Het Veer: Sixties-edition

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

1

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Inhoudsopgave Voorwoord praeses

4

LOVE, PEACE AND HARMONY part 1:love

6

LOVE, PEACE AND HARMONY part 2:peace

8

LOVE, PEACE AND HARMONY part 3: harmony

10

Iconische 60s films

13

De tweede feministische Golf

16

Hippiecultuur aan de Blandijn

18

From Warhole to leone, art in the heart of the (swinging) sixties

21

60’s politics in beeld

25

Instant gratification: student food uit de sixties

31

De sixties in fashion : een klein amateuristisch cultuurhistorisch studieartikel 33

Quartantine bingo

37

The legend of Don Limpio

38

Literotica: Woodstock Sanitaire

41

De grote quarantaine-enquête

45

Studentenvertegenwoordigers

51

Kleurplaten

53

Nawoord der scriptoren

56

2

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Colofon REDACTIE

Céline Baudewijn Jewel Van den Bulcke SCHRIJVERS

Linde Ganne Justine De Rouck Astrid Pype Lynn De Palmenaer Lionel Olieu

Roos Baudewyns Liete Bekaert

Giorgi Chimakadze Jona Devos

Babs Rosseel Valentine De Cannière

3

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Voorwoord van de praeses Gegroet historici en lezers van Het Veer aller landen.

Aanschouw de eerste editie van Het Veer die enkel online te verkrijgen is. We weten intussen allemaal wel waarom dat dit zo is: het is inmiddels al een gewoonte geworden, ook al is het een wereldwijde ramp, dat beest die zeer eloquent ‘covid-19’, ‘sars-cov-19’ of gewoon corona het coronavirus heet. Ik zal echter weer beginnen met mijn vaste stramien en eens proberen de activiteiten te overlopen die we dit semester gedaan hebben. Hierna zal ik dan wat uitleg trachten te geven over wat de V.G.K. nog te wachten staat.

“Wat voor excuus heb je nu weer, Jona, om dit deel te half-assen?” hoor ik jullie denken. Wel beste lezers, het is jullie waarschijnlijk opgevallen dat ik heel de maand niet te bespeuren was in de Blandijn/ De Amber, wegens klierkoorts. Inmiddels ben ik vrij van de klierkoorts quarantaine (en onmiddelijk in de corona quarantaine gehesen), maar op die manier heb ik dus geen enkele activiteit live meegemaakt… Toch geef ik jullie graag een enthousiaste opsomming!

Het semester begon met een rustige ‘terug op gang’komen week, maar de week daarna is de V.G.K. er met volle teugen weer tegenaan gegaan met onze eetweek, de post-nieuwjaarsdrink in de Amber en de V.G.K. on ice show (aka V.G.K. gaat schaatsen).

Dat was allemaal zeer leuk en ik ben blij dat iedereen daar was om leuke dingen te doen (behalve ik ☹ ).

De week daarna was de zeer interessante lezing van Jeroen Wijnendaele in samenwerking met de Klassieke Kring met de dag erna meteen al onze super “boitige” Mardi grass fuif! Allemaal zeer tof! De week daarna was de openingscantus die geleid werd met immens veel enthousiasme door Wout (waarvoor immens veel dank). Dan hadden we de week daarna nog de eerstejaars activiteit van het boulderen (of bolderen wahahahahah) en dan op 11 maart opnieuw de nacht van de ge4

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

schiedenis die we samen met het Amsab en Liberaal Archief georganiseerd hebben! Jammergenoeg was die week ook het beginmoment van onze verplichte quarantaine door de UGent. Wat mij naar mijn volgende punt brengt (hoho zie daar: ik kan overgangen maken tussen alinea’s, ook al lig ik al meer dan een maand gewoon in mijn bed te liggen!)

De corona maatregelen van de universiteit zullen, zoals jullie intussen wel gehoord hebben, duren voor de rest van het semester (en hopelijk blijft het daarbij). Ik denk dat het wel veilig is om te stellen dat de V.G.K. dus geen fysieke activiteiten meer zal kunnen uitvoeren dit semester (sad life), maar wij zullen proberen om jullie nog zoveel mogelijk te voorzien van hulp. In deze harde tijden (die voor sommigen onder jullie waarschijnlijk aanvoelt als de blok) zullen wij ons best doen om jullie van wat randanimatie te voorzien. Jullie zijn ook altijd welkom om bij eventuele vragen ons te contacteren via onze facebook pagina (of postduif als dit het begin is van de apocalyps).

Verder kan ik ook al met vreugde vertellen dat er een kandidaat-dagelijks bestuur verkozen is en deze al ijverig bezig is met volgend jaar voor te bereiden. Ik wens hen dan ook veel succes hiermee!

Ut vivat crescat et floreat!

Ik heb het gevoel dat ik zo nog dingen moet zeggen over hoe je het best beschermt tegen corona, maar iedereen weet dat natuurlijk al. Je beschermt jezelf alleszins NIET door te hamsteren!!!!!!!

Denk aan die arme medestudent die geen eten heeft bij zich thuis en snel snel nog naar de winkel gaat om iets te kopen en moet merken dat alles uitverkocht is‌ DAT IS NIET OK!!!!!! EN HETZELFDE MET WC-PAPIER!!!!

Maar ja dit was dus mijn woordje, ik weet het, het is altijd brak als ik dingen schrijf, maar het komt uit mijn hart! Dat wil niet zeggen dat ik een brak hart heb btw.

Ok be safe iedereen, vermijd de corona, stay in your kot en nies in uw elleboog enzo.

Jona ,aka de praeses met een immens ongelukkig semester, out!

5

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Nu denk je vast: ging het vorige Veer niet al over liefde? En ja, je bent juist alleen gooien we het nu over een heel andere boeg (als je het nog steeds niet eens ben, lekker puh ik ben scriptor). Deze keer wil ik eerder de theoretische kant onder handen nemen. Want wat is liefde eigenlijk? Een vraag die ik mezelf ook al lang stel. Daarom heb ik er de definitie van opgezocht op urban dictionary, al zijn de meningen verdeeld tussen:

The most spectacular,indescribable, deep euphoric feeling for someone.

Love is an incredibly powerful word. When you're in love, you always want to be together, and when you're not, you're thinking about being together because you need that person and without them your life is incomplete.

en mijn persoonlijke favoriet: nature's way of tricking people into reproducing

In de jaren 60 kwam er een stroming op die liefde herdefinieerde of toch bekeek vanuit een nieuw oogpunt, de zogenaamde “free love”. Als ik aan “free love” dacht, kwamen spontaan beelden in mij op van communes. Afgelegen plaatsen met hippies waar iedereen boemchakalak doet met iedereen (om het in de woorden van mijn biologie leerkracht te zeggen).

Nou ik moet zeggen dat mijn hele flowerpower-lachen -lachen snel de grond werd ingedrukt toen ik op zoek ging naar zo een commune. Over sommige werden zelf horror films gemaakt like bruh.

De eerste commune die ik tegenkwam was de Oneida Community opgericht door John Humphrey Noyes. Een bende Jezus lovers bij elkaar die dachten dat zijn tweede verrijzenis al gebeurt was waardoor zij in een zonde-vrije gemeenschap konden leven. Nu denk ik wel dat zij zonde vrij anders interpreteerde dan ik aangezien ze pedofilie blijkbaar normaal vonden. Sex education werd in praktijk gesteld, oudere mannen en vrouwen leerde kinderen van 12 tot 15 de kneepjes van het vak. Ook was de hele groep verbonden in een complex huwelijk waar eigenlijk niemand gelukkig van werd (ik zou niet graag die scheiding regelen). Een nog verontrustender commune was die van The Children of God (die The Family of Love werd en daarna gewoon The Family ) opgericht 6

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

door David Berg. Deze had een zeer speciale manier van leden werven, dit gebeurde namelijk via God’s whores. De vrouwen uit de gemeenschap gingen zich een beetje gaan prostitueren om zo mannen in de commune te lokken. Bleek uiteindelijk toch niet zo effectief, maar het ergste was dat ze kleine kinderen van 2 jaar betrokken in seksuele handelingen. Berg zelf verkrachtte zijn eigen dochters en kleindochters. Joker acteur Joaquin Phoenix groeide op in deze sekte tot zijn ouders door kregen dat er toch meer aan de hand was dan gewoon een groep like-minded people.

Als het een geruststelling mag zijn, communes waren niet zo voorkomend als je zou denken.

“Free love” stond voor meer dan gewoon losbandige seksuele relaties met meerdere personen of het proberen goed praten van pedofielen. Om mijn geloof in “free love” weer een beetje te herstellen, ging ik op onderzoek naar voor wat het eigenlijk stond. En wel I was not disappointed. De “free love” gedachte kwam voort uit een liberale filosofie en gaat niet per se over seks. Men wou eigenlijk liefde en vrijheid combineren, was vooral gericht op vrouwen en het vrij kiezen van een partner en huwelijk los van de staat of Kerk. Maar ook de vrije keuze van een scheiding of abortus. Ook homoseksuele relaties werden opgenomen aangezien deze nog vaak gezien werden als een mentale ziekte (like zelf nu zijn er nog crazy mensen die hun kinderen naar van die Jezus lover kampen sturen om hun kind te “genezen”??). Met dat ik Pride and Prejudice onlangs heb gelezen, snap ik goed waarom die mensen en vooral vrouwen waren van weet je wat de pot op. Ik zou toch niet graag hebben dat ik verplicht moet trouwen omdat anders een of ander mannelijke erfgenaam mij uit mijn huis zou zetten (al had Elizabeth Bennet wel chance met mister Darcy, goed boek btw). Ook veel van die gearrangeerde huwelijken leidden tot de verkrachting van echtgenotes en huiselijk geweld.

Er kwam ook een grotere vraag naar sex education. Aangezien men niet meer gewoon keek naar seks als een middel van voortplanting maar ook als iets om leuk te vinden. De introductie van de pil zorgde ervoor dat je gewoon seks kon hebben zonder het doel van kinderen te krijgen. Het boek The Feminine Mystique van Betty Friedan droeg bij aan een verandering van het beeld over rol van de vrouw in seks. Men ging dus niet zoals in de communes opzoek naar veel seks maar eerder naar kwaliteit. De periode tussen 1969 en 1984 wordt ook wel de The Golden Age of Porn genoemd. In deze periode werd porno positief geapprecieerd. Andy Warhols film Blue movie werd als eerste volwassene erotische film voor groot publiek gespeeld in theaters in Amerika.

Nou ik hoop dat je vandaag iets hebt bijgeleerd (ik alleszins wel). Punt 1: do not join a sex cult unless you like to get raped. Punt 2: ondanks dat ze hun best al gedaan hebben is het nog steeds nodig om op te komen voor vrouwenrechten en gay pride, want het kan altijd beter. Voor de rest wens ik jullie allemaal veel liefde en vrijheid toe xxxx

I want someone to look at me the way I look at chocolate cake.

Jewel Van den Bulcke 7

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

In tegenstelling tot de algemene opvatting over de Sixties als tijd van Love, Peace and Harmony, was dit niet overal het geval. Als protest echter, tegen de vele oorlogen die ook de 2de helft van de 20ste eeuw teisterden ontstond er de Peace Movement in Amerika als reactie op de Amerikaanse betrekking in de Vietnamoorlog die al aan de gang was is 1955 en nog zal blijven voortduren tot 1975.

De vredesbeweging begon in de jaren zestig in de Verenigde Staten in tegenstelling tot de Amerikaanse betrokkenheid bij de oorlog in Vietnam . Sommige voorstanders van deze beweging pleitten voor een eenzijdige terugtrekking van Amerikaanse troepen uit Zuid-Vietnam .

Het eerste Amerikaanse anti-Vietnam-protest werd in 1962 geleid door Sam Marcy ,oprichter van Workers World Party , een demonstratie waarvan Ho Chi Minh het belang opmerkte in een interview dat in de National Guardian- krant werd gepubliceerd.

Oppositie tegen de oorlog in Vietnam had de neiging groepen te verenigen die tegen het Amerikaanse anticommunisme, imperialisme en kolonialisme waren en, voor degenen die bij Nieuw Links betrokken waren , het kapitalisme zelf, zoals de Katholieke Arbeidersbeweging .In 1965 begon de beweging nationale bekendheid te krijgen. Provocerende acties van politie en demonstranten maakten van anti-oorlogsdemonstraties in Chicago tijdens de Democratic National Convention van 1968 een rel. Explosieve nieuwsberichten over Amerikaanse militaire misstanden, zoals het My Lai-bloedbad uit 1968, brachten nieuwe aandacht en steun voor de antioorlogsbeweging die haar hoogtepunt bereikte. De beweging bleef bloeien tijdens de duur van het conflict.

