HET VEER Japan editie

Japan editie

1

Colofon Redactie

Céline Baudewijn Jewel Van den Bulcke

Schrijvers Linde Ganne Emmy Clarisse Luna Lippens Lionel Olieu Liete Bekaert Roos Baudewyns Jet van Duinhoven

2

Inhoudstafel 

Voorwoord praeses

4-5



Drop it when it’s hot: Hiroshima en Nagasaki

6-7



Sightseeing vanuit uw kot



Shintoisme: het ontstaan van Japan eindigt in een echtscheiding

12-15



Yokai: what the f*ck is that

16-17



Matsuo Basho haiku’s corner



Traditionele en niet zo traditionele klederdracht om jou te cultiveren tijdens deze corona tijden 19-21



De wondere wereld van anime with your local weeb

22-24



Gigi’s movie corner

25-26



Tussen de ja-pannen en potten

27-28



Japanse kunst, een verborgen schat (aan inspiratie)

30-33



Lionel is depressief (of toch bijna)

37-39



Ode aan de friet

40-42



V.G.K. awards

43-48



Honorable mentions

49-52



Nawoord der scriptoren

53-55



Ereledenlijst



Sponsors

8-10

18

56 57-58

3

Voorwoord van de Praeses Gegroet V.G.K.’ers aller landen!

It is me, the praeses in exile, door deze corona- en te laat begonnen zijn aan mijn paper crisis, here to give a voorwoord voor het veer (voor de laatste keer jammer genoeg)! Normaal zou ik een opsomming geven van de evenementen enzo geven, maar ja… Time to improvise dus!

Sinds mijn laatste voorwoord zijn er een aantal verschuivingen geweest in de V.G.K. hoezee! Een van deze verschuivingen is het ontstaan van de kamp V.G.K. facebookgroep, waar onze sportjes jullie verzorgen van kwaliteitsvolle sportoefeningen (en de broodnodige memes nu en dan). Verder zijn de verkiezingen ook achter de rug en wens ik dylan, mijn opvolger, en zijn praesidium uit de grond van mijn hart het beste toe! Het is een stijle beklimming, maar het uitzicht achteraf was de beklimming waard. Geen nood aan de mensen die denken dat ze mij gaan moeten missen, want volgend jaar ben ik nog steeds feest is het praesidium. Hopelijk zullen de voorwoorden niet zo brak zijn als nu en de virussen in hun donkere krochten blijven.

Bij deze kan ik ook eens terugblikken op mijn “””jaar”””” als praeses, aangezien het de laatste editie van het veer is waar ik een voorwoord schrijf. Ik denk dat het veilig is om te zeggen dat we een vlammende start gehad hebben en de nieuwkomers aan de Blandijn vrijwel goed wisten wie of wat de V.G.K. was. Ik herinner mij nog steeds het onzekere moment waarop ik voor de aula moest staan en namens de V.G.K. de eerstejaars verwelkomde, maar uiteindelijk bleek het een toffe en grappige ervaring te zijn en hebben Dylan en ik dat goed gedaan!

Het eerste semester heeft een normaal verloop gehad met het galabal, de cantussen en de feesten. Studie was ook een grote focus in het eerste semester en al bij al ben ik blij van wat we verwezenlijkt hebben. Jammer genoeg bleef het voor mij bij het eerste semester door dat beest dat klierkoorts heet, aangevuld met de coronacrisis.

Die Coronacrisis zijn we uiteindelijk ook nog redelijk goed aan het doorkomen, de cijfers zien er positief uit en er is sprake van verlichting van de maatregelen. We overleven dit waarschijnlijk wel.

Hopelijk overleven we de examens nog in deze coronatijden en dan komt alles goed!

Ik heb officieel niet echt meer iets om over te praten, dus zal ik het hierbij laten. Mijn laatste voorwoord is net zoals dit academiejaar: kort :p Verder wil ik nog iedereen bedanken die gezorgd heeft dat dit jaar samen met de V.G.K. weer zo plezant was! Het praesidium, mijn mede DB leden en alle leden! Zonder jullie zou de richting geschiedenis ook maar dat zijn he! Sowieso ook dank aan de super toffe scriptors die mij dit platform bieden en toch wel zeer kwaliteitsvolle veren hebben geleverd dit jaar.

