Jeroen de Pannenkoekenkampioen

Jeroen de Pannenkoekenkampioen Een nieuw cultuurprentenboek van Lotte Dirks en Barbara van der Steen

Geniet hier van (een deel) van het verhaal. Koop 'Jeroen de pannenkoekenkampioen' voor je kinderen of kleinkinderen. of gewoon voor een cadeautje. ga dan naar 'Winkelen'

Eerst iets over de Cultuurprentenboeken Het begon allemaal met een museumbezoek in Spanje. Daar hing een schilderij uit de 16e eeuw waarop drie prinsjes staan tezamen met een grote jachthond. Het was een mooi stukje portretkunst. Maar van wie was die hond? Van één van hen of van hun drieën? Dat intrigeerde en tegelijkertijd inspireerde het ook. De schilder was erin geslaagd een verhaal in het schilderij te verbeelden. De kunst was nu om dat verhaal op te roepen. Er sloeg een vonk over die leidde tot de start van de cultuurprentenboeken.

De eerste titel werd ons op een presenteerblaadje aangereikt. Het heet uiteraard: Van welke prins is die hond Prentenboeken zijn er om samen te bekijken en voor te lezen. Beginnende lezertjes kunnen er vaak ook hun eigen weg in vinden. En kinderen kunnen zich verliezen in de illustraties en hun eigen fantasie aan het werk zetten en de tekst laten voor wat hij is.

Dat we prentenboeken gingen maken, was een bijna vanzelfsprekendheid. Een verhaal dat door een schilderij wordt geïnspireerd, roept om illustraties. En zo'n prentenboek roept hopelijk ook de lust op om het oorspronkelijke schilderij in het echt te willen zien of in het algemeen naar een kunstmuseum te willen gaan.

Daarom vind je achterin elk prentenboek een artikel over het schilderij, de maker, de stijl en waar je het kunt zien. Zo heeft het boek ook nog een aparte aantrekkingskracht voor de voorlezende (groot)ouder.

Het schilderij brengt de auteur tot een verhaal. En dat verhaal zet vervolgens de fantasie van de illustrator aan het werk. De cultuurprentenboeken bouwen zo voort op het oorspronkelijke werk, zoals schilders zich vaak ook tot een eigen creatie laten inspireren door hun voorgangers. Met onze prentenboeken willen we vooral jonge, veelbelovende illustratoren een podium bieden.

In aansluiting op het schilderij van de drie prinsjes en de hond kozen we voor het maken van de prentenboeken voor kinderportretten. Jeroen de Pannenkoekenkampioen is zo aflevering nummer 3. En voorlopig zijn er voor de serie nog voldoende andere schilderijen ter inspiratie.

Op onze website www.cultuurprentenboeken.nl kun je meer lezen over het geheel.

Jeroen de Pannenkoekenkampioen Om je (ahum) de smaak in de mond te brengen kun je hier het eerste stuk van het verhaal lezen. En ook op het plaatje zien hoe broccoli het begin van een geslaagde, maar toevallige loopbaan voor Jeroen vormt.

-1Jeroen was niet langer boos, maar nu had hij wel verschrikkelijke honger. Dat vond hij ook maar niks. En erger was nog dat hij al een tijd door het bos liep te dwalen en niet meer wist hoe hij thuis moest komen.

Maar hij wou eigenlijk ook niet meer terug naar huis. Daar zou een bord met eten op hem staan te wachten dat hij beslist niet wou leeg eten. Met dat eten was alles begonnen.

Jeroen had elke dag ruzie over het eten. Zijn moeder vond dat er bij hen thuis gezond eten op tafel moest komen. Dat betekende veel groenten en vooral geen snoep, frisdrank, patat en al die andere dingen die Jeroen juist zo lekker vond.

'Suiker is het slechtste dat kinderen kunnen eten,' zei zijn moeder. 'Daar word je alleen maar hyper van.' Daarmee bedoelde ze dat je er druk van werd en rare dingen ging doen.

Daar geloofde Jeroen helemaal niks van, maar dat hielp niet. Hij was een keer vroeg naar bed gestuurd omdat zijn moeder suikerkorreltjes op zijn trui had ontdekt. Ze waren van een lekker koekje dat hij bij een vriendje had gekregen.

'Als je denkt dat je het bij een ander beter krijgt, dan moet je daar maar gaan wonen,' zei zijn moeder als ze vond dat hij zat te zeuren over het eten.

En aan zijn vader had Jeroen ook niks.

'Luister naar je moeder,' zei die altijd alleen maar.

