chimeres 027

[τεύχος 027] - [061013] - [διανέμεται χωρίς αντίτιμο]

i am the cover...

ελεύθερος άνθρωπος είναι αυτός που άφοβα προχωράει τη σκέψη του ως το τέλος * .03 ημερολόγιο ενός τρελού [comzeradd] .04 λογοκριμένη δημοκρατία [μικέλα φερούση] .06 μεσημεράκι στη βουλή [ματίνα αναγνωστοπούλου] .12 κραυγή [γιώργος τζαβλάκης] .13 politically correct [μαρία κατσοπούλου] .14 ποια ελευθερία λόγου; [by seitanakos aka πτωχός γιώργος] .16 1984 [παναγιώτα γραμμένου] [issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

.18 ποιήματα και χίμαιρες ~ μαρίνα αποστόλου [ν.γ. λυκομήτρος] .20 ποια η ανάγκη και ποιός ο στόχος; [γιώργος ερνέστο μουρελάτος] .22 νύχτα, κέντρο [liveinchaos.v] .23 τo θέμα [νίκος τζανετόπουλος] .24 καληνύχτα, και καλή τύχη... στα ίχνη του μακαρθισμού [baphomet] .28 σκλάβε να με υπηρετείς [ανώνυμου] .31 η χώρα μας [κυριάκος χαλκόπουλος] .34 ένα όνειρό μου μέσα σ’ ένα όνειρό σου [ευτυχία κανάρη] .36 ψευδαισθήσεις [μίνως-αθανάσιος καρυωτάκης] .38 coffee me at 60’s [θεοδοσία & ελισάβετ καστανάρα]

.περιεχόμενα

.39 παρηγοριά [στράτος κ. (abuno)] .40 μουσική - μαγεία [snil] .42 ο έρωτας είναι μουσική [δημήτρης νίκου] .43 φοβάμαι... [μανόλης αναγνωστάκης] .44 η περιπέτεια του αγγελή στο δάσος [θεόδωρος ίντας] .47 η κόρη της γης κι ο άγγελος [στεύη]

*Λεόν Μπλουμ

i am page 02

the neuron stimulating zine

το ημερόλογιο ενός τρελού [comzeradd] Ανεξαρτήτως αν διαφωνείς ή συμφωνείς (συμφωνείς;) με την κυρίαρχη πολιτική τάση, είναι πολύ πιθανόν πως πιστεύεις ότι ζούμε σε μια ελεύθερη κοινωνία. Πως τουλάχιστον έχουμε την ελευθερία να εκφράζουμε την άποψη μας. “Ελευθερία σημαίνει το να μπορεί να πράττει το κάθε άτομο οτιδήποτε δε βλάπτει ένα άλλο άτομο.” - Άρθρο 4 της Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και του Πολίτη (1789).

Ως κοινωνία διαχειριζόμαστε κοινούς πόρους (commons), που έχουν “ξεφύγει” απ’ τα ασφυκτικά όρια της ατομικής ιδιοκτησίας. Το διαχειριστικό “πρόβλημα” με αυτούς τους πόρους είναι πως είναι πεπερασμένοι και δεν φτάνουν για όλους (tragedy of commons [1]). Ας πάρουμε το παράδειγμα των τηλεοπτικών συχνοτήτων. Είναι ένας κοινός πόρος που δυστυχώς είναι πεπερασμένος (αν και η ψηφιοποίηση του τηλεοπτικού σήματος έχει αλλάξει τους συσχετισμούς). Είναι ένας πόρος που ανήκει σε όλους μας, αλλά δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε όλοι τηλεοπτικό κανάλι γιατί δεν φτάνουν οι συχνότητες. Ποιο τρόπο λοιπόν σκεφτήκαμε ως κοινωνία ώστε να μπορούμε να το διαχειριστούμε; Φροντίσαμε ώστε το κόστος και οι διαδικασίες απόκτησης τηλεοπτικής άδειας να είναι προσιτές μόνο στο 1% της κοινωνίας. Αν το βασανίσεις λίγο είμαι σίγουρος πως θα σκεφτείς κι άλλα τέτοια παραδείγματα χρήσης οικονομικών (αντι) κινήτρων για ζητήματα που έχουν μεγαλύτερη σχέση με την ελευθερία λόγου παρά με την οικονομία. Είμαστε λοιπόν όλοι εξίσου ελεύθεροι; [1] http://en.wikipedia.org/wiki/Tragedy_of_commons

i am the un-editorial page

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Ο ορισμός αυτός, κληροδότημα της Γαλλικής επανάστασης, είναι αυτό που μας περιορίζει εδώ και πάνω από δύο αιώνες. Ελευθερία είναι κάτι παραπάνω απ’ αυτό. Είναι η δυνατότητα να κάνω ό,τι κάνουν κι οι άλλοι.

λογοκριμένη δημοκρατία [μικέλα φερούση]

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Τί θα γινόταν αν ο Λαμπράκης δείλιαζε να μιλήσει στη συγκέντρωση της Θεσσαλονίκης για τη διεθνή ειρήνη; Τί θα άλλαζε αν ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ κρατούσε μυστικό το ότι «είχε ένα όνειρο»; Αν ο Κένεντι δε μοιραζόταν με το Κογκρέσο την καταγγελία του για παγκόσμια συνωμοσία κι αν ο Λένον δε γέμιζε την Ευρώπη με αντιπολεμικές αφίσες; Η παρρησία θέλει ευθύνη και η ελευθερία του λόγου ανθρωποθυσίες. Πραγματικά, δεν είναι άξιο απορίας το ότι όλοι αυτοί οι “θερισμοί” έγιναν σε χωράφι με δημοκρατικά σπαρτά. Άλλωστε, όλα τα συντάγματα είναι σχεδιασμένα με τρόπο που να αυτοαναιρούνται και να προσθαφαιρούν ελευθερίες. Έτσι που το πηλίκο να είναι πάντα μηδενικό. Με αυτήν ακριβώς τη λογική, ο καθένας μπορεί να λέει και να εκφράζει παντοιοτρόπως αυτό που θέλει. Ο καθένας, επίσης, μπορεί να υποβάλλει μήνυση εναντίον του καθενός, αν θεωρήσει ότι θίγεται από αυτό που είπε ή εξέφρασε. Μηδέν εις το πηλίκον. Κι είναι ο δημοκρατικός μανδύας ο πλέον κατάλληλος για να σκεπάζει τις κοινωνίες που μονάχα κατά λίγα χιλιοστά έχουν απομακρυνθεί απ ’τη μεσαιωνική πυρά των βιβλίων (βλ. Μίμη Ανδρουλάκη) και το με εντολή του –ελέω θεού- βασιλιά, κατέβασμα των άνομων θεατρικών έργων (βλ. Χυτήριο). Γιατί μόνο με αυτό το μανδύα εξωραΐζεται η εκ προμελέτης δολοφονία από ένα “φανατικό θαυμαστή” ή έναν “ψυχοπαθή Όσβαλντ”. Ένας νεκρός ήρωας είναι πάντα πιο χρήσιμος από έναν ζωντανό θνητό. Είναι που δεν έχει στόμα πια για να εκφραστεί, οπότε οι συγγραφείς της ιστορίας μπορούν να επιμεληθούν και να διορθώσουν τα κακώς κείμενά του. Είναι που κανείς δε θα θελήσει να μιμηθεί το παράδειγμά του, αφού αυτό συνοδεύεται από το τέλος του. Το περίεργο δεν είναι που μοιάζουμε να έχουμε στερέψει από ριψοκίνδυνους ανθρώπους, αλλά που δείχνουμε σε κάθε μας στιγμή ότι έχουμε αποδεχθεί το παραμύθι. Το έγκλημά μας είναι που εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι η ελευθερία του λόγου περιορίζεται στο να μπορεί μια γυναίκα να πει «σε σιχάθηκα»

i am page 04

the neuron stimulating zine

στον άντρα της χωρίς να μαστιγωθεί δημοσίως. Τα υπόλοιπα είναι σαν να μη μας αφορούν, εδώ στην πολιτισμένη Δύση. Δε μας νοιάζει και πολύ που κανένα έντυπο μέσο ενημέρωσης δεν είναι ανεξάρτητο. Ίσα-ίσα, μας παρέχει έτοιμη άποψη για να διαφωνήσουμε στο οικογενειακό τραπέζι και μας γλιτώνει από την κούραση της σκέψης. «Περιπτερά, πιάσε καπνό, φιλτράκια και χαρτάκια για στριφτό, θέλω να τα φτιάχνω μόνη μου τα τσιγάρα για να είναι όπως τα προτιμάω. Α! Και μια κυριακάτικη έτοιμη άποψη με όλα τα ένθετα!»

Εθελοτυφλούμε ανά γενιά και ανά πολίτευμα. Σε μια κοινωνία που κοιμάται και ξυπνά με γρατζουνιές στη γλώσσα, εμείς προτιμούμε να τσακίζουμε τα κόκκαλα –χάριν ευκολίας. Δε μπαίνουμε στον κόπο να σκεφτούμε την ίαση, παρά μόνο όταν δούμε τις άφθες στη δική μας γλώσσα, στου παιδιού μας ή στου πατέρα μας. Για τους υπόλοιπους, μόνο παρηγορητικό αλατόνερο για να κάνουν γαργάρες αυτά που θα ήθελαν να πουν. Μιας και τώρα βρισκόμαστε σε καιρό λιτότητας, ας αναλογιστούμε ότι το κόστος για την παροδική ανακούφιση είναι απείρως μεγαλύτερο, απείρως πιο οχληρό από μια μόνιμη θεραπεία. «Η δολοφονία είναι η πιο ακραία μορφή λογοκρισίας». Όχι εγώ, ο Τζωρτζ Μπέρναρντ Σω, 70 χρόνια πριν.

i am page 05

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Επιπλέον, δε μας αγανακτεί το ότι δε διατίθεται στον καθένα ένα μικρόφωνο να εκφραστεί στο ευρύ κοινό. Άλλωστε, πότε έγινε ξανά αυτό; Εμείς είμαστε αυτοί που απλά επαναλαμβάνουμε την ιστορία, όχι αυτοί που τη γράφουμε. Δύσκολοι καιροί για καινοτομίες. Μόνο αυτή η Λερναία Ύδρα ξεστράτισε, το ανεξέλεγκτο διαδίκτυο, που για κάθε μία ιστοσελίδα που μπλοκάρεται, ξεπηδούν άλλες πενήντα. Και πάλι, δεν ενοχληθήκαμε αρκετοί όταν προσήχθη blogger λες και ήταν εγκληματίας. Δεν έγινε καμία μαζική διαδήλωση για το γεγονός ότι εισέβαλαν στο σπίτι του, στο οικογενειακό του άσυλο –όπως ορίζει το σύνταγμα…

μεσημεράκι στη βουλή [ματίνα αναγνωστοπούλου] Πρακτικά | ΙΕ’ περίοδος κοινοβουλευτικής δημοκρατίας Σύνοδος β’ | Διαρκής Επιτροπή Κοινωνικών υποθέσεων

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Καλησπέρα. Όλοι παρόντες και στη θέση τους; Ωραία, ας ξεκινήσουμε. Συγκαλώ την Διαρκή Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων. Σήμερα η τελική συζήτηση για το νομοσχέδιο με αριθμό 666/13 σχετικά με την ελευθερία λόγου. Αναμένω η συζήτηση να διεξαχθεί σε ήρεμο και πολιτισμένο κλίμα. Όλοι θα έχουν την ευκαιρία να τοποθετηθούν και να εκφράσουν τις απόψεις τους. Η επιτροπή θα λάβει υπόψη της όλα τα επιχειρήματα προτού ψηφίσει αμερόληπτα. Το λόγο έχει η βουλευτής Τρικάλων κ. Κούκου. Κούκου Χαρίκλεια: Σας ευχαριστώ κ. Πρόεδρε. Καλησπέρα σε όλους. Θα ήθελα να ξεκινήσω με μια μικρή επισκόπηση της υπό ψήφισης πρότασης. Το άρθρο 14§1 του Συντάγματος κατοχυρώνει την ελευθερία λόγου όπως πχ. το “να μπορεί ο πολίτης να επικοινωνεί στη γλώσσα του με τη δημόσια εξουσία στην οποία υπόκειται”. Το ίδιο συμβαίνει, υπό την προστασία του ίδιου άρθρου, και με οργανώσεις που αποτελούνται από δύο, δέκα, ή 100 πολίτες που τυχαίνει να πιστεύουν στον ίδιο σκοπό. Όλοι οι οργανισμοί έχουν τα ίδια δικαιώματα στην ελευθερία έκφρασης, όπως οι απλοί πολίτες. Πολλοί επιλέγουν να εκδηλώσουν αυτήν την ελευθερία κάνοντας χρηματικές δωρεές σε πολιτικούς και κόμματα που θεωρούν ότι θα τους απαλλάξουν από τα προβλήματά τους. Αυτό ως αποτέλεσμα εξισώνει τα χρήματα με την ελευθερία λόγου. Εφόσον το Σύνταγμα δηλώνει ότι η κυβέρνηση δεν μπορεί να περιορίσει το δικαίωμα του ατόμου για ελευθερία λόγου, τότε δεν μπορεί να περιορίσει ούτε το χρηματικό ποσό που ένας οργανισμός μπορεί να δωρίσει για οποιοδήποτε σκοπό θεωρεί κατάλληλο. Επομένως, εάν οι οργανισμοί είναι άτομα και το χρήμα ελευθερία λόγου, τότε είναι λογικό ότι στα άτομα με περισσότερα χρήματα θα πρέπει να δοθεί μεγαλύτερη ελευθερία λόγου. Γι’ αυτό συντάξαμε το νομοσχέδιο 666/13. Εάν ψηφιστεί ως νόμος, θα συγκεκριμενοποιηθεί ποσοτικά ο χρόνος που οι Έλληνες πολίτες θα μπορούν να προσφεύγουν στους δημόσιους λειτουργούς. Αυτό βασίζεται σε έναν απλό μαθηματικό υπολογισμό, μια αναλογία 1 προς 10.000. Δηλαδή, εάν ένας Έλληνας πολίτης βγάζει αφορολόγητα €10.000 το χρόνο, τότε του παραχωρείται 1 δευτερόλεπτο το χρόνο για να προσφεύγει σε οποιοδήποτε εκλεγμένο δημοτικό, περιφερειακό ή βουλευτικό εκπρόσωπο. Παρομοίως εάν ένας πολίτης βγάζει €20.000 του παραχωρούνται 2 δευτερόλεπτα, εάν βγάζει €30.000 3 δευτερόλεπτα κ.ο.κ. Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Το νομοσχέδιο έχει κατηγορηθεί ότι περιστέλλει σοβαρά τα δικαιώματα της πλειοψηφίας των Ελλήνων πολιτών. Ναι; i am page 06

