Klinker-2000-1 by Chirojeugd Vlaanderen

•••

Woensdag 23 augustus 2000 1ste jaargang nr. 1 • 8 pagina’s

de Klinker T I J D E L I J K

D A G B L A D

VAN 22 TOT 28 AUGUSTUS te DOURBES

NIEUWS OVER ‘HET LEVEN ZOALS HET IS’ OP KRINKEL 2000 EN DE REST VAN DE WERELD PRIJS: 10 FRANK (0,25 EURO) • NED. 0,7 GULDEN - LUX. 10 FL - FRA. 1,66 FF • EINDREDACTEUR: ZEGER VAN BESIEN • UITGAVE: CHIROJEUGD VLAANDEREN • KIPDORP 30 - 2000 ANTWERPEN • ABONNEMENTEN: OP DE VERBONDELIJKE KAMPKRING • ADVERTENTIES: (060)37 87 73 • REDACTIE (060)37 87 73 • E-MAIL: CHIRO@XS4ALL.BE • OPLAGE VANDAAG: 1.500

Krinkel 2000 van start te Dourbes Dourbes eigen berichtgeving Eindelijk ! Na maanden van voorbereiding en ongeduldig aftellen is Krinkel 2000 officieel van start gegaan. Vanuit alle hoeken van het land zijn duizenden chiromensen samengestroomd om een week lang intens samen te leven in Dourbes. Krinkel is het grootste bivak dat chiro nationaal organiseert, zo groot zelfs dat alle verbonden en gewesten meer dan hun steentje moeten bijdragen om alles te doen lukken. Praktisch houdt dit in dat elk verbond instaat voor één of meerdere kampkringen. Toch betekent dit niet dat men de hele krinkel niemand van buiten z’n eigen verbond ontmoet: de meeste

activiteiten zullen immers plaatsvinden in geografisch gemengde leefgroepen. Ook tijdens de drie vorige krinkels was dit reeds zo. Krinkel is ondertussen al aan zijn vierde editie toe. Deze krinkel is wel de eerste die niet in het domein Hoge Rielen te Lichtaart doorgaat. Toch zijn er dit jaar 2100 krinkelaars. Ter vergelijking, in 1995 waren er 2500, in 1990 ongeveer 1900 en in 1982 waren het er 1100. Naast de nieuwe locatie zijn er dit jaar ook enkele andere nieuwigheden die opgesomd kunnen worden als de drie krinkelprincipes: soberheid, procesmatigheid en participatie. Meer hierover lees je in de rest van deze krant…

AANKOMST TE MARIEMBOURG Omstreeks tien voor twaalf rinkelde het belletje van de spoorwegovergang in Mariembourg. Het verkeer mocht even halt houden om plaats te maken voor de krinkeltrein, en meteen was ook de Krinkel ingeluid. Piepende treindeuren gleden open, telkens een chiromens, telkens een rugzak. Het stationspleintje was algauw bevolkt met een eerste lading van 800 jongeren (volgens de organisatoren, de rijkswacht houdt het op 650), gretig om de Krinkel mee te maken. Nog twee treinladingen zouden volgen. Er waren deelnemers met trechters op hun hoofd, met de rugzak in de kruiwagen, met lange jassen, met de gekste hoofddeksels, beladen met muziekinstrumenten, maar vooral de blauw-rood-beige combinatie bleek erg in trek te zijn. Onder een overtuigende zon werden de eerste welkomstwoorden en afspraken gecommuniceerd. Na de omschakeling naar de krinkeltijd (12 uur wordt 13 uur), en de uitleg over wat er te gebeuren stond, werd een

stevige fles champagne ontkurkt voor een symbolische toast op een goede Krinkel. Na het inleveren van de treintickets kon de tocht voortgezet worden, te voet deze keer. Met de spoorwegbrug als eerste hindernis, en gewapend met een krinkelbrooddoos ging de massa richting eindbestemming: de krinkelweiden. Die liggen ondertussen steeds ongeduldiger te wachten op een onvergetelijke chirozesdaagse ZVB

HORDEN CHIROMENSEN STROMEN HET STATIONNETJE VAN MARIEMBOURG IN. VOOR ZES DAGEN ZAL DE BEVOLKING VAN VIROINVAL VERDUBBELD WORDEN.

Brusselaars doen het met de boot Brussel - Gisteren omstreeks half elf voeren Jan Plezier en zijn 2 zusterboten onder de brug nabij het Saincteletteplein door. Niks bijzonders, ware het niet dat ze bijna 250 Brusselse krinkelaars aan boord hadden die van Brussel naar Luttre (nabij Charleroi) voeren om de Krinkel in te zetten. Tien uur varen is natuurlijk niet niks,

maar er was genoeg animatie voorzien om er een plezierige tocht van te maken. De passagiers van de verschillende boten namen het tegen elkaar op in een spel met 36 verschillende opdrachten. Er moesten niet alleen vissen gevangen worden, maar er viel ook een mol te ontmaskeren. Er werd niet alleen gespeeld, de Brusselaars hielden zich ook met

serieuzere zaken bezig. Rector Jo, professor in de chirologie en zijn expedietieteam zijn nl. op zoek zijn naar de mythe van Haroen. Waarschijnlijk moeten ze daarvoor terug naar het Gallische tijdperk. De eerste opgravingen vonden plaats in Luttre, maar het eigenlijke onderzoek zal vermoedelijk in Dourbes worden plaatsvinden. KOB

Verder in deze krant De trechtertochten Over de Krinkel De zangstonde De terreinen Internationaal De K3 van de Chiro

p. 2 p. 3 p. 4 p. 5 p. 6 p. 7

de Klinker

23 augustus 2000

Dutten geblazen op Krinkeltrein 1 Denderleeuw- De West- en OostVlamingen hadden duidelijk een zwaar dagje achter de rug. Behalve het wervelende animatieteam van kampkring Nestwarmte en een rondtrekkende accordeonist was het verbazingwekkend rustig op de krinkeltrein Torhout-Mariembourg. De krinkelaars met opstapplaats Denderleeuw leken dan ook bijna een slaaptrein op te stappen. Behalve rugzaklopen, bank klimmen en een gezellige keuvel was er weinig te beleven. Steven Cool van Chiro Westrozebeke had in ieder geval een goed excuus: ”Gisterenavond is alles wat uitgelopen. We hadden een zware fietstocht in de kuiten en zijn pas na middernacht in ons bed kunnen kruipen. Deze morgen moesten we er al om 6u weer uit. Iedereen is dus een beetje moe.” Hier en daar worden de schuchtere liedjes en bij het naderen van Mariembourg stijgt de spanning duidelijk ten top. (KOB)

Sjorpalen en een massa hard labeur liggen klaar voor de opbouw van de West-Vlaamse kampkringen. Het totaal van voorbereidingen ter plaatse duurde een kleine week.

Te land, te water, maar toch niet in de lucht Antwerpen - Twintig deelnemers van gewest Pol vertrokken dinsdagmorgen vanuit Kapellen voor een stevige wandeling van 13 kilometer. Wat zou het volgende vervoermiddel zijn waarmee ze zouden reizen? Pronostieken van de deelnemers gingen van een helikopter tot een duikboot. Aan de Schelde gekomen werd het snel duidelijk: iedereen stapte op de overzetboot naar Doel. De rare vragen die we hoorden stellen hadden te maken met het themaverhaal: iedereen had een personage toebedeeld gekregen (Haroen, de zeemeermin,…) en de anderen moesten dit door vragen proberen te ontfrutselen. De tocht ging verder door de Doelse velden waar de groepjes ook nog verrast werden met een auto vol skeelers. Na wat wiebelige pogingen ging het verbazend goed vooruit!

Pintje pakken

West-Vlaanderen fietst, rolt, stapt, vlot de Krinkel in!

