนีม้ าก่อน บอกได้คำ� เดียวว่า 26
พราวนภา
มันเสียหน้าสุดๆ “ฉันไม่สนหรอก ว่าเธอจะเอาฉันรึเปล่า แต่ฉนั อยากได้เธอ แล้วก็จะเอาให้ได้ ด้วย” พูดเอาแต่ใจอย่างร้ายกาจ แถมแววตามุง่ มัน่ คูน่ นั้ ยังจ้องมองเธอไม่ลดละ เหมือน เป็นการยืนยันว่าเขาเอาจริง “ไอ้บา้ นี่ ฉันไม่อยากได้นาย ฉันเกลียดฝรัง่ อย่างนายทีส่ ดุ เข้าใจไหม แล้วก็ โทษทีเถอะ นายกับฉันเราคงไม่ได้พบกันอีกเป็นแน่ เพราะฉันไม่ชอบไปมั่วสุมในที่อ โคจรเหมือนนาย ลาก่อน ลาขาดตลอดกาล” ด่าเขาเสร็จก็รบี เผ่นทันทีเพราะเห็นสายตา ของฝรัง่ ยักษ์แล้ว เขาคงโมโหไม่เบา หากอยูต่ อ่ ไปเธอไม่ปลอดภัยแน่ “จะรีบไปไหนล่ะจ๊ะ ที่รักของนายมาร์โค เรายังไม่ได้ท�ำความรู้จักกันเลยนะ” มาร์โครีบพูดดักเธอไว้ทนั ที เพราะอยากจะรูจ้ กั เธอใจจะขาดอยูแ่ ล้ว แค่ชอื่ ก็ยงั ดี ไม่งนั้ คืนนีค้ งนอนไม่หลับแน่ “ก็ไปให้พ้นๆ หน้าคุณยังไงล่ะ หลีกไป!” ตอบเขาด้วยเสียงห้วน พร้อมทั้ง ออกปากไล่ให้หลีกทาง ด้วยท่าทีรำ� คาญใจกับเรือ่ งไม่เป็นเรือ่ ง เสียเวลาจริงๆ บุปผชาติ ได้แต่หงุดหงิดอยูใ่ นใจ “ถ้าอยากให้หลีกทาง ก็บอกชือ่ มาก่อนสิเบบี๋ ผมอยากรูว้ า่ ชือ่ คุณ มันจะหวาน เหมือนเสียงหรือเปล่า” พูดด้วยรอยยิม้ มีเลศนัย พร้อมมองไล่ตงั้ แต่หวั จรดเท้าของสาว เจ้าด้วยสายตาอ้อยอิง่ ราวกับจะเปลือ้ งเสือ้ ผ้าตัวโคร่งแสนเชย ทีป่ กปิดความงามออกไป “ไม่จำ� เป็น อ้อ... อยากท�ำความรูจ้ กั กับฉัน แล้วถามฉันสักค�ำยังว่าอยากรูจ้ กั คุณ หรือเปล่า และขอบอกไว้ตรงนีเ้ ลยแล้วกัน ว่าฉันไม่ได้อยากรูจ้ กั คุณสักนิด” ยิง่ เขาใช้ สายตาจาบจ้วงหยาบคายมองเธอ บุปผชาติก็ยิ่งโมโห ก�ำหมัดน้อยเข้าหากันแน่น จน ใบหน้าละอ่อนแดงระเรือ่ ด้วยไฟโทสะ ฝ่ายมาร์โคเห็นท่าทีอย่างนัน้ ก็ยงิ่ พอใจ เธอไม่เพียงหวานแต่เธอยังมีความร้อนแรง แฝงอยู่ แถมดูทา่ สาวเฉิม่ ของเขาจะทันคนซะด้วย เห็นท่าทางเรียบๆ นิง่ ๆ ไร้เดียงสา และใสซื่อบริสุทธิ์อย่างนี้ ด่าแต่ละทีก็แทบหน้าชา คิดไม่ผิดเลยจริงๆ ที่จะเอาเธอมา เป็นภรรยาในอนาคตอันใกล้ มาร์โคคิดอย่างครึม้ อกครึม้ ใจ พูดจบบุปผชาติก็ผลักอกหนาออกห่างกาย แล้วรีบเดินฝ่าวงล้อมออกไปจาก ไอ้ฝรัง่ สุดเถือ่ นและแสนเผด็จการทันทีเพราะเริม่ ทนไม่ไหว อยากจะด่ามากกว่านี้ แต่ก็ ไม่รวู้ า่ จะด่าด้วยถ้อยค�ำไหนดี คิดค�ำด่าทออันเจ็บแสบให้สมกับความหยาบคายของเขา ไม่ออกจริงๆ ตัง้ แต่เล็กจนโตบุปผชาติกไ็ ม่เคยด่าใคร เธอใสซือ่ บริสทุ ธิ์ ถูกเลีย้ งดูมาอย่างดี 27
ดวงใจแสนเสน่หา
เป็นลูกคุณหนูโดยแท้ แต่ไหนแต่ไรก็ไม่เคยพูดจาหยาบคาย และทีส่ ำ� คัญเธอจะไม่ชอบ ท�ำให้ตวั เองเป็นจุดสนใจของใครในทีส่ าธารณชน ถึงเธอจะดูนงิ่ ๆ ไม่ชอบตอแยกับใคร แต่กร็ เู้ ท่าทันคน สามารถตอบโต้ได้ทดั เทียมหากเหลืออดจนทนไม่ไหว อย่างเช่นในกรณี นี้ เธอระงับอารมณ์ไม่อยูจ่ ริงๆ วันนี้เขาท�ำให้เธอปรี๊ดแตกได้อย่างไม่น่าเชื่อ ทั้งที่คนอย่างบุปผชาติสามารถ ควบคุมอารมณ์ได้ในทุกสถานการณ์ แต่กบั ผูช้ ายตรงหน้าทุกอย่างกลับเหนือความคาด หมาย เขาท�ำให้เธอเปลีย่ นจากคนพูดจาไพเราะกลายเป็นคนปากไว ถึงด่าไม่คล่อง แต่ เธอก็ยงั พยายามด่าเขาให้ได้ กว่าจะด่าชายหนุม่ ออกมาได้แต่ละค�ำ ก็ตอ้ งคิดแล้วคิดอีก จนหืดขึน้ คอ ซึง่ ค�ำด่าเหล่านัน้ ล้วนจดจ�ำมาจากในหนัง ท�ำไมมันไม่งา่ ยเหมือนแก้สมการ คณิตศาสตร์นะ ถ้าเป็นอย่างนัน้ เธอคงได้คำ� ตอบเรียบร้อยโรงเรียนบุปผชาติไปแล้ว “หึ หึ... มันไม่ยากเกินความสามารถของฉันหรอกสาวน้อย อีกไม่นานเธอต้อง มาสยบแทบเท้าฉันแน่ แล้วเจอกันนะจ๊ะ เบบีข๋ องนายมาร์โค” ตาคมมองตามหลังร่าง บอบบางไปจนสุดสายตา ชายหนุม่ คิดแผนการขึน้ มาในใจอย่างเสร็จสรรพ ว่าต้องเอาเธอมาเป็นของเขา ให้ได้ในไม่ชา้ นี้ มันไม่ยากเกินอิทธิพลตระกูลมาเฟียทีย่ งิ่ ใหญ่ของเขาไปได้หรอก แต่หา รูไ้ ม่วา่ ในอนาคต คนทีจ่ ะสยบอยูแ่ ทบเท้ามันอาจจะเป็นตัวเขาเองก็ได้ จากเสือร้ายก็อาจ กลายเป็นแมวเชือ่ งๆ เพราะฝีมอื สาวเอเชียอย่างบุปผชาติกเ็ ป็นได้ เพราะอนาคตมันไม่มี อะไรแน่นอนอยูแ่ ล้ว พอกลับถึงบ้าน มาร์โคก็รบี เอารูปเบบีข๋ องเขา ทีเ่ คลวินแอบถ่ายไว้ในโทรศัพท์ มือถือไปให้ลกู น้องคนสนิท แล้วสัง่ ให้ไปจัดการหาประวัตขิ องเธอโดยละเอียดมาให้ได้ ภายในวันพรุง่ นี้ หมายมาดไว้ในใจว่าจะต้องรีบเอาตัวไปเสนอหน้าท�ำความรูจ้ กั กับแม่หนู น้อยของเขาให้ลกึ ซึง้ กว่านี้ ถึงเธอไม่อยากรูจ้ กั แต่เขาก็จะตามตือ้ อยูอ่ ย่างนี้ ใครจะท�ำไม ท�ำความรูจ้ กั กันไว้ไม่เสียหลาย พอเธอมาด�ำรงต�ำแหน่งภรรยาเขาอย่างเต็มตัวแล้ว จะได้ไม่เสียเวลามาท�ำความรูจ้ กั กัน แต่เอาเวลาเหล่านัน้ ไปท�ำอย่างอืน่ กับเธอแทน ตอนนี้ ในหัวสมองของเขาคิดได้เป็นฉากๆ เชียวล่ะ ว่าจะท�ำอะไรร่วมกับเธอบ้าง ซึง่ แต่ละอย่าง ดีๆ ทัง้ นัน้ ช่างคิดเข้าข้างตัวเองดีแท้พอ่ คนเจ้าเล่ห์ และสุดแสนจะเอาแต่ใจ แล้วถ้าสาว เจ้าดันไม่เล่นด้วย พ่อคุณจะไม่เต้นเป็นเจ้าเข้าหรืออย่างไร บริษทั ดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ วันนี้มาร์โคมาท�ำงานเช้ากว่าปกติ พอมาถึงบริษัทก็เรียกให้ลูกน้องเอาประวัติ 28
พราวนภา
ของแม่หนูนอ้ ยมาให้ดว้ ยความใจร้อน อยากได้เธอมาแนบกายเร็วๆ เขาได้แต่หงุดหงิด งุน่ ง่านทีต่ วั เองเป็นแบบนี้ ทัง้ ทีแ่ ต่กอ่ นสองตาแทบไม่อยากจะแลสาวเอเชียตัวเตีย้ ม่อต้อ ยิ่งเฉิ่มเชย ไร้รสนิยมในการแต่งตัวด้วยแล้ว เขายิ่งไม่คิดจะเฉียดร่างเข้าใกล้ให้กลิ่น บ้านนอกติดกายแม้แต่เสีย้ ววินาทีเดียว แต่มาวันนีค้ วามรูส้ กึ ของเขากลับเปลีย่ นจากหน้ามือเป็นหลังมือ มาร์โครูส้ กึ อยาก ใกล้ชดิ สาวน้อยเอเชียทีต่ ดิ อยูใ่ นห้วงค�ำนึงใจจะขาด เรือ่ งแบบนีไ้ ม่นา่ จะเกิดขึน้ ได้ในชีวติ ของชายผูเ้ พรียบพร้อมเช่นมาร์โค ดิมเิ ทียส แต่วนั นีม้ นั ได้เกิดขึน้ แล้ว สิบนาทีตอ่ มา เอกสารเกีย่ วกับประวัตขิ องหญิงสาว ก็มาอยูใ่ นมือของมาร์โคเป็น ทีเ่ รียบร้อย แล้วเขาก็ได้รวู้ า่ แม่สาวใสวัยละอ่อน มีนามว่าบุปผชาติ ดิลกรัตนกุล หรือ แก้ม อายุ 21 ปี ก�ำพร้าแม่ตงั้ แต่ยงั เล็ก พ่อเป็นเจ้าของบริษทั น�ำเข้ารถยนต์รายใหญ่ของ ประเทศไทย เธอเป็นสาวน้อยอัจฉริยะ ไอคิวสูงปรีด๊ เรียนจบด็อกเตอร์จากมหาวิทยาลัย ชือ่ ดังตัง้ แต่อายุเพียง 20 ปี “ให้ตายสิ นีเ่ ธอเป็นคนหรือยอดมนุษย์ทหี่ ลุดมาจากต่างดาวกันแน่ ท�ำไมถึงได้ เก่งขนาดนี”้ มาร์โคได้แต่องึ้ และทึง่ กับความสามารถอันหลากหลายของเธอ ถึงหน้าตา และการแต่งตัวของเธอจะดูเฉิ่มเชย แต่หัวสมองเธอไม่ได้เชยเหมือนสารรูปเลยสักนิด เรียกว่าหัวกะทิเลยต่างหากล่ะ มาร์โครู้สึกพึงพอใจกับข้อมูลส่วนตัวของสาวน้อยที่เขาได้รับ แต่ก็ต้องขมวด คิ้วมุ่น ยังสงสัยว่าท�ำไมถึงไม่มีประวัติการท�ำงานของเธอ แล้วเธอมาท�ำอะไรกับแก๊ง สุดเชยของเธอทีน่ กี่ นั นะ ความสงสัยใคร่รทู้ ำ� ให้เขาทนไม่ไหวต้องกดอินเตอร์คอมเรียก เลขาหน้าห้องเข้ามาหาตนทันที ไม่นานเลขาหนุ่มร่างยักษ์ ก็มายืนสงบนิ่งอยู่หน้าโต๊ะท�ำงานตัวใหญ่ของผู้เป็น เจ้านาย “ไอ้รสั เซล ประวัตขิ องบุปผชาติ ทีฉ่ นั สัง่ ให้แกไปหามามีแค่นเี้ หรอวะ?” เสียงนิง่ เอ่ยถามลูกน้องคูใ่ จ ทีท่ ำ� งานไม่ละเอียดรอบคอบได้ดงั่ ใจเช่นทุกครัง้ ทีผ่ า่ นมา “ครับนาย ไม่วา่ ข้อมูลจากส�ำนักไหน ก็เหมือนกันหมดครับ” รัสเซลจนปัญญา จริงๆ ทัง้ ทีเ่ ขาพยายามเสาะแสวงหา แต่ประวัตขิ องเธอทีไ่ ด้มาจากทุกที่ ทัง้ หมดต่างเหมือน กันทุกตัวอักษรไม่มผี ดิ เพีย้ น ทัง้ สองหนุม่ ไม่รวู้ า่ นายบริรกั ษ์พยายามใช้อำ� นาจเงินปกปิดประวัตขิ องลูกสาว มากทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำได้ เพราะไม่ตอ้ งการให้เธอเป็นจุดสนใจของใครก็ตามทีไ่ ม่ประสงค์ดี 29
ดวงใจแสนเสน่หา
“แต่ฉนั สงสัยว่าประวัตขิ องเธอน่าจะมีอะไรมากกว่านัน้ เพราะดูจากโปรไฟล์แล้ว เธอไม่ธรรมดาเลยทีเดียว” มาร์โคไม่เชือ่ หรอกว่าประวัตขิ องเธอมันจะสัน้ ขนาดนัน้ หาก ไม่มใี ครจงใจทีจ่ ะปกปิดมัน ยิง่ คนเก่งแบบเธอไม่มขี อ้ มูลเกีย่ วกับการท�ำงานด้วยแล้วมัน ยิง่ ดูผดิ ปกติเข้าไปใหญ่ “นายจะให้ผมไปหาข้อมูลอะไรเพิม่ เติมไหมครับ” รัสเซลพยายามท�ำหน้าทีเ่ ลขา ทีด่ ไี ด้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง “อืม ฉันอยากให้นายเอารูปนีไ้ ปให้นกั สืบ และสัง่ ให้พวกนัน้ คอยติดตามเธอ ดู ว่าเธอมาท�ำอะไรทีฝ่ รัง่ เศส เพราะฉันมัน่ ใจว่าเธอจะยังอยูท่ นี่ ”ี่ มาร์โคเชือ่ ในเซ้นส์ตวั เอง เสมอ เพราะคนอย่างเขาไม่เคยมองอะไรพลาด และหากอยากรูอ้ ะไรก็จะต้องพยายามให้ ถึงทีส่ ดุ จนกว่าจะกระจ่างใจถึงจะหยุด เมือ่ ลูกน้องออกไปแล้ว เขาก็ได้แต่คดิ ว่าปิดได้ปดิ ไป ด้วยอ�ำนาจเงินทีเ่ ขามีและ อิทธิพลของตระกูลดิมิเทียส จะท�ำให้เขาได้รู้จักเธออย่างลึกซึ้งในเร็ววันแน่ มาร์โค มัน่ อกมัน่ ใจอย่างทีไ่ ม่เคยเป็นมาก่อน แค่คดิ ว่าอีกไม่นานเขาจะต้องได้เธอมาเคียงข้างกาย ก็ทำ� ให้เขารูส้ กึ อบอุน่ ในหัวใจอย่างแปลกประหลาด บุปผชาติทำ� งานทีฝ่ รัง่ เศสได้หนึง่ เดือนแล้ว เธอแทบจะไม่ตอ้ งเรียนรูง้ านเลย เพราะทุกอย่างทีท่ างองค์กรเทรนด์ให้ลว้ นผ่านการทดลองและปฏิบตั จิ ริงตัง้ แต่สมัยเรียน และสมองอันปราดเปรือ่ งของเธอก็จดจ�ำมันได้ขนึ้ ใจ งานแรกทีท่ างบริษทั วางให้ทมี ของ เธอท�ำก็คือการออกแบบเครื่องบินเจ็ตส่วนตัว ให้ดูสมาร์ตและปราดเปรียวกว่ารุ่นแรก โดยอาศัยหลักการ Aerodynamic force, Momentum, Glide path และ Wind shear ส่วนใหญ่ลว้ นเป็นหลักการทางฟิสกิ ส์ประยุกต์ทงั้ นัน้ ซึ่งการสร้างเครื่องบินขึ้นมาสักล�ำ ก็ไม่ได้ยากอะไร ที่จะน�ำมันสมองระดับ อัจฉริยะมารวมกัน และสร้างสรรค์ออกมาเป็นผลงานชั้นยอดตามเป้าหมายของบริษัท แต่มนั ก็ไม่งา่ ยเลยซะทีเดียว เพราะการสร้างไอ้สงิ่ อ�ำนวยความสะดวก ราคาแพงระยับ ที่ มีแต่ผดู้ มี เี งินเท่านัน้ ถึงจะซือ้ ได้ ทุกอย่างมันต้องสมบูรณ์แบบ ไม่วา่ จะเป็นรูปลักษณ์ทงั้ ภายนอกและภายใน สมรรถนะของตัวเครือ่ งยนต์ ความปลอดภัย ความสะดวกสบาย และความสวยงาม ปัจจัยเหล่านีเ้ ป็นองค์ประกอบหลักทีผ่ ผู้ ลิตจะต้องค�ำนึงถึง เพราะลูกค้า คือพระเจ้า หากลูกค้าพอใจสินค้าทีผ่ ลิตออกมาจึงจะถือว่าทางบริษทั ประสบความส�ำเร็จ ด้วยความที่รายละเอียดปลีกย่อยของตัวชิ้นงานเยอะ ดังนั้นระยะเวลาการ ท�ำงานของผูส้ ร้าง จะต้องใช้เวลากันเป็นปีๆ เลยทีเดียว เพราะต้องเขียนแบบ จ�ำลอง 30
พราวนภา
โครงสร้างในโปรแกรมคอมพิวเตอร์ ส่งแบบทีต่ อ้ งการไปให้ทางวิศวกรดูวา่ สามารถท�ำได้ ไหมหรือต้องเพิม่ ลดอะไรบ้าง ทดลองในโมเดลก่อน จากนัน้ ก็ทดลองในห้องปฏิบตั กิ าร ขัน้ ตอนสุดท้ายคือน�ำของจริงขึน้ บินบนท้องฟ้า ถึงจะถือว่าทุกอย่างเสร็จสมบูรณ์พร้อม น�ำออกขายทอดตลาด จากวันที่บุปผชาติได้ปะทะคารมกับไอ้ฝรั่งร่างยักษ์ ที่บังอาจมาแตะอั๋งและ ลวนลามเธอ ทัง้ ทางค�ำพูด สายตาและการกระท�ำ สาวน้อยสุดเฉิม่ ก็ได้แต่ภาวนาว่าอย่า ได้เจอคนพรรค์นนั้ อีกเลย แต่ใจก็ไม่วายกระหวัดไปหาเขา แค่คดิ ถึงใบหน้าคมคาย เธอ ก็ถงึ กับขนลุกชัน ถึงในส่วนลึกของจิตใจจะยอมรับว่าเขาเป็นผูช้ ายทีห่ ล่อมาก แต่เธอก็ ไม่ตอ้ งการทีจ่ ะรูจ้ กั หรือเฉียดกายเข้าไปใกล้คนพรรค์นนั้ ให้หวั ใจสัน่ ไหว สาวเฉิม่ คิดว่า เขาเป็นคนอันตรายตัวฉกาจส�ำหรับผูห้ ญิงอย่างเธอเชียวล่ะ แล้ว ยิง่ นึกถึงค�ำพูดของเขาทีย่ งั ดังก้องอยูใ่ นหูยงิ่ หงุดหงิด ‘ฉันไม่สนหรอก ว่าเธอจะเอาฉัน รึเปล่า แต่ฉนั อยากได้เธอ แล้วก็จะเอาให้ได้ดว้ ย’ บุปผชาติได้แต่เข่นเขีย้ วในใจ ผูช้ าย อะไรท�ำไมถึงเอาแต่ใจตัวเองชะมัด ยิง่ ได้เห็นสายตาจาบจ้วงหยาบคาย ยิง่ ท�ำให้เธอของขึน้ ได้อย่างไม่นา่ เชือ่ ทัง้ ที่ เธอจะนิง่ และใจเย็นกับทุกสถานการณ์ แล้วนีเ่ ขาท�ำอะไรกับร่างกายเธอนะ หรือเขาเป็น ปฏิกริ ยิ าเคมี ทีส่ ามารถกระตุน้ ต่อมน�ำ้ โหของเธอได้ บ้าไปแล้ว ให้ตายสิ แล้วบุปผชาติ ก็รบี สะบัดศีรษะตัวเองแรงๆ เพือ่ ขับไล่ความคิดฟุง้ ซ่านให้มลายหายไป กว่าสองอาทิตย์ มาร์โคจึงได้รคู้ วามเคลือ่ นไหวของบุปผชาติ ตอนนีเ้ ขารูแ้ ล้ว ว่าเธอท�ำงานทีไ่ หน ซึง่ เธอก็ไม่ได้ไปไหนไกล แต่อยูใ่ ต้จมูกเขานีเ่ อง และมันก็ไม่ใช่เรือ่ ง ยากทีเ่ ขาจะเข้าหาเธอ เหตุเพราะสาวน้อยท�ำงานทีบ่ ริษทั คูค่ า้ ของเขานัน่ เอง ดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ ทีเ่ ขานัง่ แท่นเป็นผูบ้ ริหาร เป็นบริษทั ส่งออกรถยนต์ ชั้นน�ำรายใหญ่ก็จริง แต่ทางเขาก็ไม่ได้ท�ำการผลิตเอง เพียงแค่ออกแบบหรือไม่ก็ไป ติดต่อซือ้ รถยนต์ในรุน่ ทีต่ นสนใจ และคิดว่าจะตีตลาดได้ไม่ยากจาก Professional Enterprise and Development ซะเป็นส่วนใหญ่ ถ้าเธอท�ำงานอยูท่ นี่ จี่ ริงก็งา่ ยยิง่ กว่าปอกกล้วยเข้าปาก ตระกูลดิมเิ ทียส มีธรุ กิจหลายอย่างทีต่ อ้ งด�ำเนินการ ซึง่ เกือบทุกอย่างมาร์โค ก็เป็นคนกุมบังเหียนทัง้ นัน้ ยกเว้นแก๊งมาเฟียทีบ่ ดิ าเป็นผูก้ อ่ ตัง้ เขาจะไม่เข้าไปยุง่ เกีย่ ว กับมันอย่างเด็ดขาด เพราะไม่ชอบในเรือ่ งนี้ ดังนัน้ ภารกิจในแก๊ง Black Mamba 31
ดวงใจแสนเสน่หา
จึงตกเป็นของ มาร์เวล ดิมเิ ทียส พีช่ ายวัย 35 ปี หนุม่ นัยน์ตาสีสนิม มาดเข้ม ดุดนั และ โหดเหีย้ ม ผูม้ ดี กี รีความหล่อและความร้อนแรงไม่แพ้นอ้ งชายอย่างมาร์โค มาร์โคนัง่ มองภาพบุปผชาติ จนเขาเริม่ ทนความคิดถึงและอยากเห็นหน้าเฉิม่ ๆ เชยๆ ไม่ไหว จึงต้องเรียกให้เลขาเข้ามาพบเพือ่ สัง่ งานเกีย่ วกับเรือ่ งหัวใจโดยด่วน “รัสเซล เข้ามานีห่ น่อย” เสียงนิง่ สัง่ ผ่านเครือ่ งอินเตอร์คอมไปถึงเลขาหน้าห้อง ไม่นานรัสเซลก็เข้ามาในห้อง “นายมีอะไรจะใช้ผมครับ” รัสเซลยืนสงบนิง่ หน้าโต๊ะท�ำงานตัวใหญ่ รอฟังค�ำสัง่ ของผูเ้ ป็นนาย “ฉันอยากให้นายติดต่อไปทางบริษัท Professional ว่าฉันอยากได้รถยนต์ รุน่ ใหม่” น�ำ้ เสียงเรียบนิง่ ดูเป็นงานเป็นการ “คันนีน้ ายจะเอามาใช้เองหรือเปล่าครับ?” รัสเซลจ�ำเป็นต้องถาม เพราะรถของผู้ เป็นนายเยอะมาก แทบจะน�ำไปท�ำพิพธิ พัณฑ์ได้อยูแ่ ล้ว โรงเก็บรถทีว่ า่ กว้างนับวันก็เริม่ แน่นขนัด จนจะไม่มที จี่ อดอยูแ่ ล้ว “อืม ประเด็นมันอยูท่ วี่ า่ นายต้องบอกเขาว่าฉันอยากให้วศิ วกรทีช่ อื่ บุปผชาติ ดิลกรัตนกุล เป็นคนออกแบบให้ โดยให้เธอมารับคอนเซปต์จากฉันด้วยตัวเธอเอง และ เธอจะต้องน�ำความเคลือ่ นไหวมารายงานให้ฉนั ทราบทุกระยะ” ออกค�ำสัง่ เสียงเฉียบขาด “เอ๊ะ... ผมว่ามันทะแม่งๆ ชอบกล ดูเหมือนงานนีน้ ายจะไม่คอ่ ยอยากได้รถสักเท่าไร แต่อยากได้คนของเขามากกว่า” ลูกน้องคูใ่ จถามขึน้ อย่างรูท้ นั เจ้านาย “ไอ้นี่ พูดมากเดีย๋ วเถอะ พ่อจะเตะให้สกั ป้าบ” พูดจบก็ยกขาเพรียวขึน้ เตรียม วาดไปหาเป้าหมาย ท�ำให้คนทีร่ ตู้ วั ว่าอาจจะเคราะห์รา้ ยรีบถอยฉากออกจากรัศมีลกู เตะ “อย่านะครับนาย ฟังผมก่อน แล้วนายจะให้เธอมาเริม่ งานวันไหนครับ” คน เกือบจะโดนบาทา รีบห้ามเสียงดัง “เร็วทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำได้ แจ้งคุณลูคสั ด้วยว่าเสียเท่าไรเท่ากัน ขอเพียงเธอยอม ท�ำงานนีใ้ ห้ฉนั ” เขาไม่อยากจะโทรไปหานายลูคสั อิลนิ อยด์ ผูซ้ งึ่ เป็นเจ้าของบริษทั โดยตรง เพราะรูส้ กึ กระดาก และไม่ตอ้ งการให้เรือ่ งแพร่งพรายไปเข้าหูของบิดา เพราะทัง้ สองคือ เพือ่ นซีก้ นั หากรูถ้ งึ หูลคู สั มีหรือพ่อของเขาจะไม่ลว่ งรู้ “หวังว่านายคงไม่ทำ� ให้ฉนั ผิดหวังนะรัสเซล” เสียงเข้มย�ำ้ กับลูกน้องคูใ่ จ น�ำ้ เสียง บ่งบอกว่าเขาคาดหวังกับสิง่ ทีส่ งั่ ไปมากแค่ไหน “แน่นอนคร้าบ เจ้านายทีร่ กั และเคารพ เอ่อ... ว่าแต่ผมขอถามหน่อยเถอะ ว่า นายติดใจอะไรในตัวน้องแว่นสุดเฉิม่ คนนัน้ เธอไม่ใช่สเปกนายนีน่ า” รับค�ำด้วยท่าทาง 32
พราวนภา
ขีเ้ ล่น แต่ยงั ไม่วายเกิดความสงสัยในตัวเจ้านาย ว่าไปสนใจสาวน้อยผูเ้ ฉิม่ เชย ทีม่ าไกล จากต่างแดนได้อย่างไร ทัง้ ทีเ่ ธอไม่มอี ะไรน่าดูชมเลยแม้แต่กระผีกเดียว รัสเซลคันปาก จนทนไม่ไหวจึงต้องเอ่ยถามให้หายค้างคาใจ “ไอ้นี่เดี๋ยวเถอะ รีบไปท�ำงานที่ฉันสั่งได้แล้ว ถ้าชักช้าโดนหักเงินเดือนห้าสิบ เปอร์เซ็นต์” มาร์โคหน้าแดงก�ำ่ ทีเ่ ลขาร่างยักษ์รทู้ นั ไปซะทุกเรือ่ ง จึงเอาเรือ่ งหนึง่ ในปัจจัย สีม่ าขู่ “โห... โหดจังเลย พูดแค่นจี้ ะหักเงินเดือนตัง้ ครึง่ หนึง่ คอยดูนะถ้านายหักจริงๆ ผมจะไปฟ้องกรมแรงงาน” รัสเซลท�ำเป็นโอดครวญ ซ�ำ้ ยังยัว่ โมโหผูเ้ ป็นนายไม่เลิก “เออ... จะไปฟ้องห่าเหวอะไรก็ไปเถอะ ถ้ายังไม่เอาหน้าอันกวนบาทาไปให้พน้ จาก ห้องนี้ แกโดนดีแน่ไอ้รสั เซล” ชายหนุม่ ตะเบ็งเสียงใส่รสั เซลด้วยความโมโหกับความช่าง ยัว่ ขยันดีนกั ไอ้เรือ่ งกวนประสาทเขาเนีย่ เท่านัน้ ไม่พอมันยังแสนรูเ้ ท่าทันเจ้านายอย่าง เขาไปเสียทุกเรือ่ ง “คร้าบๆ ไปแล้วคร้าบผม” คนกลัวโดนฝากรอยเท้า รีบเอาหน้าอันแสนทะเล้น จ�ำ้ อ้าวออกจากห้องของเจ้านายทันที
33
3
สองอาทิตย์ถดั มา บุปผชาติถกู ผูจ้ ดั การเรียกตัวเข้าพบ ด้วยเรือ่ งอะไรเธอก็ไม่อาจทราบได้ เมือ่ ถึงเวลานัดหมายสาวเฉิม่ จึงรีบเดินมาจากห้องท�ำงานของตน แล้วมุง่ ตรงสูห่ อ้ งผูจ้ ดั การ แผนกทันที ก๊อกๆๆ “เชิญ!” น�ำ้ เสียงทรงอ�ำนาจกล่าวอนุญาตก้องกังวาน จนคนทีเ่ ฝ้ารออยูห่ น้าห้อง ถึงกับสะดุง้ โหยงด้วยความตกใจปนประหม่า ดวงตากลมโตภายใต้กรอบแว่นหนามีแวว กังวลกับการโดนเรียกตัวเข้าพบในวันนี้ “สวัสดีคะ่ ผูจ้ ดั การ” เสียงนิง่ ของบุปผชาติเอ่ยทักทายผูบ้ งั คับบัญชาทันที “สวัสดีครับคุณบุปผชาติ เชิญนั่งก่อน” น�้ำเสียงที่เปล่งออกมาทุ้มหู มีแวว แห่งความสุภาพและปรานี แต่แฝงไปด้วยความน่าเกรงขามไม่ได้น่ากลัวอย่างที่เธอคิด บุปผชาติจงึ ลอบถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก “ผูจ้ ดั การเรียกดิฉนั เข้าพบ มีอะไรหรือเปล่าคะ” เอ่ยถามด้วยความอยากรู้ “ผมมีงานจะมอบหมายให้คณ ุ ท�ำ” น�ำ้ เสียงยังคงเรียบนิง่ เช่นก่อนหน้านี้ “งานอะไรคะ ว่ามาได้เลยค่ะ” พอได้ยินเรื่องงาน บุปผชาติก็เกิดความรู้สึก กระตือรือร้นและคันไม้คนั มือขึน้ มาในบัดดล เพราะตัง้ แต่มาอยูท่ นี่ เี่ ธอก็ยงั ไม่ได้ทำ� อะไร เป็นชิน้ เป็นอัน
พราวนภา
“ทางบริษทั ดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ แจ้งความจ�ำนงมาว่าอยากให้วศิ วกรของ บริษัทเราไปออกแบบรถให้ผู้บริหารของเขา ซึ่งทางนั้นก็ระบุมาว่าวิศวกรคนนั้นจะต้อง เป็นคุณ” ผูจ้ ดั การย�ำ้ ชัดในตอนท้ายว่า วิศวกรทีท่ างนัน้ ต้องการตัว ต้องเป็นบุปผชาติ เพียงคนเดียวเท่านัน้ พอได้ยนิ ดังนัน้ บุปผชาติกต็ อ้ งขมวดคิว้ มุน่ ท�ำหน้ายุง่ ด้วยความแปลกใจว่าท�ำไม จะต้องเป็นเธอคนเดียว เป็นคนอืน่ ไม่ได้หรือไร เป็นเพราะอะไร “ผูจ้ ดั การแน่ใจนะคะว่ารับข้อมูลมาไม่ผดิ เพราะดิฉนั เพิง่ มาท�ำงานทีน่ เี่ อง ผล งานอะไรก็ยงั ไม่มี แล้วเขาจะรูจ้ กั ดิฉนั ได้ยงั ไงกันคะ” บุปผชาติงงเป็นไก่ตาแตก อยูๆ่ บริษทั ส่งออกรถยนต์รายใหญ่และเป็นถึงลูกค้ารายส�ำคัญอยากจะได้ตวั เธอไปท�ำงานให้ บ้าไปแล้ว “อันนีผ้ มก็ไม่อาจทราบได้ ว่าคุณมาร์โคเขาคิดอะไรอยู่ รูแ้ ต่วา่ คุณต้องท�ำตาม ความต้องการของเขา” ผูจ้ ดั การของเธอก็จนใจทีจ่ ะตอบค�ำถามลูกน้องเพราะไม่รเู้ หตุผล เลยจริงๆ “เอาคนอื่นไปแทนไม่ได้เหรอคะ” พยายามบ่ายเบี่ยงเพราะเธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ดู ไม่ชอบมาพากล มันต้องมีตนื้ ลึกหนาบางอย่างแน่นอน แต่ดว้ ยเหตุผลอันใดบุปผชาติก็ ไม่อาจจะทราบได้ในตอนนี้ แต่อกี ไม่นานหรอกความข้องใจของเธอจะต้องถูกไขออกมา “ไม่ได้เด็ดขาด เพราะทางนัน้ เจาะจงมาว่าต้องเป็นคุณเท่านัน้ ไม่งนั้ เขาจะไปท�ำ กับบริษทั อืน่ ซึง่ เรายอมไม่ได้เพราะมันเสียเครดิต แถมทางเขายังเป็นคูค่ า้ รายใหญ่ทสี่ ดุ ของบริษทั และทีส่ ำ� คัญตระกูลของคุณมาร์โคยังเป็นผูท้ รงอิทธิพลซะด้วย” “สรุปว่าดิฉนั ต้องไปจริงๆ ใช่ไหมคะ” ระบายลมหายใจออกมาอย่างยอมจ�ำนน กับหน้าทีท่ โี่ ดนยัดเยียด ทัง้ ทีเ่ พิง่ มาท�ำงาน ยังเรียนรูง้ านไม่ครบถ้วนเลยด้วยซ�ำ้ “ใช่แล้วคุณบุปผชาติ คุณรับท�ำงานนีเ้ ถอะนะ เพือ่ ความอยูร่ อดของบริษทั ของ เรา ถือว่าผมขอร้อง” ผูจ้ ดั การขอร้องลูกน้องด้วยสีหน้าล�ำบากใจ “ตกลงค่ะ ดิฉนั จะท�ำงานนี”้ เธอต้องยอมแสดงสปิรติ รับปากท�ำงานนีอ้ ย่างแข็งขัน ถึงจะตะหงิดๆ แต่เรือ่ งแค่นไี้ ม่เกินความสามารถของบุปผชาติไปได้หรอก ในเมือ่ สมอง และความสามารถเธอมีอยูเ่ ต็มเปีย่ ม แล้วจะต้องกลัวอะไร ถือซะว่าเป็นโอกาสทีจ่ ะได้แสดง ฝีมอื ให้คนอืน่ ได้ประจักษ์ และยอมรับในตัวสาวเฉิม่ อย่างเธอ ในเมือ่ ทางนัน้ อยากได้ตวั เธอนักเธอก็จะจัดเต็มให้พอใจจนพูดไม่ออกเลยคอยดู “ดีมาก งัน้ ก็คงหมดเรือ่ งแล้ว เชิญคุณกลับไปท�ำงานได้” ผูจ้ ดั การเปิดยิม้ กว้าง ด้วยความพอใจทีล่ กู น้องพูดง่าย ไม่ตอ้ งเสียเวลาเกลีย้ กล่อมนาน 35