the neuron stimulating zine

Κούκου Χαρίκλεια: Όποιος προβάλλει αυτήν την κατηγορία προφανώς δεν έχει ρίξει ούτε μια ματιά στο νομοσχέδιο. Δεν παραβιάζεται η ελευθερία λόγου κανενός. Οι πολίτες που βγάζουν, ας πούμε €7.000 το χρόνο, θα μπορούν να πουν ό,τι θέλουν στους γείτονες, τους συγγενείς, τους φίλους τους, στον οποιονδήποτε. Θα μπορούν να περνούν τη μέρα τους συντάσσοντας επιστολές, οργανώνοντας πορείες, δεν ξέρω, οτιδήποτε θέλουν, χωρίς φόβο να τιμωρηθούν. Το μόνο που κάνει αυτό το νομοσχέδιο είναι να περιορίσει το χρόνο στον οποίο μπορούν να απευθύνονται σε μας. Είναι καθαρά πρακτικό θέμα. Εμείς, σαν εκλεγμένοι αξιωματούχοι δεν έχουμε πια την πολυτέλεια να καθόμαστε να συζητάμε με τον καθένα για απεριόριστο χρονικό διάστημα. Δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο! Θα πάψουμε να νομοθετούμε και θα γίνουμε σύμβουλοι και εξομολόγοι! Το νομοσχέδιο εξασφαλίζει σε όλους τους ψηφοφόρους μας απόλυτη ελευθερία όταν έρχονται να μας απευθυνθούν. Δεν υπάρχουν περιορισμοί στην ένταση, την ταχύτητα ή το περιεχόμενο του τί θα πουν. Μόνο συγκεκριμένα χρονικά πλαίσια. διόρθωση; Ας συνεχίσουμε τότε. Τώρα θα παραχωρήσω το βήμα στους ομιλητές που βρίσκονται εδώ από δύο ΜΚΟ. Κύριε Παιξοπουλάκη, το βήμα είναι δικό σας. Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Προτού ξεκινήσω, θα ήθελα να ενημερώσω ότι το νομικό πρόσωπο που εκπροσωπώ είναι η “Πρότυπη Ερευνητική Οργάνωση για το Σύνταγμα”. Η Π.Ε.Ο.Σ. είναι μια ιδιωτικά χρηματοδοτούμενη οργάνωση η οποία διεξάγει έρευνες για τη σωστή ερμηνεία του Συντάγματος. Η οργάνωση μόλις ολοκλήρωσε μια πολυδάπανη έρευνα η οποία καταλήγει στο συμπέρασμα ότι το νομοσχέδιο δεν καταπατά επ’ ουδενί τις συνταγματικές ελευθερίες των Ελλήνων πολιτών. Κούκου Χαρίκλεια: Μάλιστα. Ποιος χρηματοδότησε αυτή την έρευνα; Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Φοβάμαι πως δεν μπορώ να σας το γνωστοποιήσω. Η Π.Ε.Ο.Σ. είναι νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου και καλύπτεται νομικά να μην αποκαλύπτει τα ονόματα των χρηματοδοτών της. Κούκου Χαρίκλεια: Υπάρχει τρόπος να μάθουμε αν οι χρηματοδότες μπορούν να ωφεληθούν από τα συμπεράσματα της έρευνάς σας; Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Όχι, σύμφωνα με το νόμο. Κούκου Χαρίκλεια: Δε βλέπω κάποιο κώλυμα. Σας ευχαριστούμε για την υποβολή της έρευνάς σας στην επιτροπή. Ήταν πολύ κατατοπιστική. Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Παρακαλώ. Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Κύριε Δικαιόπουλε, ο λόγος σε σας. Διαφωτίστε i am lucky 07

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Έχει να κάνει κάποιος κάποιο σχόλιο ή

μας για τη θέση της οργάνωσή σας, “Διαυγείς Έρευνες για το Σύνταγμα” (Δ.Ε.Σ.). Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Μάλιστα. Ευχαριστώ. Κοιτάξτε, δυσκολεύομαι πολύ να πείσω τον εαυτό μου ότι αυτή η συζήτηση γίνεται σοβαρά. Με συγχωρείτε, αλλά θέλετε να χάσετε τη δουλειά σας; Δεν υπάρχει περίπτωση οι ψηφοφόροι σας να δεχτούν κάτι τέτοιο… Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Βασικά η Π.Ε.Ο.Σ. μόλις ολοκλήρωσε μια έρευνα η οποία δείχνει ότι το 76% του πληθυσμού θα υποστήριζε αυτό το νομοσχέδιο. Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Είχατε ήδη την ευκαιρία να τοποθετηθείτε. Μπορείτε να επιβάλλετε λίγη τάξη στην επιτροπή, κ. Πρόεδρε; Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Θέλετε να συνεχίσετε ή να προχωρήσουμε παρακάτω;

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Καλά. Ως συνταγματολόγος πρέπει να σας πω ότι αυτό το νομοσχέδιο παραβιάζει θεμελιώδεις αρχές του Συντάγματος. Ακόμη κι αν οι πολίτες το υποστήριζαν… Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Το 76% το υποστηρίζει. Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Ακούστε, κ. Παιξοπουλάκη. Πώς ξέρουμε ότι οι έρευνές σας είναι έγκυρες; Πώς ξέρουμε ότι δεν υπάρχει σύγκρουση συμφερόντων με τους χρηματοδότες σας; Πώς ξέρουμε ότι δεν φτιάχνετε έρευνες που υποστηρίζουν τα συμφέροντά τους και εξασφαλίζουν ότι θα μπει ζεστό χρήμα στην τσέπη σας; Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Ε… ε… σιγά μην κάθομαι να “μαγειρεύω” έρευνες! Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Σίγουρα. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι αυτό το νομοσχέδιο είναι προσβολή προς τον ελληνικό λαό. Είναι ξεκάθαρο ότι είναι τελείως αντισυνταγματικό. Ακόμη κι ένα δεκάχρονο να ρωτήσετε… Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Πόσα βγάζετε το χρόνο κ Δικαιόπουλε; Θα μαντέψω περίπου €140.000. Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Κ. πρόεδρε! Το επιτρέπετε αυτό; Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Ε; Ποιο; Γιατί να μην το επιτρέψω; Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Εγώ βγάζω 110 εκατομμύρια το χρόνο. Μιλάτε για πάνω από 14 δευτερόλεπτα. Σύμφωνα με το νομοσχέδιο πρέπει να σταματήσετε να μιλάτε. Αντιθέτως, εγώ έχω ακόμη αρκετή ελευθερία λόγου. Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Το νομοσχέδιο ακόμη δεν έχει ψηφιστεί! Για να ενεργοποιηθεί ως νόμος πρέπει να περάσει από τη βουλή… i am page 08

the neuron stimulating zine

Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Πάψε! Μου καταπατάς την ελευθερία λόγου. Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Πώς τολμάτε; κ. Πρόεδρε! Αυτό είναι ανεπίτρεπτο! Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Δεν καταλαβαίνω γιατί το λέτε αυτό. Κ. Παιξοπουλάκη, τί λέγατε; Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Για τους λόγους που περιέγραψε τόσο κατατοπιστικά πριν η αξιότιμος και ευειδής, κ. Κούκου… Κούκου Χαρίκλεια: Ω, σας ευχαριστώ, κ. Παιξοπουλάκη! Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Λέω μόνο την αλήθεια, κυρία βουλευτή. Όπως σας έλεγα, για αυτούς τους λόγους το νομοσχέδιο είναι ουσιαστικό, αμερόληπτο και σε απόλυτη συμμόρφωση με το πνεύμα του συντάγματος. Αντιθέτως, διάφοροι προκατειλημμένοι και αφελείς οι οποίοι μεταμφιέστηκαν σε αξιόπιστους ειδήμονες… Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Αίσχος! Κ. Πρόεδρε, κάντε κάτι…

Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Ησυχία! κ. Δικαιόπουλε! Θα συμμορφωθείτε με τις διαδικασίες της επιτροπής ή θα αποχωρήσετε! Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Πώς; Δεν αντιδράσατε καθόλου όταν με διέκοπτε… (σημείωση πρακτικογράφου: ο προεδρεύων χτυπά το χέρι του ακόμη πιο δυνατά.) Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Είπα, ησυχία! Δικαιόπουλος Ελευθέριος: Η όλη διαδικασία είναι μια κοροϊδία! Αποχωρώ! (σημείωση πρακτικογράφου: Ο κ. Δικαιόπουλος βγαίνει από την αίθουσα χτυπώντας με δύναμη την πόρτα πίσω του. Λίγα δευτερόλεπτα σιωπής περνούν μέχρι να περάσει το βούισμα στα αυτιά των βουλευτών.) Παιξοπουλάκης Χαράλαμπος: Αυτό αποδεικνύει πόσο πρόθυμοι είναι κάποιοι να παραχωρήσουν τα πολιτικά τους δικαιώματα όποτε τους συμφέρει. Κούκου Χαρίκλεια: Ψέμματα; Προσφέραμε την ευκαιρία να μας παρουσιάσει τις απόψεις του και την απαξίωσε. Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Μάλλον είναι αντιπροσωπευτικό δείγμα Έλληνα πολίτη. Ας ξεμπερδεύουμε επιτέλους. Υπάρχει ομόφωνη συγκατάθεση υπέρ του 666/13; (σημείωση πρακτικογράφου: δίνεται ομόφωνη συγκατάθεση) Προεδρεύων (Θαθαρόπουλος Βίκτωρ): Έξοχα. Λύεται η συνεδρίαση. Πάει κι αυτό. i am page 09

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

(σημείωση πρακτικογράφου: ο προεδρεύων χτυπά το χέρι του στο έδρανο δυνατά)

διαφημιστικό μήνυμα

Αν ψάχνεις να εκφραστείς μέσω ενός σοβαρού και οργανωμένου webradio...

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Αν ψάχνεις να συνεργαστείς με ενδιαφέροντες οντότητες που σε νιώθουν και σε πονάνε...

Ένα έχω να σου πω...

ΨΑΞΕ ΑΛΛΟΥ!

the neuron stimulating zine

Αν θέλεις όμως να βγάλεις την κρυμμένη σου γαματοσύνη

Τότε γίνε παραγωγός στις Χίμαιρες! Στείλε την πρότασή σου στο mail@chimeres.gr

ή τις γυμνές σου φωτογραφίες στο filthy@chimeres.gr

Πόση γαματοσύνη μπορείς να αντέξεις πια διάολε;

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Αν θέλεις να ξεράσεις φωτιά πάνω σε δισεκατομμύρια ακροατές

κραυγή [γιώργος τζαβλάκης]

Είναι χρόνια που με συρμάτινη κλωστή τα στόματα μας έχουν ράψει Αφού την πρέζα της εικόνας ρουφήξουν τα μάτια μας, με γυάλινα λόγια μεθοδικά σαπίσουν το μυαλό μας Βουβοί και αποχαυνωμένοι φυτοζωούμε στο φέρετρο του καναπέ Ζητάς αέρα ν’ ανασάνεις μα τα παράθυρα είναι κλειστά Θες να φωνάξεις [issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Θες να βγάλεις έξω αυτό που καίει την ψυχή και το μυαλό Τα ίδια σου τα χέρια φίμωτρο της κραυγής που σε σπαράζει Έτσι σ’ ανάθρεψαν βαρίδια στις σκέψεις σου να βάζεις Μίλα σιγά, περπάτα σκυφτά και πάντα να φοβάσαι Είσαι ανθρωπάκι άβουλο Είσαι σωστός πολίτης Θέλει κουράγιο τα κάγκελα της σιωπής να σπάσεις Να φωνάξεις Κι ύστερα αλήθεια Κι ύστερα φως Κι ύστερα μοναξιά

i am the screaming page

the neuron stimulating zine

politically correct [μαρία κατσοπούλου]

Πολλή κίνηση στους διαδρόμους του Λόγου Διόρθωση μη βρούμε τον μπελά μας

Ο Ειρμός άφαντος [issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Ο Οίστρος επισκέπτεται μοναχά τη γάτα μου: Ένταλμα σύλληψης γαλής για διατάραξη κοινής ησυχίας

Σσσς Μη φωνάζεις Πρόσεχε Πρέπει να είμαστε Politically correct

~Στις Pussy Riot~

i am page 13

ποια ελευθερία λόγου; [by seitanakos aka πτωχός γιώργος] .

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Τί μπορώ να πω εγώ για ένα τέτοιο θέμα που έχει απασχολήσει τόσους και τόσους θεωρητικούς των πολιτικών και νομικών επιστημών; Ωραία! Δεν μπορώ να πω τίποτα που να κάνει έστω και την παραμικρή διαφορά. Αν πιάσω το θέμα από μία πιο ρεαλιστική σκοπιά; Μπα, για αυτόν το λόγο υπάρχουν οι πολιτικές και κομματικές εφημερίδες. Το βρήκα! Θα το πιάσω με το παλιό κλασσικό Ελληνικό – σουρεαλιστικό τρόπο. Ζούμε σε ένα κράτος που ισχύει το κλασσικό “Είσαι ό,τι δηλώσεις”, άρα έχουμε δημοκρατία αφού έτσι είναι δηλωμένο. Πακετάκι με τη δημοκρατία πάει και η ελευθερία του λόγου. Στο Ελληνικό δίκαιο η ελευθερία του λόγου προφυλάσσεται και κατοχυρώνεται στο Ελληνικό σύνταγμα στο άρθρο 14. Μα, συγγνώμη αλλά εδώ το πράγματα φαίνονται θαυμάσια, καταπληκτικά, σχεδόν ονειρεμένα. Κατά λέξη λέει το Άρθρο 14 Παράγραφος 1: Καθένας μπορεί να εκφράζει και να διαδίδει προφορικά, γραπτά και διά του τύπου τους στοχασμούς τηρώντας τους νόμους του κράτους. Τέλεια, μπορώ να λέω να γράφω και να εκφράζομαι ελεύθερα! Το μόνο που πρέπει να με αγχώνει είναι οι νόμοι του κράτους (φίλε μου, να λες πάλι καλά που έχουνε πολυνομία και δημιουργούνται παραθυράκια). Η μαγεία συνεχίζεται στην παράγραφο 2 του άρθρου 14, που λέει ότι ο τύπος είναι ελεύθερος και η λογοκρισία απαγορεύεται. Πού ζούμε;!!! Ούτε το σύνταγμα των Αγγέλων δεν ήταν τόσο προοδευτικό! Και κάπου εκεί αρχίζει η πτώση, η κατρακύλα, οι απανωτές σφαλιάρες... Στις επόμενες παραγράφους έρχεται ο συντάκτης και σε ταράζει στις κατασχέσεις και τις απαγορεύσεις, σε περιπτώσεις προσβολής κάθε γνωστής θρησκείας, του Προέδρου της Δημοκρατίας, αιδούς και γνωστοποίησης θεμάτων ασφαλείας του κράτους. Τώρα, το ποιος κρίνει αν κάτι είναι προσβλητικό δεν το ξέρει κανείς. Είναι επτασφράγιστο μυστικό και φυλάσσεται στη μυστική βάση της Ελλάδας στον πλανήτη Άρη; ΌΧΙ. Οι κριτές είναι οι πάνσοφοι πολιτικοί μας. Αυτοί που θίγονται από μία καλή σάτιρα ενώ την ίδια στιγμή δεν εξοργίζονται από τη θεατρική παράσταση (κωμωδία) που παίζεται συνέχεια στο κοινοβούλιο. Αυτοί που θα κατεβάζουν βιντεάκια από το youtube γιατί θίγουν αγίους (βλέπε Γέροντα Παστίτσιο) ενώ παράλληλα δέχονται το διάλογο με άτομα που θέλουν να σφάξουν το μισό πληθυσμό της χώρας γιατί δεν ακολουθεί κάποια πρότυπα θα έλεγε κανείς νεοναζιστικά. Μιλάμε για τρελή παράνοια. Αν θελήσουμε να δούμε το θέμα λίγο πιο σοβαρά, και σουρεαλιστικά, τότε τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Τα πάντα υπόκεινται σε απίστευτη λογοκρισία. Όχι όμως από το κράτος. Αυτό και αν είναι τρελό! Από τους δημοσιογράφους, τους εκδότες και γενικώς από όλους όσους έχουν τη δύναμη να επηρεάσουν την κοινή γνώμη. Σκεφτόμαστε, μιλάμε και εκφραζόμαστε, σε μεγάλη πλειοψηφία, υπό το φόβο μην τυχόν και παρεξηγηθεί κάποιος. Οι i am page 14

the neuron stimulating zine

θεατρικές παραστάσεις δεν χρησιμοποιούν ποιοτικό χιούμορ και σάτιρα αλλά άθλια λογοπαίγνια εμπνευσμένα από τον Μάρκο Σεφερλή. Τί κι αν ο ηθοποιός είναι αυτός που ποιεί τα ήθη; Στην Ελλάδα του 2013 τα ήθη βιάζονται από αυτούς που έχουν σκοπό να τα ποιούν! Θεατρικές παραστάσεις, ταινίες, τραγούδια και βιβλία της πεντάρας κατακλύζουν την καθημερινότητά μας. Υπάρχει ελευθερία λόγου λένε οι πολιτικοί. Πού; Στην τηλεόραση, αν διαφωνήσεις με τον οποιονδήποτε βολεμένο και κομματικοποιημένο δημοσιογράφο, σου αφαιρείται το βήμα του λόγου με το πρόσχημα της έλλειψης χρόνου. Στις εφημερίδες, το μόνο που δεν διαβάζεις είναι απόψεις διαμορφωμένες ελεύθερα. Πλέον, όλες οι μεγάλες εφημερίδες δεν έχουν νέα και αναλύσεις, αλλά μαθήματα κατήχησης του μυαλού και του τρόπου σκέψης. Η ελευθερία λόγου και έκφρασης διώκεται. Διώκεται ύπουλα, μεθοδικά και σε όλο το εύρος της καθημερινής ζωής. Ο τρόπος δίωξης είναι η ισοπέδωση της σκέψης και της παιδείας.