8

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Opvallende oppositie tegen de oorlog in Vietnam wendde zich tot straatprotesten in een poging de Amerikaanse politieke mening tegen de oorlog te keren. De protesten kwamen in een stroomversnelling door de burgerrechtenbeweging die zich had georganiseerd om zich te verzetten tegen segregatiewetten , die een basis hadden gelegd voor theorie en infrastructuur waarop de anti -oorlogsbeweging groeide. De protesten werden aangewakkerd door een groeiend netwerk van onafhankelijk gepubliceerde kranten (bekend als "underground papers") en de tijdige komst van grote rock'n'roll-festivals zoals Woodstock en Grateful Dead- shows, waardoor jongeren werden aangetrokken die op zoek waren naar generatieve saamhorigheid. De beweging evolueerde van universiteitscampussen naar middenklasse buitenwijken, overheidsinstellingen en vakbonden.

Een groot symbool van deze oorlog was de foto van het negenjarige meisje Kim Phuc, gemaakt door fotograaf Nick Ut. - CĂŠline Baudewijn

9

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

LOVE, PEACE AND HARMONY PART 3; HARMONY: from the Beatles to the

Beach Boys Het is 3 december 1965 en Brian Wilson koopt een plaat. Thuis legt hij de plaat op. Zijn eerste gedachte is: “Ik wil dit overtreffen.” De plaat in kwestie: Rubber Soul van The Beatles. Een jaar later verscheen Pet Sounds van The Beach Boys. Vaak wordt gedacht dat The Beatles hun grootste rivalen The Rolling Stones waren. Ergens is dat correct, op commercieel vlak weliswaar. Op creatief vlak was er slechts één groep die met momenten hun gelijke en rivaal kon genoemd worden: The Beach Boys. De rivaliteit begon in het jaar 1965. The Beatles hadden net hun meest ambitieuze plaat tot dan toe afgeleverd; Rubber Soul. Het album is veel volwassener dan wat The Beatles voorheen hadden uitgebracht. Het was een gewaagd album, op het juiste moment, door de juiste groep. Op dit album werd voor het eerst de invloed van drugs duidelijk op The Beatles hun muziek. Dit werd weerspiegeld op de hoes van het album.

We zien het viertal naast elkaar staan voor een haag. Hun gezichten lang uitgestrekt en hun blik wazig in de verte starend. We horen vooral John Lennon zichzelf ontplooien als een diepe en persoonlijke tekstschrijver. Nummers zoals Help en Nowhere man reflecteren de innerlijke existentiële crisis die Lennon begon te voelen na de immense populariteit van de Fab Four. Ook invloeden van buitenaf werden merkbaar, zoals de Oosterse invloed die George Harrison aanzette tot het gebruik van een sitar op Norwegian Wood. De plaat sloeg, zoals de vorige Beatles albums in als een bom maar, ze had op niemand meer invloed dan op Brian Wilson van The Beach Boys.

Vanaf het moment dat Brian Wilson voor het eerst Rubber Soul hoorde was ervan overtuigd dat er nog nooit een beter album verschenen was. Wilson bleef echter niet bij de pakken zit en was vastbesloten om met The Beach Boys een album af te leveren dat The Beatles van hun sokken zou blazen. Vooral met McCartney, met wie hij slechts twee dagen van leeftijd verschilt, voelde Wilson een soort kosmisch band. Hij zag McCartney als een soort 10

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

broer die van hem gescheiden was geweest door het lot van het universum, best nog een rare kerel die Wilson. Zijn belofte aan zichzelf om een beter album af te leveren dan Rubber Soul zorgde ervoor dat The Beach Boys in 1966 uitkwamen met Pet Sounds. Het was een baanbrekend album op vlak van studiotechniek. The Beach Boys namen voor het album hu nummers niet meer live op in één opname. Wilson kwam met een techniek die de nummers opdeelde in modules. Voor elk fragment werd de afweging gemaakt in welke studio ze het zouden opnemen, met welke muzikanten en met welke apparatuur. Het was een zeer grote afslag nadat ze bekend waren geworden voor hun luchtige three minute popsongs. Pet Sounds maakte vooral een immense indruk op John Lennon. Hetgeen zowel Rubber Soul als Pet Sounds gemeenschappelijk hebben met elkaar is dat ze beiden veel volwassener zijn dan de albums die voordien werden uitgebracht door beide groepen. De songs zijn op beide albums veel persoonlijker en introspectiever.

Het blijft me verbazen hoe John Lennon op enkele jaren tijd is geëvolueerd van “She loves you, yeah, yeah, yeah!” naar “All these places had their moments. With lovers and friends, I still can recall. Some are dead and some are living. In my life I've loved them all.”

De Beach Boys kenden dezelfde evolutie. Hun teksten veranderden van “If everybody had an ocean across the USA. Then everybody'd be surfing like California” naar “I had to prove that I could make it alone. But that's not me. I wanted to show how independent I'd grown now. But that's not me.”

Voor de geintresseerden. De nummers die ik heb vergeleken van The Beatles zijn respectievelijk She loves you (1963) en In my Life (1965). Van The Beach boys zijn het Surfin’ USA (1963) en That’s Not Me (1966). We zien exact dezelfde trend bij beide groepen. De eerste nummers stralen levendigheid en vrolijkheid uit. Het zijn nummers die je nog steeds kan opleggen in je woonkamer om op te swingen alsof het 1963 is en we nog toegelaten zijn om binnen de anderhalve meter van elkaar te komen. Oké, de Vietnamoorlog was misschien al bezig maar vietcong guerrilla strijders mochten tenminste fysiek contact maken wanneer ze een Amerikaan de keel wilden oversnijden.

De latere nummers van beide groepen tonen dat ze begonnen nadenken over zichzelf en hun positie in de wereld.

Nadat The Beatles in 1966 waren gestopt met tournees begonnen ze ook minder en minder hun nummers onafgebroken en live op te nemen in de studio. Voor Revolver maakten The Beatles 11

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

ongekend veel gebruik van technieken zoals achterwaartse gespeelde gitaarsolo’s, tapeloops en andere technologische innovaties. In 1967 kwamen The Beatles met hun huzarenstukje, een album dat geen introductie meer nodig heeft, Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band. Brian Wilson kreeg bijna een zenuwinzinking toen hij het album voor het eerst hoorde. Het was alles en meer dan dat hij ooit had willen bereiken met The Beach Boys en The Beatles waren hem voor geweest. Wilson probeerde wel nog om met The Beach Boys hoger te mikken dan Sgt. Peppers.

Dit project zou SMiLE moeten geweest zijn. De woordkeuze in mijn vorige zin verraadt echter al dat dit verhaal geen happy ending kent voor Wilson. De werkdruk, zijn toenemende afhankelijkheid van drugs en de troebele relatie met zijn andere bandleden zorgden ervoor dat hij in 1967 een zenuwinzinking kreeg. Hij stortte enkel nog meer dieper de afgrond in wanneer hij Strawberry Field Forever hoorde van The Beatles. Door dit nummer dacht hij dat er geen enkele mogelijkheid meer overbleef om The Beatles te overtreffen.

SMiLE werd als project in de koelkast gestoken en is sindsdien nooit meer aangeraakt. De demo’s zijn achteraf door hun platenmaatschappij uitgebracht. Wilson schaamde zich hier diep voor omdat hij vond dat het enkele losse ideetjes waren die nog niet de kans hadden gekregen om ten volle tot uiting te komen. Ik raad echter al mijn lezers aan om zo snel mogelijk op YouTube naar de SMiLE sessions te luisteren. Het toont de diepe creativiteit van een individu aan het begin van zijn creërend proces. Het moment dat geen enkel idee het niet waard is om verder uit te diepen of uit de weg te gaan. Het is en blijft een zeer ambitieus project dat baanbrekend zou geweest zijn in de muzikale wereld als het ooit het daglicht had gezien als afgewerkt project. Het feit dat het album nooit verschenen is draagt bij aan de mythische status die het nu geniet. Fans van The Beach Boys zijn telkens weer extatisch wanneer een of andere technicus een verloren bandje vindt met SMiLE op geschreven.

Ik heb dit artikel proberen schrijven met zoveel mogelijk objectiviteit als ik kon vinden in mezelf.

Voor mensen die mijn vorige artikels ooit al eens gelezen hebben of het Veer al een paar jaar volgen zal het geen geheim zijn dat The Beatles voor mij een van de beste muzikale geschenken zijn dat de wereld ooit gekregen heeft. Ik zou niet graag leven in een wereld waar niemand het geluk kent van Here comes the sun te horen wanneer de eerste lentezon weer verschijnt aan de hemel.

Voor mij zullen The Beatles dus altijd net dat stapje vooruit zijn op The Beach Boys.

- Lionel Olieu

12

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Iconische 60s films De moord op John F. Kennedy is al decennia lang voer voor complottheoretici. Volgens officiële bronnen zou het schot gelost zijn door ene Harvey Lee Oswald. Hij zou door de regering bestempeld worden als een communist en een landverrader. In deze film wordt er afstand genomen van deze theorie en wordt er aangenomen dat de moord nooit gepleegd kan zijn door één enkele schutter. Er zou met andere woorden sprake zijn van een complot. De film is gebaseerd op het strafrechtelijk onderzoek van officier van Justitie Jim Garrison. Tijdens het onderzoek vinden er zich ‘toevallige moorden’ plaats die het complotvuur aanwakkeren. Garrison probeert aan de hand van de Zapruderfilm, het enige materiaal waarop de moord is vastgelegd, te bewijzen dat er meerdere schutters waren. De officier heeft vermoedens dat de hoogste politieke kringen betrokken zijn bij deze zaak aangezien iedere keer hij vooruitgang boekt, vervolgens weer een stap terug moet nemen door bepaalde ‘toevallige’ gebeurtenissen. Volgens hem zou Kennedy neergeschoten zijn vanuit een driehoeksformatie en door drie schutters vanaf verschillende locaties. Verder in zijn onderzoek wordt hij afgeluisterd en worden zijn familieleden bedreigd, wat erop zou wijzen dat de aanslag alleen op bevel van hooggeplaatsten kan zijn uitgevoerd. Zo komt hij onder andere tot de conclusie dat er een inmenging was van de CIA, FBI en de maffia.

Een aantal bedenkingen komen naar boven wanneer je aandachtig de film volgt. Bijvoorbeeld Harvey Lee Oswald laat zich wel heel makkelijk oppakken. Het is alsof hij vertrouwen had in een goeie afloop. Eens hij beseft dat hij niet geholpen zal worden overweegt hij naar mijn mening om uit zijn biecht te klappen en dan wordt hij ‘toevallig’ vermoordt. Een andere vraag: waarom schiet Oswald niet vroeger wanneer de auto recht naar hem komt en wacht hij helemaal wanneer het voertuig in de bocht zit? Volgens de regering zou hij drie keer geschoten hebben. Eerste was naast, tweede raakte hij Kennedy en de gouverneur en de derde zou het hoofdschot geweest zijn.

Nu, als we goed letten op de Zapruderopname dan zien we dat het hoofd van Kennedy naar achter en links vliegt. Ik ben geen fysicus, maar als een schot van achter komt hoe kan een hoofd naar achter vliegen? Daarom argumenteert Garrison dat er meerdere schutters waren. Zo zou één vanuit de zijkant geschoten hebben wat de beweging van het hoofd al logischer maakt.

13

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Het acteerwerk van Kevin Costner, Joe Pesci, Tommy Lee Jones en Gary Oldman zal u vast en zeker gekluisterd aan het scherm achterlaten. De regie van Oliver Stone en zeker de soundtrack zullen u in het verhaal meesleuren. JFK is de beste film om de complexiteit van deze moord te begrijpen. Hoogstwaarschijnlijk ga je nog veel andere zaken in twijfel trekken na de film. Een leven dat niet kritisch naar zichzelf kijkt, is het niet waard om geleefd te worden, zou Socrates zeggen.

Wie houdt van een koude oorlog-sfeertje is aan het juiste adres. Bridge of spies gaat over de Amerikaanse advocaat James B. Donovan die een spion genaamd Rudolf Abel strafrechtelijk moet verdedigen. Abel zou een aantal jaar als schilder in de Verenigde Staten gewoond hebben en voor de Sovjet-Unie gespioneerd hebben. Tijdens de rechtszaak en gevangenisstraf van de Russische spion wordt een Amerikaanse piloot Gary Powers gevangen genomen. Powers was een geheime missie aan het uitvoeren boven Rusland en werd neergehaald. Ook wordt een Amerikaanse student Frederic Pryor, die in Berlijn studeerde, opgepakt. Het is aan Donovan om naar Oost-Berlijn te gaan en om een ruil te regelen tussen de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie op de Glienicker BrĂźcke in Berlijn. Benieuwd hoe dit afloopt, wat er met de verschillende personages gebeurt? Dan moet je zeker kijken naar dit waargebeurd verhaal. Het acteerwerk van Tom Hanks en Mark Rylance evenals de soundtrack zullen u niet teleurstellen.