Zijn moeder had een stukje grond en daarop verbouwde ze groenten. Daarin was ze heel goed. Ze kwam altijd thuis met grote hoeveelheden sla, boontjes en nu weer met broccoli.

En als Jeroen iets echt niet lustte, dan was het broccoli. Hij ging er zowat van spugen als hij het op zijn bord kreeg. En het lag dag in dag uit op zijn bord, want de broccoli moest op. Zijn moeder had een kookboekje. '43 lekkere maaltijden met broccoli' heette het. Jeroen vond ze allemaal even smerig.

Het geruzie werd zo erg dat hij midden onder het eten zijn stoel naar achteren schoof, zijn jack aantrok en de deur uit ging.

'Nou dáág dan,' had hij zijn moeder nog horen roepen.

En daar liep hij nu dan in een bos waar het steeds donkerder werd en hij allerlei geluiden hoorde die hem een beetje bang maakten. Maar het ergste geluid maakte zijn lege maag.

-2Maar wat was dat? Jeroen snoof eens diep. Wat rook hij daar? Het leek wel of iemand iets lekkers aan het bakken was. Een zoet luchtje dwarrelde door de bomen van de bos.

En toen zag hij het huisje. En dat niet alleen! Hij zag ook een oud vrouwtje dat met een koekenpan in de weer was. En uit die pan steeg dat heerlijke luchtje op.

Het vrouwtje zag hem aankomen.

'Hè, hè,' zei ze. 'Ben je daar eindelijk . Ja, ik zie je wel kijken naar die pannenkoek, maar die krijg je pas als je een karweitje hebt gedaan. Ik heb takken nodig voor het vuur. En ze je hebben je vast al verteld dat opoe Groen te oud aan het worden is om zelf hout te gaan sprokkelen.'

Opoe Groen? Hout sprokkelen? Wat was dat allemaal weer?

'Nou, wat sta je daar nou?' zei het vrouwtje. 'Vooruit, je krijgt alvast een halve pannenkoek.

Een helft voor jou en een helft voor mij. Pak maar een extra bord van binnen.'

Het was de lekkerste halve pannenkoek die Jeroen ooit had gegeten. Eigenlijk moest hij zeggen dat het ook de eerste pannenkoek was die hij op zijn bord kreeg. Hij wist natuurlijk wel wat pannenkoeken waren, maar die kwamen er bij hem thuis niet in. Hij kon er alleen maar van dromen. En nu lag er zo maar eentje op zijn bord. Nou ja, een halve. En die lag er ook maar eventjes. Hap, slik, hap en op was het!

'Nou zeg, jij bent een echte pannenkoekenkampioen,' zei opoe Groen. 'Je eet ze sneller dan ik kan bakken. Hoe heet je eigenlijk?'

'Jeroen.'

'Jeroen de pannenkoekenkampioen,' zei ze en ze moest lachen. 'Ga nou maar hout halen.

Dan bak ik een stapeltje nieuwe pannenkoeken voor je.'

Dat vond Jeroen een prima afspraak. Hij ging sprokkelen. Zo heette het om in het bos dode, afgevallen takken bij elkaar te rapen voor het fornuis.

Het bleek dat opoe Groen bij de molenaar in het dorp verderop had gevraagd of hij niet een hulpje voor haar wist. Daarom dacht ze dat Jeroen dat was toen hij kwam aangelopen.

Jeroen vertelde zijn verhaal.

'Broccoli? Dat is zeker nieuwerwetsigheid,' zei opoe Groen. 'Dat ken ik niet. En waarom zou je broccoli eten als je ook voor pannenkoeken kunt kiezen?'

Daarmee was Jeroen het volledig eens.

Tot zover het verhaal. De rest kun je in het boek zelf lezen. Het is via onze website te koop. Het kost € 14,25 kosten plus € 3,- voor de verzending. Dus € 17,25 in totaal. Ga naar Winkelen De inspiratie voor Jeroen de Pannenkoekenkampioen kwam van een doek van de Nederlandse schilder Gabriël Metsu (1629-1667), getiteld 'De pannenkoekenbakster' uit ca. 1655. Het hangt in een Berlijns museum.

Over de auteur en de illustrator Barbara Vandersteen is de vaste auteur van de reeks. Het is een pseudoniem van een dochter-vader-combinatie (Barbara Capel en Theo Capel). Lotte Dirks is de illustrator (zie haar website Greenhouse Prints). Ze werkt met verschillende materialen en technieken zoals stencils en raakt geïnspireerd door de natuur en koken. Haar werk heeft in Flow, Jamie Magazine en de VPRO gids gestaan.

