Nr 19/2023 (441) - 07.05.2023

dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję.»

«Kto we Mnie wierzy, będzie także

7 MAJA

Wspomnienia:

• Najświętsza Maryja Panna, Matka Łaski Bożej

• bł. Gizela, ksieni

8 MAJA Poniedziałek

Wspomnienia:

• św. Stanisław ze Szczepanowa, biskup i męczennik, główny Patron Polski

• św. Magdalena z Canossy, dziewica

• św. Bonifacy IV, papież

• św. Benedykt II, papież

9 MAJA Wtorek

Wspomnienia:

• św. Pachomiusz Starszy, pustelnik

• św. Katarzyna Mammolini, dziewica

• św. Jerzy Preca, prezbiter

• bł. Alojzy Rabata, prezbiter

• bł. Jeremiasz z Wołoszczyzny, zakonnik

10 MAJA Środa

Wspomnienia:

• bł. Beatrycze d’Este, mniszka

• św. Antonin z Florencji, biskup

• św. Jan z Avili, prezbiter i doktor Kościoła

• bł. Iwan Merz

11 MAJA Czwartek

Wspomnienia:

• św. Mamert, biskup

• św. Ignacy z Laconi, zakonnik

• święci Odon, Majol, Odylon i Hugon oraz bł. Piotr, opaci kluniaccy

• św. Franciszek de Hieronimo, prezbiter

12 MAJA Piątek

Wspomnienia:

• święci męczennicy Nereusz i Achilles

• św. Pankracy, męczennik

• bł. Juta z Bielczyn

Piąta Niedziela Wielkanocna

• św. Leopold Mandić z Hercegnovi, prezbiter

• św. German, patriarcha Konstantynopola

• bł. Imelda Lamber ni, dziewica

Wspomnienia:

• Najświętsza Maryja Panna Fa mska

• św. Serwacy, biskup

• św. Maria Dominika Mazzarello, dziewica

14 MAJA Szósta Niedziela Wielkanocna

Wspomnienia:

• św. Maciej Apostoł

Słowa Ewangelii według Świętego Jana

Jezus powiedział do swoich uczniów:

«Niech się nie trwoży serce wasze. Wierzycie w Boga? I we Mnie wierzcie! W domu Ojca mego jest mieszkań wiele. Gdyby tak nie było, to bym wam powiedział. Idę przecież przygotować wam miejsce. A gdy odejdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę powtórnie i zabiorę was do siebie, abyście i wy byli tam, gdzie Ja jestem. Znacie drogę, dokąd Ja idę».

Odezwał się do Niego Tomasz: «Panie, nie wiemy, dokąd idziesz. Jak więc możemy znać drogę?»

Odpowiedział mu Jezus: «Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie. Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście».

Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy».

Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie widzi, widzi także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: „Pokaż nam Ojca”? Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. To Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych dzieł. Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie – wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła!

Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, a nawet większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca».

Ogłoszenia parafialne

1. Przeżywamy dziś V Niedzielę Wielkanocną.

2. Rycerze Zakonu św. Jana Pawła II oraz Członkowie Rady Parafialnej przy drzwiach Sanktuarium kwestują na pamiątkowy kielich upamiętniający złoty jubileusz naszej Parafii.

3. Miesiąc maj to czas, kiedy szczególnie oddajemy cześć Matce Bożej poprzez piękne nabożeństwa majowe. W naszym Sanktuarium możemy przeżywać je od poniedziałku do piątku o godz. 17.15 w kościele, w soboty o godz. 17.30 przy kapliczce, a w niedziele po Mszy Świętej wieczornej w kościele.

4. Spotkania z dziećmi pierwszkomunijnymi będą w poniedziałek, wtorek i środę po Mszy Świętej wieczornej w kościele.

5. We wtorek Msza Święta o godz. 18.00 także w int. Stowarzyszenia Matki Bożej Patronki Dobrej Śmierci.

6. W środę Msza Święta także w intencji Rycerzy Zakonu Św. Jana Pawła II, a po Mszy Św. comiesięczne spotkanie. Zachęcamy mężczyzn do dołączenia do tego stowarzyszenia, które pomaga pogłębiać swoją wiarę.