4

Ik kijk alvast weer uit om samen met jullie in de amber te kunnen vertoeven tot de vroege uurtjes en om van de zon te genieten op de trabla!

Ut vivat, crescat et floreat V.G.K.!

JonaDevos Praeses V.G.K. 2019-2020

5

Drop it when it’s hot Hiroshima en Nagasaki, twee steden in Japan (logisch, aangezien dat het thema van het Veer is) en speciaal voor jullie aangeduid met een ster. Geografische situering is immers belangrijk! Volgens Google Maps 387 km van elkaar verwijderd, wat neerkomt op 80 uur stappen en beide onbewolkt op dit moment.

Hiroshima, een havenstad, telde in 2019 ongeveer 1 199 391 inwoners. Nagasaki is een stuk kleiner en telde er toen ongeveer 513 643. Nu jullie in je hoofd een visuele voorstelling kunnen maken van deze steden, zal ik overgaan tot de kern van dit verhaal:

atoombommen (ebjem… kern → kernwapens). Ik veronderstel dat de meesten onder jullie de grote lijnen van het verhaal van Hiroshima en Nagasaki wel kennen. Voor diegene onder jullie die het niet (meer) weten zal ik een poging doen om het kort samen te vatten. Ik kan het jullie niet kwalijk nemen, want ik heb het zelf ook even moeten opzoeken.

Alles begon toen Albert Einstein (jaja, de enige echte) en Leó Szilárd president Roosevelt in een brief, de Einstein-Szilard letter, waarschuwden dat Hitler begonnen zou zijn met het ontwikkelen van een atoombom. De Verenigde Staten konden uiteraard niet achter blijven en startten het zeer geheime ‘Manhattan Project’. Dit project startte in 1939 en werd ondersteund door de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en Canada. Het was de bedoeling om een kernwapen te ontwikkelen. 16 juli 1945 was het eindelijk zo ver en werd de eerste atoombom van de VS, Trinity genaamd, tot ontploffing gebracht in een woestijn in New Mexico. De explosieve kracht van de bom was gigantisch en dus een groot succes.

1945… de Tweede Wereldoorlog. Duitsland was op dit moment al gecapituleerd, maar de geallieerden waren nog steeds in oorlog met Japan. Ze hadden reeds plannen gemaakt om Japan binnen te vallen en een einde te maken aan de oorlog. Dit plan heette ‘Operation Downfall’ en werd uiteindelijk niet meer uitgevoerd, omdat de VS een ander idee had: atoombommen droppen op Japan! (Want wat moet je anders doen met kernwapens? Ze laten beschimmelen in je kelder zou zonde zijn van tijd en flappies.) De twee uitverkoren steden waren Hiroshima en Nagasaki (oorspronkelijk was het de bedoeling om de bom op de stad Kokura te laten vallen, maar deze was onbereikbaar door het slechte weer). Deze steden waren ideaal, onder andere omdat ze in vergelijking met andere steden minimaal beschadigd waren door de oorlog waardoor de gevolgen van de atoombom goed te zien zouden zijn.

6

6 augustus 1945 was het tijd om ‘Little Boy’ op Hiroshima los te laten. Dit was een atoombom die door middel van uranium-235 een nucleaire kettingreactie teweegbracht en zo zorgde voor een gigantische ontploffing die bijna de volledige stad wegveegde. Little Boy was overigens niet echt een goed gekozen naam, want het ding woog zo’n 4400 kilo. Ongeveer 78.000 mensen kwamen om het leven en 80.000 anderen liepen ernstige verwondingen op. Dit was echter nog niet genoeg. Op 9 augustus dropte de VS een tweede atoombom, deze keer op de stad Nagasaki. Deze bom had de naam ‘Fat Man’, al beter gekozen dus. Hier vielen ongeveer 39.000 doden en 25.000 gewonden. De periode nadien liep het aantal sterfgevallen nog op door de straling die was vrijgekomen tijdens de ontploffing. Enkele dagen na de aanval op Nagasaki capituleerde Japan en kwam er een eind aan de Tweede Wereldoorlog. Ik denk dat we het er allemaal mee eens zijn dat dit een heel bruut en onmenselijk einde van de oorlog was en dat kernwapens niet ideaal zijn als we een vredige samenleving willen bereiken. Daarom: NEEN TEGEN KERNWAPENS! Ook nog dit: de paddenstoelwolk. Alle haters van paddenstoelen doen best even hun ogen toe, want deze wolken lijken wel degelijk op een champignon. Deze wolk werd veroorzaakt door de gigantische ontploffingen en ziet er best indrukwekkend uit.