ดวงใจแสนเสน่หา
บุปผชาติกลับมาถึงห้องท�ำงาน ด้วยหน้าตาบูดบึง้ รูส้ กึ หมัน่ ไส้และหงุดหงิด ให้เจ้าของบริษทั คูค่ า้ ทีช่ อื่ นายมาร์โคอะไรนัน่ เหลือหลาย คิดว่าตัวเองเป็นใครกันถึงได้ เอาแต่สงั่ ๆ คนอืน่ ให้ทำ� ตามอยูไ่ ด้ หรือเห็นว่าตัวเองเป็นผูท้ รงอิทธิพล มีอำ� นาจล้นฟ้า ประเทศนีม้ นั ไม่มกี ฏหมายลงโทษคนจ�ำพวกนีห้ รืออย่างไรกัน ‘ชิ... คิดว่าตัวเองเป็นมาเฟียจะท�ำอะไรก็ได้งนั้ เหรอ มาเฟียแล้วไง มาเจอสาวเฉิม่ แต่แสบหน่อยเป็นไง เธอจะท�ำให้ปว่ น จนต้องไล่ตะเพิดให้กลับมาเลยคอยดู’ บุปผชาติ ได้แต่แอบอาฆาตอยูใ่ นใจ ทัง้ ทีค่ นเรียบร้อยน่ารักอย่างเธอไม่เคยคิดทีจ่ ะมีเรือ่ งกับใคร แต่กบั นายคนนีแ้ ค่ได้ยนิ เพียงชือ่ และกิตติศพั ท์ความเอาแต่ใจ มันกลับท�ำให้เธอหงุดหงิด อารมณ์เสียได้อย่างไม่นา่ เชือ่ “เป็นอะไรจ๊ะคุณเพือ่ น หน้านิว่ คิว้ ขมวดมาเชียว” มณีญาเห็นบุปผชาติเดินหน้า ตูมเข้าห้องท�ำงานมา ก็รทู้ นั ทีวา่ เพือ่ นมีเรือ่ งไม่พอใจ “ก็อารมณ์เสียน่ะสิแม่มณี ผูช้ ายบ้าอะไรเอาแต่ใจตัวเองชะมัด” บ่นออกมาด้วย ความหงุดหงิด เพียงแค่คดิ ถึงคนทีอ่ ยากให้เธอไปท�ำงานให้กเ็ กิดความไม่พอใจ “ใครกันน๊า... ทีท่ ำ� ให้เจ้าหญิงน�ำ้ แข็งของมณีของขึน้ ได้ขนาดนี้ เราชักอยากรูแ้ ล้ว สิ” มณีญาล้อเพือ่ นสาวทีด่ มู อี ารมณ์ ด้วยความอยากรู้ เพราะกิรยิ าทีบ่ ปุ ผชาติแสดงออก มาใช่วา่ จะได้เห็นกันง่ายๆ เสียทีไ่ หน แล้วใครกันนะทีเ่ ป็นคนจุดไฟในตัวสาวเฉิม่ ให้ลกุ โชนและดูมชี วี ติ ชีวาขึน้ “ก็ไอ้คณ ุ ท่านผูบ้ ริหารของดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ ทีช่ อื่ อะไรน๊า อ๋อ... ชือ่ นาย มาร์โคอะไรนีแ่ หละ ชิ... ท�ำไมถึงไม่ชอื่ โคแก่ไปเลยล่ะ แก่ยงั ไม่พอยังหูตาฟ่าฟาง ดันมา เลือกเด็กใหม่อย่างเราไปท�ำงานให้ รู้จักคนอย่างบุปผชาติน้อยไปซะแล้ว” บุปผชาติ เข่นเขีย้ วเคีย้ วฟันและกระแนะกระแหนมาร์โคด้วยความหมัน่ ไส้ “ฮะๆๆ ใจเย็นจ้ายัยแก้ม เห็นนิง่ ๆ แบบนี้ แอบเซีย้ วเหมือนกันนะเพือ่ นเรา” มณีญาเห็นท่าทางประกอบการพูดปากยื่นปากยาวและย่นจมูกของเพื่อนรัก ก็ระเบิด เสียงหัวเราะออกมาอย่างทนไม่ไหว เพราะบุปผชาติไม่เคยมีนสิ ยั เจ้าคิดเจ้าแค้น สงสัย เพื่อนรักจะไม่ถูกชะตากับคนหล่ออย่างมาร์โคจริงๆ ให้ตายสิยัยเฉิ่มเมินคนหล่อ มัน เป็นไปได้อย่างไรกัน “ก็เราไม่ชอบให้ใครมาข่มเหงรังแกนีน่ า ยิง่ พวกบ้าอ�ำนาจ หยิง่ ผยอง และเอาแต่ใจ แบบนายโคอะไรนีด่ ว้ ยแล้ว มันต้องเจอกันสักตัง้ เราก็สคู้ นนะจะบอกให้” คนเรียบร้อย ยังกับผ้าพับไว้บอกเพือ่ นอย่างแข็งขัน พร้อมชูกำ� ปัน้ ขึน้ การันตีความมัน่ ใจ “เขาชือ่ คุณมาร์โค ดิมเิ ทียส จ๊ะ ไม่ใช่โค เรียกให้มนั ถูกต้องด้วยนะยะคุณหนู 36
พราวนภา
บุปผชาติ” มณีญากลัน้ ข�ำจนน�ำ้ ตาแทบเล็ด ก่อนจะบอกชือ่ เสียงเรียงนามของชายหนุม่ ผู้ ตกเป็นหัวข้อสนทนา “จะชือ่ อะไรก็ชา่ ง แต่เราจะเรียกนายโค ใครจะท�ำไม” หากไม่ใช่ตอ่ หน้าและไม่ ถือเป็นลูกค้ากิตติมศักดิข์ องบริษทั บุปผชาติไม่มที างเรียกชือ่ เขาให้เสียปากแน่นอน อยูๆ่ คนว่านอนสอนง่ายก็เกิดดือ้ แพ่งขึน้ มาซะอย่างนัน้ จนมณีญาต้องยิม้ ข�ำและส่ายหน้าให้กบั ความดือ้ เงียบของบุปผชาติ “โอ้โห... เพือ่ นฉันชักกล้าใหญ่แล้ว ยัยเฉิม่ เปลีย๊ นไป๋” เมือ่ เห็นท่าทางแข็งข้อและ ขึงขังของบุปผชาติ มณีญาถึงกับท�ำตาโต ล้อเลียนเพือ่ นด้วยความชอบใจ พลางคิดว่า ผูช้ ายคนนีช้ กั จะมีดมี ากกว่าทีค่ ดิ แล้วสิ ถึงท�ำให้เพือ่ นสาวปรีด๊ แตกได้มากขนาดนี้ “ก็เราไม่ชอบเขานีน่ า ฮึ... นายโค แค่ได้ยนิ ชือ่ เราก็รสู้ กึ เหม็นขีห้ น้าแล้ว ให้ตายสิ แม่มณี” สาวเฉิ่มเผลอขึ้นเสียงใส่อารมณ์ เธอรู้สึกไม่ถูกชะตากับผู้ชายคนนี้เลยจริงๆ ทัง้ ทีค่ นอย่างเธอไม่เคยมีอคติตอ่ ใครมาก่อน แต่กลับรูส้ กึ หมัน่ ไส้ในตัวของเขาเหลือคณา “จุ๊ จุ๊ เบาๆ หน่อยสิยยั แก้ม เดีย๋ วเราก็ซวยกันพอดี” มณีญายกนิว้ ชีป้ ดิ ปาก ปรามเพือ่ นสาวให้ลดเสียงลง กลัวว่าใครจะมาได้ยนิ สรรพนามทีบ่ ปุ ผชาติใช้เรียกมาร์โค หากเป็นเช่นนัน้ ทัง้ สองอาจจะโดนเด้งออกจากงานก็เป็นได้ “อืม... เราได้ยนิ มาว่าบริษทั นีเ้ ขาเป็นลูกค้ารายใหญ่นนี่ า แล้วไปไงมาไง เธอถึง ได้ไปเคืองท่านประธานสุดหล่อขวัญใจสาวน้อยใหญ่ครึง่ ค่อนประเทศของเขาได้ละ่ แก้ม” มณีญาถามด้วยความข้องใจ “ก็นายนัน่ น่ะสิ เกิดกระหายอยากได้รถสปอร์ตคันงาม แต่ไม่อยากได้รถทีท่ าง เรามีอยู่ และไม่อยากใช้หวั สมองทีไ่ ม่รมู้ สี ว่ นดีอยูห่ รือเปล่าออกแบบเอง จึงบัญชาการมา ว่าต้องการให้เราไปออกแบบให้” บุปผชาติพดู ด้วยท่าทางไม่สบอารมณ์ ใบหน้าเนียนบูด บึง้ ดวงตาเขียวปัด้ “ฟังแล้วมันชักยังไงๆ อยู่นะเนี่ย” มณีญารู้สึกทะแม่งๆ ที่ทางนั้นระบุมาว่า ต้องการให้เพือ่ นสาวไปท�ำงานให้ ทัง้ ทีบ่ ปุ ผชาติเพิง่ เข้ามาท�ำงาน แล้วนายมาร์โคไปรูจ้ กั มักจีก่ บั เพือ่ นเธอตอนไหนกัน เอ๊ะ... หรือว่าพ่อสุดหล่อจะแอบปิง๊ ยัยเฉิม่ ของเธอเข้าซะ แล้ว มณีญาได้แต่แอบคิดอย่างครึม้ อกครึม้ ใจ “ก็นนั่ น่ะสิมณี ไม่รอู้ ะไรไปดลใจให้เขาเจาะจงเป็นฉัน ทัง้ ทีก่ ไ็ ม่ได้รจู้ กั กันมาก่อน อย่าว่าแต่รจู้ กั เลย ข่าวคราวของเขาเรายังไม่เคยคิดทีจ่ ะอ่านมันด้วยซ�ำ้ ” บุปผชาติไม่เคย สนใจข่าวคราวของผู้ดีไฮโซในแวดวงสังคมชั้นสูงอยู่แล้ว โดยเฉพาะผู้ชายที่เรื่องมาก เอาแต่ใจและเผด็จการอย่างมาร์โค สิ่งที่เธอสนใจก็มีเพียงเครื่องยนต์กลไกและงาน 37
ดวงใจแสนเสน่หา
วิจยั ระดับชาติเท่านัน้ “นีแ่ ม่คณ ุ คุณหนูบปุ ผชาติเจ้าคะ คุณไม่รจู้ กั มาร์โค ดิมทิ ยี ส หรือมาร์ค มหาเศรษฐีหนุม่ วัย 32 ปี ลูกครึง่ ฝรัง่ เศสรัสเซีย เจ้าของบริษทั ส่งออกรถยนต์รายใหญ่ของ ฝรัง่ เศส ทายาทตระกูลมาเฟียมหาอ�ำนาจ แบดบอยและเพลย์บอยตัวฉกาจ ผูค้ ลัง่ ไคล้ กีฬาเอ็กซ์ตรีมทุกประเภท หนึง่ ในแก๊งผูช้ ายทีห่ ล่อราวเทพบุตร แถมทุกคนยังบ้าบิน่ พอกัน จนได้ฉายาว่า Prince of Extreme เลยหรือคะ” พอเธอร่ายจนจบสาวเฉิม่ ก็พยักหน้า หงึกหงักว่าไม่รจู้ กั จริงๆ มณีญามองหน้าบุปผชาติอย่างไม่อยากจะเชื่อ ว่าเพื่อนรักจะไม่เคยได้ยิน กิตติศพั ท์ของมาร์โค แต่กอ็ ย่างว่าล่ะนะคนอย่างบุปผชาติวนั ๆ ก็ขลุกอยูแ่ ต่ในห้องทดลอง ไม่เคยคิดทีจ่ ะสนใจโลกภายนอกเลย จนเพือ่ นเธอจะแต่งงานกับหลอดทดลองได้อยูแ่ ล้ว “แหมๆๆ คุณมณีญาเจ้าขา ข้อมูลเป๊ะเลยนะคะ” เมือ่ ได้ยนิ เพือ่ นรักสาธยายมา ซะยืดยาว บุปผชาติเลยกระแนะกระแหนแม่เหยีย่ วข่าวสาวคืนด้วยความหมัน่ ไส้ ทีค่ ณ ุ เธอชอบนักล่ะไอ้เรื่องติดตามข่าวคราวคนหล่อแต่กินไม่ได้ หรือหล่อแต่ไร้สมองอะไร ประมาณนัน้ “แหงล่ะ ฉันชอบติดตามข่าวคราวคนหล่อทัว่ ทุกมุมโลกนีน่ า” ผูถ้ กู เพือ่ นถากถาง หาได้ยหี่ ระไม่ แต่กลับยิม้ รับหน้าชืน่ ตาบานด้วยความถูกใจ กับข้อมูลคนหล่อทีถ่ กู บันทึก ลงในเมมโมรีชนั้ ยอดทีเ่ รียกว่าสมอง “เป็นส�ำมะโนประชากรโลกว่างัน้ ” บุปผชาติลอ้ เลียนเพือ่ นรักด้วยท่าทีขบขัน “บ้า ยัยแก้มเธอก็พดู ไปนัน่ ” ตีเพีย๊ ะเข้าทีแ่ ขนเรียวเบาๆ ด้วยความเขินอายที่ เพือ่ นรักแซวได้ตรงจุด เมื่อมีข่าวคราวคนหล่อผุดขึ้นที่ไหน ต่อมความกระหายใคร่รู้ของมณีญาก็จะ ท�ำงานขึน้ ทันที จนต้องเสาะแสวงหาให้ได้มาซึง่ ข้อเท็จจริงในเรือ่ งนัน้ ๆ นีแ่ หละนิสยั ของ มณีญา สาวเชยหัวใจแหวว ทีแ่ อบมีคนหล่อสะสมอยูใ่ นสมองอันชาญฉลาดเป็นกระบุง แต่ไม่เปิดเผยให้ใครได้ลว่ งรู้ จะมีกแ็ ต่เพือ่ นซีอ้ ย่างบุปผชาติเท่านัน้ ทีร่ วู้ า่ แก่นแท้ของยัย เชย แสบและซ่าส์ถงึ ทรวงมากแค่ไหน “แล้วมันคืออะไรนะ Prince of Extreme ทีเ่ ธอว่าเนีย่ ” ถึงจะหยอกล้อกัน จนเกือบออกไปนอกประเด็นแล้ว บุปผชาติกย็ งั ไม่ลมื ฉายาทีช่ ายหนุม่ ได้รบั จึงเอ่ยถาม เพือ่ นสาวด้วยความใคร่รู้ “Prince of Extreme เป็นฉายาของแก๊งเขา เพราะทุกคนในกลุม่ ต่างก็หลงใหล ในกีฬาผาดโผน กล้าและบ้าบิน่ ไม่ยงิ่ หย่อนไปกว่ากัน” มณีญาสาธยายให้สาวเฉิม่ ฟังจาก 38
พราวนภา
ข้อมูลทัง้ หมดทีต่ นรูม้ า ด้วยท่าทางภาคภูมใิ จเสียเต็มประดา “อือ... ฮึ แล้วท�ำไมเธอถึงรูจ้ กั พวกเขาล่ะ” คนฟังแม่คนรอบรูอ้ ธิบายท�ำท่าพยักหน้า เข้าใจ และย้อนถามกลับคืน “ก็เขาออกจะโด่งดังในโลกไซเบอร์ ไม่วา่ จะเป็นในเรือ่ งของความเก่งกาจ และ ในหน้าหนังสือพิมพ์ในเรือ่ งของข่าวฉาวกับพวกสาวๆ ไม่เว้นแต่ละวัน แต่อย่างว่าล่ะนะ ก็คนมันหล่อจนเทพบุตรยังต้องอาย ชิดซ้ายตกขอบสวรรค์ไปเลย” “เธอก็พดู เวอร์ไป ยัยมณี” บุปผชาติแย้งขึน้ ทันที “จริงๆ นะยัยแก้ม ฉันไม่ได้พดู เกินความเป็นจริงเลยสักนิด ว่าแต่เธอไปท�ำงาน กับเขาอย่าไปตกหลุมคนหล่อเข้าล่ะ เดีย๋ วจะโดนสาวๆ ในสังกัดของเขามาแหกอกเอา แล้ว จะหาว่ายัยเชยแอบสวยอย่างมณีญาคนงามไม่เตือน” กล่าวส�ำทับเพือ่ นสาว ให้ระวังหัวใจ ตัวเองไว้ อย่าได้เผลอไปมอบให้ผชู้ ายเจ้าชูเ้ หลือร้ายเช่นมาร์โคเป็นอันขาด “เฮอะ ฝันไปเถอะว่าฉันจะแล แค่ได้ยนิ ชือ่ ฉันยังรูส้ กึ หมัน่ ไส้เขาเลย” บุปผชาติ ท�ำน�ำ้ เสียงเยาะๆ คนอย่าเธอไม่คดิ ว่าชีวติ นีจ้ ะได้พงึ่ พิงคนหล่อ หรือสัตว์ประเสริฐทีเ่ รียก ว่าผูช้ ายอยูแ่ ล้ว เพราะด้วยมันสมองและสองมือตนก็สามารถอยูไ่ ด้ โดยไม่ตอ้ งขอความ ช่วยเหลือจากใคร “แต่มนั ก็นา่ คิดนะ ทัง้ ทีเ่ ธอเพิง่ จะมาท�ำงาน แล้วเขารูจ้ กั เธอได้ยงั ไง เอ๊ะ... หรือว่า เขาจะตกหลุมรักเธอ” มณีญาพูดให้เพือ่ นสาวผูถ้ กู เลือกได้คดิ ท�ำให้บปุ ผชาติตอ้ งเผลอ คิดตามไปทันที แต่คดิ ยังไงก็คดิ ไม่ออกว่าในชีวติ ตนไปรูจ้ กั ผูช้ ายคนนัน้ ตัง้ แต่เมือ่ ไร “บ้าน่าคุณหนูมณีญา ใครมันจะไปตกหลุมรักตัง้ แต่ยงั ไม่เห็นหน้า” บุปผชาติถงึ กับท�ำหน้าไม่ถกู กับข้อสันนิษฐานทีด่ ไู ม่มมี ลู ความจริง เพราะตัง้ แต่เกิดมาเธอยังไม่เคยมี ชายใดมาตกหลุมรัก เฉิม่ ๆ เชยๆ อย่างเธอใครเขาจะแล แต่ถงึ จะไม่มใี ครมาแลสาวเฉิม่ อย่างเธอก็หาได้สนใจไม่ “ไม่แน่นะ อะไรก็เกิดขึ้นได้บนโลกใบนี้ ยกเว้นไดโนเสาร์เพราะมันสูญพันธ์ุ ไปแล้ว อิ อิ” มณีญายังไม่ล้มเลิกความคิด เพราะคิดว่าเรื่องนี้อาจจะเป็นดังที่ตนตั้ง สมมุตฐิ านก็เป็นได้ “พูดไปได้เธอนี”่ บุปผชาติตอ่ ว่าเพือ่ นเบาๆ กับความคิดทีด่ เู หมือนจะตลกซะ มากกว่าทีจ่ ะเป็นความจริง แต่ถงึ อย่างไรก็ไม่คดิ จะเก็บมันมาใส่ใจ “แล้วถ้าเขาตกหลุมรักเธอล่ะ เธอจะท�ำยังไง” มณีญาตัง้ ค�ำถามขึน้ มาด้วยความ อยากรู้ เล่นเอาคนฟังท�ำหน้าไม่ถกู “ฉันก็จะบอกเขาว่า อย่างเขาแถมเครื่องบินให้ด้วยฉันก็ไม่เอา เพราะเหม็น 39
ดวงใจแสนเสน่หา
ขีห้ น้า ตัง้ แต่ยงั ไม่รจู้ กั ” รีบตอบกลับด้วยท่าทางมัน่ อกมัน่ ใจ ว่าตนจะไม่มวี นั รับไมตรีจติ จากคนพรรค์นนั้ อย่างแน่นอน “ฮะๆๆ ระวังเถอะยัยแก้ม เขาอาจจะเป็นเนื้อคู่ที่ฟ้าประทานมาก็ได้” คนฟัง หัวเราะลัน่ ด้วยความชอบอกชอบใจ ทีย่ ยั เฉิม่ ปฏิเสธคนหล่อซะไม่มชี นิ้ ดี “โอ้ยๆ หยุดพูดเรือ่ งนีส้ กั ทีคณ ุ มณีญาจ๋า เราไปทานข้าวเทีย่ งกันดีกว่าไหม ฉัน หิวจนไส้จะกิว่ อยูแ่ ล้ว” ยิง่ พูดยิง่ ชักจะไปกันใหญ่ บุปผชาติจงึ ตัดบท และรีบชวนเพือ่ น รักไปทานข้าวแก้เซ็งกับเรือ่ งนายโคทีย่ งั วนเวียนในหัวสมอง “โมโหหิวว่างัน้ ” มณีญาไม่วายท�ำลอยหน้าลอยตาล้อเลียนด้วยท่าทางทะเล้น จน น่าหยิกให้เนือ้ เขียว “เธอนี่ หยุดพูดไปเลยนะ นีแ่ น่ะ นีแ่ น่ะ” บุปผชาติทนไม่ไหวก็วงิ่ ไล่ตเี พือ่ นรัก ด้วยความหมัน่ ไส้กบั ความช่างแกล้ง “โอ้ย ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย สาวเฉิม่ จะฆ่าฉัน” ซอยเท้าวิง่ หนีพร้อมทัง้ ร้องเสียง ดังไปตามโถงทางเดิน ด้วยความสนุกสนาน “เดีย๋ วเถอะยัยมณี เธอจะได้ตายเพราะมือสาวเฉิม่ อย่างฉันจริงๆ หรอก ถ้ายัง ไม่หยุดล้อ” สาวเฉิม่ ทนไม่ไหว จึงแกล้งส่งเสียงเข้มไปขูส่ าวเชยบ้าง “โหดอ่ะ ยัยเฉิม่ ใจร้าย จะฆ่าเพือ่ นจริงๆ เหรอ” มณีญาหันมาท�ำตาปริบๆ ให้ ดูนา่ สงสาร พร้อมทัง้ ตัดพ้อต่อว่าบุปผชาติอย่างไม่จริงจังนัก “โอ๋ โอ๋ ใครจะฆ่าเพือ่ นรักปากดี อย่างแม่มณีได้ลงคอล่ะจ๊ะ” คนแสร้งขูร่ บี คว้า หมับเข้าทีล่ ำ� คอระหงของยัยเชย และพูดปลอบใจแกมหยอกเย้า “ปากหวานอย่างนีต้ อ้ งให้รางวัล” สาวเชยตบก้นเพือ่ นเบาๆ เป็นรางวัลไปหนึง่ ที แล้วทัง้ สองก็ไล่หยอกกันอีกครัง้ “ฮ่าๆๆ” เสียงหัวเราะของยัยเฉิม่ และยัยเชยประจ�ำบริษทั ทีว่ งิ่ ไล่หยอกล้อกัน ดังไปทัง้ โถง ทางเดินไปโรงอาหาร ท�ำให้คนทีเ่ ดินสวนไปมาถึงกับต้องมองเหลียวหลัง ไม่กข็ ยีต้ า ต่าง ไม่อยากจะเชือ่ ในสิง่ ทีต่ าเห็นและหูได้ยนิ เพราะทุกคนต่างก็รวู้ า่ สองสาวออกจะเรียบร้อย นิง่ เย็นและดูจดื ชืด ไม่นา่ จะมีอารมณ์สนุ ทรียไ์ ด้แบบนี้ แต่พอมองภาพทีด่ มู ชี วี ติ ชีวาก็ทำ� ให้หลายๆ คนเอ็นดูในตัวทัง้ สองขึน้ มาเป็นกอง ตกเย็นบุปผชาติกย็ งั ไม่สบายใจ ในเรือ่ งทีต่ นต้องไปท�ำงานกับชายแปลกหน้า ที่ ดูมลี บั ลมคมใน จึงโทรศัพท์มาระบายกับบิดา ท่านคือเพือ่ นคูค่ ดิ ทีร่ ใู้ จเธอมากทีส่ ดุ ไม่มี 40
พราวนภา
ใครจะประเสริฐมากกว่าป๊ะป๋าของเธออีกแล้ว เพราะท่านเป็นทัง้ ครอบครัวและคนส�ำคัญ มากทีส่ ดุ ในชีวติ ของบุปผชาติ “สวัสดีครับ บริรกั ษ์พดู ครับ” นายบริรกั ษ์เห็นเบอร์แปลกโทรเข้ามา ก็กรอกเสียง ลงในสายด้วยท่าทีสภุ าพ และเป็นงานเป็นการ “สวัสดีคะ่ ขอสายคุณบริรกั ษ์สดุ หล่อค่ะ” น�ำ้ เสียงใสแจ๋วไม่วายเย้าบิดาในตอน ท้าย “ใครน่ะ ยัยแก้มเหรอลูก” เสียงใสๆ แบบนีม้ เี พียงคนเดียวเท่านัน้ นายบริรกั ษ์ รีบละล�ำ่ ละลักถามทันที เพือ่ ให้แน่ใจว่านัน่ ใช่ลกู สาวของตนจริงๆ ไม่ใช่แค่หฝู าดไปเพราะ ความคิดถึง “ใช่แล้วค่ะป๊ะป๋า แก้มคิดถึงป๊ะป๋าจังเลย ไม่ได้คยุ ด้วยเกือบสองอาทิตย์” ออด อ้อนบิดาได้อย่างน่ารักน่าชังจนคนเป็นพ่อชักคิดถึงลูกสาว อยากจะบินไปหาซะเดีย๋ วนีเ้ ลย “ป๋าก็คดิ ถึงหนูมากลูก ไม่มแี ก้มสักคน บ้านเราเงีย๊ บเงียบ” ตัง้ แต่บปุ ผชาติยา้ ย ไปท�ำงานทีฝ่ รัง่ เศส บ้านบริรกั ษ์กด็ เู งียบเหงาลงไปเยอะเลยทีเดียว “แหม... คุณป๋าจะบอกว่าแก้มเสียงดังใช่ไหมคะ” แสร้งท�ำเสียงกระเง้ากระงอด ใส่บดิ า จนนายบริรกั ษ์ทรี่ เู้ ท่าทันต้องระเบิดเสียงหัวเราะกับความน่าเอ็นดูของบุตรสาว “ฮะๆๆ ป๋าไม่ได้พดู อย่างนัน้ สักหน่อย แล้วนีห่ นูเอามือถือใครโทรมา ท�ำไมไม่ ใช้เบอร์ตัวเองล่ะลูก” รีบแก้ตัวแล้วถามไถ่ลูกสาว เพราะเห็นว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาไม่ใช่ เบอร์ทบี่ ปุ ผชาติเคยใช้ “ของบริษทั ค่ะจะได้ประหยัด และอยากแกล้งให้ปะ๊ ป๋าตกใจเล่นด้วย” คนพูด ท�ำท่าเหมือนอยากประหยัดซะเต็มประดา แต่ยังไม่วายซุกซนเหมือนเด็กน้อยที่อยาก แกล้งบิดา “เซีย้ วจริงนะเรา แล้วเป็นไงลูกท�ำงานเหนือ่ ยไหม” หยอกล้อกันพอหอมปากหอมคอ บิดาก็วกเข้าถามสารทุกข์สกุ ดิบของลูกสาวด้วยความเป็นห่วง “ไม่เลยค่ะสนุกมากเลย แต่อาทิตย์หน้าคงเซ็งน่าดู” น�้ำเสียงต้นประโยคดู ตืน่ เต้นและแสดงออกว่าสนุกไปกับมันจริงๆ แต่ทา้ ยประโยคกลับแผ่วลง จนบิดาต้อง ขมวดคิว้ ด้วยความฉงน “ท�ำไมล่ะ” รีบถามไถ่ลกู สาวถึงสาเหตุทที่ ำ� ให้บปุ ผชาติทำ� เสียงอ่อยๆ เหมือนมี เรือ่ งไม่สบายใจ “ก็มนั มีบริษทั คูค่ า้ รายใหญ่ อยากให้แก้มไปออกแบบรถสปอร์ตให้นะ่ สิคะ” บอก เล่าให้บดิ ารับฟังด้วยน�ำ้ เสียงไม่สบอารมณ์อย่างเห็นได้ชดั 41
ดวงใจแสนเสน่หา
“อ้าว... ก็ดนี ะ่ สิ ลูกสาวของป๋าจะได้แสดงฝีมอื แล้วแก้มเซ็งอะไรล่ะลูก” ร้อง อุทานด้วยความดีใจ แต่กย็ งั สงสัยว่าลูกไม่ชอบใจอะไรกับงานทีจ่ ะได้ทำ� ทัง้ ทีบ่ ปุ ผชาติไม่ เคยเกีย่ งกับหน้าทีท่ ไี่ ด้รบั มอบหมายอยูแ่ ล้ว ถึงจะถูกเลีย้ งดูมาแบบตามใจ แต่บปุ ผชาติ ก็มวี นิ ยั รูจ้ กั รับผิดชอบในหน้าทีข่ องตนเองไม่เคยขาดตกบกพร่อง “แก้มรูส้ กึ ว่ามันไม่ชอบมาพากล ยังไงก็ไม่รคู้ ะ่ ป๊ะป๋า” น�ำ้ เสียงมีแววกังวลใจ จน ผูร้ บั ฟังจับความผิดสังเกตของบุตรสาวได้ “เหรอลูก แล้วมันดีหรือไม่ดลี ะ่ ” ท�ำใจเย็นถามความคิดเห็นจากสิง่ ทีล่ กู น่าจะ วิเคราะห์มาแล้ว “ไม่รู้สิคะ แต่หนูรู้สึกไม่สบายใจ ก็เลยโทรมาหาป๊ะป๋า” บุปผชาติก็ไม่แน่ใจ เพราะยังไม่เคยเผชิญหน้ากับชายหนุม่ มาก่อน “งัน้ กลับบ้านเราดีไหมลูก ป๋าจะไปรับ” คนเป็นห่วงลูกสาวคิดจะตะล่อมให้เธอ กลับเมืองไทยทันที “ไม่ค่ะ แก้มคิดว่าแก้มสามารถจัดการทุกอย่างได้ สบายมาก คุณป๋าไม่ต้อง เป็นห่วงนะคะ” ปฏิเสธทันควัน หากยอมแพ้ดว้ ยเรือ่ งขีป้ ระติว๋ แค่นี้ ก็เสียชือ่ คนอย่าง บุปผชาติหมดน่ะสิ ไม่ได้เธอจะต้องไม่ยอมแพ้กบั เรือ่ งไม่เป็นเรือ่ ง สาวเฉิม่ ได้แต่เตือน สติตวั เองในใจ “แต่ถา้ มีอะไรร้ายแรง หนูตอ้ งรีบบอกป๋านะลูก” คนเป็นห่วงลูกยังคงย�ำ้ ว่า หาก มันหนักหนาสาหัสคนแรกทีเ่ ธอจะต้องคิดถึงก็คอื คนเป็นพ่ออย่างเขา “ค่ะ อุย๊ ... คุณป๋าขา ได้เวลาท�ำงานแล้ว วันหลังค่อยคุยกันใหม่นะคะ แก้มรัก ป๊ะป๋านะคะ บ๊ายบายค่ะ จุบ๊ จุบ๊ ” มองหน้าปัดนาฬิกาข้อมือเรือนงามก็ถงึ เวลาท�ำงานแล้ว จึงกล่าวอ�ำลาบิดาและกดตัดสายทันที ตูด้ ๆๆ... “เดีย๋ วสิลกู ยัยแก้ม ฮัลโหล วางสายไปซะแล้ว” บริรกั ษ์กะว่าจะถามลูกสาว ถึง ชือ่ คนทีเ่ ธอจะไปท�ำงานให้ซะหน่อย เผือ่ จะได้ให้เพือ่ นไปสืบเรือ่ งราวเพราะเป็นห่วงลูกสาว แต่คนโทรมาดันวางสายซะก่อนเลยยังไม่รเู้ รือ่ งเลย เมือ่ ได้คยุ กับลูกสาว แทนทีเ่ ขาจะสบายใจกลับรูส้ กึ กลัดกลุม้ เพราะเป็นห่วงและ เป็นกังวลสารพัด ครัน้ อยากจะให้เพือ่ นทีอ่ ยูท่ างโน้น ช่วยเป็นธุระสืบให้ ลูกก็ดนั วางสายไป ซะก่อน ผูเ้ ป็นพ่อจึงได้แต่นงั่ ถอนหายใจอยูค่ นเดียว ร�ำ่ ๆ อยากจะไปรับตัวกลับเมืองไทย ซะเดีย๋ วนี้ แต่ยยั เฉิม่ จอมดือ้ ของเขาคงไม่ยอม ก็รๆู้ กันอยูว่ า่ เห็นเรียบร้อยน่ารักอย่างนัน้ เวลาดือ้ ก็เอาเรือ่ งเหมือนกัน 42
พราวนภา
ทางบริษทั ของบุปผชาติตอ้ งขอยืดเวลากับมาร์โค ขอร้องว่าอีกหนึง่ เดือนถึงจะ ส่งตัวเธอไปให้ทางนั้น เพราะต้องการให้เธอได้เรียนรู้การท�ำงานจริง ในเรื่องของ เครือ่ งยนต์กลไกทีป่ ระกอบอยูภ่ ายในรถสปอร์ตซะก่อน ซึง่ มาร์โคก็ตอบตกลงง่ายดาย อย่างทีไ่ ม่เคยเป็นกับคนเลือดร้อนแบบเขามาก่อน ทีย่ อมลงให้งา่ ยๆ เพราะเขาถือคติที่ ว่าช้าๆ ได้พร้าเล่มงาม ในเมือ่ รอเธอมาตลอดชีวติ เขายังรอได้ รออีกหน่อยจะเป็นไรไป เขามัน่ ใจว่าเธอคือคนทีใ่ ช่ และคนอย่างเขาก็ไม่เคยมัน่ ใจอะไรเท่านีม้ าก่อน เมือ่ ฝ่ายมาร์โคตอบตกลงมาอย่างนัน้ ทางบุปผชาติจงึ ต้องเร่งมือเรียนรูง้ าน เกีย่ ว กับโครงสร้างและเครือ่ งยนต์กลไกของรถยนต์ โดยยึดเอาความรูท้ ไี่ ด้เรียนมาและใช้ได้ จริงเป็นหลัก สิง่ ทีต่ อ้ งเรียนรูเ้ หล่านีไ้ ม่ได้เป็นสิง่ ใหม่สำ� หรับเธอเลยสักนิด แค่ผา่ นมานาน จึงต้องเอาความรูท้ เี่ คยร�ำ่ เรียนมาปัดฝุน่ ใหม่ ในระหว่างระยะเวลาหนึง่ เดือนนี้ บุปผชาติสงสัยอะไรก็จะพยายามซักไซ้จากทีม งานวิศวกรให้มากทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำได้ เพราะเธอต้องการให้ผลงานทีเ่ กิดจากฝีมอื ตัวเอง ล้วนๆ ออกมาดีไม่มที ตี่ ิ และลูกค้าไม่สามารถมาต�ำหนิตเิ ตียนได้ในภายหลัง
43
4
