CHIROHZ juni 2020

ChiroHZ

www.issuu.com/chirojongensyvegem

Beste Chirotijdschrift van Vlaanderen & omstreken Verschijnt op onregelmatige tijdstippen in & rond Yvegem

juni 2020

In deze editie : Roger Brusselmans

pag 3

Chiroweekend

pag 4

Gezamelijk leven in de Paloeder

pag 12

Een beestig boeltje

pag 14

- Uw Chirogazetcolumnist ROGER BRUSSELMANS -

DESPERADOS

The Legend is Back! Of toch voor eventjes. Het is duidelijk crisis. Nu zelfs jullie chirocolumnist van vroeger gerecycleerd wordt, kan er onmiskenbaar sprake zijn van een noodtoestand.

En aldus vroeg men mij om eventjes het blad te vullen met mijn literaire hersenspinsels of met een zogenaamd coronadagboek. Nu ja, dagboek? Dat is sowieso al een moeilijke opdracht, vermits literaire goden ’s nachts leven en overdag slapen. We zijn de vampieren of vleermuizen van de literatuur. Al moet gezegd dat ik de laatste tijd allerminst geassocieerd wil worden met deze gevleugelde virusratten. Enfin, om jullie te plezieren heb ik dan maar mijn bioritme ‘ns grondig verkracht en er een “omgekeerde dag” van gemaakt. Geeuw. Ik ben vanmorgen om 11u uit mijn bed gerold. Te laat voor het ontbijt en dus maar onmiddellijk begonnen met het aperitieven. Zes Ricards later stond mijn Oekraïense huismeid bezorgd aan mijn loungetafel. “Uw eten gaat koud worden, meneer Brusselmans”, zie ze met onovertroffen sexy stem.

“Niet erg Galina”, repliceerde ik al enigszins in tipsy toestand. Ik had deze blonde deerne toch allerminst aangenomen voor haar kookkunsten. En dus ging ze weer achterwaarts zomerprei planten in mijn moestuin. Heerlijk. Ook al ben ik weliswaar geen preiliefhebber. Ondertussen lag ik languit in mijn Lafuma-zetel, die door deze Middellandse temperaturen quasi permanent is opgesteld. Ook wel deels door de Desperadoscrisis. Omdat ik de huidige benaming zum kotzen toe beu ben gehoord, gebruik ik een andere Mexicaanse biernaam om die fatale valling uit Wuhan te benoemen. Geef toe. Dat klinkt ook iets gevaarlijker en radelozer. Ik zie dan in mijn fantasiewereld virusdeeltjes met een Mexicaanse snor en een boeventronie, die met hun poncho en sombrero onze longen terroriseren. Terwijl ze luidkeels hun makkers aanporren met “Andre, andre, arriba, arriba!!!” Het lijkt mij bovendien mentaal ook dragelijker te beseffen dat een leger Mexicaanse gringo’s onder leiding van Speedy Gonzalez ons eventjes heel ziek kan maken, maar dat deze Spaanssprekende dwergmuizen al even snel in hun hangmat

achteruit zakken na 8 Tequilashotjes en dat zeker wanneer de zon hoog aan de hemel staat. Zou dat trouwens de verklaring zijn, waarom het virus afzwakt bij zomerse temperaturen? Misschien moeten wij massaal aan de Tequila? En blijkt dit dé ideale virusremmer te zijn. Ik heb eventjes getwijfeld om mijn Amerikaanse copain Donald J.T. op te bellen om hem deze medische hypothese te delen, maar zijn account bleek tijdelijk op Twitter te zijn geblokkeerd. Ik probeer het later wel eventjes opnieuw.

Ondertussen had ik van het vele denkwerk een hongertje gekregen. Ik nam mijn mondmasker en stapte naar de Pitabar op de hoek. Niet dat ik het zo heb voor deze muilband, maar ik heb gaandeweg een aantal heel praktische voordelen ontdekt van dit beschermingsitem.

Arda ontving mij met open armen. Nu ja, met open armen? Dat is uiteraard een stilistische omschrijving om aan te duiden dat ik er heel welkom was. Tegenwoordig is het heerlijk om naar de Pitabar te gaan. De lookwalmen worden professioneel gemaskeerd door de mondmaskers en ook de speekselsecreties van Arda, wanneer hij met zijn Turkse tongval uitvoerig zijn verhalen vertelt, worden deskundig opgevangen.

Ondertussen stond ik uitgebreid te geeuwen achter mijn mondmasker en geen Turkse kat die het had gemerkt. Zalig toch! Met mijn dampende Dürum Döner Kip wandelde ik naar huis. En daar kwam mijn overjaarse buurvrouw aangewandeld.

Aangezien ze als grote fan mijn boeken, publicaties en columns koopt, kon ik niet anders uit commerciële overwegingen om kort een praatje met haar te slaan. “Niet te dicht”, zei ik haar met een blik van geveinsde, medische bezorgdheid.

“Straks is jouw favoriete, literaire god er niet meer als je zo dicht komt”, zie ik licht sarcastisch en ze maakte prompt een leeuwensprong achterwaarts.

“En doe ook maar jouw mondmasker aan”, voegde ik er nog aan toe. Zo hoef ik tenminste maar naar de helft van jouw smoel te kijken, dacht ik bij mezelf. Na een vriendelijk onderonsje was haar adoratie voor mij bevredigd en zette ik mijn weg verder. Ik plofte mij opnieuw in mijn Lafumazetel. Galina was ondertussen aan een volgende rij prei bezig. Terwijl ik het godenmaal van Arda naar binnen smikkelde, zocht ik op Spotify naar de “Zangeres zonder naam” en liet “Mexico” door mijn boxen knallen. Ondertussen had ik een gemiste oproep uit de V.S. Desperados-crisis. Het kon slechter…

Speelclub weekend

Speelclub weekend Een weekendje vertoeven in de Paloeder

Vrijdag 21 februari verzamelen we om 18u aan de Paloeder.