Hiroshima

Nagasaki

Zo, een veel kortere en gevoellozere samenvatting was niet mogelijk om te schrijven. Ik vind het allemaal heel erg en zo, maar ben niet echt in een empathische bui vandaag (en ik moet uiteraard objectief blijven). Morgen beter. Groetjes.

Linde

Toemme, toch drie voetnoten.

Linde Ganne

7

Sightseeing.. Vanuit u kot Gegroet avontuurlijke Historici,

Het zijn vage en onzekere tijden maar des ondanks deze periode mogen we toch wel eens wegdromen van een verre reis naar Japan bijvoorbeeld. Ik zal jullie vandaag meenemen door de toeristische trekpleisters van Japan.

Als eerste zullen we de hoofdstad verkennen. Tokio is meer dan 2000 km² groot en telt meer dan 13 miljoen mensen dus het moet wel iets te bieden hebben.

Je bent nu helemaal naar Tokio afgereisd maar opeens besef je: ‘ik heb nog nooit de Eifeltoren gezien’. Geen nood want Tokio heeft zijn eigen Eifeltoren. Deze Tokio Tower heeft dan wel een rode kleur maar is een exacte replica. En nog een klein detail deze toren is de volledige 8m hoger, als dat geen meerwaarde is.

Onze volgende locatie is het Uenopark. Het Uenopark is één van de vele openbare parken in Tokio. Het park heeft heel wat in zijn mars naast de bloesem bomen, kan je o.a. ook musea en een dierentuin vinden. De ideale plek om een volledige dag al je zorgen te vergeten!

Ben je fan van oude tempels en architectuur? Dan heb ik de perfect locatie waar jij nog nachten dromen zult van hebben. Ik presenteer je de Senso-Ji tempel.

Deze tempel heeft hoogstaande Japanse architectuur omvat in een prachtig design.

Maar ben jij eerder een shopper dan een sightseer geen probleem want de Nakamisedori straat ligt vlak voor de tempel en heeft maar liefst 89 winkels over een lengte van 250 meter. Dus genoeg shopplezier voor eventjes.

De volgende stop is de oudste tuin in Tokio, namelijk de Koishikawa Korakuen tuin. De houten en stenen bruggen met rotsige eilandjes in het water, maakt van deze tuin de perfecte locatie om je innerlijke romanticus naar boven te halen. Bovendien is de vijver in een vorm van aan hart, als dat al geen meerwaarde is.

8

Loop je al iets te lang rond in een hypermoderne stad als Tokio, dan zou ik zeggen ga naar het Kokyo keizerlijk paleis. Hier wordt je terug gekatapulteerd in de tijd.

Naast het paleis zelf vindt je ook oude bruggen, uitkijktorens en muren van het fort terug. Het paleis is omgeven door een prachtig Japanse tuinen.

Is vis je lievelingseten of wil je weten waarom Japanners zoveel vis eten, breng dan zeker eens een bezoekje in de Toyosu Fish market en laat je, letterlijk dan, onderdompelen in wondere onderwaterwereld.

Next stop: Shibuya crossing. Dit is één van de drukste kruispunten van de wereld. Dus wil jij ook een foto zoals deze persoon. 1 adres: Shibuya crossing.

Verder raad ik ook de Tokio Skytree aan, zoals de naam weergeeft is het een uitkijktoren. Het perfecte moment om eens die miljoenenstad van een ander standpunt te bekijken.

Je kent ze wel die hipster met hun roze instax fujifilm.

Maar heb jij je altijd afgevraagd vanwaar die naam komt. Awel dan heb ik het antwoord, het komt namelijk van de Mount Fuji. Deze berg is een vulkaan en ligt net buiten de stad. Dus als je al naar de Tokio Skytree bent geweest, zal je deze vast en zeker weten liggen.