Kempen - Na wat zoekwerk vonden we dan toch nog een groep mensen: gewest Zilato had er net een tocht per kayak van vijf uur opzitten. Ze voeren van Retie naar Herentals en gunden zichzelf een frisse pint in de gezellige blokhut-taverne langs de oevers van de Nete. Als je dus mensen ziet die hun bestek nog met moeite naar hun mond weten te brengen…

Vol enthousiasme startte Chiro WestVlaanderen op diverse plaatsen de Krinkel. De vier kampkringen werkten verschillende programma’s uit. Met uiteenlopende vervoermiddelen kwamen de chirogroepen samen op vier eindplaatsen, elk via een ander tochttechniekje, zoals met cassetterecorder, een fotozoektocht of een heus ‘Scotland Yard-spel’. Het crisiscentrum van dit laatste spel bevond zich op het verbondelijk secretariaat Merelzang in Roeselare, waar de

Eén twee chachacha Mechelen - Dinsdagavond maakte gewest Heist danscentrum Walkiers te Lier onveilig. ‘’Zij-sluit-zij-rechtsachter-en-terug, chachacha-linksvoor-enterug, en nu allemaal op muziek.’’ klonk het van de geduldige leraar. Er was nog genoeg energie over na een ingenieus stadsspel en een tochtje naar de chirolokalen waar ze zouden overnachten. De sfeer zat er al helemaal in, niet in het minst door de danskoppels die bij gebrek aan vrouwen, uit twee mannen bestonden. Op die manier werd het voor Jan, die wegens een gebroken enkel aan de kant zat, ook een bijzonder leuke avond.

HET WEER

spanning te snijden was. Drie telefoonlijnen en uitgelaten operatoren zorgden voor een drukte van jewelste. “We kregen 40 telefoons op een kwartier tijd!” De deelnemers reageerden massaal, tot grote opluchting van de organisatoren. “Leve de gsm, maar op Krinkel zetten we hem wel af hoor!” Via een systeem van opdrachten per telefoon dienden de groepen elkaar uit te schakelen om zo een grote stoet te vormen. En of WestVlaanderen geweten zal hebben dat de Chiro op pad is! Een greep uit de opdrachten: drie chauffeurs in een tankstation kregen een gratis verwenbeurt, Pater Lievens stond er op het marktplein van Moorslede mooi verkleed bij en de leiding kwam op voor ‘de rechten van de spechten’. Overal waren de reacties op de tocht uiterst positief. “Wel lastig, want ik zit voor het eerst dit jaar op een fiets!” In de late namiddag stonden op de verzamelplaatsen uitdagingsspelen, massa-

spelen of een grote krinkelspelen centraal. Een zangstonde met optreden mocht niet ontbreken. In Waregem zorgde de West-Vlaamse gelegenheidsgroep ‘Strobalote’ voor chiroplezier. Een barbecue bij dit uitstekende weer sloot de avond passend af. Krinkel, we zijn in aantocht. KL

Het dagboek van Katrijn & Nathalie

morgen donderdag Morgen verwachten we vrijwel helder weer, met temperaturen van 8 tot 24 graden. De wind komt uit het noord-noord-westen. We krijgen een zacht briesje, rond windkracht 2. Ideaal Krinkelweer dus!

overmorgen vrijdag Vrijdag wordt het licht bewolkt, met temperaturen tussen 9 en 23 graden. De wind draait naar het oost-noord-oosten, en het blijft windkracht 2. Het blijft gelukkig wel droog.

overovermorgen zaterdag Zaterdag bereiken de minimumtemperaturen 10 graden en krijgen we rond het middaguur 24 graden. Het blijft licht bewolkt, de wind neemt toe tot windkracht 3 en komt uit oostzuid-oostelijke richting. We verwachten nog steeds geen regen.

Liefste krinkeldagboek, 22 augustus, 9u30. Aan de kades van ‘t Brussels kanaal bruist het al van ’t chirovolk. Amai, de verbondsploeg en de gewesten hebben er hun werk van gemaakt! De “trechtertocht-op-zijnBrussels” is een specialleke, drie – grote! – boten verschepen ons van Brussel tot in Luttre. Vandaar trekken we dan morgen verder met de krinkeltrein. Onze boottoch zal

9uur 52 minuten en 47sec duren, à peu près dan toch. Lang misschien, maar... niet getreurd, voor animatie is gezorgd. “Eén tegen allen” op een boot betekent opdrachten als “vang een vis” of “haal een schepnet vuil uit het kanaal”. Aan uitdagingen als “ga allemaal op alfabet, leeftijd, ...” staan wordt een andere dimensie gegeven. Naar de verstekeling aan boord zijn we nog steeds op zoek. Een uurtje of vier verder, zeven sluizen en eigenlijk niet zo heel veel kilometers zijn de

reacties van “Cool, met den boot, origineel.” Omgeslaannaar “Leider, is het nog vèèèèèèr?” Krinkel 2000, eindelijk is het zover. De verwachtingen zijn hoog gespannen: veel nieuwe mensen leren kennen, en ook oude bekenden terugzien. Volk zal er in elk geval genoeg zijn. We kunnen er ons niet echt een beeld van vormen: verbond Brussel – ongeveer 200 man, wa nen hoop – en dit nog eens x10, dat is pas Krinkelen! Katrijn (chiro Kester) en Nathalie (gewest Zizo), verbond Brussel PS: oude bekenden = TTB’ers 97, we are looking for you!

de Klinker

23 augustus 2000

Bivakthema op Krinkel Haroen en de Zee van Verhalen Geen chirobivak zonder bivakthema. Op de Krinkel volgen we de avonturen van Haroen en de Zee van Verhalen, een verhaal van Salman Rushdie.

et is voor kinderen geschreven, maar zoals met zoveel van dat soort verhalen is het zeker interessant om het als volwassene te lezen, er zitten een boel verborgen boodschappen in. Haroen is een jongetje dat samen met zijn vader in een heel sombere stad woont. Zijn vader is verhalenverteller en hij is zowat het symbool van de creativiteit middenin de grijsheid. Haroen komt terecht op een planeet, een maan eigenlijk, waar creativiteit hoogtij viert. Ze wordt bedreigd door het donkere, het sombere, hetgeen gesymboliseerd wordt door de Meester-Zwijger aan de donkere kant van de maan. Die geeft geen inspraak aan de mensen, er is geen overleg en er heerst een spreekverbod. Aan de lichte kant van de maan gaat het er heel anders aan toe: de mensen zijn er creatief en vertellen verhalen. Ze overleggen veel, en hoewel alles er soms chaotisch lijkt en lang duurt, blijkt dit toch de beste manier te zijn. De themawerkgroep voor de Krinkel was eerst van plan om zelf een verhaal te maken; een aantal sprookjes met verwijzingen naar het nieuwe jaarthe-

ma, de chiromethoden, en de chirowaarden. Maar eigenlijk kan je in het boek heel wat gelijkenissen met de Chiro vinden. Chiro is dan de lichte kant van de planeet, en de donkere kant is dan “de rest van de wereld die wij moeten redden”. Bovendien springt Haroen op het einde in de Zee van Verhalen en dat maakt dan natuurlijk grote krinkels op het water: het past perfect als krinkelthema. Toch kan het thema door de verschillende verbonden op een totaal andere manier benaderd worden. Ils Van Roosbroeck van de themawerkgroep: “Aan het verhaal zelf hebben we weinig gedaan. We hebben aan de verbonden een korte inhoud bezorgd, zodat ze het op hun eigen manier kunnen uitwerken. Vanuit nationaal hebben we het eigenlijk nog niet zo veel gebruikt, behalve dan voor de naamgeving van de kampkringen, krinkelpunten, de bruggen enzovoort. We dachten dat de verbonden en de gewesten dit beter konden uitwerken dan wij, en dat het weinig zin zou hebben als wij alles zouden voorkauwen. Op de kampkringen zijn hier en daar toch al constructies opgetrokken in oosterse stijl, en ook de namen op de bordjes zijn op het thema geïnspireerd. Ik verwacht wel wat spectaculaire dingen, hoewel ik eigenlijk niet vind dat een thema moet ‘aanslaan’. Het is vooral belangrijk dat iedereen er een herinnering aan over-

Storm en regen gaven de krinkelopbouw een aparte kleur. De weersvoorspellingen voor de komende dagen wijzen de hele andere richting uit, maar een tentharing wordt nooit te diep geklopt.

houdt en dat het de mensen iets bijgebracht heeft; dat ze misschien eens nadenken over de waarden die er inzitten. Dat is veel belangrijker dan of het aanslaat of niet.” MS/ZVB

