Nummer 2, Lente 2013 Pagina 3
In Amsterdam Oost kennen veel mensen hem als voormalig deelraadslid van Zeeburg (2002-2006), of als initiatiefnemer van de Makassarplein Community, of vanwege zijn betrokkenheid bij buurthuis De Meevaart, maar Cadat is al vanaf halverwege de jaren negentig actief in de volkshuisvesting, op diverse niveaus. In zijn eigen flat is hij voorzitter van de bewonerscommissie, hij is bestuurslid van HBO-Argus, de huurderskoepel van Eigen Haard en als niet-bewoner zat hij in de ledenraad van de Amsterdamse Woningbouw Vereniging (AWV), die later opging in Stadgenoot. In zijn periode als deelraadslid heeft Cadat als voorzitter van de commissie Ruimtelijke Ordening direct te maken gehad met de grootscheepse aanpak van de Indische Buurt in Amsterdam Oost. ‘Het toenmalig stadsdeel heeft samen met corporaties ingezet op woningdifferentiatie en culturele veranderingen in de wijk. Vele tientallen miljoenen zijn geïnvesteerd. De verhouding sociaal/koop was 90-10 procent, is inmiddels 80-20 procent en wordt 70-30 procent. De Indische buurt heeft door deze investeringen een andere sociaaleconomische en culturele sfeer gekregen.’
Cadat is zeer gecharmeerd van de rijke geschiedenis van de Amsterdamse volkshuisvesting. Hij gelooft zowel in de sociale woningbouw als in de
noodzaak om met mensen van verschillende inkomens in een buurt te wonen, de differentiatie. ‘Het is indrukwekkend wat er in het begin van de 20ste eeuw met mensen als Wibaut en de architecten van de Amsterdamse School en later in de jaren zeventig tot stand is gebracht. Mensen hebben veel van hun tijd gestoken in het socialer maken van de woningmarkt en van hun buurt. ‘Ik was in Keulen met andere bestuursleden waaronder Cok Oostveen, nu penningmeester van Huurderskoepel Arcade. Hij was in de jaren zeventig een leidende figuur in de kraakbeweging en ook politiek actief. Cok, een genereus man van boven de zeventig heeft toen een paar jaar van zijn leven aan anders leven en wonen gewijd. Met een aantal anderen kraakte hij vanuit de ‘oude Melkfabriek’ in de Pijp dat tot aan de sloop fungeerde als een alternatief jongerencentrum. Nu zie je dat er veel wijkondernemingen in leegstaande panden aan het ontstaan zijn, maar zo nieuw is dat idee dus niet. Dat is ook waar de mensen van verschillende generaties elkaar op zouden kunnen vinden.’
De rechten die huurders in de jaren zeventig hebben verworven zijn een groot goed, vindt Cadat. Echt iets om trots op te zijn. ‘Hierop kan verder gebouwd worden: anno 2013 kunnen de traditionele vormen van participatie zich verbinden met nieuwe, informele
Foto Charlotte Bogaert
De visie van Mellouki Cadat, nieuw bestuurslid Huurdersvereniging Amsterdam (HA)
Mellouki Cadat in De Meevaart, een buurthuis dat door bewoners wordt beheerd.
bewegingen: de communities. Zelfbeheer is in opkomst. In allerlei maatschappelijke ondernemingen en coöperatieve verenigingen wordt daar op veel plekken mee geëxperimenteerd, en over gedacht en geschreven door buurtbewoners, sociale ondernemers, politici en ambtenaren op alle niveaus.
Haar leden betalen naast hun huur elk 72 Euro per jaar. In ruil daarvoor krijgen ze een huurhuis waarvan zij geen huurders maar mede-eigenaren worden. De Mieterverein bouwt haar eigen sociale woningen. Leden krijgen hierbij ook een uitgebreide Mieterschutz (huurdersrechtsbijstandsverzekering).’