Ik denk dat we genoeg trekpleisters hebben om goed gevulde vakantie te hebben in Tokio. Naast dit zijn er ook nog de talrijke marktjes, eetkraampjes of musea waar je de rest van je tijd kan vertoeven.

Nu we Tokio verlaten hebben gaan de andere wonderen van Japan ontdekken.

Als eerste de 3 bekendste kastelen in Japan, dit zijn namelijk die van Matsumoto, Kumamoto en Himeji.

Het kasteel Himeji ligt zoals de naam van het kasteel al verklapt in de stad Himeji. Het is één van de oudste overblijfsels uit de Sengoku-periode. Door de kleur van het kasteel heeft het als bijnaam de Witte reiger kasteel gekregen. Een leuke weetje over dit kasteel is dat ze vaak gebruikt zijn in films zoals ‘The Last Samurai’ en de James bond-film ‘You Only Live Twice’.

Het volgende kasteel is die van Matsumoto, gelegen in Matsumoto. Het kasteel bevindt zich op een heuveltop en door de zwarte kleur van de muren ook wel de Kraaienkasteel genoemd. Ook dit kasteel komt uit de Sengokuperiode.

Als laatste het kasteel van Kumamoto. Het kasteel werd bijna volledig verwoest door een brand tijdens de Satsuma-opstand. Sinds de vorige eeuw zijn ze begonnen met de restauratie en deze zou gedaan zijn.

9

Het volgende waar ik jullie naar toe zal brengen zijn de ‘Historische monumenten van Oud-Nara’. Tijdens de 8ste eeuw kende de stad Nara grote welvaart en was het zelf de hoofdstad tijdens deze periode. Tijdens die periode vormde de stad de bron voor Japanse cultuur. De historische monumenten die er zich bevinden zijn Boeddhistische tempels zoals de Todai-ji tempel. Maar ook shinto heiligdommen zoals de Kasuga-schrijn of de opgegraven overblijfselen van het grote Keizerlijke paleis zal je er terugvinden.

We hebben nu al heel veel gebouwen zien, nu zal ik je wat meer vertellen over de natuur in Japan. Als eerste hebben we het Kyoto bos. Dit bamboebos zal er zeker voor zorgen dat je één wordt met de natuur.

Ik zal hier niet te veel woorden aan vuil maken maar geniet zelf maar van dit pareltje.

Heb je zin om een lange wandeling te maken dan raad ik u het volgende aan namelijk de pelgrimsroute in het Kjigebertge. Afhankelijk hoeveel kilometer je wilt stappen, hebben ze verschillende paden. 1 tip doe goede bergschoenen aan want het zijn lange tochten. Op sommige routes zal je heiligdommen van het Shintoïsme en het Boeddhisme.

Zo dit was het dan. Hopelijk heb ik jullie voldoende overtuigd om jullie volgende reis naar Japan te boeken.

Naast deze pareltjes heeft Japan ook nog vele anderen zoals de stad Osaka of het vredesmonument van Hiroshima.

Reizende groetjes, De reis Emmy

10

Weetje tussendoor

Okinawa is en van de 6.852 eilanden van japan. Maar wat dit eiland opmerkelijk maakt is de levensverwachting. Op het hele eiland zijn rond de 400 honderdplussers te vinden in goede gezondheid en enorm fit. De levensverwachting licht er opmerkelijk hoog met een geschatte levensverwachting van vrouwen rond de 91 en voor mannen rond de 84. Dit zou liggen aan hun stress loze levensstijl en het zogeheten Okinawadieet

11

Shintoïsme: Het ontslaan van Japan eindigt in een echtscheiding Lieve lieve kindertjes, welkom in Jewel’s vertelhoekje.

Voor deze editie van het Veer neem ik jullie mee naar het mythische Japan. Pak u dus maar een dekentje en een tasje thee en laat u meevoeren door mijn imaginaire stem.

Lang, lang, lang geleden op een Melkweg ver van hier zaten de vier oudste goden aka de Takama-nohara (dikke gang name) mahjong te spelen. Toen Ama-no-hara , een slechte verliezer zijnde, verloor sprak hij: ‘ broo this game is lame. Ik weet iets veel meer ganzta.’ Na een flinke teug van zen waterpijp antwoorde Takahama-hara: “Like wha-a-a-a-a-a-t, “ bij elke a een cirkel rookwolkje vormend. ‘Wat als we nu is twee nieuwe goden maken uit riet en hun mooie kinderen beloven ma eerst laten we hun monsters baren hahaha would that be fireee?” De andere knikten loom en zo gezegd zo gedaan. Ama-tsu-kuni kreeg de opdracht om het riet te telen aangezien hij over groene vingers beschikte en ervaring had in het kweken van wiet uuuuuhhhh riet.