Ambities om te frauderen? Dan is deze film perfect voor jou. Catch me if you can is gebaseerd op het autobiografische boek van de legendarische Frank Abagnale jr. De toprollen zijn weggelegd voor Tom Hanks, Leonardo DiCaprio en Christopher Walken. Het verhaal begint in de jaren 50 en 60. Wanneer de ouders van Frank Abagnale Jr. gaan scheiden, besluit hij de wereld in te trekken. Hij doet net alsof hij een co-piloot is zodat hij makkelijker vervalste cheques kan verzilveren bij banken en hotels. Ook kan hij gratis reizen met het vliegtuig. Als de politie hem op het spoor is naar aanleiding van die gratis vluchten, verlegt hij zijn terrein. Hij doet zich voor als dokter met een vals diploma en zonder medische kennis wordt hij hoofd van een afdeling. In dat ziekenhuis komt hij een meisje tegen op wie hij 14

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

verliefd wordt. Omdat haar vader advocaat is, besluit hij ook advocaat te worden. Vervolgens begint de klopjacht in een hogere versnelling te gaan en wordt hij opgepakt. Hij wordt gestraft met 12 jaar gevangenisstraf. In totaal had hij in zijn leven 2,5 miljoen dollar aan valse cheques uitgeschreven. Gedurende zijn periode in de cel werd hem af en toe raad gevraagd met betrekking tot vervalste cheques. Na een tijd in de gevangenis te hebben gezeten, wordt hij na een voorstel van Carl

Hanratty, de FBI-agent die hem al jaren achterna zat, aangenomen als specialist in fraudezaken bij de FBI. Zoals je al doorhebt, is dit een hallucinant verhaal. Wil je meer weten hoe hij dit allemaal heeft klaargespeeld en jaren de FBI kon ontlopen? Dan moet je zeker kijken!

Een paar eervolle vermeldingen van films die het artikel niet gehaald hebben: Once upon a time in the West, Sword in the stone, La grande vadrouille, American gangster, Psycho, The good, the bad and the ugly, Sound of music, Spartacus en The great escape.

- Giorgi Chimakadze

15

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

De tweede feministische golf Welkom bij mijn allereerste Veerartikel, woohooo! Het zal gaan over de heropleving van de vrouwenbewegingen in de sixties. Maar nog even ter herennering: feminisme is het streven naar gelijkheid tussen man en vrouw, geen superioriteit van de vrouw t.o.v. de man of omgekeerd.

Al voor 1960 bestonden er verschillende vrouwenverenigingen die opkwamen tegen onderdrukking, zowel Belgische als internationale. Deze Belgische verenigingen waren allemaal deel van een grote politieke zuil: ofwel van de socialisten, ofwel van de katholieken. Tijdens de eerste feministische golf, in de late 19e eeuw, hadden ze gestreden voor toegankelijke deelname aan het hoger onderwijs en stemrecht. Dit laatste zou maar volledig gerealiseerd worden in 1949.

De aanleiding voor de tweede golf is nogal vaag. Het boek Le deuxième sexe van Simone de Beauvoir wordt soms als oorzaak gezien, maar ook dat is nogal onduidelijk. Hoe dan ook, begin de jaren 60 start er vanuit heel Europa en de VS een nieuwe golf van activisme die zou aanslepen tot in de jaren 90. De belangrijkste actiepunten zijn deze keer ‘gelijk loon voor gelijk werk’ (vandaag nog steeds relevant) en ‘gelijkheid in burgerlijk recht’. Omtrent dat laatste werd er geëist voor een nieuw juridisch statuut voor de gehuwde vrouw. Ondanks de afschaffing van de juridische onbevoegdheid van de vrouw in 1958 bleven er namelijk nog tal van discriminaties binnen het huwelijk bestaan. Bijvoorbeeld: officieel beheerde de man de gemeenschappelijke goederen én de eigendommen van de vrouw. Het debat rond hervorming van huwelijksgoederenrecht bleef aanslepen tot 1976, dan werden de wetteksten eindelijk aangepast. Verder lag de nadruk vaak op seksualiteit, men pleitte bijvoorbeeld voor een betere toegankelijkheid tot anticonceptiemiddelen.

Het was vooral in de jaren 70 dat er van alles gebeurde rond feminisme. Er ontstonden tal van nieuwe feministische organisaties, zoals de populaire Dolle Mina. Het is vanaf deze tijd dat abortus een trending topic werd. De meeste feministische organisaties, waaronder al de 16

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

socialistische, pleitten voor legalisering ervan, terwijl de christelijke organisaties het veroordeelden. Uiteindelijk zou de legalisering er pas komen in 1990.

Het grootste verschil tussen de tweede feministische golf en latere ontwikkelingen, is dat hij grotendeels te danken is aan autonome groepen. Hierna werd de autonomie opgegeven en werd de vrouwenbeweging geïntegreerd in grotere instellingen, zoals politieke partijen en vakbonden. Nochtans is veel te danken aan autonome organisaties tijdens de eerste twee feministische golven!

Nog enkele aanraders voor zij die meer willen weten over het onderwerp tijdens deze zware quarantainetijden:

• De documentaire Femenists: what were they thinking? gaat over de feministische bewustwording van verschillende vrouwen tijdens de jaren 70. Hij is echt een aanrader & staat op Netflix!

• Nog een documentaire want waarom niet: She’s beautiful when she’s angry gaat over het ontstaan van verschillende feministische organisaties in de jaren 60.

• Het Amsab, Instituut voor sociale geschiedenis, organiseerde in maart een kleine tentoonstelling over feminisme door de jaren heen in Latijns-Amerika. Deze is natuurlijk stopgezet door de coronaquarantaine maar er is sprake van een eventuele verlenging. Dus wie weet, misschien in april/mei!

- Astrid Pype

17

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

HIPPIECULTUUR AAN DE BLANDIJN Het beeld dat de mensheid heeft van de blandino Wanneer je de intense fysieke inspanning hebt gedaan om de Blandijnberg helemaal op te fietsen, sta je oog in oog met de wondere wereld van de Blandijn. De Blandijn met zijn blandino’s is vaak het onderwerp van spot. Vaak worden ze omschreven als een apart ras, blandino’s zouden zich van lichaamsgeurtjes niet al te veel aantrekken, dagelijks oude gordijnen van hun oma aantrekken, hun haar niet wassen en groene wafels bakken. Even ter info dat die walgelijke geur niet afkomstig is van de blandino’s, maar van een stinkbom die ons leven wekenlang verziekt heeft en waarom mensen zo veel kritiek hebben op groene wafels is me ook een raadsel.

De hippie

‘Blandino’s zijn de hippies van deze tijd’, een veelgehoorde uitspraak, maar in welke mate is deze uitspraak correct? Volgens het Van Dale Groot woordenboek van de Nederlandse taal luidt de betekenis van ‘hippie’ als volgt:

De hippiecultuur zit in ons bloed, al decennia lang is de Blandijn de verzamelplaats voor vele protestmarsen, betogingen en vrijdenkers. Het is echter niet elke blandino gegeven een halve (of hele) hippie te zijn, de blandinohippies zijn een aparte soort in de rangorde. Of ze nu bovenaan of onderaan staan in de hiërarchie der blandino’s zal ik in het midden laten (zij zullen waarschijnlijk zelf zeggen dat er geen hiërarchie bestaat, want iedereen is gelijk en zo). Wat onderscheidt de blandinohippie nu van de gewone blandino?

Ontmasker de blandinohippie De blandinohippies ontmaskeren klinkt misschien als een moeilijke opgave, maar dat is het niet.

Als er weer eens mensen voor de Blandijn staan in de hoop dat hun petitie ondertekend zal worden, is het natuurlijke instinct van de gewone mens ‘VLUCHT’. De blandinohippie heeft een brein dat op een andere manier werkt, in plaats van te vluchten, nemen ze vol enthousiasme een flyer aan en beginnen te debatteren (heerlijk om naar te kijken).

Hun favoriete hobby is ‘hangen’ en dan liefst op de TraBla en met een sigaret in de hand om iedereen te vergassen (de economen als eerste). In tijden van quarantaine is dit de activiteit de het 18

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

meest gemist wordt door de blandinohippies. Vanaf dat de zon haar stalen laat zien, zijn deze trappen overbevolkt en wordt elke ingang tot de Blandijn versperd. De moeilijkste opdracht van de dag is dan een doorgang vinden in het labyrint van liggende zwerverlijven.

De blandinohippies hebben een eigen stijl, ze volgen de modetrends niet en dit kan soms pijn doen aan de ogen. Ze dragen liefst kleren die zelfs in de periode voordat ze geboren waren niet hip waren. Deze kleren worden uiteraard niet gekocht in H&M of Zara, maar in de geliefde Think Twice of dergelijke tweedehandswinkels. Kledingstukken vinden of ergens opscharrelen is ook altijd goed, maar vergeet niet om ze eerst in de was te doen! Een wijze uitspraak van mijn mama is: ‘Alles komt ooit terug in de mode, hoe verschrikkelijk het ook was.’ Alles sparen is dus de boodschap!

Moreel van het verhaal

Wat we hieruit kunnen onthouden is dat de blandinohippie te herkennen is aan zijn eeuwig nonconformisme, hij heeft altijd zin in diepzinnige gesprekken waar je niets van begrijpt (hij waarschijnlijk zelf ook niet), houdt van ‘hangen’ op de TraBla en zijn verschijning pijnigt vaak de ogen.

Als je deze symptomen ziet, maak je je beter uit de voeten, want de ziekte heeft een zeer hoge verspreidingsgraad. Social distancing is dus een must!

•

Linde Ganne

19

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

20

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

From Warhol to Leone, art in the heart of the

(swinging) sixties De sixties staan te boek als een kleurrijke, jeugdige, roerende, vernieuwende en wilde periode.

Een periode waarin de hippiecultuur hoogtij vierde, de battle tussen The Rolling Stones en The Beatles kon beginnen, de Maanlanding een feit was, vele kolonies gedekoloniseerd werden, de burgerrechtenbeweging vooruit gang boekte en de seksuele revolutie plaatsvond. Aan de andere kant waren er echter onder andere de intensivering van de Koude Oorlog, de aanslagen van de Ku Klux Klan de dood van Kennedy en van Martin Luther King, de mislukte landing in de Varkensbaai en verscheidene burgeroorlogen op het Afrikaanse continent. Kortom de sixties waren een periode die tot de verbeelding sprak en vernieuwing bracht wat we ook terugzien in de kunst. Hieronder volgt dan ook een kort overzicht van de belangrijkste kunststromingen uit deze periode die in zekere mate te linken zijn met het abstracte.

Pop Art

Ondanks dat pop art haar oorsprong kende in de jaren ’50 wordt het gezien als een stroming typerend voor de jaren ’60. De bekendste kunstenaars zijn Roy Lichtenstein en Andy Warhol. De onderwerpskeuze speelde in op de massacultuur waarbij gedacht kan worden aan reclame, strips, close-ups uit films enzovoort. Waar Roy Lichtenstein zijn schilderijen maakte met behulp van verscheidene soorten verf, maakte Andy Warhol gebruik van de zeefdruk. Beide zijn echter desalniettemin gericht op een grote productie of alleszins de massa. Laat je trouwens niet vergissen want het werk van Lichtenstein bestaat uit vele stipjes/ bolletjes en bestaat uit twee canvassen. Vele critici wisten niet of ze dit werk moesten zien als kunst of niet (aka hoe ik mij vaak voel in het SMAK). De werken wekten daarnaast Afb. bovenaan “Whaam!” (Lichtenstein) vaak de indruk dat ze een Afb. onderaan Campbell’s Soup Cans (Warhol) verheerlijking waren van het Afb. onderaan consumentisme en dat ze onkritisch waren, maar schijn bedriegt want pop art kunstenaars zetten zich af tegen de stijl van het abstract expressionisme. Ook in België kende popart haar navolging in de werken van Evelyne Axell. De 21

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

jaren ’60 en alles errond; een bevrijding van levensstijlen, lichaam, mentaliteit en taboes, lieten een duidelijke stempel na. Dit blijkt Ice cream duidelijk uit haar werk ‘Ice Cream’ (zie afbeelding hiernaast) dat in 2016 nog als ‘te suggestief’ werd beschouwd door Facebook.