We stapten dus naar Tiegembos om het geld te verzamelen. Toen

Na onze mama’s te hebben uitgezwaaid begon voor ons het

we aankwamen zagen we enkele gemaskerde mensen het bos in

opleidingsweekend om paraspeelclubbers te worden. Als eerste

lopen. Dit bleken handlangers van de Russische soldaten te zijn

leerden we marcheren, in formatie te staan en te groeten. Na de

die het geld probeerden te stelen. Na een hele namiddag weg

oefeningen gingen we terug naar binnen om onze slaapplaats in

te lopen van de rovers, en veel geld te verzamelen, kwamen we

orde te brengen. Eenmaal binnen merkten we dat al ons gerief

net aan 1 miljoen euro. Onze kok was gered! We stapten terug

weg was. We kregen een filmpje te zien waar sergeant K.O. en

richting de paloeder. We hadden allemaal honger als een paard.

generaal G.D., 2 Russische soldaten, vertelden dat ze ons gerief

Gelukkig hadden de koks terwijl we weg waren super lekkere

hadden verstopt. Om onze spulletjes terug te krijgen moesten we

spaghetti gemaakt. Nadat iedereen op z’n minst 2 borden had

via een escapegame de sleutel die aan het plafond hing beneden

gegeten kregen we onze kok terug? Samen met hem deden we

krijgen. Na een klein uurtje lukte dit ons. Nu we eindelijk ons

de afwas. Daarna deden we een tweede poging om de film uit te

slaapgerief hadden, begonnen we ons te installeren. Na een

kijken. Deze keer lukte het wel. Na de film kropen we snel in bed,

gevecht of 5 met de veldbedden waren we helemaal gesetteld en

want we waren allemaal moe van zo een vermoeiende dag.

konden we lekkere hamburgers eten. Om de avond af te sluiten waren we van plan om nog een film te kijken, maar aangezien er na 10 minuten al de eerste paraspeelclubber in slaap was gevallen besloten we onder de lakens te kruipen.

De volgende ochtend werden we opnieuw vroeg gewekt, en begonnen we de dag zoals de dag ervoor. Na het ontbijt trokken we allemaal warme kleren aan om het gure weer te trotseren.

We zochten een goeie plek om stratego te spelen, maar er was

De volgende morgen werden we gewekt door 3 witte duiven en

zodanig veel wind dat we bijna wegvlogen. We keerden dan maar

2 goedgezinde leiders. We kregen 5 minuten om ons kleren aan

terug en speelden binnen in de hal wat volleybal en voetbal.

te doen en gingen naar buiten. We hadden een zware dag voor

Na het eten ruimden we ons slaapgerief op en trokken we

de boeg, dus een ochtendgymnastiek was zeker op zijn plaats! Na

naar buiten, want er was een beetje minder wind. We speelden

een boterham met choco en wat ei in een badje van zout deden

stratego. Het team van leider Gilian bleek het meest tactisch. Ze

we allemaal onze legerkleren aan. We starten met de zoektocht

versloegen zowel leider Kai als kok Mathis. Als laatste activiteit

naar de sterkste paraspeelclubber. Na enkele opdrachten bleek

van het weekend werd er een eindceremonie gehouden, waarbij

Florian een heel goeie dag te hebben. Hij won dan ook het

alle speelclubbers werden gehuldigd tot echte paraspeelclub. Na

voormiddagspel, alhoewel zijn achtervolgers niet veel punten

een leuk, maar vermoeiend weekend waren we toch stiekem een

achter stonden. Na een hele voormiddag spelen knorden onze

beetje blij om ons mama weer te zien.

maagjes. Gelukkig hadden we enkele koks mee die voor ons WAP hadden gemaakt. Deze ging vlotjes binnen. Na de afwas maakten we ons klaar voor een oriëntatietocht. Opeens werden we bijeen geroepen want onze kok Mathis was vermist. Na de hele Paloeder te hebben afgespeurd kregen we terug een filmpje te zien waarin onze 2 Russische vrienden vertelden dat ze Mathis hadden ontvoerd, en dat we 1 miljoen euro moesten verzamelen.

4

| ChiroHZ | JUNI 2020

Sloeber weekend

Sloeber weekend Een weekendje vertoeven in het verre Boortmeerbeek

Op vrijdag 21 februari staan we met 15 sloebers en 2 leiders

Na opkuis en afwas organiseerde ons kokske Meulie een ware

en een kokske klaar aan de Paloeder om te vertrekken

minicantus. Na verschillende Chiroklassiekers met zijn allen te

richting het verre Boortmeerbeek. Hier zullen wij met zijn

zingen, enkele opdrachtjes uit te voeren en vele bekers water,

allen een weekendje vertoeven. Na een ietwat hectische

limonade en cola (natuurlijk zonder suiker, we moeten nog

verzamelingspoging is het gelukt alles in de auto’s te proppen

kunnen slapen) werd het tijd om in ons nest te kruipen.

en zit iedereen klaar voor vertrek. Na anderhalf uurtje rijden waarvan zo’n 15 minuutjes aanschuiven in de file rond Gent komen we toe. Eens allemaal deftig geïnstalleerd spelen we nog enkele hotdogs naar binnen, spelen we nog enkele kleine spelletjes en kruipen we al vroeg in ons nest.

Na lekker uit te slapen en onze magen terug te vullen met een heerlijk ontbijtje begonnen we aan de opkuis. Valiezen werden terug gevuld, veldbedden afgebroken en materiaal werd verzameld. Na allemaal ons steentje bij te dragen besloten we de overgebleven tijd te vullen met het voortzetten van onze strijd

De volgende ochtend worden we wakker door het zonlicht die al

met de lasertag geweren. Tegen 16u30 begonnen enkele ouders

fel door de ramen schijnt. We proppen vlug enkele boterhammen

toe te komen. Na alle valiezen terug in de auto’s te laden keerden

naar binnen, kuisen op en spelen ons eerste spel. Vandaag leiden

we huiswaarts.

we de Sloebers op tot ware soldaten. Na een korte drill en enkele oefeningen kregen we toch wel weer honger. Tijd voor heerlijke spaghetti. In de namiddag werd het tijd voor het echte werk.