1 เดือน ต่อมา บริษทั ดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ บ่ายวันนีบ้ ปุ ผชาติจะมาพบมาร์โค ดิมเิ ทียส ตามทีไ่ ด้แจ้งกับเลขาของชายหนุม่ ไว้ แต่รสั เซลยังไม่ได้แจ้งให้เจ้านายของตนทราบเลย เพราะท่านประธานไม่เข้าบริษทั มา ตัง้ แต่เมือ่ วานนี้ เมือ่ คืนก็ไม่กลับไปนอนบ้าน สงสัยจะไปขลุกอยูก่ บั สาวไหนสักนางเป็นแน่ ไหนผูเ้ ป็นนายแสดงออกนักหนาว่าอยากจะได้สาวน้อยมาแนบกาย แล้วใยเช้านี้ ถึงไม่รบี แจ้นเข้าบริษทั มารอต้อนรับการมาของสาวเจ้า แถมยังไม่รบั โทรศัพท์อกี ให้ตายสิ รัสเซลได้แต่ถอนหายใจให้กบั ความรวนเรของเจ้านายสุดหล่อ จนตนชักไม่แน่ใจแล้วสิวา่ นายยังอยากให้สาวน้อยท�ำงานทีอ่ ปุ โลกน์ขนึ้ มาหรือไม่ แล้วนี่เขาอุตส่าห์ส่งข้อความไปบอก ว่าบุปผชาติจะเข้ามาที่บริษัทในบ่ายวันนี้ ก็ไม่รวู้ า่ เจ้านายจะได้รบั ข้อความนัน้ หรือไม่ประการใด หรือว่าไม่มเี วลาว่างพอทีจ่ ะอ่าน ข้อความ เพราะมัวแต่ทำ� กิจกรรมเข้าจังหวะอยู่ จนลืมวันและเวลาไปเสียสนิท ก็อย่างว่าล่ะ นะเพลย์บอยก็ยงั เป็นเพลย์บอยอยูว่ นั ยังค�ำ่ ครัน้ จะให้มาสิน้ ลายเพราะสาวเฉิม่ ชาวเอเชีย มันยากยิง่ กว่าเข็นครกขึน้ ยอดเขาหิมาลัยซะอีก รัสเซลได้แต่แอบคิดอย่างติดตลก นาย ของเขาคงหลงผิดไปชัว่ ขณะก็แค่นนั้ เอง และตอนนีก้ ค็ งคิดทีจ่ ะกลับล�ำแล้วล่ะมัง้ ถึงได้ หายต๋อมไปอย่างไร้รอ่ งรอยเยีย่ งนี้ เทีย่ งครึง่ มาร์โคก็ปรากฏกายทีบ่ ริษทั พร้อมกับสาวสวยนามว่าโมนิกา้ จอจีนยี่ ์ นางงามของรัสเซียคนล่าสุด ทีเ่ ขาบังเอิญไปเจอทีผ่ บั หรูเมือ่ สองวันก่อน ทัง้ สองมองตา
พราวนภา
กันไม่นานก็รใู้ จ พูดคุยกันได้ไม่กคี่ ำ� หนุม่ สาวทัง้ คูก่ ม็ าสานสัมพันธ์ตอ่ ทีโ่ รงแรมทีใ่ กล้ผบั ทีส่ ดุ เพราะทนความต้องการทางร่างกายไม่ไหว ในคืนทีผ่ า่ นมาเขาก็ยงั ขลุกอยูก่ บั หล่อน ไม่ได้ไปไหนไกลจากเตียง เพราะหล่อน ช่างร้อนแรงถึงใจเขาซะนีก่ ระไร แต่มาร์โคไม่ได้คดิ จริงจังกับสาวสวยนางนีแ้ น่นอน หล่อน มันก็แค่ของเล่นฆ่าเวลา ระหว่างทีร่ อคอยแม่หนูนอ้ ยเบบีข๋ องเขาก็แค่นนั้ เอง ช่วยไม่ได้ก็ คนมันหล่อเลือกได้ ระหว่างรอว่าทีเ่ มียวัยละอ่อนมาซบอก นายมาร์โคคนนีก้ ข็ อบริหาร เสน่หไ์ ปพลางๆ ก่อนก็แล้วกัน คนหลงตัวเองได้แต่คดิ อย่างเพลิดเพลินจ�ำเริญใจ โดยไม่รู้ เลยว่าสาวน้อยทีต่ นเฝ้าคนึงหาและรอคอย จะมาเยือนถึงถิน่ ในอีกไม่กนี่ าทีขา้ งหน้านีแ้ ล้ว เมือ่ ก้าวขาออกจากลิฟต์ตวั ใหญ่ได้ มาร์โคก็รบี โอบกอดร่างของโมนิกา้ เข้าห้อง ท�ำงานด้วยความใจร้อน เพราะร่างกายเริม่ จะทนกับความต้องการไม่ไหวแล้ว จะให้เขาทน ได้ยงั ไงไหว ก็ระหว่างอยูใ่ นลิฟต์ผบู้ ริหารเพียงล�ำพัง แม่คณ ุ เล่นเอือ้ มมือซุกซนมาลูบไล้ แถวต้นขาเพรียว ภายใต้กางเกงสแล็กส์ราคาแพง เมือ่ โดนแม่สาวไฟแรงสูงปลุกก�ำหนัด เชิญชวนอย่างออกนอกหน้า พ่อหนุม่ เลือดร้อนอย่างเขาก็รอ้ นระอุนะ่ สิ พอเข้ามาในห้องได้ก็ปิดประตูดังปัง แล้วรีบกระชากร่างอวบอิ่มเข้ามาตะโบม จูบด้วยความหิวกระหาย แต่หล่อนท�ำเป็นจริต ประวิงเวลาโดยการเอามือเรียวสวยยัน อกแกร่งไว้พอเป็นพิธี “ฮือ้ ... อย่าสิคะมาร์ค นีท่ ที่ ำ� งานนะคะ” เสียงกระเส่าเอ่ยห้ามแผ่วเบา ปากหล่อนบอก ว่าอย่า แต่ตามองเขาหยาดเยิม้ เต็มไปด้วยอาการเชิญชวนอย่างเปิดเผย ท�ำเป็นปรามไว้ เพื่อให้บทรักดูน่าลิ้มลองมากไปกว่าเดิม ยืดเวลาออกไปให้เขาบังเกิดความต้องการใน เรือนร่างและบทพิศวาสของตนมากขึน้ เป็นเท่าทวี “ผมหยุดไม่ได้แล้วโมเน่ ใครบอกให้คณ ุ ยัว่ ผมล่ะ คุณต้องรับผิดชอบแล้วล่ะ ทีร่ กั ” เสียงแหบพร่า หายใจฟืดฟาดด้วยความต้องการทีแ่ ล่นพล่านไปทัง้ ร่างเมือ่ โดนปลุก ด้วยไฟพิศวาส จนแทบอยากจะจับกดหล่อนตัง้ แต่อยูใ่ นลิฟต์ มาร์โคร้อนแรงแค่ไหนท�ำไมโมนิกา้ จะไม่รู้ เพราะอย่างนีไ้ งล่ะหล่อนถึงได้แกล้ง ไม่ให้ความร่วมมือง่ายๆ เพือ่ ให้อารมณ์เขาโหมกระพือยิง่ ขึน้ เพราะนัน่ หมายถึงบทรักอัน ถึงอกถึงใจ ทีจ่ ะต้องตามมาในไม่ชา้ อย่างแน่นอน “อ๊ะ... ก็ได้คะ่ เห็นแก่ความช่างอ้อนของคุณเมือ่ คืนหรอกนะ” นางงามสาวท�ำเป็น ไตร่ตรองก่อนทีจ่ ะตอบตกลง ทัง้ ทีจ่ ริงแล้วหากไม่ตดิ กลัวใครจะมาเห็น และท�ำให้เสีย ภาพพจน์นางงามผูม้ จี ติ ใจงามและรักเด็ก หล่อนคงจะกระโจนเข้าใส่เขาตัง้ แต่อยูใ่ นลิฟต์ นัน้ แล้ว ผูช้ ายอะไรหล่อเหลือร้าย และทีส่ ำ� คัญเครือ่ งแรงได้ใจหล่อนเหลือเกิน ตัง้ แต่เป็น 45
ดวงใจแสนเสน่หา
สาวป็นนางมาก็เพิง่ เคยพบเคยเห็นนีแ่ หละ “งัน้ จะช้าอยูใ่ ย ส�ำแดงฝีมอื ให้ผมดูหน่อยยาหยี” เลิกคิว้ ให้ดว้ ยความท้าทายสาว เซ็กซี่ ให้ปลดปล่อยสิง่ ทีห่ ล่อนมีดอี อกมาโชว์ให้หมด ดูซวิ า่ จะแน่สกั แค่ไหน ถึงได้กล้า ยัว่ เขาไม่เลิกแบบนี้ งานการไม่ตอ้ งท�ำกันพอดี แต่จะได้ทำ� อย่างอืน่ ทีม่ นั น่าสนุกกว่าแทน จากนัน้ โมนิกา้ ก็เต้นยักย้ายส่ายสะโพกกลมกลึงยัว่ ยวนเขา ปากสีแดงสดเผยอ ออกมาด้วยท่าทางเชือ้ เชิญให้ลมิ้ ลอง พร้อมใช้มอื ลูบไล้ตามเรือนร่างตัวเองด้วยท่าทาง เร้าใจปนเซ็กซี่ เล่นเอามาร์โคหายใจติดขัด มองร่างสะโอดสะองตาไม่กะพริบ เลือดใน กายหนุม่ ร้อนฉ่าราวมีไฟสุม เพียงแค่เห็นหล่อนร่ายมนต์ยวั่ สวาทอย่างช�ำนาญการ ไม่วา่ หล่อนจะกรีดกรายด้วยท่วงท่าใด มันก็ดปู ลุกไฟก�ำหนัดในตัวเขาไปซะหมด “มาสิคะ่ มาร์คขา...” เผยอปากเรียกให้รา่ งใหญ่เข้าไปหา พร้อมทัง้ กระดิกนิว้ เรียก ด้วยท่าทางยัว่ ยวนป่วนอารมณ์ ไม่ตอ้ งให้หล่อนเรียกซ�ำ้ มาร์โคก็เดินไปหาสาวเจ้า ราวถูกร่ายมนตราพิศวาส จากนัน้ เขาก็ฉกริมฝีปากหยักลงไปจูบปากอิม่ สีแดงสดทีเ่ ผยอรอท่าอยูแ่ ล้ว จูบ ร้อนแรงด้วยความหิวกระหาย ปลายลิน้ ของทัง้ คูไ่ ล่เกีย่ วกระหวัดอย่างรูก้ นั เมือ่ รอไม่ไหว มาร์โคก็อมุ้ ร่างของหล่อนมานัง่ คร่อมบนโซฟาตัวใหญ่ ลิน้ ยังไม่ยอมถอยออกมาจากปาก หวานล�ำ้ มือหนาขย�ำสะโพกอวบอัดด้วยความแรง แล้วไล่ขนึ้ มาถึงทรวงอกเต็มตึงใหญ่โต ประคองกอบกุมและฟอนเฟ้นหนักหน่วง ผ่านชุดเดรสสัน้ สีโอโรส ทนไม่ไหวก็ดงึ เดรส ของหล่อนลง และตามด้วยการปลดบราเซียลูกไม้สดี ำ� ไร้สาย มองอกอวบใหญ่ตรงหน้า ด้วยแววตาเป็นประกาย ลิน้ สากตวัดออกมาเลียรอบริมฝีปากหยัก เพราะรูส้ กึ ว่ามันแห้ง ผากด้วยความหิวกระหาย บ่ายโมงตรงบุปผชาติกม็ าถึงบริษทั ดิมเิ ทียส เอ็กซ์พอร์ต กรุป๊ สาวน้อยเข้าแจ้ง ความจ�ำนงกับฝ่ายประชาสัมพันธ์ทนั ที ว่าเธอมาพบท่านประธาน สิบนาทีตอ่ มาเจ้าหน้าที่ รักษาความปลอดภัยก็นำ� เธอขึน้ มาทีห่ อ้ งของประธานบริษทั พอมาถึงหน้าห้องท�ำงานใหญ่ กลับไม่เห็นแม้แต่เงาของใครสักคนอยูใ่ นบริเวณ นั้น แสดงว่าเลขาของเขาคงไม่อยู่ จึงตัดสินใจเคาะประตูเพื่อขออนุญาต เคาะไปสาม ครัง้ ข้างในก็เงียบกริบไร้ซงึ่ การตอบรับ ไม่มเี สียงใดๆ เล็ดลอดออกมา สาวเฉิม่ จึงได้แต่ หงุดหงิดทีเ่ ขาเป็นคนอยากให้เธอมาท�ำงานให้ แต่เมือ่ ถึงวันทีเ่ ธอมา ท�ำไมเขาถึงไม่ใส่ใจ หรือเพราะคิดว่าตัวเองเป็นลูกค้าคนส�ำคัญ จึงได้กล้าท�ำอะไรแบบนี้ เมือ่ ทนไม่ไหวบุปผชาติกค็ อ่ ยๆ เปิดประตูเข้าไปข้างใน ถึงจะรูส้ กึ ไม่พอใจแต่เธอ 46
พราวนภา
ก็ยงั มีสามัญส�ำนึกของค�ำว่าผูด้ อี ยูเ่ ต็มเปีย่ ม จึงไม่ทำ� อะไรโผงผางให้เป็นการเสียมารยาท พอเจ้าของร่างเล็กเดินมาถึงโต๊ะท�ำงานตัวใหญ่ กลับไร้เงาของเจ้าของห้อง ‘เอ๊ะ... หรือว่าเขาจะไม่อยู่จริงๆ เพราะหน้าห้องก็ไม่มีเลขานั่งประจ� ำอย่างที่ควรจะเป็นนี่นา’ บุปผชาติได้แต่เอะใจและคิดว่าเขาอาจจะลืมนัดเธอก็เป็นได้ ไม่เป็นไรผิดพลาดครัง้ แรก เธอจะให้อภัย และถือโอกาสนีก้ ลับไปตัง้ หลักมาใหม่กแ็ ล้วกัน ร่างบางก�ำลังจะหันหลังเดินออกจากห้อง แต่ทนั ใดนัน้ เธอก็ได้ยนิ เสียงแปลกๆ ดังออกมาจากห้องตรงมุมสุดของห้องท�ำงานใหญ่ทเี่ ปิดประตูแง้มไว้ และคิดว่าเขาน่าจะ อยูใ่ นนัน้ “อ้า... อ๊ะ!” ทัง้ ทีส่ งิ่ ทีห่ ทู งั้ สองข้างได้ยนิ มันคือเสียงร้องครวญครางแห่งความสุขสม แม่สาวไร้เดียงสากลับไม่รใู้ นความหมายของน�ำ้ เสียงนัน้ แถมยังนึกว่าเขาเป็นอะไร เพราะ ความไม่ประสากับเรือ่ งพรรค์นี้ บุปผชาติจงึ เดินเข้าไปภายในห้องนัน้ โดยไม่ลงั เล แล้วทันใดนัน้ เธอก็ตอ้ งนิง่ ขึงกับภาพทีไ่ ด้เห็นเต็มสองลูกตา ชายหญิงคูห่ นึง่ ก�ำลังนัวเนียกอดรัดฟัดเหวี่ยงกันอยู่บนเตียงกว้าง ร่างของคนทั้งคู่แทบจะไม่มีอาภรณ์ ปกปิดกายเลยสักชิ้น ใบหน้าของผู้หญิงที่นั่งระทดระทวยอยู่บนเตียงบิดเบ้ราวทรมาน อย่างแสนสาหัส เสียงครางกระเส่าดังเล็ดลอดออกมาจากปากอวบอิม่ เป็นระยะ “กรีด๊ !!!” โมนิกา้ หวีดร้องออกมาสุดเสียงด้วยความตกอกตกใจ พอมาร์โคได้ยนิ เสียงร้องของนางงามสาว ก็รไู้ ด้ทนั ทีวา่ มีบคุ คลทีส่ ามเข้ามาขัดจังหวะความหฤหรรษ์ซะแล้ว คิดได้ดงั นัน้ จึงผงกหัวขึน้ จากร่างงามของโมนิกา้ แล้วรีบคว้าผ้าห่มมาคลุมกายให้เธอทันที ถึงเขาจะไม่ค่อยมียางอายกับเรื่องพรรค์นี้สักเท่าไรเพราะคิดว่าตนเป็นผู้ชาย ไม่มอี ะไรต้องเสียอยูแ่ ล้ว แต่เขาก็เป็นสุภาพบุรษุ มากพอ ทีจ่ ะไม่ทำ� ให้คขู่ านางงามสาว ต้องอับอายกับวีรกรรมทีร่ ว่ มกันท�ำ ก�ำลังเข้าด้ายเข้าเข็มดันมีมารทีไ่ หนก็ไม่รมู้ าผจญได้ ซะนี่ ชายหนุม่ คิดอย่างหงุดหงิดและพยายามกัดฟัน ข่มกลัน้ อารมณ์พศิ วาสทีก่ ำ� ลังตีตนื้ ขึน้ มาอีกระลอกให้บรรเทาลง แต่จนแล้วจนรอดมันก็ยงั ไม่เบาบางไปได้ ฉะนัน้ เขาจึงยัง ไม่มีอารมณ์หันกลับไปมองหน้าแขกที่มาโดยไม่ได้รับเชิญ ว่าเป็นใครกันช่างกล้าดีแท้ ทะเล่อทะล่าเข้ามาไม่ดตู าม้าตาเรือ หมูจะหามดันเอาคานเข้ามาสอด “แกเป็นใคร เข้ามาในนีไ้ ด้ยงั ไงห๊ะ?” โมนิกา้ ทีด่ เู หมือนจะตัง้ หลักได้กอ่ น รีบเอ่ย ถามยัยเด็กแว่นสุดเฉิม่ ทีย่ นื ตัวแข็งทือ่ เบิกตาโพลงอยูต่ รงหน้าด้วยความหงุดหงิดอารมณ์ เสีย แกมหมัน่ ไส้กบั ท่าทางอินโนเซ้นยังกับไม่เคยเห็นคนมีอะไรกันมาก่อนอย่างนัน้ แหละ “ฉะ...ฉัน... เอ่อขอโทษค่ะ สงสัยฉันจะมาผิดห้อง งัน้ ลาล่ะค่ะ” บุปผชาติใบหน้าแดง ระเรือ่ ปากสัน่ ระริกละล�ำ่ ละลักเอ่ยขอโทษคนทัง้ สอง ก่อนทีจ่ ะกล่าวอ�ำลา และหันหลัง 47
ดวงใจแสนเสน่หา
กลับทันทีโดยไม่มองหน้าคนทัง้ คู่ ทีเ่ กือบจะเล่นหนังสดให้เธอดูเมือ่ กี้ สาวน้อยรูส้ กึ หน้า ร้อนผ่าวด้วยความอับอาย ทีถ่ อื วิสาสะเข้ามาในทีน่ ี้ ทัง้ ทีไ่ ม่นา่ เข้ามาเลยจริงๆ ให้ตายสิ เมือ่ มาร์โคได้ยนิ เสียงใสๆ ก็รไู้ ด้ทนั ทีวา่ นัน่ คือบุปผชาติ ถึงไม่เห็นหน้าเธอเขาก็ จ�ำเสียงนีไ้ ด้จนขึน้ ใจ จึงรีบลุกจากตัวของโมนิกา้ แล้วลนลานคว้าเสือ้ ทีโ่ ยนทิง้ ข้างเตียง มาสวมใส่ ส่วนกางเกงยังอยูค่ รบ แต่โมนิกา้ นีส่ เิ ปลือยเปล่าทัง้ ตัว บุปผชาติทนดูภาพอุจาดตาไม่ไหวจึงเอามือลูบใบหน้าที่คงจะแดงเห่อ แล้วรีบ วิ่งออกไปจากห้องด้วยความอับอายแทนคนทั้งคู่ ที่ท�ำอะไรกันประเจิดประเจ้อโดยไม่ ล็อคประตู เธอรูส้ กึ หายใจไม่ทวั่ ท้องเหมือนจะเป็นลม จึงรีบวิง่ หน้าแดงแจ๋ออกมาจาก ห้องนัน้ ทันที “เดีย๋ วสิคณ ุ อย่าเพิง่ ไป” มาร์โคเลิกสนใจคูข่ าไปโดยปริยาย รีบจ�ำ้ อ้าวตามหลัง สาวน้อย แล้วยืน่ มือไปคว้าแขนเรียวไว้ได้ทนั พอดี “คะ...คุณ มีอะไรกับดิฉนั อีกคะ” ตัวสัน่ งันงก เสียงเบาหวิวก้มหน้างุด ด้วย ความกระดากทีเ่ ผลอมาเจอเข้ากับเรือ่ งบัดสีในทีท่ ำ� งานแห่งนี้ วันนีม้ นั วันซวยของเธอจริงๆ อยูๆ่ ก็ได้มาดูหนังสดทัง้ ทีไ่ ม่เคยคิดอยากจะดูมนั เลยสักนิด “นีค่ ณ ุ บุปผชาติ ไม่เคยมีใครสอนคุณเหรอยาหยี ว่าเวลาคุยกับคนอืน่ ให้มอง หน้าและสบตาคูส่ นทนา” มาร์โคเห็นคนหน้าแดงระเรือ่ ก้มหน้างุด แก้มป่องๆ นัน้ แดง จัดเหมือนผลเชอร์รจี นอยากจะหอมสักฟอดสองฟอดให้หายคิดถึง จึงแสร้งท�ำเสียงเข้ม มีแววต�ำหนิ ยัว่ อารมณ์ให้เธอเงยหน้าขึน้ มามองตัวเอง “นีค่ ณ ุ คุณกล้าดียงั ไงมาพาดพิงถึงบุพการีของฉัน” ได้ยนิ ดังนัน้ สาวเฉิม่ แต่สมอง ฉับไวก็ผงกหัวขึน้ แต่ยงั ไม่ยอมมองหน้าคูส่ นทนา ได้แต่กำ� หมัดน้อยๆ แน่น กัดฟัน โต้ตอบคนตัวโตทีย่ นื แนบชิดแผ่นหลังบอบบาง จนได้ยนิ เสียงหัวใจเต้นโครมครามของ เขา บุปผชาติแสนจะโมโหทีเ่ ขาบังอาจมากล่าวหาว่าเธอไม่เคยมีใครบอกใครสอน ว่าอย่าง อืน่ เธอพอรับได้ แต่ถา้ ด่าไปถึงพ่อแม่ยยั เฉิม่ คนนีข้ อสูต้ าย “ถ้าไม่อยากให้ผมพูดแบบนัน้ ก็หนั มาหาผมสักทีสจิ ะ๊ สาวน้อย ผมอยากเห็น หน้าคุณจนจะลงแดงอยูแ่ ล้วคนดี” มาร์โคแกล้งกระซิบเสียงหวานข้างหูบอบบางจนเธอ รูส้ กึ สยิว ตัวสัน่ ท�ำคอย่น และพยายามรวบรวมสติทกี่ ระเจิดกระเจิงให้กลับมาเร็วไว เมือ่ เห็นเธอยังไม่ยอมหันมาเผชิญหน้า พ่อคนเอาแต่ใจก็ทำ� เสียงจิจ๊ ะ๊ ในล�ำคอ ด้วยความไม่สบอารมณ์ แล้วถือวิสาสะวาดล�ำแขนแกร่งโอบกอดแม่ร่างบางไว้จากทาง ด้านหลัง เธอจึงตกอยูใ่ นอ้อมกอดเขาโดยปริยาย “คุณไม่มสี ทิ ธิม์ าเรียกฉันแบบนัน้ เอ๊ะ... คุณ ไอ้ฝรัง่ หืน่ มือไว นายมาอยูท่ นี่ ไี่ ด้ยงั ไง 48
พราวนภา
เอามือออกไปจากเอวฉันเดีย๋ วนีเ้ ลยนะ” เมือ่ เห็นว่าเขาถือโอกาสลวนลามตน บุปผชาติจงึ หันขวับกลับมามองหน้าเขา ด้วยความโมโหสุดขีดใบหน้าแดงก�ำ่ ก�ำหมัดแน่น แล้วก็ตอ้ งตกใจ เมือ่ เห็นหน้าคูส่ นทนาชัดๆ ว่าเป็นใคร พยายามแกะมือหนา และเหนียวออกจากเอวบางของตนพัลวัน ออกค�ำสั่งกับพ่อร่างยักษ์ปากคอสั่นสะท้าน เรือนกายหอมกรุน่ สัน่ ไหว จนแว่นแทบหลุดจากสันจมูกเชิดรัน้ “หวัดดีจ๊ะ เบบี๋ของนายมาร์โค” ยักคิ้วให้ไม่ยี่หระกับค�ำด่าที่หญิงสาวตั้งใจ แดกดันเต็มที่ ยิง่ โมโหก็ยงิ่ น่ารักเข้าไปใหญ่ สงสัยเขาต้องขยันเป็นดาวยัว่ โมโหให้เธอปรีด๊ แตกซะแล้ว จะได้เห็นหน้าแดงๆ เสียงแข็งๆ ดวงตาวาวโรจน์ ทีด่ มู ชี วี ติ ชีวาบ่อยๆ ภาพนี้จะมีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่จะได้เห็น และเป็นตัวกระตุ้นให้เธอเผย กิรยิ าเหล่านัน้ ออกมา ส่วนคนอืน่ ไม่มสี ทิ ธิแ์ ม้แต่จะมอง เพราะเขาจะเป็นคนถือสิทธิข์ าด ในตัวเธอแต่เพียงผูเ้ ดียว มาร์โคแอบคิดอย่างเอาแต่ใจ และหมายมัน่ ปัน้ มือว่าทุกอย่าง จะต้องเป็นดัง่ ใจปรารถนา “มาร์คคะ คุณรูจ้ กั ยัยเด็กเฉิม่ นีด่ ว้ ยเหรอคะ” เสียงแหลมของโมนิกา้ ท�ำให้รา่ ง บอบบางทีต่ กอยูภ่ ายใต้ออ้ มกอดของคนตัวโตสะดุง้ ตกใจ รีบผลักอกเขาออกห่าง จนน�ำ ร่างของตนออกมาจากรัศมีอนั ตรายได้สำ� เร็จ “อืม... เธอจะมาออกแบบรถแข่งให้ผม” ปากเอ่ยตอบค�ำถามของโมนิกา้ ด้วยท่าทาง เนิบนิง่ ไม่แสดงอารมณ์ใดๆ และไม่มองหน้าคูส่ นทนา ทัง้ ทีช่ ายหนุม่ เพิง่ ต่อว่าบุปผชาติวา่ ไม่มมี ารยาทไปหยกๆ แต่ตนเองกลับท�ำแบบ นัน้ ซะเอง จะให้เขามองหน้าคนอืน่ ได้ยงั ไงไหว เมือ่ สองตาถูกตอกตรึงให้มองแต่เรือนกาย บอบบางทีส่ นั่ ไหวน้อยๆ หน้าแดงระเรือ่ ริมฝีปากสีชมพูขบกันไว้แน่น จนเขาอยากจะง้าง ปากทีค่ ดิ ว่าคงจะหวานล�ำ้ ด้วยปากร้อนแรงของตน หากไม่ตดิ ว่ามีบคุ คลทีส่ ามอยูด่ ว้ ย เขา ไม่ยอมปล่อยบุปผชาติออกไปจากอ้อมกอดของตนง่ายๆ อย่างแน่นอน “เหรอคะ โมเน่กน็ กึ ว่ายัยเด็กกะโปโลนี่ หาทางกลับบ้านไม่ถกู ซะอีก ถึงได้หลงเข้า มาในนี้ ไม่นา่ เชือ่ ว่าหน้าตาเฉิม่ เบ๊อะอย่างเธอจะท�ำงานแบบนีไ้ ด้ ไม่อยากจะเชือ่ เลยจริงๆ ดีนะทีห่ น้าตาไม่เอาอ่าว แต่สมองยังไม่พกิ ารตามหน้าตา ไม่งนั้ คงน่าเวทนาแย่” โมนิกา้ ตัง้ ใจสาดค�ำกระแนะกระแหนทีแ่ ฝงไปด้วยความดูถกู ใส่บปุ ผชาติแบบเต็มๆ ท่าทางของยัยปากแดง ทีแ่ สร้งตีหน้าซือ่ และเลิกคิว้ ไม่เชือ่ ในความสามารถของ สาวเฉิม่ อย่างเธอ วาจาเหยียดหยามมันท�ำให้บปุ ผชาติเกิดความไม่พอใจขึน้ มาฉับพลัน ทัง้ ทีเ่ ธอไม่เคยคิดเอาค�ำพูดของพวกด้อยการพัฒนาและล้าหลังของระบบประสาทมาใส่ใจ 49
ดวงใจแสนเสน่หา
แต่ครัง้ นีก้ ลับรูส้ กึ ทนวาจาของผูห้ ญิงปากแดงคนนีไ้ ม่ไหว “เอ่อ... ขอโทษนะคะ หากพวกคุณยังหงุดหงิด เพราะยังไม่เสร็จสมอารมณ์ หมาย ดิฉนั ก็ขอตัวค่ะ เวลาของฉันมีคา่ มากกว่าทีจ่ ะมาฟังคนอย่างคุณพล่าม หรือถก เถียงเรือ่ งไร้สาระ โดยเฉพาะเรือ่ งฉาวคาวโลกีย์ คนมีสมองอย่างฉันขอบอกตรงๆ เลย ค่ะ ว่ารับไม่ได้จริงๆ” วาจาตอบโต้แบบเชือดนิม่ ๆ ไม่กระโตกกระตาก แต่ดา่ แบบผูด้ มี สี กุลพึงกระท�ำ เล่นเอาโมนิก้าแทบหงายหลัง รู้สึกเจ็บแสบไปถึงทรวงใน ไม่น่าเชื่อว่ายัยเฉิ่มจะแอบ จิกกัดและรูเ้ ท่าทันคนได้ขนาดนี้ ให้ตายเถอะหล่อนประเมินสาวเอเชียตรงหน้าต�ำ่ ไปซะแล้ว โมนิกา้ ได้แต่คดิ ด้วยความคับข้องใจ “นี่แก!” โมนิก้าก�ำลังจะชี้หน้าด่าบุปผชาติ แต่เธอก็ไม่สนใจที่จะอยู่รับฟังค�ำ อวยพรจากแม่สาวทรงโต รีบหันหลังสืบเท้าออกจากห้องท�ำงานใหญ่ทนั ที “เดีย๋ วอย่าเพิง่ ไป ถ้าคุณชือ่ บุปผชาติ ดิลกรัตนกุล คุณก็คอื คนทีผ่ มจ้างมาท�ำงาน ให้” เมือ่ เห็นว่าเป้าหมายส�ำคัญของเขาก�ำลังจะเผ่นออกไปจากห้อง มาร์โคจึงรีบปรามเสียง เข้ม ซึง่ ค�ำพูดของเขาก็ทำ� ให้ขาสัน้ ๆ ของบุปผชาติตอ้ งหยุดชะงักไปชัว่ ขณะ “งัน้ คุณ... ก็คอื มิสเตอร์ มาร์โค ดิมเิ ทียส งัน้ หรือคะ?” ผินหน้ากลับมาฉับไว หรีต่ า ถามชายหนุม่ อย่างไม่อยากจะเชือ่ ในสิง่ ทีต่ นได้ยนิ ว่าไอ้หนื่ มือไวทีเ่ ธอเจอในผับคืนนัน้ จะเป็นประธานบริษทั ใหญ่โตแห่งนี้ อะไรมันจะบังเอิญขนาดนัน้ คนทีไ่ ม่อยากพบก็ได้ พบหน้า ยิง่ ภาวนาว่าอย่าพานพบก็ยงิ่ พบเจอ ให้ตายเถอะหวังว่ามันคงไม่ใช่พรหมลิขติ หรอกนะ เพราะแค่คดิ เธอก็ละเหีย่ ใจแล้ว “ใช่แล้วจ๊ะยาหยี” มาร์โคยักคิว้ ให้ดว้ ยท่าทางทรงเสน่ห์ ฉีกยิม้ กว้าง ออกปาก ตอบรับด้วยใบหน้าระรืน่ ภูมใิ จน�ำเสนอตัวเองให้สาวน้อยของเขาได้รวู้ า่ นีแ่ หละนายมาร์โค ดิมเิ ทียส ตัวจริงเสียงจริง “มาร์คคะ ท�ำไมคุณต้องไปพูดดีกบั ยัยเด็กไร้มารยาทนีด่ ว้ ยล่ะคะ” โมนิกา้ ฟังการ สนทนาทีเ่ หมือนจะรูจ้ กั กันอยูน่ านจึงเริม่ ทนไม่ไหวเมือ่ เห็นมาร์โคพูดดีกบั ยัยเฉิม่ ตรงหน้า เขาดูให้ความสนใจยัยเด็กนี่จนออกนอกหน้า ท�ำให้หล่อนรู้สึกเหม็นขี้หน้ายัยแว่นหนา เตอะทีเ่ ข้ามาแย่งซีน ขโมยความสนใจของชายหนุม่ ไปจากหล่อนจนหมดสิน้ “โมนิกา้ คุณกลับไปก่อนนะ ผมจะคุยงานกับคุณบุปผชาติ” เสียงทุม้ เอ่ยบอกคูข่ า สาวอย่างรักษาน�ำ้ ใจ ถึงจะหมดความสนใจและไม่คดิ จะข้องแวะกับหล่อนอีก แต่เขาก็มี วิธตี ดั สัมพันธ์ทนี่ มุ่ นวลและประนีประนอม “งัน้ ก็ได้คะ่ โมเน่จะรอทีค่ อนโดนะคะ คืนนีค้ ณ ุ ต้องไปหาโมเน่ให้ได้นะคะทีร่ กั ” 50
พราวนภา
โมนิกา้ ยอมกลับแต่โดยดีเพราะไม่อยากให้ชายหนุม่ หงุดหงิดอารมณ์เสีย พลอยท�ำให้เขา ตัดสัมพันธ์กบั ตน เพราะหล่อนยังไม่อมิ่ ในรสเสน่หาทีเ่ ขาป้อนให้ “ครับ” พยักหน้ารับปากไปอย่างนัน้ เพือ่ ตัดร�ำคาญ แต่ไม่คดิ ทีจ่ ะไปหาหล่อน อย่างทีพ่ ดู จริงๆ และหล่อนก็ไม่มสี ทิ ธิม์ าตามตอแยหรือก่อกวนเขาด้วย ก่อนทีม่ าร์โคจะมีสมั พันธ์สวาทกับผูห้ ญิงคนไหน ชายหนุม่ จะต้องบอกกล่าวถึง กฎของตนให้พวกหล่อนได้รบั ทราบซะก่อน หากรับได้พวกหล่อนเหล่านัน้ ก็จะได้ไปต่อ แต่ถา้ หากรับไม่ได้กแ็ ยกทาง กฏก็มอี ยูว่ า่ ไม่มขี อ้ ผูกมัด มีเพียงเซ็กซ์ ความสนุก และ ค่าตอบแทนแห่งการปลดปล่อยทีส่ มน�ำ้ สมเนือ้ ก็เท่านัน้ จุบ๊ ! “แล้วโมเน่จะแต่งตัวสวยๆ รอนะคะ” เมือ่ โมนิกา้ ได้คำ� ตอบทีต่ นพอใจก็ยมิ้ หวาน หยด โน้มล�ำคอหนาลงมาจูบอ�ำลาชายหนุม่ อย่างดูดดืม่ และล่าถอยไปอย่างว่าง่าย โดยที่ ไม่รวู้ า่ ตนได้ถกู ตัดออกจากวงโคจรของมาร์โค นับตัง้ แต่วนิ าทีนซี้ ะแล้ว บุปผชาติแอบเบ้ปาก เลียนแบบท่าทางและค�ำพูดอันแสนจริตจะก้านของโมนิ ก้าด้วยความหมัน่ ไส้ จนคนตัวโตทีล่ อบมองทุกอากัปกิรยิ าของสาวน้อยอยูต่ ลอด ถึงกับ เผลอยิม้ ทีม่ มุ ปากด้วยความพอใจ กับท่าทางน่ารักน่าชังปนซุกซนเหมือนเด็กน้อยทีไ่ ม่รู้ จักโต เห็นหน้านิง่ ๆ แบบนีส้ งสัยจะแสบน่าดู “เอาล่ะค่ะ มาเข้าเรือ่ งของเราเถอะมิสเตอร์ดมิ เิ ทียส ดิฉนั จะได้รบี ไปท�ำงานที่ คุณต้องการสักที” บุปผชาติเห็นว่าเสียเวลากับเรือ่ งไร้สาระมานานแล้ว จึงเอ่ยปากชวน ชายหนุม่ ทีถ่ อื ว่าเป็นนายจ้าง ให้วกเข้าเรือ่ งงานทีต่ นต้องรับผิดชอบทันที เพราะไม่อยาก อยูเ่ ผชิญหน้ากับคนหล่อแต่อนั ตรายแบบเขาให้นานเกินควร มันไม่ปลอดภัยต่อชีวติ และ จิตใจของเธอสักเท่าไร “เรือ่ งของเราน่ะ เรือ่ งไหนจ๊ะเบบี”๋ ทัง้ ทีร่ อู้ ยูแ่ ก่ใจในสิง่ ทีห่ ญิงสาวสือ่ ความหมาย ชายหนุม่ ยังไม่วายยียวนกวนประสาทให้เธอได้หงุดหงิด “ฮึย่ ... บอกว่าไม่ให้เรียกฉันแบบนัน้ ไงเล่า ฉันไม่ใช่เด็กแล้วนะ แล้วก็คยุ เรือ่ ง งานของคุณสักที” การยัว่ โมโหของเขามันก็ได้ผลจริงๆ บุปผชาติรสู้ กึ หงุดหงิดกับท่าทาง ลอยหน้าลอยตากวนโอ๊ยนัน่ สุดๆ แถมยังไม่พอใจทีเ่ ขามาเรียกตน ด้วยสรรพนามทีฝ่ รัง่ หัวแดงชอบใช้เรียกผูห้ ญิงทีเ่ ป็นแฟนหรือเมีย เพราะเธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย “ไม่เป็นไรสาวน้อย ผมไม่รบี ” ยิง่ เธอเร่งยิกๆ เขาก็ยงิ่ แกล้งท�ำใจเย็นประวิงเวลา จนบุปผชาติตอ้ งก�ำหมัดแน่นพ่นลมหายใจออกมาเป็นระยะ เพือ่ ต้องการระบายความอัด อัน้ ตันใจให้เบาบางลง 51