7. W czwartek po Mszy Świętej wieczornej nabożeństwo Drogi Światła ze świecami.

8. Również w czwartek o godz. 18.00 w salce spotkanie z dziećmi, które w ubiegłym roku rozpoczęły życie eucharystyczne, a które w tym roku chcą przeżywać pierwszą rocznicę tego wydarzenia.

9. W sobotę o godz. 13.00 spotkanie dla kandydatów do Sakramentu Bierzmowania.

10. Także w sobotę o godz. 15.00 nabożeństwo pokutne i pierwsza spowiedź dla dzieci pierwszokomunijnych. Dzieci ubrane w stroje galowe przychodzą z rodzicami i krewnymi na tę modlitwę.

11. W najbliższą niedzielę, czyli 14

maja, podczas Mszy Świętej

o godz. 11.30

nasza wspólnota będzie przeżywać uroczystość rozpoczęcia życia eucharystycznego poprzez Pierwszą Komunię Świętą naszych dzieci.

12. Serdecznie pozdrawiamy wszystkich Solenizantów oraz Jubilatów tego tygodnia i życzymy Wam Drodzy doświadczenia czułej Miłości Boga.

13. Wszystkim Wam czcigodni Parafianie oraz Goście niech Pan Bóg za składane ofiary wynagrodzi błogosławieństwem w pracy i odpoczynku

ks. kan. Bogusław Gurgul - proboszcz

Harmonogram czytania Pisma Świętego dostępny jest także na stronie: www.sanktuarium.swinoujscie.pl/biblia

pl. Kościelny 1, 72-600 Świnoujście, tel. 91 321 20 32,

e-mail: kancelaria@sanktuarium.swinoujscie.pl

Biuro Parafialne czynne: wtorek i czwartek: 800 - 900 i 1830 - 1900 oraz sobota: 1000 - 1200

Konto bankowe Parafii: 67 1240 3914 1111 0000 3087 7108

Msze Święte:

- dni powszednie: 700, 730, 1700/1800*

- niedziele i święta: 700, 830, 1000, 1130, 1300, 1700

* od 1 kwietnia do 31 października Msza św. wieczorna o godz. 1800

Christus Regnat - 19/2023

• pobożni rodzice zaszczepili w niej i rodzeństwie nabożeństwo do Maryi, dlatego od najmłodszych lat spędzała czas na modlitwie

• podczas pierwszej komunii świętej złożyła śluby czystości

• została jedną z pierwszych członkiń stowarzyszenia Córek Niepokalanej

• pielęgnując chorych podczas epidemii tyfusu sama ciężko zachorowała, jednak wbrew przewidywaniom wyzdrowiała

• uczyła ubogie dziewczyny krawiectwa i chrześcijańskiego życia

• Córki Niepokalanej stały się zakonem Córek Maryi Wspomożenia

Wiernych

Maria Dominika przyszła na świat w Mornese, w Piemoncie, 9 maja 1837 r. Była najstarszą wśród siedmiorga dzieci rolników Józefa i Marii Magdaleny Calcagno. Kiedy miała 6 lat, w dniu 24 maja 1843 roku w pobliżu jej domu poświęcono kaplicę pod wezwaniem Matki Bożej Wspomożycielki Wiernych i św. Wawrzyńca. Jako dziecko wiele razy tam podążała, aby stroić ołtarz i spędzać na modlitwie wolny czas z Tą, która miała ją w przyszłości powołać na współzałożycielkę zgromadzenia zakonnego pod wezwaniem Córek Maryi Wspomożenia Wiernych.

W domu panował klimat głębokiej pobożności. Jednak we znaki dawała się bieda. Z tej przyczyny ojciec był zmuszony przenieść się do majątku markizów d’Oria i wynająć winnicę. W roku 1863 cholera zdziesiątkowała ludność. Zmarł na nią starszy brat Marii Dominiki wraz z żoną, pozo-

św. Maria Dominika Mazzarello

stawiając osierocone dwie dziewczynki. Józef Mazzarello przyjął jedną, a stryj - drugą sierotę. Tak więc już i tak liczna rodzina Marii Dominiki powiększyła się jeszcze o jedną osobę.