Iedereen kreeg een lasertag geweer en de strijd was begonnen.

We trokken het bos in en op de bergen na konden we dit bijna vergelijken met het Ardennenoffensief. Niet veel later was het

Bedankt aan alle leden voor het fantastische weekend, ons kokske Meulie voor de lekkere maaltijden, onze chauffeurs voor het veilige voeren en halen en de plaatselijke tandarts.

Het was een topweekend. We kijken al weer uit tot de volgende zondagen waar we met zijn allen Chiro mogen geven!

zover. De eerste gewonde. Na een kleine valpartij bleek een halve tand vermist. Dat wou zeggen, tijd voor een tripje naar de tandarts. Na een kort onderzoek in Zaventem bleek het toch niet zo erg te zijn en konden we terug richting weekendplaats.

Na nog enkele vliegers gespot te hebben bij Brussels Airport en grandioos verkeerd gereden te hebben en bijna vast te komen op een parking (oeps) vonden we toch nog onze weg terug.

Hier vervoegden we ons weer in de strijd. Het nieuwe doel?

Proberen een gebouw over te nemen. We slopen door de gangen en verborgen ons in de krapste hoekjes om zo de vijand uit te kunnen schakelen. Ondertussen werd het al vrij laat en genoten we van ons avondeten.

ChiroHZ | JUNI 2020

5

Rakkers weekend

Rakkers weekend Met de trein naar Oostende!

Met de trein naar Oostende Tjoeke tjoeke tuut tuut, 17 rakkers en

door het oog van storm Dennis, onze beste vriend weet je nog?? We

2 leiders stormden Oostende binnen rond de klok van acht. Een

maakten onze eigen vlieger en stelden onze vliegkunsten tentoon op

fikse wandeling in de benen later mochten de leiders kennismaken

het strand. De vliegers hielden bij windsnelheden van 120 km/h geen

met de plaatselijke chiroleidsters van Oostende. Nadat de leidsters

stand en werden opgeslokt door Dennis. Het laatste middagmaal was

ons alle hoeken van het gebouw lieten zien konden de leden zich

aangebroken en we kuisten ons zandkasteel op! Gepakt en gezakt

installeren. We speelden nog wat slaapzakspelen en de één was al

trapten we onze stappers weer in gang richting Oostende Statie. Net

blijer om zijn bed te zien dan de ander maar iedereen kon toch de

op tijd aangekomen, want daar was de regen. De treintocht naar

slaap vatten, gelukkig. De leiders besproken hun intens beleefde

Kortrijk was toch best vermoeiend we dommelden bijna allemaal in.

eerste avond nog eens met de koks van dienst. Na een veelvoud

Eenmaal in Kortrijk werden we goed ontvangen door onze mama’s en

van 2 gerstenatjes besloten we toch onze horizontale modus op te

papa’s. Aan de reacties te horen was het weekend zeer vermoeiend.

zoeken. Zaterdagochtend was het toch heel vroeg dag. De leden

Ook de leiders hebben de week erna nog lang liggen snoozen in hun

besloten om 5u smorgens hun kelen te bezigen en de leiders duidelijk

bedje.

te maken dat ze genoeg geslapen hadden. Onze tijd was gekomen, de leiders gingen de leden opzoeken en maakten ons voor de eerste keer kwaad. Na een moeilijke ochtend konden we toch opstaan en ontbijten, we maakten ons klaar voor een hele dag fun op het strand in het bijzijn van stormpje Dennis. Hij is dat weekend een van onze beste vrienden geworden by the way. Een helse duinenstratego werd gespeeld in de voormiddag, Oostende had sinds het einde van de 2e wereldoorlog zo’n slag niet meer meegemaakt doch slaagden we erin om deze uit te vechten tegen de middag. Het werd vloed en wij bouwden onszelf een toren zodat wij onze voeten toch droog konden houden. De meeste rakkers slaagden hier niet in maar de leiders uiteraard wel!! Iets na 13u en we krijgen toch al serieuze honger de koks hadden ons al meerdere malen proberen bereiken dat de patatten al aan het overkoken waren. De maag toch ferm vol kunnen steken en wij terug naar onze geliefkoosde strand voor wat heerlijke illegale goederen te gaan verpatsen. Als echte smokkelaars bij de ondergaande zon naar het casino van Oostende getrokken en al onze winst erdoor gejast. De koks maakten voor ons een heerlijke spaghetti en die smaakte zo hard bij sommige leden dat ze niet konden stoppen met eten en hij plots terug langs de neus naar buiten kwam. We keken nog een veel te griezelige film en kropen in onze nest. Zondag, Chirodag! Chiromannen als we zijn kropen we

6

| ChiroHZ | JUNI 2020

Graag bedanken wij onze koks van dienst nog die voor een culinaire 3 daagse hebben gezorgd! Bedankt Bram, Dylan en Arne!!

Greetings form Oostende

Toppers weekend

Toppers weekend Wat een fietstocht!

Het begon al met de inschrijvingen. Algauw hadden we een

De ene ploeg had een langer verhaal dan de andere.

tiental Toppers om mee te gaan op weekend. Enkelen moesten zich nog eens bedenken en jawel… alle Toppers zouden meegaan op weekend. Maar dan was er eentje die een beetje pijn had aan z’n voet, niet kon meereizen met de fiets, maar dan toch het weekend, weliswaar in de plaaster, kon meemaken.

Vlug de draadfiguurplankjes zwart geschilderd, beetje spaghetti gemaakt en opgegeten en daarna een poging gedaan om een kampvuur te maken bij heel hevige wind. Met de hulp van Jeroom lukte dat vrij goed. Tijdens de avondvullende kwis kwam aan het licht dat er weinig Toppers over uitbeeldcapaciteiten

Dus twaalf toppers, twee leiders, veertien fietsen en een

beschikken. En ’s nachts werd er weeral gesnurkt.

pak bagage werden op vrijdagavond in de busjes gepropt.