ดวงใจแสนเสน่หา
“คุณไม่รบี แต่ฉนั รีบค่ะมิสเตอร์” น�ำ้ เสียงเรียบนิง่ ส่อแววแห่งความไม่พอใจทาง ค�ำพูด แต่สหี น้าและท่าทางโดยรวมยังดูปกติดที กุ อย่าง ‘ช่างเก็บอารมณ์ได้เก่งจริงแม่คณ ุ เอ๋ย แต่ไม่เป็นไรทนได้ทนไป เขาจะยัว่ โมโห จนเธอต้องแว้ดใส่ให้ได้คอยดู’ มาร์โคแอบหมายมาดด้วยความสนุกสนานอยูใ่ นใจ ไม่รวู้ า่ เป็นเพราะอะไรเขาถึงได้อยากแกล้งยัว่ อารมณ์สาวเฉิม่ คนนีน้ กั หนา ทัง้ ที่ ผู้ชายเพรียบพร้อมและสูงส่งอย่างเขา ไม่มีความจ�ำเป็นต้องลดตัวลงมาท�ำเรื่องไร้สาระ พรรค์นใี้ ห้เสียเวลาอันมีคา่ เลยสักนิด แต่การกระท�ำเล็กๆ น้อยๆ และการได้เฝ้าดูการเปลีย่ นแปลงทางอารมณ์และ สีหน้าของเธอ กลับท�ำให้เขามีความสุขได้อย่างน่าประหลาด “นีม่ สิ เตอร์ดมิ เิ ทียส คุณฟังทีฉ่ นั พูดอยูห่ รือเปล่าคะ กรุณาคุยงานของคุณมา สักที ฉันบอกแล้วไงว่าฉันรีบ” เมือ่ บุปผชาติเห็นมาร์โคยังคงนิง่ เฉย ไม่มที ที า่ กระตือรือร้น กับค�ำพูดที่ตนเพียรพยายามบอก เธอก็จ�ำเป็นต้องกลั้นใจท�ำเสียงอ่อนลง เอ่ยย�้ำใน เจตนารมณ์ของตนอีกครัง้ ด้วยความเบือ่ หน่าย “เรียกพีม่ าร์คสิครับเบบี๋ ดูสนิทสนมกันดี ผมชอบและหวังว่าคุณจะเรียก” ยังไม่ ยอมคุยเรือ่ งงานง่ายๆ แต่หนั มาออกค�ำสัง่ ให้หญิงสาวเรียกตัวเอง ด้วยค�ำทีฟ่ งั ดูทะแม่ง หูบปุ ผชาติยงิ่ นัก “งัน้ คุณคงไม่สมหวัง เพราะฉันจะไม่มวี นั เรียก เข้าใจไว้ซะด้วยนะคะมิสเตอร์ ดิมเิ ทียส” เมือ่ ได้ยนิ สรรพนามทีส่ าวเจ้าใช้เรียกตนก็นวิ่ หน้าด้วยความไม่ชอบใจ “แต่คุณต้องเรียก เพราะนี่คือค�ำสั่ง” ออกค�ำสั่งกับเธอด้วยน�้ำเสียงเฉียบขาด ตาคมมองหน้าเนียนทีถ่ กู บดบังทัศนียภาพของความงามด้วยแว่นอันใหญ่ตาไม่กะพริบ “ฉันไม่เรียก และคุณก็ไม่มสี ทิ ธิมาสัง่ ฉันค่ะมิสเตอร์” เรือ่ งอะไรเธอจะยอมลง ให้เขา ถึงเขาจะเป็นนายจ้าง แต่กไ็ ม่มสี ทิ ธิม์ าก้าวก่ายหรือบงการให้เธอท�ำอย่างนัน้ อย่าง นีต้ ามทีเ่ ขาบัญชา หากไม่ใช่เรือ่ งงานด้วยแล้ว บุปผชาติไม่มที างปฏิบตั ติ ามอย่างเด็ดขาด “เฮอะ... แก่ขนาดนีย้ งั จะมาให้เราเรียกพีอ่ กี เรียกลุงยังดูเหมาะกว่าซะอีก ตาโคเเก่ เอ้ย!” แอบต่อว่าเขาเบาๆ ด้วยความหมัน่ ไส้ทรี่ อิ า่ นจะให้เธอเรียกพี่ “ห๊ะ คุณว่าอะไรนะแก้ม” เขาแอบกลัน้ ข�ำทีเ่ ห็นเธอบ่นอุบอิบต่อว่าตน จึงแสร้ง ตีหน้ายักษ์และเอ่ยถามเสียงดังลั่น เล่นเอาคนที่ขมุบขมิบปากด่าถึงกับสะดุ้งโหยงด้วย ความตกใจ “หยุดนะ อย่ามาเรียกชื่อเล่นฉัน ชื่อนี้ฉันอนุญาตให้เฉพาะคนสนิทเรียกได้ เท่านัน้ ” พอได้ยนิ เขาเรียกชือ่ เล่น แสดงถึงความสนิทสนมโดยทีเ่ ธอไม่เต็มใจและต้องการ 52
พราวนภา
ก็ตาเขียวปัด้ ด้วยความไม่ชอบใจ ทีเ่ ขาถือวิสาสะมาตีสนิทกับเธอด้วยวิธนี ี้ “แล้วแค่ไหนถึงจะถือว่าสนิทกัน แค่นพี้ อไหมจ๊ะเบบี”๋ ถามด้วยน�้ำเสียงยียวน กวนอารมณ์ พร้อมทัง้ ขยับเรือนกายแกร่งเข้าหาร่างน้อยทีละนิด จนร่างของทัง้ คูแ่ นบชิด สนิทกัน อากาศแทบไม่สามารถเล็ดลอดผ่านไปได้ เท่านัน้ ไม่พอพ่อคนมือไวยังถือโอกาส ทีเผลอ วาดแขนไปโอบกอดร่างนุม่ นิม่ ไว้แนบอกอีก “นีค่ ณ ุ จะท�ำอะไรน่ะ เอามือออกไปจากตัวฉันนะไอ้บา้ คนฉวยโอกาส” หญิงสาว ยกมือบางทัง้ สองข้างขึน้ ดันอกแกร่งให้ออกห่าง พร้อมทัง้ สัง่ เสียงสัน่ ให้เขาเลิกท�ำรุม่ ร่าม กับตนเสียที ก่อนทีเ่ ธอจะทนไม่ไหว “โว้ๆ เจ้าหญิงน�ำ้ แข็งของผม ก�ำลังจะละลายซะแล้ว” เมือ่ เห็นแววตาวาวโรจน์ มาร์โคก็อทุ านด้วยความชอบใจทีท่ ำ� ให้บปุ ผชาติอารมณ์เสีย จนเผลอปล่อยอารมณ์ออกมา “บอกให้ถอยออกไปไง ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไง” บุปผชาติเสียงแข็งให้เขาเลิก เกาะแกะกับกายของตน แต่รา่ งกายกลับสัน่ ระริก ด้วยความตืน่ กลัวกับสัมผัสของผูช้ าย ที่เธอไม่เคยได้พานพบมาก่อนในชีวิตสาว มันเหมือนมีรังสีความร้อนแผ่ซ่านไปทั้งร่าง หัวใจเต้นไม่เป็นจังหวะ และรูส้ กึ ว่าเลือดจะถูกส่งไปเลีย้ งทีบ่ ริเวณใบหน้ามากกว่าปกติ “เข้าใจจ๊ะเบบี๋ แต่ไม่ทำ� เพราะตรงนีห้ อมดี” ยิม้ รับค�ำสัง่ แต่หาได้ขยับถอยห่าง ตามทีเ่ ธอบอกไม่ ซ�ำ้ ร้ายยังขยับเข้าแนบชิดกายน้อย เพือ่ เป็นการการันตีความหอมจน เธอต้องผงะกับความช่างรุกและดือ้ ด้านของเขา แต่กข็ ยับหนีหา่ งจากกายหนาไม่ได้มาก นัก เพราะเขากักเธอไว้ในวงแขนแข็งราวปลอกเหล็ก “คุณไม่ไป งั้นฉันไปเอง” บุปผชาติพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดของเขา จนส�ำเร็จ แต่กเ็ พราะเขาจงใจปล่อยหรอกนะ มาร์โคไม่อยากจะแกล้งให้เธอสติแตกไป มากกว่านี้ แกล้งวันละนิดจิตแจ่มใส แค่เห็นยัยเฉิม่ ของขึน้ ได้ขนาดนี้ เขาก็มคี วามสุข มากแล้ว “ขอกอด ขอจับ หน่อยไม่ได้หรือไงคนสวย” ยอมปล่อยแต่ไม่ยอมล่าถอยง่ายๆ ยังคงตามไปตอแยด้วยค�ำพูดยียวนและท่าทางแสนเอาแต่ใจ วอนขอในสิง่ ทีผ่ ฟู้ งั แทบจะ กรีด๊ ให้ลนั่ กับความหน้าด้านหน้าทนของเขา พูดมาได้ไม่อายปากและไม่ให้เกียรติเธอที่ เพิง่ พบกันอย่างเป็นทางการครัง้ แรกเลยสักนิด หรือเขาคิดว่าตัวเองเป็นผูว้ า่ จ้าง แล้วจะ พูดและท�ำอะไรก็ได้อย่างนัน้ หรือ “ไม่ได้!” เสียงเข้มปฏิเสธด้วยความระอา และเริม่ เหนือ่ ยหน่ายกับพฤติกรรม ของเขา จนแล้วจนรอดพ่อเจ้าประคุณก็ไม่ยอมเข้าเรือ่ งงานสักที ให้ตายเถอะวันนีเ้ ธอจะ ไม่มาเสียเทีย่ วหรืออย่างไร 53
ดวงใจแสนเสน่หา
“แต่ผมยังอยากได้ไออุน่ จากคุณอยูน่ นี่ า” ยิง่ พูดยิง่ ชักจะนิสยั เหมือนเด็กเข้าไป ทุกที จนบุปผชาติตอ้ งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ “งัน้ ฉันขอยกเลิกงานนีค้ ะ่ มิสเตอร์มาร์โค” เสียงเรียบเย็นไม่ขอทนท�ำงานร่วม กับเขาอีกต่อไป หากเธอทนท�ำงานอยูก่ บั คนแบบเขา ไม่วนั ใดก็วนั หนึง่ เธอจะต้องเผลอ ลงไม้ลงมือ ท�ำร้ายร่างกายนายจ้างกวนประสาทอย่างเขาแน่ เพราะฉะนัน้ เพือ่ ป้องกันข้อหา ท�ำร้ายร่างกาย เธอจึงขอยกเลิกงานก่อนจะดีกว่า “บอกว่าให้เรียกพีม่ าร์คยังไงล่ะทีร่ กั ” แทนทีจ่ ะรับฟังค�ำพูดทีด่ ใู ส่อารมณ์วา่ ไม่ อยากร่วมงานกับตน และท่าทางทีไ่ ม่อยากแม้แต่จะเสวนาของบุปผชาติ เขากลับตีหน้าซือ่ ท�ำราวกับว่าไม่ได้ฟงั ทีเ่ ธอพูด แถมหันมาย�ำ้ ให้เธอเรียกตนว่าพีไ่ ด้อย่างหน้าตาเฉย กิรยิ าของเขาท�ำให้บปุ ผชาติแทบอยากขยีห้ วั ตัวเองแรงๆ ด้วยความอัดอัน้ ตันใจ โมโหทีเ่ ขาท�ำให้ขดี ความอดทนของเธอลดระดับลงจนน่าใจหาย หญิงสาวแทบจะกรีด๊ ใส่ หน้าชายหนุม่ อยูร่ อมร่อ “ท�ำไมฉันต้องเรียกด้วย ในเมือ่ คุณไม่ใช่พชี่ ายฉันสักหน่อย” บุปผชาติไม่รบั ปาก และไม่คดิ จะท�ำตามค�ำสัง่ ของคนทีค่ ดิ อยากจะมาเป็นพีช่ ายนอกไส้ของตน เพราะเธอไม่ ต้องการใกล้ชดิ สนิทสนมกับเขามากไปกว่าคูค่ า้ หรือผูร้ ว่ มงานเท่านัน้ “แล้วใครบอกว่าผมอยากเป็นพี่ชายคุณล่ะ ผมอยากเป็นอย่างอื่นที่มันลึกซึ้ง มากกว่านัน้ ต่างหาก” คนทีไ่ ด้ฟงั ค�ำปฏิเสธไม่สะทกสะท้านใดๆ เพราะสิง่ ทีเ่ ขาอยากจะได้ และมีความสัมพันธ์กบั เธอมันไม่ใช่แค่พชี่ าย แต่มนั คือต�ำแหน่งสามีตา่ งหากล่ะ แต่เอาไว้ ให้ถงึ เวลาก่อนเขาถึงจะบอกเธอด้วยตัวของเขาเอง “อยากเป็นพ่อฉันว่างั้นเถอะ แต่เสียใจนะฉันมีพ่อคนเดียว” บุปผชาติพาซื่อ คิดว่าเขาอยากเป็นพ่อของตน ก็ตำ� แหน่งทีม่ นั ส�ำคัญในชีวติ เธอก็มเี พียงพ่อบังเกิดเกล้า เท่านัน้ นีน่ า “พ่อเฉยๆ ไม่เอามันไม่เร้าใจ เป็นพ่อทูนหัวดีกว่าเบบี๋ เร้าใจกว่ากันเยอะ” คนตัว ใหญ่คา้ นเสียงทุม้ และก้มลงสบตากลมโตทีห่ ลบซ่อนอยูภ่ ายใต้กรอบแว่นหนาเตอะ สือ่ ความนัยให้ได้รวู้ า่ เขาอยากจะเป็นอย่างทีพ่ ดู จริงๆ ไม่ได้แค่ลอ้ เล่นให้สนุกแต่ประการใด “อี.๋ .. พ่อทูนหัว ช่างกล้าคิดเนอะ ไม่เอาด้วยหรอก” บุปผชาติทำ� หน้าขยาดปน สยดสยอง ส่ายหน้าปฏิเสธจนผมกระจาย ท่าทางของบุปผชาติ พลอยท�ำให้คนทีเ่ ฝ้าตอแยตะล่อมหน้าตะล่อมหลัง ถึงกับ ยิม้ ด้วยความขบขันกับความไร้เดียงสาของสาวน้อย คิดยังไงก็แสดงออกมาอย่างนัน้ ยิง่ มองยิง่ เห็นความเป็นเด็กทีซ่ กุ ซ่อนอยูใ่ นตัวของสาวเฉิม่ แต่จะว่าไปแล้วเธอก็เด็กจริงๆ น่ะ 54
พราวนภา
นะ เพราะเขาแก่กว่าเธอตัง้ เป็นรอบ แต่ความแก่ไม่เป็นอุปสรรคส�ำหรับคนอยากรักและ อยากกินเด็กหรอก เพราะคนแก่คนนีย้ งั มีไฟอยู่ “ไม่ใช่แค่กล้าคิดนะจ๊ะ แต่จะท�ำให้เป็นอย่างที่พูดจริงๆ ด้วย” กระซิบริมหู บอบบางน�ำ้ เสียงหนักแน่น ย�ำ้ ชัดด้วยความมัน่ อกมัน่ ใจ จนเธอรูส้ กึ ตืน่ กลัว เหงือ่ ซึม ออกมาตามไรผม “เรามาเข้าเรือ่ งกันดีกว่าค่ะ ฉันเสียเวลามามากแล้ว ตกลงคุณอยากได้รถแบบ ไหน บอกสเปกมาฉันจะได้ออกแบบแล้วเอามาให้คณ ุ เลือกได้ถกู ” ยิง่ พูดยิง่ พาออกทะเลไปไกล ถ้ายังเป็นแบบนีว้ นั นีค้ งไม่ได้คยุ งานกันพอดี “สเปกผมก็แบบคุณนีแ่ หละ เฉิม่ ๆ เชยๆ เด็กเรียน แบบนีแ้ หละใช่เลย ผมชอบ ผิวขาวๆ ปากอิม่ ๆ ตัวหอมๆ น่าหม�ำ่ ทีส่ ดุ ” พูดพลางขยับเข้าใกล้สดู กลิน่ นวลนางจน บุปผชาติรสู้ กึ หวาดผวา และขนลุกขนชันกับลมหายใจร้อนผ่าวทีเ่ ป่าต้องผิวกายบอบบาง “โรคจิต ฉันหมายถึงสเปกรถ ไม่ใช่สเปกผูห้ ญิงของคุณ” แหวเสียงแข็งขึน้ มาที่ เขายังพูดเล่นอยูไ่ ด้ ทัง้ ทีค่ ยุ เรือ่ งงานยังกล้าวกเข้าเรือ่ งไร้สาระได้อกี นีเ่ ขาจะไม่หยุดกวน โมโหเธอหรืออย่างไรกัน “ผมแล้วแต่คุณแล้วกัน คุณมองลักษณะผมแล้วเป็นแบบไหน ก็เอาแบบนั้น แหละยาหยี คุณว่ายังไงผมก็วา่ ตามนัน้ ” เขายังไงก็ได้เพราะจุดประสงค์ของงานในครัง้ นี้ คือตัวเธอ ไม่ใช่รถทีเ่ ขามีเป็นหลายสิบคันจนนับไม่ถว้ น อันนัน้ มันก็แค่ขอ้ อ้างเอาไว้บงั หน้า “ถ้าคุณไม่กำ� หนดในสิง่ ทีค่ ณ ุ ต้องการ ฉันก็คงไม่สามารถท�ำงานให้คณ ุ ได้ ขอตัว นะคะ” น�ำ้ เสียงเด็ดขาด ไม่มที า่ ทางของความขีเ้ ล่นโต้ตอบกลับไปหาเขา เพราะเธอไม่ ชอบเอาเรื่องงานมาท�ำเล่นๆ คนอย่างบุปผชาติใส่ใจในทุกรายละเอียดของงานที่ตัวเอง ได้รบั ผิดชอบ และจะท�ำมันออกมาให้ดที สี่ ดุ นิสยั ของเธอเป็นอย่างนีม้ าแต่ไหนแต่ไรแล้ว “อย่าเพิง่ โกรธสิแก้ม ผมจะบอกเดีย๋ วนีแ้ หละ” จากทีต่ งั้ ท่าจะยืดเวลาให้แม่รา่ งบาง อยูก่ บั ตนนานๆ เมือ่ มาเจอกับเสียงแข็งและแววตาเอาเรือ่ ง จึงท�ำให้มาร์โคต้องยอมแพ้ ในทีส่ ดุ “งั้นก็รีบว่ามา” เพราะความไม่สบอารมณ์ ท�ำให้บุปผชาติเผลอออกค�ำสั่งกับ นายจ้างชัว่ คราวด้วยความลืมตัว อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ก็เขาเล่นกวนอารมณ์เธอจน แปรปรวนไปหมดแบบนีแ้ ล้วนีน่ า “ผมชอบรถแบบ แรง เร็ว ปราดเปรียว และสมรรถนะคงทีไ่ ม่วา่ เวลาจะผ่านไป กีส่ บิ ปี คุณท�ำได้ไหมบุปผชาติ” ตอบค�ำถามด้วยแววตามัน่ คงพลางสืบเท้าเข้าหาสาวเจ้า จนมากระซิบถามประโยคสุดท้ายข้างหูของเธอ 55
ดวงใจแสนเสน่หา
ชายหนุ่มแอบเล่นทีเผลอ จนท�ำให้คนที่มัวแต่จดรายละเอียดของงานอย่าง ขะมักเขม้นไม่รตู้ วั เมือ่ โดนลมหายใจเป่ารดต้นคอถึงกับสะดุง้ โหยง ผงะถอยออกมาจาก กายแกร่งด้วยความตืน่ ตกใจ กับการกระท�ำอันอุกอาจของเขา “ไม่มปี ญ ั หาค่ะคุณมาร์โค แล้วอาทิตย์หน้าดิฉนั จะเอาแบบร่างมาให้ด”ู บุปผชาติ รีบปรับสีหน้าและส�ำรวมกิรยิ าให้เป็นปกติ แล้วตอบค�ำถามชายหนุม่ ด้วยน�ำ้ เสียงเรียบนิง่ ดูเป็นงานเป็นการ ตามแบบฉบับของคนมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ เมือ่ เห็นว่าคุยเรือ่ ง งานเสร็จเรียบร้อยแล้ว บุปผชาติกห็ มุนตัวเตรียมก้าวออกจากห้องทันที “เดีย๋ วจะรีบไปไหน” เสียงห้าวเอ่ยทักเมือ่ สาวเฉิม่ ก้าวขาได้เพียงสามก้าว “โอ๊ะ!” บุปผชาติอทุ านเสียงดังหน้าซีด ด้วยความเครียดทีไ่ ม่สามารถควบคุม อารมณ์ ท�ำให้บปุ ผชาติตกใจ เมือ่ เขาทักเสียงดังเธอจึงสะดุดขาตัวเองจนเกือบล้มคะม�ำ ถ้าไม่ได้แขนแกร่งรับร่างน้อยเข้าไว้ในวงแขนได้ทนั ซะก่อน แต่กระนัน้ แว่นตาหนาเตอะ ยังไม่วายหลุดออกจากสันจมูกเชิดรัน้ อยูด่ ี “ระวังหน่อยสิ เจ็บตรงไหนรึเปล่า” คนทีเ่ ข้าช่วยไว้ดงึ ร่างบางหมุนเข้ามาเผชิญ หน้ากันในระยะประชิดกาย จนได้ยนิ เสียงจังหวะการเต้นของหัวใจ และสัมผัสถึงกลิน่ ของลมหายใจของอีกฝ่าย เล่นเอาบุปผชาติทำ� หน้าไม่ถกู เพราะไม่เคยเข้าใกล้ผชู้ ายใน ลักษณะนีม้ าก่อน “ไม่ แว่น แว่นฉันอยูไ่ หน หาเเว่นให้หน่อยสิ” ตอบค�ำถามเสียงตะกุกตะกัก พร้อมขืนตัวออกจากวงแขน เอ่ยขอร้องให้คนตาดีหาแว่นคูใ่ จให้ แล้วนัง่ ลงควานหาแว่น ไปทัว่ บริเวณรัศมีทคี่ ดิ ว่ามันน่าจะกระเด็นออกไป สายตาเธอสัน้ มากจนไม่สามารถทีจ่ ะ มองเห็นได้เต็มตา จะมีเห็นบ้างก็แค่เลือนราง เพราะฉะนัน้ วิธที พี่ อจะช่วยให้เธอเจอมัน เร็วขึน้ คือควานหาด้วยมือ “เอ๋... ไม่เห็นมีเลย อยูไ่ หนน๊า” คนตัวโตแสร้งท�ำเป็นหาแว่นไม่เจอเพราะอยาก แกล้งสาวเฉิม่ แล้วรอทีเผลอ คนเจ้าเล่หก์ ห็ อมแก้มนวลฟอดใหญ่ สูดกลิน่ กุหลาบแรก แย้มเข้าไปจนชุม่ ฉ�ำ่ ในหัวใจ ฟอด!!! “คุณแกล้งฉัน เอาแว่นฉันคืนมานะ ไม่งนั้ ฉันจะโกรธคุณจริงๆ ด้วย” ปากคอ สัน่ ระริกไม่วายใจกล้าท�ำเสียงขูฟ่ อ่ บุปผชาติแทบอยากจะร้องไห้ทเี่ ขาขโมยหอมแก้มทีไ่ ม่ เคยให้ใครได้ลมิ้ ลอง ถือวิสาสะเอาเปรียบและไม่ให้เกียรติเธอ “โอเคๆ ยอมแล้ว หันหน้ามาสิผมจะใส่ให้” คนเจ้าเล่หท์ ำ� ทีเป็นยอมจ�ำนน แสร้ง ท�ำเป็นหวังดีแต่ประสงค์รา้ ย แววตาทีเ่ ธอไม่อาจมองเห็นฉายไปด้วยความกรุม้ กริม่ เหลือ 56
พราวนภา
ล้น หากเธอเห็นเข้าคงขนลุกเป็นแน่ คนอะไรเจ้าเล่หไ์ ด้อย่างร้ายกาจ “หันไปทางไหนล่ะ?” คนที่ไม่ต่างอะไรจากคนตาบอด ถามด้วยน�้ำเสียง กระวนกระวายใจ เพราะอยากจะมองเห็นให้ได้ซะเดี๋ยวนี้ เพื่อจะได้ไม่เปิดโอกาสให้ เขาเอาเปรียบคนไม่มีทางสู้อย่างเธออีก ถ้าเธอครบสี่ตาเมื่อไรอย่าหวังเลยว่าเขาจะฉวย โอกาสแบบเมือ่ กีก้ บั เธอได้ “ทางขวา 45 องศา” น�ำ้ เสียงดูนา่ เชือ่ ถือ แต่แอบยิม้ กริม่ ทีม่ มุ ปาก ท�ำให้คนที่ แทบจะมองไม่เห็นหลงเชือ่ น�ำ้ ค�ำของพ่อจอมกะล่อนเข้าเต็มเปา “ทางนีเ้ หรอ แล้วไหนล่ะแว่นตาฉัน เอามาสิ” หันไปตามทางทีค่ นตาดีบอกทันที ความใสซือ่ ไม่คอ่ ยทันเกมคนเจ้าเล่หเ์ หลีย่ มจัด และด้วยความมองโลกในแง่ดจี นเกินไป ของบุปผชาติ ท�ำให้เธอหลงเชือ่ เขาซะสนิทใจ เสียรูใ้ ห้เขาอีกจนได้ ฟอด!!! แล้วสิง่ ทีเ่ ธอได้รบั จากคนน�ำทางผูห้ วังดีแต่มเี ลศนัยกลับไม่ใช่แว่นตา แต่มนั คือ การหอมแก้มแบบเน้นๆ ไปอีกหนึง่ ที ถูไถปลายจมูกโด่งข้างแก้มนวล แล้วแกล้งซุกไซร้ไร เคราลงบนผิวอ่อนนุม่ ราวเด็กแรกเกิดจนเธอรูส้ กึ สยิว ปลายจมูกโด่งฝังลึกเข้าไปในพวง แก้มอิม่ เต็มนิง่ นาน เสียงสูดกลิน่ หอมละมุนเข้าไปจนชุม่ ปอด เสียงสูดดมดังชัดเจนเต็มสองหู จนสาวน้อยรู้สึกเขินอายปนโกรธกรุ่น ที่คน ฉลาดในทุกเรือ่ งอย่างเธอ ดันพลาดท่าให้คนหัวหมออย่างเขาเป็นครัง้ ทีส่ อง ถ้าเธอตาดี เหมือนเขาให้มนั รูไ้ ปสิวา่ เขายังจะมีโอกาสท�ำอะไรบ้าๆ กับเธอ โดยไม่โดนแพ่นกะบาล บุปผชาติได้แต่แอบกัดฟันด้วยความหงุดหงิด ที่ท�ำอะไรนายจ้างชั่วคราวอย่างเขามาก ไปกว่านีไ้ ม่ได้ “เอ้านี่ แว่นคุณ” สุดท้ายพ่อคนขีแ้ กล้งก็อมิ่ หน�ำในหัวใจ ทีส่ ามารถขโมยจุมพิต นวลแก้มของสาวเฉิม่ ได้ จึงยอมใส่แว่นลงไปบนสันจมูกน้อย ด้วยความสงสารแกมเอ็นดู แม่คนหน้าแดง ทีแ่ อบกัดนฟันก�ำหมัดแน่น นีค่ งจะโกรธแค้นเขามาก จนแทบอยากจะ ตะโกนด่า ไม่งนั้ ก็สมนาคุณความห่ามของเขาด้วยการตบสักฉาดใหญ่ ยิง่ มองเขายิง่ พอใจ แต่ไม่อยากจะแกล้งให้มากไปกว่านี้ เพราะกลัวเส้นเลือดในสมองเธอจะแตกซะก่อนทีจ่ ะ ได้เป็นเมียเขา “ปล่อยได้แล้ว ฉันจะกลับ” คนที่ตกอยู่ในอ้อมอกกว้าง สะบัดเสียงใส่คน ตัวโตที่ตระกองกอดไม่ห่าง ไออุ่นจากเรือนกายใหญ่ท�ำให้เธอรู้สึกอ่อนเปลี้ยได้อย่าง น่าประหลาด เมือ่ เห็นว่ายิง่ ใกล้เขาความเป็นตัวของตัวเองยิง่ ลดลง สาวเฉิม่ จึงรีบดันกาย แกร่งให้ถอยห่าง และพยายามพาตัวเองออกไปให้ไกลจากเขา 57
ดวงใจแสนเสน่หา
“เบบีค๋ ณ ุ รูม้ ยั้ ว่าแก้มคุณห๊อมหอม” แทนทีจ่ ะปล่อยให้เธอเป็นอิสระ กลับก้ม ลงใช้หน้าผากกว้างแตะหน้าผากมน จับใบหน้าแดงระเรือ่ ทีเ่ อาแต่กม้ งุดด้วยความอาย ให้ เงยหน้าขึน้ มามองสบตา แล้วกระซิบบอกเธอด้วยเสียงหวาน เท่านั้นไม่พอยังไล้สันจมูกโด่งไปบนปลายจมูกเชิดรั้นอย่างหยอกเอิน จนเธอ รูส้ กึ สะท้านไหวในหัวใจแปลกๆ ขาอ่อนแรงจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ บุปผชาติพยายาม รวบรวมสติ สูดหายใจเข้าเฮือกใหญ่แล้วผลักอกเขาออกห่าง “ไม่รู้ ฉันรูแ้ ต่วา่ คุณจะไม่มวี นั ได้เข้าใกล้ฉนั อีกแน่ อาทิตย์หน้าฉันไม่มานะ จะ ส่งเมล์มาหลังจากร่างแบบเสร็จแล้ว” กว่าจะออกมาจากพ่อหนวดปลาหมึกได้ เธอก็แทบชักดิน้ ชักงอกับความดือ้ ด้าน และเอาแต่ใจของเขา พอออกมายืนห่างในระยะทีป่ ลอดภัย เสียงกระเส่าด้วยความเหนือ่ ยก็เอ่ยบอก เขาเรือ่ งงาน แล้วรีบก้าวขายาวๆ ออกจากห้องทันที เพราะกลัวเขาจะตามมากระชากตัว เอาไว้ได้อกี “ผมไม่ยอม ถ้าคุณไม่มา ผมจะยกเลิกสัญญาทั้งหมด” คนเอาแต่ใจหรือจะ ยอมรับในสิง่ ทีเ่ ธอท�ำเหมือนบอกกล่าว หากเธอท�ำอย่างนัน้ เขาจะอาละวาดให้ดู มือบางทีก่ ำ� ลังบิดลูกบิดประตูชะงักไปชัว่ ขณะ หันกลับมาปรายตามองเขาด้วย ความชิงชัง “อันนัน้ ก็สดุ แล้วแต่คณ ุ ค่ะ มิสเตอร์ดมิ เิ ทียส เพราะดิฉนั ก็ไม่ได้อยากจะร่วม งานกับคนอย่างคุณสักเท่าไรหรอก รูไ้ ว้ซะด้วยนะคะ” หญิงสาวโต้ตอบด้วยน�ำ้ เสียงนิง่ เย็น เหมือนไม่ทกุ ข์รอ้ นใดๆ หากเขาจะท�ำตามทีพ่ ดู เธอก็ไม่แยแสมันเลยสักนิด แถม ยังแอบเหน็บแนมชายหนุม่ ในตอนท้ายก่อนจากกันซะอีก “เดีย๋ วก่อน คนอย่างผมมันเป็นยังไงห๊ะยัยเฉิม่ กลับมาพูดกันให้รเู้ รือ่ งเลยนะ” ตะโกนไล่หลังสัง่ เสียงเข้มให้เธอกลับมาเคลียร์คำ� พูดคาใจ คนเอาแต่ใจได้แต่แอบกระหยิม่ ยิม้ ย่อง ทีเ่ จ้าหญิงน�ำ้ แข็งของเขาแอบปากร้าย ‘ชิชะ... เดีย๋ วนีม้ แี ดกดันทิง้ ท้ายซะด้วย ให้มนั ได้อย่างนีส้ ิ แม่นำ�้ แข็งก้อนน้อยของ เขาใกล้จะละลายแล้ว’ มาร์โคคิดอย่างครึม้ อกครึม้ ใจ “ฝันไปเถอะ ไอ้คนบ้าอ�ำนาจ!” บุปผชาติไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าท�ำไมเดีย๋ ว นีช้ กั จะเอาใหญ่ ปากคอจัดจ้าน กล้าด่ากล้าเถียงขึน้ เป็นกอง ตัง้ แต่มาเจอกับนายนี่ เขา ท�ำให้เธอกลายเป็นคนนิสยั ไม่ดี มารยาททางสังคมถดถอย ไม่รจู้ กั ส�ำรวมวาจา ต่อหน้า เขายังกล้าๆ กลัวๆ แต่ลบั หนังนีช่ กั จะเอาใหญ่แล้ว 58
พราวนภา
“หึ หึ เธอคิดว่าท�ำแบบนี้ แล้วจะหนีคนอย่างนายมาร์โคพ้นหรือเบบี๋ ลองเธอไม่ มาสิ พ่อจะอาละวาดบริษทั เธอให้ด”ู มาร์โคพูดกลัว้ หัวเราะด้วยความพออกพอใจ หมูน่ ไี้ ม่รเู้ ขาเป็นบ้าอะไร ยิง่ เห็นเธอหงุดหงิดอารมณ์เสีย เขาก็ยงิ่ มีความสุขได้ อย่างน่าประหลาด ให้ตายสิ หรือเขาเป็นโรคจิตชอบยัว่ ประสาทคนเก็บความรูส้ กึ เก่งอย่าง เธอกัน ผูห้ ญิงมีตงั้ มากมายแต่คนทีเ่ ขาอยากจะกลัน่ แกล้งและหยอกเย้ากลับมีเพียงแต่ บุปผชาติ สาวเฉิม่ ของเขาคนเดียวเท่านัน้ “ชิ... ยังมีหน้ามาถามอีก ว่าคนอย่างผมมันเป็นยังไงเหรอ คนอย่างคุณมันก็ บ้าอ�ำนาจ เผด็จการ เอาแต่ใจและขีเ้ ก๊กน่ะสิ ถามได้นายโคแก่เอ้ย โอ้ย... ยัยแก้มเอ๋ย ท�ำไมเธอถึงได้ซวยอย่างนี้นะ ดีนะดูละครน�้ำเน่าบ่อยไม่งั้นคงไม่รู้จะเอาอะไรมาด่าเขา ไม่ได้การแล้วแบบนีก้ ลับไปต้องไปฝึกด่าไว้” ค้อนลมค้อนแล้ง ท�ำปากยืน่ เลียนเสียงเขา พร้อมกระแนะกระแหน และบ่นเป็นหมีกนิ ผึง้ อยูค่ นเดียวระหว่างนัง่ รถกลับบริษทั บุปผชาติได้แต่ถอนหายใจเฮือกใหญ่ รูส้ กึ โล่งใจทีส่ ามารถหลุดพ้นจากเหตุการณ์ อันน่ากระอักกระอ่วนนัน้ มาได้ แต่กว่าจะออกมาได้กเ็ ล่นเอาซะเหงือ่ ตกเลยทีเดียว นาย มาร์โคช่างมือไวนัก พวกปากว่ามือถึงไว้ใจไม่ได้เลยจริงๆ ถ้าเจอกันคราวหน้าเธอจะท�ำยังไงดีนะ ให้ตายสิไม่อยากมาเจอหน้าเขาครัง้ ต่อ ไปเลยจริงๆ แต่อย่างว่าล่ะนะมันคือหน้าที่ เพราะฉะนัน้ จึงหลีกเลีย่ งไม่ได้ ถึงจะไม่อยาก มามากแค่ไหนก็ตาม ในเมือ่ เธอรับปากว่าจะท�ำงานนี้ เธอก็ตอ้ งท�ำให้สำ� เร็จ ไม่ให้เสียชือ่ บุปผชาติ ดิลกรัตนกุล สาวเฉิ่มเบ๊อะ แต่หัวสมองเต็มไปด้วยประสิทธิภาพระดับ แพลตตินมั่