Een thema komt niet zomaar uit de lucht vallen. (een duiveltje wel) Haroun and the Sea of Stories (1990) is een kinderboek van de beruchte Brits-Pakistaanse schrijver Salman Rushdie. Hij schreef het boek voor zijn kinderen in een moeilijke periode. Rushdie haalde zich een doodsvonnis van de Iraanse Ayatollah Khomeini op het lijf voor zijn boek The Satanic Verses (1988). Dat is een boek waarin de schrijver zijn fantasie de vrije loop laat en zijn personages in een wirwar van religieuze fantasieën laat terechtkomen. Het begin is fameus: een vliegtuig ontploft boven in de lucht en terwijl de hoofdfiguur naar beneden stort, verandert hij langzaam in een duiveltje. Gaandeweg verzeilen de personages ook in de ontstaansgeschiedenis van de Islam. Om maar te zeggen waarover het boek gaat... Khomeini vond – zonder het boek te lezen – dat het verhaal niet door de beugel kon. Rushdie werd gedwongen om als kluizenaar verder te leven en verzeilde in een writer’s block. In 1990 brak hij de stilte met Haroun and the Sea of Stories, een kinderboek van een schrijver voor volwassenen. Opnieuw is het verhaal een stroom van fantasierijke personages en toestanden, die op één of andere manier allemaal te maken hebben met Rushdies ervaringen met de onmogelijkheid nog te kunnen fantaseren, te vertellen en te schrijven. Rushdie heeft zichzelf uitgebeeld in verschillende sprookjesachtige figuren: Rashid, Princess Batcheat, Prince Bolo, en natuurlijk Haroun zelf. EDS

Krinkel is een zelfbouwpakket Geen Scouts, geen Kajotters, geen K.S.A., geen Landelijke Jeugd, geen niks nougabollen te bespeuren op de weides van Dourbes. Alleen blauwbeige-rode bewegingskledij! En toch is Krinkel 2000 geen bivak vóór chiroleiding! Neen, het moet in de eerste plaats een bivak dóór chirofreaks worden. Tenminste, als we Erik Beatse, lid van de Pedagogische –oef!- Leiding, mogen geloven. Krinkel 2000 heet een participatief bivak te zijn. Het kind moet natuurlijk een naam, maar waarom werd er gekozen voor dit soort bivak? “Mmmm, moeilijke vraag”, kreunt Erik zachtjes, ”de term participatie kwam er oorspronkelijk niet echt bij kijken. Bij de eerste gesprekken over Krinkel 2000 werd wel al meteen een belevend bivak vooropgesteld. Het mocht geen cursus worden waar alle blokken reeds bij aanvang vastliggen. Neen, liever een bivak dat de deelnemers doorheen de 5 dagen zelf mee bepalen en maken. We willen dat het hun Krinkel wordt. Iedereen dus bij het gebeuren betrekken en ook heel wat verantwoordelijkheid bij de deelnemers leggen en dan kom je vanzelf bij participeren of ‘deelnemen aan’ uit.”

Zelfbouwpakket Participatie, gemakkelijker gezegd, dan gedaan. Met meer 2000 man beslissingen nemen. Het klinkt nogal heel utopisch. Erik:” Ik denk dat we inderdaad nogal wat dagen tekort zouden komen. Laat ons zeggen dat we het ietsje ander hebben bena-

derd. Meer als Krinkel zelf ‘maken’ , in de zin dat je de Krinkel van de andere deelnemers mee-maakt en dat kan op veel manieren. Zowel op je kampkring als in je leefgroep, op een verbondelijke activiteit of op tocht met een toevallig gevormd groepje. Sommigen zullen misschien nog raar opkijken dat er verwacht wordt dat ze als deelnemer op bivak mee verantwoordelijkheid moeten opnemen, maar we zijn ervan overtuigd dat actieve leiding niet enkel wil consumeren, dat ze meer verwachten van een echt leidingsbivak. Als je wil, wordt Krinkel een waar zelfbouwpakket! ”

Krinkel geen eiland Het participatie-experiment dat Krinkel uitgewerkt wordt, is geen losstaand evenement worden. De bedoeling is dat de Krinkel-ervaringen doorsijpelen in de brede chirowerking en als het even kan in de hele samenleving. Daarom moet de Krinkel én plezant én leerrijk worden. Erik: ”Het samenleven met z’n allen, het voortdurend keuzes maken, het leefgroepavontuur, de activiteiten, de slotmomenten,… we hopen dat het iedereen bijblijft en frisse ideeën en enthousiasme bijbrengt. Het moet de leiding even doen stilstaan bij zijn eigen chirowerking en bij zichzelf. Op die manier kan Krinkel een meerwaarde inhouden voor iedere deelnemer, voor elke plaatselijke groep en voor de grote Chiro als beweging. Hoe dan ook, je hoort er volgend werkjaar zeker nog veel meer van! “ Ah ja? KoB

CHIRO IS BEREMACHTIG! Ik ben beremachtig. Ik tel heel veel leden, prachtig. Ik ben een kwik die een rakker zoent. Ik ben een leider die zijn heem boent. Ik ben een tocht door het bos. Ik ben met de hele leefgroep smullen van een broodje smos. Ra, ra, ra, wie ben ik? Chiro is inderdaad mijn naam. Is er momenteel één iemand in Dourbes die niet weet wat Chiro is? Dezer dagen stroomt Chiro gewoon door onze aderen! Maar wat is het nu precies dat Chiro tot Chiro maakt? Het zal je een verdomde zorg wezen als je straks samen met meer dan 2000 man en vrouw je keel staat hees te schreeuwen of als je met de vrienden van kampkring heerlijk ligt te chillouten na een dagje stappen. En toch zijn er mensen die zich met dergelijke vragen ledig houden. Ze komen drie keer per maand bij kaarslicht samen op de zolder van Kipdorp om zich te buigen over de zin en onzin van Chiro. Heel serieuze mensen, die vrouwen en mannen van de Pedagogische Leiding. Na maanden snuffelen in dikke boeken boordevol

wijsheid kwamen ze tot de slotsom dat drie methodes aan de grondslag van ons Chiro-zijn liggen: de gemeenschapsgerichte, de participatieve en de intuïtieve methode. Uw krinkelkrantreporter waagde zich in de krochten van Kipdorp 30 en wist wijsvrouw Elke De Winter strikken, die ons deze moeilijke woorden in gewonemensentaal uitlegde. Elke: “Veel uitleg hoeven deze methodes eigenlijk niet, want onze werking is er week na week van doordrenkt. Neem de gemeenschapsgerichte methode. We gaan ieder jaar met alle afdelingen op bivak en binnen onze afdelingen staat groepsvorming centraal. Ieder van ons is anders, maar toch proberen we met iedereen rekening te houden. Ook in de leidingsploeg is de ploeggeest heel belangrijk. En als chirogroep proberen we toch ook gemeenschap te vormen met onze omgeving. De participatieve methode dan. We zorgen ervoor dat onze leden een inbreng hebben in het programma. Evaluaties nemen eveneens een belangrijke plaats in en onze leden krijgen de kans om mee vorm te

geven aan leefregels die een vredevol samenleven mogelijk maken. We stimuleren onze leden om verantwoordelijkheid op te nemen, niet alleen in de Chiro, maar ook in de samenleving. En de intuïtieve methode tenslotte. Tja, dat is misschien veel gemakkelijk op te merken als buitenstaander dan als insider. Chiro straalt gewoon een heel eigen sfeer uit. We hebben onze eigen symbolen, rituelen en stijl, misschien wel onze eigen taal. Je hoeft maar een andere chirogroep tegen te komen en je voelt je onmiddellijk verbonden, ook al ken je die mensen van pluim noch haar. Het is ook genieten van de natuur, van de stilte, van kunst, van elkaar. Als je er even op let, dan zal je die methoden voortdurend zien terugkomen in vele zaken die je hier op Krinkel doet en beleeft. En dit is ook de bedoeling, want bij het in elkaar boksen van deze Krinkel hebben we bewust voor deze methodes gekozen als middel om van deze Krinkel op en top Chiro te maken. Maar dat had je ook al gemerkt zeker?” “Ah, dat is hier dus geen Jamboree?” KOB

krinkelement

Krinkelement is miniparlement Het middel bij uitstek tot participatie op Krinkel moet het dagelijkse Krinkelement worden. Beschouw het als een parlement waar iedere leefgroep na een gegronde discussie met de andere leefgroepen een activiteitenpakket voor de volgende dag toegewezen krijgt. Aan de hand van parameters (actief, creatief, competitief,…) moeten de leefgroepen de activiteiten onder elkaar verdelen. Iedere leefgroep zendt dagelijks zijn afgevaardigde en dan moet die maar zien overeen te komen met de anderen. Hopelijk een ware ronde tafel en geen slagveld! Erik Beatse: “ Eigenbelang zou in ieder geval niet de doorslaggevende factor mogen zijn. Als je rekening houdt met de anderen dan zorg je er voor dat elke leefgroep op je kampkring tenminste één maal zijn eerste keuze krijgt, dan draag je zorg voor de slaaptenten waarin je plots moest schuilen voor de regen, …. Als je wilt dat Krinkel slaagt voor iedereen in je leefgroep, dan betekent dit dat je er samen voorstaat, dat je samen beslissingen moet nemen en discussies doorstaan. Participatie is dus meer dan inspraak hebben in grote beslissingen en recht hebben op het verdedigen van je eigenbelang. Het algemeen belang moet altijd belangrijkst zijn.” KoB

