concept Bokaal 10e Lustrum RondOm'71 versie 5.c

1

Voorwoord Voor u ligt het Jubileumnummer van de Bokaal der Heldere Geesten. Deze wordt uitgebracht ter gelegenheid van het 10e lustrum van de seniorengroep ‘Rondom ’71’ van de studentenvereniging Albertus Magnus. Deze groep is in de afgelopen vijftig jaren rond de jaargang 1971 gegroeid. Dit 10e lustrum zal op 11 en 12 juni 2022 gevierd worden, uiteraard in de stad Groningen. (Oorspronkelijk zou dit 2021 zijn, maar u weet wel: corona.)

Deze Jubileumbokaal is gemodelleerd naar de editie 1975-1976 van ons geliefde verenigingsblad, waar ondergetekenden mederedacteur van waren. Die jaargang werd gekenmerkt door een beschouwende inslag, aandacht voor de dichtkunst, voor de humor en door de diversiteit van artikelen.

Scribenten van destijds bleken nog steeds helder van geest en creëerden nieuwe bijdragen. Dichtaders vloeiden opnieuw; men reflecteerde, men herinnerde en men keek om zich heen.

Wij danken de contribuanten voor hun inzendingen. Wij danken in het bijzonder de huidige Praeses van Albertus Magnus, Meike Amse, voor haar Albertiaans Dagboek.

Misschien dat deze uitgave ook een oase kan bieden in deze zo bedenkelijke tijden.

We hebben getracht een breed palet te bestrijken: van het specifiek Albertiaanse tot het algemeen menselijke (wat uiteraard geen elkaar uitsluitende categorieën zijn).

Bijzondere nadruk kregen het contrast van heden met verleden en de beleving van het tijdsverloop. En natuurlijk bezien we onze “biotoop” van toen, de Stad Groningen, en wat er nu van geworden is. Deze breedheid zal deze Jubileumbokaal ook toegankelijk maken voor familieleden, vrienden en kennissen van Albertianen. Het zal hen dan niet zo bevreemden, dat u straks enthousiast naar ‘die reünie in Groningen’ afreist.

Wij wensen u veel leesgenoegen.

Paul Sterks Peter Oldenhof

Met dank aan de VSAiMi Dit 10e lustrum van Rondom '71 wordt mede mogelijk gemaakt door een genereuze donatie van de Vereniging Senioren Alberti Magni (VSAiMi).

Deze vereniging heeft als doel de contacten tussen de senioren onderling, en tussen senioren en de R.K.S.V Albertus Magnus te bevorderen.

Als lid van VSAiMi • ontvangt u periodiek de digitale VSAiMi-nieuwsbrief, en de Bokaal Digitaal; • ontvangt u financiële ondersteuning voor de organisatie van een seniorenactiviteit; • hebt u toegang tot de website met een schat aan informatie (www.vsaimi.nl); • vindt u in het ledenbestand eenvoudig gegevens van andere leden; • draagt u bij aan het voortbestaan van de onbetaalbare gezelligheid aan de Brugstraat 8, waar u te allen tijde welkom bent.

Inhoudsopgave − − − − − − − − − − − − − − − − − − − − − − −

Voorwoord Rondom ’71 Hoe het begon Vijftig veel en vijftig weinig (G) Terug naar Groningen Van Chemicus tot Diaken Vader is een knor Albertiaans Dagboek Zij die ons ontvielen Albertus Toen, Albertus nu Voorgeschiedenis Brugstraat 8 Waar wonen wij?

Groningen Stad 1971 – 2021 Mijn ware leeftijd Het Verkeerscirculatieplan Zeven stadia kent het leven (G) Albertus, Groningen en de kleinkunst Groningse Typen van Toen Sfeertekeningen: Studeren jaren ’70 Piet Sjoukes herinnert zich H. Amsing, Tingieter Albertus Nu – daar zit muziek in Colofon Tot ziens

2 3 4 5 6 9 10 12 12 12 13 14 17 18 19 20 21 22 22 23 24 24 24

(G) = groter gedicht; kleinere gedichten staan verspreid in dit nummer.

2

Rondom ’71 Hoe het begon en hoe het groeide HOE HET BEGON Tijdens de jaarmaaltijd op Albertus in 1975 hebben enkele toen 4e jaars (Annelies Galdermans, Jacques Schreurs, Piet Sjoukes, Theo van Vlokhoven en Hetty Berflo) spontaan bedacht dat er een jaar later maar eens een lustrum gevierd moest worden. De goede onderlinge banden van de jaargang 1971 speelden hierin zeker een rol. De eersten stonden al op het punt af te studeren en uit Groningen te vertrekken. Verwatering dreigde.

Samen in 1976 een eigen lustrum vieren zou helpen de onderlinge banden toch in stand te houden, zo was de redenering. Het vijftal bedacht een gevarieerd programma van – niet te zuinig! – een week lang. Dit lustrum werd een succes.

HOE HET GROEIDE Vijf jaar later, in 1981, besloten de organisatoren tot een vervolg en polsten onder de jaargenoten of er animo was voor een tweede reünie. Dat was er.

Sterker nog, ook vrienden en vriendinnen van ‘omliggende jaren’ wilden graag meedoen. Het ging om het gevoel van gemeenschappelijkheid, en dit inspireerde tot de naam 'Rondom '71’.

Een traditie werd geboren. De sleutel tot succes: een bijeenkomst waarbij de kans groot is dat je de mensen waarvoor je naar een reünie komt ook echt ontmoet.

Sinds toen zijn Annelies, Jacques en Piet doorgegaan als organisatoren en is er elke vijf jaar een lustrum van ‘Rondom ‘71’ gevierd. De opkomst varieerde daarbij tussen de 35 en 55 deelnemers.

Nadat Jacques Schreurs helaas plotseling overleed in 2008, heeft ondergetekende zijn functie overgenomen.

Tijdens het achtste lustrum, in 2011, werd het voorstel gedaan om in verband met het vorderen der jaren niet vijf jaar te wachten met de volgende reünie, en sindsdien zijn we om de 2 1/2 jaar bijeen gekomen. Bovendien verwelkomen we juist de laatste tijd ook meerdere nieuwe 'oude bekenden'.

ANNELIES GALDERMANS Maar het organiseren van lustra gaat bepaald niet vanzelf. Bepalend voor het succes van “Rondom ‘71’ was en is Annelies Galdermans. Zonder haar tomeloze inzet, haar vermogen te enthousiasmeren en niet te vergeten de charme waarmee ze twijfelaars overreedde, zouden de lustra nooit tot stand zijn gekomen.

En nu zijn we - wie had dat destijds durven dromen- toegekomen aan het TIENDE lustrum van ‘Rondom ’71’.

Peter Oldenhof

Jaarlied 1971 Melodie: ‘De Cipier’ van Jaap Fischer Tekst: Rob van der Most Albertus is nu onze kroeg daar drinken wij ons zat, van 's avonds laat tot 's morgens vroeg het laatste uit her vat.

D'andere jaars niet krenken laat z'ons een borrel schenken een glaasje cola voor de rest we zingen toch het best.

De studie is niet ons probleem wie ziet dat als bezwaar, al klagen we dan steen en been we komen heus wel klaar.

Men zal ons hier wel vaker zien per dag toch wel een uur of tien en dan vergaat het ons aldus biereliere lazerus, biereliere lazerus!

“Wij zijn inmiddels allemaal rondom 71!”

Margriet van Gorp

Zij is het kristallisatiepunt te noemen. Niet toevallig is 1971 de enige jaargang waaromheen zo een sociale kring is gegroeid.

Daarbij was ze bereid om veel werk op zich te nemen. Alleen al het bijhouden van het adressenbestand met ruim honderd namen was, zeker in het ‘papieren’ tijdperk, een hele uitzoekerij. Er werd toen veel verhuisd door verandering van baan of gezinsomstandigheden.

3

50 Vijftig veel of vijftig weinig Vijftig jaren is een mooi getal voor een lustrum van ons al.

MAAR: Vijftig is verbazend weinig als het euro’s zijn voor een copieus diner voor twee.

Maar schandalig veel om te betalen voor vier bier in een café.

Vijftig is om van te schrikken als het ponden heet die je aangekomen bent sinds je vorige dieet.

Vijftig is droef stemmend weinig als het is de dagkoers van je aandeel - waar je dan op staart want eergister was het nog 300 waard!

(Maar het lijkt wel of het carnaval is als het omgekeerde het geval is.)

Vijftig seconden maakt dat je beeft als zij zo lang aarzelt voordat zij haar ja- woord geeft.

Maar je vindt het te kort en onterecht voor je pleidooi in het gerecht.

Vijftig lijkt misschien erg weinig voor die laatste haren op je kop.

Maar vergelijk je je met Kojak dan valt het niet eens op.

Vijftig noem je veel te oud voor je tienerdochters nieuwe vriend.

Maar hij heet ineens een jonge knaap als hij met oma trouwen gaat.

Van vijftig slaat je hoofd op hol als het minuten zijn die je in de file staat bij Utrecht en je vlucht moet halen op Schiphol.

Maar langzaam dommel je in slaap als het om een saaie lezing gaat.

TOT BESLUIT Vijftig veel of vijftig weinig, vijftig droef of vijftig blij: je emoties op en neer geslingerd rond het rad van kwantiteit.

Mensen zie toch alles in proportie en leer van relativiteit.

4 Paul Sterks, maart 2022

Terug naar Groningen Richard van Rijssen

In 1979, na mijn afstuderen, verlieten mijn vrouw en ik Groningen. Afscheid van Groningen was hard nodig om mezelf opnieuw uit te vinden. En, zoals mijn generatie-genoten toen zeiden: dat werd tijd ook!

De wijde wereld lokte.

Na bijna veertig jaar diplomatieke dienst en veertien internationale verhuizingen later keerden we terug naar Stad, in 2017. We woonden in Straatsburg, Parijs, Algiers, Washington, Genève, Bangkok, weer Washington, Oslo en Bratislava (en tussendoor herhaalde malen in Den Haag).