Onder de Leiebrug in Bissegem startte de fietstocht richting Westouter. Eerst dik twintig kilometer pal tegen wind langs de Leie, daarna nog eens zoveel kilometer op en neer door de heuvels van Heuvelland. Hier en daar moest hulpmotor Jeroom ingeschakeld worden! Met de eindmeet in zicht reed Jan dan nog een platte tube. Het was al ferm na middernacht toen de 48 hotdogs werden naar binnen gespeeld. Even later snurkten alle weekendmannen de nacht in plankjes…

Even voor acht uur brouwden twee toppers een pot warme chocomelk. Na het ontbijt werden nagels in plankjes geklopt.

Zo recht of zo krom mogelijk. ’s Middags stond er WAP op de menu. Een beetje te veel appelmoes, maar dat is echt moeilijk

Zondag: weer warme chocomelk en dan luisteren naar het weerbericht, buienradar bekijken en beslissen: nee we fietsen niet naar Yvegem, maar we roepen oudleiders Kevin en Daan op om transport per auto te organiseren.

De voormiddag werd gevuld met het snijden en voorbakken van frieten, draad rond nagels binden en frikadellen braden en tenslotte opeten. Opkuisen en een klein vuur bij storm proberen in gang te houden, een beetje niet leuk zijn voor mekaar en hup een middagdutje in de auto’s en lap iedereen staat weer in de Paloeder. Tijdens de weekendevaluatie mocht iedereen de beste en de minder goede momenten van het toppersweekend naar voor brengen. Heel veel goede…

in te schatten. En ja: vergeten: de afwasser werden aangeduid via een spel dat aardig wat op ‘één jaar gratis’ leek. Niet Euro’s maar Toppies waren de dienstenmunt. Veelal stonden dezelfde makkers vooraan, wat dan ook betekende dat ze flink wat handdoeken nat hebben gemaakt.

Zaterdagnamiddag trokken vier ploegjes op zoektocht. Drie ploegen ploegden heel vlot door de natte kleigrond. De laatst gestarte ploeg, die trouwens eerst de middagafwas had gedaan, was reeds na twee kruispunten het noorden en het zuiden kwijt en belandde in de kerk van Westouter. Zij zorgden ervoor dat de leiders nogal bezorgd weg en weer vlogen met fiets en camionette. Net voor de duisternis inviel was iedereen terecht.

ChiroHZ | JUNI 2020

7

Kerels weekend

Kerels weekend Kerelsweekend 21-23/02/’20 door de ogen van..

Ons vervoer voor op weekend te gaan waren de auto’s van Pieter

van de verschillende drugs om de zoveel tijd gewijzigd. Op die

en Ruben. Het was wel puzzelen met onze bagage, want anders

manier was het een tactisch steekspel waarbij Tim uiteindelijk

ging niet alles in de twee overvolle auto’s. We wisten compleet

overduidelijk als winnaar uit de bus kwam! Proficiat Tim! Toen

niet waar of hoe ver het was. Toen we dichter bij onze eind-

we terug in ons nederig stulpje aankwamen aten we lekkere wap

bestemming kwamen moesten Allejandro, Thibo en Thomas als

als middageten. Als afwasgame speelden we een potje petanque

eerste uitstappen met zaklamp en GSM met volgende info: kerk

op het domein. ‘s Namiddags speelden we een spel waar we in 3

Oignies-en-Thiérache. Iets verderop werden ook Nathan, Sybren

groepen verdeeld werden. (groep 1: Allejandro, Thibo en Thomas,

en ikzelf afgezet met diezelfde info. En dan nog eens hetzelfde

groep 2: Tim en ik en groep 3: Nathan, Sybren en Andrès) We

voor de laatsten Tim en Andrès maar omdat Tim (weeral) niet

moesten met behulp van een stafkaart verschillende punten

goed opgelet had kregen zij geen locatie en vroeg Tim aan mij de

zoeken in beperkte tijd. Op ieder punt vond je een kleur en met

locatie die ik toen ook gaf. Mijn groep had geluk omdat Nathan

dat kleur moesten we een selfie maken en deze doorsturen naar

een lift versierde zodat we minder moesten wandelen maar die

1 van de leiders. Mijn groep en groep 3 hebben op ieder punt een

ons jammer genoeg niet erg ver bracht. Toch staken we dankzij

selfie kunnen sturen, maar groep 1 had iets meer problemen en

onze chauffeur Tim en Andrès voorbij. Uiteindelijk heeft de groep

vond niet alle punten. Wat ze wel hadden gevonden op hun tocht

van Tim tot bij ons geraakt en liepen onze groepen samen. Wij

was een verkeersbord... Na een paar uur keerden we terug naar

kwamen toe aan de kerk waar onze leiders ons stonden op te

ons huisje. Mijn groep was als eerste terug na een klein sprintje

wachten. Groep 1 was veel te ver achter waardoor Ruben hen

om voor groep 3 toe te komen. Groep 1 kwam nog een stuk later

moest ophalen terwijl wij ons rustig konden installeren en alvast

terug. Toen iedereen terug was kregen we de opdracht om op

begonnen koken. We aten pitta met niet goed gesneden broodjes

ieder punt die we hebben gepasseerd de kleur uit ons hoofd te

waardoor er veel gemorst werd. Na het eten speelden we een af-

kunnen opschrijven op ons kaartje. Natuurlijk had de groep die

wasgame met hamers om te bepalen wie er dienst had, je moest

niet alle punten heeft gezien een nadeel. De winnaars in dit spel

van achter je rug de hamer in een klein mandje proberen te goo-

waren Tim en mijzelf met maar 1 punt minder dan groep 1 en

ien wat voor de meesten een heuse opgave bleek te zijn... Nadat

groep 3 de losers als laatste met amper punten. Als avondmaal

alles was opgeruimd speelden we nog wat spelletjes als daar zijn:

aten we een heerlijke, zelfgemaakte spaghetti. We mochten van

blokus, UNO, chapeau,... Na die spelletjes zochten we ons nest op.

de leiders tijdens het eten een half bekertje bier drinken en we proefden ook eens van de rode wijn die de leiders mee hadden.