59
5
หนึง่ อาทิตย์ถดั มา วันนีม้ าร์โคเดินผิวปากเข้าบริษทั อย่างสบายอารมณ์ จนพนักงานทีเ่ ดินสวนกับ ท่านประธาน ถึงกับพากันงงเป็นไก่ตาแตก ทีเ่ จ้านายสุดเนีย๊ บและเขีย้ วลากดิน อารมณ์ ดีผดิ ปกติ ชายหนุม่ เข้าบริษทั แต่เช้า เพือ่ มารอพบบุปผชาติ แต่รอแล้วรอเล่าจนถึงสิบโมง ก็ไม่เห็นแม้แต่เงาของสาวน้อย จะเห็นได้ยงั ไงล่ะในเมือ่ เธอจงใจเบีย้ วนัดเขา บุปผชาติ ถือว่าเธอบอกเขาแล้วว่าจะส่งงานมาให้ทางเมล์ เขาไม่คดิ ว่าเธอจะกล้าขัดใจเขาถึงเพียงนี้ เห็นนิง่ ๆ อย่างนัน้ เวลาดือ้ ก็เอาเรือ่ งไม่เบาเลยทีเดียว “ในเมือ่ เธอไม่ยอมมาหาฉัน งัน้ ฉันจะเป็นคนไปหาเธอเองยาหยี” เธอท�ำให้เขา ทนคิดถึงไม่ไหวจนต้องไปหาถึงที่ เพราะฉะนัน้ เธอจะต้องจ่ายค่าปรับให้เขาอย่างคุม้ ค่า กับการเสียเวลานัง่ รถ และค่าน�ำ้ มัน มาร์โคได้แต่หมายมาดไว้ในใจด้วยความร้ายกาจ มาร์โคบึ่งรถออกมาจากบริษัทเพียงล�ำพัง ไร้เงาของบอดี้การ์ดเฉกเช่นทุกครั้ง เพราะเขาต้องการทีจ่ ะอยูก่ บั เบบีข๋ องเขาเพียงล�ำพัง พลางคิดแผนการทีจ่ ะท�ำกับว่าทีเ่ มีย วัยละอ่อนของเขาไว้ในใจจนยาวเหยียด ชายหนุม่ ขับรถพลางฮัมเพลงอย่างสุขใจ ชัว่ โมง ต่อมารถสปอร์ตคูใ่ จก็มาจอดตรงหน้าบริษทั ทีส่ าวน้อยท�ำงานอยู่ ขาเพรียวก้าวลงจากรถ และมุง่ ตรงเข้าไปบริษทั ทันที “อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณมาร์โค มาพบท่านประธานเหรอคะ ดิฉันจะได้แจ้งให้ท่าน ทราบ” สาวสวยปากแดงทีน่ งั่ ท�ำหน้าทีป่ ระชาสัมพันธ์ของบริษทั ถึงกับฉีกยิม้ หวานหยด ส่งสายตาเชิญชวน แล้วเอ่ยถามเขาด้วยน�ำ้ เสียงหวานจนน�ำ้ ตาลยังอาย
พราวนภา
จะไม่ให้เธออยากจะทอดโทเวย์ทงั้ สายให้เขายังไงไหว ก็พอ่ เจ้าประคุณออกจะ หล่อเหลาราวเทพบุตรมาจุตซิ ะขนาดนัน้ แถมยังรวยล้นฟ้า เพอร์เฟ็กจนหาทีต่ ไิ ม่ได้อย่าง นี้ สาวๆ นางไหนก็อยากสานสัมพันธ์กบั เขากันทัง้ นัน้ กระทัง่ สาวแก่แม่หม้ายยังไม่เว้น เธอเองก็เช่นกัน คืนเดียวก็ยงั ดี เผือ่ จะได้สมั ผัสกับนิยามทีว่ า่ ‘ถึงไม่ได้เป็นนางฟ้า แต่พี่ ก็พาขึน้ สวรรค์ได้’ แค่ได้ยนิ ก็เร้าใจแล้ว “ไม่ครับ ผมมาพบคุณบุปผชาติ ดิลกรัตนกุล” น�ำ้ เสียงสุภาพ แถมส่งยิม้ อัน ทรงเสน่หไ์ ปให้คสู่ นทนา เล่นเอาสาวเจ้าใจละลายแทบตกจากเก้าอี้ แต่พอได้ยนิ ชือ่ คน ทีเ่ ขามาขอพบกลับขมวดคิว้ ไม่อยากจะเชือ่ ว่าเขาจะมาพบยัยเฉิม่ ประจ�ำบริษทั คงไม่ใช่ เพราะพิศวาสหรอกมั้ง น่าจะเป็นเรื่องงานมากกว่า เพลย์บอยอย่างเขารึจะลดตัวลงมา เกลือกกลัว้ ของแปลก “งัน้ ดิฉนั ขอแจ้งทางพนักงานของเราก่อนนะคะ เชิญคุณไปรอทีห่ อ้ งรับรองแขก ได้เลยค่ะ เดีย๋ วดิฉนั จะให้เด็กเอาน�ำ้ ไปให้” เสียงหวานอย่างมีจริตผายมือให้เขาเดินไป นัง่ รอทีห่ อ้ งรับแขก “ขอบคุณครับ” กล่าวเสียงทุ้ม ค้อมหัวเล็กน้อยพร้อมก้าวขาเพรียวเดินตาม พนักงานไปยังห้องรับรองแขกทันที สิบนาทีตอ่ มา ร่างบางของบุปผชาติกเ็ ปิดประตูเข้ามาในห้องรับรองแขก ทีเ่ ขา ก�ำลังนัง่ เคาะนาฬิกาข้อมือรอเธออยูพ่ อดี เมือ่ ได้ยนิ เสียงเปิดประตู คนทีร่ อด้วยความใจจด ใจจ่อก็เงยหน้าขึน้ แล้วส่งยิม้ หวานไปทักทายสาวเจ้าทันที แต่สงิ่ ทีไ่ ด้รบั กลับมาคือหน้านิง่ ซึง่ มีแต่ความเฉยชา ตามแบบฉบับเจ้าหญิงน�ำ้ แข็งทีเ่ ขาแอบให้ฉายา “คุณมาหาฉันถึงทีน่ ี่ มีอะไรหรือเปล่าคะ หรือว่างานมีปญ ั หา” มาถึงก็ไม่คดิ จะ กล่าวค�ำทักทายให้เสียเวลา ยิงค�ำถามใส่ชายหนุ่มชุดใหญ่ทันที เพราะไม่อยากอยู่กับ เขานานๆ เธอยังมีงานทีต่ อ้ งไปศึกษาเพิม่ เติมในเรือ่ งกลไกเครือ่ งยนต์อกี มาก ถึงเธอจะ อัจฉริยะแต่กไ็ ม่ได้หมายความว่า จะรูไ้ ปหมดตัง้ แต่สากกระเบือยันเรือรบ ของบางอย่าง ก่อนทีจ่ ะเก่งมันต้องเกิดจากการเรียนรู้ “ใช่ มันมีปญ ั หา” น�ำ้ เสียงดูตงึ เครียดอย่างน่าเชือ่ ถือ พยายามปัน้ หน้าให้ดจู ริงจัง จนเธอหลงกลเข้าเต็มเปา “มันมีปญ ั หายังไง ลองเล่ามาสิคะ ฉันจะได้ไปแก้ไข หรือว่าคุณไม่ชอบตรงไหน ก็บอกได้” คนเห็นความส�ำคัญของงานเป็นหลัก ไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมแพรวพราวของพ่อ ตัวร้าย จึงคิดว่าแบบงานทีต่ นส่งไปให้คงจะไม่พอใจจริงๆ ถึงได้แจ้นถ่อสังขารมาหาเธอถึง ทีน่ ี่ แทนทีจ่ ะติดต่อกลับทางเมล์หรือไม่กท็ างโทรศัพท์ 61
ดวงใจแสนเสน่หา
“ตอนนีผ้ มคิดอะไรไม่ออก หิว คุณไปทานข้าวเป็นเพือ่ นผมหน่อย” อยูๆ่ ชายหนุม่ ก็เปลี่ยนประเด็นไปซะเฉยๆ ท�ำให้บุปผชาติแทบตั้งตัวไม่ทันกับการปรับโหมดของเขา ตอนแรกดูทา่ ทางเป็นงานเป็นการ แต่พอเอาเข้าจริงก็อหี รอบเดิม “คุณไปทานคนเดียวดีกว่า ฉันไปด้วยคงจะไม่เหมาะ พอคุณทานข้าวเสร็จแล้ว ก็กลับมาเจอฉันทีน่ เี่ พือ่ คุยรายละเอียดเรือ่ งงาน โอเคนะคะ” “ไม่ละ่ เสียเวลา ทานไปคุยไปดีกว่า อย่าเรือ่ งมากน่า ไปทานข้าวดีกว่าผมหิวจน แสบท้องแล้วเบบี๋ ถ้าไม่ยอมไปดีๆ มีอมุ้ แน่งานนี”้ คนเอาแต่ใจไม่ยอมรามือง่ายๆ หาก เธอไม่ยอมไปดีๆ เขาก็จะท�ำอย่างทีพ่ ดู มันจริงๆ นัน่ แหละ เพราะทีพ่ ดู มามันไม่ใช่การ ขู่แต่มันคือการออกค�ำสั่งกรายๆ ต่างหากล่ะ แล้วผู้น้อยอย่างเธอก็จะต้องปฏิบัติตาม ค�ำสัง่ ทุกประการเสียด้วย “เอ๊ะ... นีค่ ณ ุ ปล่อยนะ คุณจะบ้าหรือไงมาบังคับฉัน” พูดไม่ทนั ขาดค�ำเขาก็ รวบมือเธอเข้าไว้ในอุง้ มือใหญ่แล้วดึงร่างบางให้ออกเดินตามมา บุปผชาติตกใจโวยวาย ออกมาด้วยความลืมตัว มือบางก็พยายามสะบัดเร่าๆ ออกจากมือใหญ่ทเี่ กาะกุมซะแน่น “จุ๊ๆ อย่าโหวกเหวกโวยวายไปสิยาหยี ถ้าไม่อยากตกเป็นที่สนใจ” คนที่ได้ เปรียบ ยกนิว้ ชีป้ ดิ ปากท�ำท่ากระซิบให้เธอลดเสียงลง แถมยังยักคิว้ ให้ดว้ ยความเป็นต่อ “ก็เพราะใครล่ะ” ส่งค้อนวงงามให้มาร์โค พร้อมทัง้ ขมุบขมิบปากต่อว่าเขาด้วย ความหงุดหงิดกับความเอาแต่ใจและแสนเผด็จการ พอนึกได้วา่ ตนเผลอท�ำอะไรออกไป ก็รีบปรับสีหน้าให้นิ่งเข้าไว้ แต่ช้าไปซะแล้วเพราะเรดาร์ของเขาจับไว้ได้ทุกรายละเอียด ไม่มตี กหล่น “ถ้าคุณยอมไปกับผมดีๆ ตัง้ แต่แรกก็สนิ้ เรือ่ ง จริงไหม” กระซิบต�ำหนิอย่างไม่ จริงจังนัก กิรยิ าค้อนจนตาคว�ำ่ ของเธอ ท�ำให้เขาฉีกยิม้ กว้างด้วยความพอใจ ทีส่ าวเจ้า เผลอตัวแสดงมันออกมาให้เขาได้ดเู ป็นบุญตา “เออ... ก็ได้ คนเผด็จการ จ�ำไว้เลยนะ” สะบัดหน้าใส่ชายหนุม่ ด้วยท่าทางแง่งอน เหมือนเด็กๆ ทีไ่ ม่ได้ดงั่ ใจก็ทำ� หน้าบึง้ แก้มป่อง สุดท้ายเธอก็ตอ้ งยอมแพ้และยอมไปกับ เขาแต่โดยดี เพราะรูว้ า่ ถึงจะขัดขืนยังไงเขาก็ตอ้ งท�ำให้เธอไปกับเขาจนได้นนั่ แหละ “ฮ่าๆๆ” ชายหนุม่ ระเบิดเสียงหัวเราะ ให้กบั ท่าทางงอนตุบ้ ป่องของคนตัวเล็ก ภาพสาวแว่นสุดเฉิม่ ประจ�ำบริษทั เดินเคียงคูม่ ากับหนุม่ หล่อขัน้ เทพ มันช่างเป็น อะไรทีไ่ ม่นา่ จะเข้ากันได้ แต่เมือ่ คนเดินสวนไปมา เห็นคนตัวสูงก้มลงไปพูดคุยหยอกล้อ กับคนตัวเล็ก ด้วยท่าทางกระหนุงกระหนิงราวกับคูร่ กั บวกกับเสียงหัวเราะกังวานของ ชายหนุม่ ทีด่ งั ออกมาเป็นระยะ ทุกคนจึงคิดว่าน่ามองไปอีกแบบ บางคนถึงกับอมยิม้ ด้วย 62
พราวนภา
ความชอบใจกับความต่างขัว้ แต่กเ็ หมือนจะลงตัว “ชู่ หยุดหัวเราะเดีย๋ วนีเ้ ลยนะคุณ คนมองใหญ่แล้ว ไม่เห็นหรือไง” บุปผชาติ ยกมือขึน้ ปิดปาก ปรามเสียงเบาให้เขาลดก�ำลังเสียงลง เพราะรูส้ กึ ได้ดว้ ยสัญชาตญาณว่า เดินไปทางไหนก็มแี ต่คนมอง ยิง่ เขาหัวเราะลัน่ ยิง่ เป็นจุดสนใจของคนทีผ่ า่ นไปมา “ช่างมันผมไม่แคร์ ชินซะแล้ว ยิง่ เป็นข่าวกับสาวเฉิม่ อย่างคุณผมยิง่ ชอบ แปลก ดี” แทนทีจ่ ะท�ำตามค�ำห้ามปรามของเธอ เขากลับท�ำท่าราวกับดีใจนักหนาทีค่ นให้ความ สนใจตนกับสาวเฉิม่ แถมยังขยิบตาให้เธอ เหมือนบอกเป็นนัยว่าไม่เห็นเป็นไรเลย เป็น ข่าวกับคนหล่ออย่างเขาเสียหายตรงไหนกัน “ฉันเฉิม่ แล้วมันหนักตรงไหนของคุณไม่ทราบคะ มิสเตอร์ดมิ เิ ทียส” ได้ยนิ ค�ำ ว่าสาวเฉิม่ บุปผชาติกเ็ กิดความหงุดหงิด ถึงเธอจะยอมรับอยูใ่ นใจว่าตัวเองเฉิม่ แต่เขาก็ ไม่จำ� เป็นต้องเอาสิง่ ทีเ่ ป็นเหมือนปมด้อย มาย�ำ้ ให้เธอช�ำ้ ใจบ่อยๆ เลยนีน่ า “หนักตรงหัวใจ โอ๊ย... โอ๊ย!!!” ท�ำท่าเดินเอียงกระเท่เร่ไปทางฝัง่ ซ้าย เหมือนหนัก นักหนาจนจะแบกรับไม่ไหว มือหนายกขึ้นกุมหัวใจ แล้วปั้นสีหน้าให้ดูเจ็บปวดจนน่า หมัน่ ไส้ “บ้าคุณนี!่ ” หญิงสาวลืมตัวตวาดแว้ด พร้อมทัง้ ฟาดเพีย๊ ะเข้าทีอ่ กกว้างไปหนึง่ ที พอรูต้ วั ว่าท�ำอะไรลงไปจึงรีบหดมือกลับ สงบปากสงบค�ำ ก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย “ถึงเขาจะบ้า เขาก็บ้ารักตัวเองนะ” ยังเล่นไม่เลิก หลิ่วตาแล้วท�ำสัญลักษณ์ มือแทนค�ำว่ารักให้เธอ ด้วยท่าทางแสนเสน่ห์ จนคนมองถึงกับตาพร่ามัว ใบหน้าแดง ระเรือ่ ขวยเขินกับความกะล่อนของเขา นี่ขนาดสาวเฉิ่มเขายังไม่เว้นที่จะบริหารเสน่ห์ของตัวเองอีก แจกจ่ายความรัก ชัว่ คราวเรีย่ ราดไปทัว่ เสียจริงพ่อเพลย์บอยตัวยง บุปผชาติได้แต่คดิ อย่างหมัน่ ไส้ ให้พอ่ คนเสน่หแ์ รงทีค่ ดิ จะบริหารเสน่หก์ บั คนทีไ่ ม่เคยสนใจผูช้ ายและความรักอย่างเธอ “บ้า อย่ามาพูดพล่อยๆ นะ สยอง” เธอรูเ้ ท่าทันหรอกนะว่าเขาแค่หยอกเล่น เพือ่ ความสนุกสนาน เหมือนหมาหยอกไก่ เป็นการหาอะไรท�ำแก้เบือ่ ส�ำหรับหนุม่ เจ้าส�ำราญ อย่างเขาเท่านัน้ คนอย่างเขาน่ะเหรอจะมาสนใจผูห้ ญิงจ�ำพวกทีผ่ ชู้ ายไม่อยากจะแลอย่าง เธอ เพราะฉะนัน้ เธอจะต้องพึงสังวรไว้วา่ ตัวเองคือใครและเขาคือใคร อย่าได้ไปหลงคารม ของเขาเป็นอันขาด บุปผชาติได้แต่ยำ�้ เตือนตัวเองไม่ให้หวัน่ ไหวไปกับการโอ้โลมของเขา ซึง่ ตอนนีใ้ จดวงน้อยก็ชกั จะเอนไหวซะแล้ว “เอ้า... พูดจริงยังหาว่าพูดเล่นอีกนะคนเรา” คนทีเ่ คยท�ำท่าขีเ้ ล่น พอได้เห็นท่าทาง ไม่เชือ่ ก็ตอ้ งรีบออกปากย�ำ้ ชัดในสิง่ ทีต่ วั เองแสดงออกว่าเขาไม่ได้พดู เล่นๆ แต่คดิ จะจีบ 63
ดวงใจแสนเสน่หา
เธออย่างจริงจังและจริงใจ “อย่างคุณไม่ใช่สเปกฉันหรอก” เห็นแววตาแน่วแน่บวกกับเสียงฉะฉานของเขา ท�ำเอาใจของบุปผชาติเต้นไม่เป็นจังหวะขึน้ มาซะเฉยๆ รูส้ กึ ร้อนๆ หนาวๆ อย่างไรชอบกล เมือ่ สัมผัสว่าได้วา่ เขาดูจริงจังอย่างทีพ่ ดู จริงๆ จึงรีบออกตัวเพือ่ เป็นการตัดไฟตัง้ แต่ตน้ ลม “โถๆๆ มาร์โคเอ้ย ชีวติ คนหล่ออย่างแกช่างน่าสงสารนัก จะจีบสาวเฉิม่ กับเขา ทัง้ ที เธอก็ดนั ไม่ชายตาแล” พ่อจอมกะล่อนตีหน้าละห้อย แสร้งท�ำเสียงโอดโอย คร�ำ่ ครวญ ด้วยสีหน้าเจ็บปวด ทีโ่ ดนสาวเฉิม่ ปฏิเสธอย่างสิน้ เยือ่ ขาดใย “หยุดพูดได้แล้ว ไหนบอกว่าหิวข้าวไม่ใช่เหรอ งัน้ ก็รบี ไปสิ” บุปผชาติรบี ตัดบท หยุดการสนทนาเรือ่ งทีไ่ ม่เกีย่ วกับงาน ยิง่ พูดยิง่ ลงลึกจนเธอชักจะหายใจไม่ทวั่ ท้อง เพราะ ไม่ชนิ กับเรือ่ งชูส้ าว และไม่เคยมีผชู้ ายมาเกีย้ วพา เธอจึงวางตัวไม่ถกู ไม่รจู้ ะท�ำหน้ายังไง ทัง้ ทีร่ วู้ า่ เขาแค่หยอกเล่น แต่ใจเจ้ากรรมก็ยงั ไม่วายสัน่ ไหว “จ้าเบบี๋ ไปเดีย๋ วนีแ้ หละจ๊ะ” คนตัวโตรับค�ำเสียงหวานหยดและเดินตามสาวน้อย ต้อยๆ อย่างว่าง่าย ทั้งสองมาทานอาหารที่ร้านอาหารไทย ซึ่งตั้งอยู่ไม่ไกลจากที่ท�ำงานของ บุปผชาติมากนัก เพราะเขาไม่อยากให้หวั หน้าต�ำหนิแม่เด็กน้อยของเขาได้วา่ เธอไม่ตรงต่อ เวลาท�ำงาน ใครจะมาว่าสาวเฉิม่ ของเขาไม่ได้ เพราะเขาหวงของเขามาก “อยากกินอะไร สัง่ ได้เลยนะแก้ม” คนตัง้ ตนเป็นเจ้ามือ บอกสาวน้อยทันทีทเี่ ข้า มานัง่ ในร้านอาหารเป็นทีเ่ รียบร้อย “เชิญคุณทานเถอะค่ะ ก่อนหน้านีฉ้ นั กินนมมาแล้ว” ปฏิเสธหน้านิง่ เพราะเธอไม่ คิดจะมาทานข้าวร่วมกับเขาอยูแ่ ล้ว หากไม่ใช่เรือ่ งงานไม่มที างทีเ่ ธอจะยอมมากับเขาง่ายๆ “ไม่ได้ คุณต้องทานกับผม นีค่ อื ค�ำสัง่ !” เสียงห้าวออกค�ำสัง่ ด้วยท่าทางคุกคาม วางอ�ำนาจกับเธออย่างกับเขาเป็นเจ้าชีวิต ที่จะสามารถสั่งให้ท�ำอะไรก็ได้ แต่ส�ำหรับ บุปผชาติแล้ว เขาไม่มสี ทิ ธิม์ าสัง่ เธอนอกเหนือหน้าทีข่ องงาน “คุณไม่มสี ทิ ธิม์ าบังคับฉัน เพราะคุณไม่ใช่ผปู้ กครองฉัน แต่เป็นเพียงนายจ้าง ชัว่ คราว ทีฉ่ นั ยอมมากับคุณก็เพราะเรือ่ งงานเท่านัน้ ” บุปผชาติยงั คงยืนยันค�ำเดิม ถึงเธอ จะดูตมิ๋ ๆ หงิม๋ ๆ แต่เธอก็ทนั คนเหมือนกันนะ มาร์โคยิม้ ทีม่ มุ ปากด้วยความพอใจ ทีเ่ ธอ กล้าแข็งข้อค้านเสียงแข็งกับเขา “แต่ยงั ไงคุณต้องทานข้าวกับผม เพราะผมไม่ชอบคนผอม กอดแล้วมันไม่อนุ่ ” เขาเองก็ไม่ยอมลงให้เธอง่ายๆ ยังคงบังคับให้เธอทานข้าวเทีย่ งด้วยกัน 64
พราวนภา
“จะกอดอุน่ ไม่อนุ่ แล้วมันเกีย่ วอะไรกับฉันคะ มิสเตอร์ดมิ เิ ทียส” เลิกคิว้ ถาม ด้วยความฉงนกับค�ำพูดทีแ่ ฝงไปด้วยความนัย “ตอนนีอ้ าจจะยังไม่เกีย่ ว แต่ในอนาคตเกีย่ วกับคุณโดยตรงแน่นอนยาหยี” ยัก คิว้ ให้ดว้ ยแววตาเจ้าเล่ห์ จนบุปผชาติรสู้ กึ หวาดผวา ถึงจะเถียงจนหน้าด�ำหน้าแดงยังไง คนฝีปากอ่อนด้อยเหมือนเด็กเพิ่งหัดพูด ก็แพ้พอ่ สาริกาลิน้ ทองอยูว่ นั ยังค�่ำ สุดท้ายบุปผชาติกต็ อ้ งถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ยอมสัง่ อาหารมาทานกับเขา ถึงเธอจะบอกว่าไม่หวิ เขาก็ไม่ยอม ยังคงคะยัน้ คะยอ จน เธอเอือมระอากับความช่างเอาแต่ใจ จึงยอมท�ำตามค�ำสัง่ ของเขาโดยไม่โต้แย้งอีกต่อไป ในเมือ่ อยากจะเลีย้ งเธอดีนกั ได้เลยเธอจะสัง่ ให้กระเป๋าฉีกไปเลย คิดได้ดงั นัน้ บุปผชาติ ก็สงั่ ดะทัง้ ทีไ่ ม่คอ่ ยหิว แต่กแ็ กล้งสัง่ ทุกอย่างทีข่ วางหน้า บรรยากาศทีโ่ ต๊ะอาหารเงียบกริบ ขณะทีท่ งั้ สองก�ำลังรออาหาร บุปผชาติหน้าบึง้ ตาขวางด้วยความไม่สบอารมณ์กับคนเผด็จการ ส่วนมาร์โคได้แต่ยิ้มที่มุมปาก ด้วย ความพอใจทีส่ ามารถปราบพยศสาวเฉิม่ ได้ “อุย๊ ... มาร์คคะ คุณมาท�ำอะไรทีน่ คี่ ะ” จูๆ่ สาวสวยสุดเซ็กซีก่ เ็ ข้ามาทักมาร์โค พร้อมกับทาบปากสีแดงสดลงบนกลีบปากหยัก ช่างเป็นการทักทายทีซ่ าบซ่านถึงทรวงดี จริง เล่นเอาบุคคลทีด่ เู หมือนจะเป็นส่วนเกิน ถึงกับหน้าแดงก�ำ่ เขินอายกับการทักทาย แบบประเจิดประเจ้อของหนุม่ สาวทัง้ สอง “คุณก็นา่ จะรูน้ ะริชชี่ ว่าทีน่ คี่ อื ร้านอาหาร เพราะฉะนัน้ ผมก็ตอ้ งมาทานข้าวสิ” คนถูกทักไม่ได้ยนิ ดีเลยแม้แต่นอ้ ยทีส่ าวสวยเข้ามาทักทายแบบไม่มปี ม่ี ขี ลุย่ สีหน้าและ ท่าทางทีแ่ สดงออกต่ออดีตคูค่ วงดูเย็นชาและเยือกเย็น “งัน้ ... ริชชีข่ อนัง่ ด้วยคนได้ไหมคะ ริชชีม่ าคนเดียวคงทานไม่อร่อย” เอ่ยปาก ออดอ้อนขอนัง่ ทานข้าวกับชายหนุม่ และปรายตามองบุปผชาติดว้ ยท่าทางแห่งความสมเพช “เชิญตามสบายเถอะค่ะคุณริดสีดวง เอ้ย... คุณริชชี”่ เมือ่ เห็นสายตาดูถกู ของคูค่ วงชายหนุม่ สาวเฉิม่ ก็แผลงฤทธิแ์ ห่งความร้ายกาจ ท�ำเป็นเอ่ยปากเชือ้ เชิญสาวสวยตรงหน้า แต่ดนั เอ่ยชือ่ ของเธอผิด แกล้งเรียกเพราะรูส้ กึ หมัน่ ไส้หล่อนเหลือก�ำลัง “นัน่ คุณจะไปไหนแก้ม?” พอริชชีน่ งั่ ลงเรียบร้อยแล้วบุปผชาติกผ็ ดุ ลุกขึน้ จาก เก้าอีท้ นั ที ยกกระเป๋าสะพายขึน้ คล้องไหล่ เตรียมก้าวขาออกจากร้านอาหาร จนมาร์โค ต้องรีบถามดักไว้ “คุณมีเพือ่ นทานข้าวเทีย่ งแล้ว ฉันคงต้องขอตัวก่อนนะคะ แล้วเจอกันทีบ่ ริษทั ” 65
ดวงใจแสนเสน่หา
กล่าวลาด้วยน�ำ้ เสียงราบเรียบ และสาวเท้าออกจากทีแ่ ห่งนัน้ ทันที “หยุดอยูต่ รงนัน้ เลยนะบุปผชาติ ถ้าคุณเดินอีกแม้แต่กา้ วเดียว ผมจะยกเลิก ออร์เดอร์จากบริษทั คุณทัง้ หมด” ไม่พอใจก็ขเู่ ธอเสียงแข็ง มาร์โคเริม่ หงุดหงิดทีเ่ ธอชัก จะดือ้ ไม่ยอมฟังค�ำสัง่ ของตน “โอ๊ย... แล้วคุณจะเอายังไงกับฉันเนีย่ ” บุปผชาติแทบอยากจะกระทืบเท้าเต้นเร่าๆ แต่กท็ ำ� ได้เพียงหันมาตวาดแว้ดด้วยความขัดใจทีเ่ ขาเอาแต่ขอู่ ยูไ่ ด้ ไม่พอใจทีไรก็ตอ้ งเอา เรือ่ งผลประโยชน์ของบริษทั มาอ้างให้เธอยอมจ�ำนน “นัง่ ลงแล้วก็ทานข้าว อาหารมาพอดี” มาร์โคสัง่ เสียงนิง่ แต่แววตาดุเอาเรือ่ ง จน เธอต้องยอมท�ำตามเพราะไม่อยากมีปญ ั หา “ก็ได้ๆ ในชีวติ คุณน่ะท�ำอย่างอืน่ เป็นไหมห๊ะ นอกจากสัง่ สัง่ แล้วก็สงั่ ” ใบหน้า งอง�ำ้ กระแทกก้นลงนัง่ แล้วบ่นเขาเสียงดังด้วยความโมโห ค�ำด่าของเธอท�ำให้มาร์โคยิม้ กว้างอย่างพออกพอใจ “ผมท�ำเป็นหลายอย่างเชียวล่ะ อีกไม่นานหรอกคุณก็จะได้รวู้ า่ ... คนอย่างผมท�ำ อะไรกับคุณได้บา้ ง” โต้ตอบสาวน้อยกลับไปด้วยท่าทีครืน้ เครง ทัง้ ทีเ่ พิง่ โดนด่าไปหยกๆ แต่ไม่ยกั จะโกรธ จนริชชีแ่ ปลกใจกับท่าทีทเี่ ปลีย่ นไปของมาร์โค “นี่ อย่าบอกนะมาร์ค ว่าคุณหลงเสน่หแ์ ม่นเี่ ข้าแล้ว” พริตตีส้ าวคันปากจนทน ไม่ไหว จึงเอ่ยถามชายหนุม่ เพือ่ ให้หายข้องใจ “ถ้าใช่ แล้วมันหนักส่วนไหนของคุณไม่ทราบริชชี”่ มาร์โคไม่คดิ จะปฏิเสธ หัน ใบหน้าบึง้ ตึงมาตัง้ ค�ำถามกับริชชีแ่ ทน “ริชชี่ก็แค่แปลกใจ ที่คุณลดตัวลงมาคบกับผู้หญิงโลว์คลาสแบบนี้ได้ยังไง” เธอมองบุปผชาติตงั้ แต่หวั จรดเท้าแล้วเบ้ปาก น�ำ้ เสียงถามไถ่เต็มไปด้วยความดูถกู และ สมเพชในตัวบุปผชาติ “ถึงฉันจะเฉิม่ เชย และสวยเซ็กซีส่ คู้ ณ ุ ไม่ได้ แต่ฉนั ก็มนั่ ใจว่าหัวสมองฉันกิน ขาด” น�ำ้ เสียงเรียบนิง่ ไม่บง่ บอกอารมณ์และความรูส้ กึ ใดๆ ตอกกลับริชชีด่ ว้ ยท่าทางนิง่ เย็น แต่ทกุ ค�ำพูดกลับแฝงไปด้วยความหมาย ทีค่ นฟังแทบอยากจะกรีด๊ กับการเอาคืน แบบหน้าตายของยัยเฉิม่ “อย่างเธอน่ะเหรอ จะมาเทียบรัศมีกบั ฉัน จบม.ปลายรึยงั ก็ไม่ร”ู้ ริชชีพ่ ยายาม ระงับอารมณ์จนหน้าด�ำหน้าแดง แล้วหันมาจีบปากจีบคอ ถามด้วยน�ำ้ เสียงเหยียดๆ จน คนที่ไม่คิดจะเปิดเผยเกี่ยวกับประวัติการศึกษาของตัวเอง ต้องเปลี่ยนใจมาสาธยาย ชีวประวัตติ ามแบบฉบับอัจฉริยะให้หล่อนฟังคร่าวๆ เพือ่ เป็นวิทยาทานว่าอย่าได้บงั อาจ 66
พราวนภา
มาดูถกู สาวเฉิม่ อย่างเธอ “ฉันจบด็อกเตอร์ตงั้ แต่อายุ 20 ปีคะ่ คุณผูห้ ญิง” เสียงนิง่ บอกถึงวุฒกิ ารศึกษา ของเธอให้รชิ ชีไ่ ด้ประจักษ์ “ห๊ะ!” หล่อนอุทานด้วยความไม่เชือ่ ในสิง่ ทีห่ ไู ด้ยนิ ตาเบิกกว้างจนตาแทบถลน เพราะหล่อนคิดเสมอว่าแม่สาวเอเชียตรงหน้าต้องด้อยกว่าตน ดูจากสารรูปแล้วไม่นา่ จะ จบม.ปลายแน่นอน แต่ทุกอย่างกลับผิดคาด ท�ำให้สาวสวยถึงกับท�ำหน้าไม่ถูกด้วย ความอาย ทีต่ นกลายเป็นคนทีด่ อ้ ยกว่าซะได้ “ถ้าได้คำ� ตอบทีค่ ณ ุ ต้องการก็ไปได้แล้วริชชี่ ร�ำคาญ ผมต้องการทานข้าวด้วย ความสงบ” เสียงเย็นเอ่ยปากไล่อดีตสาวทีเ่ ขาเคยควงและเคยคัว่ ด้วยท่าทางไม่แยแส “มาร์คคะ คุณกล้าไล่รชิ ชีเ่ พราะนังนีเ่ หรอคะ” ริชชีแ่ ทบอยากจะกรีด๊ ให้ลนั่ ทีเ่ ขา กล้าไล่คนอย่างเธอ แต่คดิ ได้ซะก่อนว่าตนจะเสียภาพพจน์จงึ ได้แต่กำ� หมัดแน่น และเอ่ย ถามเขาเสียงแข็ง “ท�ำไมผมจะไม่กล้าในเมือ่ คุณกับผมไม่มอี ะไรเกีย่ วข้องกันแล้ว ประตูอยูโ่ น่น เชิญ!” ไม่ปฏิเสธสักค�ำ แถมยังชีม้ อื ไปทีป่ ระตู เหมือนกับร�ำคาญหล่อนนักหนา “กรีด๊ !!!” สุดท้ายริชชีก่ อ็ ดใจไม่ไหว กรีดร้องออกมาเสียงดัง และกระทืบเท้าเต้น เร่าๆ ด้วยความขัดอกขัดใจเหลือแสน “อย่ามาท�ำให้ผมขายหน้านะริชชี่ ถ้าคุณไม่ไปดีๆ ผมจะสัง่ ให้เจ้าของร้านมาลาก คุณออกไป” มาร์โคสัง่ เสียงลอดไรฟัน ดวงตาวาวโรจน์ดว้ ยความโมโห ทีเ่ ธอมาท�ำให้ อารมณ์อยากอาหารของเขาลดลงจนเกือบเหลือศูนย์ “ฝากไว้ก่อนเถอะแก” ริชชี่หุบปากฉับ และหันมาตวัดตาเขียวปั้ด ชี้หน้าขู่ บุปผชาติดว้ ยความอาฆาตแค้นทัง้ ทีค่ นไล่เธอหาใช่บปุ ผชาติไม่ “อ้าว... ไหนเธอมาลงทีฉ่ นั ล่ะ ทะเลาะกับคุณก็มาลงทีค่ ณ ุ สิ สงสัยเธอจะเป็น ประสาท” บุปผชาติได้แต่อทุ านด้วยความตกใจแกมแปลกใจ ทีต่ นนัง่ เป็นบุคคลทีส่ าม อยูด่ ๆี กลับต้องโดนหางเลขไปด้วย พอพูดจบประโยคก็สา่ ยหน้าให้กบั นิสยั ไม่ได้เรือ่ ง ของแม่พริตตีส้ าว ทีไ่ ม่พอใจก็ฟาดงวงฟาดงาอย่างไม่ดตู าม้าตาเรือ “ไม่ตอ้ งไปสนใจหรอก ตราบใดทีค่ ณ ุ ยังมีผม เธอจะไม่มวี นั ได้ทำ� อะไรคุณแน่ ไว้ใจผมนะเบบี”๋ มาร์โคเห็นท่าตกใจ ของบุปผชาติกพ็ ดู ปลอบใจ “ผูห้ ญิงของคุณน่ากลัวนะ กว่าฉันจะท�ำงานให้คณ ุ เสร็จ ฉันจะเจออีกกีค่ นกัน เนีย่ ” บุปผชาติถอนหายใจ แล้วถามเขาด้วยสีหน้าหนักใจ เธอไม่ชอบเอาซะเลยทีต่ อ้ ง มาทะเลาะกับผูห้ ญิงของเขา เธอมาท�ำงานนะไม่ได้มาเป็นมือด่าหรือมือตบอะไรท�ำนองนัน้ 67
ดวงใจแสนเสน่หา