de Klinker

23 augustus 2000

Het nationaal zangmoment

Meer smaakmaker dan spraakmaker Dit had een interessant interview over het nationale zangmoment moeten worden. Maar de vrees van elke journalist – dat de persoon die tegenover hem zit niks interessants wil vertellen – werd deze keer geïncarneerd door Steven Wouters, die zowat alles weet over de nationale zangstonde van morgen, maar … Klinker: Steven, kan je ons wat meer vertellen over het nationaal zangmoment van donderdag? Steven: Eigenlijk niet, maar allez … Klinker: Naar het schijnt hebben jullie een bijzondere plaats gevonden om met 2000 man samen te zingen. Steven: Ja, we gaan zingen in een natuurlijk amfitheater. Klinker: Klinkt goed … Steven: Dat dacht ik ook. Klinker: En gaan jullie dan zonder geluidsversterking werken – kwestie van de sobere-krinkelgedachte in ere te houden? Steven: Nee, maar dat moet je eigenlijk niet in de krant schrijven … Klinker: Goed, iets anders dan … is het eigenlijk een themazangstonde?

Steven: Nee, maar er is wel een thema. Klinker: Kan je daar iets meer over vertellen? Steven: Nee. Klinker: Is er eigenlijk iets dat je wél kan zeggen? Steven: … Klinker: Wel? Steven: Ik denk diep na…. Klinker: Ja … en …? Steven: We gaan het Afwaslied zingen. Klinker: Fijn. Echt niks beters om onze lezers te doen uitkijken naar dit eerste nationale moment? Steven: Schrijf maar dat ze zich kunnen verwachten aan de enige echte chiro-proms. En je kan misschien nog iets zeggen over onze wedstrijd en het doe-het-zelflied. Meer was er niet uit zijn neus te peu-

Droge voeding kassa Krinkel Een vrachtwagen van de Delhaize leverde eergisteren een immense hoeveelheid eten, netjes verpakt per verbond. Wat we zeker niet te kort zullen komen, is sla. De welwillende leverancier had echter een klein taalprobleempje dat ervoor zorgde dat er nu in plaats van 15 kroppen, maar liefst 15 bakken van elk 12 kroppen (d.w.z. 180 kroppen!) in de voorraadtent gestockeerd liggen. De kookploeg denkt de toestand op te lossen door op het slavertje ‘croques Dourbes’ te serveren… Ook knoflook kan blijkbaar voor taalproblemen zorgen. De bevoorradingsploeg had per honderd man 3 knolletjes knoflook gerekend, maar de leverancier heeft ervoor gezorgd dat er per honderd etende monden 3 kilo knoflook beschikbaar is – genoeg om een hele Krinkel lang elke maaltijd knoflook te eten. Zo zie je maar hoe taalproblemen onrechtstreeks ook voor geurhinder kunnen zorgen.

teren, dus zullen we de DartA-wedstrijd nog maar eens extra in de kijker zetten. Iedereen heeft wellicht het wedstrijdformulier in handen gekregen, maar voor wie dat gemist heeft: Wil je je talent als songschrijver of ster kenbaar maken aan al wat krinkelt en je tekst door 2000 man/ vrouw gezongen krijgen? Aarzel dan niet om een fantastische strofe uit je pen te schudden en ze door te geven aan de doe-het-zelf-lied-wedstrijdverantwoordelijke van jouw kampkring. De beste teksten worden gezongen op het nationale zangmoment. KC

DE BEVOORRADING BIJ DE NEUS GENOMEN. 70 kilo knoflook was net iets te veel.

De zonderlinge zondagsrijder zegt:

KIP KIP HOERA. ZONDAG ZETTEN WE DE RODE HAAN OP HET DAK. 4

23 augustus 2000

Dourbes krijgt nieuwe brug

De zoektocht naar een terrein Wat bracht de Chiro in de Ardennen? En waarom dan precies, of all places, Dourbes, zo’n klein dorpje, waar drieduizend man extra een hele belasting voor de bevolking zou veroorzaken? En als er in België nauwelijks grootgrondbezitters zijn, van wie is dan het terrein? Met welke praktische problemen kreeg Chiro te kampen bij het vastleggen van het kampeerterrein?

Dourbes – Op zondag 19 augustus werd in Dourbes (Viroinval) de ‘Waargebeurd’-brug om 20.00 uur officieel geopend voor het publiek. Afgevaardigd bestuurder Jef Van Den Audenaerde (63) overhandigde tijdens de openingsceremonie de schaar aan bruggenbouwer Jan Claerhout (34), waarmee deze het rood-wit lint doorknipte. De plechtigheden vonden plaats in het kader van het krinkelbivak van Chirojeugd-Vlaanderen. Een flinke delegatie chiromensen was dan ook bij de officiële inhuldiging aanwezig. De ‘Waargebeurd’-brug overspant de rivier Viroin op een hoogte van ongeveer 2,5 m en moet de bevoorradingssite met de nationale kampkring verbinden. De 30 m lange metalen constructie is een uniek ontwerp van bruggenbouwer Jan Claerhout. Hij werd de eerste van 150 kandidaten in een wedstrijd uitgeschreven door Chirojeugd-Vlaanderen. Uitvinder is hij naar eigen bescheiden mening niet, maar wel constructie-expert. Jan: ”Laat ons zeggen dat ik professioneel constructiebouwer ben. Ik beperk me niet tot bruggen, maar ik

de Klinker

achter de schermen

verdiep me in constructies allerhande. Ik moet wel zeggen dat het bouwen van deze brug niet zonder problemen verlopen is. Op papier een perfecte constructie, maar door het regenweer van de laatste dagen was het waterpeil zeker 30 cm gestegen. Daardoor konden we de poten moeilijk op de grond zetten. Maar mijn mannen en vrouwen – ik werd continu omringd door een 6-tal medewerkers – hebben 2 dagen lang goed werk geleverd en ik denk dat we trots mogen zijn op onze prestatie.” Op de vraag of de brug wel 100 % veilig is, antwoordde Jan positief, maar toch ook niet helemaal. “De brug is op en top betrouwbaar, als er tenminste aan bepaalde condities voldaan wordt. De brug mag nooit door meer dan 20 mensen tegelijk betreden worden, lopen en springen is absoluut uit den boze en fietsen moeten aan de hand. Zoniet staan wij niet in voor de gevolgen.” De ceremonie kreeg nog een extra feestelijk tintje: Jan en zijn vrouw Michèle werden 15 dagen geleden de ouders van een flinke dochter Mitzi (4,2 kg). Langs deze weg wenst de Krinkelkrant het jonge gezinnetje een dikke proficiat toe. KOB

We legden deze vragen voor aan Annick Werkers, één van de krinkelvrouwen die er van in den beginne bij betrokken was. “In maart ‘99 bleek het op het vastgelegde kampeerterrein in de Oostkantons plots niet meer te kunnen. De boer had praktische problemen om al zijn koeien voor een week een ander onderdak te geven. Nog onoverkomelijker was het feit dat het vertrappelde gras

niet meer gehooid zou kunnen worden en dat de dieren dan in de winter geen eten zouden hebben.” Dat maakte een nieuwe zoektocht ook nog wat spannender. Welke boer met veel grond zou die problemen niet hebben? De weiden en velden in de vallei van de Viroin in Dourbes waren al wel bekend. Vele boeren verhuurden hun grond immers al in de zomer als kampterrein, en hier had ooit al eens een Aspitrant plaatsgevonden. Het bleek echter niet gemakkelijk te zijn om hier een definitief contract vast te krijgen. Gelukkig moest niet met alle grondeigenaars persoonlijk een contract afgesloten worden. Zij werden vertegenwoordigd door één man, Fontaine, die alle afspraken coördineerde en als contactpersoon functioneerde. Toen ook de besprekingen met de gemeente rond waren, de politie en de brandweer hun goed-

keuring hadden laten blijken, stond Krinkel 2000 op de agenda van… de gemeenteraad van Viroinval. We zijn dan al september 1999. Gelukkig keurde die het project goed. Waarom de Hoge Rielen niet meer werden gekozen? Omdat de Chiro meer de nadruk wilde leggen op avontuur, een echt tentenkamp wilde en ook om gewoon iets anders te doen. “Het terrein hier is wel wat kleiner. Daarom zullen in principe de activiteiten plaats vinden buiten het kampterrein, over een oppervlakte van 36 km2. De leefgroepen zullen dus meestal een hele dag het terrein verlaten. Enkel voor een paar activiteiten waarvoor veel materiaal nodig is, zijn er activiteitenweides voorzien. En zo zal deze Krinkel alleen al door de locatie toch wel anders worden dan de voorgaande.