Velen denken dat het een thuiskomst is. Dat is maar voor een heel klein stukje zo. Het is een nieuwe start! Was ik in het Haagse neergestreken, dan was ik in het receptie-circuit van het nostalgisch terugblikken terechtgekomen. Dat is niets voor mij.

Recepties zijn niet om te herkauwen. Op een receptie leg je contacten, zo leerde ik m’n jongere collegae; het gebruik ervan is voor andere gelegenheden.

Vooropgesteld, ik ben geen geboren Groninger. Ik heb weliswaar een Groninger grootmoeder (Trijntje Medema), maar er woont hier geen directe familie van me.

Wat is er zo mooi aan Groningen?

Het licht en de kleuren: de grauwe wolken zijn een weerspiegeling van de grijze en soms modderkleurige Waddenzee.

De goudgekleurde Graanrepubliek in juli.

De gele koolzaadvelden.

Die vettige, vruchtbare zwarte klei in december.

De blauwe voorjaarslucht boven het Hogeland. De rode en zwartblauwe daken van dorpjes. De in de wijdsheid geïsoleerd liggende boerderijen.

De genadeloze vlakheid! Het ontbreken van elke oneffenheid van het land (behoudens hier en daar een wierde) vind ik een treffend beeld voor onze egalitaire, noordelijke maatschappij.

En de geluiden: het carillon van de Martinitoren of van het Academiegebouw om negen uur in de ochtend. Het schoonspuiten van de Zwanestraat ’s morgens vroeg, of van de Vismarkt aan het einde

van een marktdag. De Stadse stilte van het Martinikerkhof op een lome zomerzondagmiddag.

En uiteraard de Groningers zelf. De bewoners van deze streken hebben de eigenschap kort van stof te zijn.

Het understatement is hun aangeboren stijlmiddel. Bijvoorbeeld in het antwoord op de vraag “Hoe was de reünie?” het korte: “Kon minder”.

Bij overkomst uit verre streken viel het me weer op hoeveel vriendelijkheid schuilgaat achter de op het eerste gezicht nogal norse uitstraling van de Groningers. Men groet elkaar in dorp en in Stad. De wat zeikerige humor – die veel wegheeft van die uit mijn geboortestreek Salland en een zekere overeenkomst vertoont met de humor van Herman Finkers – is een bewijs van groot relativeringsvermogen. Na veertig jaar diplomatieke kringen geen toonbeeld van zelfrelativering! - is die levenshouding een verademing.

Ik besloot dan ook dat ik er goed aan deed de wereld van klatergoud achter me te laten en op eigen doft mijn plek te vinden in een wereld waar gewoon doen al gek genoeg is.

Uiteraard zijn er ook andere overwegingen om te kiezen voor Groningen. Het is de stad waar ik mijn vrouw heb leren kennen! En ook de stad waar ik lang – sommigen zullen zeggen te lang – heb gestudeerd. De stad waar architectonische monstruositeiten zonder probleem naast oude schoonheid kan staan. Een stad vol verscheidenheid; een provincie waar heden en verleden dwars door elkaar lopen. Een stad en een provincie waar individualiteit zijn plaats heeft.

Tot slot.

Ik ben misschien toch veel Groningser dan u vermoedt. De prijs van een plezierig en ruim huis is aanmerkelijk lager dan in het Westen des lands. De hand op de knip zou het zinnebeeld van Stad en Ommeland kunnen zijn!

5

Van chemicus tot diaken Een gesprek met Pier Tolsma, bij hem thuis in Leiden. Door Peter Oldenhof Pier Tolsma is 71 jaar en maakt werkweken van ruim 40 uur als diaken in het bisdom Rotterdam. Wij kennen hem nog als actief lid van Albertus, onder andere als praeses van de vereniging. En als chemicus die na zijn afstuderen bij vliegtuigbouwer Fokker aan de slag ging. Wat is er in die tussenliggende jaren gebeurd? Of moeten we verder terug om alles te begrijpen?

Peter Oldenhof zocht hem op in zijn woonplaats Leiden en sprak met hem.

heeft ook veel praktische kanten, je kunt er iets mee.

Ik ben de studie voorspoedig gestart, na twee jaar liep ik voorop. Toen werd ik gevraagd voor de Kroeg Commissie en dacht: het is misschien wel verstandig ook met iets anders bezig te zijn, anders ben ik op mijn 22ste afgestudeerd, dat leek me niet goed. Dat jaar KC heeft mijn blikveld verruimd en ik rolde van het een in het ander.

Een still van een video over de Zorg voor de schepping met Westhem op de achtergrond.

Westhem Ik ben opgegroeid in Westhem in Friesland, een dorpje met omliggende boerderijen van ca. 100 inwoners waar mijn vader een kruideniersbedrijf had met fouragehandel, veevoer dus, en een café voor de zondagmiddag. Tweede van een gezin met zeven kinderen. Vandaaruit ben ik naar Bolsward gegaan om de HBS te doen, dagelijks acht kilometer fietsen heen en terug. Aansluitend in 1968 op mijn 17e naar Groningen om scheikunde te studeren, en lid te worden van een katholieke vereniging. Dat was voor mij toen vanzelfsprekend, en ik denk dat vrijwel iedereen katholiek was in mijn eerste jaar, of althans van katholieke huize.

De keuze voor Groningen was vanuit Westhem vanzelfsprekend, maar de keus om te studeren was dat niet. Niemand in het dorp deed dat. Ik was zeker ambitieus als kind.

Groningen Het besluit om scheikunde te studeren was een kwestie van afstrepen. Het was duidelijk dat ik een bèta studie zou gaan doen, maar had geen referentiekader. Wat het inhoudt om academicus te zijn en hoe je werk eruit zou zien. Ik had geen beeld bij biologie en wis- en natuurkunde leek me toen net iets te moeilijk. En achteraf is dat wel wijs geweest. Al te abstracte natuurwetenschap is niet mijn ding. Scheikunde is heel analytisch maar

Na dat jaar volgden Mensa-commissie, POC en bestuur. Ik ben drie jaar behoorlijk actief geweest binnen de vereniging en dat is moeilijk te combineren met de studie scheikunde in de postkandidaatsfase. Na de keuze van je hoofdvak werd

Pier en Joke in de jaren zeventig fotograaf Lucas Haenen je geacht dagelijks op het lab te zijn.

Na het bestuursjaar was het lastig de studie weer op te pakken. Mijn interesse was ook wel wat tanende. Wat ook speelde is dat mijn beide ouders in die tijd overleden zijn. Op de dag van de bestuursoverdracht is mijn vader overleden; ik ben dus niet bij die overdracht geweest. Ik ben toen een aantal maanden teruggegaan naar Westhem

6

om zaken voor het gezin te regelen en op orde te krijgen voor de jongere broers en zussen.

De activiteiten binnen de vereniging pasten bij mij in die zin dat ik graag dienstbaar ben. En ze hebben mij ook veel goeds gebracht, ik ontdekte dat ik nog andere kwaliteiten had dan alleen een bèta studie doen en wetenschapper worden.

Samenwerken met mensen, en richting en leiding geven aan het proces om een doel te bereiken.

Fokker Toen ik afstudeerde in 1979 heb ik mede door dit inzicht bewust buiten de chemie gekeken en bij Fokker gesolliciteerd. Zij zochten mensen voor de automatiseringsafdeling, met doorgroeimogelijkheden naar management. Dat was wat ik zocht. En Fokker is geworden wat ik hoopte, ik was er op mijn plek.

Het was de beginperiode van automatisering, er was nog geen schoolopleiding voor. Fokker automatisering stond goed aangeschreven. Ik heb snel carrière gemaakt, na een jaar was ik er groepsleider. Ik was er graag tot mijn pensioen gebleven maar Fokker ging failliet in 1996. Delen van het bedrijf werden voortgezet en de dienstverlenende automatiseringsafdeling moest daarom gecontinueerd worden. Er kwam een deal met IBM en de afdeling bleef diensten leveren aan de oude Fokker onderdelen maar ook aan andere technische bedrijven in een consultancy rol.

Kijk, bij Fokker was je allemaal vliegtuigbouwer, ook de schoonmaker was vliegtuigbouwer. Dat geeft een zeker gemeenschapsgevoel. En dan is er de tijdsfactor. In de jaren 90 werkte ik aan een project om technische gegevens vast te leggen en toen werd nog steeds gebruik gemaakt van tekeningen die vlak na de oorlog voor de Fokker Friendship gemaakt waren. Onderdelen werden nog altijd gebruikt in de Fokker 50. Vliegtuigen blijven zeker 25 jaar in de lucht. Het ging er dus om: hoe voorkomen we dat er problemen ontstaan, het gaat over de luchtwaardigheid van een vliegtuig. Dit zijn belangrijke factoren in de bedrijfscultuur en voor de manier waarop een bedrijf georganiseerd is.

Bij het nieuwe bedrijf ging het vooral om winstcijfers. Wij waren opgegroeid in de Fokkerwereld en het moest nu 'anders'. Gaandeweg sloop die nieuwe cultuur ook onze afdeling in. Een moeizame tijd. Na vijf jaar begon het te knellen, ontstonden er botsingen en vond men het tijd dat ik wat anders ging zoeken.

Ik werd ICT manager bij Imtech, een technisch installatiebedrijf. Dat was een verrassende ervaring. Een loodgietersbedrijf in het groot: wat er vandaag misgaat repareren we morgen wel. En ik bleef een Fokkerman: analytisch denken en lange termijn. Wat is het probleem, hoofd- en bijzaken scheiden.

Dat kon niet goed gaan en na twee jaar volgde ontslag.

Diakenstudie (zie kader) Mijn vader bleef zijn hele leven wonen in het huis waar hij was opgegroeid, en dat gold voor bijna alle inwoners van het dorp.