“ก็มากอยู่ ฝึกไว้จะได้ชนิ ไง” คนหลงตัวเองตอบเต็มปากเต็มค�ำ แถมยิม้ เหมือน กับภูมใิ จนักหนา จนเธอหมัน่ ไส้กบั พ่อคนเสน่หแ์ รง “คุณพูดอะไร ฉันงงไปหมดแล้วนะ” ตอนแรกบุปผชาติก็ไม่ได้คิดอะไร พอ เขาพูดมาถึงประโยคสุดท้ายมันกลับสะดุดใจเธอแปลกๆ จึงไม่ปล่อยให้ความสงสัยผ่าน เลยไปง่ายๆ “อ้าว... มีแฟนเสน่หแ์ รงก็ตอ้ งเจอแบบนีแ้ หละทีร่ กั ” พ่อคนหน้ามึนโมเมว่าเธอเป็น แฟนตัวเองเฉยเลย แถมเขายังยักคิว้ ให้ดว้ ยความกะล่อน “ใครบอกว่าฉันจะเป็นแฟนกับแบดบอยอย่างคุณไม่ทราบ” บุปผชาติรบี ละล�ำ่ ละลัก ถามด้วยความไม่พอใจ หน้าแดงลามไปถึงใบหูงามทัง้ สองข้าง “ผมนีแ่ หละบอก” ประกาศฉะฉานต่อหน้าสาวน้อยจนเธอแทบล้มทัง้ ยืน ทีเ่ ขา คิดจะล้อเล่นกับหัวใจสาวเฉิม่ อย่างเธอ แล้วเธอจะต้านทานเสน่หเ์ ขาไหวเหรอ บุปผชา ติได้เเต่รำ� พึงและหนักใจทีจ่ ากคิดว่าเขาจะเล่นๆ พ่อเสือร้ายดันตัง้ ท่าว่าจะเอาจริงซะแล้ว “หยุดพูดได้แล้ว กินข้าวดีกว่า ว้าว... ไข่เจียวน่ากินจังเลย ไข่จา๋ ขอแก้มกินหน่อย นะ” สะบัดหัวหยุดความคิดฟุง้ ซ่าน แล้วเบนความสนใจมาหาอาหารทีว่ างอยูต่ รงหน้า มอง ไข่เจียวตาวาวแล้วตักเข้าปากค�ำโตเคีย้ วแก้มตุย่ ด้วยความเอร็ดอร่อย “ถ้าชอบก็ทานเยอะๆ นะ ไม่อมิ่ ก็สงั่ ได้อกี ตัวคุณยิง่ ผอมๆ อยู่ จับไปตรงไหน ก็มแี ต่กระดูก” เห็นบุปผชาติทำ� ท่ามีความสุขกับการกิน เคีย้ วจนข้าวเต็มปาก มองแล้ว เหมือนเด็กน้อยไม่มผี ดิ พลอยท�ำให้เขาเจริญอาหารไปด้วย จนเผลอคิดไปว่าหากได้นงั่ ทานข้าวกับเธอแบบนีท้ กุ วันคงจะดีไม่นอ้ ย “กินยังไงถึงให้ขา้ วติดแก้มฮึ เด็กน้อย” ชายหนุม่ เห็นเม็ดข้าวติดทีแ่ ก้มขวาของ เธอ เขาถึงกับยิม้ ข�ำ ทีค่ นบอกไม่หวิ เอาแต่กม้ หน้าก้มตาซัดอาหารตรงหน้า จนไม่สนใจ สิง่ รอบข้าง แม้แต่หน้าเขาเธอยังไม่เงยขึน้ มามอง “ไหนตรงไหน ไม่เห็นมีเลย” ได้ยนิ อย่างนัน้ ก็รบี หยิบทิชชูขนึ้ มาหวังจะเช็ดมัน ออก แต่ปดั ป่ายไปทัว่ ใบหน้าแล้วยกทิชชูขนึ้ มาดูกลับไม่เห็นข้าวทีเ่ ขาว่าแม้แต่เม็ดเดียว จึงท�ำตาขวางใส่เขาเพราะคิดว่าโดนแกล้งเข้าซะแล้ว “ตรงนีต้ า่ งหากล่ะทีร่ กั ” คนทีก่ �ำลังไม่พอใจทีเ่ ขาแกล้ง ไม่ได้สนใจค�ำพูดของเขา ก�ำลังจะก้มหน้าก้มตาทานอาหารตรงหน้าต่อ และก็ตอ้ งสะดุง้ สุดตัวเมือ่ เขาชะโงกหน้าข้าม โต๊ะมาตวัดลิน้ เอาเม็ดข้าวทีต่ ดิ อยูม่ มุ ปากอวบอิม่ เข้าไปในโพรงปากของตน เท่านัน้ ไม่พอ คนปากไวยังไถลริมฝีปากไปจุบ๊ ปากจิม้ ลิม้ ทีอ่ า้ ค้างด้วยความตกใจ แบบเน้นๆ ไปหนึง่ ที “หยุดนะ ใครใช้ให้คุณมาถูกเนื้อต้องตัวฉันไม่ทราบ” เมื่อบุปผชาติตั้งสติได้ 68
พราวนภา
ความอายก็ประดังประเดเข้ามาพร้อมกับความโมโห มือสัน่ เทาดันใบหน้าหล่อเหลาให้ออก ห่าง เอ่ยถามเสียงแข็งพร้อมทัง้ ขยับแว่น มองซ้ายแลขวาด้วยความประหม่าและเขินอาย กลัวว่าคนอืน่ จะมาเห็นสิง่ ทีเ่ ขาท�ำกับตน “ใจใช้จะ๊ ก็ผมอยากจะสัมผัสของของผมนีน่ า ถึงจะได้แค่นดิ ๆ หน่อยๆ ผม ก็ชนื่ ใจ” เห็นเธอโกรธจนหน้าแดงแทนทีเ่ ขาจะขอโทษ กลับยิม้ แป้นแล้วตอบด้วยท่าทาง กะล่อน “อย่ามามัว่ ฉันไม่ได้เป็นของคุณสักหน่อย” บุปผชาติลมื ตัวขึน้ เสียงกับเขา “อีกไม่นานก็ได้เป็นจ๊ะเบบี๋ นายมาร์โคคนนีข้ อคอนเฟิรม์ ” ยิง่ เห็นเธอโมโหจน ขึ้นเสียงสูงใส่ตน ยิ่งยิ้มกริ่มใช้ลูกล่อลูกชนเข้าใส่ไม่มีถอย จนบุปผชาติแทบอยากจะ บ้าตายกับความกวนประสาทของเขา ไม่รจู้ ะอะไรกับเธอนัก “ถ้าคุณยังไม่เลิกพูดจาท�ำนองนีอ้ กี ฉันจะเลิกท�ำงานให้คณ ุ จริงๆ นะ” วาจาเด็ด ขาดบ่งบอกได้ดวี า่ เธอไม่ได้ขู่ แต่จะท�ำอย่างทีพ่ ดู จริงๆ หากเขายังไม่เลิกยัว่ โมโหเธออีก ต่อไป “โว้ๆๆ ใจเย็นสิคนดี” ยกมือขึน้ ทัง้ สองข้างเหมือนเป็นการยอมแพ้ “จะเลิกพูดหรือไม่เลิก” ถลึงตาใส่คนตัวโต และถามเขาด้วยท่าทางเอาเรือ่ ง “เลิกแล้วจ้าเลิกแล้ว อย่าขูน่ กั สิยาหยี” เสียงอ่อยรับค�ำโดยไม่มขี อ้ โตแย้ง ท�ำตา ละห้อยเหมือนกลัวค�ำประกาศิตของเธอนักหนา แต่เปล่าเลยในใจแสนจะพอใจทีท่ ำ� ให้เธอ โมโหจนยัง้ อารมณ์ไม่อยู่ เผลอด่าเขาด้วยความลืมตัว “อิม่ แล้ว เรากลับไปท�ำงานกันเถอะ” เมือ่ เห็นว่าตนอิม่ แล้ว ส่วนเขาก็ไม่เห็นจะ แตะอะไรสักเท่าไรเอาแต่แกล้งยั่วโมโหเธออยู่ได้ จึงคิดว่าไม่มีความจ�ำเป็นที่ต้องมานั่ง จุมปุกอยูท่ นี่ อี่ กี ต่อไป ยิง่ อยูใ่ กล้เขานานเท่าไรเธอยิง่ เหมือนจะเป็นประสาทมากเท่านัน้ แถมอารมณ์เธอปัน่ ป่วนจนระบบรวนไปหมด เพราะฉะนัน้ ก็ควรรีบกลับไปคุยงานจะได้ รีบไปให้หา่ งจากเขา “โอเค ไปก็ไป” พยักหน้ายอมท�ำตามแต่โดยดี เพราะตอนนีแ้ ม่สาวเฉิม่ ชักจะร้อน ได้ทซี่ ะแล้ว หากไม่ทำ� ตามคงได้กรีด๊ ใส่หน้าเขาแน่ เขาก็อยากจะเห็นภาพนัน้ ให้เป็นบุญ ตาเหมือนกัน แต่อยากจะเก็บไว้ดคู นเดียว ไม่คดิ จะเผือ่ แผ่ให้ใครในทีส่ าธารณชนแบบนี้ จากนั้นเขาก็มาส่งเธอที่บริษัทและคุยกันเรื่องงานอยู่สักพักใหญ่ๆ เธอก็ไล่เขา กลับ แต่ชายหนุม่ ก็ยงั อิดออดจนเธอต้องท�ำเสียงแข็งเขาถึงได้ยอมกลับแต่โดยดี แต่กอ่ น จะกลับยังไม่วายแกล้งเธอให้ได้หน้าแดง “เดีย๋ วก่อนแก้ม” วาดแขนมารวบร่างบอบบางเข้าไปในวงแขน เธอจึงตกอยูใ่ น 69
ดวงใจแสนเสน่หา
อ้อมแขนเขาโดยไม่ทนั ตัง้ ตัว “มีอะไรอีกคะ ปล่อยนะ!” ควบคุมเสียงสัน่ พร่าให้ดปู กติมากทีส่ ดุ พยายามแกะ ล�ำแขนทีก่ กกอดตัวเองออก หาทางเอาตัวรอดจากเขา “ผมบอกคุณรึยงั ว่า... เวลาคุณโมโหน่ารักทีส่ ดุ ” ร่างใหญ่ชะโงกหน้าลงมากระซิบ ชิดแก้มเนียน เสียงกระเส่าจนเธอขนลุกชัน ฟอด!!! “โดยเฉพาะแก้มใสๆ ทีส่ แี ดงระเรือ่ น่ารักมาก เจ้าหญิงน�ำ้ แข็งของผม” ชายหนุ่มย�้ำว่าแก้มของเธอหอมแค่ไหน โดยการฝังจมูกลงไปกดแบบเน้นๆ ที่นวลปรางทั้งสองข้าง เล่นเอาคนที่ไม่เคยโดนมือชายถึงกับท�ำอะไรไม่ถูก มือไม้เย็น ตัวแข็งทือ่ เบิกตากว้าง เปิดโอกาสให้เขาได้ตกั ตวงความหอมหวานจากแก้มนวลจนพอใจ “ฮึย่ ... คนบ้า!” พอตัง้ สติได้กย็ กมือขึน้ ยันอกแกร่งออกจากตัวอย่างแรง กุมแก้ม ตัวเองด้วยใบหน้าแดงก�ำ่ พร้อมว่าเขาเสียงกระปอดกระแปด “ฮ่าๆๆ ผมกลับแล้วนะยัยเฉิม่ ทีร่ กั ” มาร์โคผิวปากอารมณ์ดี รีบเดินตัวปลิว ออกมา ก่อนทีจ่ ะโดนฝ่ามือเธอฟาดทีต่ น้ แขน บุปผชาติจงึ ได้แต่งา้ งมือค้างด้วยความขัด อกขัดใจ ร่างบางยืนฮึดฮัดและบ่นอยูค่ นเดียว เจ็บใจทีเ่ ผลอปล่อยเนือ้ ปล่อยตัวให้เขา ท�ำรุม่ ร่ามจนไม่นา่ ให้อภัย “นายบ้านี่ นายท�ำอะไรกับใจฉันนะ มันถึงได้เต้นเร็วแบบนี้ หรือว่าเป็นเพราะเรา ไม่เคยเข้าใกล้ผชู้ ายมาก่อน สงสัยคงจะใช่” มือน้อยยกกุมหัวใจตัวเองทีย่ งั คงเต้นกระหน�ำ่ เสียงดัง จนแทบจะกระเด็นออกมานอกอก พึมพ�ำอยูค่ นเดียวด้วยความหงุดหงิดทีเ่ ขา ท�ำให้เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง แถมยังท�ำท่ามือไม้ออ่ นเมือ่ อยูใ่ กล้เขา เมือ่ มาร์โคเดินมาถึงรถก็ได้แต่รอ้ งตะโกนในรถคนเดียว ใบหน้าแต่งแต้มไปด้วย รอยยิม้ ของความพอใจ ทีว่ นั นีเ้ ขาได้เขาใกล้แม่สาวเฉิม่ ของเขา ได้กอดได้หอมไปหลาย ครัง้ แถมยังโดนแม่จอมนิง่ อย่างเธอด่าเข้าให้ “มีความสุขจังเลยโว้ย!” ตะโกนก้องในรถด้วยความชอบอกชอบใจ ทั้งที่เพิ่ง โดนด่ามาหยกๆ ยังมีหน้ามายิม้ ราวคนบ้า จะไม่ให้เขายิม้ ได้อย่างไรไหว ในเมือ่ กิรยิ า แบบนีห้ าชมได้ยากยิง่ กว่าอะไรดี ตีด้ ๆๆ... “เออ... ว่าไงวะไอ้เคลวิน” เสียงหัวเราะหยุดชะงักลงเมือ่ ได้ยนิ เสียงโทรศัพท์ดงั ขึน้ จึงเอือ้ มมือไปยกขึน้ มาดูหน้าจอ และกดรับสายทันที “วันนีไ้ ปดืม่ หน่อยไหมเพือ่ น ไอ้พวกนัน้ มันว่างตรงกันพอดีวะ่ ” ปลายสายโทร 70
พราวนภา
มาชวนไปกินเหล้าเข้าผับตั้งแต่ตะวันยังไม่ตกดิน เพราะกว่าจะหาโอกาสให้เพื่อนเกลอ ว่างตรงกันยากยิง่ นัก ช่วงนีธ้ รุ กิจของทุกคนต่างรัดตัวไม่แพ้กนั “ก็ดเี หมือนกัน ไม่ได้เจอพวกมันมานานแล้ว” พ่อคนอารมณ์ดรี บี ตอบตกลงโดย ไม่ตอ้ งคิด เพราะตนก็อยากจะเจอเพือ่ นแบบพร้อมหน้าพร้อมตาเหมือนกัน “งัน้ เจอกันทีเ่ ดิม สามทุม่ นะ” ปลายสายแจ้งพิกดั เสร็จทัง้ คูก่ จ็ บการสนทนาและ วางสายลงทันที สามทุม่ ตรง มาร์โคก็ขบั รถสปอร์ตสีแดงเพลิงคูใ่ จ มาถึงผับทีแ่ ก๊งของเขาเป็นขาประจ�ำพอยืน่ กุญแจให้เด็กเอารถไปเก็บเสร็จ พ่อนักรักก็เดินเตร็ดเตร่หว่านเสน่หม์ าตามรายทางไปเรือ่ ย กว่าจะมาถึงโต๊ะทีเ่ พือ่ นก�ำลังนัง่ คุยกันอย่างออกรสก็ใช้เวลาไปพักใหญ่ๆ “สวัสดีทุกคน มาเร็วเหมือนกันนะวันนี้” มาร์โคทักทายเพื่อนรักทั้งสามด้วย เสียงทุม้ “อืม... มันร้อนใจเว้ย” แดเนียลบอกเพือ่ นรักด้วยท่าทีขบขัน ทัง้ ทีไ่ ม่มอี ะไรน่าขัน เลยสักนิด จนมาร์โคต้องขมวดคิว้ ด้วยความสงสัยในแววตามีความนัยของเพือ่ นทุกคน “ร้อนใจเรือ่ งอะไรวะ” ถามด้วยความงุนงง ทีเ่ ห็นเพือ่ นจ้องหน้าตัวเองเขม็ง หรือ ว่าจะมีอะไรติดหน้าเขา แต่กอ่ นมาเขาก็สอ่ งกระจกมาแล้วนีน่ า “ก็เราได้ยนิ ไอ้เคลวินบอกว่า แกปิง๊ สาวเฉิม่ ก็เลยอยากรูว้ า่ มันจริงหรือเปล่าวะ” พอมาร์โคนัง่ ลงเป็นทีเ่ รียบร้อยยังไม่ทนั จะกระดกเหล้าเข้าปาก ไอ้เพือ่ นตัวดีกย็ งิ ค�ำถามใส่ แต่ละคนมองหน้าเขาด้วยความกดดันและคาดคัน้ จะเอาความจริงให้ได้ “อืม” กระดกเหล้าเข้าปากอึกใหญ่ เมือ่ เห็นว่าเพือ่ นมองเขาเหมือนเป็นตัวตลก และมีแววล้อเลียนก็ยงิ่ เคอะเขิน จึงต้อมดืม่ เหล้าย้อมใจ ก่อนทีจ่ ะตอบค�ำถามเพือ่ นแบบ ไม่เต็มเสียงมากนัก “เป็นไปได้ยงั ไง ฉันไม่อยากจะเชือ่ เลยจริงๆ ไอ้มาร์ค” แดเนียลถามเสียงดัง ด้วยความไม่อยากจะเชือ่ ว่าสิง่ ทีต่ นหัวเราะเรือ่ งทีไ่ ด้ฟงั จากเคลวินจะเป็นความจริง เพราะ คิดว่าเคลวินคงแค่เอาเรือ่ งนีม้ าอ�ำเล่นให้เกิดความสนุกสนาน แต่ทำ� ไมเป็นอย่างนัน้ ไปได้ “ก็นั่นน่ะสิ สมองแกไปโดนอะไรกระทบกระเทือนมาหรือเปล่าวะ” ราฟาเอล ก็แปลกใจไม่แพ้แดเนียล ทีอ่ ยูๆ่ ไอ้เพือ่ นรักผูป้ ฏิญาณตนว่าจะไม่ยงุ่ เกีย่ วกับสาวเฉิม่ เชย แบนราบ และที่ส�ำคัญเธอมีสัญชาติเอเชีย ดันกลับล�ำกลืนน�้ำลายตัวเองได้หน้าตาเฉย นีม่ นั เกิดอาเพศอะไรขึน้ มา ราฟาเอลได้แต่เกาหัวตัวเองด้วยความสงสัย 71
ดวงใจแสนเสน่หา
“ไม่รสู้ วิ ะ ยิง่ ได้ใกล้เธอฉันก็ยงิ่ หลงใหล และไม่อยากมองสาวคนไหนอีกเลย” มาร์โคลูบหน้าตัวเอง แล้วตอบเพือ่ นออกไปอย่างจนใจ เพราะไม่เข้าใจในความรูส้ กึ ของ ตัวเองเช่นกัน ว่าสาวเฉิม่ อย่างเธอมีอะไรดีนกั หนา ถึงท�ำให้เขาไม่เป็นตัวของตัวเอง เฝ้า แต่คนึงหาและอยากอยูใ่ กล้ตลอดเวลา จนไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ “โอ้สวรรค์ ท่านได้ลงโทษเพลย์บอยเข้าซะแล้ว” เคลวินพ่อหนุม่ ขีเ้ ล่นยกมือขึน้ แล้วอุทานออกมาเสียงดัง ด้วยน�ำ้ เสียงทีเ่ ต็มไปด้วยความขบขัน เพียงแค่คดิ ว่าเพลย์บอยตัวพ่ออย่างเพือ่ นรัก จะมาตกม้าตายเพราะสาวเฉิม่ มัน ก็ฮาจนน�ำ้ ตาเล็ดแล้ว ตอนแรกวันนัน้ ทีเ่ จอเหตุการณ์ในผับ ไอ้เขาก็คดิ ว่าเพือ่ นรักจะแค่ แกล้งสาวเฉิม่ เอามันแต่ทไี่ หนได้มนั ดันบ้าจีห้ ลงเสน่หแ์ ม่สาวน้อย หน้าประถม นมอนุบาล นัน่ จริงๆ ถ้านมมหาลัยล่ะก็เขาจะไม่แปลกใจเลยสักนิด แบบนีไ้ ม่เรียกว่าโดนสวรรค์สาป แล้วจะให้เรียกว่าอะไร “พวกแกก็ระวังไว้เถอะ เกลียดอะไรมักจะได้อย่างนัน้ ” เห็นเพือ่ นล้อด้วยท่าทาง ขบขันดีนกั มาร์โคก็หนั มาขูด่ ว้ ยสิง่ ทีท่ งั้ สามขยะแขยงยิง่ กว่ากิง้ กือไส้เดือน สาวประเภท หาความสวยและความโค้งเว้าในตัวไม่ได้ พวกเขาทัง้ สามสยองยิง่ นัก หางตายังไม่อยาก จะแลให้เสียทัศนียภาพเลยด้วยซ�ำ้ “แล้วจะได้เมียเป็นสาวเฉิม่ ชาวเอเชียอย่างแกว่างัน้ ” แดเนียลยังไม่วายล้อเพือ่ น รักด้วยความสนุกสนาน “ว่าไปนั่นเดี๋ยวเถอะ สวรรค์จะลงโทษพวกแกเข้าสักวัน” ทนไม่ไหวกับความ ช่างยัว่ โมโหของสามหนุม่ ปากปีจอ จึงแช่งเพือ่ นรักให้ประสบชะตากรรมเช่นเดียวกับตน จะได้เข้าสมาคมคนรักเด็กด้วยกันซะเลย “ไม่มที างทีพ่ วกเราจะฆ่าตัวตายด้วยวิธแี บบแก ให้ตายเถอะ แค่คดิ ก็ขนลุกแล้ว ว่ะ” ราฟาเอลท�ำท่าเหมือนกินยาขม เพียงแค่คดิ เขาก็ผวาซะแล้ว ไม่มที างทีค่ นอย่างเขา จะเข้าไปพัวพันกับสาวประเภททีเ่ พือ่ นก�ำลังหลงเสน่หอ์ ยูแ่ น่ “แล้วฉันจะคอยดู ว่าพวกแกจะตกม้าตายเพราะสาวเอเชียหรือเปล่า” มาร์โคชี้ หน้าเพือ่ นเรียงตัว ปรามาสไว้ หากวันไหนทีห่ นึง่ ในนัน้ กลืนน�ำ้ ลายตัวเองยอมศิโรราบ ให้สาวเอเชียแล้วล่ะก็ เขาจะสมน�ำ้ หน้ามันเข้าให้ “ถ้าตกม้าจริงๆ ก็ไม่แน่ แต่ถา้ ตกหลุมรักสาวเอเชีย ขอบอกว่าไม่มวี นั นัน้ แน่ไอ้ คุณเพือ่ น” แดเนียลยักคิว้ หลิว่ ตา และตอบด้วยความมัน่ อกมัน่ ใจ ทัง้ ทีต่ นไม่อาจล่วงรู้ อนาคตได้ ว่าสวรรค์จะส่งผูห้ ญิงแบบไหนมาหยุดยัง้ ความเจ้าชูป้ ระตูดนิ ของตน 72
6
วันนี้มาร์โคก�ำลังตรวจรถโรลส์-ลอยซ์ลอตล่าสุด ที่จะส่งไปขายแถบตะวัน ออกกลางให้พวกผูด้ มี เี งิน ซึง่ เป็นนักสะสมรถตัวยง อย่างสุลต่านและชีคทีค่ ลัง่ ไคล้ ทีจ่ ริงแล้วโรลส์-ลอยซ์จะผลิตตามออร์เดอร์ หรือทีเ่ รียกกันว่า Made to Order เพราะต้องใช้แฮนด์เมดร้อยเปอร์เซ็นต์ฉะนัน้ การท�ำจึงต้องอาศัยระยะเวลาพอสมควร แต่ทางมาร์โคจะสัง่ ท�ำทีละสิบคัน เพราะทางเขาจะน�ำแบบสินค้าไปให้ลกู ค้าดูกอ่ น ถ้าได้ ครบสิบคันขึน้ ไปเขาจะน�ำออร์เดอร์ไปสัง่ ทางผูผ้ ลิต ซึง่ มันก็ไม่ยากทีม่ าร์โคจะได้สนิ ค้ามา ทีเดียวเป็นลอตเพราะเขาเป็นลูกค้าชัน้ ดีอยูแ่ ล้ว ระหว่างตรวจเช็กสภาพสินค้าอยูน่ นั้ เสียงโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็กรีดร้อง ขึน้ เขาจึงกดรับสายทันที “ฮัลโหล สวัสดีครับพีแ่ ม็ค” คนรับสายได้แต่แปลกใจ ทีพ่ ชี่ ายเพียงคนเดียว โทรมาตัง้ แต่เช้าตรู่ “เออ... สวัสดี ไอ้เสือแกหายหน้าไปเลยนะ บ้านช่องก็ไม่ยอมกลับ” เสียงเนือยๆ ของหัวหน้าแก๊งมาเฟียผูย้ งิ่ ใหญ่ ดูกร็ วู้ า่ เมือ่ คืนคงจะจัดหนักไปหน่อย “ผมงานยุ่งคร๊าบ คุณพี่ชายที่เคารพ” ตอบค�ำถามผู้เป็นพี่ด้วยน�้ำเสียงทีเล่น ทีจริง ดังทีเ่ คยหยอกล้อกันมาตลอด “ถ้าบอกว่างานยุ่งฉันไม่ค่อยเชื่อว่ะ แต่ถ้าบอกว่าไปขลุกกับแม่เสือสาวก็ว่าไป อย่าง” คนรูท้ นั พฤติกรรมของน้องชายตอกกลับ จนมาร์โคต้องหัวเราะด้วยความชอบอก
ดวงใจแสนเสน่หา
ชอบใจกับค�ำเหน็บแนม “แล้วพีโ่ ทรมาหาผมมีอะไรรึเปล่าครับ” หยอกล้อกันพอหอมปากหอมคอ ก็ตดั เข้าประเด็นทีม่ าร์เวลโทรมาหาตนตัง้ แต่เช้า เพราะเขารูด้ วี า่ หากไม่มธี รุ ะเร่งด่วนส�ำคัญ ไม่มี ทางทีพ่ ชี่ ายจะโทรมาหาในเวลาท�ำงานแน่ “แด็ดดีอ้ ยากให้นายกลับบ้าน เขาคิดถึงนาย” น�ำ้ เสียงดูจริงจังเกินจริง จนคนฟัง ต้องขมวดคิว้ มุน่ ทีอ่ ยูๆ่ พ่อบังเกิดเกล้าก็อยากเห็นหน้าลูกชายคนเล็กขึน้ มาซะอย่างนัน้ “ผมว่าไม่ใช่มา้ ง แต่ถา้ บอกว่ามีธรุ ะคุยก็ไม่แน่” คนรูท้ นั พูดด้วยท่าทีสบายๆ “อืม เขาคงมีเรือ่ งส�ำคัญจะคุยกับแกนัน่ แหละถึงอยากเจอหน้า” มาร์เวลเองก็ ไม่รวู้ า่ บิดามีธรุ ะอะไรกับน้องชาย ถึงได้กำ� ชับว่าท�ำยังไงก็ได้ให้มาร์โคไปหาท่านให้ได้ใน วันนี้ เมือ่ ท่านสัง่ มาคนทีไ่ ม่ชอบเซ้าซีใ้ ห้มากความก็แค่ทำ� ตามความประสงค์เท่านัน้ “เฮ้ย... อย่าบอกนะว่า แด็ดดีย้ งั คิดจะจับคูผ่ มกับลูกสาวเพือ่ นอยู”่ เอะใจเรือ่ งที่ บิดามักพูดกรอกหูเมือ่ พบหน้ากัน จึงอุทานออกมาด้วยความตกอกตกใจ “ไอ้มาร์ค แกไม่ชอบรึไงวะพ่อหาเมียให้ จะได้ไม่ตอ้ งเสียเวลาไปหาเอง” ผูเ้ ป็นพี่ ชายทีค่ ดิ ว่ารอดจากการจับคู่ ก็คยุ ข่มน้องชายด้วยน�ำ้ เสียงรืน่ เริงจนน่าหมัน่ ไส้ “ถ้าพีช่ อบ พีก่ แ็ ต่งเองซะสิ เดีย๋ วผมจะบอกพ่อให้วา่ พีแ่ ม็คอยากกระเดือกของ แปลก” โต้กลับทันควันเล่นเอามาร์เวลถึงกับสะอึกกับค�ำพูดของน้องชาย ทีค่ ดิ จะยกว่าที่ เจ้าสาวของตนให้เขาอย่างง่ายดาย “ไอ้หา่ มาร์ค แกอย่าเชียวนะเว้ย ไม่งนั้ ฉันจะให้แกไปคุมแก๊งแทน” “โอ๊ะโอ๋... พีช่ าย ถ้าพีท่ ำ� อย่างงัน้ ฆ่าผมเลยดีกว่า ให้ตายสิ ผมไม่อยากยุง่ เกีย่ ว กับพวกมาเฟียเลยจริงๆ” สุดท้ายมาร์โคก็เลิกแกล้งผูเ้ ป็นพี่ เพราะไม่อยากจะไปคุมแก๊ง มาเฟียแทนมาร์เวล หัวเด็ดตีนขาดยังไงเขาก็ไม่คดิ จะไปสืบทอดมันแน่นอน “งั้นแกก็ต้องท�ำตามเงื่อนไขของแด็ดดี้แล้วล่ะ อย่างน้อยก็ไปท�ำความรู้จักกัน ไว้กย็ งั ดี แกรับปากแด็ดดีไ้ ว้แล้วไม่ใช่เหรอ” ชีท้ างทีเ่ ห็นสมควรว่าน้องชายจะต้องท�ำ ไม่ อยากจะขัดใจบิดามาก เดีย๋ วความดันท่านจะขึน้ เอาได้ “ผมเเค่รบั ปากตัดร�ำคาญไปอย่างนัน้ เอง นีแ่ ด็ดดีเ้ อาจริงเหรอเนีย่ ” จ�ำได้วา่ ตัว เองเคยรับค�ำบิดาส่งๆ ไปอย่างงัน้ แต่ไม่คดิ ว่าท่านจะจริงจังหวังท�ำตามทีต่ งั้ ใจไว้จริงๆ “ก็เออสิวะ” มาร์เวลย�ำ้ ชัด เพราะดูทา่ ทางบิดาแล้ว ท่านท�ำท่าจะเดินหน้าไม่มถี อย น้องชายของเขาคงไม่แคล้วสาวเอเชียทีไ่ ม่มปี ญ ั ญาหาผูช้ ายมาท�ำสามีแน่ๆ “ผมว่าคนทีจ่ ะต้องแต่งงาน น่าจะเป็นพีแ่ ม็คมากกว่านะ” คนชอบกวนยังมีการ มาตัง้ ข้อคิดเห็นอีก ทัง้ ทีพ่ ชี่ ายก็อตุ ส่าห์ขแู่ ล้วว่าจะให้ไปเป็นเจ้าพ่อมาเฟียแทน 74
พราวนภา
“เฮ้ย... ไม่เอาเว้ย ไม่อยากมีหว่ งผูกคอ ยิง่ เป็นสาวเอเชียนะ บอกได้คำ� เดียว ว่าไม่มที าง” มาร์เวลร้องเสียงหลง เพราะเขาเกลียดสาวเอเชียไม่ตา่ งจากน้องชาย แต่หา รูไ้ ม่วา่ ตอนนีท้ ศั นคติเกีย่ วกับผูห้ ญิงเอเชียของมาร์โคได้เปลีย่ นไปแล้ว นับตัง้ แต่วนั ที่ เขาได้พบกับบุปผชาติ “แต่พอี่ ายุมากกว่าผมนะ ฉะนัน้ พีต่ อ้ งแต่งงานก่อนสิ” ยังไม่วายยัว่ แหย่พชี่ าย ให้อารมณ์เสียเข้าไปอีก ไม่รจู้ ะกลัวอะไรนักหนากับอีแค่สาวเอเชีย “แกก็รวู้ า่ คนอย่างฉันไม่คดิ จะมีคู่ ขอแค่สาวๆ มาสนองเวลากระหายไปวันๆ ก็ พอแล้ว” คนมุง่ มัน่ ในเจตนารมณ์วา่ จะไม่แต่งงาน เอ่ยออกมาอย่างชัดถ้อยชัดค�ำ มาเฟีย อย่างเขาชีวติ แขวนอยูบ่ นเส้นด้าย ไม่เหมาะทีจ่ ะมีครอบครัว หรือเอาใครมาล�ำบากในเส้น ทางสายโหดด้วยหรอก คฤหาสน์ดมิ เิ ทียส พอเลิกงานมาร์โคก็รบี บึง่ รถกลับบ้านมาหาบิดาตามค�ำบัญชาทันที จอดรถลงหน้า คฤหาสน์กส็ บื เท้าเข้ามาหานายมาร์แชล ทีน่ งั่ ดูโทรทัศน์เพียงล�ำพังอยูห่ อ้ งรับแขก ลึกๆ ในใจเขาก็สงสารท่านมากเหมือนกัน ทีอ่ ยากให้เขาแต่งงานก็คงเพราะเหงาทีต่ อ้ งอยูบ่ า้ น กินข้าวคนเดียว เห็นบ่นตลอดว่าอยากจะเลีย้ งหลาน “แด็ดดี้ สวัสดีครับ” ทักทายบิดามาแต่ไกล พร้อมเดินเข้าไปกอดด้วยความรัก และความคิดถึง “สวัสดี ไอ้เสือ” ทักทายลูกชายคนเล็กด้วยรอยยิม้ ดีใจทีไ่ ด้เจอหน้าลูกในวันนี้ จากนั้นสองพ่อลูกก็พากันไปทานข้าวเย็น ถามสารทุกข์สุกดิบ เลยไปถึงเรื่อง ธุรกิจ มาร์โคจึงเอ่ยถามถึงสิง่ ทีค่ า้ งคาใจทันที “แด็ดดีเ้ รียกผมมา มีอะไรหรือเปล่าครับ” “พ่ออยากให้แกไปท�ำความรูจ้ กั กับลูกสาวเพือ่ นพ่อ ตอนนีเ้ ธอมาท�ำงานทีฝ่ รัง่ เศส พอดี” น�ำ้ เสียงเรียบนิง่ ตามแบบฉบับประมุขของบ้าน บอกถึงความต้องการของตนให้ ลูกชายได้รบั รู้ “แด็ดดีย้ งั ไม่ลม้ เลิกความตัง้ ใจอีกเหรอครับ” ลอบถอนหายใจพร้อมถามบิดา ด้วยความไม่ชอบใจ ทีท่ า่ นยังคิดจะคลุมถุงชนตนกับผูห้ ญิงทีไ่ ม่เคยเห็นแม้แต่หน้า ตอนนี้ มาร์โคไม่อยากรูจ้ กั สาวไหนเลยสักคน เพราะเขามีสาวเฉิม่ อยูแ่ ล้ว “พ่อแก่แล้วนะลูก พ่ออยากอุม้ หลาน” น�ำ้ เสียงนิง่ ๆ แววตาดูอา้ งว้างอย่างเปิดเผย มาร์โคก็เข้าใจว่าท่านเหงา เขากับพีช่ ายก็งานยุง่ แต่ครัน้ จะให้เขาแต่งงานกับคนทีต่ วั เอง 75
ดวงใจแสนเสน่หา