Dit is ongeveer hoe ik het mij het begin voorstel want wtf dit verhaal ontspoort hierna helemaal. De twee goden die ze uit riet maakte waren Izanagi en Izanami. Een schattig koppeltje dat het eerste eiland van Japen liet ontstaan uit zeeschuim, namelijk Onogoro-jima. Wanneer hun voetjes de nieuwe grond raakte kon Izanagi niet meer wachten en vroeg haar man ten huwelijk (wat een feminist). De twee trouwden en kregen hun eerste kind en nu kon Ama-no-hara pas echt goed lachen want het was een bloedzuiger (yeay, haal de doopsuiker maar boven). Na nog een paar monster-kinderen te baren werden ze wel een beetje

12

boos. Daarom gingen ze eens kloppen op de deur van de Takama-nohara *knock knock knocking on heavens door*: Izanagi: *klop klop* Ama -no-hara: *doet open* Izanagi: yo bro waarom krijgen wij mottige kinderen Ama-no-hara: : 0 Ama-no-hara: das ni ons fout dude das omda..uhhm… omdat uw vrouw eerst sprak! Ja, dus uhm ni meer doen.

En zo gingen Izanagi en Izanami terug naar hun eiland en vroeg deze keer Izanagi Izanami ten huwelijk en nu kregen ze wel mooie kinderen namelijk: DE JAPANSE EILANDEN (ik zeg het dit verhaal is a trainwreck).

Daarna baarde Izanami nog andere goden maar toen ze de vuur god, Kagutsuchi, baarde vatte ze zelf vlam en stierf (bummer). Izanagi, natuurlijk tranen met tuiten wenend, wou haar terug halen uit het dodenrijk, Yomi (alle hoe cute klinkt dit? Loop naar de Yomi ahhaha). Maar dit liep natuurlijk verkeerd af *kuch* Orpheus*kuch*en Euridike*kuch*. Op de weg naar buiten draaide hij zich om en zag het rottende lichaam van zijn vrouw (de dagcrème in Yomi valt wa tegen) waardoor het manneke gillend naar buiten liep en een steen voor de ingang rolde (wat een gentleman). Izanami veranderde daarom in een demon en vervloekte haar man.

Demon!izanami: Eikel! Als straf dood ik elke dag 1000 van jouw mensen!!!!!

Izagami: Wel dan… mmm…. DAN MAAK IK ER ELKE DAG 1000!!!

Na deze woorden zetten ze een punt achter hun relatie en ontstond de geboorte en de dood, samengevat de klucht die ze het leven noemen.

Het shintoïsme Dit mooie verhaaltje komt uit een religie die men het Shintoïsme noemt. Shinto betekend ‘de weg van de goden’, wat ook klopt, want net als in het oude Griekenland geloofden de Japanners in meerdere goden, deze noemen ze de Kami. Het is ook een natuurgodsdienst waardoor veel zaken gelinkt kunnen worden aan de goden zoals bijvoorbeeld een boom die in een speciale vorm groeide een god kon zijn. Naar verloop van tijd werden deze goden wel menselijker, waardoor men mythen over hen kon schrijven. Er bestaan twee geschreven bronnen waarin deze mythen, zoals deze hierboven, zijn opgeschreven: de Kojiki en de Nihonshoki tijdens de 8ste eeuw voor Christus. Vele verhalen bestaan in verschillende versies maar meestal zijn de verschillen niet super groot.

13

Filosofie Shintoïsme is een natuurgodsdienst zo zijn hun goden verbonden aan natuurlijke zaken en fenomenen.