Hoe de terreinen krinkelklaar werden gemaakt Voor de bereikbaarheid op een redelijke tijd ■ Er werden twee extra bruggen gebouwd. Een derde geplande brug kwam er niet omdat er geen vergunning voor gekregen werd. ■ Voor de rest wordt alleen gebruik gemaakt van bestaande paden en wegen.

Voor de veiligheid ■ Er werd een gedetailleerd plan uitgetekend met alle tenten waarop brandgangen vrij gelaten werden. Het plan werd aan de brandweer

bezorgd. Zij kunnen dus in een mum van tijd elke kampkring bereiken.

Voor de communicatie tussen de kampkringen ■ Omdat er in Viroinval nauwelijks gsm-bereik is, lukte het eenvoudigste en meest voor de hand liggende netwerksysteem niet. Chiro probeerde extra masten te laten plaatsen, maar dat mislukte uiteindelijk (omdat er op het kamp geen reclame gemaakt wordt). ■ De oplossing werd geboden door

het ABL, het Belgisch leger. Zij kwamen hier veldtelefoons installeren en stopten 8 km telefoondraden in de grond. Het systeem werkt op een lekker ouderwetse manier, met een centrale die de verbindingen moet maken.

Om de zware materialen op elke grond te krijgen ■ Er werd een beroep gedaan op de bereidwillige medewerking van de plaatselijke boeren.

ENKELE EIGENENAARS AAN HET WOORD

Marie Jottrand Eigenares van de vierkantshoeve (redactielokaal) en de weide van Reinaert. “Jullie zijn erg goed georganiseerd: overal wegwijzers, een grote parking voor de medewerkers, een brief voor de dorpsbewoners en dan die voorbereidingen die al zo lang bezig zijn. En jullie glimlachen zo veel!”

Jean-Noël Fontaine Hij maakte de afspraken met de andere eigenaars en de mensen van Roeland, Antwerpen en de nationale medewerkers slapen op zijn weides. “Jullie verdubbelen het aantal inwoners van de acht dorpen van Viroinval!” “We hebben geen problemen met zo’n groot kamp: het zijn allemaal leiders, dus die hebben genoeg verantwoordelijkheidszin. Het is trouwens maar voor een korte periode.”

Mevrouw en meneer Georges Eigenaars van het terrein van Mechelen. Overdag is René Georges postbode, voor en na melkt hij zijn koeien, met de hand. “Het is goed dat mensen ons dorp leren kennen. Zo is er hier iets te doen: onze kinderen laten het kamp graag zien als er bezoek is. We hebben er geen probleem mee kampeerders water te brengen, hen onze diepvrieskist te laten gebruiken of hen hun gsm’s te laten opladen. Wat ons wel stoort is nachtlawaai. Maar daar zullen we nu wel geen last mee hebben, zeker?”

Kris Van Geel Jonge boer uit Korbeek-Dijle (in de buurt van Leuven), uitgeweken naar Dourbes wegens plaatsgebrek in Vlaanderen. Eigenaar van de West-Vaamse velden. “Ik verhuur regelmatig velden, maar dan voor kleinere groepen. Zo’n grote groep is nu wel goed, maar in juli hadden jullie mijn weides niet gekregen: de koeien kunnen er nadien niet meer op.”

Maurice Gaye Eigenaar van de nationale zangweide en een West-Vlaamse wei. Een man met een fenomenaal visueel geheugen die voor ons alle eigenaars op de juiste weiden plakte. “Ben moi, je suis content moi.”

de Klinker

regionaal - internationaal

23 augustus 2000

Wespen bedreigen verbond Mechelen Wat een droom moest worden, was bijna uitgegroeid tot een drama voor het verbond Mechelen. Gelukkig voor de krinkelaars konden Natalie Verlinden en Sofie Maes erger voorkomen. Bij het verspreiden van de tenten over het kampterrein vonden deze dappere vrouwen een nest wilde wespen aan de rand van het bos. Wilde wespen

zijn kleiner, maar steken harder dan hun grotere soortgenoten. Om 10.30 uur werd het nest ontdekt en om 11.15 uur was het eenkoppig team van de brandweer van Couvin al ter plekke. Die had meer dan 1 uur nodig om het kwaad uit te roeien. Dank je, Natalie en Sofie. (KoB)

Interculturele communicatie loopt niet van een leien dakje. Chiro wil over grenzen heen kijken. De beweging is lid van de internationale koepelorganisatie FIMCAP en wil zich dan ook vooral door internationale uitwisselingen een deeltje van de grote wereld voelen. Op hét chiroevenement van het jaar mag het internationale aspect dan ook zeker niet ontbreken. 7 dagen intensief samenleven met mensen uit verschillende werelddelen is wel heel leuk en leerrijk, maar ook waanzinnig moeilijk. Interculturele communicatie dreigt wel eens spaak te lopen. De buddy’s kregen dan ook een speciale vorming. Miet: ”Internationale gasten belanden soms in voor hen totaal onvertrouwde situaties en dit kan wel eens tot paniekreacties leiden. Ze weten bijvoorbeeld wel dat ze in een tent moeten slapen, maar ze weten niet echt wat het is en als het dan nog eens constant regent, tja, daar kunnen wel

DE ZUID-AFRIKAANSE DELEGATIE KWAM ALS LAATSTE AAN OP HET PLEIN VOOR HET NOORDSTATION IN BRUSSEL. ZE KWAMEN DAN OOK VAN VER.

Van Maltese kaas tot Nederlands tuinhuisliedje.

eens problemen van komen. Of twee keer per dag brood eten; we hebben al gezien bij de Zuid-Afrikanen dat dit moeilijk kan liggen. Ze worden dit beu en op eten en op comfort wat. wassen en slapen betreft kunnen mensen echt wel afknappen. Ik heb dat ook gemerkt toen we met Vlamingen naar Zuid-Afrika trokken. Daardoor kan het leefgroepproces bij ons wel wat anders verlopen dan in de andere leefgroepen. Ook de manier waarop wij hier werken zal vaak heel confronterend zijn. Afrikanen kijken heel anders naar een hoofdleider dan wij hier. Het ontbreken van een begeleider, die alles voor het zeggen heeft, zal misschien wel verwarrend werken. Hopelijk worden zulke dingen dan ook bespreekbaar binnen de leefgroep. Op zo’n moment komt echte interculturele communicatie op gang. En dan pas wordt het interessant!” KoB

Brussel – Gisteren verwelkomde de Chiro haar internationale krinkelgasten aan de uitgang van station Noord in Brussel. Met een groot stadsspel in de binnenstad en een blitse FIMCAP Nominations Awards in het SintNiklaasinstituut in Anderlecht trok de internationale kampkring haar Krinkel 2000 op gang. Bienvenidos en Bélgica.

Krinkel is een wereldkamp Dourbes–Johannesburg–Asunción– Krinkel is grensverleggend. Zeker op kampkring ‘Drijvende Tuinman’, waar het werkelijk nationaliteiten tellen is. Chirojeugd-Vlaanderen heeft haar broers en zussen uit alle hoeken van de wereld in Dourbes uitgenodigd. “Hier zullen zeker 3 continenten vertegenwoordigd zijn,” vertelt Miet Timmers, voorzitster van de Internationale Commissie (IC) aan onze correspondent ter plekke, ”en als alles goed loopt, hebben we met de Filippijnen ook een vierde continent – en dat zou uniek zijn voor de Krinkel. Als je internationaal bezig bent, dan weet je altijd pas op het allerlaatste moment wie er echt zal komen.”

zelf subsidies bij de Europese gemeenschap, de Vlaamse overheid en de provincies en gemeenten bijeenzoeken. Dit is niet gemakkelijk, maar wel gelukt. Het is ook niet gemakkelijk om mensen te mobilise-

Hiermee legt Miet meteen de vinger op de wonde van internationale jeugdsamenwerking. Het bekomen van visa voor België en het bijeenzamelen van geld om vliegtuigtickets te betalen is niet altijd evident. “Bij de organisatie van dergelijke uitwisselingen voel je pas hoe sterk burcht Europa is. Men is bijvoorbeeld heel weigerachtig om Oost-Europeanen binnen te laten, omdat men enorm vreest voor mensensmokkel. Een ander probleem is het vinden van subsidies. Het zijn enkel de WestEuropeanen die instaan voor het betalen van hun eigen vervoersonkosten. Voor de anderen moeten we

Anders en toch ook niet

Hier zullen zeker 3 continenten vertegenwoordigd zijn en als alles goed loopt, hebben we met de Filippijnen ook een vierde continent.

ren. Je kunt niet zomaar uitnodigingen verzenden en dan wachten tot mensen zich inschrijven. Er wordt heel veel gecommuniceerd via e-mail en zo.”