Op-Art Op(tical)

art of optische kunst is een kunstvorm met een abstract karakter dat inspeelt op de fysiologische werking van het menselijk gezichtsvermogen. Denk hierbij aan kleuren, lijnen en structuren die zo worden geplaatst dat de vormen voor het oog lijken te bewegen of te trillen. De op art kunstenaars baarden opzien met hun tentoonstelling “The Responsive Eye” in New York, maar de kunststroming kende haar beginselen reeds in de jaren ’30. Door onder meer de voornoemde tentoonstelling werd het razendsnel populair en ging het in Cataract3 zekere mate de plaats innemen van de pop art. Desalniettemin raakte het even snel weer uit de mode als dat het populair was geworden. Eén van de belangrijkste artiesten binnen deze stroming was Bridget Riley. Een vrouwelijke artieste (hoera) wiens werken geïnspireerd zijn op het dynamisme van de visuele krachten in de natuur. Niet alleen was ze een belangrijke artieste binnen de op-art, ze was ook de eerste vrouw (en eerste Britse artiest in het algemeen) om de internationale prijs voor de schilderkunst in de wacht te slepen op de Biënnale van Venetië. In België moet hierbij gedacht worden aan de artiesten Jan van den Abbeel en Willy Plompen.

Minimalism and conceptual art

Minimalisme en conceptuele kunst worden vaak tezamen besproken doordat ze elkaar hebben beïnvloed en in zekere mate op elkaar lijken. Dit blijkt ook uit het werk van de Belgische artiest 22

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Philippe Van Snick die zowel tot de categorie van het minimalisme behoort als tot de categorie van het conceptualisme. Desondanks zijn er verschillen tussen beide op te merken en gaan ze uit van een ander idee, weliswaar terug gerelateerd. Beide daagden de bestaande structuren voor het maken, verspreiden en bekijken van kunst uit. Daarnaast beargumenteerden ze ook dat het belang gegeven aan een kunstobject misplaatst is, en leidt tot een “stijve” en elitaire kunstwereld waarin enkel een paar happy few of geprivilegieerden het zich kunnen permitteren om ervan te genieten.

Minimalisme is een uitbreiding van het idee dat kunst zijn eigen realiteit moet hebben en geen imitatie moet zijn van iets anders. De kunstenaar doet geen poging om een realiteit weer te geven. Hij of zij wil juist dat degene die naar het werk kijkt, reageert op wat er voor hem of haar staat of hangt. De bekende minimalistische schilder Frank Stella stelde dan ook Serial Project, I (ABCD) “Wat je ziet, is wat je ziet”. Het minimalisme maakt vaak gebruik van geometrische vormen. Denk hier bijvoorbeeld aan de werken van Sol Le Witt waarbij voornamelijk de kubus terugkomt.

Conceptuele kunst is een stroming waarin het idee of het concept achter het werk belangrijker is dan het afgewerkte kunstobject. Het eindproduct komt er als het ware maar omdat het moet. Doordat het idee belangrijker is, gebruiken conceptuele artiesten de materialen en vormen die het meest geschikt zijn om hun ideeën over te brengen.

Bijgevolg kan het dan ook allerlei vormen aannemen. Een belangrijke One and Three Chairs artiest hierbij is onder meer Joseph Kosuth. De Belgische trots binnen de conceptuele kunst is Marcel Broodthaers die van oorsprong dichter was, maar zich ook ontwikkelde tot beeldend kunstenaar. Daarnaast is er ook onder meer de “reeks” van Guy Mees getiteld “Verloren Ruimte”.

23

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Andere De sixties kenden daarnaast ook de beginperiode van de Black Arts Movement en van de feministische kunst. Deze twee stromingen bleven verder lopen tot in de jaren ’70 en kenden veelal hun hoogtijperiode aan het begin van de jaren ’70. Volgens velen kende ze dan ook reeds haar grondslag in de jaren ’60 wat ook logisch is als je kijkt naar wanneer ze zijn ontstaan. Omdat ze hun hoogtijpunt kenden aan het begin van de seventies zullen ze hier niet verder worden besproken, maar don’t forget about them want ze zijn duidelijk te plaatsen in de sociale kunst en vormen in mijn ogen deels een belangrijk punt in de weg naar gelijkheid.

Daarnaast kende ook de kunststroming Fluxus haar geboorte in het jaar 1961. De “kunstwerken” bestonden uit evenementen, acties en optredens waarmee ze wouden aantonen dat het leven kunst is en kunst het leven is alsook dat iedereen het kon en dat ze het ook moesten doen. Het versmolt verschillende kunstvormen zoals de eerder vernoemde conceptuele kunst en het minimalisme. Ook de alom bekende Yoko Ono kan in deze context geplaatst worden met haar werk “Cut Piece” waarbij het publiek werd uitgenodigd om haar kledij af te knippen. Vrouwen speelden een belangrijke rol in deze stroming.

Waar dit artikel voornamelijk draaide om kunstwerken mag niet vergeten worden dat er nog veel meer kunstenaars waren wiens werk ook de moeite is om te bekijken en dat kunst om meer gaat dan enkel kunstwerken in de vorm van bijvoorbeeld schilderijen of prenten. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de beeldhouwkunst, muziek, de filmkunst enzovoort. De films van Leone vormen hier een goed voorbeeld van in dat opzicht dat ze, net zoals vele van de voornoemde kunstvormen, een vernieuwing in zich droegen. Leone veranderde echter ook zijn stijl in de loop van zijn carrière en stond daarnaast bekend als de uitvinder van de “Spaghetti Western”. Begint de verveling toe te slaan in deze tijden? Bekijk dan zeker eens Leone’s films “The Good, the Bad and the Ugly” en “Once upon a Time in the West” waarin je de vernieuwing van Leone duidelijk kan zien of laat je inspireren door de bovenstaande stromingen en creëer je eigen kunstwerk of ontdek ze via de tool “arts and culture” van Google.

--- Jullie kunstliefhebster van dienst, Roos 24

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

60’s politics op beeld Ah, de 60’s, het moment van de Seksuele Revolutie en alomtegenwoordige studentenprotesten.

De liefde voor pop cultuur en burgerrechtenbewegingen zijn ons bijgebleven. Echter, als historici weten we ook dat er een edgy kantje is. President of geliefd burgerrechtenfiguur? De sixties hadden een kogel voor u. Toevallig in hetzelfde decennium dat Cher haar hit Bang Bang My Baby Shot Me Down uitbracht. Ook militair was het de moeite, zo waren er de Vietnamoorlog en de Koude Oorlog. Iets minder militair (al hoewel) maar evenzeer geopolitiek was er de onafhankelijkheidsgolf in Afrika (even een minuut stilte omdat meer dan veertig jaar later al deze landen nog steeds niet als gelijkwaardige spelers gezien worden op het internationaal toneel). Een reeks yaay’s en de naay’s dus.

Als een historica met een liefde voor beeldcultuur (een discipline die trouwens opkwam in de sixties maar nu nog steeds een gemarginaliseerd vakgebied is dat meer aandacht verdient) breng ik u: From Russia With Love, The Crown, The Graduate en Night of the Living Dead.

From Russia With Love trefwoorden: avontuur, actie, internationaal Een van ‘s werelds meest bekende literaire en filmische helden: James Bond, kan niet ontbreken. Hij is ontstaan uit de ervaringen van Ian Flemming tijdens de Tweede Wereldoorlog, gevormd door het Koude Oorlogsklimaat, en dienende als belichaming van de Engelse ideale man van de tijd. Aangezien dit een analyse is van de politiek, ga ik niet ingaan op de achterhaalde idealen van mannelijkheid en de malpraktijken van Bond die tegenwoordig als “toxic masculinity” zouden bestempeld worden.

In deze episode gaat het enfant terrible van de MI6 de strijd aan met huurmoordenaars van SPECTRE die hem willen omleggen. In de film krijgt u de gebruikelijke dosis geweld, seks en mooie beelden van allerlei landen die u van een Bond film mag verwachten. Waar de film benadrukt het bipolaire wereldbeeld dat ontstaan is na WOII. Het zit dan ook vol verwijzingen naar de propaganda die Groot-Brittannië en de USSR gebruikten tegen elkaar. Wat subtieler aanwezig is, is de achtergrond van Groot-Brittannië.

Het voormalig groot koloniaal rijk behield meer dan 100 jaar lang een onbetwiste toppositie in de internationale politiek. In de jaren ’40, ’50 en ’60 kregen zij echter zware klappen: vertrekkende kolonies; de Suezcrisis en een verlies aan internationaal belang door opkomende landen zoals 25

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Amerika. Steeds te meer verloor GB aan belang en daar konden de Britse regering en het Britse volk niet mee om (zoals we geleerd hebben uit de recente Brexit denkt de gemiddelde inwoner nog steeds dat GB een welvarende grootmacht is, maar dat krijg je dan ook met incapabele domme onderwijsministers, ze leren niet beter). Deze film zet dan ook sterk in op nostalgie naar vervlogen tijden, James Bond blijft een idealistische Britse held die bereidt is om te sterven voor zijn land, maar keer op keer wint hij van al zijn vijanden en toont daarmee aan dat good ole England still has it. In conversaties valt ook op dat Bond een reliek van de gloriedagen van Engeland is: "We don't show teeth any more… only gums”, klaagt de held wanneer hij Engeland bespreekt.

The Crown (S3E3: Aberfan) trefwoorden: drama, tragedie, economie In een tijdperk voor reality televisie waren leden van de koninklijke families de sterren om te volgen in de tabloids. Liefde, intrige, geboortes, sterfte, glitz&glamour en een flinke portie mysterie … Er werd evenveel gespeculeerd en gepraat over hun levens als over De Mol. In moderne tijden promoveren ze van boekjesmateriaal tot dramaseriefiguren.

Hoewel de makers zeer goed zijn in bepaalde momenten volledig te repliceren met exact dezelfde outfits en woorden, wil ik benadrukken dat er heel wat inaccuraat is aan de reeks. Historische personages worden verwrongen, beweegredenen worden verandert, sommige feiten kloppen helemaal niet en de schrijvers doen ook aan een flinke portie ‘filling in the blanks’. In wat één van de sterkste afleveringen van de reeks is, komt de mijnramp van Aberfel aan bod.

Koningin Elizabeth beschouwt Aberfel nog steeds als de grootste flaters van haar carrière, om maar te benadrukken hoe belangrijk de gebeurtenis is. Een kleine introductie voor de leken: Het ging niet goed met de mijnen in de ‘60s. Om de 9 dagen ging er bijna een mijn failliet, wat voor veel werkloosheid en onrust zorgde. Om deze redenen, en de hebzucht van de National Coal Board, hield men de koolmijn in Aberfel open ondanks dat een gigantische berg aan koolresidu gesitueerd was op een ondergrondse waterbron en gelegen was vlak naast een school. Als water in de berg zou sijpelen, zou deze aardhoop recht op de school belanden, wat dan ook gebeurde in 1966 ondanks dat men zich al drie jaar bewust was van het gevaar.

De aflevering is filmisch zeer sterk, beginnende met het overlijden van 116 schoolkinderen, en heeft een geweldig narratief. Als kijker kun je niet anders dan het gevoel van doem en absolute verlorenheid aanschouwen. Eerst door de lens van Margarets echtgenoot die met de families komt praten, vervolgens door de lens van Philip die afstandelijker is en verwacht alles aan te kunnen maar dan toch zwaar geraakt wordt, en vervolgens door de ogen van de Prime Minister en de koelere ogen van Elizabeth. Nadat we de tragedie uit allerlei perspectieven zagen, worden de 26

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

slachtoffers tegenover een compleet gevoelloos National Coal Board geplaatst terwijl de kijkers al weten hoe nalatig het Board is geweest.

De verhaallijn dat de koningin zogezegd geen droefheid kon voelen is wel een zwakker punt van de aflevering. Deze verhaallijn bestaat waarschijnlijk zuiver zodat haar echtgenoot en de Prime Minister de kijkers kunnen vertellen waarom Aberfan zo dramatisch en erg was. Een leuke vervolgfilm voor zij die geïnteresseerd zijn in de leefwereld van mijnwerkers: Billy Elliot tackelt dit onderwerp rond de periode ’84. Spoiler alert: it’s still a sad business.

The Graduate Trefwoorden: komedie, drama, buitenechtelijke affaires, existentialisme, filosofie Een hit van 50 jaar geleden: topacteurs van het tijdperk Dustin Hoffman en Anne Bancroft spelen tegen in een film voorzien van een soundtrack door popsterren Simon and Garfunkel met de schijven: ‘Mrs. Robinson’ en ‘Hello Darkness My Old Friend’. Hoffman neemt de rol op van een recent afgestudeerde bachelorstudent die het bed verwarmt van de veel oudere en getrouwde Mrs. Robinson (45 jaar later kiest de titel-van-auteur-onwaardige E.L. James om de cougar in 50 Shades of Grey dezelfde naam te geven wat nog maar eens aantoont dat de vrouw niets zelf kan bedenken) maar uiteindelijk verliefd wordt op haar dochter.