Hun filosofie kan ik eigenlijk het best omschrijven als go with the flow want alles wat gebeurt is volgens hun de bedoeling, dus stel u nu voor ge hebt haast ma der valt net nen boom voor u op de weg. Ik zou natuurlijk vloeken en mij kwaad maken maar een shintoïst niet, die zou denken “aaa tree god angry” en zou er gewoon rondwandelen. Eigenlijk best rustgevend toch? Gewoon waarnemen, loslaten en verdergaan. Misschien moet ik dat ook eens beginnen doen. Niet kwaad zijn om wat er gebeurt maar kijken naar de nieuwe mogelijkheden die het brengt. (Feeling like boeddha, ja dat mag ik zeggen want het boeddhisme en shintoïsme hebben elkaar beïnvloed).

Heiligdommen Geen grote kathedralen of basilieken voor de shinto’s. Heiligdommen, die men jinja’s noemt, liggen her en der verspreid aangezien deze verbonden zijn aan bepaalde plaatsen. Vroeger droegen mensen deze heiligdommen mee of werden deze jinja’s verplaats aangezien de natuurgoden niet op één plek bleven, een beetje zoals een rivier: steeds in beweging. Maar denk dat na een tijd de mensen het wat gehad hadden met dat sleuren en trekken dus vestigde de kami zich in vaste jinjas’s die men kon bezoeken.

Jinja’s bestaan uit meerdere gebouwen: één hoofdgebouw genaamd honden (woef) en bijgebouwtjes: torrii (als afbakening), chōzuya (waar men handen en mond kan wassen) en shamusho (voor het onderhoud). Deze gebouwen zijn gemaakt van hout en gebouwd in de typische Japanse stijl. Om de heiligdommen te betreden moet je eerst door zo een typische rode Japanse toriipoort. Leuk om te weten: de kleur rood staat in japen voor energie, vitaliteit, warmte en kracht maar ook voor seksueel verlangen (misschien werd er niet alleen gebeden in die jinja’s, hihi).

Het shintoïsme is niet echt een religie maar eerder een levenswijze. Daarom dat het een grote invloed uitoefent op de Japanse cultuur. De kami worden betrokken op alle vlakken van het leven. Als je wil trouwen, wanneer je gaat bevallen of als je gaat studeren. Met andere woorden: je bent nooit alleen. De verering van de goden gaat altijd een stapje verder op de shintofestivals.

Festivals In Japan is het niet zo dat iedereen elk festival viert, vaak zijn deze regio gebonden. De opbouw van festivals is wel gelijklopend, namelijk: Kami Mukae > Shinkō > Kami Okuri of hoe ik het lees “welkom kami > toertje door de stad met de kami > doei kami”. Ik moet wel zeggen dat die japanners wel heel hard van feesten houden want amai zoveel festivals. Zo is er naast nieuwjaar ook nog lokaal nieuwjaar genaamd Dōsojin Matsuri of ook wel het fire festival genoemd aangezien ze alles in de fik zetten. Er is ook het food festival of Daijōsai waar ze niet doen aan de basic wijn en kaas degustatie maar aan rijst degustatie.

Deze klinken misschien al een beetje raar maar geloof mij het wordt nog raarder met Kanamara Matsuri, sounds very fancy maar betekent letterlijk The Golden Penis Festival. Er is dus werkelijk een penisgod die elk jaar in april vereerd wordt en bezongen met de woorden “Giant penis! Golden penis!”.

14

Nog een leuke is Toyohama Tai Matsuri wat eigenlijk tros beiaard is maar met vissen. Elk jaar maakt men daar vissen van 18 meter lang en 6 meter hoog om door de stad te paraderen en tegen elkaar te botsen om dan als grote apotheose ze in brand te steken in de zee (zie net de reuzen verbranding).

En nu?

Het shintoïsme en boeddhisme zijn vandaag de dag nog steeds aanwezig in Japan. Al is de invloed wel ingedamd na de wereldoorlogen. Zo moest de keizersdynastie officieel afstand doen van hun ‘goddelijke bloedlijn’ in 1946. Maar zoals al eerder gezegd is het niet echt een godsdienst, eerder een levenswijze. Ik vind het alleszins zeer boeiend en zou nog zo veel meer kunnen vertellen. Toch vrees ik dat het bij deze soort van introductie zal blijven hier in het Veer aangezien ik al over de 1000 woorden zit en er nog vele andere leuke artikeltjes klaar staan om gelezen te worden.

Koko made, sayōnara!