Dat heb ik meegekregen en dat vond ik weer terug toen ik in Leiden kwam wonen. Groningen was tijdelijk, mijn volgende woonplaats Alphen a/d Rijn ook, maar dit was weer bestendig. Toen ik dit huis net had gekocht en eens rondkeek zei ik tegen mezelf: hier kan ik wel oud worden, er is weer een stukje eeuwigheid. Dus nadat ik met vrienden Floris Meijsing en Jacques Schreurs alle cafés had verkend dacht ik: ik moet nou ook de parochie eens opzoeken, kijken hoe ik me kan aansluiten bij de gemeenschap. Het geloof is er altijd wel geweest. Ik ben nooit niet-katholiek geweest. Het heeft wel eens op een laag pitje gestaan. Er zijn jaren geweest dat ik nauwelijks in de kerk kwam.

Ik wou hier wortelen en dan is de parochie daarvoor een prima instituut, als je daartoe aangetrokken voelt tenminste. Ik werd lid van het zangkoor en had daardoor een reden om elke zondag, of ten minste regelmatig, naar de kerk te gaan. En daarna ging het net als destijds bij Albertus. Al gauw was ik secretaris van het koor, en van het kerkbestuur en daar kwam van alles bij.

Mijn belangrijkste vrijetijdsbesteding was de parochie.

Wat is een diaken?

De katholieke kerk kent het ambt van diaken, voor celibatairen en gehuwde mannen van rijpere leeftijd.

Het woord diaken komt uit het Grieks en betekent 'dienaar'. Het ambt van diaken is een van de gewijde ambten in de katholieke kerk (naast bisschop en priester). Een diaken geeft onder meer invulling aan de christelijke barmhartigheid (denk aan armenzorg, ziekenbezoek) maar is ook dienstbaar als uitvoerend bestuurder binnen de kerk.

De diaken is krachtens zijn wijding onder meer bevoegd om in de mis het evangelie te lezen en te preken, in de catechese het geloof uit te leggen, het sacrament van de doop toe te dienen en als kerkelijke getuige op te treden bij een kerkelijk huwelijk. Ook kan een priester op de diaken een beroep doen om de H. Communie uit te reiken.

In die tijd ben ik getrouwd met Joke (PO: Sorgdrager, in 1990). Zij ging toen in Leiden theologie studeren, en later in Tilburg. Joke is in 1993 katholiek geworden (was het eerste nietkatholieke bestuurslid van Albertus) en zij deed daarover nieuwe kennis op op academisch niveau, en ik had vooral praktische katechismus-kennis van de lagere school. Dat leidde tot heel interessante gesprekken.

Daardoor raakte ik geïnteresseerd in die studie.

Met het faillissement van Fokker was het werk niet meer iets bestendigs voor mij, en op een moment zei Joke: moet jij niet eens bij het bisdom informeren of een diaken studie niet iets voor je is. Ik ben toen naar de voorlichtingsdag gegaan, een gesprek met de rector van het opleidingsinstituut gehad, en ja, dat leek me wel

7

wat. Psychologische test doorstaan en enthousiast begonnen aan de opleiding voor late roepingen zoals dat heet, bij Bovendonk, het seminarie van het bisdom Breda. Mijn start bij Imtech viel samen met de start van de diakenstudie. Vier jaar lang om de week vrijdagavond naar Bovendonk en zaterdag en zondag colleges volgen. Dat is voor beide partijen een veilige weg; het kan dus naast een beroep en je kunt nog terug. Daarnaast studie en huiswerk, veel lezen en schrijven.

Na het ontslag bij Imtech zag ik het niet zitten nog voor twee jaar iets te zoeken, de markt voor ICT was toen ook slecht. Toen ben ik een tweede studie gaan doen: een master Christendom en Islam, aan de UvT. Die studie was gericht op mensen die in hun werk te maken hebben met integratie van moslims in Nederland en behandelde verschillen in cultuur, liturgie, ethiek in beide religies. Mede hierdoor zit ik nu als vertegenwoordiger van het bisdom Rotterdam in de commissie voor interreligieuze dialoog van de kerkprovincie.

Het vijfde en zesde jaar van de diakenstudie bestaan uit full time stage bij een parochie met studie in het weekend. Na de diakenwijding word je aangesteld in een parochie, voor mij de Agnesparochie in Den Haag in een multiculturele wijk. Zondag om 10 uur de Nederlandstalige mis (ook voor Zuid-Afrikanen en Surinamers) en om 12 uur de Spaanstalige. Een zeer divers gezelschap dus mijn studie "Islam" kwam van pas, want multiculturaliteit was daar ook aan de orde. Het gaf mij steun. Het is belangrijk te beseffen dat dat wat jij normaal vindt niet normaal hoeft te zijn voor een ander.

Gemeenschapszin Ik ben altijd wel in staat geweest om goed te luisteren, dat helpt. Dat past ook wel bij mijn analytische houding, eerst goed waarnemen en aandacht hebben. Het belangrijkste middel dat je hebt dat ben je zelf en daar moet je het mee doen. Iedereen zal het dan ook op zijn eigen manier doen, ik op de mijne.

Gemeenschapsdenken is wel constante factor in mijn leven. Ik ben ermee opgegroeid. Ik denk dat het ook bij Albertus heel sterk aan de orde was. Je was er lid van een gemeenschap, maar ook als bestuur voelden we heel sterk de verantwoordelijkheid om met name eerstejaars studenten een gemeenschap te bieden. Er zit dus wel een continuïteit in. Ook Fokker was heel duidelijk een gemeenschap. Dat was in de jaren 50 en 60 heel normaal, dat bedrijven een gemeenschap waren met eigen sportverenigingen.

Ik was ook voorzitter van de personeelsvereniging van Fokker, die ook de jaarlijkse gepensioneerdenreis organiseerde, met 12 bussen op stap. Veelzeggend.

Die oude structuren waren nog aanwezig al liep het in de jaren 80 al wel op zijn eind.

Geloof komt tot bloei in gemeenschap. Je gelooft in je eentje, maar om er handen en voeten aan te geven heb je elkaar ook nodig. Het gaat erom wat je ermee doet.

Misschien nog een sleutelwoord: dienstbaarheid.

Dat speelde bij het Groningse commissiewerk, de

terugkeer naar Westhem toen dat nodig was, de nevenfuncties bij Fokker en in de Leidse parochie.

Het is de roeping van de diaken. Aan de parochie, en als kerk aan de maatschappij. Mijn uitgangspunt: de diaken moet ervoor zorgen dat de parochianen het liefdadigheidswerk kunnen doen.

Ik zorg voor de structuren en probeer mensen te inspireren en zij geven er de invulling aan. Maar ik maak bijvoorbeeld ook de verslagen van de teamvergaderingen. Dat vind ik bij mijn ondersteunende rol horen.

Toekomst: Nu ben ik diaken in de parochies in Leidschendam, Rijswijk en Voorburg. Ik hoop dit tot mijn 75e te blijven doen, nog 3½ jaar. Soms denk ik: ik moet wat rustiger aandoen. Ik houd uren bij, dat geeft inzicht. Ben ik met de goede dingen bezig. Ik streef er nu naar niet meer dan 40 uur per week te werken. Ik heb geen vrije dagen, ben altijd beschikbaar. Maar een uitspraak van mijn vader, die ook geen vrije dagen had, was: Ik heb altijd vakantie. Als je op die manier erin staat geeft dat een heleboel vrijheid. Ook de vrijheid om met mooi weer te besluiten op een terras te gaan zitten.

Als mensen meer van mij willen weten kunnen ze terecht op mijn website: www.diakenpiertolsma.com en op de website van de parochie www.rkvlietsreek.nl vind je een verzameling video's van mij.

Pier als diaken fotograaf Hein Athmer

8

Vader is een knor Hans van der Spoel

Waar al haar vrienden en vriendinnen in Amsterdam bleven om te studeren, ging onze dochter Jet in 2003 naar Groningen. Niet dat ze nou per se ver van onze woonplaats Amsterdam weg wilde, maar door jarenlange omgang met regelmatige Albertiaanse gasten als Jos Crusio, Résy Broekhoven, Marijke Horensma, Aart van Boven en Simone Blaauwboer, Martin en Rosemiek Planthof, Otto Genee, Cees Maas, de jaarlijkse reünie van Albertianen op de verjaardag van Résy, en de zeilkampen met Vindicaters als leiding én het feit dat een favoriete neef lid was van Vindicat moest dat Groningen wel het Walhalla voor je studententijd zijn. Voordat ze een kamer had zou ze natuurlijk bij Aart en Simone kunnen logeren maar ze verkoos logeerhuizen van Vindicat, en ze koos uiteindelijk ervoor om daar lid te worden. We hebben ons uiteraard niet bemoeid met deze keuze, te meer daar Albertus ook sterk was veranderd – maar een heel klein beetje pijn deed het mij wel.

vader is een knor* ”. Achteraf bleken de dames nogal zenuwachtig te zijn geweest of dit wel kon, maar moeder Eef, Jos en ik lagen natuurlijk onder de tafel van het lachen.

Tijdens haar co-schappen en opleiding tot anesthesioloog keken velen naar haar linker borst, d.w.z. naar haar naamplaatje: ben jij de dochter van …? Ja, dat was ze. De stumper, maar ik denk niet dat ze er onder heeft geleden.

Natuurlijk trouwde ze met een Vindicater. Het feest was een fijne mix van oude ‘knorren’ en jonge ‘corpsballen’. Benieuwd of de kleinkinderen ook in Grunn gaan studeren en of ze dan nog lid worden, en van welke club dan ook – of dat de tijd deze instituten heeft ingehaald… (* Knor = term van de corpora voor niet-leden).

De Brugstraat - met weemoed Het water tussen kaden ingesloten Aan Hoge, Kleine en Lage der A. Nu en dan passeren schepen, boten; De binnenstad van Groningen is zo na!