Pobożna matka pilnie przestrzegała, żeby wszyscy uczestniczyli w niedziele i w święta we Mszy świętej. Odpytywała dzieci, co kapłan mówił na kazaniu, by skłonić je do uwagi. Zaszczepiła w dzieciach serdeczne nabożeństwo do Matki Bożej. Nie pozwalała im oddalać się zbytnio od domu, aby ktoś nie zgorszył ich niewinnych dusz. Podobnie religijny był ojciec. Dzieci zaprawiano także do pracy, która była podstawą utrzymania rodziny. W dziesiątym lub jedenastym roku życia Marii Dominiki miejscowy proboszcz, a w przyszłości jej kierownik duchowy, Dominik Pestarino, dopuścił ją do pierwszej Komunii świętej. W 1849 r. otrzymała sakrament bierzmowania. Już w czasie pierwszej Komunii świętej Maria Dominika złożyła ślub dozgonnej czystości. Za pozwoleniem matki, w towarzystwie ciotecznej siostry, Petroneli, codziennie rano udawała się do miejscowego kościoła na Mszę świętą. W domu nie było zegara. Budziła się więc na wyczucie, często bardzo wcześnie. Kiedy zastawała kościół zamknięty, klękała przed bramą i modliła się. Bywały deszcze i śnieżyce, ale to nie zniechęcało dzielnej dziewczyny. Pokrzepiona Mszą świętą i codzienną Komunią świętą, z całym zapałem oddawała się ciężkiej, fizycznej pracy.

W roku 1858, kiedy rodzina Mazzarello była zajęta pracą w winnicy, złodzieje okradli cały dom. Ojciec, nie czując się bezpieczny na odludziu, powrócił do Mornese, gdzie zakupił skromny domek. Maria Dominika miała wówczas 21 lat. W tym czasie za zgodą proboszcza zostało założone w wiosce przez miejscową nauczycielkę stowarzyszenie Córek Niepokalanej. Maria należała do pierwszych członkiń.

W roku 1860 wybuchła epidemia tyfusu, zabierając liczne ofiary. Została nią dotknięta również rodzina stryja. Za zezwoleniem rodziców Maria Dominika udała się tam, by ich pielęgnować. Wyzdrowieli na szczęście wszyscy, ale zachorowała Maria. Jej stan był już tak dalece beznadziejny, że myślano o jej pogrzebie. Wbrew jednak wszelkim przewidywaniom wyzdrowiała, choć przez całe życie pozostała kaleką. Była tak osłabiona, że męczył ją najmniejszy wysiłek. O ciężkiej pracy w polu nie mogła już marzyć. Miała wówczas 23 lata. By nie być ciężarem dla rodziny, codziennie

chodziła do miejscowego krawca, uczyła się u niego i zarabiała. Zaczęła z czasem przyjmować do swego domu ubogie dziewczyny i uczyć je krawiectwa. Niedługo jej mieszkanie okazało się za małe; dzięki pomocy proboszcza wynajęła większe. Swoje podopieczne uczyła nie tylko zawodu, ale także życia chrześcijańskiego.

W 1860 r. na rejonowym zjeździe kapłanów w Acqui ks. Pestarino zetknął się ze św. Janem Bosko. Kiedy opowiedział mu o stowarzyszeniu Córek Niepokalanej w swojej parafii, Jan Bosko wyznał, że od dawna już nosił się z myślą o założeniu żeńskiego zgromadzenia zakonnego do pracy nad dziewczętami. Na zaproszenie proboszcza w 1864 r. przybył do Mornese. Rozpoznał, że tu właśnie powinna rozpocząć się historia nowej rodziny zakonnej. Proboszcz zakupił odpowiedni plac i wybudował na nim domek o 7 pokojach. Tam przeniosła się Maria Dominika wraz ze swoimi dziewczętami. Część pomieszczenia zajmowały dziewczęta bezdomne, część stanowiły pracownie krawieckie, a część - świetlica, w której gromadziły się dziewczęta z całej wioski na rozrywkę i pobożne ćwiczenia.

Tymczasem wystawiono kolegium dla chłopców św. Jana Bosko, który oddał je w 1872 r. dla Marii Mazzarello i jej podopiecznych. W tym samym roku odbyły się pierwsze obłóczyny zakonne, których dokonał sam św. Jan Bosko. W roku 1878 r. ułożył on regułę i dał nowej rodzinie zakonnej nazwę Córek Maryi Wspomożenia Wiernych (siostry są zwane powszechnie salezjankami).