Zie hier een samenspraak tussen Barbara Capel (B) en Lotte Dirks (L) over hun enthousiasme voor kunst, natuur, prentenboeken en meer B: Ik houd zelf erg van lezen, boeken en kunst en het leek ons leuk om ons te laten inspireren door schilderijen die we mooi vinden. Om kinderen aan te spreken, hebben we gekozen voor schilderijen waarop zij een rol spelen. Daarnaast hopen we dat (voor)lezers door het boek zin krijgen om kunst eens in het echt in het museum te gaan bekijken.

Maar Lotte, jij geeft Jeroen en de andere personages vervolgens een gezicht – hoe doe je dat?

L: Als ik een verhaal lees, ontstaat er vrijwel meteen een beeld bij de tekst. Door de dingen die Jeroen in het verhaal onderneemt, wordt zijn uiterlijk steeds duidelijker. Hij is een beetje ondeugend dus daarom vond ik het leuk om hem een bos krullen een een gezonde blos te geven. Ik vind illustraties uit de jaren '60 erg mooi. Er werd toen veel gebruikt gemaakt van zeefdruk en blokprint. Die sfeer zie ik ook voor me bij Jeroen de Pannenkoekenkampioen. Kleur vind ik heel belangrijk dus het zijn kleurrijke prenten geworden. Ik let er ook op dat elke pagina die je omslaat verrassend is, zodat je het boek vaker kunt lezen zonder dat het gaat vervelen.

B: Ja, dat is natuurlijk het leukste voor kinderen (en ouders!) – dat het boek nooit gaat vervelen. Ik heb zelf nog stukgelezen Gouden boekjes van vroeger zoals Bij Kiki thuis en De poes die dacht dat hij een muis was. Het zou leuk zijn als we veel (voor)lezers onze boeken ook stuk kunnen laten lezen.

Met een kopje thee en een koekje erbij misschien. Ik houd wel van zoetigheid, maar ook van broccoli – wat vind jij eigenlijk lekker om te eten?

L: Broccoli vind ik erg smakelijk en eet ik het liefst in een salade. Door het te stomen behoud je alle smaak en smaakt het zelfs een beetje zoet! Ik vind het ook leuk om zelf pizza te maken. En ik ben een groot ijsliefhebber. En jij zoet dus, pannenkoeken uit een eigen restaurant?

B: Pannenkoeken zijn inderdaad lekker, gewone met spek en appel en stroop bijvoorbeeld.

Misschien is het tijd voor een pannenkoekenrestaurant in een museumcafé? Zodat je daarna mooie schilderijen of andere kunst kunt bekijken.

Want we zijn ook altijd op zoek naar nieuwe inspiratie voor de Cultuurprentenboeken, bijvoorbeeld het schilderij met zusjes van John Singer Sargent. Waar moeten mensen volgens jou zeker nog eens heen?

L: Het meest indrukwekkende werk dat ik ooit gezien heb is een klassieker, namelijk De Waterlelies van Claude Monet. Dit werk is te bewonderen in Musée de l'Orangerie in Parijs. De kleuren van die schilderijen zijn zó mooi! Dat kun je verder alleen in het echt zien.

Daarnaast ben ik een groot fan van David Hockney.

Vooral zijn latere werk A Bigger Picture vind ik erg mooi Want ook ik word geïnspireerd door de natuur. Het mooie daaraan is dat ze onvoorspelbaar is. Er zijn zoveel mooie vormen en kleuren te vinden in de natuur. Het is nooit saai. Zelf heb ik ook een tuin en niets gaat zoals je het verwacht. Planten die ik met alle zorg en aandacht zaai, komen niet uit. Maar dan komt er wel ineens een hele mooie wilgenroos tussen de tegels uit. Leuk toch?

B: Ja, zeker. Ook bloesems in het voorjaar zijn weer prachtig.

Misschien moeten we zo een volgende deel in Japanse sferen maken! Maar eerst heeft Jeroen de pannenkoekenkampioen alle aandacht.

Jeroen de pannenkoekenkampioen is deel 3 van de Cultuurprentenboeken. Eerder zijn verschenen het al genoemde Van welke prins is die hond met illustraties van Elske Wiegerinck en Myrthe is een zielig meisje, getekend door Leonie Hulsman.

Beide boeken zijn nog gewoon te koop. Ga daarvoor naar onze website www.cultuurprentenboeken.nl

Theo Capel, CAPEL IDN februari 2017