Cadat is steeds op zoek naar de meest democratische vormen van bewonersparticipatie. ‘De manier waarop participatie nu is ingericht is mooi. Het is een door veel strijd verkregen recht. Toch zie je de laatste 15 jaar dat de kwaliteit van participatie in huurdersland aan het wankelen is. In de AWV van de jaren negentig heb ik meegemaakt hoe de macht van de ledenraad geleidelijk overgenomen is door directie en Raad van Commissarissen vanuit een doorgeschoten drang naar professionalisering. En bij onze Huurdersvereniging Amsterdam zou het nog democratischer kunnen. Wij kunnen bijvoorbeeld leren van de Keulse Mieterverein.
‘Kun je je voorstellen wat we in Amsterdam, met 200.000 huurders tot stand kunnen brengen!’ zegt Cadat enthousiast. ‘Laten wij experimenteren in Amsterdam met nieuwe vormen van zelfbeheer, die uitgaan van de overdracht van woningen naar coöperaties van bewoners. Teruggaan naar de oorspronkelijke idealen van de volkshuisvesting biedt nieuwe kansen voor goed wonen voor mens en samenleving. En laten we dat met alle betrokken partijen doen, want samen staan we sterk.’
^
www.huurdersverenigingamsterdam.nl, www.mieterverein-koeln.de
Linda Schalkwijk, manager gebiedsbeheer bij Stadgenoot
‘Bewoners beseffen niet altijd dat ze bij hun woning “gratis” de entree, galerij of tuin erbij krijgen. Maar bewoners zijn er bijvoorbeeld voor verantwoordelijk dat het schoon en leeg is.’ Zelf een schoonmaakbedrijf kiezen, een deel van de binnentuin onderhouden, het trappenhuis schoonhouden of de lampen vervangen op de galerij? ‘Eigenlijk is dat zo gek dus niet, het kan soms zelfs leiden tot lagere servicekosten en de kwaliteit sluit vaak beter aan bij de verwachtingen.’ Keuzen maken en loslaten, zo heet het project over het nieuwe beheren bij Stadgenoot. Er is een omslag in denken gaande, zowel bij corporatie als bewoners. Misschien hebben we als corporatie te lang bewoners teveel taken uit handen genomen, denkt Linda Schalkwijk.
‘Zoals de jaren ‘50, dat iedereen elke week haar eigen stoepje schoonmaakt, zo wordt het niet meer. Maar omdat veel taken als schoonmaken en onderhoud zijn overgenomen door de corporatie, hebben we de zelfredzaamheid van onze bewoners niet goed genoeg benut,’ zegt Schalkwijk. ‘In sommige buurten zie je dat het echt nodig is om intensief aandacht te besteden aan schoon, heel, veilig en samenleven, in andere kun je dat eigenlijk best aan bewoners overlaten. Ze kunnen bijvoorbeeld een eigen schoonmaakbedrijf kiezen, of zelfs de verantwoordelijkheid nemen voor de afhandeling van klachten. Er kan misschien iemand op het portiek wonen die al jaren een uitkering heeft, en het trappenhuis wil schoonmaken en daar van medebewoners wat geld voor krijgt.’
Krijgt zo’n man dan niet meteen gezeur met DWI? Schalkwijk: ’Natuurlijk houden we ons als Stadgenoot aan regelgeving en zullen toetsen of het algemeen
belang van onze huurders niet in het geding is. Maar we hebben een groot netwerk en kunnen als Stadgenoot een rol spelen in het samenbrengen van organisaties zoals bijvoorbeeld het DWI om (nieuwe) initiatieven mogelijk te maken. We merken dat het steeds belangrijker wordt om met diverse partijen samen te werken.’
Hoe het precies gaat uitwerken is niet altijd van te voren te voorspellen. ‘Het is voor ons soms ook een kwestie van uitproberen.’ Stel dat bewoners een deel van de binnentuin als moestuin willen gebruiken? ‘Als ze dat afstemmen met andere bewoners en daar een goed plan voor maken, dan gaan we dat graag proberen. Misschien om te beginnen voor een maand of drie, dan evalueren we, en kijken of het een succes is, of kan worden.’
Neem dan contact op met uw bewonerscommissie of bel met Stadgenoot en informeer naar de gebiedsbeheerder. Op www.huurgenoot.nl vindt u de bewonerscommissies in uw wijk en op www.stadgenoot.nl de gebiedsbeheerders.
^