Προετοιμασία 45 λεπτά, μαγείρεμα 45-60 λεπτά Υλικά για 8 άτομα ή για ένα πυρέξ 30x25 Για τον κιμά 600 γρ. κιμάς, μοσχαρίσιος 1/3 φλ. έ.π. ελαιόλαδο 1 ξερό κρεμμύδι, μεγάλο, ψιλοκομμένο 3 ώριμες ντομάτες, ψιλοκομμένες ή 400 γρ. ντοματάκια κονκασέ ½ κ.σ. πελτέ 1 κ.κ. ζάχαρη (προαιρετικά) 2 σκελίδες σκόρδου, καθαρισμένες ½ κ.κ. μπαχάρι, ½ κ.κ. μοσχοκάρυδο, σε σκόνη ½ κανέλα, σε σκόνη ή 1 ξυλάκι κανέλα αλάτι

Για την μπεσαμέλ 100 γρ. βούτυρο ή μαργαρίνη 100 γρ. αλεύρι για όλες τις χρήσεις 1 λίτρο φρέσκο γάλα, χλιαρό 2 αβγά, χτυπημένα όπως για την ομελέτα πιπέρι και μοσχοκάρυδο, φρεσκοτριμμένα 1 φλ. κεφαλογραβιέρα Αμφιλοχίας, τριμμένη + 2 φλ. για την επιφάνεια Για τα μακαρόνια 1 πακέτο χοντρά μακαρόνια για παστίτσιο, Νο 2 ή Νο 3 1 αβγό και 1 ασπράδι, ελαφρώς χτυπημένα 2-3 κ.σ. έ.π. ελαιόλαδο

i am page 15

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Τί μπορούμε να κάνουμε εμείς; Μη με ρωτάτε. Δεν δήλωσα ούτε σωτήρας, ούτε φιλόσοφος. Το μόνο σίγουρο είναι ότι πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε πριν εκφραστούμε. Τα μονοπάτια της σκέψης και του λόγου είναι πολλά, αλλά εμείς προτιμούμε τη μοναδικότητα της χιλιοπεπατημένης λεωφόρου.

1984 [παναγιώτα γραμμένου]

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Η ελευθερία του λόγου είναι ένα θέμα που έχει επηρεάσει αρκετούς συγγραφείς στα έργα τους. Ο κάθε ένας επιχειρεί να αναδείξει τη σημαντικότητα που ενέχει σε μία κοινωνία, η απρόσκοπτη έκφραση των όσων σκέφτεται ένας άνθρωπος. Για να αναδειχθεί η σπουδαιότητα της ελευθερίας του λόγου, ο κάθε συγγραφέας, χρησιμοποιεί διαφορετικά μέσα. Στο βιβλίο “1984”, ο Τζορτζ Όργουελ, ανέδειξε την αναγκαιότητα της ελευθερίας της έκφρασης εντός μίας κοινωνίας, επιχειρώντας να σκιαγραφήσει τα φαινόμενα που παρουσιάζονται εντός αυτής όταν απουσιάζει η ελευθερία του λόγου ή όταν καταπιέζεται. Από την αρχή του βιβλίου, καταλαβαίνει ο αναγνώστης ότι ο ήρωας ζει σε ένα αστυνομοκρατούμενο περιβάλλον. Ένα Κόμμα έχει καταφέρει να κυριαρχήσει απόλυτα στις ευρείες μάζες των πολιτών. Σχεδόν αμέσως γίνεται αντιληπτό πως η ελευθερία του λόγου είναι μία έννοια που δεν υπάρχει σε όλα τα στρώματα της κοινωνίας παρά μόνο στα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, τους προλετάριους. Οι προλετάριοι δεν αποτελούν, κατά την λογική του Κόμματος, ικανή απειλή εναντίωσης στις επιταγές και τις γενικές αρχές του Κόμματος. Η μεσαία κοινωνική τάξη δεν έχει ανάγκη να πει κάτι διαφορετικό από αυτό που λέει/ορίζει το Κόμμα. Για να διασφαλίσει ο Μεγάλος Αδελφός, ότι ακόμα κι αν υπάρξει αυτή η ανάγκη δεν θα βρεθούν τρόποι έκφρασης της, οι άνθρωποι που ανήκουν στη μεσαία τάξη παρακολουθούνται είκοσι τέσσερις ώρες το είκοσιτετράωρο από οθόνες. Οι οθόνες αυτές είναι πομποί και δέκτες ταυτόχρονα, ενώ δεν υπάρχει δυνατότητα απενεργοποίησής τους. Έτσι, κάθε κίνηση ελέγχεται ακόμα και την ώρα που κοιμάται κανείς. Φυσικά και ένα τέτοιο πολιτικό μόρφωμα δεν θα παρέμενε στην απλή παρακολούθηση των πολιτών αλλά θα διασφάλιζε ότι κάθε περίπτωση παρανομίας θα τιμωρείται ανεξαιρέτως. Έτσι ορίζει την σκέψη ως έγκλημα και τοποθετεί στο ρόλο των κατασκόπων τα παιδιά κάθε οικογένειας της μεσαίας τάξης. Αυτό δεν είναι και τόσο δύσκολο δα, αφού ελέγχει την παιδεία με το πρόσχημα της δημιουργίας σωστών συντρόφων για το Κόμμα. Άνθρωποι που υπέπεσαν στο έγκλημα της σκέψης εξαφανίζονται από παντού. Πρώτα ως φυσικές παρουσίες και ύστερα ως αναμνήσεις. Οδηγούνται στο Υπουργείο της Αγάπης και «συμμορφώνονται» σύμφωνα με τις αρχές του Κόμματος. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι τους διαμορφώνουν έτσι, ώστε να μην είναι σε θέση πλέον να διαπράξουν το έγκλημα της σκέψης. Λεπτομέρειες του πως επιτυγχάνεται αυτό υπάρχουν μέσα στο βιβλίο, οι οποίες είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες. Στον επίλογο του βιβλίου ο συγγραφέας καταφέρνει να εξυψώσει ακόμη περισσότερο την αξία της ελεύθερης σκέψης και έκφρασης, παρουσιάζοντας το αποτέλεσμα που έχει στον άνθρωπο η απουσία αυτών των αξιών. Έτσι παρουσιάζει i am page 16

the neuron stimulating zine

τον πρωταγωνιστή ως έναν άνθρωπο ζωντανό νεκρό που υπάρχει χωρίς όμως να ζει.

Θα έλεγε κανείς ότι είναι ίσως μία από τις πιο υγιείς εκφράσεις μίας κοινωνίας η ελευθερία των πολιτών να διαλέγονται για οποιοδήποτε ζήτημα προκύψει. Μαθαίνουμε να μη φοβόμαστε το διαφορετικό, να ανοίγουμε τα αυτιά μας στο συνάνθρωπο, να μπαίνουμε σε διαδικασία κρίσης ακόμα και των δικών μας απόψεων. Μέσα από την ελεύθερη έκφραση δημιουργούνται τριβές, καμιά φορά και προστριβές, τίθενται ερωτήματα, δοκιμάζονται ιδέες, παράγονται άλλες ιδέες και αυτό οδηγεί τον άνθρωπο σε μία πορεία συνεχούς δημιουργίας, ενώ παράλληλα τον καθιστά ελεύθερο από φόβους, ιδεοληψίες και φανατισμούς. i am page 17

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Ο Όργουελ, σε αυτό το βιβλίο, περιγράφει με τρόπο αδιαμφισβήτητα ξεκάθαρο τις συνέπειες που «απολαμβάνει» μία κοινωνία, όταν ενθαρρύνει την κατάργηση της ελευθερίας του λόγου. Δημιουργεί έναν εξαιρετικό πίνακα, υποδεικνύοντας λεπτομερώς τις συνθήκες στις οποίες ευδοκιμούν οι τακτικές περιορισμού της σκέψης, της έκφρασης και όλα τα εργαλεία που χρησιμοποιούνται ώστε να επιτευχθεί ο πατερναλισμός μίας κοινωνίας. Συνδέει με αριστοτεχνικό τρόπο την ελευθερία του λόγου με τη σκέψη. Επιθυμεί να καταστήσει ξεκάθαρο στον αναγνώστη ότι στόχος του εκάστοτε “Κόμματος” είναι να προλάβει εν τη γενέσει της την αντίθετη έκφραση που καλλιεργείται σε έναν άνθρωπο μέσω της σκέψης.

ποιήματα και χίμαιρες [ν.γ. λυκομήτρος] ~ the-sound-of-loss.blogspot.com

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

η ποίηση της Μαρίνας Αποστόλου Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα Η Μαρίνα Αποστόλου γεννήθηκε το 1981 στην Αθήνα, όπου και σπούδασε γαλλική φιλολογία. Είναι εκπαιδευτικός. Ποιήματα και διηγήματά της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά όπως η “Σοδειά”, τα “Δέκατα” και οι “Χίμαιρες”, καθώς και στο διαδίκτυο. Κριτικό Σημείωμα Η ποίηση της Μαρίνας Αποστόλου χαρακτηρίζεται από λυρισμό, ευαισθησία αλλά και έντονο κοινωνικό προβληματισμό. Το σημαντικότερο, όμως, στοιχείο της γραφής της είναι η δυνατότητά της να εξελίσσεται τόσο σε θεματικό όσο και σε τεχνικό επίπεδο με την πάροδο των ετών. Ξεκινώντας από τα πιο προσωπικά και συναισθηματικά ποιήματα της πρώτης συλλογής όπου χρησιμοποιεί έμμετρο στίχο, μας παρουσιάζει στη δεύτερη συλλογή αλλά και σε αδημοσίευτα ποιήματά της, μία κοινωνικά ευαισθητοποιημένη πένα που βασίζεται, πλέον, στον ελεύθερο στίχο. Η εικόνα της σκοτεινής μητρόπολης στοιχειώνει το ποιητικό της corpus και οι πολύπαθες φιγούρες των κατοίκων της πρωταγωνιστούν σε αρκετούς από τους στίχους της. Ωστόσο, η Αποστόλου δεν παραλείπει να αναφερθεί μέσω του έργου της και στις διαπροσωπικές σχέσεις, στον έρωτα και στην αγάπη μέσα από μία άκρως προσωπική ματιά, που αναδεικνύει τη θηλυκή της υπόσταση. Εργογραφία “Θα Περπατήσουμε Μαζί”, Οσελότος, 2010 “Νοτιάς”, Οσελότος, 2011 Trivia Παράλληλα με το ποιητικό της έργο, η Μαρίνα Αποστόλου ασχολείται με το θέατρο και την πεζογραφία. Παρότι εμφανίστηκε στα νεοελληνικά γράμματα μόλις πριν από τρία χρόνια, έχει ήδη συγγράψει δύο θεατρικά έργα: το ένα με τίτλο «Οι Αποθηκάριοι» (Οσελότος, 2012) και το άλλο με τίτλο «Το Κουτί» (e-book, Σαΐτα 2012). Πρόκειται για δύο έργα που ανήκουν στη σχολή του νεορεαλισμού και καταγράφουν τα προβλήματα και τις αγωνίες των «απλών» ανθρώπων που απαρτίζουν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία. Εκτός από τη σημαντική συνεισφορά της στο νεοελληνικό θέατρο, η Αποστόλου έχει κατά καιρούς δημοσιεύσει και σύντομα πεζογραφήματα σε λογοτεχνικά περιοδικά. Πρόκειται για μικρές, καθημερινές ιστορίες βγαλμένες μέσα από τη ζωή στην Αθήνα, που καυτηριάζουν τα κακώς κείμενα της εποχής μας. Πέρα από το δημοσιευμένο έργο της, μπορεί κανείς να δει επιπλέον δείγματα γραφής (ποιήματα, θεατρικά μονόπρακτα κ.ά.) στο προσωπικό της ιστολόγιο http://logotexnikosteki.blogspot.gr/. i am page 18

the neuron stimulating zine

Δείγματα Γραφής

Αθήνα των αθλίων μια πόλη εκτός ορίων μοντέρνοι Αγιάννηδες ποθούν ένα καρβέλι μία μπουκιά φαΐ ηδονικά το στόμαχό τους διαστέλλει Πιο πέρα πόρνες όλων των φυλών βορά στα κέφια ανάλογων περαστικών τη σάρκα τους νοικιάζουνε φθηνά πουλούν αδιάκριτα μια γρήγορη παρηγοριά

*Τα ποιήματα του αφιερώματος περιλαμβάνονται στην ποιητική συλλογή «Νοτιάς».

Η Αθήνα των Αθλίων

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Πιο δίπλα οι σκελετωμένοι κρατούν την ένεση σφιχτά με κάθε τρόπο αθέμιτο αναζητούν λεφτά πρόσκαιρα να σταθούν στα πόδια τους μιλούν βαριά, αργά, μπερδεύουνε τα λόγια τους Φιγούρες από μυθιστόρημα εκλιπαρούν για ένα ευρώ στους βρόμικους δρόμους, μες στα βαγόνια του μετρό Όλη η Αθήνα ένα κακόγουστο μωσαϊκό αντέγραψε της δύσης τον ιλιγγιώδη ρυθμό Μια πόλη αγνώριστη, μεταλλαγμένη πόλη ανήσυχη, αρρωστημένη ζεστή, υγρή και μολυσμένη πόλη πολύβουη, συμπιεσμένη Στα γκέτο της οδού Αχαρνών και της οδού Λιοσίων στεγάζεται το ριζικό των σύγχρονων αθλίων Κυψέλη, Πατήσια και Μεταξουργείο άχαρο πολυπολιτισμικό τοπίο.