We werden gewekt door onze leiders voor een verrukkelijk ochtendmaal. Na het eten speelden we zoals gewoonlijk een spel om de afwassers te kiezen. Ditmaal moesten we de hamer op onze schoenen leggen en proberen op een houten plaatje te krijgen wat opnieuw geen eenvoudige opgave was. Na de diensten trokken we naar een mooi en groot bos dichtbij ons verblijf waar we een handeldrugsspel speelden. We kochten onze drugs bij Pieter en moesten zonder aangehouden te worden bij Ruben zien te geraken. De popo’s (tikkers) werden, net zoals de prijzen

8

| ChiroHZ | JUNI 2020

Afwasgame was ditmaal je hamer tussen je schoenen houden en in een mand proberen te krijgen. Hierna keken we toevallig naar de kampioenen omdat Lanneau plots de tv aanlegde. Goe gedaan Thibo! Na De Kampioenen speelden we nog een paar spelletjes waaronder presidenten voor wie eerst mocht kiezen tussen de verschillende desserts. Na de desserts op te eten gingen we deze keer toch wat vroeger gaan slapen dan de dag voordien.

Kerels weekend

We werden terug opgeroepen door onze leiders om een heerlijk

uiteindelijk toch met 25-21. Na het spel keerden we terug naar

ochtendmaal naar binnen te spelen en zoals de traditie het wil

ons huisje en begonnen we onze spullen terug op te bergen in

speelden we opnieuw een afwasgame met onze hamer. Deze keer

onze tassen en propten alles opnieuw in de auto’s. Eenmaal alles

moesten we op een petanque pleintje onze hamer tussen 2 lijnen

in de auto’s stapten we in en keerden we terug naar Yvegem city.

smijten. Jammer genoeg lukt het mij en Thomas dit keer niet

Na de lange terugweg kwamen we veilig aan en mocht iedereen

waardoor wij moesten afwassen. Na het ochtendmaal gingen we

terug naar huis. Voor mij was het weekend een hele leuke belev-

naar een serieus grasplein niet ver van waar we zaten. Op het

enis met een zalige bende maten en 2 fantastische leiders. Merci

grasplein werden er 2 ploegen gemaakt en speelden we knuppel

leiders om er opnieuw een super weekend van te maken!

voetbal. Pieter zijn groep bestond uit Tim, Thibo, Thomas en Allejandro. Ruben zijn groep bestond uit Andrès, Sybren, Nathan en

Bjarne Buysse

mijzelf. Het was een spannend potje maar Ruben zijn ploeg won

ChiroHZ | JUNI 2020

9

Aspie weekend

Aspie weekend Kamp Waespi 2020

Op vrijdagavond 21 februari 2020 omstreeks 20:00 verzamelden

ingen, west was oost of noord of zuid, maar zeker geen west!

13 enthousiaste aspies en 3 al even enthousiaste leiders aan

(Merci Seyns en Garez), we stopten we waar we niet mochten

de kerk van Yvegem. 16 binken die stonden te popelen om het

(dat gesmaakt heeft zeg ik u!) en hebben we enkele malen ferm

jaarlijkse aspiweekend op gang te trappen. Al snel werd duidelijk

gevloekt omdat het weeral naar boven was. Nielsie kreeg geen

wat het thema de komende 2 dagen zou zijn. De leiders hadden

eten van zijn teamgenoten en had nood aan een powernap dus

zich geïnspireerd op het tv programma ‘Kamp Waes’ en hadden

besloot hij dan maar om even in een buskot te gaan liggen. Man

dit concept omgedoopt tot ‘Kamp Waespi’. We kregen allemaal

man! Uiteindelijk, na een ganse nacht te tsjoolen kwamen de

een velcroband met onze naam op rond de arm. Wanneer we

eerste teams half onderkoeld, uitgewaaid, maar heelhuids aan

deze afdeden moesten we naar huis en was ‘Kamp Waespi’

op de eindplek omstreeks 5:20 en nee dit is geen typfout om 5:20

afgelopen. Een dikke merci aan de mama van Loïc hiervoor!

op zaterdagochtend na een volledige nacht fietsen zijn de eerste

Iedereen kwam tot het besef dat dit geen lachertje ging worden…

groepen gearriveerd! Wanneer ook het laatste team rond 6:30

Leiders Louis, Garez en Seyns verdeelden ons in 4 groepen en we

veilig en wel aangekomen was op de weekendplaats in Flines-

kregen elk een eigen codenaam: Alpha, Beta, Charlie en Delta.

lès-Mortagne (Noord-Frankrijk) praatten we nog kort even na

Consternatie allom wanneer bleek dat leider Louis zou aanslu-

over onze belevenissen en besloten we de veren op te zoeken.

iten bij de laatste groep. In tegenstelling tot leegaards Garez en Seyns besloot hij dus samen met ons de tocht af te werken op een oranje vrouwevelo. De deltamannen hadden er dus een 4de man bij. Dat dit geen pleziertochtje ging worden had iedereen toen al door. Vooraleer we op ons stalen ros mochten jumpen werden onze rugzakken eerst nog gewogen en iedereen die minder dan 10 kilo meehad kreeg enkele ‘poid morals’ mee. Ook kregen we ‘overlevingsrantsoen’ mee in de vorm van conserven. Kwestie om vannacht geen honger te krijgen werd ons nog meegedeeld. Nadat we alle info gekregen hadden vertrok team Alpha gepakt en gezakt vol goede moed met hun stalen ros op weg naar ??? Niemand wist het. Later vertrokken ook team Beta, Charlie en Delta. Er werd van ons verwacht de weg te vinden naar onze weekendplaats a.d.h.v. coördinaten, vage beschrijvingen en kaarten. Ook de wind speelde een grote rol, storm Ciara was in form! Alsof dat nog niet genoeg was kan ik jullie verzekeren, heel warm was het ook niet. Nadat team Alpha na 20km noodgedwongen afscheid moest nemen van Alexander besloten ook zij hun tocht met 2 man te hervatten. We reden een tiental malen compleet verkeerd wegens fout aangegeven windricht-