Desondanks hebben de mensen van de IC goed werk geleverd. Ze trommelden een mooie internationale crew bijeen. Als alles meezit, zullen 14 nationaliteiten samen tafelen in de reftertent van kampkring ‘Drijvende Tuinman’. Een 50-tal buitenlanders uit Afrika (Zuidelijk Afrika), Amerika (Paraguay, Chili), Europa (Denemarken, Duitsland, Nederland, Spanje, Zwitserland, Albanië, Litouwen, Letland, Oekraïne) en wellicht Azië (Filippijnen) zullen 7 dagen lang kwistig met hun Belgische vrienden uitwisselen. Voor het eerst zoveel internationale gasten op een

Krinkel, couleur locale verzekerd dus. Miet: ”Het zal bij ons natuurlijk anders dan anders zijn, maar toch wijken we niet zo af van het algemeen krinkelconcept. Verschillend is dat we al onze leefgroepen binnen de kampkring zelf hebben en dat we geen eigen kampkringactiviteiten hebben. De internationale gast trekt dan met zijn of haar buddy naar de evenementen van diens verbond. Voor de rest hebben we ook krinkelementen, doen we activiteiten in leefgroep, noem maar op. De interculturele communicatie zal natuurlijk voor de nodige prettige en minder prettige verrassingen zorgen (ZIE KADER)”.

Buddy Voor de buddy’s is een grote rol weggelegd als vermijders van misverstanden. Een buddy is een Vlaamse leid(st)er die de hele Krinkel lang een internationale gast begeleidt. Zij of hij staat in de eerste plaats om te tolken, maar daar blijft het niet bij. Miet: ”Vertaling naar het Engels of het Spaans is inderdaad de eerste functie van een buddy. Verder moet hij/zij voor de buitenlandse gast een vertrouwenspersoon zijn, waar hij dadelijk naartoe kan gaan, als hij iets niet snapt of raar vindt. Voor ons zijn veel zaken vanzelfsprekend, die dat voor hen vaak niet zijn. De buddy kan die dan uitleggen. Het is dus een niet te onderschatten taak!” KoB

Tussen 10.00 uur en 12.00 uur heerste er een sfeertje van prettige chaos op het pleintje voor het Brusselse Noordstation. Druppelsgewijs spuwde de grote stationspoort nationale en internationale krinkelaars uit. Groeten werden uitgewisseld in het Engels, Spaans, Duits, Nederlands, Frans, Sesotho en noem maar op. Een ware Toren van Babel. Hier en daar werden enkele danspasjes gewaagd, een lied wordt ingezet en kringspelen worden schuchter in gang gezet. Een prettig, relaxed sfeertje. Alleen kampkringverantwoordelijke Peter Angillis – de Gille – lijkt wat van hot naar her te crossen. Toch is hij er redelijk gerust in. “De Krinkel is begonnen hé. En het is mooi weer! Deze morgen hebben we nog wel wat problemen gehad. Er stonden hier bijvoorbeeld onverwachts twee Filippino’s in Brussel. En Shaun Dunn uit Zuid-Afrika heeft beslist vanuit Rome rechtstreeks naar huis te vliegen, omdat hij te moe was om naar België af te zakken. Drie Litouwers zijn hier aangekomen na een busreis van 36 uur. Er zijn hier en daar wat vertragingen. Er komt vanavond nog iemand uit Slowakije en uit Oekraïne zal nog iemand met de trein aankomen. Maar nu is iedereen er bijna. Het stadsspel kan straks beginnen.”

Dagje Brusselen Het Muntplein, de Beurs, de Wereldwinkel, Sint-Goedele, De Banier, het Steunpunt Vrijwilligerswerk, Manneke Pis en het Koninklijk Paleis stonden aangeduid op de kaart van Brussel. Door opdrachten uit te voeren kon je tips verkrijgen zodat je een beroemd Belgisch figuur kon ontsluieren. Van prinses Mathilde tot Eddy Merckx, van Kuifje tot Magritte. Een stadsspel moest de ideale kennismaking met de hoofdstad en meteen ook met het land worden. En dat is

het dus ook geworden. Een lid van de Maltese delegatie wist ons te vertellen: ”Brussel is heel leuk voor enkele uren, maar ik weet helemaal niet hoe ik me zou voelen, als ik hier woonde. Ik denk dat ik hier niet zou willen wonen. Het is te hectisch. Ik verkies kleinere steden.”

South Africa, 12 points Sexy Johnny en his Bangles zetten ’s avonds het Sint-Niklaasinstituut in Anderlecht, waar de internationale schare ook overnachtte, op stelten. Ze lulden en swingden de FIMCAP Nominations Awards aaneen. Een originele kennismakingsronde hield het midden tussen een toeristische promotiestunt en het Eurosongfestival. Kaas, bergen, Toblerone-chocolade en uurwerken uit Zwitserland, tappas uit Spanje, wijn uit Chili en lots of sea and sun en niet te vreten kaas uit Malta. Het tuinhuisliedje uit Holland, het do it the way I do met een stevige portie vibes uit Zuid-Afrika en veel onverstaanbaars, maar daarom niet minder dansbaar uit Slowakije, Filippijnen en Litouwen. De Best Performance Award ging naar Zuid-Afrika, de Most Original Award naar Malta, en Néné uit Ronda (Spanje) kreeg de troostprijs, omdat hij nog geen lief heeft. Aantrlk. jg. Sp mn.., krllnd hr., stvg brstks, hg potnt. zkt. flnk. uit de kltn. gewssn. Vl. schn om wndlngtj te mkn in Drbs. KOB

de Klinker

23 augustus 2000

buitenwereldnieuws

De K3 van de Chiro:

ELF GEWONDEN NA ONGEVAL MET KRAANWAGEN

3 Krinkelvrouwen

Hoei – Internet – Dinsdagmiddag is te Hoei een kraanwagen zonder remmen van een helling geraasd en tegen een gevel van een woning terecht gekomen. De chauffeur kon met zijn claxon nog wel een heel aantal mensen waarschuwen, maar er vielen uiteindelijk toch nog elf gewonden, waarvan één zwaar. Gelukkig vielen er geen doden te betreuren, en is de zwaar gewonde persoon niet in levensgevaar.

RÉGINALD MOREELS VERLAAT CVP Brussel — Réginald Moreels’ beslissing om uit de CVP te stappen, is ,,definitief en onherroepelijk’’. Misschien begint hij met een eigen beweging of stapt hij helemaal uit de politiek. ,,Ik kan opnieuw vrij denken en vrij mijn zin doen’’, zei de exCVP’er gisteren, die kandidaat blijft in Oostende en zijn zetel in de Senaat behoudt.

NIEUWE CAMPAGNE VERKEERSVEILIGHEID WAARSCHUWT VOOR KINDEREN Brussel (belga) — Automobilisten moeten eraan denken dat op de meest onverwachte plaatsen en momenten kinderen kunnen opduiken op de openbare weg. Dat is het thema van de nieuwe mediacampagne die het Belgisch Instituut voor Verkeersveiligheid (BIVV) heeft voorgesteld naar aanleiding van de start van het nieuwe schooljaar.

DIEVEN ,,VERHUIZEN’’ INBOEDEL Voor een woning in de Frans Mergaystraat in Elsene hield een witte bestelwagen halt. Er stapten verscheidene kerels uit en die begonnen het huis in en uit te lopen. De hele inboedel werd opgeladen. Een verhuizing, dachten de buren.

ERDAL ZAL DE STRIJD NIET OPGEVEN Brussel — Nog 41 kg weegt ze. Fehriye Erdal verloor al meer dan een vijfde van haar lichaamsgewicht. Volgens haar arts riskeert de Turkse extreem-linkse militante ,,elke dag in coma te geraken’’. Maar Erdal blijft volhouden. En ook Binnenlandse Zaken keert niet op zijn standpunt terug: ze moet het land uit.