Κενές Ημέρες Κενές ημέρες σαν άδεια κουτιά Κυριακές και Δευτέρες σα μαύρα πανιά απογεύματα ανούσια χωρίς καμιά χαρά και βράδια ακούσια χωρίς μιαν αγκαλιά Κενές ημέρες λειτουργώ μηχανικά κινήσεις βαριές ενεργώ εμπειρικά το βλέμμα μου δε φτάνει πια μακριά κάτι το κόβει, τ’ αναστέλλει, το λυγά Κενές ημέρες χωρίς φαντασία κοινές εταίρες ψυχρή συνουσία πορεία μονότονη χωρίς ανταρσία συναυλία παράφωνη χωρίς μελωδία

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

ποιά η ανάγκη και ποιός ο στόχος; [γιώργος ερνέστο μουρελάτος] [...]Ακούμε ένα σωρό αστικορεβιζιονιστικές ρητορείες, με μόνη εξαίρεση τον Ερικ Φρομ, που λέει πως η κατάσταση μετρίας ψυχώσεως μπορεί συχνά να βοηθήσει τους ανθρώπους να λειτουργούν σωστά σε ορισμένες κοινωνίες, πως η κοινωνία όπου οι ανθρώπινες υποθέσεις μπορούν να συζητούνται χωρίς τις αντίστοιχες ανθρώπινες αντιδράσεις είναι τρελή και πως στις τρελές κοινωνίες λένε για τους λογικούς ότι έχουν χάσει το μυαλό τους και πως όταν σε ορισμένα ζητήματα δεν χάνει κανείς το μυαλό του αυτό θα πει πως δεν έχει καθόλου μυαλό για να το χάσει. Συμβαίνουν και πολλά άλλα μα δεν έχω κέφι να τα αναφέρω, γιατί τώρα που γράφω είναι κιόλας 4 η ώρα το πρωί, Τετάρτη, 5 Ιουνίου και μόλις πριν από λίγο ακουσα στο ράδιο πως πυροβόλησαν του Κένεντυ. Πάλι τα ίδια. Δεν είναι κάτι καινούργιο καταλαβαίνετε αφού κάθε μέρα και σκοτώνονται άνθρωποι με πιστόλια ή βομβαρδίζονται ή καίγονται ή ανατινάζονται και κανείς δεν νοιάζεται. Θέλω να πω, κανείς δε νοιάζεται στ’ αλήθεια, γιατί σκέφτονται μονάχα τις σημαίες και τα τοιαύτα. Και στο κάτω κάτω κανείς δε σκοτώνει ανθρώπους. Απλώς σφυροκοπεί τις θέσεις τους. Κι εξάλλου, δεν πρόκειται στ’ αλήθεια γι’ ανθρώπους. Στρατεύματα είναι. Ούτε καν στο τέλος δεν τους λένε πεθαμένους. Είναι απλώς απωλεσθέντες. Ακόμη και το βάρος του θανάτου κι αυτό δεν είναι πάντοτε ασήκωτο. Υπάρχουν βαριές απώλειες αλλά υπάρχουν και μέτριες κι ελαφρές. Θα τις υπομείνουμε, μη φοβάστε. θα τις υπομείνουμε γιατί είναι ζήτημα τιμής και γιατί - δόξα τω Θεώ - δεν τις ακούμε παρά μονάχα μια φορά τη μέρα και γιατί αμέσως μετά βγαίνει ένας θηλυκός πειρασμός για να σου πει πόσο απίθανη είναι η άλφα βενζίνα ή η βήτα και πώς μπορείς να καβάλας όσο θέλεις φτάνει να τη χρησιμοποιείς.[...] Και πιο πριν... [...]Πρέπει να τονίσω ευθύς εξαρχής πως επειδή έτυχε να γεννηθώ το 1948, δε σημαίνει πως αυτά που έχω να πω στα δεκαεννιά μου i am page 20

the neuron stimulating zine

αξίζουν παραπάνω, απ’ όσα θα είχαν να πουν στα δεκαεννιά τους οι νέοι, για να πάρουμε μια χρονιά στην τύχη, το 1920. Είναι ανόητο να λέει κανείς πως η νεολαία είναι σήμερα το γεγονός. Πάντα ήταν γεγονός. Όλοι είμαστε δεκαεννιά χρονών, άλλος αργότερα άλλος νωρίτερα.[...] [...]Μα η λύπη δέ γίνεται απελπισία όσο μπορείς και θυμώνεις. Κι εμείς στο Κολούμπια θυμώσαμε πολύ. Καθώς δεν απελπιστήκαμε, μπορούσαμε να βλέπουμε ακόμη τί πρέπει να πολεμήσει κανείς. Και πολεμάμε. Πολεμήσαμε, πολεμάμε και θα πολεμάμε.[...] Από το βιβλίο του Τζέιμς Σάιμον Κούνεν “Φράουλες και Αίμα”

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Σκέφτομαι, οι αλήθειες είναι γνωστές χιλιάδες χρόνια τώρα… Τί περιμένουμε; Τι δεν πάει καλά με εμάς; Τί πρέπει να κάνουμε; Ποιά η ανάγκη και ποιός ο στόχος; i am page 21

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

νύχτα, κέντρο [liveinchaos.v] Στάθηκες, με κοίταξες και απομακρύνθηκες βιαστικά. Σ’εκείνο το παλιό σοκάκι μίλησα για τις σκέψεις που βίασαν και πέταξαν στα σκουπιδιάρικα πριν ακόμα ξεπορτίσουν από το μυαλό μου. Μίλησα για τα λησμονημένα συνθήματα, τα ξεχασμένα πάθη και τις κενές, παγωμένες αφηγήσεις που πλασάρουν.: Μίλησα για τα μακρινά ταξίδια που επιτρέπουν στον κάθε κλειστοφοβικό ονειροπόλο να τρέξει και να αγγίξει το φως. Μίλησα για τα πώς, για τα γιατί. Μίλησα για όσα δεν αντέχω, για όσα δε μου χρειάζονται. Μίλησα και γι αυτά που θέλω, αυτά που νιώθω, αυτά που καίνε τα σωθικά μου. Μίλα και εσύ. Σβήσε τις ύπουλες πλαστικές φωτιές που σου άναψαν για να βλέπεις καλύτερα. Μίλα για τις γκρίζες φιγούρες που δε σε αφήνουν να παίξεις με τα χρώματα. Μίλα για όλες τις ψεύτικες εικόνες που ορίζουν την πλάνη σου. Μίλα για την αξιοπρέπεια, για το σεβασμό. Μίλα για την αγάπη που αναστατώνει κάθε σου στιγμή. Μίλα για τα όνειρα που δεν θες να βολέψεις στο χρόνο. Μίλα για τη δίψα σου για ζωή. Μίλα για την αχόρταγη πείνα σου για ελευθερία. Μίλα για το φόβο να φτάσεις στα όριά σου. Μίλα για την ανάγκη να τεντώσεις το σκοινί.

MIΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ. ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ. ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ.

i am page 22

the neuron stimulating zine

τo θέμα [νίκος τζανετόπουλος] Να πιάσω ένα θέμα και να το ελευθερώσω. Να το βγάλω από το κλουβί του, να κόψω τις αλυσίδες του και να το αφήσω στο περβάζι του παραθύρου. Δεν θα του βάλω νερό, ούτε τροφή, να νιώσει την ανάγκη να πετάξει, να πάει να βρει μονάχο του τη ζωή που του στερούσα χρόνια γράφοντας κατά παραγγελία. Με πόσα αντέχει ν’ αναμετρηθεί ένα θέμα που δε γνώρισε ανοιχτό ουρανό; Που δεν ταξίδεψε να πιάσει ορίζοντα, μαθημένο μονάχα να ικανοποιεί ανάγκες;

Ποιες αποστάσεις να διανύσει; Η έκταση μίας λευκής σελίδας μοιάζει απέραντη στέπα για τα αγύμναστα φτερά του που δεν ξέφυγαν ποτέ από τα εταιρικά πρότυπα κειμένου. Ο ήλιος, η θάλασσα, το δάσος... η επιλογή, αυτά που αναγνώρισε ως ελευθερία μέσα από αφηγήσεις, ξένο τοπίο, εχθρικό, για ένα θέμα άβγαλτο. Θα το ονομάσω ελεύθερο και θα το αφήσω μόνο του, με το φορτίο ενός επιθέτου που εγώ του επέβαλα, ν’ ασθμαίνει παλεύοντας με τη δική μου αδυναμία. Δε θα του επιβάλω την ελευθερία που εγώ κατανοώ. Δε θα το παροτρύνω καν στο πέταγμα. Θα το αφήσω να επιλέξει με την τσαλακωμένη κρίση του, όπως θα έκανε κάθε πρόγονος που ξέρω. Μα, η επιλογή είναι μία στιγμή. Μία απόφαση. Μία τυχαία συνάρτηση του χάους. Γιατί εμμένω τόσο σε αυτή; Είναι απλά μία αφετηρία. Η πρόθεση για την ελευθερία. Πόσο διαφέρει η ελευθερία στην επιλογή από την ελευθερία στην πράξη; Γιατί το να εκφράζεσαι ελεύθερα διαφέρει πολύ θαρρώ από το να επιλέγεις απλά ελεύθερα το θέμα. i am page 23

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Άμαθο στις λεπτομέρειες, ανέκδοτο στη φύση του, πόσο μακριά μπορεί να φτάσει; Δεν εξετέθη ποτέ αντιμέτωπο με την αλήθεια και τα φαινόμενα.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

καληνύχτα, και καλή τύχη... στα ίχνη του μακαρθισμού [baphomet]

Ήταν Σεπτέμβριος του 1947, όταν δεκαπέντε παράγοντες της αμερικανικής κινηματογραφικής βιομηχανίας κλήθηκαν να παρουσιαστούν ενώπιον της Επιτροπής Αντιαμερικανικών Ενεργειών, η οποία επιχειρούσε να αποδείξει ότι: “μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος κυριαρχούν στην Ένωση Σεναριογράφων, οι κομμουνιστές έχουν πετύχει να προπαγανδίζουν υπόγεια στις ταινίες και ο πρόεδρος Roosevelt επέβαλε ανάρμοστη πίεση στη βιομηχανία ώστε να παράγει φιλοσοβιετικές ταινίες κατά τη διάρκεια του πολέμου.” Είναι η αρχή του *Μακαρθισμού... Στις 9 Φεβρουαρίου του 1950, ο McCarthy κατηγορεί χωρίς στοιχεία, ενώπιον της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Γερουσίας, 205 υπαλλήλους του υπουργείου των Εξωτερικών ως κομμουνιστές, χρεώνοντάς τους τις αποτυχίες του

Υπουργείου. Η κατηγορία του McCarthy, αν και ήταν αβάσιμη, βρήκε πρόσφορο έδαφος στην τρομαγμένη, από τον «κόκκινο εφιάλτη», αμερικανική κοινωνία. Η εποχή του «Great Red Scare», είχε μόλις αρχίσει. Σύντομα ο McCarthy βρίσκεται στην προεδρία της HUAC, House on Un-American Activities Committee (Επιτροπής κατά των Αντιαμερικανικών Ενεργειών), η οποία είχε συσταθεί ήδη από το 1938. Ο στόχος της επιτροπής γίνεται εύκολα αντιληπτός από τον τίτλο της. Ηθοποιοί, σκηνοθέτες, παραγωγοί αλλά και επιστήμονες, συνθέτες, πολιτικοί, στρατιωτικοί και πολίτες κάθε τάξης καλούνται να καταθέσουν τα αντικομμουνιστικά φρονήματά τους. Ορισμένοι από αυτούς «συμμορφώνονται», άλλοι αρνούνται και διαφεύγουν στο εξωτερικό, όπως ο Charlie Chaplin, ενώ άλλοι συνεργάζονται καταδίδοντάς τους «κομμουνιστές» συναδέλφους τους.

i am page 24

the neuron stimulating zine

Συνολικά, η μαύρη λίστα του Χόλιγουντ περιελάμβανε 324 ονόματα, ενώ περίπου 200 ακόμη άνθρωποι του κινηματογράφου αναγκάστηκαν με ποικίλους τρόπους να εγκαταλείψουν την εργασία τους. Mε τον τρόπο που γίνονταν οι καταθέσεις, προκαλούσαν αλυσιδωτές αντιδράσεις. Είναι πια κοινό μυστικό ότι από τις κυρίαρχες προσωπικότητες σε αυτή την ταραγμένη εποχή, ήταν δυστυχώς και ο ελληνικής καταγωγής Αμερικανός σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, Elia Kazan.

Αντίθετα, αρκετοί δημιουργοί αναγκάστηκαν να εργάζονται με ψευδώνυμο, με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον Dalton Trumbo, ο οποίος με το όνομα Robert Rich κέρδισε δύο Όσκαρ σεναρίου. Ένω άλλοι, όπως ο Jules Dassin και ο Joseph Losey, προτίμησαν να εγκαταλείψουν την Aμερική και να αυτοεξοριστούν.

Αυτή η πραγματική ιστορία που προαναφέραμε είναι και το θέμα της ταινίας “Καληνύχτα, και Καλή Τύχη” (Good Night, and Good Luck, 2005). Το φιλμ, αποτελεί τη δεύτερη σκηνοθετική προσπάθεια του George Clooney, που μας αφήνει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Είχε προηγηθεί το 2002, το “Confessions of a Dangerous Mind”, ενώ στην πορεία θα ακολουθήσουν οι ταινίες: “Leatherheads” του 2008 και “The Ides of March” του 2011. Έχοντας μία πλειάδα γνωστών και εξαιρετικών ηθοποιών στη διάθεση

Το 1953, o Edward Marrow, ένας εξαιρετικά πετυχημένος πολιτικός αναλυτής του CBS, i am page 25

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Ο δημιουργός των ταινιών «Λεωφορείον ο πόθος» (A streetcar named desire, 1951), «Ανατολικά της Εδέμ» (East of Eden, 1955) και «Αμέρικα, Αμέρικα» (America, America, 1963), προκειμένου να προστατέψει την καριέρα του, προτίμησε να κατονομάσει ανθρώπους του περιβάλλοντός του.

ο οποίος υποστηρίζεται από μια σπουδαία δημοσιογραφική ομάδα και τον παραγωγό Fred Fredly, αποφασίζει να διερευνήσει την «ομιχλώδη» υπόθεση αποπομπής από την πολεμική αεροπορία ενός ικανότατου πιλότου. Οι έρευνές του όμως σύντομα θα τον οδηγήσουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση με τον γερουσιαστή Joseph McCarthy, θεμελιωτή της περίφημης «μαύρης λίστας», κάτι που θα θέσει σε κίνδυνο την καριέρα του...