Po śmierci ks. Pestarino w 1874 r. opiekę nad nowym dziełem powierzono ks. Cagliero, przyszłemu kardynałowi. W roku 1873 r. Rzym oddał siostry pod kanoniczną opiekę zgromadzenia salezjańskiego. Trzy lata później zgromadzenie zatwierdził miejscowy biskup. Zaczęły powstawać nowe placówki. W roku 1879 salezjanki przeniosły się z Mornese do Monferrato, gdzie mogły rozwinąć szerszą działalność. Odtąd dom ten zaczęto uważać za macierzysty.

Maria zmarła 14 maja 1881 r. Jej beatyfikacji dokonał Pius XI w 1938 r., a kanonizował ją Pius XII w 1951 r. Zgromadzenie salezjanek należy dziś do najprężniej działających zgromadzeń żeńskich.

źródło: h ps://brewiarz.pl/czytelnia/swieci/05-13c.php3

O Najświętsza Niebios Królowo, Maryjo, Matko Boża i moja Matko najmilsza! Oto ja, nędzne dziecko Twoje, w tym pięknym miesiącu Twoim, maju, przychodzę z pokorą przed oblicze Twoje i oddaję Ci wraz z wszystkimi Aniołami i Świętymi w Niebie, oraz z wszystkimi wiernymi dziećmi Twoimi na ziemi pokłon głęboki, wyznając Cię sercem i ustami Matką Bożą, Panią i Królową Nieba i ziemi!

I Dziękuję Ci z całego serca mojego za tę najczulszą macierzyńską opiekę

Twoją, którą mnie od początku życia mojego zawszę otaczałaś! Błagam Cię, o Matko moja najmilsza, racz mi wyjednać przebaczenie wszystkich nieprawości, upadków i niewierności moich, którymi najsłodsze Serce Syna Twego Boskiego, a zarazem i Twoje Serce macierzyńskie zraniłem.

Teraz za łaską Bożą postanawiam rozpocząć nowe życie i nigdy już dobrowolnie nie być niewiernym.

Uproś mi, o Matko moja najmilsza, u Syna Swego tę łaskę, abym Go z całej duszy miłował, abym z miłości ku Niemu wolę Jego świętą aż do śmierci pełnił, a potem za Twą opieką i przyczyną mógł wnijść do Nieba i miłować Go na wieki.

Amen.

Majowa do Maryi

Temat

Trzynasty Apostoł

Był uczniem Chrystusa i towarzyszył Mu od początku, od chrztu Janowego do Wniebowstąpienia. Został dobrany do grona dwunastu apostołów w miejsce Judasza Iskarioty. Był pierwszym z tych, którym udzielono władzy apostolskiej przez nałożenie rąk i od niego rozpoczyna się tak zwana sukcesja apostolska. Mowa o św. Macieju, Apostole.

Był z pochodzenia Żydem, jak wszyscy apostołowie. Wskazuje na to także jego teoforyczne imię, Ma atyah – dar Jahwe. Nie mamy o nim żadnych pewnych informacji historycznych poza wzmianką o jego wyborze w Dziejach Apostolskich. Późniejsze teksty apokryficzne są mało wiarygodne. Euzebiusz z Cezarei, żyjący na przełomie III i IV wieku, uważał Macieja za jednego z 72 uczniów, którzy towarzyszyli Jezusowi. Podobnego zdania był Klemens Aleksandryjski.

Po Wniebowstąpieniu Szymon Piotr zaproponował zebranym stu dwudziestu braciom, o czym św. Łukasz pisze w Dziejach Apostolskich, aby wybrali spośród siebie kogoś, kto by zastąpił zdrajcę Judasza. Według Apostołów Stary Testament opierał się na dwunastu synach Jakuba, a zatem i Kościół

Chrystusowy miał się opierać na dwunastu Apostołach. Przedstawiono wtedy dwie osoby: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus oraz Macieja. Wybór dokonany był przez losowanie.

Nie było to niczym dziwnym. Sprawy sporne często były w tamtym czasie rozwiązywane przez losowanie. W przypadku Macieja nie był to ‘ślepy los’, ale wyraz wiary w działanie i interwencję Ducha Świętego. Szymon Piotr

mówi o tym wyraźnie w modlitwie, która poprzedzała ciągnienie losów:

„Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą”. Św. Łukasz zanotował, że „los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów”. Słowa te stały się do dzisiaj funkcjonującym przysłowiem.

