Wilk

Narzd wzroku Gatunki zwierząt drapieżnych mają oczy skierowane do przodu. Oś wzrokowa tworzy z płaszczyzną pośrodkową gałki ocznej kąt 30-50°, co zapewnia duże oboczne widzenie i jednocześnie pozwala na precyzyjną ocenę odległości (w przeciwieństwie do zwierząt roślinoWilki m a ja bardz o d obr z e roz winite żernych, których oczy przesunięte są na widz enie pery fe ry jn e .

Fo t . Ar t ur Tab or boki głowy, co umożliwia im szerokie, panoramiczne widzenie).

Na dnie oka znajduje się pole, które ma dodatkową warstwę odbijającą światło – jest to tzw. błona odblaskowa (tapetum lucidum). Posiadają ją wszystkie ssaki za wyjątkiem świni. Komórki błony odblaskowej powodują odbijanie i rozszczepianie promieni świetlnych, które stymulują fotoreceptory siatkówki. Poprawia to znacznie widzenie w słabym świetle. Źrenica psa i wilka jest okrągła. Komórki barwnikowe tęczówki zawierają barwnik melaninę, który chroni siatkówkę przed intensywnym światłem.

Barwa oczu określana jest przez liczbę położonych w tkance komórek barwnikowych: jeśli ich liczba jest duża, to kolor tęczówki będzie ciemnobrązowy, mniejsza ilość daje kolor żółty (pies, wilk). Fotoreceptory reagują na kwanty energii świetlnej w zakresie określonej Gł owa je st du a i m a sy w n a .

O c z y o sadz one s uko nie, długości fal. Tworzą je komórki pręciusz y stercz  d o g óry.

Fo t . Ar t ur Tab or konośne (pręciki) i czopkonośne (czopki). Pręciki to czułe receptory dla koloru czarnego i białego, czopki z kolei umożliwiają widzenie barw.

U człowieka całkowite zagęszczenie czopków na 1 mm2 wynosi ok. 300 tys., a pręcików 280 tys. Natomiast psowate posiadają prawie 1 milion pręcików i tylko 70 tys. czopków. Dlatego mają większą zdolność widzenia o zmroku i w ciemności, widzą dwubarwnie, ale są zdolne do widzenia barw pomiędzy krótkimi i długimi falami (Dusza 2002, Loeffer 2002, König i Liebich 2008).

Char ak teryst yk a i opi s g at un ku wil k

18