ไม่รกั เขาก็ทำ� ไม่ได้จริงๆ “แด็ดดีแ้ ก่ทไี่ หนกันล่ะครับ ยังหล่อเฟีย้ วอยูเ่ ลย” พูดปลอบใจบิดาด้วยน�ำ้ เสียง ขีเ้ ล่น “ไม่รลู้ ะ่ ยังไงแกก็ตอ้ งมีหลานให้พอ่ อุม้ ภายในหนึง่ ปีให้ได้” อยูๆ่ คนทีท่ ำ� ท่าสิน้ หวังเมือ่ กีก้ ท็ ำ� เสียงแข็งออกค�ำสัง่ เป็นประกาศิตให้เขาต้องท�ำตามแบบไม่ทนั ตัง้ ตัว “งั้นผมขอหาเมียเองนะครับ” ยอมรับในข้อเสนอของบิดาที่ว่าจะท�ำให้ท่านได้ อุม้ หลานภายในหนึง่ ปี แต่ไม่ยอมรับภรรยาทีท่ า่ นจะยัดเยียดให้ จึงยืน่ ข้อเสนอกลับไป ให้เหมือนยืน่ หมูยนื่ แมวกัน “พ่อให้เวลาแกหนึ่งปี ถ้าแกยังหาเมียไม่ได้ แกจะต้องแต่งงานกับลูกสาวของ เพือ่ นพ่อ” บิดาพยักหน้ายอมรับในข้อเสนอทีล่ กู ชายหยิบยืน่ ให้ พร้อมส�ำทับข้อตกลง เพือ่ ไม่ให้ไอ้เสือร้ายบิดพลิว้ “ตกลงครับ ยังไงผมก็หาได้อยู่แล้ว เพราะตอนนี้ผมตามจีบอยู่” ยักคิ้วให้ บิดาด้วยความเป็นต่อ เพราะยังไงการตกลงครัง้ นีเ้ ขาก็ชนะขาด รอดพ้นจากสาวทีท่ า่ น จะประเคนให้อย่างแน่นอน เรือ่ งแค่นไี้ ม่เกินความสามารถคนอย่างมาร์โคไปได้หรอก “เฮ้ย... อย่าบอกนะว่า แกจะเอาแม่พวกทีแ่ กควงอยูม่ าเป็นแม่ของลูกแกไอ้มาร์ค ไม่ได้นะเว้ย พ่อไม่ยอม” ถามลูกชายด้วยความตกอกตกใจ กลัวว่ามาร์โคจะคว้าเอา ผูห้ ญิงปากแดงทัง้ หลายทีเ่ ขาเคยควงเคยเป็นข่าวมาเป็นสะใภ้ของตน “สบายใจได้ครับ คนนีผ้ มมัน่ ใจว่าแด็ดดีจ้ ะต้องชอบอย่างแน่นอน” สีหน้าและ แววตาเอ่ยด้วยความมั่นอกมั่นใจ จนนายมาร์แชลชักอยากจะเห็นสาวที่ลูกชายตามจีบ ขึน้ มาครามครัน “แต่ยงั ไงพ่อก็อยากให้แกไปท�ำความรูจ้ กั กับน้องไว้สกั นิดก็ยงั ดี” ยังไม่ลม้ เลิก ความคิดที่จะให้หนุ่มสาวทั้งสองได้พบหน้า เมื่อสาวน้อยมาอยู่ที่ฝรั่งเศสทั้งที เขาก็ไม่ อยากพลาดโอกาสที่จะนัดให้ทั้งสองได้พบกัน เพราะบางที่อาจจะมีปาฏิหารย์เกิดขึ้นก็ เป็นได้ ใครจะไปรู้ “ไม่ละ่ ครับ ผมไม่เข้าใจจริงๆ เธอหน้าตาขีร้ วิ้ ขีเ้ หร่ขนาดนัน้ เลยเหรอ ถึงหาผูช้ าย มาท�ำสามีเองไม่ได้” ปฏิเสธทันควัน ไม่มที างทีเ่ ขาจะไปเจอเธอเด็ดขาด “มันไม่เกี่ยวกับเรื่องนั้นเลย น้องน่ารักจะตาย” นายมาร์แชลอยากให้ทั้งสอง แต่งงานกัน เพราะเคยลัน่ วาจากับเพือ่ นรักไว้ จะได้เป็นทองแผ่นเดียวกัน ทีจ่ ริงเขาก็ยงั ไม่เคยเห็นหน้าลูกสาวเพือ่ นรักจากต่างแดนหรอก เห็นเธอตัง้ แต่ ยังตัวกระเปีย๊ ก ไม่รตู้ อนนีโ้ ตเป็นสาวจะหน้าตาเป็นอย่างไร แต่จำ� ได้วา่ แม่ของเธอทัง้ สวย 76
พราวนภา
และน่ารัก เเล้วลูกสาวอย่างเธอคงเป็นลูกไม้ทหี่ ล่นไม่ไกลต้นมากนักหรอก เขามัน่ ใจใน สัญชาตญาณของตน “แด็ดดีไ้ ปเจอเธอมาแล้วเหรอครับ งัน้ ฝากบอกเธอด้วยนะครับ ว่าถ้ามีปญ ั ญา ก็หาสามีเองเถอะ” มาร์โคคิดว่าบิดาของตนคงไปพบหน้าสาวนิรนามมาแล้ว ถึงได้ออกรับ แทนว่าน่ารักซะเต็มปากเต็มค�ำ จึงฝากถามแกมเหน็บแนมไปด้วยความคะนองปาก “อืมใช่ พ่อเคยเจอหน้าเธอมาตอนห้าขวบ” “ห๊ะ... ตอนห้าขวบ ฮ่าๆๆ แล้วตอนนีห้ น้าตาเธอไม่เปลีย่ นไปหมดแล้วเหรอ เธอ อาจจะอ้วน เตีย้ ด�ำ หรือไม่กห็ วั ฟู ฟันเหยิน อะไรท�ำนองนัน้ โอย... แค่คดิ ก็ขนหัวลุก แล้ว” ท�ำท่าสยดสยอง กายสัน่ ระริก จนบิดาอยากจะเขกกะโหลกไอ้จอมกะล่อนสักที “หยุดหัวเราะได้แล้วไอ้เสือ ถ้าแกแน่จริงก็พาผูห้ ญิงคนทีแ่ กหมายตามากินข้าว กับพ่อสิ” เอ่ยท้าลูกชายทีห่ วั เราะตนเสียงดังลัน่ ให้ชวนสาวมาทานข้าวทีบ่ า้ นกับตนให้ได้ “ได้ครับแด็ดดี้ เรือ่ งแค่นไี้ ม่เกินความสามารถของลูกชายสุดหล่ออยูแ่ ล้ว” รับค�ำ บิดาทัง้ น�ำ้ หูนำ�้ ตาเพราะยังไม่หยุดข�ำกับสิง่ ทีบ่ ดิ าพูด ไปเจอตอนห้าขวบแล้วนีม่ นั ผ่านมากี่ ปีแล้ว พ่อนะพ่อ ช่างคิดได้ “ไอ้ขโี้ ม้ หยุดพล่ามแล้ว ไปดูหนังกันเถอะ” ชวนลูกชายไปดูหนังคาวบอยสุด โปรด เมือ่ เขากลับมาหาทีไรท่านจะชวนดูมนั ทุกที แต่เขาก็ไม่ได้ขดั ข้องอะไร ยินดีซะอีก หากมันจะช่วยบรรเทาความเหงาของบิดาลงได้บา้ งไม่มากก็นอ้ ย “ครับ ไปครับ มาเดีย๋ วผมพยุง” รับค�ำและก�ำลังจะเข้าไปพยุง “เฮ้ย... ไม่ตอ้ งเว้ย พ่อยังไม่แก่ขนาดนัน้ สักหน่อยไอ้นี่ เดีย๋ วเถอะ” คนแก่ทยี่ งั มี ไฟอยูย่ นื ยันค�ำพูดโดยการก้าวขายาวๆ น�ำลูกไปยังห้องดูหนังทันที “ฮ่าๆๆ ยังมีไฟอยูว่ า่ งัน้ ” มาร์โคเอ่ยล้อเลียนบิดาพร้อมทัง้ อ้าปากหัวเราะด้วย ความครืน้ เครง ขบขันเหลือแสนเมือ่ บิดาท�ำท่าขึงขัง อย่างว่าล่ะนะใครๆ ก็กลัวความแก่ กันทัง้ นัน้ แต่ทกุ คนในโลกก็หนีมนั ไม่พน้ อยูด่ ี เพราะสังขารเป็นสิง่ ทีไ่ ม่เทีย่ ง แต่แปรผัน ตามกาลเวลาเสมอ เช้าวันรุง่ ขึน้ บุปผชาติเข้ามาท�ำงานในห้องแล็ปแต่เช้าตรู่ เพราะต้องมาท�ำการทดลองโมเดล ทีไ่ ด้จำ� ลองขึน้ มาจากทีมวิศวกร ซึง่ เธอเป็นหนึง่ ในคนทีท่ ำ� มันขึน้ มา การทดสอบยังไม่ เป็นทีน่ า่ พอใจเท่าทีค่ วร ยังคงติดขัดเรือ่ งสมรรถนะของรถอยูบ่ างประการ ซึง่ เป็นโจทย์ ปัญหาทีเ่ ธอจะต้องน�ำกลับไปขบคิดและแก้ไข เพราะด้วยอุปกรณ์และการออกแบบทีย่ อด 77
ดวงใจแสนเสน่หา
เยีย่ ม สมรรถนะของมันน่าจะสูงกว่าทีเ่ ป็นอยู่ แต่นมี่ นั ยังไม่ถงึ ขีดสุด เหมือนมีอะไรทีย่ งั ไม่ลงตัวอีกนิดหน่อย ซึง่ สิง่ นัน้ เธอจะต้องเป็นคนค้นหามันให้เจอ เพราะนีค่ อื หน้าทีร่ บั ผิด ชอบของเธอโดยตรง ช่วงนีบ้ ปุ ผชาติจงึ เหนือ่ ยมาก ทัง้ ต้องร่วมทีมวางแผนการสร้างเจ็ตรุน่ ใหม่ ทัง้ ต้องเร่งงานให้มาร์โค แล้วนีท่ ำ� งานยังไม่เสร็จโทรศัพท์ในกระเป๋าดันสัน่ อยูไ่ ด้ ไม่นา่ เอา เข้ามาให้รบกวนสมาธิเลยจริงๆ กว่าจะทดสอบทุกอย่างเสร็จก็นานพอดูแต่โทรศัพท์เจ้า ปัญหายังไม่เลิกสั่นอยู่ดี จึงจ�ำใจเดินออกมาจากห้องแล็ป และกดรับสายที่ไม่คุ้นเคย เพือ่ เป็นการตัดร�ำคาญ “ฮัลโหล บุปผชาติพดู ค่ะ” เห็นเบอร์แปลกๆ จึงรับด้วยความสุภาพ แม้ในใจจะ โมโหคนทีโ่ ทรมาก่อกวนเวลาท�ำงานมากแค่ไหนก็ตาม “สวัสดีจะ๊ เบบีข๋ องนายมาร์โค” น�ำ้ เสียงปลายสายแฝงไปด้วยแววขีเ้ ล่น จนเธอ แทบอยากจะตัดสายทิง้ ซะเดีย๋ วนี้ “คะ...คุณ ได้เบอร์ฉนั มาได้ยงั ไงเนีย่ ?” ถามเสียงตะกุกตะกัก ทีเ่ ขาโทรเข้าเบอร์ ส่วนตัวของเธอ ทัง้ ทีเ่ ธอไม่เคยเอาเบอร์ให้ใครยกเว้นคนสนิทเท่านัน้ “มันไม่ยากเกินความสามารถของผมหรอกครับที่รัก” ยังคงไม่รู้ร้อนรู้หนาวที่ เธอไม่พอใจทีเ่ ขาถือวิสาสะโทรเข้ามือถือเธอ ก็คนมันหน้ามึนนีน่ าช่วยไม่ได้ ตือ้ เท่านัน้ ที่ ครองโลกและจะได้ครอบครองเธอ “แล้วคุณโทรมามีธรุ ะอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ มิสเตอร์ดมิ เิ ทียส หรือว่าจะสัง่ เรือ่ งงานพูดมาได้เลย” ไม่อยากต่อปากต่อค�ำกับเขาให้ยดื ยาว จึงยิงค�ำถามใส่เพือ่ ทีเ่ รือ่ ง จะได้จบๆ ไป “ไม่มหี รอก แค่คดิ ถึงและอยากได้ยนิ เสียง” หยอดค�ำหวานใส่สาวเจ้าได้หน้าตา เฉย แต่มหี รือบุปผชาติจะซาบซึง้ เธอดันโมโหเขาแทน “งัน้ แค่นนี้ ะ ฉันไม่มเี วลามาฟังค�ำพูดเลีย่ นๆ จากคุณหรอก งานยุง่ ” พูดเสร็จก็ ตัดสายคนไม่รจู้ กั เวล�ำ่ เวลาทีโ่ ทรมารบกวนเวลาท�ำงานของตนทันทีอย่างหัวเสีย นีเ่ ขากะ จะกัดเธอไม่ปล่อยจริงๆ เหรอเนีย่ “เฮ้ย... อย่าเพิง่ วางสายสิแก้ม อ้าว... ไปซะแล้ว หึ หึ คิดว่าจะหนีผมพ้นเหรอ ยัยเฉิม่ ” ตะโกนใส่กระบอกโทรศัพท์สงั่ ปลายสายแต่ชา้ ไปซะแล้ว ชายหนุม่ จึงท�ำได้แต่พมึ พ�ำ อยูค่ นเดียวด้วยรอยยิม้ ตีด้ ๆๆ... “อะไรกันนักหนาคุณมาร์โค บอกว่าไม่วา่ งคุยเรือ่ งไร้สาระยังไงเล่า วันๆ ไม่มี 78
พราวนภา
อะไรท�ำรึไงกัน ถึงได้โทรมาป่วนชาวบ้านเขาอยูแ่ บบนี”้ เสียงโทรศัพท์ดงั ขึน้ อีกครัง้ คนที่ โกรธหัวฟัดหัวเหวีย่ งจึงเข้าใจว่าคนชอบยัว่ โมโหโทรมาอีกครัง้ จึงกดรับสาย และประเคน ค�ำด่าเข้าใส่ผโู้ ทรมาทีไ่ ม่รอู้ โิ หน่อเิ หน่ทนั ที “เฮ้ย... แก้มนีเ่ ราเอง มณีญาสุดสวยเพือ่ นเธอไง” คนโทรมาได้ยนิ เสียงโวยวาย ของเพือ่ นรัก ทีด่ เู หมือนก�ำลังปรีด๊ แตกก็ทำ� หน้าฉงน รีบบอกเจ้าของโทรศัพท์ทนั ทีวา่ ตน คือใคร ก่อนทีเ่ พือ่ นจะตัดสายทิง้ ทัง้ ทีย่ งั ไม่ได้คยุ กัน “มณีเองเหรอ เอ่อ... เราขอโทษ นึกว่าเป็นไอ้โรคจิตทีม่ นั ชอบโทรมากวนประสาท คนอืน่ เวลาท�ำงาน” เสียงทีด่ า่ ฉอดๆ ชะงักงันลงทันทีเมือ่ ผูโ้ ทรมาแจ้งว่าตนคือใคร “แม่เจ้า เดีย๋ วนีเ้ พือ่ นฉันชักจะฝีปากกล้าเข้าทุกวัน แต่เมือ่ กีท้ เี่ ราได้ยนิ มันไม่ใช่ ไอ้โรคจิตนะ แต่เป็นคุณมาร์โคไม่ใช่เหรอ เราว่าตัวเองฟังไม่ผดิ นะ” มณีญาหาได้โกรธ ไม่ แถมยังพูดจาล้อเลียนสาวเฉิม่ ด้วยความสนุกสนาน กับสิง่ ทีต่ นได้ยนิ จากค�ำด่าของ เพือ่ นรัก มีหรือเธอจะจ�ำไม่ได้วา่ บุปผชาติตอ่ ว่าใคร ในเมือ่ ความจ�ำเธอเป็นเลิศขนาดนี้ “อืม... ก็นายนัน่ แหละ ไม่รจู้ ะอะไรกับเรานักหนา งานก็ทำ� ให้แล้วยังมาตามตอแย เราอยูไ่ ด้” เพือ่ นพูดมาถูกหมด คนทีไ่ ม่ชอบโกหกจึงต้องยอมรับแต่โดยดี และยังบ่น กระปอดกระแปด ต�ำหนิชายหนุม่ ให้มณีญาฟังอีกชุดใหญ่ “สงสัยเขาจะตกหลุมรักเธอล่ะมัง้ ” ตัง้ ข้อสันนิษฐานทีท่ �ำเอาคนฟังถึงกับสะดุง้ สะเทือนไปทัง้ ตัวและหัวใจ กลัวว่าหากเป็นอย่างนัน้ แล้วเธอจะตกหลุมพรางหลงกลคน ร้อยเล่หอ์ ย่างเขาเข้าสักวัน “บ้า ตกหลุมรักอะไรล่ะ ดูคคู่ วงของเขาแต่ละคนสิ เปรีย้ วจนมะนาวยังต้องเรียก แม่” บุปผชาติขยับแว่นหนาเตอะยกขึน้ จากสันสมูก และเอาผ้าเช็ดหน้ามาซับเหงือ่ ทีป่ ลาย จมูก เมือ่ เธอเกิดความประหม่าและวิตกกังวล จะมีเหงือ่ ออกทีจ่ มูกเสมอ “ก็นนั่ ไงล่ะ เขาเจอแต่อะไรแบบเดิมๆ เลยอยากจะลองเปลีย่ นบ้าง เชือ่ ดิวา่ เขา ปิง๊ เธอ” มณีญายังไม่เลิกตัง้ ข้อสังเกต ด้วยการเอาเหตุผลทีฟ่ งั เหมือนดูดี มายืนยันให้ ค�ำพูดของตนดูนา่ เชือ่ ถือ “อย่าพูดถึงนายนัน่ เลย อารมณ์เสียจริงๆ” บุปผชาติรบี ชวนยุตหิ วั ข้อสนทนาที่ เกีย่ วกับมาร์โค เพราะรูส้ กึ ว่าจิตใจตัวเองปัน่ ป่วนอย่างไรชอบกล แต่เธอยังไม่รวู้ า่ ความ รูส้ กึ รักหรือชอบมันเป็นเช่นไร เพราะตัง้ แต่เกิดมาก็ยงั ไม่เคยคบกับผูช้ ายคนไหนมาก่อน อย่าว่าแต่คบเลยเพือ่ นสนิททีเ่ ป็นผูช้ ายยังไม่มี จะมีมาร์โคเป็นคนแรกนีแ่ หละ ทีม่ โี อกาส เข้าใกล้แบบถึงเนือ้ ถึงตัวได้มากขนาดนี้ “อารมณ์เสีย เพราะกลัวตกหลุมรักเขาใช่ไหมล่ะ” มณีญาหยอกล้อมาในสายด้วย 79
ดวงใจแสนเสน่หา
ความสนุกสนาน แต่คนทีร่ บั ฟังถึงกับหน้าแดงระเรือ่ โดยไม่ทราบสาเหตุ เอ๊ะ... หรือว่าเธอ จะแอบมีใจให้นายโคแก่นนั่ ซะแล้ว... ไม่นะ บุปผชาติได้แต่สะดุง้ กับความคิดของตัวเอง “หยุดล้อเราได้แล้ว โทรมามีอะไรจ๊ะ” ยิง่ เห็นเพือ่ นหัวเราะไม่หยุดยิง่ เขินอาย นีแ่ ค่คยุ โทรศัพท์เธอยังเป็นได้มากขนาดนี้ หากอยูด่ ว้ ยกันก็ไม่รวู้ า่ จะเอาหน้าไปไว้ไหน “เราจะชวนเธอไปกินอาหารญีป่ นุ่ คืนนี้ นะ นะ... ไปนะเราอยากกิน” คนมีเลือด ผสมระหว่างเกาหลีและไทย แต่ดนั ชืน่ ชอบอาหารชาวแดนปลาดิบเป็นชีวติ จิตใจ เอ่ยชวน เพือ่ นรักไปกินมือ้ เย็นเป็นเพือ่ นเพราะอยากกินมาก และอีกอย่างหนึง่ ก็คดิ ถึงเพือ่ นด้วย ท�ำงานทีเ่ ดียวกันแต่ไม่คอ่ ยได้เจอกันเท่าทีค่ วรเลย “โอเคๆ ไปก็ไป แต่เธอต้องเลีย้ งเรานะ” บุปผชาติตอบตกลงโดยง่ายแต่ไม่วาย มีขอ้ แม้ ว่าหากอยากให้เธอไปด้วยคนปลายสายจะต้องเลีย้ งแล้วล่ะงานนี้ “แหม... ได้จา้ แม่คณ ุ หนูขงี้ ก” ลากเสียงยาวถากถางเพือ่ นรัก แต่กย็ อมตอบ ตกลงทีจ่ ะเป็นเจ้ามืออยูด่ ี เพราะแค่นขี้ นหน้าเเข้งสาวสวยหลบในอย่างมณีญาไม่รว่ งอยู่ แล้ว เพราะเธอไม่มขี นหน้าแข้งฮ่าๆๆ “ก็เธอเป็นคนอยากกินเองนีน่ า ว่าแต่จะไปกีโ่ มง” คนทีเ่ กิดอยากกินของฟรีขนึ้ มาแบบปัจจุบนั ทันด่วน ยกเอาข้อเท็จจริงขึน้ มาอ้าง แต่เพือ่ นสาวก็ไม่ได้แย้งอะไร “งัน้ เจอกันหน้าบริษทั ตอนหกโมงเย็นนะ” เมือ่ ตกลงกันได้ นัดเวลากันเป็น มัน่ เป็นเหมาะ ทัง้ สองก็จบการสนทนา และแยกย้ายกันกลับไปท�ำงาน เพราะอีกไม่กชี่ วั่ โมง ก็จะได้ไปทานอาหารและจับเข่าคุยกันให้หน�ำใจแล้ว พอเลิกงานเสร็จ สองสาวก็มาเจอกันหน้าบริษทั เวลาหกโมงพอดี นัง่ แท็กซีไ่ ป ห้างทีไ่ ม่ไกลจากบริษทั มากนัก เพือ่ ไปทานอาหารญีป่ นุ่ ร้านอาหารทีท่ งั้ คูไ่ ปจะเป็นร้านที่ แยกห้องมีความเป็นส่วนตัวสูง การตกแต่งดูสวยงามและเป็นสัดเป็นส่วน ระหว่างทานข้าวอยู่นั้น เมื่อมณีญาวกเข้าเรื่องของมาร์โคกับแก๊งของเขาทีไร บุปผชาติกจ็ ะหน้างอและชวนคุยเรือ่ งอืน่ ทันที เพราะมันไม่เจริญอาหาร สองสาวทานไป หยอกล้อกันไป จนเสียงหัวเราะดังออกมาเป็นระยะ แต่กไ็ ม่เสียงดังจนเกินไป แต่หอ้ งข้างๆ นีส่ ไิ ม่รเู้ ป็นอะไร เสียงดังขึน้ เรือ่ ยๆ จนมณีญาชักทนไม่ไหว ถึง เธอจะบุคลิกเหมือนเด็กเรียน แต่งตัวเรียบๆ ไม่มอี ะไรโดดเด่น จนหลายคนเรียกยัย เชย แต่เธอก็ไม่อินโนเซ้นเหมือนบุปผชาติ เพราะมณีญามีทั้งความเก่งกาจ หัวสมอง อัจฉริยะ แก่น เซีย้ ว เปรีย้ ว ซ่า ฝีปากกล้าและทีส่ ำ� คัญไม่ยอมคน ถ้าเธอไม่ผดิ เธอ จะสูย้ บิ ตา เถียงจนคอเป็นเอ็นจนกว่าเธอจะชนะนัน่ แหละถึงจะยอมรามือ แต่หากเธอผิด 80
พราวนภา
จริงเธอก็จะยอมรับอย่างไม่มขี อ้ แม้ “อืม... อ้า...” ทัง้ ทีพ่ ยายามคุยเสียงดัง แต่ยงั ไม่สามารถกลบเสียงครวญครางทีด่ งั ขึน้ เรือ่ ยๆ ของห้องข้างๆ ได้ ท�ำให้มณีญาเกิดความหงุดหงิดจนทนไม่ไหว “นีย่ ยั แก้ม เธอได้ยนิ เสียงอะไรไหม” หันมาถามบุปผชาติเผือ่ ว่าตนเองจะหูฝาด หรือไม่กค็ ดิ มากจนเกินไป “ไม่นนี่ ามณี เสียงคนคุยกันล่ะมัง้ ” ยัยเฉิม่ ปฏิเสธเพราะเป็นคนไม่คอ่ ยสนใจ โลกภายนอกอยูแ่ ล้ว ยิง่ ถ้ามีของกินมาวางตรงหน้าอย่างนี้ ยิง่ ไม่มสี มาธิทจี่ ะฟังเสียงรบ กวนใดๆ ทัง้ สิน้ “แต่เราว่าไม่ใช่นะ เสียงมันดูแปลกๆ” ถึงบุปผชาติจะคิดอย่างนัน้ แต่สำ� หรับ มณีญากลับคิดตรงข้าม เพราะโสตประสาทของเธอเป็นเลิศ เสียงบ้าๆ นัน่ ดังขึน้ เรือ่ ยๆ จนเธอชักหมดอารมณ์ทานอาหาร แต่มอี ารมณ์หงุดหงิดโมโหเข้ามาแทนที่ ทนไม่ไหวจึง เอาหูไปแนบผนังฝัง่ ทีค่ ดิ ว่าเป็นต้นเสียง “ยัยมณีเสียมารยาท แกอย่าท�ำแบบนัน้ สิ ถอยออกมาได้แล้วเพือ่ น” บุปผชาติ เห็นกิรยิ าของเพือ่ นรักก็รบี ปรามด้วยความตกใจ ทีเ่ พือ่ นท�ำตัวเป็นพวกสอดรูส้ อดเห็น เรือ่ งของชาวบ้าน “แกลองมาฟังสิ ถ้าแกไม่เชือ่ ฉัน” มณีญาแน่ใจว่ายังไงตัวเองก็ฟงั ไม่ผดิ เพราะ ยิง่ เข้าใกล้ยงิ่ ได้ยนิ ชัดเต็มสองรูหู ยังคงเอาหูแนบข้างฝาไม่หา่ ง ซ�ำ้ ยังกวักมือเรียกเพือ่ น ให้ไปฟังกับตน เพือ่ เป็นการยืนยันว่าเธอไม่ได้โกหก “ไม่ละ่ เราไม่ชอบยุง่ เรือ่ งของชาวบ้าน” บุปผชาติสา่ ยหน้าปฏิเสธ เพราะไม่อยาก ได้ยนิ หรือเข้าไปยุง่ เกีย่ วเรือ่ งของใคร เขาก็อยูส่ ว่ นเขาเราก็อยูส่ ว่ นเรา ดีชวั่ ก็อยูท่ กี่ ารกระ ท�ำของแต่ละบุคคล ไม่เห็นจะเกีย่ วกันสักหน่อย แต่หลังจากนัน้ ไม่นาน เสียงครางก็ดงั ขึน้ ยาวนานและต่อเนือ่ ง จนบุปผชาติที่ แสดงชัดว่าไม่ใส่ใจตัง้ แต่แรก ถึงกับขมวดคิว้ มุน่ ด้วยความสงสัย “นัน่ ... เห็นไหมมันดังขึน้ อีกแล้ว เธอคงได้ยนิ เหมือนทีเ่ ราได้ยนิ แล้วนะทีน”ี้ มณีญา เห็นเพือ่ นท�ำหน้าสงสัยจึงถามทันควัน “อืม เสียงเหมือนคนทรมานเลย” บุปผชาติตอบด้วยหน้าตาใสซือ่ ไม่รใู้ นสิง่ ที่ ตนได้ยนิ ว่าอีกฝัง่ ของผนังเขาก�ำลังท�ำอะไรกันอยู่ “โอ้ย... ยัยเฉิ่มจอมซื่อและบื้อ เธอไม่รู้ว่ามันคือเสียงอะไรจริงๆ เหรอแก้ม” มณีญาขยีห้ วั ตัวเองแรงๆ ไม่รวู้ า่ จะหงุดหงิด หรือจะหัวเราะให้กบั ความไร้เดียงสาของ บุปผชาติดี 81
ดวงใจแสนเสน่หา
เพือ่ นเธอนีอ่ อ่ นหัดจริงๆ ให้ตายสิ เป็นแบบนีจ้ ะไม่โดนผูช้ ายหลอกเข้าให้สกั วัน เหรอ ไม่ได้การแล้วอย่างนีต้ อ้ งสอนให้รวู้ า่ อะไรเป็นอะไรซะหน่อย โดยเฉพาะเรือ่ งเพศ ศึกษา ยัยอัจฉริยะเพือ่ นเธอสงสัยจะลืมเรียนมัง้ มัวแต่สนใจการทดลองดีนกั “ไม่รู้ เหมือนเราจะเคยได้ยินเสียงแบบนี้มาก่อน แต่จ�ำไม่ได้ว่าที่ไหน” คลับ คล้ายคลับคลาว่าตนเคยได้ยนิ ไอ้เสียงแบบนีจ้ ากทีไ่ หนสักแห่ง แต่จำ� ไม่ได้วา่ ไปได้ยนิ มา จากห้องท�ำงานของมาร์โคนัน่ เอง “ร�ำคาญ ทนไม่ไหวแล้วโว้ย!” มณีญาโวยวาย ยกมือขึน้ ตบข้างฝาหนักๆ ติดกัน สามที เพือ่ หวังว่าคนฝัง่ ตรงข้ามจะได้ยนิ และหัดเกรงใจคนอืน่ เขาบ้าง แต่กเ็ ปล่าเลยเสียง ยังดังไม่หยุดหย่อน แถมยังท�ำท่าว่าจะดังกว่าเดิมซะอีก “จุๆ๊ ยัยมณี เธอท�ำแบบนัน้ ได้ยงั ไง เดีย๋ วเขาก็มาด่าเราหรอก” บุปผชาติรบี ยกมือ ไปคว้าข้อมือบางทีต่ งั้ ท่าจะตบลงทีผ่ นังอีกรอบ “เขาไม่มาด่าเราหรอก แต่ฉนั นีแ่ หละจะไปด่ามัน” คนอารมณ์ขนึ้ หงุดหงิดทีม่ า ได้ยินเสียงอันไม่พึงประสงค์ จนเสียอรรถรสในการทานข้าวเย็น ผุดลุกขึ้นทั้งที่ยังพูด ไม่ทนั ขาดค�ำ ใบหน้าบึง้ ตึง แววตาเอาเรือ่ ง จนบุปผชาตินกึ หวัน่ ใจกับอารมณ์รอ้ น ทีด่ ู จะแก้ไม่หายของมณีญา “มณี มณีญาเธอจะไปไหน ใจเย็นสิ” กว่าบุปผชาติจะเข้าใจในสิง่ ทีย่ ยั จอมซ่า พูด มณีญาก็ผลุนผลันไปถึงหน้าประตูหอ้ งนัน่ แล้ว ผลัว๊ ะ!!! สาวเชยอารมณ์รอ้ น ไม่เคาะให้มมี ารยาท ไม่พดู พร�ำ่ ท�ำเพลง ผลักประตูเข้าไป จนสุดแรงเกิด ทีเดียวประตูกอ็ า้ กว้างออก แล้วภาพทีท่ งั้ สองสาวประจักษ์ ท�ำเอาบุปผชาติ ต้องเบือนหน้าหนีดว้ ยความกระดาก แต่มณีญากลับมองภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบ “กรีด๊ ... ยัยเด็กบ้า แกเข้ามาท�ำไมห๊ะ?” โรซ่าน่าทีห่ นั หน้าออกมาทางประตู เห็น แขกไม่ได้รบั เชิญมายืนจังก้ามองเธอตาไม่กะพริบ ก็กรีดร้องสุดเสียงด้วยความตกใจและ หงุดหงิดอารมณ์เสีย ทีม่ คี นมาขัดจังหวะบทรักทีก่ ำ� ลังเข้าด้ายเข้าเข็มรีบลนลานลงจากตัว ชายหนุม่ ทีเ่ สือ้ ผ้ายังอยูค่ รบ จะหลุดก็แต่กระดุมกางเกง ทัง้ สองรีบแต่งตัว จากนัน้ ก็หนั มามองสองสาวชาวเอเชียแบบเต็มตา “พวกคุณเข้ามาในนี้ท�ำไมไม่ทราบครับคุณผู้หญิง” มาร์เวลถามด้วยน�้ำเสียง เรียบนิง่ มองหน้าสองสาวไม่ไหวติง “ก็เข้ามาดูคนหน้าไม่อายน่ะสิ มีอะไรไหม” มณีญาไม่ยหี่ ระกับค�ำถามเนิบนิง่ ของ ชายหนุม่ ผูน้ า่ เกรงขาม แถมยังตอกกลับด้วยน�ำ้ เสียงฉะฉาน เจือไปด้วยแววตาเยาะหยัน 82
พราวนภา
อย่างเปิดเผย เล่นเอาชายหนุม่ หน้าขึน้ สี ดวงตาวาวโรจน์ดว้ ยความโกรธ ทีแ่ ม่เด็กปาก ไม่สนิ้ กลิน่ น�ำ้ นมกล้ามาต�ำหนิตเิ ตียนตน ช่างไม่รวู้ า่ ก�ำลังเล่นกับใครอยู่ แต่เขาก็ยงั คง นิง่ เฉยและมองท่าทีของยัยเชยเงียบๆ “แกน่ะสิหน้าไม่อาย” โรซาน่าเข่นเขีย้ วใส่มณีญาด้วยความโกรธจัด “ถามหน่อยเถอะ พวกคุณไม่รหู้ รือไงว่านีค่ อื ร้านอาหาร เอาไว้ทานข้าว ไม่ใช่ให้ มาท�ำเรือ่ งอย่างว่า ถ้าอยากกันมากก็ไปโรงแรมสิคะ ไม่ใช่มาแหกปากโหยหวนรบกวน โสตประสาทคนอืน่ ในเวลาทีเ่ ขาก�ำลังเจริญอาหาร รูจ้ กั เกรงใจชาวบ้านชาวช่องเขาบ้าง” “เธอกล้าดียังไงมายืนด่าคนอื่นฉอดๆ อย่างนี้ ยัยแว่น” ทนไม่ไหวมาร์เวล ก็ตะคอกใส่สาวน้อย ด้วยความหงุดหงิดจนระงับอารมณ์ไม่อยู่ อยากจะหักคอเล็กๆ นัน่ ออกป็นสองท่อนนัก เป็นเด็กเป็นเล็กมายืนด่าผูใ้ หญ่ปาวๆ มันใช้ได้ทไี่ หนกัน “ก็ไม่ได้กล้าดียงั ไง แต่ทนคนหน้าไม่มยี างอย่างพวกคุณสองคนไม่ไหวก็เท่านัน้ ” ยักไหล่ให้ดว้ ยท่าทางไม่แคร์กบั ความโกรธกรุน่ ทีเ่ หมือนมีดวงไฟนับร้อยในดวงตาของ ผูช้ ายตรงหน้า “นีเ่ ธอ!” ชายหนุม่ ตะเบ็งเสียง พร้อมชีห้ น้าก�ำลังจะด่ายัยเชย มาร์เวลแสนจะ หงุดหงิดทีค่ นความอดทนสูงอย่างเขา กลับต้องมาอารมณ์เสียได้อย่างง่ายดาย เพียงได้ มาปะทะคารมกับผูห้ ญิงขีเ้ หร่แสนเชยแต่ปากกล้า แบบสาวเอเชียตรงหน้า “ขอโทษนะครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” ก่อนทีจ่ ะเกิดศึกน�ำ้ ลายใหญ่โตไปมากกว่า นี้ ก็มผี ชู้ ายคนหนึง่ มาถามไถ่ดว้ ยความสุภาพ ทีล่ กู ค้าเอะอะโวยวายมีปากเสียงลัน่ ไปทัว่ ทัง้ ห้องอาหาร “คุณมาก็ดี ไปเรียกผูจ้ ดั การร้านมาคุยกับผม เดีย๋ วนี!้ ” พ่อมาเฟียใหญ่สงั่ เสียง เฉียบขาด จนคนทีม่ ารับหน้าแขกวีไอพีถงึ กับเสียวสันหลังวาบ “ผมนีแ่ หละครับ ผูจ้ ดั การร้าน” บอกแขกด้วยท่าทางนอบน้อม “ดี งัน้ คุณก็กรุณาเชิญสองคนนีอ่ อกไป เพราะพวกเธอมารบกวนเวลาทานข้าว ของผม” มาร์เวลออกค�ำสัง่ ด้วยท่วงท่าและน�ำ้ เสียงวางอ�ำนาจ บอกให้ผจู้ ดั การไล่สองสาว ออกไปจากร้าน จนมณีญาเกิดความหมัน่ ไส้ขนึ้ มาครามครัน “เฮอะ... พูดมาได้ไม่อายปาก รบกวนเวลาทานข้าวของผม” ด้วยความไม่พอใจที่ อยูด่ ๆี เขาก็บงั อาจมาสัง่ ให้ทางร้านไล่เธอกับเพือ่ น ทัง้ ทีเ่ ธอยังทานข้าวไม่อมิ่ คนไม่ยอมคน จึงท�ำเสียงเยาะและพูดจาประชดประชัด ด้วยสีหน้าแห่งความสมเพชกับฝรัง่ หัวแดงทัง้ สอง “มันจะมากไปแล้วนะ” มาร์เวลตะคอกเสียงดังใส่หน้ามณีญา ดวงตาแวววับ จน แทบจะฆ่าเธอได้ดว้ ยสายตาพิฆาต 83
ดวงใจแสนเสน่หา