De manier waarop het gefilmd is straalt pure 60’s uit, en niet alleen wegens de hoeveelheid pixels. Het cameragebruik heeft iets weg van de experimentelere sixtiesfilms hoewel het iets gematigdere gebruik ervan zorgt dat een modern publiek er nog van kan genieten: extreme zooms, lange shots om de link te leggen tussen wat we zien en de emotionele leefwereld van de personages (zoals de vissenkom met het plastieken duikertje dat symbool staat voor hoe Ben in een bokaal leeft zonder vrijheid in een plastieken bubbel van materialisme), het focussen op Ben’s perspectief en het trillen van de camera om Ben’s emotionele staat weer te geven zijn slechts enkele voorbeelden. De camera focust dus enorm op Benjamin, maar wat is er dan aan de hand met hem?

Hij moet een doel zoeken in zijn leven nu hij afgestudeerd is en loopt daardoor wat verloren. Hij moet zijn pad zoeken in de 60’s. Hij moet dus een plaats voor zichzelf vinden tussen het leeg materialisme “There’s a great future in plastics”, de opkomst van de middenklasse levensstijl (een lievelingsonderwerp van Tim Burton: zie hoe suburbs en de meest hersendode oppervlakkige karikaturen van de maatschappij clashen met de hoofdpersonages in zijn films) en een stijgende tegencultuur. Tegelijkertijd leefde men in een zeer patriarchale normatieve wereld: zoveel échte 27

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

vrijheid was er niet.

De duistere kanten van de maatschappij aankaarten doet praktisch elke film tegenwoordig voor wokeness punten, maar deze film gaat dieper. ‘Hello Darkness My Old Friend’ is het themalied van de film en dat komt op alle vlakken naar voren. Op een letterlijke manier wanneer hij bij mevrouw Robinson is: de scenes zijn donker en duister en ons hoofdpersonage is meestal in schaduw gehuld, niet alleen omdat de affaire het licht niet kan verdragen, maar het brengt ook op een symbolisch manier de boodschap over dat Ben er zich zelf niet goed bij voelt. Het lied belichaamt ook de leegheid van de relaties in de film: hij kan niet conformeren aan de verwachtingen van zijn ouders, zijn relatie met Mrs. Robinson is puur fysiek, Elaine’s relatie met Carl is leeg want zij date hem omdat haar ouders het willen. Daarbovenop heeft iedereen een sterke relatie met materiële goederen omdat hen werd wijsgemaakt door de media dat bezit gelukkig maakt. De enige emotionele relatie is die tussen Elaine en Ben, die als positief moet beschouwt worden ondanks dat hij haar ontzettend stalkt. Uiteindelijk kan ook aan het einde van de film in twijfel getrokken worden of het gevecht tegen de normatieve maatschappij het beste idee was. De film eindigt op een pointe die enkel wordt overgebracht via camerawerk, het lied ‘Hello Darkness My Old Friend’ en de gezichtsexpressies van de acteurs: heeft men nu betekenis en richting gevonden? Hebben wij dat gevonden? Zijn we vooruit gegaan op vlak van materialisme of raakt de film nog altijd zo hard omdat we nog steeds vastzitten in een moreel bankroet systeem? Op een positieve noot: meer vrouwenrechten, meer gendergelijkheid, minder LGBTQ+ discriminatie, meer carrièreopties en meer aandacht voor mentaal welzijn.

Verdere kijktips als u houdt van uitzichtloos materialisme en ‘60s leefcultuur: Breakfast at Tiffany’s, Stepford Wives, Edward Scissorhands.

Night of the Living Dead (1968) Trefwoorden: horror, zwart/wit, maatschappijkritiek Oké, wacht, vertrouw mij. Ik weet het, zombies zijn een beetje afgezaagd en uitgeput. Deze film is echter een eindeloze bron van inspiratie voor het hele genre geweest ondanks zijn lage budget en simpel plot. Barbra en haar broer Johnny bezoeken een begraafplaats. Daar worden ze aangevallen en Johnny sterft. Barbra vlucht en ontmoet Ben. Samen belanden ze in een huis met nog twee koppels: een oud koppel wiens dochter al is aangevallen geweest en een jong koppel. De zombies beginnen het huis aan te vallen en de gemoederen lopen steeds hoger op. Horror pur sang. Of niet?

Een lesje in Historische Kritiek: deze film is gedetermineerd door het milieu waarin het gemaakt werd, en wat een les aan contextanalyse is het wel niet!

28

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

De film legt focus op het verschil tussen mens en zombie, en net zoals andere subcategorieën van het horrorgenre zoals de vampier- en weerwolffilms stelt de film in vraag wat het inhoudt om mens te zijn. ‘Onmenselijk’ en ‘monsterlijk’ zijn tenslotte adjectieven die we frequent gebruiken en haast uitsluitend toeschrijven aan mensen omdat zij taboe gedrag vertonen zoals het eten van mensen en het plegen van moord.

Horror is ook het genre bij uitstek om de verdorven menselijke natuur weer te geven: egoïsme, kuddegedrag, psychologie, instinct, en de maatschappij worden allemaal onder de loep genomen door de mensheid in een crisissituatie te plaatsen. Ik ben ver van origineel als ik u, de lezer, vertel dat het kannibalisme in deze film een metafoor is voor het exploiterende karakter van machtsrelaties (dit is de sixties, Foucault en de structuralisten have entered the chat). Het is vitaal om het einde te bespreken: de politie komt binnenvallen om terug orde te installeren. De kostprijs? Sociale gerechtigheid en Ben’s leven(de enige POC in de film) omdat hij per ongeluk als zombie werd aanzien. Een kritiek naar de staat toe want Ben is dé held van de film die vecht voor iedereens leven in de strijd tegen de hersendode immorele zombies. De boodschap is duidelijk: de poging om de goede Amerikaanse democratische stabiele staat in stand te houden gaat ten kostte van de helden die strijden voor het volk.

Amerikanen zijn angstige individuen, dit is slechts deels hun fout aangezien de overheid en media hun paranoia aanmoedigen, verandering wordt daar met stevige backlash en achterdocht ontmoet, plaats dit in de context van de 60’s: het establishment en de dertigplussers hun ‘way of life’ wordt bedreigd langs alle kanten. Zijn de zombies de Russen of zijn de zombies de jonge generatie: de protesterende studenten, die de oude tradities en normen willen omvergooien met een nieuwe sociale orde? Misschien nog toepasselijker: zijn de zombies het deel van de maatschappij dat wij verdringen en proberen te negeren zoals daklozen, AIDS lijders, drugsgebruikers en andere gemarginaliseerde en onderdrukte groepen die eindelijk op de voorgrond door de mensenrechtenbewegingen ( dit is het tijdperk dat Bernie Sanders nog al zijn haar had en al politiek inzette op gelijkheid). Wat was er toen ook al aanwezig maar bereikte zijn hoogtepunt in de jaren ’80? Angst voor een nucleaire holocaust. Men kan veilig stellen dat als men bang is om uitgeroeid te worden, zombiefilms zwaar op die angst inspelen. Een extra dimensie voor de mensen onder ons die Christelijk zijn opgevoed: in de Corinthiërs staat dat de doden zullen opstaan op de Laatste Dag. In een tijdperk waarin het merendeel van de bevolking nog religieus was moet de betekenis de kijker niet ontgaan zijn.

De film roept op tot samenwerking en communicatie in tijden van paranoia en geweld (misschien een mooie les ten tijde van Corona: val niet voor angstzaaiers, complottheorieën en egoïstisch vechten om het tiende pak spaghetti). Communicatie speelt een belangrijke rol in de film, zo vechten Ben en Harry om een communicatiemedium maar kunnen zij niet praten met elkaar. De menselijke interactie verzuurt steeds meer waardoor de samenwonenden niet adequaat kunnen vechten tegen de zombie-aanval. De absolute tragedie is duidelijk: ongeacht waar de zombies voor staan, de maatschappij is gedoemd om te falen omdat mensen niet kunnen samenwerken en communiceren.

29

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Daarnet had ik het al over Foucault, laten we nu eens kijken naar een psycholoog: Freud. De zombies kunnen ook gezien worden als een terugkeer van het onderdrukte: de menselijke aard die naar boven komt: hebzucht, egoïsme, angst, kuddegedrag. En terwijl de menselijke natuur naar boven komt en iedereen een steeds slechtere versie van zichzelf wordt, vervaagt de grens tussen mens en zombie zodanig dat wanneer de politie komt er iemand neergeschoten wordt omdat de grens zo vaag is geworden.

Alhoewel, is het toeval dat van alle mensen Ben wordt neergeschoten? Zombies zijn de vijand in deze film en in de jaren ’50 en ’60 werden zij nog sterk gelinkt met een verwrongen concept van Voodoo en Haïti. De link tussen zombies en ‘de Ander’, specifiek een zwarte andere, is duidelijk. In een tijdperk waarin gevochten werd voor gelijkheid, is het nogal onsubtiel dat een zwarte held wordt neergeschoten zo kort nadat Luther King werd neergeschoten. Zowel vroeger als nu hebben extreemrechtse groeperingen de angst dat er “Straks meer van hen zijn dan van ons”, wederom is de link met de zombies die megasnel in aantal groeien niet ver te zoeken.

Kortom een sixties film die veel vertelt over de angsten en politiek van de tijd.

- Lynn De Palmenaer

30

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Instant gratification: student food uit de sixties “Just

add water” is niet enkel de slogan van een van de beste series ooit gemaakt, het is ook een benaming voor dé opkomende foodtrend in de sixties. Eten maken werd nog nooit zo eenvoudig, het enige wat je moest doen was wat water of melk bijvoegen en voila! Een ideale trend voor studenten, en dus een ideaal recept voor de “student food” rubriek van deze editie van het Veer.

Vandaag leer ik jullie een heus driegangen menu maken, waarvoor je slechts 5 ingrediënten nodig hebt. Gemakkelijker kan bijna niet!

Voorgerecht: soep

Ingrediënten: -

1 zakje Royco minuutsoep

-

250ml heet water

1) Doe de inhoud van het zakje in een geschikte tas of een kom 2) Voeg het heet water toe en roer 3) Klaar!

31

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Hoofdgerecht: instant noodles Ingrediënten: -1 of meerdere porties instant noodles, merk naar keuze (ik raad Soba noodles aan) -300 ml heet water 1)Doe de noodles in een geschikte kom 2)Verdeel de soepmix in het bijgevoegde zakje evenredig over de noodles

3)Voeg het heet water toe, roer en wacht 3 minuten 4)Klaar!

Echte keukenprinsen en prinsessen kunnen zich wagen aan het toevoegen van enkele ingrediënten om hun noodles te upgraden. Denk bijvoorbeeld aan een gepocheerd eitje (gemakkelijk te maken in de microgolf), wat gesneden lente uitjes, spekblokjes en de echte waaghalzen kunnen altijd proberen om de noodles te wokken met bijvoorbeeld wat terriyaki saus (soba noodles zijn hier ideaal voor). Een tip van de expert: bij het koken van noodles op een vuurtje, voeg een mespuntje suiker toe, het brengt de smaak van de soep meer naar voren.

Dessert: pudding Ingrediënten:

-1 zakje puddingpoeder van bv Dr. Oetker -0.5 liter melk (bij voorkeur volle melk maar gezien de huidige hamstersituatie mag je al blij zijn als je überhaupt melk hebt kunnen bemachtigen)

1)Giet de melk in een kom 2)Voeg het puddingpoeder toe en klop op 3)Giet het mengsel in kommetjes en laat opstijven in de koelkast 4)Klaar!

- Liete Bekaert

32

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

De sixties in fashion: een klein amateuris-

tisch cultuurhistorisch studieartikel Sluit je ogen. Denk aan de stijl van de jaren ’50. Wat zie je voor je? Een huismoeder met een haarcoupe door krulspelden opgehouden die een A-lijn jurk draagt met een rood-wit geruite keukenschort erbovenop? Red lips, fair skin, een beetje Sneeuwwitje? En de man in werkkledij, een maatpak of een beige stoffen broek? Denk nu eens aan de jaren ’70. Jeans met brede pijpen, haar geföhnd, strakke T-shirt en verscheidene hippiestijlen? Best een groot contrast, vind ik. Dus what the FUCK is er in de jaren ’60 gebeurd in de wereld van de fashion?

Tweede feministische golf, veranderingen in de maatschappij en smaakpatronen De jaren 1960 vormden het begin van een brede heropleving van het feminisme: de tweede feministische golf. (Zie: Astrid haar geweldige artikel hierover.) En deze kende consequenties, ook op vlak van fashion. Gedaan met de brave huisvrouw en lange rokken, hallo seksuele bevrijding! De bikini en minirokjes waren geboren. Jonge meisjes moesten niet langer een wandelende kopie van hun moeder zijn.

Een Brits gezin, jaren ’50 Daarbij waren we ook goed op weg naar een consumptiemaatschappij, eentje waar fashion niet alleen voor de rijke elite was weggelegd. Kledij werd iets voor iedereen om zich visueel mee uit te drukken; iets waarmee iedereen zich kón uitdrukken. Waar in de jaren ’50 de Haute Couture-merken de modewereld domineerden, moesten zij zich nu aanpassen aan de smaak van de meerderheid, vooral dan de smaak van de jongeren die actief waren in verschillende sociale bewegingen.