TWEE DOLLE KOEIEN ONTDEKT IN FRANKRIJK Parijs – Internet - Het Franse ministerie van Landbouw maakte dinsdag bekend dat in de departementen Normandië en Finistere twee gevallen van BSE (dolle koeienziekte) zijn vastgesteld. Als gevolg hiervan zijn 304 koeien vernietigd. Deze twee gevallen brengen het totaal aantal vaststellingen van BSE in Frankrijk op 37.

HERDENKINGSDIENST BEMANNING KOERSK AFGELAST Moskou - Internet – Volgens het Russische persbureau Interfax zou een herdenkingsdienst op zee met familieleden van de gezonken onderzeeër Koersk zijn afgelast. De familieleden zouden eerst de berging van het wrak en de lijken willen afwachten. De Russische president Vladimir Poetin, die normaal gezien woensdag de dienst zou hebben bijgewoond, is reeds terug naar Moskou.

BURUNDESE HUTU-REBELLEN VERWERPEN VREDESAKKOORD Arusha- De belangrijkste Burundese Hutu-rebellenbeweging, het CNDD-FDD, zal Arusha-vredesplan voor Burundi niet ondertekenen. Dat is een streep door de rekening van de internationale bemiddeling. Dus ook voor Belgisch minister van Buitenlandse Zaken Louis Michel (PRL) die actief is in de onderhandelingen. Na 2 jaar vredesonderhandelingen, onder leiding van de voormalige Zuid-Afrikaanse president Nelson Mandela, moet op 28 augustus in de Tanzaniaanse stad Arusha een plechtig vredesakkoord voor Burundi worden ondertekend.

e avond valt, we zijn nog enkele dagen voor de krinkel. We bevinden ons in de secretariaatstent op de weide van de krinkelbevoorrading. De hele dag is er druk op en af gereden met vrachtwagens en jeeps. Sjorhout, tenten, bruggen, werden aangevoerd, de dag loopt naar zijn eind, iedereen is vuil en moe. Een druilerige regen tikt tegen het tentzeil, onweer is aangekondigd. Een goed moment om wat moed te gaan opdoen bij drie merkwaardige dames. Het zijn Mira, Kathleen en Annick, ook wel de krinkelvrouwen genoemd (omdat ze inderdaad een beetje met de krinkel getrouwd zijn, ja). Zij zijn de beroepskrachten van het nationaal secretariaat die de eindverantwoordelijkheid dragen voor de krinkel. Mira en Annick deden dat elk halftijds, twee maanden geleden gaf Annick de fakkel door aan Kathleen. Krinkelkrant: Hoe word je krinkelvrouw? Mira: Bij mij was het toevallig, ik werd aangeworven bij de chiro, en toen was het nog niet duidelijk wie de krinkel in z’n pakketje kreeg. Ik werd het dus, na drie dagen bij de chiro te werken. Ik heb daar dus niet bewust voor gesolliciteerd, het stond niet eens in het profiel. Het werd de krinkel, en ik ben er gewoon als chiro-zot aan begonnen,. Kathleen: bij mij was het anders, omdat ik werd aangeworven om Annick op te volgen. Ik heb de vorige twee krinkels meegemaakt, maar ik wist dat dit iets compleet anders ging zijn. Het leek me wel een uitdaging. Ik had er echt geen idee van wat ik te verwachten had, want ik had de voorbereidingen natuurlijk niet meegemaakt. Men had iemand nodig die voor de elektriciteit moest zorgen, en water, en wat praktische afspraken. Het leek simpel, maar ik had toch nooit vermoed dat het zo moeilijk zou zijn.

van hoor. Krinkelkrant: wat is het profiel van een goede krinkelvrouw? Mira: communicatie is heel belangrijk. Communicatie met de verbonden, de commissies, iedereen mee aan het voorbereiden is. Dat betekent niet dat iedereen met alles moet bezig zijn, maar de informatie moet wel goed doorstromen. Kathleen: de mensen moeten weten van waar sommige beslissingen komen, hoe dat gegroeid is, op die manier krijg je meer begrip. In plaats van te zeuren, gaan mensen dan meezoeken naar mogelijke alternatieven. Annick: je moet ook mensen durven aanspreken, om dingen te vragen. Je kan niet van alles op de hoogte zijn, zeker van die technische dingen, daar moet je de juiste mensen voor zoeken, en die lopen er zeker rond binnen de chiro. Als eindverantwoordelijke moeten wij ons hier nu niet bezighouden met de bruggen te bouwen, wij moeten het overzicht over alle voorbereidingen en werkzaamheden behouden, en bereikbaar zijn voor alle vragen. Je moet die dingen uit handen kunnen geven.

“Het komt eropaan om je vooral op te trekken aan de positieve energie die het project uitstraalt.”

Krinkelkrant: hoezo? Kathleen: wel, elektriciteit, dat viel wel mee, de kampkringen hebben namelijk geen elektriciteit. Maar water moest wel iedereen hebben. Je begint dan te denken aan wat tuinslangen die je aan een kraantje koppelt, maar zo simpel ligt het allemaal niet. Er zijn maar drie waterpunten, eentje in Olloy, en twee hier, maar daar mogen we maar eentje van gebruiken van de watermaatschappij. Het gevolg is dat we met een veel te lage druk en een veel te laag debiet zitten om op alle kampkringen water te voorzien. Je zoekt dan naar oplossingen, en beetje bij beetje, soms ook met wat toeval, lukt het allemaal wel. Maar tot vandaag zijn de plannen nog gewijzigd. Nu zullen we een brandweerwagen hebben om het water door de slangen te pompen. Annick: zo gaat dat altijd in de chiro. Maanden op voorhand heb je al een scenario. Je denkt wat citernen te vullen, en een tractor met een watertank te laten rondrijden om die dagelijks bij te vullen. Maar dan komt alles dichterbij. De eerste warme lentedagen zijn er, en men wijst je erop dat je toch wel bacterievrij stromend water nodig hebt, en dat het zeker ook voldoende moet zijn, voor als het heet is. Dan moet je daar oplossingen voor zoeken, het wordt steeds ingewikkelder, en ook steeds dringender natuurlijk. Men zegt soms dat de problemen zich vanzelf oplossen onder druk, daar klopt toch wel iets

Kathleen: je moet er ook rustig bij kunnen blijven Mira: zeker in het begin was het wel wat overdonderend hoor, maar doordat je dat stapje per stapje opbouwt, lukt het wel. Je moet ook wat tijd vrijhouden om alles wat in duigen valt op te lossen Kathleen: Maar gelukkig sta je er niet alleen voor. Hier wordt een massa werk verzet door mensen die zich er voor het volle pond ingooien. Je hebt echt een hele ploeg waar je kan op terugvallen. Annick: maar je moet ook autoritair kunnen zijn. Mensen appeleren op wat ze beloofd hadden om te doen, en wat misschien nog niet in orde is. Kathleen: je moet het ook kunnen relativeren hoor. Je mag je niet alles aantrekken. Mira: en plannen, programmeren, organiseren. Krinkelkrant: stevig profiel zeg! Kathleen: je moet ook durven vragen aan externen. Je vraagt een vriendenprijsje, of een extraatje voor de chiro, en dat lukt ook wel vaak hoor. Krinkelkrant: een straf voorbeeldje? Kathleen: voor de communicatie tussen de kampkringen en de coördinatie zochten we nog een oplossing. We dachten het met beperkte proximuskaarten te doen, en dus via GSM’s, maar we wisten eigenlijk al op voorhand dat dat niet behoorlijk zou werken. Uiteindelijk doen we een telefoontje met de PR-dienst van het