Niewiele pewnego możemy powiedzieć o późniejszych dziejach i pracy apostolskiej Macieja. Według podań miał głosić Ewangelię najpierw w Judei, potem w E opii, wreszcie w Kolchidzie, dzisiejsza Gruzja, na wschodnim wybrzeżu Morza Czarnego. Nicephorus, historyk Kościoła, tak pisze o działalności apostolskiej Macieja: „nauczał ewangelię wśród barbarzyńców i kanibali w E opii, w porcie Hyssus u ujścia rzeki Phasis. Zmarł w Sebastopolis i tam został pochowany, w pobliżu świątyni Słońca”. Być może stąd się biorą podania o tym, że św. Maciej został ocalony z rąk ludożerców przez św. Andrzeja, apostoła.

Nie wiemy jaką śmiercią umarł św. Maciej. Klemens Aleksandryjski na początku III wieku, był przekonany o jego naturalnej śmierci. Nie wiemy dokładnie, kiedy ona nastąpiła. Jedni podają rok 80 I wieku, inni podają datę znacznie wcześniejszą, wskazując na rok 50 i męczeńską śmierć apostoła.

Według tej tradycji Maciej miał być pojmany, prześladowany i skazany na śmierć przez Żydów w Jerozolimie. Tam miał zostać ukamienowany i ścięty. Według podań, cesarzowa św. Helena, odnalazła relikwie św. Macieja na początku IV wieku i przewiozła je do Rzymu. Dzisiaj relikwie świętego znajdują się w Bazylice Matki Bożej Większej w Rzymie, w Trewirze i w kościele św. Justyny w Padwie.

Św. Maciej jest patronem budowniczych, kowali, cieśli, stolarzy, cukierników i rzeźników. Jest patronem alkoholików i chorych na ospę. Wzywany jest też jako orędownik niepłodnych małżeństw i rozpoczynających szkołę chłopców. W ikonografii ukazywany jest w długiej, przepasanej tunice oraz w płaszczu. Jego atrybuty to: halabarda, księga, krzyż, ale też kamienie, miecz, topór i włócznia, którymi miał być dobity.

żródło: h ps://modlitwawdrodze.pl/patron-dnia/patroni-maja/14-sw-maciej-apostol

Cud dzięki św. Teresie od Dzieciątka Jezus

Przeniknęło ją uczucie nieziemskie, błogie; zdawało jej się, że jest na innym świecie, pogrążona w oceanie pokoju. Minęła godzina w tym stanie graniczącym z zachwyceniem. Gdy przyszła do siebie, pomyślała: „z pewnością jestem uzdrowiona!”. Przeczytaj niesamowite świadectwo uzdrowienia młodej kobiety, które zostało ogłoszone cudem kanonizacyjnym św. Teresa od Dzieciątka Jezus.

Zaledwie siostra Teresa od Dzieciątka Jezus została wyniesiona na ołtarze, spodobało się Panu Bogu okazać ludziom przez nowe i liczne cuda, że przeznaczył ją do większej jeszcze chwały. Jednym z pierwszych cudów jest nagłe uzdrowienie młodej osoby z Belgii, panny Marii Pellemans. Od października 1919 roku panna Pellemans chorowała na gruźlicę. Choroba, mająca swe siedlisko najpierw w płucach, przeniosła się wkrótce na żołądek i kiszki, chorą nękały odtąd silne boleści, tak, że mogła odżywiać się tylko płynami. W lutym 1923 roku stan jej pogorszył się. Doktorzy stwierdzili gruźlicze owrzodzenie wnętrzności. Otwarcie orzekli, że p. Pellemans jest zgubiona.