Ik ben de Brugstraat ingelopen.

Zie gele steentjes, ook bij nummer 8, Als teken dat je hier moet lopen, Hoewel ik zie dat geen fietser wacht.

Ik herinner me: ‘k heb er veel gelopen.

Je kunt er slechts op blijven hopen Dat van wat er was toch iets blijft.

Hans en Jet voor de deuren van Vindicat Verbaasd was ik een beetje over de vrij harde ontgroening in plaats van onze introductietijd op voet van gelijkheid, maar op Albertus was de kennismaking inmiddels ook verworden tot botte ongein. De studie verliep vlot (mede dankzij soms even paar dagen studeren bij Simone en Aart).

Vindicat werd regelmatig bezocht; een enkele keer op een familiedag ook door beide ouders, of door mij op een Vaderdag, waarbij Jet en ik gelukkig in straf tempo samen konden opdrinken.

Waar ik toen dat grijze pak ging kopen Is inmiddels een andere firma open.

Slechts mijn herinnering beklijft.

Taco O. Delden

Zo werd ze 21, en enige tijd daarna werd deze mijlpaal in het ouderlijk huis gevierd met een “21diner” van haar jaarclub Fire. Jos Crusio en ik waren al vroeg begonnen een prachtig diner te bereiden met – volgens Jos – hele “mooie” gerechten, en tegen de tijd dat dit klaar was zat de stemming er bij iedereen (en zeker bij Jos en mij) al goed in. Wij bedienden de dames en kregen alom lof toegezwaaid voor onze prestatie. Na verschillende speeches kwam dan uiteindelijk het lied, op de melodie van ‘Je vader, je vader’ uit Kinderen voor Kinderen. Prachtig en meerstemmig gezongen. Ik kan me de coupletten niet meer scherp voor de geest halen, wel het refrein: “Je vader, je vader, je

9

Inleiding Albertiaans Dagboek Het Albertiaans Dagboek was een geliefde rubriek in de Bokaal jaargang 1975-1976. De lezers begonnen er vaak als eerste mee bij ontvangst van het nieuwste nummer. Wij hadden het idee van ‘een dagboek over een week’ afgekeken van het Hollands Dagboek in de Zaterdagbijlage van NRC Handelsblad. De rubriek verscheen van 1973 tot 2009. Je moest ervoor gevraagd worden, en dat was een eer. Bij ons was dat ook zo. Dagboekschrijvers waren meestal Albertus bestuurders of anderen die het tot zekere prominentie gebracht hadden. Hieronder een reprise van die rubriek maar nu anno 2022: het Albertiaans Dagboek van de huidige Praeses AiMi, Meike Amse.

Paul Sterks

Maandag

Albertiaans Dagboek

als vereniging en als leden de vraag te beantwoorden hoe wij De dag begint om 09:00 kijken naar verschillende met de ochtendkoffie met onderwerpen en activiteiten iedereen van het Nieuwe Pandje binnen de vereniging. En of -dooren het personeel dat die dag alles wat wij doen nog wel Meike Amse praeses aanwezig is. Vaak bestaat het past bij wat wij als vereniging h.t. Bestuur AiMi personeel uit Peter en Marc, de willen uitstralen. Want zoals schoonmakers, Patriek onze bekend liggen technische medewerker en Rogé studentenverenigingen de de financieel medewerker. laatste jaren onder een Dan begint de werkdag om vergrootglas. Het is daarom half tien waarna ik als eerste de van belang dat wij ons agenda van de bekommeren om wat wij als bestuursvergadering, ook wel in de vereniging willen uitstralen, en volksmond de ‘BV’ geheten, ga bovenal hoe wij willen zijn en voorbereiden. Om 10.30 begint ervoor zorgen dat iedereen meestal onze BV en hier nemen we zich binnen de vereniging op de komende week door en welke zijn/haar gemak voelt en met activiteiten er die week gaan veel plezier en een glimlach plaatsvinden. Dan heb ik meestal naar de vereniging komt. Een nog één uurtje over om afspraken, mijn lange uitleg, maar hierover heb ik ook mailbox of mijn to-do lijst af te werken. Om wekelijks een overleg met een deel van mijn 15:00 uur hebben we overleg met de CVB, dit bestuur. Het doel hiervan is om ervoor te overleg heet ‘BCO’ (Bestuur-CvB-Overleg). zorgen dat dit een groep gaat zijn die Hier nemen we de week nogmaals met hen jaarlijks naar de cultuur van Albertus zal gaan door om ervoor te zorgen dat alle neuzen kijken, zodat de continuïteit van onze dezelfde kant op staan en iedereen overal van vereniging wordt gewaarborgd. Wellicht dat op de hoogte is. Om 17:00 uur is er Praesidesde mores en tradities soms wat aangepast Overleg met alle Praesides van de DC/BC’s. zullen moeten worden. Daarnaast vliegt deze Daarna begint de commissie avond, ook wel dag vaak voorbij en sluiten wij het pand dan CommissieFAAM, waar alle commissies van de rond 18.00 af om allemaal naar ons eigen vereniging welkom zijn. Alle DC/BC-ers Albertus huis te gaan en daar samen komen dan een hapje eten op onze Mensa. huisavond hebben.

Dinsdag

Woensdag

Dit is vaak een dag vol met afspraken, want deze dag is de vereniging meestal gesloten. Deze dag staat voor mij vaak in het teken van brandjes van de week ervoor blussen of die van de dag ervoor. Vervolgens ben ik dit jaar samen met de vice-praeses en de assessor uit mijn bestuur gestart met het organiseren en samenstellen van een groep van cultuurdragers. Deze groep van cultuurdragers bestaat uit mensen van alle Albertus disputen, commissies, clubs en huizen. Het doel van de cultuurdragers is om

De drukst bezochte dag van de week, namelijk clubdag. Deze dag beginnen we ook weer met de ochtendkoffie. Deze dag staat vaak in het teken van de voorbereiding van de activiteiten die er ‘s avonds plaats gaan vinden. Doordat er afgelopen twee jaar veel evenementen door corona niet konden doorgaan zijn veel dingen doorgeschoven en nu in onze jaarplanning van 2022 opgenomen.

Zo vond afgelopen woensdag het eerste AHC Songfestival sinds twee jaar plaats, waar een muziekband van jonge enthousiaste

10

Albertianen/Albertianessen weer hun uiterste best had gedaan om een mooi nummer voor Albertus te maken en het bij Carolus Magnus in Nijmegen tegen alle andere AHC verenigingen op te nemen. Hier reizen we met een groep van 60 Albertianen naar toe.

Doordat we door alle corona-maatregelen van de afgelopen jaren veel moesten schuiven en wisselen met de openingstijden van de vereniging zijn vele leden ook gewend geraakt aan het ‘Op-tijd-naar-de-sociëteit-beleid’ of ook wel in de volksmond ‘Vroeg–naar-dekroeg’. Hierdoor draait de Mensa, onder leiding van de Huishoudelijke Commissie All Stars, enorm goed en vindt menig Albertiaan het heerlijk om de avond te beginnen met een hapje eten op de vereniging. Hierdoor kwamen velen er achter dat je prima een avondje naar de Kroeg kan gaan om vervolgens de volgende ochtend weer fris en fruitig om negen uur in de Universiteitsbibliotheek te zitten. Iets wat voorheen, als je tot de vroege ochtend uurtjes op de Kroeg stond, niet echt mogelijk was. We beginnen de avond met de jaarliederen die worden ingezet door de Kroegcommissie genaamd de Oude Vos. Daarna vervolgt iedereen zijn/haar avond op de FAAM/Leeszaal of de Schuit. Voor ons als Bestuur enorm fijn om te zien, maar soms tussen al die jongerejaars verstoppen wij ons nog wel eens op de Bestuurskamer. Ineens voelen we ons toch wel extreem ouderejaars.

Vrijdag De laatste dag van de week en vaak de leukste dag van de week. Deze dag staat dikwijls in het thema van alle laatste dingen regelen en organiseren voordat het weekend is, zodat je zo snel mogelijk je computer kunt afsluiten en naar de Burrel kunt gaan. Deze is alleen voor ouderejaars en voor velen een moment om even bij te komen van de drukke studie/werkweek. Het liefst zit iedereen in het zonnetje met een biertje in de hand te genieten op het prachtige dakterras dat een van de mooiste uitzichten heeft van Groningen, op de Aa- kerk natuurlijk. De Burrel open ik altijd met een praatje. Hier neem ik de Albertiaanse week door en vertel wat voor bijzonderheden er hebben plaatsgevonden op de vereniging, of wat er voor moois is georganiseerd door Albertianen.

Daarna volgt een rondje met een Gronings lokaal drankje: Fladderak. Samen met de Leeszaal-praeses loop ik langs elke tafel om een borreltje aan te bieden en zo de week op een mooie manier af te sluiten!

Donderdag De dag waarin ik mijn rol als praeses voornamelijk vervul met het blussen van de brandjes van de avond daarvoor. Iets waar ik stiekem ook wel van hou, want stil zitten vind ik enorm lastig en hierdoor kan ik ook iets nuttigs betekenen voor de leden en voor de vereniging zelf. Daarnaast is dan onze tweede bestuursvergadering van de week gepland, waar we voornamelijk terugblikken op de eerste drie dagen en vooruitkijken op wat er de dagen en de week daarna zal volgen. Een mooie traditie die wij er voor ons in hebben gekregen dit jaar is ‘Lekker-broodjedonderdag’. Om ons alle zeven toch een beetje te verwennen als er weer een vergadering van een of twee uur op de planning staat. Tip: Broodje Club is wel onze favoriet. ‘s Avonds volgt de disputenavond, waar alle 28 disputen welkom zijn en zichzelf onder het genot van een biertje en een goed gesprek vermaken op de Kroeg. Hier is het nog steeds traditie dat er geen muziek gedraaid wordt tijdens de disputenavond.