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

του και κρατώντας για τον εαυτό έναν πιο μικρό ρόλο ο Clooney, αποφασίζει σοφά να μας παρουσιάσει το συγκεκριμένο έργο σε ασπρόμαυρο φόντο, μεταφέροντας μας ακόμα πιο πειστικά στην ατμόσφαιρα της εποχής εκείνης. Αναλυτικά το καστ και οι ρόλοι τους οποίους ερμηνεύουν οι πρωταγωνιστές είναι οι εξής: David Strathairn (Edward R. Murrow), Robert Downey Jr. (Joe Wershba), Jeff Daniels (Sig Mickelson), Frank Langella (William Paley), Patricia Clarkson (Shirley Wershba), George Clooney (Fred Friendly), Alex Borstein (Natalie). Διαθέτοντας αρκετά στοιχεία από το είδος του φιλμ νουάρ, η ταινία εντυπωσιάζει τόσο με την απλότητά της, όσο και με την ειλικρίνειά της. Αξίζει δε να σημειωθεί ότι τον Joseph McCarthy, επίτηδες δεν τον υποδύεται κάποιος ηθοποιός, αλλά χρησιμοποιούνται πλάνα της εποχής εκείνης καταφέρνοντας έτσι ο Clooney να μπολιάσει ιδανικά στο φιλμ του, την ιστορική εγκυρότητα με τη μυθοπλασία. Για την ιστορία, η ταινία τιμήθηκε με τα βραβεία σεναρίου και ανδρικής ερμηνείας (David Strathairn) στο Φεστιβάλ της Βενετίας το 2005 ενώ ήταν υποψήφια και για έξι Όσκαρ χωρίς ωστόσο να κερδίσει κανένα. Παρ’ όλα αυτά, κατάφερε να αναδειχθεί ως η καλύτερη ταινία της χρονιάς, από το Αμερικάνικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου (AFI). «Σήμερα

ενημερωνόμαστε

πολύ

λιγότερο απ’ ό,τι 15 χρόνια πριν. Ένας πρώτος σημαντικός λόγος είναι το γεγονός ότι δεν διαβάζουμε πλέον. Όταν ήμουν παιδί, υπήρχαν τρία βασικά δίκτυα ενημέρωσης που προέβαλαν τα ίδια περίπου πράγματα. Η ενημέρωση ενσωματωνόταν στα “πιστεύω” και την ιδεολογία του καθενός και έτσι διαμόρφωνε τη γνώμη του. Σήμερα με τα τόσο πολλά δίκτυα και τα είδη των ειδήσεων που προβάλλονται δεν είναι εφικτό να διαμορφωθεί μια κοινή αλήθεια», δηλώνει χαρακτηριστικά ο George Clooney. Το κυνήγι μαγισσών συνεχίζεται για μία τετραετία, όμως σταδιακά η αμερικανική κοινωνία αρχίζει να αγανακτεί από την υπερβολική συνωμοσιολογία του McCarthy. Τα έγγραφα που είδαν το φως της δημοσιότητας, εμφανίζουν τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ, Dwight D. Eisenhower, ως «ενοχλημένο». Η μελέτη και η αξιολόγηση των στοιχείων τις εποχής εκείνης

i am page 26

the neuron stimulating zine

είναι διττή και επίκαιρη όσο ποτέ. Καταρχήν αντιλαμβανόμαστε ότι το ζήτημα της “εθνικής ασφάλειας”, είτε χρησιμοποιείται εναντίον του κομμουνισμού είτε εναντίον της “τρομοκρατίας”, είναι μια δικαιολογία που επικαλείται συχνά πυκνά μία κυβέρνηση σε περιπτώσεις και σε ιστορικές στιγμές κατά τις οποίες θέλει να πλήξει τις ατομικές και πολιτικές ελευθερίες.

*Μακαρθισμός = κάθε πρακτική πολιτικών διώξεων εις βάρος πολιτών και συγκεκριμένων πεποιθήσεων με την καλλιέργεια κλίματος εκφοβισμού και με την κατασυκοφάντησή τους (Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας Γ. Μπαμπινιώτη).

i am page 27

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Παράλληλα, γίνεται κατανοητό πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος της πληροφόρησης και της δημοσιογραφίας όταν αυτή λειτουργεί σωστά. Γεγονός επίκαιρο διεθνώς αλλά και στη χώρα μας τον τελευταίο καιρό, με τα τραγελαφικά γεγονότα του βίαιου και αιφνιδιαστικού κλεισίματος της Ελληνικής Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης (ΕΡΤ). Αλλά και σε διεθνές επίπεδο, τόσο με την ιστορία των WikiLeaks, τον

αποκλεισμό του Julian Assange στην πρεσβεία του Ισημερινού στο Λονδίνο και την καταδίκη του στρατιώτη Bradley Manning στην Αμερική ως πληροφοριοδότη, όσο και με την υπόθεση του Έντουαρντ Σνόουντεν, ο οποίος διέρευσε στον Τύπο απόρρητες πληροφορίες σχετικά με το πρόγραμμα μαζικής παρακολούθησης που εφαρμόζουν οι Αμερικανικές και Βρετανικές κυβερνήσεις με τη χρήση των προγραμμάτων παρακολούθησης PRISM και Tempora, Υπηρεσία Εθνικής Ασφαλείας (National Security Agency - NSA) των ΗΠΑ...

σκλάβε να με υπηρετείς [ανώνυμου]

(κείμενο του ενδέκατου ή δωδέκατου αιώνα π.χ., το οποίο χαρακτηρίζεται στην σουμεριακή έρευνα ως ο "διάλογος της απαισιοδοξίας" fanzine: ηλεκτρικό μαχαίρι, τεύχος 2 - 3, καλοκαίρι 1989) μετάφραση: ρεμούνδος γιάννης alterfactor.chimeres.gr

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

1------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Γρήγορα λοιπόν ετοίμασε την άμαξα και ζέψε τα άλογα. Θα πάω μέχρι το παλάτι.

-Πηγαίνετε κύριέ μου, πηγαίνετε στο παλάτι. Ο βασιλιάς θα χαρεί να σας δει. Θα σας χαρίσει την εύνοια του.

-Όχι σκλάβε, δεν θα πάω στο παλάτι.

-Πραγματικά κύριέ μου, μην πάτε στο παλάτι. Ο βασιλιάς θα σας στείλει σε μια απομακρυσμένη περιοχή σε αδιάβατους δρόμους και εχθρικά βουνά. Μέρα και νύχτα θα υποφέρετε από πόνους και στερήσεις.

2------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Φέρε νερό να πλύνω τα χέρια μου, θέλω να γευματίσω.

-Γευματίστε άρχοντά μου, γευματίστε. Το φαγητό ευφραίνει την ανθρώπινη καρδιά. Η τροφή της είναι η τροφή των θεών. Τα μάτια του Σαμάς πέφτουν ευχαριστημένα στα πλυμένα χέρια.

-Όχι σκλάβε δεν θα γευματίσω.

-Καλύτερα να μην φάτε κύριέ μου. Καλύτερα να μην γευματίσετε. Φαγητό και ποτό, πείνα και δίψα είναι οι σύντροφοι του ανθρώπου και ποτέ δεν τον εγκαταλείπουν.

3------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Γρήγορα ετοίμασε την άμαξα και τα άλογα. Θα ταξιδέψω στην εξοχή.

-Ταξιδέψτε ήσυχος κύριέ μου, ταξιδέψτε. Ο ξέγνοιαστος οδοιπόρος χορταίνει παντού, ο αδέσποτος σκύλος βρίσκει πάντα ένα κόκαλο, το διαβατάρικο χελιδόνι χτίζει παντού την φωλιά του. Το άγριο πουλάρι βρίσκει χορτάρι στην ξεραμένη έρημο.

-Όχι σκλάβε, δεν θα ταξιδέψω στην εξοχή.

-Μην ταξιδέψετε άρχοντά μου, καλύτερα μην ταξιδέψετε. Η μοίρα του οδοιπόρου είναι αβέβαιη, το αδέσποτο σκυλί χάνει τα δόντια του, η φωλιά του χελιδονιού θάβεται στη λάσπη και το άγριο πουλάρι κοιμάται στη γυμνή γη.

4------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι. i am page 28

the neuron stimulating zine

-Θέλω να κάνω παιδιά και να φτιάξω οικογένεια.

-Αυτό είναι μια καλή σκέψη κύριέ μου. Κάντε παιδιά και φτιάξτε οικογένεια. Όποιος κάνει παιδιά το όνομά του συνεχίζει να ζει στις προσευχές των απογόνων του.

-Όχι σκλάβε, δεν θέλω να κάνω παιδιά κι’ ούτε να φτιάξω οικογένεια.

-Δίκιο έχετε κύριέ μου, μην κάνετε παιδιά. Η οικογένεια είναι μια σπασμένη πόρτα που τρίζει στους μεντεσέδες. Μόνο το ένα τρίτο των παιδιών σου θα είναι υγιή, τα υπόλοιπα θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν πρόωρα.

-Είναι λοιπόν καλύτερα να μην κάνω οικογένεια; -Μην φτιάξετε οικογένεια κύριέ μου. ‘Οποιος πρέπει να νοιαστεί για μια οικογένεια κατασπαταλά τον οίκο του οίκου του.

6------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Σκλάβε να με υπηρετείς.

- Ναι κύριέ μου, ναι.

- Έχω κέφι να κάνω το κακό.

- Κάνετέ το αφέντη μου, κάντε το κακό. Πως αλλιώς θα παραγεμίζετε την κοιλιά σας; Και πώς θα ντυνόσαστε ζεστά χωρίς να κάνετε το κακό; - ‘Oχι σκλάβε, δεν θέλω να κάνω το κακό. ‘Oποιος κάνει το κακό θανατώνεται, μαστιγώνεται και τυφλώνεται. Ή μαστιγώνεται και τυφλώνεται και ρίχνεται στην φυλακή.

7------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ Σκλάβε να με υπηρετείς.

- Ναι κύριέ μου, ναι.

- Θέλω να αγαπήσω μια γυναίκα.

- Αγαπήστε άρχοντά μου, αγαπήστε. ‘Οποιος αγαπάει μια γυναίκα ξεχνάει κάθε έγνοια και κάθε πίκρα΄.

- ‘Οχι σκλάβε, δεν θέλω να αγαπήσω καμιά γυναίκα.

- Μην αγαπήσετε κύριε μου, μην αγαπήσετε. Τα θηλυκά είναι παγίδα, είναι θηλειά, είναι λάκκος με φίδια. Τα θηλυκά είναι μια κοφτερή λεπίδα που κόβει το λαιμό του άντρα μέσα στη σκοτεινή νύχτα. i am page 29

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

5------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς -Ναι κύριέ μου, ναι.

-Υποτάσσομαι στους εχθρούς μου και στο δικαστήριο δίνω πάντα δίκιο στους κατηγόρους μου.

-Καλά κάνετε κύριέ μου, καλά κάνετε. Υποταχτείτε στους εχθρούς σας και δίνετε πάντα δίκιο στους κατηγόρους σας.

- ‘Oχι σκλάβε, δεν το βάζω κάτω απέναντι στους εχθρούς μου και δεν αναγνωρίζω κανένα δίκιο στους κατηγόρους μου.

- Να μην υποτάσεστε κύριέ μου στους εχθρούς σας και να μην αναγνωρίζετε κανένα δίκιο στους κατηγόρους σας στο δικαστήριο. Ακόμη κι’ αν δεν ανοίξετε το στόμα σας δεν θα γίνουν οι εχθροί σας λιγότερο απάνθρωποι και ανελέητοι.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

8------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Θέλω να προσφέρω θυσία στους θεούς.

-Θυσιάστε στους θεούς. Προσφέρετέ τους ένα θύμα. ‘Οποιος θυσιάζει στους θεούς γεμίζει με πλούτο την καρδιά του. Είναι γενναιόδωρος και το σπίτι του είναι ανοιχτό σε όλους.

-’Οχι σκλάβε, δεν θέλω να θυσιάσω στους θεούς.

-Σωστό είναι αυτό άρχοντά μου, σωστό. Ο θεός δεν ακολουθεί τα λόγια σαν τα σκυλιά. Ο θεός απαιτεί από σένα υπακοή, προσφορά και προσευχή.

9------------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Θέλω να κάνω οικονομίες και να δανείζω λεφτά. Έτσι τα χρήματά μου θα αποδώσουν τόκους.

-Ναι κάνετε οικονομίες και δανείζετε τα χρήματά σας. ‘Οποιος συμπεριφέρεται έτσι αυγαταίνει τον πλούτο του και ανεβάζει την αξία του.

-’Οχι σκλάβε, δεν θέλω να κάνω οικονομία και ούτε να δανείζω λεφτά.

-Μην κάνετε οικονομία αρχοντά μου, και μη δανείζετε χρήματα. Η οικονομία είναι σαν την αγάπη της γυναίκας. Ο δανεισμός σαν τη γέννα ενός μιασμένου παιδιού. Οι φτωχοί καταριούνται αυτόν που τους ταίζει. Τον κακολογούν και προσβάλουν την αξία του.

10----------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Θέλω να κάνω καλό στο λαό μου.

-Αυτό είναι καλό αρχοντά μου. Όποιος κάνει καλό στον λαό το όνομά του μένει για πάντα με χρυσά γράμματα στην ιστορία.

-Όχι σκλάβε, δεν θέλω να κάνω καλό στον λαό μου.

-Σωστό κύριέ μου, σωστό. Κάνετε μια βόλτα στη σκιά των ερειπίων και σκαλίστε το χώμα του παρελθόντος. Φτύστε τα κρανία των δυνατών και των απλών ανθρώπων. Ποιός απ’ αυτούς ήταν αχρείος και ποιός ευεργέτης; 11----------------------------------------------------------------------------------------------------------------Σκλάβε να με υπηρετείς.

-Ναι κύριέ μου, ναι.

-Αν όλα είναι όπως τα λες τότε τι είναι καλό; -Να σου σπάσουν το σβέρκο και να μου σπάσουν το σβέρκο. Και τα πτώματά μας να τα πετάξουν στο ποτάμι. Αυτό είναι καλό. Ποιός είναι τόσο ψηλός που να μπορεί να φτάσει στον ουρανό; Ποιός είναι τόσο δυνατός που να μπορεί να αγκαλιάσει τα βουνά και τις πεδιάδες; -Αν λες την αλήθεια, σκλάβε, τότε θα πρέπει να σε σκοτώσω γιατί εσύ πρέπει να πεθάνεις πρίν από μένα.

-Πιστεύει λοιπόν στ’ αλήθεια ο κύριος οτι θα μπορούσε να ζήσει έστω και 3 μέρες χωρίς εμένα; i am page 30

the neuron stimulating zine

η χώρα μας [κυριάκος χαλκόπουλος] Κατ’ αρχάς, πρέπει να αναφερθώ σε ένα ποίημα. Είναι ένα από αυτά που περιλαμβάνει η γνωστή συλλογή του Baudelaire, «Τα άνθη του κακού». Ο τίτλος του είναι «Άλμπατρος».