Jewel Van den Bulcke

15

Yokai: What the f*ck is that Een beknopte opsomming van enkele Japanse mythische wezens of beter bekend als Yokai

1) Tanuki Deze wezentjes zijn een soort wasberen met een veel te groot scrotum (no joke) dat ze gebruiken als wapen of trommel (multifunctioneel wel). In de Japanse folklore hangt het van de periodes waarin de verhalen geschreven worden af of deze pluizeballen nu goed of slecht zijn. Maar meestal zijn het gewoon deugnieten die mensen om de tuin leidden. Ze kunnen zelf van gedaante veranderen maar ook voorwerpen dus never trust a tanuki. Veel japanners denken ook dat veel tanuki schrijnen (tempels) runnen door zich te vermommen als priesters (ik d enk eigenlijk dat de priesters gewoon niet te vertrouwen zijn but okay steek het op de wasbeerhond) Fun fact het personage Tom Nook uit Animal Crossing is een tanuki vandaar de achternaam Nook.

2) Bakeneko Een bakeneko is een kat. Ofja ongeveer, het is een rechtoplopende, sprekende kat met een theedoek op zen hoofd waarom? Echt geen idee man, deze verhalen zijn uber vaag want blijkbaar kan uw geliefde huiskat daarin veranderen als ze meer dan 3,45 weegt, je haar mishandeld of als de staart te lang is.

Dit wezen neemt graag wraak op de mens op een zeer creatieve manier moet ik wel zeggen. De bakeneko is namelijk een gedaanteverwisselaar en blijkbaar is de makkelijkste manier om aan prooien te komen via prostitutie. Das zelf nog ni eens het vreemdste want als er geruchte waren dat je bakeneko prostituĂŠ was gingen de zaken goed (echt booming business). Weird flex but okey.

3) Tsukumogami Dit kan eigenlijk van alles zijn een sandaal, een paraplu, een kussen, etc want blijkbaar als een voorwerp 99 jaar wordt krijgt het een bewustzijn, volgens de japanners dan toch. Deze wezens houden van grapjes uithalen en worden redelijk kwaad als je ze hebt proberen weggooien (zouden de kleren in de think twice haatdragend zijn?). Dus als je je ooit afvroeg waar die ene sok heen is misschien is hij een tsukumogami geworden en loopt ie moppentappend door de straten.

16

4) Wanyūdō Dit is een zeer specifieke yokai. Jullie kennen denk ik wel allemaal Cerberus uit de Griekse mythologie die de hel bewaakt wel in Japan zijn dat een grootte wielen met een mensenhoofd in het midden en die soms is een tripjes maken naar de gewone wereld om occasioneel baby’s te eten.

Aja dat wiel staat ook nog in brand. Ik weet echt niet waar ze de inspo vandaan haalde.

5) Kanbari nyūdō Onze laatste yokai is een perverse geest priester. Pervers denk je?

Wel ja blijkbaar kun je op nieuwjaar in japan beter de deuren en ramen van je wc goed dichtdoen want de kinck van deze weirdo is het begluren van mensen op de wc en dan op hun te blazen of soms lekken. Het is ook niet duidelijk waarom aangezien er niet echt gevolgen zijn na een ontmoeting met een Kanbari Nyudo behalve misschien constipatie.

17

Matsuo Basho haiku’s corner Dark-bosomed clouds pregnant with heavy thunder ...

Come, investigate loneliness!

the water breaks

a solitary leaf clings to the Kiri tree

The cheerful-chirping cricket contends gray autumn's gay, contemptuous of frost The butterfly

perfuming its wings fans the orchid

Pausing between clouds the moon rests in the eyes of its beholders The first soft snow: leaves of the awed jonquil bow low

18

Traditionele en niet zo traditionele

Japanse klederdracht om jóu te cultiveren in deze coronatijden Bij een tekort aan dingen te doen in deze quarantaine-slash-blok, waarom er niet voor kiezen je te verdiepen in (traditionele) Japanse klederdracht? Allé, ik zou dat toch doen. Je grootste idool zou dat toch doen.

Je buurman zijn hond zou dat toch doen. En naast de traditionele kimono-histoire, waarom niet ook een kijkje nemen in het grote scala aan recentere Japanse subculturen? Wel, als jij dat wil– perfect! – want ik zal dit hier aan jullie voorschotelen.