Bestuur Albertus Magnus 2021/2022 Bovenste rij vlnr Wouter Kürble (fiscus II), Meike Amse (praeses), Coen Heere (vice-praeses).

Onderste rij vlnr: Frederiek Buitendijk (assessor), Troy Schoenmaker (procurator), Leonie Nieuwenhuis (ab-actis), Coen Kuipers (fiscus I).

11

Albertus Toen (1971)

Zij die ons ontvielen Helaas zijn ons in de afgelopen vijftig jaren verschillende Albertiaanse vrienden en vriendinnen uit de kring van ‘Rondom ‘71’ ontvallen.

Sommigen wel héél erg vroeg, maar voor allen geldt: te vroeg. Zij worden node gemist. Wij gedenken hen hier.

Leden: +/- 1.000 Disputen: 5 (M) + 2 (V) Jaarclubs: officieel: geen Besturen en Commissies: 12 (er waren een 50 Bestuurs- en commissieplaatsen) Oplage Bokaal: 1000 Albertus Magnus huizen: 15?

Seniorenvereniging : geen

Albertus Nu (2021)

Gerard Spit

Leden: 2.400 Disputen: 29 ( M 16, V 12, Gemengd 1) Jaarclubs: 200 (M of V) Besturen en Commissies: er zijn ongeveer 600 bestuurs- en commissieplaatsen.

Oplage Bokaal: 2.400 en Kei-week editie van 3.500 Albertus Magnus huizen: 200 Seniorenvereniging: de VSAiMi (Vereniging Senioren Alberti Magni. Opgericht 1986-87).

Marc Hustinx

Gebouw Brugstraat 8:

Hans Nuis

1992 sterke uitbreiding (op eigen grond)) 2000 tweede uitbreiding(achterzijde)

Lex van Huis Bas Bruning Robert-Jan Thunissen

Jacques Schreurs Richard van de Gulik Ientje Nielen Jan Pars Ben Suurenbroek

De vijf grootste studentenverenigingen in Nederland in 2021-2022: 1.

2.

3.

4.

5.

A.S.C./A.V.S.V., Amsterdam, 2700 leden; Albertus Magnus, Groningen, 2400 leden Vindicat, Groningen, 2.200 leden Minerva, Leiden, 1900 leden Augustinus, Leiden, 1.800 leden

Ton Tholens

De voorgeschiedenis van Brugstraat 8

Tine Griede

In het pand Brugstraat 8 was tot Albertus Magnus het in 1966 kocht een mantelfabriek gevestigd, eigendom van de familie Reinhart. In het souterrain zat lange tijd een bij de fabriek behorend naaiatelier. De kledingindustrie in de stad Groningen behoorde in haar bloeitijd (1870 – 1970) tot de toonaangevende van Nederland. In de Brugstraat waren destijds meerdere kledingateliers gevestigd. Het laatste atelier daar was de overbuurman van Albertus Magnus, L. de Vries Hzn, dat in 2009 sloot.

Ben Assink Marijn van Manen Laurens ten Horn Bep Kortenhorst-Frijling

Mijn Groningse schoonzus (1951) kwam als kind geregeld over de vloer bij haar oudtante Bouwien Reinhart-Hendriks, die op de bovenetages van het pand Brugstraat 8 woonde.

Bij de Groningse schoolkinderen in de buurt heetten Albertianen: “Die met die zwartepietbaretten.”

Paul Sterks, april 2022

Wij hebben ons best gedaan om alle reeds overledenen te vermelden. Met deze lijst maken we geen aanspraak op volledigheid.

Foto: P.B.Kramer

12

Waar wonen wij?

De Bokaalredactie deed een demografische studie naar het woongebied van de Rondom '71 gemeenschap. Hierbij een korte samenvatting van de observaties.

Ca. 1971 Ooit, lang geleden, woonden we allemaal in Groningen.

Ca. 1980 Na het afstuderen zien we de grote aantrekkingskracht van de Randstad. Niet minder dan 42% vestigde zich in Noord- en Zuid-Holland.

Met name Amsterdam is populair als werk- en woonplaats.

Op de tweede plaats niet verrassend: Groningen.

Stad en Ommeland.

Verder valt Overijssel op als geliefde provincie; vermoedelijk het effect van de Tukkers die het klootschieten node hadden gemist.

Ca. 1995 Er wordt carrière gemaakt! Bijna 10% van ons verblijft als expat voor korte of langere tijd in het soms verre buitenland.

Daarnaast is de trek uit de Randstad al flink op gang gekomen. We zijn veertigers, nog één keer het roer om. Of gewoon vanwege de kinderen naar een rustiger omgeving verhuisd. Gelderland en ook Brabant zijn gewilde bestemmingen.

2021 Vrijwel iedereen is zo'n beetje op zijn eindbestemming terechtgekomen. Een van ons verblijft nog in het verre buitenland, maar als we goed zijn ingelicht niet voor lang meer.

Van Drenthenieren lijkt overigens geen sprake. De grootste stijgers zijn Groningen en Utrecht.

Flevoland was en blijft de grote verliezer.

13

\ \ \ \ \

1971

Academie gebouw Stationsgebouw Suikerunie Aa kerk Martinitoren

Peerd van Ome Loeks Watertoren Hunze Centrale

Groningen Stad – Verdwenen, gebleven of verschenen Inleiding De stad Groningen heeft sinds de jaren zeventig grote veranderingen ondergaan. De belangrijkste ervan in de afgelopen vijftig jaren zijn we nagegaan aan de hand van een wandeling door de binnenstad waarbij we ook de dingen opmerken die niet veranderd zijn. De stadswandeling op het programma van de reünie heeft hetzelfde thema als dit artikel, en doet een aantal hieronder behandelde 'iconen' aan.

De Redactie

van de stationshal. Het Stationsgebied wordt komende jaren wederom compleet veranderd. Er komt een tunnel onder het station door. Aan de zuidzijde komt een bruisend Spoorkwartier, met een nieuw Muziekcentrum als vervanging van het huidige Cultuurcentrum Oosterpoort.

1. Hunzecentrale, 1964 - 1998 Die vijf pijpen waren destijds vanuit de trein het eerste wat je zag van Groningen. De Hunzecentrale is in 1998 gesloopt. In dat gebied staan nu o.a. de Euroborg (2006, voetbalstadion van FC Groningen) , kantoren en woontorens.

Nu zie je vanuit trein of auto vergeleken met 1971 als nieuw in het silhouet van de stad: het Gasunie gebouw (van 1994) en het witte DUO Gebouw (in de volksmond “Het cruiseschip”genoemd) van 2011. De drie vierkante hoge kantoorgebouwen daar zijn gesloopt. En sinds 2019 het Forum, vlak naast de immer trotse Martinitoren. De Der Aa Kerk en de toren van het Academiegebouw completeren het beeld.

3. Groninger Museum Na veel gekibbel over het postmoderne ontwerp van Mendini, in 1994 midden in het Verbindingskanaal gebouwd, schuin tegenover het hoofdstation.

Roeiclub De Hunze moest verkassen naar het NoordWillemskanaal. Op deze locatie is in 1975 tijdens het Kroeglustrum een spectaculair waterballet opgevoerd, i.s.m. de Groningse brandweer.

Foto: Rob Koster Sloop Hunzecentrale 1998 2. Hoofdstation Van 1895. Is er nog, en is nog immer een van de mooiste stationsgebouwen van Nederland. Met het in 1999 weer blootgelegde prachtige oude plafond

4. Synagoge, Folkingestraat Van 1906. Na de oorlog tot 1973 in gebruik als wasserette. Na renovatie in 1981 weer in gebruik genomen als gebedshuis en als cultuurcentrum (open voor bezoekers).

14

5. Huis De Beurs Behouden, maar gemoderniseerd. Het biljart is weg.

De graanhandelaren ook (zie volgende).

6. Korenbeurs Is geen korenhandelsbeurs meer sinds medio jaren 1980, geen hoge tafels met al die kleine zakjes met graanmonsters. Geen geklepper van klompen meer.

Het gebouw is behouden door de vestiging van een Albert Heijn supermarkt, in 2000.

9. ‘Nieuwe Stadhuis’1962-1994 Die witte griezel van de late wederopbouw is gesloopt in 1994. In de plaats daarvan kwam een groot winkelcentrum (Waagcomplex) in traditionele bouwstijl. Architect: Natalini. Het oude stadhuis is gebleven zoals het was – van buiten tenminste (verbouwing binnen in 2021).

10. Boekhandel Scholtens (Grote Markt) Verdwenen, kende diverse mislukte opvolgers (Wristers, Selexiz, Polare) aan de Guldenstraat. Nu is daar een warenhuis.

Boekhandel Van de Velde in het Waagcomplex is een waardige vervanger van Scholtens.

11. Vindicat gebouw Gesloopt! Maar niet te snel gejuicht: nieuwbouw in 2014 naast de plek van de oude sociëteit, en ook weer met balkon (zelfs twee).

Foto: Michiel Verbeek 7. Vismarkt Nog altijd markt, bekend om de uitstekende vis. Met nog steeds jaarlijks de Meikermis.

8. Huize Maas Dans- en concertzaal, in 1926 geopend. Gebruikt bij Albertus Magnus lustra, o.a. in 1976. Nu restaurant en een van de vele locaties van het internationale Eurosonic Festival.

12. Oostwand Grote Markt Compleet vernieuwd.

Verdwenen o.a.: Naberpassage. Recent nieuwbouw met o.a. een groot hotel (The Market Hotel, 123 kamers).

Daarachter het nieuwe en hoge FORUM gebouw.

Mooi uitzicht vanaf het grote dakterras over de stad en omgeving.

In vergelijking met de jaren zeventig zijn er in dit hele gebied (incl. Poelestraat) enorm veel vierkante meters terras bij gekomen.