Βέβαια εσείς, ειδικά εσείς, γνωρίζετε, μπορείτε να εικάζετε, πού πηγαίνει αυτή η αναφορά. Ωστόσο, θα σας ζητήσω να κάνετε μια παραχώρηση, και να διαβάσετε αυτό το κείμενο σαν να απουσίαζε εκείνη η γνώση. Σαν να ήσασταν απλώς ένας αναγνώστης του, και αυτό απλώς ένα κείμενο, ακόμα και αμιγώς λογοτεχνικό, δίχως άλλη σοβαρή αξίωση που σίγουρα σκιάζει τις γραμμές και τις σελίδες του. Ο γνωστός μου, αυτό το κεντρικό πρόσωπο της αφήγησης, εδώ και λίγο καιρό μου είχε επισημάνει ότι πλησίαζε μια μεγάλη ώρα γι’ αυτόν. Καθώς και οι δύο ήμαστε φοιτητές στη σημαντική αυτή χώρα του Βορρά, προερχόμενοι από την κοιτίδα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού και ενώ αμφότεροι είχαμε ξενιτευτεί μόλις ένα χρόνο πριν από την έναρξη της κατάρρευσης της χώρας μας, απολαμβάναμε, σχεδόν από κοινού, μια ανάμεικτη αίσθηση πικρίας και ελπίδας προερχόμενης από την αποστασιοποίηση από την Ελλάδα. Η μεγάλη γιορτή των μεταμφιεσμένων, αυτό το γεγονός που αποτελεί, όπως το γνωρίζαμε ήδη από το περασμένο έτος, αφορμή για αρκετά έντονες διασκεδάσεις στο χώρο του πανεπιστημίου, απείχε μόλις λίγες μέρες. Εγώ είχα πετύχει να ανακαλύψω, σε κάποιο μέρος του Λονδίνου, μια στολή i am page 31

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Σε αυτό το ποίημα ο λογοτέχνης παρομοιάζεται με το δύστυχο μεγάλο πτηνό, που παρόλο που, όσο ακόμα είναι ελεύθερο να πετά πάνω από τη θάλασσα μοιάζει μεγαλόπρεπο, όταν αιχμαλωτιστεί από το πλήρωμα του πλοίου που διασκεδάζει σε βάρος του, περπατά με τον πιο κωμικό τρόπο πάνω στο άθλιο κατάστρωμα. Ομοίως και ο λογοτέχνης, που όταν είναι βυθισμένος στο έργο του πραγματοποιεί τις πιο λεπτές κινήσεις, ενώ όποτε βρεθεί έξω από αυτό μοιάζει σαν κάποιος ξεπεσμένος, που δε μπορεί να κρατήσει κανένα ρυθμό στο ξένο γι’ αυτόν βάδισμα και προκαλεί το γέλιο των κακόβουλων που συγκεντρώνονται ολοένα γύρω του.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

νεκροθάφτη και ο φτωχικός όσο και άμεσος συμβολισμός της μού ήταν ικανοποιητικός. Κηδευόταν η ίδια η χώρα μας και με αυτή τη φράση σκόπευα να προκαλέσω το υποβοηθούμενο από ασύνδετα ίσως με αυτό συναισθήματα θαυμασμό κάποιας συμπαθητικής γυναικείας συντροφιάς. Τώρα που τα πράγματα εξελίχθηκαν όπως εξελίχθηκαν, μπορώ μονάχα να οικτίρω την επιλογή μου εκείνη, που ακολούθησε άλλους δρόμους, και ίσως θα μπορούσε να ειπωθεί, ποιητικά, ότι το τελικό μου δάκρυ στο δωμάτιο του συμφοιτητή μου άλλαξε απότομα πορεία στο μάγουλό μου, όχι από κάποιο ξαφνικό δυνάμωμα του ανέμου από το ανοικτό παράθυρο, αλλά ως παραλληλισμός της μεταβολής της σημασίας της στολής μου. Ο συμφοιτητής μου δεν ήθελε να μου παρουσιάσει, ή να μου αποκαλύψει λεκτικά, τη στολή που θα φορούσε ο ίδιος. Μονάχα μου ζήτησε να παρευρεθώ μια συγκεκριμένη ώρα του απογεύματος στο δωμάτιό του, ψηλά πάνω από τον πράσινο λόφο του πανεπιστημίου. Καθώς τώρα η μέρα και σχεδόν και η ώρα αυτή είχαν φτάσει, ξεκίνησα από το δικό μου δωμάτιο για να ανέβω εκείνη την κορυφή του πανεπιστημιακού χώρου. Είχα σταματήσει μόνο, σύμφωνα με μια συνήθεια τηρούμενη από εμένα σχεδόν με την επιμονή ενός μυστικισμού, έναν όροφο χαμηλότερα από το δικό του, για να κοιτάξω από το παράθυρο στην άκρη του διαδρόμου, χαμηλά. Αυτό το πραγματοποιούσα διότι η θέαση από εκείνο το μεγάλο ύψος μού προκαλούσε πάντοτε έναν αδύναμο ίλιγγο, που όμως ταυτόχρονα μου έμοιαζε ευχάριστος, διότι μού θύμιζε κάποια παραμονή σε εκείνο το μέρος το περασμένο έτος, όταν είχα φτάσει δίχως να με περιμένει κανείς, πριν να γνωρίσω εκείνο το άτομο, σε μια νύχτα που είχα παιδιάστικα αποφασίσει να κάνω έναν περίπατο στο μεγάλο κτίριο. Αληθινά, ο περίπατός μου εκείνος δεν είχε ανταμειφθεί με καμιά μοιραία συνάντηση, όμως είχα σταθεί ακριβώς σε αυτόν το διάδρομο, ακριβώς μπροστά στο παράθυρο και θυμάμαι πως κοιτώντας κάτω, σε ένα παραλληλόγραμμο κομμάτι του λόφου, ξαφνιάστηκα μια στιγμή παρακολουθώντας ένα πάλλευκο κουνέλι που έμοιαζε σχεδόν μονάχα με μια παρατεταμένη κουκίδα, να κάνει ένα άλμα μπροστά, και μετά να σταματά και πάλι, σαν να είχε αντιληφθεί κάποια ματαιότητα στην τόσο απρόσμενη για το i am in disguise

the neuron stimulating zine

θεατή του κινητικότητα. Είναι αλήθεια ότι και τώρα ήθελα να κοιτάξω, όχι για να ξαναδώ το ίδιο θέαμα, αλλά για να μού υπογραμμίσω ότι είχε περάσει ήδη ένας χρόνος παρουσίας μου στη βόρεια χώρα, μακριά από τη δυστυχία που υπήρχε πίσω στην άλλη μου κατοικία. Εδώ είχα γνωρίσει μια καινούρια ζωή, μια ζωή που, με λίγη σύνεση και προσπάθεια που ήμουν διατεθειμένος να τής επιδείξω, θα μού εξασφάλιζε μια ισόβια παραμονή στο κράτος αυτό, την ίδια ώρα που πίσω στη γενέτειρά μου, τα προβλήματα καθημερινά έμοιαζαν να πληθαίνουν. Εδώ, στην κομητεία αυτή, στο λόφο αυτό, στο όμορφο πανεπιστήμιο, είχα ήδη κάνει μερικές γνωριμίες και είχα αρχίσει να ριζώνω, και σκέφτηκα πως ο δυνατός άνεμος που άρχιζε τώρα να φυσάει από το παράθυρο, δε θα ήταν ούτε κατά το ελάχιστο ισχυρός ώστε να ταρακουνήσει αυτή μου την επιτυχία.

Είχα αφήσει έναν αναστεναγμό ενώ συλλογιζόμουν όλα αυτά, κοιτούσα από ώρα το σκοτεινό τοπίο με ένα χαμόγελο, και την ώρα ακριβώς που σκεφτόμουν πόσο μαύρο ήταν, το είδα να ασπρίζει. Για να βεβαιωθώ ότι είχα λαθέψει, έκανα απότομα μια κίνηση μπροστά, και πέρασα το κεφάλι μου από το παράθυρο. Κοίταξα κάτω, έναν όγκο που συρρικνωνόταν και χαμήλωνε με τεράστια ταχύτητα, λευκό ώσπου πιτσιλίστηκε από μια κόκκινη γραμμή και τον κατάπιε το πράσινο και το μαύρο ολόγυρα. Κατεβαίνοντας κάτω, τρέχοντας, περνώντας μέσα από χώρους όσο και πέρα από φωνές που δυνάμωναν τρομακτικά, βρέθηκα στην άκρη του πλήθους που είχε ήδη μαζευτεί μπροστά από αυτόν που είχε πέσει, τον ακριβό μου φίλο. Αργότερα, βρήκα στο δωμάτιό του το αντίγραφό του από τη συλλογή ποιημάτων του Γάλλου συγγραφέα, ανοιγμένο στη σελίδα με το ποίημα που σας ανέφερα. Πλάι σε αυτά μια και μοναδική σημείωση, του τί είχε ντυθεί. Απόψε θα ήταν η χώρα μας. i am page 33

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Το μαύρο κοστούμι του νεκροθάφτη, πάνω από το λευκό πουκάμισο, αυτή η επίσημη περιβολή, τόνιζε την κομψότητα των δεκαεννέα μου χρόνων, και οι χαρούμενες κοριτσίστικες φωνές που ακούστηκαν κάποια στιγμή από τα βάθη του διαδρόμου, με έκαναν να χαμογελάσω με τις θετικές μου προοπτικές.

μέσα σ’ ένα όνειρο μέσα σ’ ένα όνειρο ένα όνειρό μου μέσα σ’ ένα όνειρό σου [ευτυχία κανάρη]

Σπας κάποιο άκρο σου και αισθάνεσαι πως εγκλωβίζεσαι μέσα στον γύψο. Σκέφτεσαι διαρκώς πόσα πράγματα δεν μπορείς να κάνεις ώσπου να τον βγάλεις από πάνω σου. Έχεις εκνευρισμό, πολλές στιγμές βαριανασαίνεις, είτε από ανία είτε από ενοχλήσεις, κι άλλοτε από την αίσθηση του περιορισμού, κάποιες φορές μπορεί και να κλαις. Ο γύψος βγαίνει κάποια μέρα, οι λειτουργίες επανέρχονται, οι ικανότητες επιστρέφουν. Έρχεται η εποχή όπου αυτή η περιπέτεια αποτελεί μια μακρινή ιστορία που τη διηγείσαι, πολλές φορές γελώντας, σε συζητήσεις περί ατυχημάτων και αυτό είναι όλο. Άντε και να αισθάνεσαι κάποιον πόνο όταν αλλάζει ο καιρός.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

μέσα σ’μέσα ένα όνειρο σ’ ένα όνειρο Με ονειρεύεσαι ποτέ όσο είσαι μέσα στον γύψο σου; Αυτή η αίσθηση περιορισμού σε φέρνει καθόλου κοντά μου; Ονειρεύεσαι καμιά φορά πόσα πράγματα θα ήθελα να κάνω και δεν μπορώ; Πως θα ήθελα να μπορώ να περπατάω δίχως δυσκολία. Πως θα ήθελα να μπορώ να αυτοεξυπηρετούμαι στο μπάνιο, στην τουαλέτα, στο φαγητό. Κι όταν διψάω να μπορώ να γεμίζω ένα ποτήρι με νερό και να πίνω. Πως θα μου άρεσε να διαλέγω τα ρούχα μου και να τα φορώ δίχως βοήθεια. Να μπορώ να βάζω την αγαπημένη μου μουσική και να την ακούω όταν επιθυμώ. Πως θα ήθελα να μπορώ να πω σε κάποιον δικό μου άνθρωπο ότι τον αγαπώ... Και πως του ζητώ συγγνώμη που υποβάλλεται σε αμέτρητες ταλαιπωρίες ώστε να καταφέρνω εγώ όλα τα παραπάνω· συγγνώμη που τον έχω τόση πολλή ανάγκη, ώστε να τον εγκλωβίζω κι αυτόν στην αναγκαιότητα της φροντίδας μου, δίχως να μπορώ να κάνω διαφορετικά...

μέσα σ’ ένα όνειρο

Αν ξυπνήσεις από έναν τέτοιον εφιάλτη, μπορείς να τον διηγηθείς σε κάποιον. Το ξέρεις πως ούτε τους εφιάλτες μου δεν μπορώ να διηγηθώ. Ότι έχω και όνειρα το ξέρεις; Αν μπορείς να με φανταστείς να έχω εφιάλτες, γιατί να δυσκολεύεσαι να σκεφτείς πως έχω όνειρα;

μέσα σ’ ένα όνειρο

Είναι κλεισμένη σε έναν γύψο η ψυχή μου. Σε έναν μόνιμο, αδιάρρηκτο γύψο· βιώνω έναν πάγιο εγκλωβισμό. Μιλάω από δω μέσα, αλλά δεν ακούγομαι όπως επιθυμώ, μιλάω σε μιαν άλλη γλώσσα. Δεν είναι ίδια με i am page 34

the neuron stimulating zine

τη δική σου και συχνά μπορεί να σε κουράζω, ίσως και να δοκιμάζεται η υπομονή σου. Μουγκρητά, κραυγές, θορύβους ακούς, πώς να συνεννοηθούμε;

Καταλαβαίνεις;

Όμως μιλάω! Μέσα από δω... Υπάρχω μέσα δω και ώρες ώρες απορώ κι εγώ γιατί δυσκολεύεσαι να καταλάβεις τί λέω. Και πανικοβάλλομαι, βαριανασαίνω και πολλές φορές κλαίω. Όπως κι εσύ σε εκείνο το όνειρο που λίγο-πολύ όλοι βλέπουν κάποια στιγμή στη ζωή τους° εκείνο που θέλεις να φωνάξεις μα δεν βγαίνει φωνή από τον λαιμό σου. Εκείνο που θέλεις απεγνωσμένα να ακουστείς και δεν σε ακούει κανείς. Βλέπεις; Με κάποιον τρόπο με ονειρεύεσαι... Και ύστερα ξυπνάς και ίσως το διηγείσαι σε κάποιον: “ένιωθα την ανάγκη να φωνάξω, μα δεν έβγαινε η φωνή μου...”.

Καταλαβαίνεις; Καταλαβαίνεις;

Καταλαβαίνεις;

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Έχω ένα σωρό ανάγκες, οι οποίες με καθιστούν εξαρτώμενο άτομο, κι αυτό νομίζω πως κάπως σε τρομάζει. Και στα λόγια προτιμάς να παίρνεις το βάρος από τις ανάγκες μου και να το τοποθετείς στις ικανότητές μου. «Ειδικές ικανότητες»… Ίσως για σένα να γίνεται κάπως πιο ελαφρύ έτσι. Εγώ, παρ’ όλα αυτά, εξακολουθώ να έχω ένα σωρό ανάγκες. Σαφώς βαρύτερες από τις όποιες ικανότητές μου. Εσένα σε βοηθούσε στον εφιάλτη σου η ικανότητά σου να κάνεις οτιδήποτε; Μόνο και μόνο από εκείνη την ανικανοποίητη ανάγκη σου να φωνάξεις, να εκφραστείς, ξύπνησες με ταραχή και αυτό που είδες το ονόμασες εφιάλτη. “Ένιωθα την ανάγκη να φωνάξω, μα δεν έβγαινε η φωνή μου...”. Βλέπεις τί προσπαθώ να πω; Το διαβάζεις μέσα στα μάτια μου;

Να έσπαγε μια μέρα ο προσωπικός μου γύψος, να ελευθερωνόταν η ψυχή μου από αυτόν τον εγκλεισμό, να μπορούσε να εκφραστεί. Ένα κάταγμα· να έμοιαζαν όλα αυτά με ένα κάταγμα, που σύντομα μια μέρα θα γιατρευόταν…

Καταλαβαίνεις;

Καταλαβαίνεις τι θέλω να πω; Παρόλο που έπρεπε να έρθω στο όνειρό σου για να σου τα πω όλα αυτά, αφού όταν ξυπνήσεις, εγώ θα βρίσκομαι και πάλι μέσα στον εγκλεισμό μου…

Καταλαβαίνεις;

Βλέπεις… ακόμη και σε έναν απόλυτα δημοκρατικό κόσμο, η ελευθερία του λόγου δεν θα ήταν προνόμιο όλων... Είναι ειδική ανάγκη να μην αποτελεί ειδική ικανότητα η βαθύτερη κατανόηση ενός ανθρώπου εγκλωβισμένου στο περιορισμένο σώμα του.