„Znajdowałam się w tym beznadziejnym stanie i blisko śmierci - opowiadała później ta młoda osoba - gdy spowiednik mój poddał mi projekt udania się z pielgrzymką do Lisieux: «Zobaczy pani, mówił do mnie, siostra Teresa uzdrowi panią». Uśmiechałam się, słysząc go tak mówiącego, gdyż przypuszczałam raczej, że Bóg chciał mnie uświęcić przez cierpienie. Zde-

cydowano się jechać w ostatnich dniach marca, ażeby chora mogła wziąć udział w przeniesieniu relikwii Błogosławionej. I choć stan jej zdrowia był z

każdym dniem gorszy, wyjechała z Belgii. Przy przybyciu do Lisieux pogorszyło jej się jeszcze. Po przyjęciu komunii świętej w kościele karmelitanek panna Pellmans dostała tak silnych boleści, że myślała, iż umiera i przez pół godziny leżała nieprzytomna. Gdy przyszła do siebie, odżyło w niej dawne pragnienie wstąpienia do Karmelu, które musiała porzucić dla choroby; postanowiła prosić o zdrowie, ażeby jak najprędzej móc iść za swym powołaniem. Nazajutrz, 22 marca, mimo nadzwyczajnego osłabienia, prosiła, ażeby ją zaprowadzono na grób siostry Teresy od Dzieciątka Jezus na miejskim cmentarzu. Znajdowała się tam zaledwie chwil kilka, gdy, jak sama mówi, przeniknęło ją uczucie nieziemskie, błogie; zdawało jej się, że jest na innym świecie, pogrążona w oceanie pokoju. Minęła godzina w tym stanie graniczącym z zachwyceniem. Gdy przyszła do siebie, pomyślała: „z pewnością jestem uzdrowiona!”. Rzeczywiście, nie odczuwała już żadnych boleści.

Ksiądz Bare e, proboszcz bazyliki Serca Jezusowego w Brukseli i inni pielgrzymi, z którymi panna Pellemans przyjechała do Lisieux, zdumieli się, widząc ją wracającą żywo i wesoło z cmentarza stromą drogą, którą przebyła przedtem z taką trudnością. Podczas posiłku ogólne zdumienie było jeszcze większe; chora, która od całych miesięcy żyła tylko herbatą, przyjmowaną z największym wysiłkiem, jadła teraz z innymi rozmaite potrawy bez żadnych trudności...

Całe pół dnia panna Pellemans spędziła, odwiedzając les Buissonnets, opactwo benedyktynek i jeszcze raz grób Błogosławionej, mimo to wieczorem nie czuła żadnego zmęczenia ani osłabienia. Nie było już żadnych wątpliwości: spełnił się cud upragniony. Czyż jesteśmy w stanie opisać radość uzdrowionej? Po czternastu latach życia, które było raczej ciągłym konaniem, zdawało jej się, że zaczyna żyć na nowo. Jak tylko powróciła do Belgii, doktor, który ją leczył, przyszedł ją odwiedzić i skonstatował, że nie ma nawet śladów dawnej choroby. W niespełna rok po tym cudownym uzdrowieniu szczęśliwa protegowana Świętej wstąpiła do Karmelu w Belgii, ukończywszy nowicjat, którego trudy zniosła z łatwością, złożyła śluby zakonne w październiku 1925 roku.

źródło: h ps://deon.pl/wiara/myslala-ze-umieraprzez-pol-godziny-lezala-nieprzytomna-nagle-zdarzyl-sie-cud,2486753

Intencje mszalne

7 MAJA NIEDZIELA

07:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 6)

08:30 † Krystyna KRZEPIŃSKA-CIOŁEK 5. rocznica śmierci

10:00 † Krzysztof TRZASKO (greg. 29)

11:30 † Anna, Franciszek, Jadwiga

11:30 W intencji Kuby z racji 4. rocznicy urodzin z prośbą o Boże błogosławieństwo

13:00 W intencji Beaty w dniu urodzin o łaskę nawrócenia przez przyczynę Sł. Bożej Rozalii Celakówny

17:00 Abyśmy wszyscy uwielbiali Boga Ojca za Jego miłość i Miłosierdzie

8 MAJA PONIEDZIAŁEK

07:00 † Stanisław BRUSZEWSKI

07:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 7)

07:30 Za konających tego tygodnia o łaskę szczęśliwej śmierci przez przyczynę M. B. Patronki

Dobrej Śmierci, św. Józefa i św. Dyzmy

07:30 † Krzysztof TRZASKO (greg. 30)