Ook de muziekcultuur (Beatle-mania, The Stones, Bob Dylan, de LEGENDARISCHE Grateful Dead) hielp de jongeren in hun rebellie. Heb je ooit Mick Jagger op het podium gezien? Nogal expressief.

En expressie is nu juist waar mode om draait. Daarbij kwamen nog eens de brede hippiebewegingen, “dankzij” de Vietnamoorlog. Duidelijk werden in deze periode verschillende tradities en normen doorbroken, en die “bevrijding” manifesteerde zich eveneens in de modetrends.

33

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Mode van de jaren ’60 Kort gezegd: minder bourgeois, meer informeel. Wat een cultuur verwelkomt, vind je vanaf nu terug in de mode. Een heel scala aan modetrends ontstond. Dankzij de populariteit van science-fiction ontstond zoiets als “Space Age” of “Space Style”, dankzij Warhol explodeerde de “Pop Art” kleurenbom. Op vele manieren vonden psychedelische kleuren en plastiek hun weg naar de modebladen. In GrootBrittannië werd dit “Modernist Style” genoemd, en denk hierbij maar aan Go-Go Boots.

Dankzij de hippies kennen we die “Flower power”themafeestjes, maxi-rokken met gekke prints en ook zij introduceerden mede de jeans. Onderschat hun invloed niet: de hippiestijl introduceerde levendige, natuurlijke

vormen en prints in een tijd gedomineerd door geometrische figuren, wat zich ook in design nog lang heeft voortgezet.

Fashioniconen zoals Audrey Hepburn en Jackie Kennedy toonden aan dat de minirok ook stijlvol en elegant kan zijn. Motieven als de 34

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

“Single Girl” en “Working Girl” ontstonden. Ongetwijfeld het resultaat van vrouwelijke emancipatiebewegingen. Vrouwen en meisjes droegen stilaan ook broeken, knipten hun haar kort. F*ck patriarchy, amirite?

Wat echter vooral ontstond is de mogelijkheid tot individuele expressie via je kledij. Subculturen doemden langzaam op en kenden elk hun stijl. Express yourself! Dit zet zich door tot vandaag, meer dan ooit. We bouwen nog steeds verder op de scherven van de mode-explosie van halverwege de jaren ’60.

Sixties mannenmode Mannen richtten hun blik aan het begin van dit decennium vooral naar Italië voor de nieuwste modetrends. Maar ook – als niet vooral – mannen gingen zich steeds meer casual kleden. De pantalon werd ingeruild voor een spijkerbroek en men ging al snel voor meer sportievere looks.

(Ergens is dit blijven aanhouden tot vandaag. Trainingsbroeken en sweaters much?)

En ook zij ondervonden de invloed van de Beatle-mania. Muzieksterren zoals zij zorgden ervoor dat mannen steeds meer naar hun haarstijl gingen kijken. Ja, à la Bieberkapsel in 2010-11. Geef toe dat we allemaal zo iemand kenden. Misschien was je zo wel iemand. We all make mistakes.

35

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

De jaren ’60 als startpunt De sixties ging niet om de opkomst van pop culture of pop art-achtige kitsch, maar om het doorbreken van verschillende modetradities, hoofdzakelijk dankzij de vele stromingen en bewegingen dat het decennium kende. Op dit startschot werd vlijtig voortgebouwd in de volgende decennia – het loopt door tot op de dag van vandaag. Onze stijl is ongeveer hét middel van zelfexpressie geworden, zoveel zelfs dat we met een zekere outfit makkelijk een zekere boodschap kunnen uitzenden. Ook make-up is nu steeds meer in de optocht als optie voor creatieve expressie. (Wat ik alleen maar kan applaudisseren. Maak schilderijtjes op je gezicht, y’all.) Bon, zolang Bieberkapsels geen comeback maken op de Blandijnberg vind ik alles oké.

Express yourselves!

- Justine De Rouck

36

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Quarantine bingo Aangezien iedereen het zwaar heeft en zich verveeld tada tijd om de boomers te eren met een bingo! “Ik riep ooit eens bingo maar ik had helemaal geen bingo. Ik ben echt de grappenmaker van de bingoclub” - Jewel Van Den Bulcke

Vergeten welke Meer koeken dag het is eten dan gezond is

Facetimen met vrienden

Enquête van uni- Sunnie day speversiteit Antwerlen pen invullen

Serie bingewat- Je kinderfoto dechen len op insta

Gaan joggen

Socializen met je Online lessen of Iets nieuw leren gezin deadlines missen

Bellen met je oma en opa

Je vervelen

Kijken hoe vettig u haar kan worden

Starten van je tik Je gsm meer dan Van het zonnetje VGK missen ☹ tok carrière twee keer oplagenieten den per dag

Uw kamer opruimen

Tinder installeren

Een boek lezen

Breakdown

Online les volgen “Anderhalf” luis- Je haar knippen teren van Ali B feat poke& Judeska

37

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

The legend of Don Limpio Ergens in een warenhuis in Mexico tussen Juarez, Sonora en Chihuahua. Pedro en Jorgé arriveren om klokslag 11 uur. De zon staat nu al hoog aan de hemel en brandt in hun nek terwijl ze de poort opendoen. Gisteren was een goeie dag voor Pedro, Jorge en de rest van het Mexicaans kartel. Ze hebben net de nacht ervoor een gigantische lading cocaïne via een systeem van tunnels over de grens gesmokkeld. Alles verliep volgens hun plan. Hun mannetjes in Amerika waren hen al aan het opwachten aan de rivier de Rio Grande die de grens vormt tussen de Verenigde Staten en Mexico. Hun mannetjes zouden dan via El Paso in Texas de cocaïne verschepen en verkopen. Pedro en Jorge brachten het geld terug naar hun verdoken warenhuis en terwijl hun onderbetaalde dealers het geld telden en de schuilplaats bewaakten besloten de twee vrienden om de rest van de nacht door te brengen met de beste hoeren en tequila die geld hun maar kon kopen. Ze hoeven niet eens binnen te stappen voor ze zien dat er iets niet pluis is aan de hele situatie.

“What the fuck is dit hermano? Hijo de la chingada! Waar is iedereen? Don Ignacio gaat hier niet mee kunnen lachen! Als we hem binnen een halfuur niet kunnen zeggen waar zijn geld naartoe is, dan is het niet hun hoofden die gaan rollen maar de onze, Pedro.”

“Iemand moet ons verraden hebben Jorgé, er is geen enkele andere logische verklaring hiervoor.

Ik zeg het je amigo, ik ben er zeker van dat het die puto léonel is. Ik vertrouwde de bastardo al niet van in het begin. Don Ignacio is altijd al duidelijk geweest dat we niemand horen te vertrouwen die niet honderd procent Mexicaans bloed in zich draagt. Waarom hebben we er dan die halfbloed gringo bij betrokken?”

“Wat wil je dat ik zeg amigo? We zijn miljoenen kwijt geraakt in een paar uur tijd. Maldito tequila, ik ben nog niet in staat om helder na te denken Pedro. Het enige dat ik weet is dat we inderdaad verraden zijn door een of andere marícon! Ik zweer het je, eenmaal we weten wie hier verantwoordelijk voor is, ik presenteer zijn hoofd op een gouden schotel aan don Ignacio. Alles hieraan ruikt verdacht, ze zijn niet gewoon vertrokken met het geld en de wapens maar om de een of andere reden hebben ze ook nog eens de boel gekuist voor ze vertrokken. Waarschijnlijk om nog minder sporen achter te laten die we kunnen traceren. Fucking pendejos!

“Ik zou niet zeggen dat het hier verdacht ruikt Jorgé, als mijn neus me niet bedriegt hangt er nog een beetje citrus in de lucht.”

38

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

“Mierda Pedro! Je hebt misschien gelijk maar dit is niet het moment om de grapjas uit te hangen!

Per mop die je maakt komen we dichterbij onze dood! Ik ga je eens iets zeggen, de enige twee in deze omgeving die genoeg mankrachten hebben om zo een stunt klaar te krijgen zijn Don Joaquin in Chihuaua of Don Villareal in Sonora. En als de hel echt op ons is neergedaald vannacht dan is het een samenwerking van ze allebei, oh dios mios.”

“Zwijg Jorgé! Ik denk dat ik iets gehoord heb! Geef eens je pistola? Ik zal eens gaan kijken. Mierda! Het is Léonel! Hij leeft nog maar, het ziet er niet naar uit dat hij het einde van de avond nog gaat halen. Kom vlug amigo, misschien kunnen we er nog ontdekken welke cabron hier achter zit.

Spreek Léonel! Wie was het?! Herkende je iemand? Waren het Villareal of Joaquin zijn mannetjes? Als je het nu vertelt kan Don Ignacio vanavond nog mensen sturen naar een van hun Haciënda’s om wraak te nemen.”

“Het was een gringo. Ja, de blankste gringo die ik ooit gezien heb in mijn hele leven. Puta loco was witter dan de vers gewassen lakens die señora Cortozana buiten hing aan haar wasdraad op mooie zomerdagen. De gringo was kaler dan een opaal wanneer het geraakt wordt door zonlicht.

Hij was gebouwd als een kast in een wit kostuum. Een Engel des doods die over ons neerdaalde alsof hij verscheen uit het niets. Een geest uit een lamp. Ik herkende hem meteen. Het was Don Limpio. Of zoals de rest van de wereld hem kent: Mr. Proper.”

- Lionel Olieu

39

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

40

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Literotica: Woodstock sanitaire 18 augustus 1969, Louisa

Dertien whisky ales.

Mijn blaas stond op springen. Al een half uur wachtte ik in deze eeuwige rij voor de toiletten. Ik had echt niet zo veel mogen drinken. Er stond een man voor me, een vrouw achter me. Ze zagen beiden dat ik heel dringend moest gaan. De vrouw begon met me te babbelen. Ze bood me iets aan dat leek op een snoepje “Hier, zo moet je minder dringend pissen.” Naïef en dronken aanvaardde ik het, ik was toch niet meer helemaal bij mijn zinnen en het enige waar ik aan dacht was dat verdomd pissen. De man voor me keek me aan en liet me met een blik van medelijden voorsteken. Bijna verdronk ik in zijn blauwgroene ogen. Zo helder als de nacht donker kan worden.

Geïntrigeerd, maar dankbaar liep ik hem voorbij, aarzelend of ik hem zou aanspreken. Eenmaal op het toilet werd ik duizelig, het gezicht van de vreemde man die me voorliet bleef in mijn gedachten draaien. Dit was de beste pis-sessie van mijn leven. Na mijn behoefte gedaan te hebben, deed ik mijn lange rok terug aan en verliet ik het toilet. De man en vrouw waren al verdwenen. Ik begaf me naar de weide, waar Jimi Hendrix zijn optreden aan de gang was.

--Omringd door vibende mensen verplaatste ik me op de maat van Voodoo child dichter en dichter naar het midden van de weide waar ik me uitleefde op de wilde drumritmes die me naar een andere wereld brachten. Zelden voelde ik me zo opgetogen. Ik voelde plots de aanwezigheid van de vreelde man in mijn buurt. Ik wou hem benaderen, maar hij was me al voor. Kippenvel kreeg ik door zijn warme adem in mijn nek en zijn aanrakingen over mijn onderrug. Ik streelde hem over zijn perfect kaak richting zijn lang goudblond haar dat volledig bezweet was door het dansen.

Dominant drukte hij mijn lichaam tegen het zijne. “Dansen?” vroeg hij vastberaden. De intense bewegingen op het ritme van Jimi zijn weerzinwekkende muziek waren me nog niet bekend. Ik luisterde naar zijn lichaam en volgde. Zijn handen rustten rond mijn taille. Ze verschoven subtiel over mijn rug en in één behendige beweging trok hij het touwtje van mijn topje los. Ik verschoot, maar vond het niet onaangenaam. Voor mij was dit het signaal, ik zoende hem hevig. Tijdens het zoenen gaf hij kneepjes in mijn kleine borstjes. Met zijn ene hand strelend over mijn rug, gleed zijn andere naar beneden en voelde ik zijn vingers bij mijn ondertussen vochtige slip. Hij keek 41

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

recht in mijn ogen en begon cirkels te draaien rond mijn opgewonden clitoris, zoals ik die nog nooit eerder had gevoeld. Zijn dominantie gaf me een kick, ik leerde de recessieve kant van mezelf kennen en vond dit -in tegenstelling tot mijn verwachting- niet onaangenaam. Mijn hart deed dubbele toeren. Plots voelde ik twee vingers in mij. Beetje bij beetje ging hij dieper en maakte hij op het ritme van Jimi’s muziek op en neer gaande bewegingen. Een rilling van genot schoot door me en ik vergat voor even waar en wie ik was. Ik voelde aan zijn, door zijn tshirt zichtbare spieren, in de richting van zijn spijkerbroek. Net toen ik aan zijn rits begon, trok hij terug. Ik verschoot en werd onzeker. Deed ik iets verkeerd? Deze gedachte verdween onmiddellijk toen we elkaar in de ogen keken. Hij kuste me teder op mijn sleutelbeen. Zachte kusjes volgden achter elkaar tot ze mijn lippen opnieuw hadden bereikt. Deze passie had ik nog nooit eerder gevoeld. Nogmaals ontging mijn omgeving me, de muziek vervaagde. Reikend naar zijn penis keek ik hem aan met een toestemming-vragende blik, dit beantwoordde hij door me dichter bij zich te trekken. Zijn hardend wordende penis ontblootte ik met lust. Na een korte handjob hield hij mijn rok omhoog en verscheurde hij mijn slip. Een kleine kreet ontsnapte me.