10

| ChiroHZ | JUNI 2020

Drie uurkes later was het alweer tijd om op te staan en werden we gewekt door een nogal irriterend filmke (thanks Seyns). We concludeerden dat iedereen nog leefde en namen een uitgebreid ontbijt. Na onze stutjes met choco naar binnen gespeeld te hebben deelden we ons op in 2 teams om de strijd met elkaar aan te gaan in een potje levend stratego. Het team van leider Louis won na bijna 3 uur spelen de slag om Flines-les-Mortagne. Euforie alom in het winnende kamp waar Maarschalk Boekuit en Generaal Kunnen uitblonken met enkele strategische meesterzetten.

De teleurstelling bij het andere kamp was slechts van korte duur want zoals een groot korporaal ooit zei “meevechten in den oorlog is belangrijker dan winnen!” Ondertussen was het al 14u30 en begon iedereen zijn maag weer ferm te grommen. Siebe Ovaere begon gretig aan het middagmaal en de rest discussieerde nog even verder over het spelletje stratego met een aperitiefje in de hand. We aten heerlijke kalkoenschnitzels met rijst en vooral heel veel ketchup. Een maaltijd om te onthouden! We konden maar geen genoeg krijgen van al die rivaliteit en gingen opnieuw op pad. Deze keer elk met een

Aspie weekend

zelfgemaakt paintballgeweer. Na enkele uren paintballen en vele

opzoeken. Dan rest er mij alleen nog ons leiders te bedanken.

herstellingen later werden nog enkele schietoefeningen uitgevo-

Een welgemeende en dikke merci om ons opnieuw een on-

erd waarbij Niels een goed mikpunt bleek te zijn. Zijn power-

vergetelijk weekend te bezorgen! Het is eentje voor nie zere te

napke van vannacht in het buskot had duidelijk zijn vruchten

vergeten! Aspi zijn dat is pas leven!!!

afgeworpen want hij gaf geen krimp, wa nen beir! Vooraleer we terug mochten genieten van een welverdiende aperitief stond

Jasper Coussement

de ‘milling’ nog op het programma. Maak u maar geen zorgen, iedereen kwam hier heelhuids uit en we waren zelfs nog zo fris om gezamenlijk verse spaghetti klaar te maken. Andermaal Siebe Ovaere (who else??) maakte het fornuis onveilig. De avond was reeds lang gevallen, maar nog geen bedtijd. Een weekend zonder quiz, dat is geen weekend!! En wat voor een quiz, onze kennis werd sterk op de proef gesteld, maar ook onze ogen en oren kregen de volle kost. Ook onze blazen hoefden ook niet te klagen en de tijd vloog voorbij, geestig dat was. Omstreeks 3:00 besloten we, licht tegen ons goesting, toch om voor de tweede maal de veren op te zoeken. Deze keer werden we op een rustige manier gewekt en ontbeten we opnieuw uitgebreid. Het was al laat en al spelend begonnen enkelen van ons al aan het middageten. De potten stonden op het vuur en een grote meerderheid van de aspies besloot een ouderwets potje voetbal te spelen. Het mooie pleintje bleef niet lang groen, want het gras maakte al gauw plaats voor modder. Ideale omstandigheden dus om een spelletje pottestampen te spelen! Anderen bleven binnen om te manillen en jawel u raadt het al, Siebe Ovaere stond opnieuw paraat om een heerlijke maaltijd voor te bereiden! Goe kok! Merci Siebe, theeft gesmaakt (ook nen dikken merci natuurlijk aan zijn helpers). We aten snel ons bordje leeg want wap geraakt er altijd wel in en begonnen aan den opkuis. Vele handen maken licht werk en rond 16:00 konden we opnieuw gepakt en gezakt terugkijkend op een schitterend weekend vertrekken richting het thuisfront (deze keer wel allemaal met de auto). Eenmaal aangekomen in De Paloeder en alles gelost te hebben bleven enkelen nog hangen om wat na te praten. Anderen gingen snel hun bed en/of douche

ChiroHZ | JUNI 2020

11

Gezamelijk leven in de Paloeder

Gezamelijk leven in de Paloeder Een verslag over de leefweek

Zondag 8 maart:

Maandag 9 maart:

We schrijven zondagavond rond de klok van 20u. De leefweek

Rond de klok van 5 gaan de eerste wekkers af. Ik moet er zelf ei-

begint dadelijk en ik ben weer grandioos te laat. Het verwondert me

genlijk maar om 8u uit, dus probeer ik nog wa te slapen. Tevergeefs

dan ook niet dat het vrij stil is als ik mijn spullen aan het uitladen

zo blijkt. Want die eerste wekker was nog maar het begin. Tussen

ben nadat ik arriveerde.

5 en 7 gaan er zowat ieder half uur 1 à 2 wekkers af. De ene al wat

Na het binnenspelen van nen half koude hotdog, krijg ik fantastisch

luider dan de andere, maar slapen zit er echt niet meer in. Na enkele

nieuws. Voor de werkweek begint mag ik mijn vuile kleren aandoen

uurtjes ‘snoozen’ en mij talloze keren te hebben gedraaid in mijn

en een rugzak vullen met 15kg aan bucht.

slaapzak besluit ik ook aan m’n dag te beginnen. Na enkele boter-

Niet veel later bevinden we ons in een scène van een of andere

hammetjes met choco naar binnen gespeeld te hebben vertrek ik

massa-kidnapping uit Taken 2. We werden uit het busje geschopt in

richting Gent. Een heftige schooldag van niet minder dan 2 uur later

de wijde omgeving rond Willy Naessens zijn hoofdzetel. Een kleine

keer ik terug richting thuisbasis. Na de middag begint het werkvolk

7km van de Paloeder dus.

