interview 4
Boven: badmode rond 1920, onder: Erna Siebens in een historisch badensemble, rechts: de eerste bikini.
“Echte badmode ontstond pas na WO I” Een duik in de geschiedenis van de badmode met Erna Siebens Vandaag zijn bikini en badpak evident in onze zomergarderobe. Maar dat is lange tijd niet zo geweest. Kostuumontwerpster Erna Siebens verdiept zich al jaren in de geschiedenis van de badmode en de modegeschiedenis tout court. Zij schetst voor Jet! de evolutie van zware wollen badkleden tot monokini en string. Red. Ilse Prinsen
Erna, waar vinden we de vroegste badkleding? Badkledij was in de oudheid quasi onbestaand. In de tijd van de Romeinen werd in de thermen en rivieren naakt gebaad. Er zijn wel afbeeldingen uit die tijd, waarin vrouwen een bikini lijken te dragen. Uiteindelijk was dat echter sportkledij, bestaande uit een zeemleren broekje en een band rond de borsten uit dezelfde stof, maar niet bedoeld om te baden. Voor echte badkleding moeten we wachten tot de tijd dat men begon te kuren aan zee. Ondertussen werd in de middeleeuwen en de renaissance gewoon naakt gebaad. Rond 1550 werd er zelfs niet gebaad: men beeldde zich in dat water een te goede geleider was voor allerlei ziektes. Werd er dan niet naar het strand gegaan? Het strandleven kwam pas na 1770 op gang,
en wel in Engeland, door de opkomst van de zeewaterkuren die goed waren voor allerlei kwalen. Om echt functioneel te kunnen zijn, moest dat ook naakt. Maar denk niet dat mannen en vrouwen zomaar vrolijk het water indoken in deze preutse Victoriaanse tijd! Er waren heel strikte regels. Speciaal daarvoor werd een ‘badmachine’ uitgevonden, een rijdende cabine die het water in werd getrokken door paarden en waarbij een badman je enkele malen in het water onderdompelde. De rijken - want zij waren de enigen die zich dat konden veroorloven - gingen volledig gekleed die cabine in en trokken daar een badplunje aan: broek en hemdrok voor de mannen, en een lang wollen kleed voor de vrouwen. Dat waren vormeloze losse kleden met lange mouwen, gesloten rond de hals en reikend tot de enkels. Die bleven in voege tot ver in de 19de eeuw. Er werden zelfs
kousen en schoenen gedragen op het strand en in het water. Erg oncomfortabel allemaal! Wanneer kwam hierin een kentering? In het laatste kwartaal van de 19de eeuw ontstond voorzichtig de eerste badkleding en maakten de hemden plaats voor badkostuums. Maar die leken in niets op wat wij onder een badpak verstaan. Vrouwen droegen een knielange jurk met daaronder een broek, heel zedig. Onder die jurk werd een korset met wespentaille gedragen, soms zelfs in rubber om waterbestendig te zijn. Het kruis van de vrouw mocht zeker niet zichtbaar zijn. Ook badmanteltjes kwamen in voege. De vrouwen droegen altijd kapjes of mutsen, om zich te beschermen tegen de zon. Bruin worden was uit den boze, want dat was voor arbeiders! In de 19de eeuw verscheen ook