Καταλαβαίνεις; i am page 35

ψευδαισθήσεις [μίνως-αθανάσιος καρυωτάκης] «Όταν μπεις μέσα να θυμάσαι ότι μόνο εσύ υπάρχεις. Όλα τ’ άλλα είναι ψευδαισθήσεις», είπε ο Καρλ φροντίζοντας να ταρακουνήσει καλά τον υπνωτισμένο Άντονι. «Ναι, κατάλαβα. Μόνο εγώ είμαι αληθινός. Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα ψέμα. Αλήθεια Καρλ, εσύ υπάρχεις;», ρώτησε ο Άντονι ασθμαίνοντας ελαφρώς.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Με το άκουσμα της ερώτησης ο φίλος του φάνηκε να τρομάζει. Τα μάτια του γούρλωσαν, ενώ ένα τρέμουλο κατέλαβε το σώμα του. Κοίταζε τον Άντονι δείχνοντας να μην μπορεί να κατανοήσει τι ακριβώς είχε συμβεί. Βαθιά μέσα του ήταν σχεδόν σίγουρος ότι κάτι κακό θα συνέβαινε. Ξάφνου, ένα λευκό φως γέμισε μονομιάς τον χώρο. Τα μάτια των δύο έτσουξαν και αμέσως έσπευσαν να κλείσουν τα βλέφαρά τους για να σταματήσουν τον πόνο. Μάταιος κόπος. Ο Καρλ παραπάτησε και έπεσε με δύναμη στο έδαφος. Τα ουρλιαχτά του εισχώρησαν μες την ψυχή του φίλου του. Προσπάθησε να εντοπίσει την απόσταση που τους χώριζε, αλλά δεν μπορούσε να υπολογίσει σωστά. Κρύος ιδρώτας τον έλουσε. Κυλίστηκε στο δάπεδο καθώς ένιωθε την ανάσα ενός πλάσματος να τον χτυπά στο σβέρκο. Δάγκωσε τα χείλη του για να μην ουρλιάξει. Έπρεπε να παραμείνει ζωντανός. Χωρίς να βλέπει, σηκώθηκε. Χτύπησε σε κάμποσα έπιπλα, έριξε και ένα γυάλινο βάζο στο πάτωμα, αλλά τελικά κατάφερε να βρει την πόρτα. Χωρίς να χάσει χρόνο, γύρισε το πόμολο. Οι μεντεσέδες έτριξαν σαν μωρά παιδιά. Ο φίλος του συνέχιζε να βγάζει οιμωγές. Το “είναι” του πονούσε, αλλά δεν μπορούσε να τον σώσει. Άλλωστε, πριν από κάποια λεπτά του είχε πει ότι όλα ήταν ψευδαισθήσεις. Αυτός ήταν ο μόνος αληθινός εκεί μέσα. Ο Καρλ όμως ήταν υπαρκτό πρόσωπο ή μήπως όχι; Τα τζάμια των παλαιικών παραθύρων έσπασαν. Τα κομμάτια τους γέμισαν όλον τον χώρο. Πάτησε μερικά. Του τραυμάτισαν τις πατούσες. Η ζωή του έφτασε το σημείο μηδέν και έπεσε κι αυτός νεκρός στη μέση του δωματίου. i am page 36

the neuron stimulating zine

«Ρε συ, μα το παιχνίδι είναι μαλακία. Δεν καταλαβαίνεις τι είναι αλήθεια και τι όχι», είπε αγανακτισμένα ο Γιώργος. «“Ψευδαισθήσεις” λέγεται. Πώς ήθελες να είναι δηλαδή;» «Καλά δεν πειράζει, πάτα πάλι το load. Αυτή τη φορά είμαι βέβαιος ότι θα το κερδίσουμε», είπε ο Γιώργος χαμογελώντας. Ξαφνικά, κάποιος από τους δύο έριξε κάτω το ποτήρι με το νερό. Το γυαλί ακούμπησε το ξύλινο παρκέ κι έσπασε. Ο Γιώργος πετάχτηκε μονομιάς και ξεκίνησε να βρίζει τον φίλο του. «Ρε μαλάκα δεν το έριξα εγώ το ποτήρι, ξεκόλλα!» «Ναι, εγώ το πέταξα κάτω», ακούστηκε μια βραχνή φωνή μέσα από την τηλεόραση. Το πλάσμα με τα πλοκάμια γέλασε χαιρέκακα ενώ έβγαινε από την οθόνη. Κοίταξε τα θύματά του και είπε: «Εγώ δεν ανήκω στις ψευδαισθήσεις»… i am page 37

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

«Ρε βλάκα, σου είπα να πατάς πιο πολλές φορές το τετράγωνο», φώναξε εκνευρισμένα ο Γιάννης.

coffee me at 60's

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

[μοντέλο: θεοδοσία καστανάρα|φωτογράφος: ελισάβετ καστανάρα]

i am page 38

the neuron stimulating zine

παρηγοριά [στράτος κ. (abuno)] Η τρέλα των καιρών μας, αστόχαστοι ποιητές. Μυριάδες οι αράδες, που κανείς δε θα θυμάται, κανείς δε θ’ απαγγείλει…

Σε δάκρυα επιταφίων, μια ρίμα τους σ’ αυτιά πενθούντων δε θα φτάσει, στου παγερού κι ακάματου –παρηγοριά να γίνει- βέλους την πληγή. Μυριάδες οι αράδες, που κανείς δε θα θυμάται, κανείς δε θ’ απαγγείλει… Η τρέλα των καιρών μας, αστόχαστοι ποιητές.

i am page 39

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Σε χείλη εραστών, ούτ’ ένας στίχος από δαύτους δε θ’ ανέβει, στου φλογερού κι ακάματου –παρηγοριά να γίνει- βέλους την πληγή.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

μουσική - μαγεία [snil] Είναι πολλοί αυτοί που έχουν μιλήσει γι’ αυτήν. Γενικά και ειδικά. Τα οφέλη της, την αρμονία της, το κέφι της ή την μελαγχολία της. ‘Ενα όμως από τα πιο σημαντικά πράγματα είναι η μαγεία της. Αυτή η ικανότητα που έχει, να σε κάνει να νοιώθεις διάφορα απλά και μόνο ακούγοντας μια μελωδία. Ή να ντύνει ευχάριστα διάφορες στιγμές. Αναμνήσεις και εικόνες σου γεμίζουν το κεφάλι συνοδευόμενες από κάθε λογής μορφασμούς.Μπορεί ν’ αγγίξει ευαίσθητα και “δύσκολης προσέγγισης” σημεία του μυαλού σου, και να τα μεταφέρει σε άλλη διάσταση. Να νομίζεις πως βρίσκεσαι κάπου αλλού, πιο όμορφα, πιο ζεστά, πιο αγαπημένα. Να δραπετεύεις από κάθε μη ευχάριστη στιγμή της πραγματικότητας. Τον θεωρώ κύριο λόγο που καθιστά την μουσική τόσο σημαντική για μένα. Μαζί με την δυνατότητα να εκφράζεις μέσω αυτής τα πιστεύω σου, τις αξίες σου, την αισθητική σου και φυσικά τα συναισθήματά σου. Είναι πολλά, μέσα σε μια έννοια. Μουσική. Κάτι τόσο καθημερινό, τόσο “απλό” και “δεν βαριέσαι” για πολλούς, που αρκετές φορές χάνεται το νόημα. Κι αυτό διότι δεν σημαίνει (όπως είναι φυσικό) το ίδιο για όλους, συν του ότι κάποιες νότες χάσανε τo “δρόμo” τους στην πορεία της τέχνης. Προσφέρει πολλά, αρκεί να τα ανακαλύψουμε. Αρκεί ν’ αφήσουμε αυτό που ονομάζεται μουσική, να μας καθοδηγήσει. Είναι ένας ολόκληρος κόσμος. Κόσμος αξιών, θέλω, ομορφιάς, ευαισθησίας και αισθητικής. Τέχνη. Και την μαγεία αυτή, έρχεται να συμπληρώσει ο τεράστιος αριθμός ειδών της. Άλλα μοιάζουν, άλλα είναι τελείως διαφορετικά. Δημιουργήθηκαν με σκοπό να καλύψουν οποιονδήποτε ακροατή. Είναι όμορφο ν’ αγγίζει η μαγεία, πολλούς και διαφορετικούς μεταξύ τους, ανθρώπους. Και πιστεύω πως επιβάλλεται. Κι όπως είπε κάποιος, Music is what I am. Everything else is what I do. i am page 40

the neuron stimulating zine

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

i am page 41

ο έρωτας είναι μουσική [δημήτρης νίκου]

Ήρθες... Άργησες λιγάκι απόψε και φοβήθηκα με ξέχασες. Όλα έτοιμα στα ‘χω, όπως ξέρω πως αγαπάς.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

Μύρωσα το καλοκαίρι άρωμα τριαντάφυλλο και λέκιασα τη νύχτα στάλες κόκκινο κρασί. Στο πικ-απ παίζει ένα κομμάτι απ’ τα παλιά. Απορούσες στην αρχή. Δες πόσο όμορφα χαϊδεύει το δίσκο η βελόνα, σού ‘λεγα καθώς ο δείκτης μου κατέβαινε την πλάτη σου. Ο έρωτας είναι μουσική, σου ψιθύρισα. Έκλεισες τα μάτια· αφουγκράστηκα το κορμί σου να παίζει μελωδία παθητική. Κι ήταν σαν ο δίσκος αυτός να μην έχει τέλος, παρά μόνο αργά περάσματα και δυνατά κρεσέντο. Άναψα κεριά για να ντύσω με φύλλα χρυσού τις μικρές ώρες. Αναζητώ το χέρι σου σε αντικείμενα που σ’ άρεσε ν’ αγγίζεις, το σώμα σου σε σεντόνια που έγιναν ένδυμα και για τους δυο. Ο δίσκος απόψε τέλειωσε, αλλά δε σταματάω το πικ-απ. Όσο αφήνω τη βελόνα να γρατζουνά και να ξαναγρατζουνά τον ίδιο τελευταίο κύκλο στο βινύλιο, η μουσική μας γίνεται απαλό πρελούδιο που ταξιδεύει στη νύχτα. Συναντά τους αστερισμούς κι επιστρέφει φως που τρεμοπαίζει. Ο έρωτας είναι μουσική. Ο δίσκος παίζει πάλι απ’ την αρχή και δεν τελειώνει.

i am page 42

the neuron stimulating zine

φοβᾶμαι... [μανόλης ἀναγνωστάκης]

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ μὲ καταλερωμένη τὴ φωλιὰ πασχίζουν τώρα νὰ βροῦν λεκέδες στὴ δική σου. Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σοῦ κλείναν τὴν πόρτα μὴν τυχὸν καὶ τοὺς δώσεις κουπόνια καὶ τώρα τοὺς βλέπεις στὸ Πολυτεχνεῖο νὰ καταθέτουν γαρίφαλα καὶ νὰ δακρύζουν. Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ γέμιζαν τὶς ταβέρνες καὶ τὰ σπάζαν στὰ μπουζούκια κάθε βράδυ καὶ τώρα τὰ ξανασπάζουν ὅταν τοὺς πιάνει τὸ μεράκι τῆς Φαραντούρη καὶ ἔχουν καὶ «ἀπόψεις». Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἄλλαζαν πεζοδρόμιο ὅταν σὲ συναντοῦσαν καὶ τώρα σὲ λοιδοροῦν γιατὶ, λέει, δὲν βαδίζεις ἴσιο δρόμο. Φοβᾶμαι, φοβᾶμαι πολλοὺς ἀνθρώπους. Φέτος φοβήθηκα ἀκόμη περισσότερο. Νοέμβρης 1983 i am page 43

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Φοβᾶμαι τοὺς ἀνθρώπους ποὺ ἑφτὰ χρόνια ἔκαναν πὼς δὲν εἶχαν πάρει χαμπάρι καὶ μία ὡραία πρωία μεσοῦντος κάποιου Ἰουλίου βγῆκαν στὶς πλατεῖες μὲ σημαιάκια κραυγάζοντας «δῶστε τὴ χούντα στὸ λαό».

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

η περιπέτεια του αγγελή στο δάσος [θεόδωρος ίντας]

Μια φορά και έναν καιρό ήταν τρεις φίλοι: Ο Μιλτιάδης, ο Κωνσταντίνος και ο Αγγελής. Το αγαπημένο τους παιχνίδι ήταν το κρυφτό. Έτσι, κάθε πρωί, έδιναν ραντεβού στην κεντρική πλατεία του χωριού, για να παίξουν κρυφτό. Το χαιρόντουσαν πάρα πολύ, αλλά ο Αγγελής ήταν στεναχωρημένος γιατί όποτε “τα φύλαγαν” τα άλλα δύο παιδιά τον βρίσκανε αμέσως. Μετά από λίγες μέρες ο Αγγελής σκέφτηκε: -”Κάτι πρέπει να κάνω! Δεν θέλω να με βρίσκουν τόσο εύκολα ο Μιλτιάδης και ο Κωνσταντίνος. Πρέπει να κρυφτώ κάπου που να μην μπορούν να με βρουν”. Μετά από πολλή σκέψη βρήκε τη λύση. Να κρυφτεί στο δάσος. Έτσι, μόλις ήρθε η σειρά κάποιου από τα άλλα δύο παιδιά “να φυλάξουν”, ο Αγγελής έτρεξε στο once upon a time...

the neuron stimulating zine

i am page 45

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

δάσος. Φτάνοντας λοιπόν εκεί, κρύφτηκε πίσω από έναν θάμνο. Η αλήθεια είναι, πως η ιδέα του Αγγελή ήταν πολύ καλή, καθώς κανένας δεν μπορούσε να τον βρει. Η ώρα, όμως, περνούσε και ο Αγγελής εξακολουθούσε να βρίσκεται πίσω από το θάμνο, ώσπου άρχισε να νυχτώνει. Ο Αγγελής φοβόταν το σκοτάδι, γιατί δεν θα έβλεπε να γυρίσει σπίτι του.

-”Πώς θα πάω σπίτι μου; Δε βλέπω τίποτα μπροστά μου! Τι θα κάνω Θεούλη μου;” αναρωτήθηκε και υψώνοντας το κεφάλι του, είδε το φεγγάρι και χωρίς δισταγμό τού φώναξε: -”Εεεεε!! Φεγγάρι με ακούς;” -”Σε ακούω!” απάντησε το φεγγάρι.

-”Φοβάμαι!!”

-”Τί σου συμβαίνει καλό μου παιδί;” -”Έχω χαθεί στο δάσος και θέλω να πάω σπίτι μου. Δεν βλέπω τίποτα! Μπορείς να με πας σπίτι μου;” -”Δυστυχώς δεν μπορώ να σε πάω, αλλά μπορώ να σε βοηθήσω”.

-”Με ποιον τρόπο;” -”Θα φωτίζω το δρόμο σου και έτσι θα βλέπεις”.

-”Σε ευχαριστώ πολύ”, είπε ο Αγγελής και άρχισε να περπατάει, όμως αισθανόταν ανασφάλεια γιατί δεν γνώριζε ποιο μονοπάτι να ακολουθήσει. Μετά από δύο λεπτά περπάτημα, βλέπει μία κουκουβάγια. Τρέχει κοντά της με λαχτάρα και της λέει: -”Σε παρακαλώ!!! Βοήθησέ με!!!”

-”Σε βλέπω ανήσυχο παιδί μου!”

-”Μπορείς να με ακολουθήσεις στο σπίτι μου γιατί θέλω παρέα;” -”Η αλήθεια είναι πως δεν μπορώ να σε ακολουθήσω γιατί πρέπει να μείνω στο δέντρο”, του απάντησε η κουκουβάγια. “Όμως μπορώ να σε βοηθήσω! Ξέρεις ότι η όρασή μου είναι πολύ καλή;” -”Το ξέρω”.

-”Τα μάτια μου θα είναι συνέχεια πάνω σου. Εσύ μην ανησυχείς. Προχώρα ευθεία σε αυτό το μονοπάτι και εγώ θα είμαι συνέχεια δίπλα σου με την όρασή μου”. Έτσι και έγινε και ο μικρός μας φίλος συνέχισε το δρόμο του. Μετά από λίγη ώρα συναντάει έναν λύκο.