“มณีพอเถอะนะ เราขอร้อง” บุปผชาติเห็นท่าไม่ดเี รือ่ งชักจะเลยเถิดไปกันใหญ่ จึงรีบหันมาจับแขนเพือ่ นไว้ แล้วปรามเสียงเบาบอกให้เพือ่ นใจเย็นลง “ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ ว่าร้านอาหารหรูแบบนี้ ยังปล่อยให้คนเอเชีย โลว์คลาส เข้ามาใช้บริการได้ยงั ไง” ชายหนุม่ มองตัง้ แต่หวั จรดเท้า และแสยะยิม้ อย่างดูถกู ให้กบั สาร รูปของสาวเอเชียทัง้ สอง ทีบ่ งั อาจมาต่อกรกับเขา “เฮอะ... แล้วคุณคิดว่า ไอ้ผดู้ ี ไฮโซ แต่มารยาททรามแบบคุณสินะ ถึงจะมา ทานข้าวทีน่ ไี่ ด้” ตอนแรกคิดว่าจะยุตเิ พียงเท่านัน้ แต่เห็นว่าไอ้ฝรัง่ หน้าด้านไร้ยางอาย ตรงหน้าท�ำผิดแล้วไม่สำ� นึก แถมยังมาพูดจาดูถกู อีก มณีญาจึงตอกกลับไปด้วยความ เจ็บแสบไม่ตา่ งกัน “ใช่คะ่ ถึงเราจะแต่งตัวแบบนี้ ก็ไม่ได้หมายความว่าเราไม่มเี งินจ่ายนะคะ” คนที่ นิง่ เฉยใจเย็นอย่างบุปผชาติกเ็ กิดอาการคันปากขึน้ มา เมือ่ มีคนมาดูถกู ด้วยค�ำพูดทีไ่ ม่นา่ ให้อภัยแบบนี้ ดังนัน้ สาวเฉิม่ จึงขอสลัดคราบผูด้ ี ลงมาร่วมเล่นสงครามน�ำ้ ลาย ผสมโรง กับเพือ่ นรักสักหน่อยจะเป็นไรไป “มันต้องแบบนีส้ ยิ ยั แก้ม เราไม่ผดิ ท�ำไมต้องยอม” มณีญาหันมาตามเสียงก็ ต้องเบิกตากว้าง ทีย่ ยั เฉิม่ ฝีปากไม่เบาเหมือนกันนะนี่ สงสัยจะโดนกระตุน้ ได้ถกู จุด จึง ได้แต่ตบบ่าเพือ่ นด้วยความชอบอกชอบใจ “น้องครับพีต่ อ้ งขอโทษจริงๆ แต่พวี่ า่ น้องกลับไปก่อนนะครับวันหลังค่อยมาใหม่ เพราะเขาคือผูม้ อี ทิ ธิพล” เจ้าของร้านค้อมหัวให้สองสาว แววตาและสีหน้าดูลำ� บากใจที่ ต้องเชิญแขกออกจากร้าน แต่กข็ ดั ค�ำสัง่ มาเฟียออย่างมาร์เวลไม่ได้จริงๆ “ชิ... เป็นมาเฟียแล้วไง เป็นมาเฟียแล้วมาท�ำเบ่งแบบนีเ้ หรอ น่าสมเพชชือ่ เสียง มาเฟียซะจริง” พอได้ยนิ ว่าเขาใหญ่ มณีญาก็รไู้ ด้ทนั ทีวา่ เขาคงจะเป็นมาเฟีย จึงพูดจา ถากถางด้วยความไม่สบอารมณ์กบั พวกชอบเบ่ง เอาอ�ำนาจมาใช้ในทางทีผ่ ดิ “มันจะมากไปแล้วนะ ยัยเด็กบ้านี่ เดีย๋ วเถอะ!” ยิง่ เขาไม่โต้ตอบเธอก็ยงิ่ ลามปาม จนมาร์เวลเริ่มทนไม่ไหว สาวเท้าเข้าหาร่างบางที่ด่าเขาจนหน้าด�ำหน้าแดง ด้วยท่าทาง คุกคาม “ยัยมณี หยุดเถอะคนมองใหญ่แล้ว อายเขาบ้าง” เหลียวซ้ายแลขวาก็เห็นคน มองเต็มไปหมด บุปผชาติจึงรีบปรามเพื่อนรัก เพราะไม่ต้องการให้ตัวเองและเพื่อน ขายหน้าไปมากกว่านี้ ถึงทัง้ สองจะไม่รจู้ กั กับใครในทีน่ กี้ เ็ ถอะ “ไปยัยแก้มกลับ อยูท่ นี่ ตี่ อ่ ไปฉันคงกระเดือกอะไรไม่ลงแล้วล่ะ สะอิดสะเอียน พวกผู้ดีตีนแดง แต่มารยาทยอดแย่” ก่อนจะไปมณีญาไม่วายค่อนแคะมาร์เวล ด้วย 84
พราวนภา
ท่าทางสะใจทีเ่ ขาไม่กล้าโต้ตอบได้แต่กำ� หมัดแน่น รักษาหน้าตัวเองเอาไว้ สงสัยกลัวเสีย สถาบันมาเฟียกระมัง แล้วทัง้ สองสาวก็เดินออกจากร้านอาหารญีป่ นุ่ ด้วยท่าทางหัวฟัดหัวเหวีย่ งไม่แพ้ กัน มณีญาบ่นขรมไปตลอดทาง จากนัน้ ก็พากันไปเข้าห้องน�ำ้ ตะโกนลัน่ จนบุปผชาติตอ้ ง ตะครุบปากไว้ เมือ่ สาวแสบได้ระบายอารมณ์เป็นทีพ่ อใจ จึงพากันไปเข้าร้านหนังสือ หา เลือกซือ้ งานวิจยั เกีย่ วกับชีววิทยาไปอ่านแก้เครียด ก่อนจะกลับบุปผชาติกเ็ หลือบไปเห็นร้านกาแฟใหญ่กลางห้าง เขียนว่าไทยสไตล์ เธอจึงเดินเข้าไปสัง่ ลาเต้เย็น แต่มณีญาไม่กนิ เพราะกลัวว่าจะนอนไม่หลับ ระหว่างทีร่ อ กาแฟ เจ้าของร้านก็ออกมาทักทายลูกค้า พอรูว้ า่ เป็นคนไทยก็นงั่ คุยกับพวกเธออย่างถูกคอ กระทัง่ ได้กาแฟทีส่ งั่ ไว้ พอได้กาแฟแล้ว สองสาวก็กล่าวอ�ำลาเจ้าของร้าน ลงบันไดเลือ่ นมาถึงชัน้ สองก็ ประจัญหน้ากับสองหนุม่ สาว ทีเ่ พิง่ มีกรณีพพิ าทกันเมือ่ กี้ “ยัยแก้ม เรายืมกาแฟหน่อย เดีย๋ ววันหลังจะใช้คนื ” แล้วสิง่ ทีไ่ ม่คาดคิดก็เกิด ขึน้ มณีญาคว้าแก้วกาแฟจากมือบุปผชาติ แล้วเดินรีเ่ ข้าหาหนุม่ สาวทัง้ คูท่ นั ที “เฮ้ย... มณีเธอจะท�ำอะไร มณีอย่า โธ่... เพือ่ นฉัน” บุปผชาติได้แต่ยกมือขึน้ กุมขมับด้วยความหนักใจ กว่าจะอ้าปากห้ามได้ ยัยเพื่อนตัวแสบก็สาดน�้ำกาแฟลาเต้ สุดโปรดของเธอไปจนหมดแก้วซะแล้ว ซ่า!!! “กรีด๊ !!!” โรซ่าน่ากรีดร้องและเต้นเร่าๆ ทีผ่ มเผ้า หน้าตาและเสือ้ ผ้า เลอะไป ด้วยน�ำ้ กาแฟแบบไม่ทนั ตัง้ ตัว “เธอกล้าดียงั ไง ถึงมาท�ำมารยาททรามแบบนี”้ มาร์เวลยกมือขึน้ ลูบน�ำ้ กาแฟออก จากหน้าตัวเอง ใบหน้าถมึงทึง ดวงตาแดงฉาน กัดฟันก�ำหมัดแน่นจนเส้นเลือดปูดโปน ถามด้วยน�้ำเสียงลอดไรฟัน พยายามสะกดกลั้นอารมณ์ที่ก�ำลังปะทุ ระงับจิตใจไม่ให้ เผลอไปลงไม้ลงมือกับเธอเข้า “อ้าว... คนหรอกเหรอคะ นึกว่าถังขยะ” มณีญาแสร้งท�ำเป็นเบิกตากว้างและ อุทานด้วยความตกอกตกใจ ท�ำเป็นไม่เห็นคนทัง้ คูท่ เี่ ดินผ่านมาตัง้ แต่ตน้ “อีบา้ แก แก!” โรซาน่าชีห้ น้าด่าและปรีเ่ ข้ามาหมายจะตบยัยเด็กปากดี แต่มาร์เวล ดึงตัวคูค่ วงเอาไว้ซะก่อน เพราะเขาไม่ตอ้ งการทีจ่ ะขายหน้ามากไปกว่านี้ “จุ๊ จุ.๊ .. ไม่เอา ไม่พดู อย่าร้องแรกแหกกระเชอแบบนัน้ สิคะคุณชะนี เป็นผูใ้ หญ่ หัดพูดจาให้มนั ไพเราะซะบ้างนะคะ เดีย๋ วเด็กจะว่าเอาได้ ว่าโตแต่ตวั แต่สมองถอยหลังเข้า 85
ดวงใจแสนเสน่หา
คลอง” มณีญาลอยหน้าลอยตากระแนะกระแหนโรซาน่า ด้วยท่าทางกวนอารมณ์ “อ๊าย!!!” คนโดนว่าไปหลายดอกตัง้ รับไม่ทนั ท�ำได้กแ็ ต่เพียงกรีดร้องอย่าง เจ็บแค้นในหัวใจ “จะว่าไปแล้ว พวกคุณสองคนน่าจะขอบคุณฉันมากกว่านะ ทีอ่ ตุ ส่าห์สงเคราะห์ ล้างคราบเหม็นคาวให้ จะได้ไม่ไปเป็นมลพิษทางจมูกให้ใครเขาไง” แทนทีม่ ณีญาเห็น ใบหน้าถมึงทึงของเขาเธอจะรีบเผ่นเพราะความกลัว กลับถากถางทัง้ สองไปอีก “กรีด๊ ... อีบา้ ฉันจะฆ่าแก!” แล้วเสียงกรีด๊ ของโรซาน่าก็ดงั ขึน้ อีกรอบด้วยความ คับข้องใจ อยากจะเอาคืนโดยการตบสักฉาดสองฉาดแต่กท็ ำ� ไม่ได้ “ป่ะยัยแก้มกลับกันเถอะ ฉันอารมณ์ดีขึ้นแล้ว” เมื่อได้ด่าจนหน�ำใจ คลาย อารมณ์ครุกรุน่ ลงไปได้มาก จึงชวนเพือ่ นรักกลับ สาวซ่าหมดความสนใจในคูก่ รณีไป โดยปริยาย “นายครับ นายจะให้ผมไปจัดการกับเธอไหมครับ” ลูกน้องเข้ามาถามไถ่ผเู้ ป็น นายที่เอาแต่ท�ำหน้าบูดบึ้ง เหมือนไปกินรังแตนมา เพราะไม่เคยมีใครกล้าด่าเขาในที่ สาธารณะแบบนีม้ าก่อน “ไม่ละ่ ก็แค่เด็กปากยังไม่สนิ้ กลิน่ น�ำ้ นม แต่ถา้ เจอกันคราวหน้า ฉันจะสัง่ สอน แม่นนั่ ด้วยตัวของฉันเอง” มาร์เวลโบกมือเป็นสัญญาณว่าไม่ตอ้ ง หากเจอกันอีกเขาจะ ต้องแก้แค้นเธอคืน ในเมือ่ เด็กอย่างเธอมันกวนโอ้ยและปากดีนกั ก็อย่ามาหาว่าผูใ้ หญ่ อย่างเขาใจร้ายก็แล้วกัน
86
7
บุปผชาตินำ� ความคืบหน้าของงานมารายงานมาร์โคทีบ่ ริษทั ของเขาตัง้ แต่แปดโมง เช้า แต่จนแล้วจนเล่าก็ยงั ไม่ได้พดู เข้าประเด็นเรือ่ งงาน เพราะเจ้าของห้องเอาแต่บา่ ยเบีย่ ง เลีย่ งไปพูดเรือ่ งอืน่ เพือ่ ยือ้ เวลาให้เธออยูก่ บั ตนให้นานทีส่ ดุ เท่าทีจ่ ะท�ำได้ กระทัง่ เวลาล่วงเลยมาถึงห้าโมงครึง่ เขาถึงยอมคุยงานกับเธอได้ สักพักเขาก็ โทรบอกให้เลขาไปสัง่ อาหารส�ำหรับทานสองคนมาส่งทีห่ อ้ ง จนกระทัง่ เทีย่ งวันงานก็ยงั ไม่กระเตือ้ ง บุปผชาติได้แต่นงั่ ถอนหายใจอย่างปลงๆ คงไม่แคล้วต้องนัง่ ทานข้าวกับเขา สองต่อสองอีกเป็นแน่ พอมีคนน�ำอาหารมาส่ง สายตาคมของมาร์โคก็ยงั จดจ้องทีแ่ บบของรถอยู่ ไม่มี วีแ่ ววว่าจะสนใจอาหารทีว่ างตรงหน้าเลยสักนิด ยังคงตัง้ หน้าตัง้ ตาสนในงานจนเกินเหตุ ทัง้ ทีก่ อ่ นหน้านีย้ งั ท�ำท่าเหมือนไม่อยากจะเสวนาเรือ่ งงานกับเธอด้วยซ�ำ้ แล้วเมือ่ ไม่กวี่ นิ าที มานีม้ นั เกิดอะไรขึน้ กับเขากันนะ ให้ตายสิ เปลีย่ นไวเสียจริงพ่อคุณ บุปผชาติได้แต่แปลก ใจ แต่กไ็ ม่ได้ทำ� อะไรมากไปกว่านัง่ เงียบๆ “คุณอาหารมาแล้วนะ พักก่อนสิ” ผ่านไปประมาณยีส่ บิ นาที คนทีบ่ อกหิวกลับ ไม่สนใจอาหาร เธอก็เกิดความหวังดีเกรงว่าถ้ามันเย็นชืดแล้วจะไม่อร่อย จึงเอ่ยเตือน เขาเบาๆ “มือผมไม่ว่าง เบบี๋ป้อนผมหน่อยสิครับ” เธอได้แต่เหนื่อยใจบอกไม่ให้เรียก อย่างนีย้ งั จะเรียกอีก แถมยังมาท�ำเป็นลีลาท่ามาก แกล้งท�ำตัวให้ยงุ่ เพือ่ ทีจ่ ะได้หาข้ออ้าง
ดวงใจแสนเสน่หา
เอาเปรียบเธอ นายมาร์โคนีช่ า่ งหน้ามึนดีจริงๆ “ไม่ละ่ อยากกินก็กนิ เอง ไม่งนั้ ฉันจะซัดให้เรียบเลย” บุปผชาติปฏิเสธพร้อม ทัง้ ขู่ หากเขาไม่สนใจทีจ่ ะกินมันด้วยตัวของเขาเอง เธอไม่หลงกลคนร้อยเล่หท์ ดี่ เู อาการ เอางานในช่วงไม่กนี่ าทีทผี่ า่ นมา เพียงเพราะอยากให้เธอป้อนข้าวป้อนน�ำ้ ให้หรอก เรือ่ ง อะไรเธอต้องท�ำตามทีเ่ ขาขอด้วย มือก็มไี ม่ได้เป็นง่อยสักหน่อย “ก็ดเี หมือนกัน ถ้าคุณไม่ปอ้ นผม พอเราท�ำงานเสร็จคุณต้องพาผมออกไปทาน ข้าวข้างนอก เข้าใจ” แทนทีเ่ ขาจะสลดกับค�ำขู่ กลับหันมาขูแ่ ม่สาวน้อยทีข่ ดั อกขัดใจตน แทน จนบุปผชาติฮดึ ฮัดขัดใจ “โอ๊ย... อะไรนักหนา คุณนีเ่ รือ่ งมากจริงเชียว” ต่อว่าเขาเสียงดังด้วยความฉุนจัด ไม่รจู้ ะเอาแต่ใจตัวเองไปถึงไหนเผด็จการอยูไ่ ด้ เธอชักจะทนไม่ไหวอยูแ่ ล้ว “เอ้านี่ อ้าปาก” สัง่ เสียงเขียวจนคนตัวโตต้องยอมเปิดปากอย่างว่าง่าย บุปผชาติ กระแทกข้าวค�ำใหญ่ ยัดใส่ปากเขาด้วยความหงุดหงิด “อู... อร่อยจังเลย คนป้อนก็สวย แถมแก้มก็หอ๊ มหอม” เคีย้ วข้าวค�ำใหญ่ตยุ้ ๆ ทั้งที่รู้ดีว่าเธอแกล้งกระแทกกระทั้นป้อนแบบไม่เต็มใจ แต่เขาก็ยังยิ้มหน้าระรื่นแถม ยังชมไม่ขาดปาก เรือนกายใหญ่พยายามชะโงกลงมาสูดดมกลิ่นพวงแก้มนวลเข้าไป จนชุม่ ปอด “ไม่ตอ้ งพูดมาก รีบท�ำงานไป ฉันจะได้กลับสักที” ป้อนข้าวไปก็สงั่ คนทีข่ ยันเกิน เหตุจนมือไม่วา่ งทีจ่ ะกินข้าวด้วยตัวเอง เดือดร้อนให้คนทีเ่ ป็นดัง่ ลูกน้องอย่างเธอ ต้อง ท�ำการยัดข้าวเข้าปากให้ “โอ้ย... อีกนานยาหยีกว่าคุณจะได้กลับก็คงค�ำ่ เพราะผมจะให้คณ ุ แก้อกี เยอะ เลย” เคีย้ วข้าวไปก็ยมิ้ ตอบเธอไปด้วยสีหน้าท่าทางแสนอารมณ์ดี “คุณอย่ามามัว่ นะ ทีค่ ณ ุ ส่งเมล์ไปฉันก็แก้หมดแล้วนี่ คุณจะเอาอะไรอีกคะ” คน อารมณ์ไม่ดีชักจะของขึ้นที่เขามัวแต่โอ้เอ้ ยืดเยื้อให้เธอเสียเวลากับพฤติกรรมอันแสน เอาแต่ใจของเขา “ก็มนั ยังไม่เป็นทีน่ า่ พอใจนีน่ า” มาร์โคท�ำหน้าเครียดให้ดสู มบทบาท หลอกให้ เธอตายใจว่าตนยังไม่ประทับใจงานทีเ่ ธอเอามาให้ดเู ท่าทีค่ วร จนแล้วจนรอด กว่างานจะออกมาเป็นที่พอใจของพ่อคนเรื่องมากก็ค�่ำพอดี บุปผชาติจงึ เตรียมเก็บของลงกระเป๋า ใบหน้าบึง้ ตึงงอง�ำ้ ไม่มองหน้าชายหนุม่ เพราะก�ำลัง โกรธเขาทีพ่ ยายามรัง้ เธอไว้กบั ตนจนค�ำ่ มืด นีเ่ ขากะว่าวันๆ จะไม่ให้เธอเป็นส่วนตัวเลย หรือไง มาหาเขาวันไหน เวลาทัง้ หมดของวันนัน้ เธอต้องยกให้เขาไปโดยปริยาย เธอมีอะไร 88
พราวนภา
ให้ทำ� มากกว่าทีจ่ ะมานัง่ เฝ้าเขาท�ำงานไปวันๆ จึงรูส้ กึ หงุดหงิดอารมณ์เสีย ทีท่ ำ� อะไรไม่ได้ ดัง่ ใจ งานทีท่ ำ� ท่าว่าจะง่ายกลับไม่งา่ ยอย่างทีค่ ดิ “เสร็จแล้วใช่ไหม?” ถามเจ้านายชัว่ คราวด้วยโทนเสียงเรียบนิง่ ลุกขึน้ นวดแถว กระบอกตาทัง้ สองข้าง เพราะรูส้ กึ ว่าดวงตาอันแสนสัน้ หลายร้อยนัน้ พร่ามัว อาจจะเกิด จากการจ้องตัวหนังสือบนแผ่นกระดาษนานไปหน่อย “อืม” คนตัวโตพยักหน้ารับค�ำสัน้ ๆ พร้อมกับลุกขึน้ บิดขีเ้ กียจยืดเส้นยืดสาย เพราะนัง่ ท�ำงานมาหลายชัว่ โมง “งัน้ ฉันกลับล่ะนะ” เตรียมตัวทีจ่ ะเผ่นจากเขาทันทีทชี่ ายหนุม่ บอกว่าตนหมด หน้าทีแ่ ล้ว ท�ำไงได้ละ่ เธอไม่อยากอยูก่ บั ผูช้ ายมากเล่ห์ ปากหวานและมือไวอย่างเขาให้ นานกว่านีน้ นี่ า “เดีย๋ ว... คุณจะรีบไปไหน ไปทานข้าวเย็นกับผมก่อนสิ แล้วผมจะไปส่ง” คว้าหมับ เข้าทีข่ อ้ มือน้อยได้ทนั พอดี เธอพยายามสะบัดออกแต่กไ็ ม่เป็นผล หากเขาไม่ยอมปล่อย ก็อย่าหวังจะหลุดไปได้ “ไม่ละ่ ขอบคุณ” บอกปัดทีจ่ ะไม่ไปทานข้าวเย็นกับเขาด้วยน�ำ้ เสียงสุภาพ ตอนนี้ เธอรูส้ กึ เหนือ่ ยทัง้ กายและใจ จนไม่มคี วามรูส้ กึ อยากอาหาร สิง่ ทีเ่ ธออยากท�ำในตอนนี้ คืออาบน�ำ้ แล้วก็นอนหลับให้สบายมากกว่า “อย่าดือ้ น่าเบบี๋ มานี”่ คนอยากได้เพือ่ นไปทานข้าวด้วยมีหรือจะยอม ถ้าไม่ไป ดีๆ ก็คงต้องมีฉดุ แน่งานนี้ เขาอุตส่าห์ลงทุนหลอกล่อให้เธออยูด่ ว้ ยตัง้ แต่บา่ ยจนถึงค�ำ่ เรือ่ งอะไรจะยอมพลาดโอกาสงามๆ “เอ๊ะ... คุณนี่ พูดไม่รเู้ รือ่ ง ปล่อยนะ” เอ็ดเสียงดังพร้อมทัง้ สะบัดแขนให้หลุด จากการเกาะกุมของคนตัวใหญ่ทเี่ อาแต่ใจตัวเอง ไม่รจู้ ะเรือ่ งมากไปถึงไหน งานก็เสร็จ แล้วยังจะเหนีย่ วรัง้ เธอไว้กบั ตนอีก “อย่าพูดมาก ตามมาผมหิว เดีย๋ วก็กนิ แทนข้าวซะเลยนี”่ ยกนิว้ ชีข้ นึ้ ปิดปากช่าง จ�ำนรรจาของคนตัวเล็ก แล้วดึงแขนเธอให้เดินตาม พร้อมทัง้ ขูส่ ำ� ทับคนหน้าบึง้ จนเธอถึง กับสะดุง้ โหยง กลัวเขาจะท�ำอะไรบ้าๆ อย่างทีพ่ ดู จริงๆ “บ้า!” ใบหน้าแดงก�ำ่ แหวใส่ชายหนุม่ ด้วยความเขินอายกับค�ำพูดแฝงความนัย ส่วนคนทีโ่ ดนสาวเจ้าด่าว่าบ้า ได้แต่ยมิ้ กริม่ อย่างชอบอกชอบใจทีท่ ำ� ให้เธอปรีด๊ แตกได้ โดนสาวด่ายังยิม้ ได้เหมือนคนบ้าก็ไม่ปาน เขาพาเธอมาดินเนอร์ใต้แสงเทียนทีภ่ ตั ตาคารอาหารฝรัง่ เศสสุดหรูในบรรยากาศ โรแมนติกส�ำหรับคูร่ กั หาใช่คนทีข่ นึ้ ชือ่ ว่าเป็นเจ้านายกับลูกจ้างอย่างเธอไม่ อาหารทุก 89
ดวงใจแสนเสน่หา
อย่างล้วนเป็นสิง่ ทีบ่ ปุ ผชาติไม่เคยได้ลมิ้ ลอง เธอจึงดูตนื่ ตาตืน่ ใจและให้ความสนใจกับ สิง่ ใหม่ทวี่ างตรงหน้า ฉะนัน้ บุปผชาติจงึ ไม่คอ่ ยให้ความสนใจคนเป็นเจ้ามือ ชายหนุม่ พูดอะไรเธอก็พยักหน้ารับอย่างเสียไม่ได้ พอทานข้าวเสร็จหญิงสาวก็ชวนเขากลับบ้านทันที เพราะเห็นว่ามันดึกมากแล้ว “คุณ... เรากลับกันเถอะนะ ฉันขอร้อง” อ้อนวอนเขาเสียงอ่อย ไม่เคยออกมา เทีย่ วกลางค�ำ่ กลางคืนดึกๆ ดืน่ ๆ กับผูช้ ายสองต่อสองแบบนีม้ าก่อน จึงรูส้ กึ ห่วงใยใน สวัสดิภาพของตัวเองขึน้ มาครามครัน “อย่าเพิง่ กลับเลย ไปเต้นร�ำกันดีกว่า” เสียงทุม้ เอ่ยชวนคนอยากกลับบ้านออกไป เต้นร�ำเพือ่ ย่อยอาหาร เพราะบรรยากาศในตอนนีก้ ำ� ลังโรแมนติกได้ทเี่ ลยทีเดียว แต่คน ขาดอารมณ์สนุ ทรียอ์ ย่างบุปผชาติ กลับไม่ซมึ ซับกับความน่าอภิรมย์ตรงหน้าสักเท่าไรนัก “ไม่ละ่ ฉันเต้นไม่เป็น” ส่ายหน้าปฏิเสธจนผมกระจาย ถึงเธอจะเป็นอัจฉริยะ แต่หวั สมองทางด้านศิลปะกลับไม่เอาอ่าวพอๆ กับการเต้นร�ำทีไ่ ม่ได้เรือ่ งเอาซะเลย เต้น ทีไรเป็นต้องท�ำให้คเู่ ต้นเจ็บตัวอยูร่ ำ�่ ไป “มา เดีย๋ วผมสอนให้ ไม่ยากหรอก” ชายหนุม่ ถือวิสาสะโอบเอวเธอ ดึงรัง้ ให้ ออกมากลางฟลอร์เต้นร�ำพร้อมกัน บุปผชาติพยายามขืนตัวออกจากอ้อมกอดนั้น แต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยแถมยัง กระซิบขูเ่ สียงเย็นว่า ถ้าเธอยังไม่เลิกดือ้ เขาจะจูบโชว์คนอืน่ กลางฟลอร์นแี่ หละ ได้ยนิ ดัง นั้นบุปผชาติจึงไม่กล้าหืออีกต่อไป เพราะแค่นี้เธอกับเขาก็เป็นจุดสนใจมากพอแล้ว ก็ หนุม่ หล่อกับสาวเฉิม่ มันเป็นภาพทีล่ งตัวซะทีไ่ หนกัน ย่างกรายไปทางไหนก็มแี ต่คนมอง และให้ความสนใจ “ถ้าฉันเหยียบเท้าคุณ อย่ามาโทษฉันก็แล้วกัน” ถอนหายใจดังพรืด ยอมจ�ำนน เต้นร�ำกับเขาสักเพลงเพือ่ ตัดร�ำคาญ เพราะถ้าเขาท�ำอย่างทีพ่ ดู คนทีจ่ ะต้องอับอายและเสีย หายก็คอื ผูห้ ญิงอย่างเธอ ถึงเธอจะไม่สวยแต่กม็ หี วั ใจ มีเกียรติยศและศักดิศ์ รีทจี่ ะต้อง รักษาไว้ ส่วนหนุม่ เจ้าส�ำราญอย่างเขาจะไปแยแสอะไร ก็เขาออกจะหน้าหนาซะขนาดนัน้ โดนนินทาในระยะเผาขนก็คงยิม้ ได้หน้าระรืน่ “ก้าวตามผมแบบนีน้ ะ โอเคไหม” เริม่ ดึงร่างบางให้กา้ วตามท�ำนองเพลงช้าๆ ปาก ก็พร�ำ่ สอนแม่สาวน้อยไปด้วย เพียงไม่นานคนทีไ่ ม่เคยประสบความส�ำเร็จในการเต้นร�ำมา ก่อนในชีวติ ก็เริม่ ทีจ่ ะเต้นไปตามท่วงท�ำนองและจับจังหวะได้ ในทีส่ ดุ การมีเขาเป็นผูน้ ำ� ทีด่ สี ว่ นหญิงสาวก็เป็นผูต้ ามทีเ่ ชือ่ ฟัง การเต้นร�ำจึงดูสนุกสนาน และแผ่วพลิว้ ท�ำให้เธอหลงระเริงไปกับความสนุกสนานจนลืมเวลา เสียงหัวเราะทีเ่ ขาไม่ 90
พราวนภา
เคยได้ยนิ จากปากจิม้ ลิม้ คูน่ นั้ ดังกังวานออกมาเป็นระยะ มาร์โคได้แต่ยมิ้ กว้างด้วยความ พอใจ ทีต่ นเป็นคนท�ำให้เธอยิม้ และหัวเราะได้ พอเต้นร�ำจนเหนือ่ ย ทัง้ สองก็กลับมานัง่ พักทีโ่ ต๊ะและเตรียมตัวกลับ ระหว่าง นัง่ รถกลับทีพ่ กั โดยมีสารถีชนั้ ดีไปส่ง เขาก็เอ่ยถามเธอด้วยรอยยิม้ แห่งความสุขทีฉ่ ายชัด แสนสุขใจทีม่ ชี ว่ งเวลาดีๆ ร่วมกับเธอ “เป็นไงสนุกไหม” มองหน้าคนทีน่ งั่ มาด้วย รอค�ำตอบจากสาวน้อยของเขาตา ไม่กะพริบ “ก็โอเค” ทัง้ ทีส่ นุกมากอย่างทีไ่ ม่เคยเป็นมาก่อน เพราะตลอดชีวติ ทีผ่ า่ นมาอยู่ แต่กบั ต�ำราและห้องทดลอง จนไม่มชี ว่ งเวลาวัยรุน่ มันมีอะไรขาดหายไปหลายอย่าง แต่ เธอก็ไม่เคยคิดทีจ่ ะเติมเต็ม เพราะคิดว่าเรือ่ งพวกนีด้ ไู ร้สาระ เธอไม่เคยได้ออกมาเปิดหู เปิดตา และท�ำอะไรแบบทีท่ ำ� กับเขามาก่อน ท�ำให้วนั นีเ้ ธอมีความสุขและหัวเราะได้ อยู่ ใกล้เขาเธอรูส้ กึ อบอุน่ อย่างคาดไม่ถงึ “ว้า... แค่โอเคเองเหรอเบบี”๋ ทัง้ สีหน้าและน�ำ้ เสียงผิดหวังอย่างแรงทีเ่ ธอตอบ เพียงว่าโอเค แต่สงิ่ ทีเ่ ขาอยากได้ยนิ จากปากของเธอมันมากกว่านัน้ ท�ำให้คนทีค่ าดหวัง มากรูส้ กึ ผิดหวังนิดหน่อยกับค�ำตอบทีไ่ ด้รบั จากปากหญิงสาว ทีเ่ ขาเต็มใจสอนเต้นร�ำให้ เป็นคนแรก อย่างทีไ่ ม่เคยคิดจะท�ำแบบนีก้ บั ผูห้ ญิงคนไหนมาก่อน “พูดมาก กลับไปได้แล้ว ราตรีสวัสดิ”์ เมือ่ รถจอดสนิทเขาก็ยงั ไม่หยุดจ้อกับเธอ บุปผชาติจงึ ต่อว่าอย่างไม่จริงจังนัก แล้วกล่าวราตรีสวัสดิด์ ว้ ยน�ำ้ เสียงทีฟ่ งั ดูเป็นทางการ ซึง่ มันดูขดั หูขดั ตาคนรับค�ำอ�ำลาอย่างเขายิง่ นัก “ราตรีสวัสดิ์ มันต้องแบบนี”้ พูดไม่ทนั ขาดค�ำเขาก็กระชากร่างน้อยทีก่ ำ� ลังจะเปิด ประตู เข้ามาปะทะอกแกร่ง เธอตกใจจนแว่นหลุดกระเด็นออกจากสันจมูก แล้วมาร์โคก็ทาบปากหยักลงมาทีก่ ลีบปากสีชมพูระเรือ่ ด้วยท่าทีนมุ่ นวลแต่แฝง ไปด้วยความรัญจวนใจ เพราะความไม่ทนั ตัง้ ตัว บุปผชาติจงึ เผยอปากให้เขาได้ลมิ้ รส หวานฉ�ำ่ ในโพรงปากได้โดยง่าย พอได้สติกพ็ ยายามเอามือดันหน้าเขาออกห่าง แต่ดว้ ย ความช�่ำชองของมาร์โคบวกกับความหวานหอมชื่นใจอย่างที่ไม่เคยพานพบ ท�ำให้ชาย หนุม่ หลอกล่อคนไร้ประสบการณ์ไม่ถอย เพียงไม่นานเธอก็ยอมให้เขาจูบแต่โดยดี รูต้ วั อีกทีกเ็ มือ่ ขาดอากาศหายใจจึงทุบ หลังเขาให้ปล่อย มาร์โคจ�ำต้องยอมปล่อยเพราะกลัวไก่ตนื่ พอเขาเห็นน�ำ้ ตาเธอคลอเบ้า สุดท้ายก็รอ้ งไห้กระซิกแผ่วเบาด้วยความเสียใจทีเ่ สียจูบแรก ชายหนุม่ ก็หวั ใจกระตุกวาบ ท�ำอะไรไม่ถกู บุปผชาติทงั้ ตกใจ เสียใจและเจ็บใจ ทีเ่ ผลอตัวไปตอบสนองรสสัมผัสทีด่ ู 91
ดวงใจแสนเสน่หา
หวานหอมและน่าหลงใหล เขาหลอกล่อเธอด้วยความเย้ายวนจนสติหลุดลอย “เอ่อ... แก้ม หยุดร้องเถอะนะคนดี ผมขอโทษทีเ่ ผลอท�ำอะไรแบบนีก้ บั คุณ” คน เห็นน�ำ้ ตาแม่รา่ งบางทีไ่ หลอาบแก้มก็ทำ� อะไรไม่ถกู เอ่ยปลอบโยนตะกุกตะกักเสียงแผ่ว ด้วยความรูส้ กึ ผิดกับสิง่ ทีต่ นท�ำลงไปโดยไม่ยงั้ คิด เหตุกเ็ พราะเขาอดใจไม่ไหว ยิง่ อยู่ ใกล้ยงิ่ ต้องการเธอมากเป็นเท่าทวี จนไม่อาจยับยัง้ ชัง่ ใจตัวเองไว้ได้ ถึงได้เผลอท�ำอะไร รุม่ ร่ามกับเธอออกมา “คุณกล้าดียงั ไง มาขโมยจูบแรกของฉัน” ตัง้ สติได้บปุ ผชาติกร็ บี เช็ดน�ำ้ ตาออก จากใบหน้า แล้วดันเจ้าของอ้อมกอดอบอุน่ ทีเ่ ฝ้าปลอบประโลมด้วยเสียงนุม่ ออกให้หา่ ง กาย สาวเฉิม่ ต่อว่าเขาแววตาวาวโรจน์ มือน้อยทุบตีอกแกร่งด้วยความแค้นใจทีเ่ สียจูบ แรกให้เขา โดยทีเ่ ธอไม่เต็มใจทีจ่ ะให้ “โอ้... ผมได้จบู แรกของคุณเหรอทีร่ กั ไม่อยากจะเชือ่ เลยจริงๆ ยัยเฉิม่ ของผม พอว่าคุณถึงได้เงอะๆ งะๆ แต่กน็ า่ รักดี แถมหวานซะด้วย” คนเพิง่ ประจักษ์วา่ ตนได้ ฉกฉวยเอาจูบแรกจากสาวเฉิม่ ถึงกับยิม้ กว้างด้วยความดีใจ อยากจะตะโกนให้ลนั่ หาก ไม่กลัวว่าเธอจะร้องไห้ขนึ้ มาอีกรอบ มาร์โคสุดแสนจะปลาบปลืม้ ทีต่ นได้เป็นชายคนแรก ทีไ่ ด้ครอบครองเรียวปากหวานปานมธุรสนัน้ และยังแอบหวังลึกๆ ในใจว่าจะได้ครอบ ครองเรือนกายเธอเป็นคนแรกเช่นกัน “หยุดพูดไปเลยนะ ฉันไม่อยากฟัง ต่อไปฉันจะไม่ไปไหนมาไหนกับคุณอีกแล้ว คนฉวยโอกาส” ด้วยความโมโหจึงลืมตัวชีห้ น้าสัง่ ให้เขาหยุดและเอ่ยประโยคทีค่ นฟังชัก จะยิม้ ไม่ออก ก่อนจะลงจากรถก็หนั มาตวัดฝ่ามือลงไปบนแก้มสากของชายหนุม่ ด้วย ความเจ็บใจทีเ่ ธอโดนเขาปล้นจูบแรกไป เพีย๊ ะ!!! “คราวหน้าคราวหลัง อย่ามาลวนลามฉันอีก ฉันไม่ใช่ผหู้ ญิงข้างถนน ทีค่ ณ ุ อยาก จะท�ำอะไรตามอ�ำเภอใจก็ได้” เสียงลอดไรฟันเตือนชายหนุ่มด้วยท่าทางแข็งกร้าวและ ดุดนั อย่างทีเ่ ขาไม่เคยเห็นมาก่อน นีค่ งจะโกรธมากถึงได้เผลอปลดปล่อยอารมณ์ออกมา “ผมไม่ได้คิดแบบนั้นสักหน่อยที่รัก คุณคือคนส�ำคัญส�ำหรับผมนะบุปผชาติ” รวบมือบางไว้ในอุง้ มือใหญ่ รีบแก้ความเข้าใจให้ถกู ต้อง พร้อมกับมองสบตาสือ่ ความ หมายอย่างเปิดเผย ว่าเขาคิดจริงจังกับเธอมากแค่ไหน “แต่คุณเป็นแค่นายจ้างส�ำหรับฉัน” ไม่ว่าเขาจะพูดยังไงเธอก็ไม่สนใจ เพราะ ส�ำหรับเขาสิง่ ทีเ่ ธอจะให้ได้มากทีส่ ดุ คือค�ำว่านายจ้างกับลูกจ้าง ไม่มอี ะไรพิเศษหรือลึกซึง้ มากไปกว่านัน้ เพราะเธอไม่ตอ้ งการเอาหัวใจดวงเดียวของตนไปล้อเล่นกับไฟ 92