Oude Oostwand 13. VERA, Oosterstraat In 1974 werd dit van studentenvereniging een algemene jongerenvereniging. (Schrikbeeld van de meeste Albertianen, met toen heftige ”open of besloten blijven” discussies). VERA werd het adres voor wiet. Tegenwoordig pop- podium.

14. Fa. Witting & Zoon Op een driekwart rechts in de Oosterstraat.

Befaamde zaak voor hoeden en petten. Sinds 1876!

15

15. WEEVA, Gedempte Zuiderdiep 8 – 10 Het Woon En Eethuis Voor Allen (Volksgaarkeuken).

Sinds 1871. In de jaren 1970 bediening door resocialiserende (ex)gevangenen. In 2011 grondig gerenoveerd en daardoor behouden.

Nu een goedlopend restaurant en hotel. Maar niet meer Voor Allen.

pikante Cinema De Beurs, bekend van films met Alpen en slipjes in de titel. In 1985 gesloten. (Was naast Huis De Beurs aan het A-Kerkhof).

18. Postkantoor, Munnekeholm Wie destijds een Giro- rekening had bezocht het regelmatig om geld op te nemen. Een kascheque gaf je 500 gulden krediet!

Sinds jaren ingericht als fitnesscentrum, waardoor het gebouw behouden bleef.

19. Brugstraat, Kledingmagazijn L. de Vries Hzn (1911 – 2009) Verdwenen. De inpandige etalage ook. Het Vindicat bord, ooit door een Albertiaan gestolen, is jaren later teruggegeven. (Zie ook het interview met dhr.

Sijtsma in het AM Lustrumboek 1977, pag. 25). Nu zit er de herenkledingspeciaalzaak Androesja. De Brugstraat is autovrij geworden.

16. Firma Mulder, Feestartikelen, Gedempte Zuiderdiep 47 Nog steeds een florerende winkel. Sinds 1914.

(Hoezo norse Groningers?)

17. Bioscoop Pathé Vervangt diverse oudere Groninger bioscopen, die allen gestopt zijn, zoals Cinema Palace (gestopt 1980) en Grand Theatre (gestopt 1980, sindsdien theater (beide Grote Markt); Concerthuis (Poelestraat, sinds 2013 eetbar en poppodium); Camera (Hereplein, gesloten 2020), en het destijds

20. Albertus Magnus gebouw, Brugstraat 8 Aan de binnenkant is flink verbouwd.

In 1992 zijn Kroeg en Leeszaal vergroot en is er een mooi dakterras aangelegd.

In 2000 is de oude Schuit gesloopt en vervangen door nieuwbouw: de (nieuwe) Schuit (borrelruimte) en Het Nieuwe Pandje. Daar resideren de commissies en het bestuur AiMi. In 2008 werd de FAAM ingericht als Mensa.

Voorgevel Albertus Magnus nu

Nieuwbouw De Schuit en Het Nieuwe Pandje

Apenrots Aa-kerk 2021

Martinitoren DUO Groningen Stoker & Brander Forum St Jozefkerk De Wielewaal Tasmantoren 16

Mijn ware leeftijd "Eigenlijk ben ik altijd dat onbevangen jongetje van 8 gebleven."

"Ik ben nog steeds diezelfde nieuwsgierige scholier van 14."

"De 18-jarige rebel in mij is nooit verdwenen."

U kent ze wel, de mannen die openbaren dat hun eigenlijke leeftijd een andere is dan hun biologische leeftijd. En dat ze daar hun artistieke succes aan danken. In bovenstaande citaten herkennen we respectievelijk Willem Wilmink, Harry Mulisch en Herman Brood.

Zoiets zet je aan het denken. Ik was ook 8, en 14 en 18. En ja, ik was destijds onbevangen en ook nieuwsgierig. Misschien nog steeds wel enigszins, maar toch niet zo dat ik kan zeggen dat ik nog steeds dat jongetje van 8 ben, die scholier van 14.

Een rebel ben ik nooit geweest.

van de firma Stetson. Een klassieke herenhoed met een wat bredere slappe rand, die naar boven en naar beneden geslagen kan worden gedragen.

Elegant en tegelijk nonchalant. En ik ben dus ook bijna 30 jaar ouder. En nu klopt het. Als ik met hoed op het zebrapad nader stoppen niet alleen auto's maar ook fietsers. Als ik in Rotterdam een volle tram of metro in stap dan wordt er onmiddellijk een plaats voor me vrijgemaakt. En uiteraard word ik in winkels met u aangesproken.

Dit is wie ik ben, wie ik altijd geweest ben. Een man van 67 die zich gedraagt als een man van 67.

Maar natuurlijk nog altijd in het lichaam van een veertiger.

Peter Oldenhof maart '22

Ik heb het hier niet over het verschijnsel dat we ons allemaal jonger voelen dan de leeftijd in ons paspoort. We zijn volwassenen in kinderkleren die je niet erger kunt beledigen dan ze met 'u' aan te spreken. Jeugd wordt in onze maatschappij nu eenmaal verheerlijkt, ouderdom associëren we met aftakeling op weg naar de dood.

Nee, het gaat hier om de leeftijd waarbij je je thuis voelt, die je past, waarbij je weet hoe het werkt, en alles lijkt je makkelijk af te gaan. De biografie over Wilmink, geschreven door Elsbeth Etty, heeft als titel: "In de man zit nog een jongen". Dat is het in wezen.

Ik ben er sinds kort achter dat míjn ware leeftijd 67 jaar is. Ik ben nu 67. Maar mijn ware leeftijd is dat dus altijd al geweest! In de jongen zat al een man. Eindelijk klopt het. Ik heb me wat dat betreft een beetje door het leven moeten slepen, niet wetende dat het beste nog moest komen. De Eagles-hit Hotel California waar iedere 67-jarige dol op is vond ik al goed toen ik nog geen 25 was!

Ander voorbeeld. Ik draag al tientallen jaren een hoed. Mijn eerste serieuze hoed heb ik gekocht bij de firma H. Witting en Zoon, in de Oosterstraat in Groningen. Dat was in 1992, tijdens een Albertusreünie weekend. Zaterdagmiddag, beetje brak, tot borreltijd wat uurtjes stuk te slaan en vooruit, laten we voor de aardigheid bij Witting binnenstappen. Even later naar buiten met een hoed op. Donkerblauw, type 'homburg'. Dat is een nogal formeel model. Ik was er in Staphorst niet mee opgevallen bij de zondagse kerkgang, maar wist ik veel. Ik droeg hem graag. Een hoed is lekker warm op het hoofd, beschermt tegen regen. En tegen de zon. Ik moet erbij zeggen: ik ben een buitenmens. Voor wie veel in de auto zit, of binnenshuis vertoeft, vervallen die praktische voordelen. En bovendien geldt voor mij: de aanblik van een hoed is beter dan die van het haar. Maar een man van 38 met een hoed op, dat is een excentriekeling of, zo u wilt, een aansteller.

Inmiddels ben ik vele hoeden verder. Ik ben overgestapt op een iets vlotter model, de 'fedora'

Het eeuwige leven van Taco O. Delden Nu Delden uit de doden is herrezen En als een dolleman weer dicht Weet ik: eenieder kan genezen Zijn poëzie staat in het licht.

Ik heb z’n verzen nu gelezen ‘k Beschouwde het als mijn plicht.

Toch leefde ik in angst en vreze Dat zich die bron weer dicht!

De vraag moet maar gesteld zijn: Gedichten, sonnetten en verhalen Wat komt daar straks nog bij?

Zal dit dan toch de hele oogst zijn Om te herlezen, vele malen? ‘t Is nooit genoeg voor mij!

Richard van Rijssen

17

Iconen van Groningen: het Verkeerscirculatieplan Richard van Rijssen

Inleiding De stad Groningen kende in 1972 als eerste in Nederland een Programcollege ( PvdA, CPN en D66, Vanaf 1974 PvdA, CPN en PSP) in plaats van het gebruikelijke afspiegelingscollege. Een speerpunt was het Verkeerscirculatieplan (VCP), om de binnenstad autoluw te maken. Ook een noviteit in het land. De binnenstad werd verdeeld in vier sectoren; men kon alleen van de ene naar de andere sector komen door via de diepenring te rijden.

Paul Sterks

Die vrees werd niet bewaarheid.

In recente jaren werden het VCP zelfs sterk uitgebreid met voetgangerszones. Auto’s zijn zelfs uit de Brugstraat verbannen. Bussen ook, en ze gaan snel verdwijnen van de Grote Markt. De winkelstraten binnen de diepenring floreren als nooit tevoren; straten als de Folkinge- en Zwanestraat worden steevast bij de leukste winkelstraten van Nederland gekozen.

Het VCP heeft dus carrière gemaakt. De initiatiefnemers van destijds ook. Zij keerden na functies in de landelijke en Europese politiek terug naar Groningen. Niet als jonge honden, maar als éminences grises.

Bij de dokter Een van de consequenties van mijn wat trage studieverloop was dat ik de introductie van het verkeerscirculatieplan (1977) nog heb meegemaakt. Zich baserend op een riante meerderheid in de gemeenteraad drukte het college van B&W het plan door, ondanks hevig verzet. Wethouder Max van den Berg (destijds steevast voorzien van het epitheton ‘Raspoetin van het Noorden’) en zijn collega Jacques Wallage waren toen de prominentste ‘jonge honden’ in het Stadhuis, met vastomlijnde en voor die dagen uiterst progressieve ideeën.

Het VCP leidde er toe dat de Lustrumcommissie in 1976 tot de ongehoorde stap kwam deze politici ter toelichting op de sociëteit te noden. Velen vreesden een langzame dood van de Groningse winkelnering omdat het te moeilijk zou worden om per auto tot aan de voordeur te komen.

Hij was suffig, zonder idee.

In zijn hoofd nog enkel dit: Een citaat of een cliché.

En alles zag hij zwart of wit.

De dokter klopte op zijn borst.

Haar diagnose luidde: Ik weet nu waar het u aan schort: U heb een ernstig poëzie tekort.