die al vrij vroeg gedaan heeft met werken binnen te komen in onze

Leiders Thijs en Gilian hadden een leuk spel bedacht waarbij wij

Paloeder. We spelen enkele uurtjes GTA V en de tijd vliegt voorbij en

dmv een app die we dienden op te zetten iedere 5min onze locatie

voor we het weten is het al tijd om het avondmaal naar binnen te

met hen deelden. Op die manier hadden ze een perfect zicht op

spelen!

waar iedereen liep en konden zij ons opjagen met hun soft-guns. We begonnen onze vluchtroute quasi met de volledige groep samen en

Dinsdag 10 maart:

liepen recht naar onze thuisbasis, De Paloeder. Ik, Michael Scènes,

7u wekker loopt af, miljaarde! 5 verrukkelijke pannenkoeken naar

besloot het de organisatie echter niet al te makkelijk te maken, dus

binnen spelen en hops, in het paasei op weg naar het werk. Na en-

begon ik de ziel uit mijn lijf te lopen. Door al mijn enthousiasme is

kele uren ‘doen alsof’ we aan het werken zijn spring ik opnieuw in

mijn badeend (deze hadden we een ganse week nodig) helaas in

mijn paasei (een prachtig witte citroën C3) op weg naar de Paloeder

de gracht getjaffeld, rip Frankie. Ik goot kort erna mijn drank uit

om de leefweek voort te zetten. Een lekker maaltijd later stond er

en het was game-on. Met een kleine ommetoer, dwars door de

nog een supertoffe activiteit op ons te wachten. Met een origineel

natte velden van Tiegem kwam ik uitgeput aan bij café Trapkes.

verdeelspelletje werden we in duo’s verdeeld. Wat zullen de organi-

Hier, op het asfalt, was ik kwetsbaar. Dat besefte ik maar al te goed.

satoren nu weer uit hun mouw schudden? Bierpong! Beestig! Na

Ik had geen flauw idee dat de jagers net op dat moment ook rond

enkele rondjes spelen tegen de verschillende ploegjes, bleek dat de

Tiegemberg ah speuren waren achter wat lekker wild en ik stormde

duo’s Tuur/Garez en Jerom/Seyns het sterkst voor de dag kwamen.

Tiegemberg als een gek naar boven. Dit was echter m’n doodsteek,

De halve bekertjes bier minderden snel in een spannende finale,

want ik liep recht in de armen van de jagers. Pief poef paf uit de

maar er kan altijd maar 1 team winnen. Deze keer waren dit Tuur en

autoruit, ik was geraakt! Een lijfstraf was mijn deel. Een ketel met

Garez. Na nog wat nakaarten over de beslissende worpen zochten

10 liter verf was mijn deel. Stappen maar! Desondanks het feit dat

we ons warm nest op.

ik geraakt werd, ik heel veel later toekwam dan de rest en ik flink uitgeput de werkweek ging inzetten, was het toch een meer dan geslaagde opening van de leefweek! Nice one Thijs en Gilian!

12

| ChiroHZ | JUNI 2020

Gezamelijk leven in de Paloeder

Woensdag 11 maart:

deuren sluiten, scholen gingen dicht, thuiswerken was de norm en

06u20: Mijn gsm maakt een hels lawaai, normaal zou ik mij een

de jeugdwerking moest tijdelijk z’n deuren sluiten. Geen zondagse

ongeluk verschieten wanneer een alarm mij met de volumeknop

chiro-namiddagen meer, geen vrijdagse leidingskringen en dus ook

wijd open wakker maakt, maar door het bijna verplicht dragen van

geen leefweek meer.

oordopjes, althans, als je nog een oog wilt toedoen tussen al die snurkers, valt het allemaal wel mee. “Zijn die vogels nu al wakker?”

Vrijdag 13 maart:

vraagt Tuur, die aan de overkant van het rakkerslokaal ligt te slapen

Na een nachtje slapen werd aan de ontbijttafel beslist om de

zich luidop af. Vaneigens niet, tis nog donker antwoord ik hem,

leefweek met onmiddellijke ingang stop te zetten en dat de Paloeder

het zijn de vogelgezangen van mijn wekker (het gaat hier om het

tegen vrijdagavond volledig diende opgekuist te zijn.

deuntje ‘spring’ die je op alle OnePlus toestellen kan terugvinden)

De Covid-19 maatregelen zorgden ervoor dat de studenten geen zak

die je hoort.

meer te doen hadden, dus gameden we een ganse voormiddag tot

Ik trek m’n werksokken aan en ga de ontbijttafel gaan inspect-

het spelletje GTA ons de keel begon uit te hangen. We besloten om

eren. JACKPOT! Jan heeft wederom heerlijk verse pannenkoeken

op visite te gaan bij verschillende leiders op de werkvloer. Na enkele

gemaakt! Breakfast of champions noemen ze zoiets ook wel eens.

bezoekjes trokken we naar de plaatselijke frituur en aten daar ons

Na enkele heerlijke pallullen naar binnen gespeeld te hebben is het

buikje rond. Na de middag zetten we onze bezoeken verder, maar

tijd om m’n Volvo in 6de versnelling te steken richting Gent. Na een

deze keer zonder Thijs en Kai. Deze twee hadden andere plannen…

dagje bureauwerk is het tijd om terug naar de Paloeder de tsjeezen.