Ik wou hem nooit meer loslaten.

Plots hoorde ik gebonk. Het voelde alsof mijn hartslag in mijn hoofd terecht gerecht gekomen was, nee dit was het niet. Was dit het gedrum van Jimi’s laatste song? Plots hoorde ik mensen mijn naam roepen. Wat is dit? De deur van het toilet ging open en het heldere licht van de felle zon ontwaakte mij. Ik stapte uit het toilet. Voor mij stond een menigte. Ik voelde hun prangende ogen kijken richting mijn benen. Mijn vingers voelden verlamd aan, net zoals mijn hoofd.

Dit was de beste trip van mijn leven.

Een woodstock-literotica.

Geschreven door Babs Rosseel, bewerkt door Valentine De Cannière.

42

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Festival memoires Woodstock zelf is er niet meer maar dat betekend niet dat er geen andere festivalletjes meer zijn in de wereld. Daarom vroeg ik onze lezertjes achter hun leuke verhaaltjes (of minder leuke). Hopelijk kunnen we dit jaar weer nieuwe festival herinneringen maken al zal dat in de handen van Marc Van Ranst liggen.

Confession 1 door 8 maart Op een festival rondlopen met drugs terwijl een hondje naar je komt afgelopen waarna de politieman de hond terugroept omdat je er te braaf uitziet.

Confession 2 door (schuil)naam Ga nooit onvoorbereid een moshpit in. De les die ik heb geleerd vorig jaar op de eerste afterparty van rock Werchter.

Aangezien ik nog nooit in een harde moshpit terecht ben gekomen wist ik niet dat je letterlijk alles kan kwijtraken in die dodelijke 2 tot 3 minuten. Petjes, ledematen, maagdelijkheid..

Maar goed, met veel plezier sprong ik in de draaikolk. 10 seconde in kreeg ik een elleboog van jewelste recht op mijn tootje waarna ik merkte dat mijn bril zich niet meer op mijn aanzicht begaf.

Mijn hele (nog te komen)festival flitste in een milliseconde voor mijn ogen 'ohnee ik ben F_UCKED, ik ga naar huis moeten'. Verloren in de strijd liet ik me op de natte, modderige vloer zakken en met veel moeite en tranen liet ik een laatste kreet uit: 'MIJN BRIl is weggggg......'. Zonder ook maar een seconde mijn verlies ingenomen te hebben, trok plots mijn prins met de Jupiler pet mij recht en zei 'is dit hem?' EN JA, daar was mijn bril dan. Linker glas bekrast, het montuur geplooid en op gestapt, maar levend! Helemaal van slag en al huilend liep ik naar de security. Ik aanvaarde daar een plastieken rekkertje waarmee ik mijn bril vastbond rond mijn oren en rende als de wind terug de moshpit in. Die avond wist ik dat mijn moshpit maagdelijkheid voor altijd weggenomen was. Maar ik bleef achter met een grote glimlach en een verhaal dat ik aan mijn kleinkinderen zou kunnen vertellen.

Ik heb nog een paar maanden met die bril gelopen totdat ik hem kwijt ben geraakt in de overpoort.. maar dat, lieve kinderen, is voor een andere keer.

Confession 3 door Kip Telt wenen op elk festival ook?

Ik was eens gedumpt de dag voor ik met zijn vrienden naar het festival ging en de andere keer heeft de gast waarmee ik aan het daten was (en hij had gezegd dat ik de enige was met wie hij iets wou) een meisje vlak voor mijn neus in zijn tent mee genomen lol

43

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Confession 4 door Een meisje die heel verdrietig is dat Couleur CafĂŠ 2020 waarschijnlijk niet door gaat :( Couleur cafĂŠ 2019. Ik ben niet zo een fan van die festival dixi kotjes, maar natuurlijk moet je er af en toe toch wel heen. Ik stapte in een kotje en verbaasd zag ik overal wit poeder en daarmee bedoel ik echt wel overal. Eerst vroeg ik me af wat het witte poeder kon zijn? Daarna sprong de vraag in me op: "waarom houdt iemand zich bezig met het bepoederen van een toilet?" Ik keek naar de andere toiletten in de rij en ook deze waren helemaal wit. Best wel een grappig beeld, al die witte toiletten met de afdruk van billen erin. Maar het vreemdst van al waren toch wel die twee schoensporen op de bril van de laatste toilet...

Confession 5 door Strandwijf ik ging vorig jaar naar men eerste festival en wel het grappigst dat ik daar meemaakte was dat een random guy naar ons kamp kwam omdat die zen vrienden kwijt was en die wou bij ons crashen. Wij daar 2u aan een stuk discussie gevoerd over dat die echt ni buiten kon slapen want dat da koud was. Uiteindelijk is hij dan toch bij onze gay friend in de tent gekropen met lichte schrik ( sommige hetero's toch). Het grappige aan dit gebeuren was dat ik uiteindelijk buiten heb geslapen half in men slaapzak doordat ik me niet goed voelde (door het consumeren van bepaalde zaken). 's Ochtends lag ik daar dus in ons tentenkamp, nog steeds beetje van de wereld en zie ik daar een voetje uit een tent komen pieken. Ik, denkende dat dat een vriend was, kneep in zen teen (waarom? geen idee) en kreeg een zeer verwarde blik van random guy. Hij is toen naar de wc vertrokken en heb hem nooit meer gezien.

44

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

De Grote Quarantaine- enquête In wat aanvoelt als het minst realistische apocalyps-scenario dat geen enkele horrorfilm of videogame had kunnen voorspellen, zitten we allemaal thuis vast terwijl deze moderne Pest vrolijk hand in hand met Pietje De Dood langs de deuren passeert. Misschien is M. Night Shyamalan’s film The Happening nog het meest vergelijkbaar. De zon schijnt vrolijk, maar alles is niet oké, buitengaan is gevaarlijk en we verzinnen ook maar theorieën en beleidsmaatregelen as we go along. We voelen ons allemaal wat bang, verveeld en gefrustreerd en missen contact. Daarom breng ik u: “Hoe beleeft uw medemens de coronatijden: het artikel.”

Waar we ons ook bevinden, of dat in ons kot is (22.2%) of thuis (77.8%), we denken allemaal over Corona en de impact daarvan op mens en samenleving. Dat doen we vandaag voornamelijk in onze jeansbroek (37%) of in onze jogging (33,3%). De schrijfster wenst haar oprechte verrassing uit te drukken dat het absolute merendeel zich presentabel aankleed, zelfs als men thuis zit.

45

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Misschien is het omdat wij als jongeren minder gevaar lopen, of omdat BelgiÍ op zich A-Okay gezondheidszorg heeft (rip America, but we’re different), maar over het algemeen zijn we veel minder bezorgd over de gezondheid van de bevolking en meer betreffende de economie. Dood kunnen we ontsnappen, maar de economie niet. Uiteindelijk kan het ons niet kwalijk genomen worden, ondanks alle artikels dat millennials en Gen-Z branche X of Y van de economie verpesten, doet COVID-19 dat veel beter. We leven in koten of bij onze ouders of proberen net zelfstandig te wonen, onze levenskwaliteit en comfort hangen af van inkomens, en die inkomens lopen gevaar, zeker voor zelfstandigen of mensen die tewerkgesteld worden door kleine ondernemingen. Het is nog maar de vraag of veel bedrijven na heel deze crisis nog de ruimte gaan hebben om nieuw bloed aan te nemen en op te leiden. Zijn wij de nieuwe Great Depression kids? Laten we hopen van niet. We blijven in elk geval wel investeren in de economie, aanschouw enkele aankopen die uw medestudenten online hebben gedaan vanwege de epidemie: een smoothieblender, puzzels, pc-onderdelen, wifi-versterkers, Cards Against Humanity, bijna een hamster (ik hoop oprecht dat deze respondent geen 75% van een hamster heeft gekocht), vodka en gin, verticuteermachine en Nintendo spelletjes. Onze gebruikelijke uitgaves stijgen ook: we geven meer geld uit aan eten en Zalando online.

Maar laten we onszelf niet te depressief maken met gepieker over de toekomst. Gelukkig hebben we het druk genoeg met ons heden. Zoals de vraag of we toiletpapier gaan hebben als we naar het toilet gaan. Het antwoord hoort ja te moeten zijn, want slechts 11% heeft zogenaamde hamsteraars in de familie. Als het van de families van onze teergeliefde Veerlezers afhangt dan blijft er voor iedereen genoeg over in de 46

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

winkel. We zitten binnen met voldoende gerief, maar ook dat is niet altijd rozengeur en maneschijn. 59.3% betreurt dat er niet meer met vrienden afgesproken kan worden. Het helpt zeker niet dat 10% daar bovenop sukkelt met slecht internet. 14.8% frustreert zich dan weer aan digitale lesformaten of het gebrek aan digitale ondersteuning van de leerstof. Over digitale ellende gesproken, bijna iedereen hoopt dat de examens in juni kunnen doorgaan. Digitaal is ook niet alles. Van de 22 responses op deze vraag, waren er maar twee mensen positief over digitale lessen en presentaties. Deze mensen vonden het nice omdat de proffen moeite deden en dat er een chatfunctie was. Een paar adjectieven die de rest had voor de online initiatieven: soai, hoofdpijnkrijgend, dikke cringe voor presentaties, belachelijk voor mondelinge examens, confronterend voor presentaties, achterhaald, ongemakkelijk, zielig voor de prof, cringefest, kak, awkward en superscheef.

Als we de buitenwereld achterwege laten, dan begint de social distancing ook zijn tol te eisen: huisgenoten, huishoudelijke klusjes en constant zelf eten moeten maken zijn enkele frustraties die bovenkomen als men niet meer naar buiten kan voor langer dan een uurtje. We zouden allemaal veel liever naar V.G.K. activiteiten gaan, dewelke? Wel, de Demos heeft gesproken

Wat doet een mens dan als hij niet achter zijn computer zit?

We zijn massaal meer gebruik beginnen maken van streamingsdiensten en online videochats zoals discord en skype. De tweede meest populaire optie is voor school werken (we zijn duidelijk wanhopig). Op de derde plaats komen wandelen en gezelschapsspelletjes, onze grootouders zouden fier zijn als ze ons bezig konden zien. Minder frequente honorable mentions zijn lezen, TikTok, binnenshuis en buitenshuis sporten en omgaan met andere huis & kotgenoten, in die volgorde. Voor zij die deze opties niet aantrekkelijk vinden is er nog een optie: een thuisopleiding voor kapper, 37% wilt of heeft al de schaar van dichterbij onderzocht.

47

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

En nu komt het schaamhoekje van dit artikel. Er zijn er geweest die zich niet konden bedwingen, Van Ranst (en Jambon maar die weet soms niet goed wat hij wilt dat de bevolking doet) kijkt jullie verontwaardigt aan, vuile 26% die afspreekt met mensen zonder afstand te houden, en pas op edgy 20% die wel nog afspreekt maar afstand houdt een meetlat is uw vriend, en die ga je nodig hebben nu de politie meer toezicht houdt. En dat extra toezicht is nodig, want maar liefst 67% kent meer dan twee mensen die de lockdown regels aan hun laars lappen! Jongens, zo gaan we dit niet overleven, en onze grootouders al helemaal niet. Die arme schapen, hun leven begint met een oorlog en dan worden ze uitgeroeid door hun kinderen en kleinkinderen die niet binnen kunnen blijven. Of zijn de grootouders degenen die hun gehoorapparaat afschakelen als Het Journaal begint? Ja ja, Wie Is De Mol is nu een real life spelletje.

De tijd is verdreven, het schoolwerk is gedaan, onze dagelijkse dosis SARS-CoV-2 is verteerd, en nu willen we het over iets anders hebben. Onze lezers hebben enkele duistere nieuwsitems

48

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

geselecteerd en enkele goede stukjes info om mee te delen. Omwille de stijgende druk op iedereens mentale welzijn, zullen we eindigen met het goede nieuws, maar eerst het slechte.