-”Λύκε μπορώ να έχω τη βοήθειά σου;” -”Τι μπορώ να κάνω για σένα;” -”Θα ήθελα να με βοηθήσεις να πάω σπίτι μου”.

-”Αχ! Μακάρι να μπορούσα, αν και γνωρίζω πού είναι το σπίτι σου”.

-”Τι σε εμποδίζει;”

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

-”Οι περισσότεροι άνθρωποι φοβούνται όταν με βλέπουν και έτσι δεν μπορώ να βγω έξω από το δάσος”.

-”Κρίμα...”

-”Περίμενε λίγο! Μπορώ να σε βοηθήσω με κάποιον τρόπο”.

-”Με ποιον;” -”Να! Θα ανέβω στο λόφο που βρίσκεται το σπίτι σου και θα βγάζω κραυγές. Εσύ, ακούγοντάς με δεν θα χάσεις το δρόμο σου”.

-”Σε ευχαριστώ λύκε”. Ο λύκος αμέσως έτρεξε στο λόφο και άρχιζε να κραυγάζει με την κλαψιάρικη φωνή του. Αυτό βοήθησε τον ήρωά μας να προχωρήσει ακόμα περισσότερο προς τη σωστή κατεύθυνση. Έτσι, ο Αγγελής συνέχισε το δρόμο του και για καλή του τύχη, λίγα μέτρα πιο κάτω, βρήκε τέσσερα περιστέρια να κοιμούνται. Τα περιστέρια ξύπνησαν ακούγοντας τα βήματα του μικρού μας φίλου.

-”Σας παρακαλώ!! Μην τρομάξετε και φύγετε! Δεν πρόκειται να σας πειράξω!” Τα περιστέρια τον πίστεψαν, παρέμειναν στη θέση τους και τον ρώτησαν γιατί είναι στο δάσος τέτοια ώρα. Ο Αγγελής τους εξήγησε και μετά τους ρώτησε: -”Γνωρίζω ότι είστε ζώα που δεν ζείτε μόνο στο δάσος, αλλά ζείτε και στην πόλη. Σωστά;” -”Σωστά.” απάντησαν και τα τέσσερα ταυτόχρονα.

-”Γνωρίζει κάποιο από σας εμένα και την οικογένειά μου;” Το πρώτο περιστέρι απάντησε όχι. Το δεύτερο επίσης όχι, όπως και το τρίτο. Ο Αγγελής άρχισε να απογοητεύεται. Έρχεται η σειρά να απαντήσει και το τέταρτο περιστέρι. Η αγωνία του παιδιού μεγάλωνε.

-”Η αλήθεια είναι......ότι σε έχω δει δύο φορές μαζί με τους γονείς σου! Επίσης ξέρω και πού μένεις!”

-”Αλήθεια; Επομένως μπορείς να με βοηθήσεις;” -”Ασφαλώς και μπορώ! Θα πάω τώρα αμέσως στο σπίτι σου, να μιλήσω στους γονείς σου.Εσύ θα μείνεις εδώ με τα τρία άλλα περιστέρια, που θα σου κρατήσουν συντροφιά,ώσπου να έρθουν οι δικοί σου.”

-”Σε ευχαριστώ πολύ!!!!” φώναξε. Μετά από 20 λεπτά έφθασαν οι γονείς του παιδιού στο δάσος. Ο Αγγελής έπεσε στην αγκαλιά τους. Στο πρόσωπό του φαινόταν σαν ζωγραφισμένη η ανακούφιση! Η περιπέτεια που έζησε ήταν έντονη, όμως στην καρδιά του μικρού μας ήρωα θα βρίσκεται πάντα η βοήθεια που του προσέφεραν το φεγγάρι, η κουκουβάγια, ο λύκος και τα τέσσερα περιστέρια. Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα! i am page 46

the neuron stimulating zine

η κόρη της γης κι ο άγγελος [στεύη] Τον βρήκε πεσμένο στην άκρη του ποταμού. Είχε χτυπημένη την αριστερή του φτερούγα και την κρατούσε βυθισμένη στο παγωμένο νερό στην προσπάθειά του να ανακουφιστεί. Τα χαρακτηριστικά του είχαν παραμορφωθεί από την εξάντληση και τον πόνο.

Μελαχρινός, με σταρένιο δέρμα και μάτια στο χρώμα του ώριμου κάστανου. Δυο μάτια που την κοίταξαν με αγωνία κι έμοιαζαν να βυθίζονται κατευθείαν στην ψυχή της. “Πονώ, βοήθησέ με” της είπε με ικεσία και βυθίστηκε σε πυρετώδη λήθαργο. Η Κόρη της Γης κουβάλησε μόνη της τον Άγγελο βαθιά στο δάσος, στο κέντρο του Βασιλείου της. Τον απόθεσε κουρασμένη στη ρίζα του δέντρου της Ζωής και τον φρόντισε. Στην αρχή καθάρισε την πληγή και το πρόσωπό του. Το πρόσωπο, τής πήρε περισσότερη ώρα από όση θα έπρεπε, καθώς έπιασε τον εαυτό της να χάνει το χρόνο χαζεύοντάς τον, μαγεμένη. Με βοτάνια της Μητέρας της, της Γης, άλειψε το τραύμα και το έδεσε προσεκτικά. Κι ύστερα απέμεινε δίπλα του, να σκουπίζει τις στάλες του ιδρώτα από το μέτωπό του, περιμένοντας να δράσουν τα γιατρικά και να πέσει ο πυρετός. Κι όταν πάλι αυτός ξύπνησε, άκουσε με ενδιαφέρον την ιστορία για την επίθεση του γερακιού που τον τραυμάτισε και μάταια προσπάθησε να κρύψει το κοκκίνισμά της στα χαμόγελα και τις ευχαριστίες για τη ζωή του. i am page 47

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Όσο όμως κι αν αλλοιώνονταν, η αλήθεια ήταν μια: ήταν πανέμορφος.

Τον κράτησε κοντά της δύο ολόκληρους κύκλους της Σελήνης, καθώς η πληγή, του στερούσε το φτερούγισμα. Κι από όταν θυμόταν την ύπαρξή της, ήταν αυτός ο καιρός ο πιο ευτυχισμένος που είχε γνωρίσει, χρωματισμένος από το καστανό των ματιών του και τη μελωδία της φωνής και του γέλιου του. Και πέρασε ο καιρός κι απέδωσαν οι φροντίδες κι η φτερούγα γιατρεύτηκε. Και τη χαρά, την ανακούφιση της γιατρειάς του την επισκίασε η συνειδητοποίηση του επικείμενου χωρισμού. Στην καρδιά της, όλον αυτό τον καιρό είχε ανθίσει η πιο όμορφη, η πιο λαμπερή Άνοιξη. Με ποιά δύναμη θα μπορούσε να δεχτεί ξανά τη βαρυχειμωνιά; Ένα πλάσμα του Ουρανού είχε καταφέρει να τη βγάλει από τη μοναξιά της, να της ξυπνήσει συναισθήματα κοιμισμένα. Πώς θα μπορούσε να τα αρνηθεί όλα αυτά όταν τα είχε ζήσει πλέον, όταν ήξερε πως υπήρχαν και για λίγο της χαρίστηκαν; [issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

“Μη φύγεις, μείνε κοντά μου“, σπάραξε ακράτητη πλέον την τελευταία τους νύχτα. “Τίποτα δε θα είναι ίδιο αν φύγεις. Είμαι η Κόρη της Γης, έζησα όλο μου τον καιρό πλημμυρισμένη από τα χρώματα, τους ήχους, τα αγγίγματα και τις μυρωδιές της Μεγάλης Μητέρας. Κι όμως, αν με ρωτήσεις, το χρώμα που βλέπω πια είναι μόνο των ματιών σου. Ο ήχος που ακούω είναι μόνο της ανάσας σου, που κάθε στιγμή μου δίνει την ευτυχία πως είσαι ζωντανός. Η μυρωδιά που κυριαρχεί είναι αυτή των μαλλιών σου. Και το μόνο που αναγνωρίζουν τα δάχτυλά μου είναι η απαλότητα και η ζεστασιά του αγγίγματος του λαιμού σου. Ολόκληρο το είναι μου κυριεύθηκε από σένα, παραδόθηκε σε σένα. Δεν έχω άλλο τρόπο να σου πω πως σ’ αγαπάω, απλά, λιτά κι απέριττα… Μείνε…” Κι ο Άγγελος δίχως να κατεβάσει στιγμή τα μάτια του από πάνω της, τύλιξε προστατευτικά τις φτερούγες του γύρω της και την παρηγόρησε μέχρι το ξημέρωμα του αποχωρισμού. “Δε μπορώ αγάπη μου να μείνω. Τόσον καιρό κοντά σου, οι ίδιες σκέψεις βασανίζουν κι εμένα. Αδυνατώ να σκεφτώ το πώς θα καταφέρω να ζήσω δίχως εσένα. Μα είμαι πλάσμα του Ουρανού και μονάχα εκεί είμαι ευτυχισμένος. Αν έμενα κοντά σου, η αγάπη μας δε θα αρκούσε να καλύψει το κενό της απώλειας του κόσμου μου. Θα θάμπωναν τα μάτια, θα ξεθώριαζαν τα μαλλιά, θα αγρίευε το δέρμα μου μακριά από τους αιθέρες. Θα κατέληγα στο τέλος, άλλος από αυτόν που αγάπησες και σε λάτρεψε και το μόνο πράγμα που θα μπορούσε ακαριαία να με σκοτώσει, θα ήταν να αλλάξει ο τρόπος που με κοιτάς. Η συνειδητοποίηση του ότι έπαψες να με αγαπάς. Γι’ αυτό έλα μαζί μου, στο αέρινο βασίλειό μου. Θα φτιάξω το σπίτι μας στο πιο απαλό σύννεφο και θα το στολίσω για σένα με τα χρώματα τις ίριδας. Μονάχα i am page 48

the neuron stimulating zine

έλα μαζί μου. “ Προσπάθησε να μη βλέπει την ικεσία στη φωνή και τα μάτια του. Μάζεψε όση δύναμη της είχε απομείνει για να τον αποχαιρετίσει… “Όμοια με σένα και ‘γω, είμαι πλάσμα της Γης. Μακριά από αυτή θα σβήσω. Πέτα λοιπόν ψηλά στο σπίτι σου και πάρε μαζί σου και την πιο διαλεχτή ουσία της ύπαρξής μου μαζί με την υπόσχεση ότι πάντα θα κοιτώ τον Ουρανό περιμένοντας να σε δω” και τον άφησε να φύγει… Δάκρυα αυλάκωσαν τα μάτια της σαν έμεινε μόνη και λυγμοί τράνταξαν το κορμί της. Ακούμπησε στο δέντρο της Ζωής κι απόμεινε μερόνυχτα εκεί, να θρηνεί την χαμένη της ευτυχία και την αγάπη που πέταξε μακριά της.

Μα η Μάνα Γη, ως πολύστοργη Μητέρα, δεν άντεξε να βλέπει το παιδί της να υποφέρει. “Φτιάξτε το σπίτι σας στο Δέντρο της Ζωής κόρη μου”, της είπε στοργικά “Οι ρίζες του θα φτάνουν βαθιά σε μένα και τα κλαδιά του ψηλά στον Ουρανό. Έτσι θα γεφυρωθούν οι κόσμοι σας κι ο καημός σας θα πάψει. Ζήστε ευτυχισμένοι” Κι έτσι έγινε. Το Δέντρο της Ζωής έγινε συνάμα και το Δέντρο της Ένωσής τους… Ο δικός τους μοναδικός κόσμος, που η αγάπη τους μπορούσε να ανθίσει δίχως εμπόδια… Μια αγάπη δυνατή, παντοτινή και νικήτρια, καθώς αποδείκνυε στα βάθη του χρόνου μια βασική αλήθεια: ...ακατόρθωτο λέμε μόνο ό,τι δεν πεθυμήσαμε αρκετά... i am page 49

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

Τα δάκρυά της καθώς έπεφταν στη Γη γίνονταν ολόλευκα μικρά λουλούδια κι οι αναστεναγμοί της ταξίδευαν στα πέρατα του Βασιλείου, βυθίζοντάς το στο χειμώνα της θλίψης της.

[issue 027] - [061013] - [chimeres.gr]

θέλω να μιλάς

i am page

the neuron stimulating zine

the neuron stimulation zine

[ideas; articles; viruses; painkillers; senses; stupidity; madness; interviews; little green people; mad writers; madder readers; brain pollution; science; music; movies; philosophy; irony; humor; disclosure; mind games; feedback; communication; creativity; contradiction; destruction; pleasure; self torture; math equations; comics; quantum determinations; questioning answers; answering questions; experiments; prophecies; phycoanalysis practice; non-lobotomized brains;]

διανομή

chimeres.gr/zine/map/

εξώφυλλο . οπισθόφυλλο: . [μίλα ρε!] . [μολύβι] . [σελήνη] . [www.selini.me ]

θεσσαλονίκη: . λωτός . σπίρτο . φρειδερίκο αγάπη μου . hemingway . la doze

multi-attribution: . [γιώργος βαριαδάκης] . [andrei filotti] . [bobOne80] . [crimfants ] . [christopher woodcock] . [dominic alves] . [ed sullivan] . [gucinsider.com] . [guy denning] . [napalm dragon] . [orlovsky] . [oculus rift] . [tarheelcoconut] . [thenounproject.org] . [tijana mihajlovic] . [victor1558 ] . [walker evans] . [wiley-blackwell] . [wikipedia]

γιάννενα: . θυμωμένο πορτραίτο . φίλοιστρον . la rue

επικοινωνία: . ["περιοδικό χίμαιρες" τ.θ. 42080, τ.κ. 12101] . [mail@chimeres.gr]

θέλεις να κυνηγήσεις την χίμαιρά σου; στείλε ένα demo και κάνε εκπομπή στο webradio ή στείλε το κείμενό σου για να συμμετέχεις στο επόμενο τεύχος του

♪♫

fanzine chimeres

λάρισα: . κουρμπέτι . στέκι paratodos . στέκι ιατρικής . τα κανάρια . mosh pit πάτρα: . cinema cafe ηράκλειο: . ορτακιά βόλος: . ποδηλάτισσα . feluca φλώρινα: . εν φλωροίνοι

copyleft: . [διανέμεται με την άδεια “creative commons: attribution-non commercial-share alike” που επιτρέπει την ελεύθερη διανομή με παρόμοια άδεια και αναφορά στην πηγή, για μηεμπορικούς σκοπούς]

θήβα: . thebar

χέρι με χέρι

i am the antepenultimate page 51

χαλκίδα: . magaret tattoo story πάρος: . cafe cozy κύθηρα: . αραχτοπωλείο αγία άννα: . vinylio κιάτο: . musica es σέρρες: . sofa λευκωσία: . οκτάνα . το 586

[issue 027]- [061013] - [chimeres.gr]

artwork: . [famous woman walking incognito] . [ποτές]

αθήνα: . αθήναιο . αλφειός . βοτανικός κήπος . ελεύθερος τύπος . εναλλακτικό βιβλιοπωλείο . έξι συνεργασία θησείου . λαμπηδόνα . λεμόνι . μικρό cafe . ναυτίλος . παγκάκι . φαρφουλάς . χάρτες . beduin . zero . hackerspace.gr . nosotros . solaris . vinyl

συντακτική ομάδα: . [γιώτα γραμμένου] . [μικέλα φερούση] . [baphomet] . [comzeradd]