Ik schrijf u voor als medicijn: Driemaal daags een vlot kwatrijn En vóór het nachtelijke bed Een beeldenrijk sonnet.

Paul Sterks, maart 2022

1672-2022 Rampjaar in Groningen!

Bisschop uit Münsterland Opmars naar Stad en Land Met veel lawaai!

Driehonderd vijftig jaar Artilleriegedreun Vieren we hevig En zeker niet saai!

Richard van Rijssen

Detail Kopergravure ca. 1672-1709

18

Zeven stadia kent het leven* De wereld is een podium, waarop een ieder deze rollen krijgt: zeven in getal.

Eerst is er de baby, spugend en brabbelend in moeders armen.

De knullige eerste stapjes oogsten groot applaus Van het welwillende publiek.

Dan het kind, dat weggerukt van spel Zich onwillig naar de schoolklas sleept.

Dan de verliefde puber, die stomend van hormonen, Elk uur berichten stuurt aan het idool, En eeuwigheid belooft (voor een maand of een halfjaar).

Dan de student, die ongeduldig, vlug van geest en hand Roemzuchtig blokt en sport en drinkt.

En bij colleges geldt de test: Ik weet het beter dan de rest.

Dan komt de carrière, met huis en kind en hypotheek, met zakenreizen en diners, pompeus, bekroond met dikke buik en saldo dito.

Dan de pensionado, die, levend als een nomade, Met partner dwaalt naar verre plaatsen.

Dat afwisselt met op het kleinkind passen, waarbij heel veel wordt geleerd.

Tot slot de hoogbejaarde: met al die apparaten voor lopen. horen, zien en zitten.

Die medicijnen morst. Ze soms vergeet..

Zo langzaam het podium afsukkelt.

Dan het afscheid nemen.

Stilte volgt.

En digitaal Nirwana.

Paul Sterks, februari 2022 *) Voetnoot: Dit is een vrije modernisering van: Shakespeare, As you Like It, Act II, Scene 7, verzen 139 – 166 (“All the world’s a stage”)

19

Alb ert us , Gr on in ge n en d e k le in ku n st Inleiding Het is opmerkelijk hoeveel Albertianen hun sporen in de kleinkunst (vooral cabaret) verdiend hebben. Evenzo, hoeveel kleinkunstenaars geboren zijn in Groningen (stad en provincie) of er een binding mee hebben. Is er misschien iets in het nuchtere Groningse karakter, het relativerende, dat voorbestemd zijn tot het komische?

Wie zal het zeggen. In het onderstaande een overzicht.

Paul Sterks (met dank aan Stef Lokin)

Albertianen: -

-

-

-

-

Harrie Jekkers (Jaar 1971): had op Albertus een bandje onder de naam Flat Tire, samen met bassist Chris Prins (Jaar 1971). Beiden gingen door in de landelijk bekende band Het Klein Orkest. Harrie Jekkers werd later succesvol (solo-) cabaretier ( TV debuut 1991).

Jaap Bakker (Jaar 1973): arts-docent (en tekstdichter voor bekende artiesten, autoriteit op het gebied van de dichtkunde en schrijver o.a. van het alom geprezen Rijmwoordenboek) Frank den Hollander (Jaar 1976) en Peter de Haan (Jaar 1977): Ze werden bekend onder de naam Pé Daalemmer en Rooie Rinus en later De Bende van Baflo Bill. Ze werden en zijn nog steeds wereldberoemd in Noord-Nederland (2) Marijke Nekeman (Jaar 1972): zangeres en songwriter in begin van de jaren 1980.

Driek van Wissen (Jaar 1961): leraar Nederlands en taalvirtuoos, Dichter des Vaderlands van 2005 tot 2009.

Kind van Albertianen -

Lucky Fonz III, geboren 1981, landelijk bekende singer-songwriter en cabaretier, debuut 2005. O.a. bekend van het programma De Wereld Draait Door. Zijn echte naam is Otto Wichers, zoon van Marc Wichers (Jaar 1970) en José Wichers- Bots (Jaar 1971).

Geboren in stad of provincie Groningen: -

-

Seth Gaaikema (Uithuizen 1939 – ‘s Hertogenbosch 2014 (75)) Ede Staal. (Warffum, 1941 – Delfzijl 1986 (44)) Driek van Wissen (Groningen, 1943 – Istanbul, 2010 (66)) Freek de Jonge (Westernieland, 1944) Peter de Haan (Loppersum, 1956) Reinder van der Naalt (Sebaldeburen, 1956).

Winnaar Amsterdams Kleinkunst Festival 1990.

Trad op van 1990-2009.

Bert Visscher (Groningen, 1960).

Arno van der Heyden (Groningen 1961) Arjen Lubach, (Groningen,1979), opgegroeid in Lutjegast Gijs van Rhijn (Stootshorn (bij Noordbroek) , 1984.) 2011 winnaar Juryprijs Leids Cabaret Festival

-

Alex Ploeg (Haren (Gr.), 1985) Winnaar Amsterdams cabaret festival 2011.

Publieksprijs Cameretten 2016; NRC noemde hem in 2020 “belofte voor de toekomst”;

Bekende cabaretiers die in Groningen hebben gestudeerd maar buiten Groningen zijn geboren.

-

Herman Finkers (Almelo 1954) studie Psychologie, afgebroken; ( 3)) Jochem Myjer (Leiden, 1977) studie Biologie, afgebroken;

Bijzondere binding met Groningen: Youp van ’t Hek – houdt van de stad Groningen, de Stadsschouwburg, café De Wolthoorn en het publiek hier.

Opgetreden op Albertus (Met accent op jaren zestig en zeventig. Een selectie van de artiesten. Indien het exacte jaar onzeker is, voorzien met vraagteken.)

- Ramses Shaffy en Liesbeth List 1964 Albertus-sociëteit, toen aan de Hoge der A - Ivo de Wijs (Kabaret Ivo de Wijs (1972)) - Miel Cools (1973?). Vlaams pionier van de kleinkunst.

- Drs.P. (1975?)

- Barend Servet (1976?)

- Brigitte Kaandorp (1980), een try-out in haar prille begin. Zij won de Cameretten in 1983 en brak toen door.

Voetnoten 1) Voor details: Wikipedia 2) Hun debuut als het duo ‘Pé Daalemmer en Rooie Rinus’ was op het Albertus Songfestival op 31 januari 1980.

3) Herman Finkers maakte zijn ‘informele debuut’ op de kroeg van Albertus Magnus op 7 april 1979, toen hij onder het gehoor van o.a. Willem Wilmink en Jean Pierre Rawie een lang komisch gedicht voordroeg. Op 27 oktober 1979 won hij de Cameretten en brak door.

4) Sinds 1986 vindt jaarlijks het Groninger Studenten Cabaret Festival (GSCF) plaats. Locatie: Stadsschouwburg. Bekende namen die hier doorbraken: Theo Maassen(1990) en Jochem Myjer (1997).

20

Groningse typen van toen Paul Sterks, maart 2022

Plopatou

Jan Roos

1938-2017. Zeer opvallende verschijning.

Oprichter Internationale Partij voor Sex en Oproer bij de Gemeenteraadsverkiezingen 1970 (haalde geen zetels). Plopatou’s echte naam was Jonkheer Berthil Cornelis Alex Iwan Pauw van Hanswijck de Jonge.

Met zijn medailles, zijn stok, slipjas, en wat hijzelf voor zang hield. Stoplichten “regelend”. Overleden 1979.

Jean-Pierre Rawie

Koos Huizinga 1943 – 2015. Bepalende persoon voor de Groningse horeca. Hij was de oprichter van de ook onder studenten populaire cafés als De Vlaamse Reus, De Blauwe Engel, De Drie Gezusters en later De Sleutel. Gezellig en muzikaal, verzorgde een gastoptreden tijdens het NRKGM lustrumconcert in 1978.

Geboren 1951. Baarde in de jaren zeventig in de stad opzien door zijn on-Groningse flamboyante kledingstijl. Bezocht toen in de zeer late uurtjes de Albertus kroeg voor een afzakkertje, vaak samen met zijn goede vriend en collega-dichter Driek van Wissen (De latere Dichter des Vaderlands, overleden in 2010). Na de jaren zeventig brak Rawie landelijk door als dichter.

Nog steeds flamboyant, maar heeft de wandelstok inmiddels niet alleen maar voor de sier.

Koos Huizinga in De Sleutel Driek van Wissen en Jean-Pierre Rawie in de Wolthoorn 21

Sfeertekeningen studeren jaren '70 1971 - Verliefd Voor háár 's morgens naar college gegaan. Ze was er niet. Misschien op de koffie? Je fietst naar Albertus. Het is druk op de kroeg.

Zoeken. Daar staat ze, bij de tuindeuren, in een serieus gesprek met vriendinnen. Je wilt haar nu niet storen. Straks dan maar.

Meneer Nijborg, heeft u voor mij een koffie? ...... en nog een koffie.

Ach, waar is ze nou? Weg. Dan straks maar, bij de borrel.

1972 - Verhuizen Een kamer gevonden in het centrum, bij vrienden in huis. Ze helpen je met verhuizen uit je Selwerd-flat. Je hele bezit past makkelijk op één bakfiets.

Het is een zolderkamertje met een Calmix oliekachel. Het dakraampje kiert. Er is geen douche. Voor het keukentje moet je drie trappen af. Je bent stik gelukkig.

1975 - Wijnavond Zondagavond in de trein. Naar huis geweest, weekendretour met korting dankzij Kanis & Gunnink koffiepunten. Uitgerust, volgegeten, sporttas met schone was boven je in het net.

Soldaten in uniform in de trein, op weg naar hun kazerne.

Aankomst in Groningen: fiets blijkt gejat. Je verdrinkt je ergernis op de wijnavond.

Wakker worden op maandagmiddag. Colleges gemist. Waar heb die tas met je schone goed gelaten!?