leger, en blijkt dat dat voor hen geen probleem is om hier veldtelefoons te installeren. Ze doen dat gratis, het werkt uitstekend, en ’t is nog grappig ook: je moet aan een hendel draaien om de centrale op te bellen, en die moet dan jouw fiche steken bij degene die je wil bereiken. Het straalt ook veel meer bivaksfeer uit op die manier. Annick: het heeft veel te maken met de juiste persoon op het juiste moment –en ook op de juiste manieraan te spreken. Wij zitten vijf maand te zoeken en te denken, walkie talkies, gsm’s, wat dan ook, en plots is dat dan in enkele uurtjes opgelost. En zo een communicatie tussen de kampkringen is natuurlijk heel belangrijk, want wij moeten toch ten allen tijde op de hoogte gebracht worden als er iets ernstigs gebeurt. Krinkelkrant: hoe zou je de periode van de voorbereiding omschrijven? Kathleen: heel veel denken, zoeken, creatief zijn, problemen oplossen, consequenties inschatten, Krinkelkrant: wat ging moeilijk? Mira: in het begin was het heel hectisch, alle medewerkers wilde vanalles weten, om zelf te kunnen beginnen, maar alles was nog lang niet duidelijk. Dat gevoel van onmacht was wel moeilijk, maar alles werd wel hoe langer, hoe meer duidelijk. Annick: je moet wel een beetje een olifantenvel hebben, omdat er nogal snel kritiek wordt gegeven, de ene kampkring is toch wel minder gunstig gelegen als de andere, en mensen zeuren daar al eens op, terwijl je goed weet dat je alles hebt gedaan om het voor iedereen zo goed mogelijk te doen. Het komt erop aan van die dingen niet persoonlijk op te vatten, en je vooral op te trekken aan de positieve energie die het hele project uitstraalt. Uiteindelijk zijn wij hier toch met knappe dingen bezig geweest dit werkjaar hoor! Krinkelkrant: en nu, op de vooravond van de krinkel, kijken julie er vol vertrouwen tegenaan? Of toch met een klein hartje? Kathleen: heel positief. Het enige dat ons nu zou kunnen tegensteken, is dat het hier dagen aan een stuk stortregent,… dat zou wel erg zijn Mira: het gaat goed zijn. Dat voel ik. Krinkelkrant: nog een boodschap aan de krinkelaars? Annick: maak je niet te druk, er zal wel één en ander in het honderd lopen, er zullen een boel ongemakken zijn, maar relativeer dat alsjeblief. Mira: en geniet er vooral van. Ik ben van krinkel ’95 met enorm veel enthousiasme teruggekomen, met het gevoel dat dit iets is dat je maar één keer meemaakt. Nu is dat voor mij wel wat anders uitgedraaid, maar voor de meesten is dit inderdaad een unieke ervaring. Geniet er alsjeblief met volle teugen van!! Krinkelkrant: zullen we doen, bedankt voor dit gesprek. ZVB

de Klinker

Amedee zit ermee... Beste mama, beste papa, Hier een briefje van Amedee op Krinkel. Sorry voor de bruine vegen op het papier, dat zijn alleen maar enkele stukjes van de krinkelweide die mee in de envelop zijn geraakt. Het lijkt wel of die ganse wei ondertussen al aan mijn lijf plakt. Allez, niet de hele wei. Een deel ervan hangt op mijn kleren of zit in mijn rugzak. Om van mijn schoenen nog maar te zwijgen. We waren nog niet goed en wel op de weide, of ik zat al tot mijn enkels in de modder. Dat was niet de laatste ontmoeting met dat spul die dag. Vijf meter verder maakte mijn rugzak ook kennis met de bruine brij van de krinkelvallei. In een poging om niet meer in de dras te moeten stappen, plantte ik mijn rechtervoet op een stevig uitziende steen. Stevig was hij wel, maar glad ook. Vergeefs zocht mijn linkervoet nog steun (midden in een diepe plas, ten andere), maar de zwaartekracht behaalde weer een schitterende overwinning en daar ging ik. Gelukkig landde ik op mijn rug, dus waren enkel mijn droge reservekleren doorweekt. Zelf was ik nog relatief droog (boven mijn enkels dan). En eigenlijk was het niet erg dat mijn rugzak nu al nat was: ook in onze tent staat reeds water, dus of mijn bagage nu al nat werd of pas in de tent maakte eigenlijk niet uit. Wat ik erger vond, was dat er nu ook stukjes moeder Aarde in mijn eetgerei waren terechtgekomen. Eender wat we tot nu toe al gegeten hebben, was voor mij net dat beetje knisperiger en krokanter dan voor de andere mensen in mijn leefgroep. Niks aan te doen, jammer genoeg. Gelukkig is afwassen hier een stuk simpeler dan thuis: je houdt je af te wassen voorwerpen gewoon eventjes buiten de tent, en de regen doet de rest. Afdrogen is natuurlijk een ander paar mouwen, want er is geen droge draad meer te vinden op onze kampkring. Enfin, gelukkig is het hier heel makkelijk om al de modder van je af te spoelen. Er zijn badjes water genoeg, en ’s ochtends zijn die altijd al gevuld met vers regenwater, dat hier in overvloed beschikbaar is. En als dat niet genoeg is, is er nog altijd de Viroin, die vlak naast onze kampgrond stroomt. ’t Is te zeggen: nog een paar centimeter hoger, en hij stroomt over onze kampgrond in plaats van ernaast. Maar dan is de modder toch al weg, zullen we maar denken. Ik ga nu stoppen met mijn eerste briefje, want de inkt van mijn pen begint stilaan uit te lopen, en ik weet niet of ik nog een adres op mijn enveloppe ga kunnen schrijven. Daarna ga ik eens buiten kijken, want blijkbaar is er iets fantastisch te zien: er zou een grote, gele bol in de lucht zijn verschenen, en dat ding zou ongelofelijk veel licht en warmte aan het geven zijn. Ik laat nog wel iets van me horen… Liefs, Amedee de Kankerende Krinkelaar

23 augustus 2000 Horizontaal 1. gebeurtenis, zaak 2. fijn om in te springen – nep 3. deel van een kast – meisjesnaam – muzieknoot 4. grote bijl – onbetamelijk begin van een jaarthemalied 5. gebruikt in een diaprojector 6. bosgang – loot 7. omgekeerde ajuin 8. beperkte groep – wild varken 9. één van de vier natuurelementen

1. fijn materiaal in combinatie met bruine zeep 2. glansverf – mul 3. bevel – groente – bezittelijk voornaamwoord 4. boom – vader 5. elk 6. eenheid van lichtgevoeligheid van een fotofilm – bijwoord 7. dubbelklinker – munt uit het land van de FDF’ers – geluid van een rijdende auto 8. oppervlaktemaat – ontkenning 9. klein deeltje van een kampvuur

1 2 3

1 5

4 5

Verticaal

8 9 1

Oplossing

DELADEL

■ Gezocht: adoptieouders voor 3 kippen. Bouwjaar 1999, prima staat. Inlichtingen bij verbond Leuven, vragen naar Jo.

■ Roelandse m zkt lieve vr uit omg Gent. Ik ben jong, dynamisch, avont. & romant. Zk ongeh vr. (lfst gn kndn) tss 17 & 37 j om met mij ongekende horizonten te verkennen. W. jij mn levensgezellin? Indien nt ernst z onth. Contact bureaubl. Nr. 0478 98 98 61 ■ Heidi Mortier (West-Vlaanderen), wil je na de Krinkel de foto’s van de trein-tram-bus-dag van een aantal jaren geleden in het station van Antwerpen opsturen? Truus Roesems (Limburg) ■ Harre doet veel groetjes aan Sigrid Steemans (Antwerpen, gewest Lach). Een lang beloofde opdracht.

■ Verbond Reinaert zoekt een bloemetje voor hun tuinkabouter, een haan om hun kippen te bevruchten, vijf mensen met de naam Cathy (mag ook anders geschreven zijn en ‘er Cathy uitzien’ is ook goed). Prijs overeen te komen.

■ Lieve Lies, de ideale manier om elkaar misschien toch toevallig tegen te komen. De binnenpost werkt uitstekend, in geval van nood is er nog steeds de zoekertjesrubriek van de krinkelkrant. Het ga je goed. Liefs, Jan.

■ Stephanie Demey wacht op een briefje van Koen Hendrickx (Brussel).

■ Via onze Website, van Jelee voor Eva en Jordi van Chiro Hakilo (Brussel). En, zej’al uingekommen? (Zoja: hoeveel kilo?) Tamuzement en elken dag de gazet koeipen, ein, want ik mag mui 3 zinnekes skraiven.

■ Saludos a Katy de Chile. Henk. ■ Ils V.R. (nationale kampkring) wil ’s morgens vroeg naar de vogeltjes gaan luisteren. Wie wil er met haar mee? Briefje via de binnenpost volstaat voor een afspraak. ■ Veel groetjes aan An Lecompte en Lies Verlene voor hun sympathieke inzet tijdens de voorwacht.

■ Via onze Website, van Vleermuis voor Frits van Chiro Jong Piepel (Mechelen). Doe verder zoals je bezig bent. Toffe boek, tof jaar, tof kamp, toffe Chiro. Denk eraan: moeilijk gaat ook.

Krinkelkrantredactie zoekt groetjes, zoekertjes, afspraken en liefdesverklaringen: in de binnenpost-brievenbus stoppen met vermelding ‘Krinkelkrant’.