Thuis tussen onze vier muren kunnen we onze collectieve rouw voor Johny Voners AKA Xavier Waterslaeghers niet verstoppen, meerdere mensen haalden dit aan als belangrijkste slechte nieuwsfeit. Andere puntjes: Equal Pay Day kreeg geen nieuwsaandacht, Theo Francken en Donald Trump bestaan, Putin blijft louche dingen doen, regeringen overal overwegen ingrijpende privacyontzeggende regels door te voeren “voor het goed van de bevolking” wegens de Coronacrisis, China heeft nog steeds concentratiekampen, het verbod op mentholsigaretten, Natalia die bevallen is, migrantencrisis (poster beweert wel dat er geen woord over wordt gezegd, terwijl ondergetekende schrijfster het toch af en toe ziet passeren) en de VS die een vaccinbedrijf probeerde opkopen om een monopolie te verkrijgen. Niet oké.

49

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Goed nieuws dan maar: Paul McCartney leeft nog, er is veel corona-solidariteit, olifanten hebben een wijngaard leeggedronken en zijn dan in slaap gevallen, een dementerende arrogante man in Spanje denkt dat al het applaus voor hem is, wilde dieren hebben een grotere speeltuin nu we allemaal binnen zitten, de luchtpollutie is overal sterk gedaald wegens het zwaar gereduceerde vliegverkeer, autoverkeer en de verminderde industrie, China komt er terug bovenop wat betekent dat er hoop is voor ons en Pornhub heeft gratis premium momenteel. Ik wens wel twee opmerkingen aan te kaarten: de kanalen van VenetiĂŤ zijn niet persĂŠ properder, het sediment is gezakt. Ten tweede, hoe onbeleefd om te zeggen dat je Zuiderhoek niet meer verplicht moet zien, hij is een zeer vriendelijke man. Tot zover deze dosis troost.

Er hebben ook enkele mensen hun favoriete corona-memes ingestuurd. Aanschouw de pracht en praal van het internet!

- Lynn De Palmenaer

50

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Studentenvertegenwoordigers 2020 stu∙ver (de; m, v; meervoud: stuvers) 1.Studentenvertegenwoordiger 2. Student die door middel van zijn of haar engagement strijdt voor een betere universiteit en maatschappij.

Bovenstaande definitie van het illustere wezen ‘stuver’ kan ook over jou gaan. Stuvers zetten zich dag in dag uit in voor allerlei zaken die aan deze universiteit debat opwekken of beter kunnen. De afgelopen jaren hebben stuvers zich ingezet voor een betere wereld en universiteit. Dankzij stuvers investeert de UGent voortaan ethischer. Elke student, ook een GIT-student, heeft recht op een inhaalexamen dankzij deze studentenvertegenwoordigers. Op facultair niveau werd er gewerkt voor meer en betere bloklocaties. Misschien zit jij ook met een droom of een frustratie.

Hier is je kans. Het is namelijk binnenkort tijd voor een wissel van de wacht.

In mei zijn er studentenverkiezingen voor de raad van bestuur, de sociale raad en de faculteitsraad. De raad van bestuur is het hoogste beslissende orgaan van de UGent. Hierin zetelen naast academisch personeel ook vier studenten. Voor de sociale raad worden ook vier studenten verkozen. Deze raad gaat over sociale aangelegenheden, zoals maaltijdsvoorzieningen en huisvesting.

In de faculteitsraad wordt beslist over dingen die specifiek gaan over jouw faculteit, zoals de afzonderlijke opleidingen en infrastructuur van de faculteit waaraan jij studeert.

Dit klinkt misschien een beetje complex, maar één ding is zeer simpel: jij kan hier deel van uitmaken. Misschien ben je wat gefrustreerd over de manier waarop leslokalen worden gekozen aan de UGent. Je kan ook een fantastisch nieuw idee hebben voor de sociale voorzieningen aan de UGent, of je wil strijden voor puppy’s aan jouw faculteit, ten voordele van ieders mentale gezondheid. Het maakt niet uit hoe simpel of gek het is, als je het kan dromen, ben jij misschien de ideale kandidaat voor de volgende stuververkiezingen! In dat geval kan je alvast je wilde plannen voorbereiden: de kandidaturen kunnen worden ingediend tussen 30 maart en 3 april.

Voel jij je aangesproken, maar aarzel je nog wat? De Gentse Studentenraad organiseert speciaal voor jou een aantal verhelderende infomomenten over wat een kandidatuur inhoudt, hoe je campagne voert en welk orgaan nu precies waarvoor dient. [Indien verschijningsdatum voor 5 maart: De klaarstoomdag gaat door op 5 maart en beslaat een hele dag vol infomomenten over de verschillende raden én als klap op de vuurpijl een simulatievergadering.] [Indien na 5 maart: De klaarstoommoment op 5 maart gemist? Geen nood! Op 25 maart wordt een vormingsdag over campagne georganiseerd. De algemene infosessie van het klaarstoomoment wordt daar nog eens

51

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

herhaald voor de mensen die er niet waren, en wordt daarbij uitgebreid met concretere info over de campagne zelf!]

Zegt het studentenvertegenwoordigerschap je eigenlijk niets maar vind je het (helemaal terecht) wél superbelangrijk dat de stem van de student gehoord wordt? Motiveer de vrienden waar jij je zou achter scharen om er toch voor te gaan, en nog véél belangrijker: breng je stem uit tussen 27 en 30 april.

Alle verdere informatie vindt je op de Facebookpagina van de Gentse Studentenraad en de website www.stuver2020.be.

52

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Kleurplaten

53

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

54

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

55

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Nawoord der scriptoren Hoera, voor het eerst sinds dit avontuur voor mij begon, sta ik er niet meer alleen voor! Voor zij die nog niet op de hoogte zijn, Jewel Van den Bulcke heeft besloten mij voor de rest van dit semester te vergezellen als scriptor, hoezee! Dit betekent dus ook dat het alom bekende nawoord der scriptoren vanaf nu tweeledig zal zjn, geniet van dubbel zoveel nawoordhersenspinsels!

Céline: Liefste lezertjes, joepie nog een Veer! Ik verwacht dat jullie bij gebrek aan beter stonden te popelen om dit boekje open te slaan (alé, figuurlijk dan, want het is een online editie). De inspiratie voor dit Veer is afkomstig van een vreemde droom/flashback naar de Austin Powers films. Een tijdje geleden kwam ik erachter dat Mike Myers niet alleen Austin Powers, maar ook Doctor Evil speelt! Doing me a bamboozle. Na deze schokkende ontdekking kon ik het niet laten gaan en de beste manier om om te gaan met PTSD is gewoon een heel Veer schrijven gerelateerd aan de Austin Powers films.

Je hebt het misschien nog niet door, maar ik verveel mij dood. Elke dag zet word ik wakker met het idee dat die dag dé dag wordt, de dag dat ik eindelijk een boek opensla. De dag dat ik eindelijk een lesopname beluister. De dag dat ik eindelijk mijn 2 papers begin te schrijven, en die ene groepstaak afwerk. De dag dat ik eens ga joggen, een slaatje eet in plaats van een omelet met een halve kilo emmentaler. En elke dag, elke dag de aflopen 2 weken heb ik daar 0.0 dingen van verwezenlijkt. Mijn dag begint om 10u, na gemiddeld een uur te snoozen, ik sta op en zet mezelf een koffie waarna ik mijn laptop opendoe onder het mom van “vroeg beginnen aan een taak” wat elke dag eindigt in “eerst 1 aflevering Gossip Girl” tot het plots donker is buiten en ja, studeren doe ik niet ’s avonds, dus het zal voor morgen zijn. Maar deze keer voor echt hé! Oké, toch niet. Vandaag is de laatste dag dat ik mag chillen, morgen begin ik er aan!

En dit is al 2 weken aan de gang. Eigenlijk al veel langer, maar ik begin pas te tellen vanaf dag 1 van de quarantaine, want het is vooral de schuld van het Coronavirus, en niet van mijn eigen gebrek aan zelfdiscipline. Ik doe er werkelijk alles aan om niet te moeten beginnen, dweilen, mijn afwas doen, ovenschotels maken of 2 keer op een week mijn kleerkast leegmaken en het er opnieuw insteken. Je zou verwachten dat je met zoveel tijd er toch met glans op alles doorgeraakt?

Wel ik vrees juist voor het tegenovergestelde.

Sinds de quarantaine begonnen is en ik enkel nog contact heb met mijn goudvissen ben ik in de limbo geraakt. Dit gat van vergetelheid, deze tijdloze wereld, zo stil dat ik bang word van mijn ei56

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

gen ademhaling in de nacht. Ik heb geen besef meer van tijd, ik doe dagenlang niks omdat het lijkt alsof ik nog een zee van tijd heb voor het echte leven weer begint. Ik zie paniek in mensen hun ogen als ik te dichtbij kom tijdens het winkelen, ik zie frustratie op het gezicht van de verkoopsters aan de kassa als mensen per ongeluk over de gele lijn stappen waar ze horen te wachten en ik hoor mijn eigen gedachten piekeren over potentiële besmettingen en mijn eigen zwakke longen die hieronder waarschijnlijk zouden bezwijken. Dit was heel veen doemdenkerij, het spijt mij. Ik vraag mij af of jullie ook stiekem een beetje bang zijn, of verdrinken in de zee van tijd? Hopelijk gaat het goed met jullie, en vindt iedereen voldoende tijdverdrijf tot de dagen van social distancing en vieze virussen voorbij zijn.

Het ga jullie goed.

Jewel: Wow, toch effe mijlpaal in men leven: eerste nawoord als scriptor. Ik zou eigenlijk eerst Celine willen praisen aangezien zij al heel het jaar zorgt voor leuke literatuur voor jullie (en door jullie) en mij dit semester, als je het dat mag noemen, onder haar vleugels nam. Het Veer zal haar zeker missen volgend jaar wanneer zij het vice-schap opneemt. Verder hoop ik dat jullie hebben genoten van deze editie rond de roaring 60s aangezien de periode van nu in onze studiecarière niet echt roaring is. Het is raar om te beseffen dat ik 3 weken geleden nog gewoon les had en dat toen het enige wat ik hoorde van corona via memes was. Een tijd zonder restrictie op toiletpapier en met een sociaal leven.

Het voelt alsof 2020 me een loer draait want ik voelde me echt goed net mentaal (like zelfvertrouwen enzo) en het leven ging goed. Ben zelf nog in het praesidium gegaan omdat ik meer sociaal contact wou dan het semester ervoor. And wel look at me now, playing “superlonely” on repeat hahaha. Ik mis het praesidium leven ook echt: het random naar de kelder gaan, gratis cava, de havenzangers luisteren in de kelder en de mensjes natuurlijk. Een mini familietje cuz we do have a family tree. Daarom corona kan maar beter snel opzouten want ik wil men leven terug!

Maar bon teveel zagen heef ook niet veel zin want daarmee gaat het ook niet weg. Enige wat we inderdaad kunnen doen is massaal naar introvert mode schakelen (the new hero is a lazy, stay inside ass). Zo probeer ik er het beste van te maken en ligt in men vooruitzicht het misschien aanschaffen van een ukelele, men vader die men haar gaat knippen, tik tok dansjes leren met men zus en wat boeken lezen. Aja ook wel wat proberen voor school werken wat lastig gaat aangezien ik ZERO STRUCTUUR in men leven heb. Het leven van een free spirit is niet gemakkelijk *dab dab*. Dit nawoord begint te voelen als een maki die in een boom zit: springend van hak naar de tak. Maar hey welkom in men hoofd waar het 24/7 zo is.

57

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Nog vele zonnige dagen gewenst in deze donkere dagen.

En mag het Veer met je zijn xx

Jewel Van den Bulcke en CĂŠline Baudewijn Scriptoren in tijden van covid-19

PS: IK BEN ZO TROTS OP ONZE COVER (jewel)

58

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Ereledenlijst Pro-senioren

Professoren

De Brabander Jules

Boone Marc

De Wulf Ivo

Heirbaut Dirk

Van Roose Robbe

Van Bruane Anne-Laure Vermeir Rene

Pro-praesidium Bitterrijst Gillian

Sympathisanten

De Jonghe Andy

Coornaert Lies

De Kimpe Sébastien

De Coninck Fien

De Palmenaer Lynn

De Hemptinne Thérèse

Defauw Amber-Luna

Heirbaut Michelle

Deleye Maxim

Linters Adrien

Delrue Valentine

Rousselle Remy

Descamps Madelein Desmedt Ishka

Peter

Fieremans Niels

De Groote Jelle

Fieremans Niels Foket Lise

Gallet Gaëtan Huygebaert Shari Peetermans Alex

Provoost Matthis Rombouts Arno Van Nuffel Lennert

Vlaeminck Diethard

59

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

Sponsors

60

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

61

Vlaamse Geschiedkundige Kring

37ste jaargang

4de editie

62