Peter Oldenhof 19 april 2022

Piet Sjoukes herinnert zich Vanmorgen heb ik overleg gehad over de organisatie van het tiende lustrum.

Ik moet nog een stukje voor de Bokaal schrijven.

Daarna ging ik koffie drinken en vervolgens naar de zolder om mijn koffertje met oude spullen uit mijn Groningse tijd weer eens te bekijken. Mooi om oude herinneringen te zien. Mijn oude kroegvest allemaal oude vergeelde foto`s en zowaar nog het tegeltje van het eerste lustrum.

Naast het koffertje stonden mijn schaatsen, natuurlijk moet je als pensionado niet meer gaan schaatsen, je hebt zo een gebroken heup of zo, bovendien is het leer van de schoen wat kapot.

Maar mijn herinneringen gingen terug naar 1973 of 74 toen ik samen met een paar mensen ging schaatsen op het Paterswoldse meer.

Waarschijnlijk hadden we afgesproken op de kroeg, Na wat valpartijen had ik na een uur of twee een rondje geschaatst. De anderen hadden al drie of meer rondjes gedaan. Na wat Beerenburg gingen we weer terug naar Groningen.

Ik heb ooit een proeverij van Beerenburgers meegemaakt, waarbij een aantal vrienden, waaronder ook Friezen, moesten proeven. De verschillende Beerenburgers waren overgegoten in flesjes Grolsch en dus niet herkenbaar. Er waren vier flesjes gevuld: 1x Sonnema 1x een andere en 2x Boomsma. Ik weet niet wie dat georganiseerd had. Afgezien van het feit dat er duidelijk vier verschillende Beerenburgers werden geproefd was er flink wat gedoe over de verschillende smaken. Het liep die avond flink uit de hand.

Terug in Groningen ging ik ergens eten, ik denk dat het bij mijn jaarclub was. Daarna gingen we weer naar de kroeg, ik weet nog dat ik iemand voor op het stuur meenam, waarschijnlijk Résy of Judith, wat er later die avond allemaal is gebeurd ben ik nu kwijt. Wel weet ik nog dat ik met de fiets moeizaam naar de Oosterpoort fietste en dat ik zorgvuldig via het bruggetje fietste en tegen het paaltje reed. Het is toen goed afgelopen.

De volgende morgen was het nog flink koud, dus deed ik mijn Calmix aan. De Calmix was een oude grote zwarte kachel die petroleum verstookte (hoe je aan die petroleum kwam kan ik me ook niet meer herinneren).

Als ik daar nu bij nadenk, waren we toen onze tijd al ver vooruit: van het gas af en geen aardbevingen. Ik denk dat ik in die tijd met de problematiek van nu bedacht zou hebben om water in de bodem te spuiten. Waardoor en de bodem niet verzakt en het waterpeil zakt (twee problemen van nu in een keer opgelost).

Nu weet ik dat ik niet meer de illusie moet hebben dat ik even wat problemen kan oplossen.

Jullie begrijpen nu dat het wat onrustig in mijn hoofd is geworden. Ik neem nog een glaasje wijn en ga slapen.

Piet Sjoukes

22

H. Amsing, tingieter, Brugstraat 8b Paul Sterks

De Amsings waren tingieters in Groningen sinds 1620. H. (Harm) Amsing was als tingieter actief van 1935 tot 1985. Hij was gevestigd in het souterrain van Albertus Magnus. Hij overleed in 1986, als laatste tingieter van de stad Groningen.

Rust van de natuur* Als je gestresst bent raadt men aan Om de natuur dan in te gaan.

Daar kom je bij van al je zorgen En gepieker over morgen.

Maar Eksters met hun luid geschetter Maken meteen je hoofd al knetter.

Mussen gaan fel debatteren Om jouw rust nóg meer te versjteren.

O Jee! Ontlijnde honden! Met geblaf!

Ze stormen rechtstreeks op je af.

Op een tak roept vlakbij een Koekoek Bespot hij vals je flodderbroek?

Een Heckrund heeft je pad bekakt Wat stevig aan je schoenen plakt.

Je hoort een Buizerd hoog miauwen Hij heeft een kuiken in zijn klauwen.

Oh néé toch!?!

(En je voelt jezelf een oen Want niks kun je ertegen doen) In je nek voel je een nare steek.

Dat is een mug die je daar beet.

Plots vliegt een Kwartel naast je op!

Je hart staakt even zijn geklop.

Meeuwen die brutaal je brood inpikkenWoede doet je bijna stikken.

Toegift: Een Reiger heeft een sliert van schijt Over je auto heen gevleid.

H. Amsing in zijn werkplaats, 1977 Merktekens(tinmerken) van H. Amsing: 1) Onder op borden, bekers, bierpullen e.d.: ‘H. Amsing–Groningen’ rond een gestileerde bloem.

2) Op tinnen lepels: ‘HAHAHA’. Harm Amsing noemde deze ‘de lachende lepels’ of ‘het lachende merk’. Het weerspiegelde de schalkse inslag van de familie. Dit merk werd ook door zijn voorouders met de voornaam Harm gebruikt. Zijn vader, Berend Amsing, kon de eigen initialen uiteraard niet gebruiken voor de tinnen lepels.

H. Amsing vervaardigde in de periode 1967 – 1985 vele herinneringsstukken (borden, bierpullen e.d.) voor de leden van besturen en commissies van Albertus Magnus en voor disputen. Ook maakte hij relatiegeschenken in opdracht van het bestuur.

Snel huiswaarts! ( Nadat je hebt gekeken Of je ook gebeten bent door teken).

Thuisgekomen word je blij.

Je gaat zitten en komt bij.

Paul Sterks, maart 2022 *) In de stijl van Wilhelm Busch, ‘Max und Moritz’

Foto Peter Oldenhof 23

Albertus nu – daar zit muziek in.

Zoals uit het Albertiaans Dagboek van Meike Amse te concluderen is, kennen de drukbezette studenten van tegenwoordig een hoge organisatiegraad in de vorm van jaarclubs, disputen, commissies en andere verbanden. Alles sociale kringen voor gezelligheid, uitwisseling en praktische ervaring opdoen. En men organiseert ook op landelijke schaal veel en veel meer dan in de jaren zeventig.

Een opvallend onderdeel van zo'n landelijke activiteit is de beoefening van muziek en zang in het A.H.C. Dit is het sinds enkele decennia herleefde Aller Heiligen Convent, een landelijk verband van voornamelijk (van origine) katholieke studentenverenigingen. Het verband telt negen verenigingen met in totaal een 12.000 leden. Dat is een enorm potentieel voor vele activiteiten, gezelligheid en.…muziek.

Sinds 1994 wordt jaarlijks een A.H.C. Songfestival gehouden dat opgezet is naar het voorbeeld van het Eurovisie Songfestival. In elke vereniging wordt jaarlijks een interne competitie gehouden. De beste band met het beste – Nederlandstalige – lied gaat namens de vereniging naar het A.H.C. Songfestival om met bands van collega studentenverenigingen te gaan uitmaken welk lied het beste van het jaar is. De jury bestaat uit bestuursleden van de aangesloten verenigingen aangevuld met een viertal professionals uit de Nederlandse muziekwereld. Leden van de studentenverenigingen zijn het publiek. Het gaat dan om aantallen van 500 tot 1500 of meer Songfestivalgangers. Toen Albertus Magnus als winnaar 2016 het A.H.C. Songfestival in 2017 mocht organiseren, heeft het daarvoor de Martiniplaza afgehuurd. (Da’s andere koek dan Huize Maas).

Soms komen talenten naar boven drijven. De bekendste is wel Guus Meeuwis, die als afgevaardigde van studentenvereniging St. Olof in Tilburg in 1994 het eerste A.H.C. Songfestival won met het nummer ‘Het is een nacht”. En dat daarna nr.1 werd op de Nederlandse hitlijsten…. and the rest is history. De band I.O.S. (Is Ook Schitterend) van Albertus Magnus was ook eens winnaar, bleef optreden en scoorde ook enkele nationale hits.

COLOFON Idee: Peter Oldenhof Opdrachtgever: Jubileumcommissie Rondom’71 (Annelies van Capelleveen, Peter Oldenhof, Richard van Rijssen en Piet Sjoukes) Redactie: Paul Sterks en Peter Oldenhof Vormgeving: Henk van Capelleveen Contribuanten: Paul Sterks, Peter Oldenhof, Richard van Rijssen (ook: Taco Otto Delden), Pier Tolsma, Annelies van Capelleveen, Hans van der Spoel, Piet Sjoukes en Meike Amse.

Het ontwerp van de voorpagina is mede geïnspireerd op de VPRO gids #6, 2022, in de karakteristieke vormgeving van 'de jaren 70'.

Contact: Eventuele reacties, aanvullingen of correcties op deze Jubileumbokaal aan peteroldenhof@icloud.com Rondom '71 wijzigingen, aanvullingen contactgegevens aan peteroldenhof@icloud.com Website VSAiMi: www.vsaimi.nl Website Albertus Magnus: www.albertus.nl Het auteursrecht berust bij de schrijvers.

Overnemen met bronvermelding is toegestaan.

In A.H.C. verband worden er diverse competities en festivals georganiseerd, o.a. op het gebied van toneel, kleinkunst, debating, en studentenliederen (de Biercantus). Populair is het Blind Date Diner. Er zijn in A.H.C. verband uitwisselingen tussen besturen, disputen, jaarclubs en andere verbanden van de aangesloten verenigingen.

Kortom: zang en muziek, gezelligheid en gezamenlijke activiteiten leven in en tussen de R.K.S.V.’s als nooit tevoren. Moet het nog verbazen, dat Albertus Magnus tegenwoordig 2400 leden heeft?

Paul Sterks, april 2022

TOT ZIENS! 10 EN 11 JUNI 2022 GRONINGEN 10E LUSTRUM RONDOM’71 24