Raf en ikzelf (Gilian) besloten dan maar om met z’n tweetjes op pad

Een heerlijk avondmaal en afwasspelletje later vergaderen we er

te gaan.

nog wat op los. Het is eens iets anders, zo’n leidersvergadering op

Wij hadden nog niks opgevangen van het nieuws dat de leefweek

woensdag.

stopgezet diende te worden, maar na een telefoontje van Jan waarin hij het één en ander uitlegde over wat er aan de ontbijttafel

Donderdag 12 maart:

beslist was geweest trokken Raf en ikzelf terug naar de Paloeder om

Een dag die waarschijnlijk bij iedereen nog een belletje doet

aan de Grote Opkuis te beginnen! Dit varkentje kregen we met z’n

rinkelen. Vanavond stond in het teken van onze promo voor ons

tweetjes niet gewassen, dus besloten we onze lieftallige vriend-

aankomend feestweekend. Paloeder Feest zou opnieuw een schit-

innetjes op te roepen om een handje toe te steken. Vele handen

terend gebeuren worden waarbij de Yvegemnaar zijn beste werpt-

maken het werk licht weetjewel. Super hard bedankt hiervoor!

echnieken opnieuw aan de buitenwereld zou mogen tonen tijdens de 10de editie van de Viking Kubb en waar het lokaal zangtalent kon floreren op de tonen van ‘Fire’ op ons karaoke-podium. De leiding was al enkele uurtjes naarstig bezig met het tekenen en uitzagen van een heus Viking-leger toen plots een speciale persconferentie van Premier Wilmes volgde. Hierop werden de lockdownmaatregelen ten gevolge van de Covid-19 pandemie dewelke 24 uur later reeds van kracht zouden gaan voorgesteld. Alle horeca moest z’n

Om de leefweek toch in schoonheid af te sluiten besloten we met de ganse leidingsploeg nog een vislasagne naar binnen te spelen bij Jerom thuis. Na wat nabespreken trok iedereen huiswaarts. Het was een week vol geweldige activiteiten en momenten die we samen als leidingsploeg mochten beleven. Nogmaals een dikke merci aan Gilian en Thijs om dit jaar de leefweek te organiseren!

Volgend jaar geven we er opnieuw een lap op!

ChiroHZ | JUNI 2020

13

Een beestig boeltje

Een beestig boeltje De waakbeestjes van de Paloeder

Het zijn bewogen tijden. De ganse wereld kreunt onder mo-

Naast liefde en euforie was er echter ook verdriet tijdens de af-

menteel onder een pandemie en ook in ons zwijnskot waren de

gelopen weken.

afgelopen weken heel wat nieuwtjes te sprokkelen. Deze willen we jullie uiteraard niet onthouden, dus hierbij een verslag van wat er zich de afgelopen weken/maanden zoal heel afgespeeld bij onze beestjes.

Mijn wederhelft was al eventje erg ziek en hij in een diepe slaap terecht gekomen. We missen onze beer nog iedere dag. Het gaat je goed in de varkenshemel René. RIP! Samen met mijn biggen en onze beste vriendin tante Clodette hebben we dit verlies een

Het was een periode vol liefde, avontuur, blijdschap en verdriet.

plaats gegeven.

Zo ben ik, Margritte, moeder geworden van 3 prachtzwijntjes, twee mannekes en een vrouwtje. Deze prachtige biggen zijn het resultaat van mijn passionele relatie met René. Om onze liefde extra in de kijker te zetten hadden we de bevalling op 14 februari AKA Valentijn uitgerekend.. Samen met mijn man René hebben we onze nakomelingen tot 3 stevige biggen opgevoed. Het zijn echte rakkertjes hoor, want het liefst van al spelen ze in de modder tot ze van kop tot teen vuil zijn. Wanneer verzorger Rafje ons komt bezoeken aait hij ze altijd over hun volle buikjes. Daar genieten ze heel erg van.

Over tante Clodette gesproken. Ook zij voelde de lentekriebeltje in haar buik. Ze is sinds kort namelijk een LAT relatie begonnen met de haan van de buren. Dat is me er eentje hoor! Na maanden flirten vanop afstand heeft hij eindelijk de ballen gevonden om eens op ons Clodette af te stappen. Het gaat blijkbaar goed tussen die twee, want Clodette heeft hem zelfs al enkele keren uitgenodigd om bij ons te komen eten.

Telkens de haan hier op visite komt boft hij enorm over het eten.

We hebben dan ook het geluk over een stelletje topverzorgers te beschikken! Merci gasten, we komen hier niks tekort! Elke dag krijgen we vers water en een heerlijk gevarieerd menu. Soms krijgen we zelfs een taartje als dessert. LEKKEEEER!!!s

14

| ChiroHZ | JUNI 2020

Een beestig boeltje

Oh! Heb ik jullie al voorgesteld aan onze nieuwe buren? We noemen ze Belle en Bertha. De twee koeien van leider Jan zijn naar de weide tegenover ons verblijf verhuisd. Zo een lieve beesten zeg!

Altijd plezant om eens een babbeltje te slaan met die beesten. Op gepaste afstand natuurlijk! Ook wij dienen ons aan de social-distance regels te houden. Moesten we ons nu niet in deze Covid-19 crisis bevinden had ik ze zeker al eens uitgenodigd. Dat zou misschien wel wat krap worden in ons kot...

Nu we het over de verhuis van onze nieuwe buren hebben, ook wij hebben hier met een heuse verhuis gezeten. Onze jongste twee sjarels besloten de tijd rijp om het warme nest te verlaten. Ze zijn nu op vrijersvoeten op een boerderij in Nevele. Ze sturen mij iedere week brieven waarin ze over hun avonturen schrijven. Naar het schijnt hebben ze daar nog meer buren dan hier. Ze schrijven over emu’s, konijnen en zelfs kamelen! Jawel, KAMELEN! Ge weet wel, die beesten van in de woestijn! Den dichtste woestijn die ik ken ligt aan zee. Zo ver van huis dat die mannen zijn zeg!

Ziezo, nu zijn jullie weer helemaal up-to-date! Jullie horen opnieuw van ons in het volgende gazetje! Tot dan!

Knorrige groetjes van Magritte, Stella en tante Clodette

ChiroHZ | JUNI 2020

15

www.fb.com/chirojongensyvegem www.chiroyvegem.be Chirojongens Yvegem De Paloeder Pastoor Verrieststraat 44 8570 - Ingooigem Dit krantje werd met veel liefde voor alle Chirofanaten en enthousiastelingen geschreven.

Wacht gerust nog even om ermee de haard aan te wakkeren. De Chiro Yvegem redactie.