18:00 † Jarosław ZIELIŃSKI

9 MAJA WTOREK

07:00 † Stanisław WASILEWSKI, RODZEŃSTWO i RODZICÓW

07:30 † Anna, Stanisław, Andrzej SZYMANIK

18:00 W intencji Stowarzyszenia M.B. Patronki Dobrej śmierci – o szczęśliwą śmierć dla nas

18:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg.8)

10 MAJA ŚRODA

07:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 9) // 07:30 † Krystyna MALAZDRA

18:00 Intencje do M. B. Nieustającej Pomocy

18:00 Za zmarłych Rycerzy Zakonu św. Jana Pawła II

07:00 † Henryk, Hanna

07:30 † Jadwiga POPROCKA 20. rocznica i zm. z Rodziny: Paprockich i Królaków

18:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 10)

18:00 † Stanisław, Władysława (k), Antoni z Rodz. OSIECKICH, Zofia, Mieczysław z rodz.

MYŚLIŃSKICH

12 MAJA PIĄTEK

07:00 † Józefa (k), Józef, Józef

07:30 † Za dusze w czyśćcu cierpiące

18:00 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 11)

18:00 † Edward, Longina, Eugeniusz PIELESZKO, Irena, Gabriel WESOŁOWSCY, † Marek STACHOWIAK

13 MAJA SOBOTA

07:30 W intencji Parafii o pragnienie modlitwy, Ducha pokuty, pobożności i bojaźni Bożej

07:30 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 12)

07:30 Za dusze w czyśćcu cierpiące, zwłaszcza z dna czyśćca

07:30 W intencji Zofii z racji 65. rocznicy urodzin z podziękowaniem za otrzymane łaski z prośbą o Boże Błogosławieństwo, dary Ducha Świętego za przyczyną Matki Bożej

18:00 † Grażyna GROCHOWSKA

18:00 † Stanisław DROŹDZIEL 2-ga rocznica śmierci, † Józefa (k) Stanisław

14 MAJA NIEDZIELA

07:00 † Zofia, Stanisław, Agnieszka MIGAS

08:30 † Dariusz BISKUPSKI (greg. 13)

10:00 W intencji księdza Michała w podziękowaniu łaskę powołania mnie i dar sakramentu

Ducha Świętego i opiekę Maryi Matki Kapłanów

11:30 Pierwsza Komunia Święta

11:30 W intencji Kapłanów naszej parafii oraz liturgicznej służbie ołtarza o gotowość i miłość do Jezusa Eucharystycznego

13:00 Za Kacpra o nawrócenie

17:00 † Zbigniew GAJEWSKI

Wskrzeszanie żywych

„Kto wierzy we mnie, będzie dokonywał takich samych dzieł, jakie Ja czynię, a nawet dokona większych od nich, ponieważ Ja odchodzę do Ojca.”

Te słowa świadczą o tym, że mamy nieograniczone możliwości. Możemy dokonywać cudów, możemy prowadzić ludzi do Boga, możemy uzdrawiać, rozmnażać jedzenie, chodzić po wodzie i uciszać burze… W jaki sposób? Poprzez wiarę. Wiara czyni cuda. Wiara przenosi góry…

Ale czy tylko góry przenosi?

Może zamiast na chęci wskrzeszania umarłych skupmy się na… żywych. Skupmy się na sobie i ludziach, którzy są wokół nas. Wskrzeszmy żywych do świętości!

Jak? Własnym przykładem. Wybaczajmy i kochajmy.

Te zadania są niewyobrażalnie trudniejsze, gdyż wymagają od nas więcej pokory niż spektakularne widowiskowe dzieła. Są ciche, niezauważalne i niedoceniane. Sieją jednak ziarno, których owoce będzie zbierał cały świat do końca swych dni.

Chrystus na krzyżu mówił o nas – Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią. Zamiast tych słów, mógł przecież sprawić cud, jakiego sobie nawet nie wyobrażamy. Nie zrobił tego, ponieważ wiedział, że większego cudu od miłości, poświęcenia i przebaczenia nie ma.

My zostaliśmy uzdolnieni do czynienia takich właśnie gestów. Jesteśmy stworzeni do miłowania i wybaczania. Nie zmarnujmy możliwości, które dał nam Pan… Kochajmy i wybaczajmy. Każdego dnia wskrzeszajmy siebie i innych do świętości.