Wafuku (和服) Wie vandaag naar Japan reist, moet niet verwachten de straat vol kimono’s te zien. De westerse klederdracht (of: yōfuku) drong er vanaf de negentiende eeuw binnen, en die ‘westernisatie’ qua kledingstijl heeft zich er sindsdien best stevig doorgezet. (In normale termen: ze gaan er ook naar de Zara.) Toch blijft de traditionele Japanse kledij (wafuku) een belangrijk deel in de levens van vele huidige Japanners. Zoals jullie wellicht weten – sommigen onder jullie waarschijnlijk beter dan yours truly – heeft Japan een rijke (culturele) geschiedenis, en dat spiegelt zichzelf uiteraard in de klederdracht door de eeuwen heen.

Die klederdracht bestaat grotendeels uit een variatie aan kimono’s en gelijkaardige kleden. Nu, “kimono” vertaalt zich naar “iets om te dragen”(als ik Wikipedia mag geloven) en dat is ook ongeveer hoe dit kleergoed is ontstaan: initieel – en ik heb het over de good old days voor Christus – droeg men in Japan één lap stof met een gat voor het hoofd. Mettertijd is die kledij complexer geworden: een geknoopt touw rond het middel, een tweedelige set et cetera.

In de volle middeleeuwen was de zo ontstane kimono nog iets wat de sociale stand weergaf: rijkere Japanners, vooral dames, werden meer bedekt. De welgestelde dames hadden ook vaak een waaier in de hand – alles om zich te beschermen tegen de zon, want een bruin getinte huid gaf aan dat een vrouw aan manuele arbeid deed (en dus niet rijk was). Vandaar ook de witte “makeup”, gecreëerd met behulp van rijstpoeder. Een meer bedekt lichaam zou ook te maken hebben gehad met het afweren van kwade geesten. (Ja, ik heb Spirited Away gezien en ik zou ook liever geen kwade geesten aantrekken.)

Uiteindelijk kwam men tot een hele reeks kimono’s en varianten in allerlei lengtes, kleuren en prints. De kimono, ceintuur (obi) en knoop waarmee de obi wordt vastgemaakt (musubi) varieert naargelang allerlei factoren, van burgerlijke staat tot seizoen tot feestelijke aangelegenheid tot jouw relatie tot een bepaalde persoon wiens feestelijke gelegenheid het is. Vandaag worden kimono’s en gelijkaardige traditionele Japanse kleding vooral gedragen bij feestelijke gelegenheden.

19

Het ultieme toonbeeld van Japanse stijl en verfijning was de geisha. Dit was een soort gezelschapsdame, artieste en/of muze, geschminkt en met een prachtig versierde kimono. Vooral in de acht- en negentiende eeuw waren geisha’s gebruikelijk. Ze entertainden vaak gasten in theehuizen.

Personal rating: 11/10. would accept entertainment.

Enkele stijlen van populaire subculturen in Japan: een selectie Lolita Deze Japanse street style mocht echt niet ontbreken. Persoonlijk snap ik er niets van en ik weet niets over hoe dit is ontstaan – maar het lijkt alsof mensen die van deze stijl houden gewoon doen waar ze zin in hebben en eerlijk, I think that’s beautiful.

Hoe ziet de Lolita-stijl eruit? Denk aan een heel Victoriaanse of rococostijl, maar dan met veel frutsels en korte petticoats. De drie bekendste vormen van de Lolita-stijl zijn de Classic Lolita, Sweet Lolita en Gothic Lolita. Natuurlijk bestaan ook vele andere vormen, zoals bijvoorbeeld de Punk Lolita, Pirate Lolita en Kodana – de mannelijke echo.

Lolita is niet enkel een kledingstijl. It is a way of being. De subcultuur, die pas de term ‘Lolita’ kreeg in de jaren tachtig, wordt gekenmerkt door estheticisme en schattigheid. Ik suggereer NIETS, maar iets doet mij vermoeden dat de roman van Nabokov er vlotjes mee wordt geassocieerd. De Lolita-stijl werd vanuit Japan actief gepromoot met best wat succes wereldwijd.

Personal rating: (ﾉ◕ヮ◕)ﾉ*:･ﾟ✧ Ganguro

et doel van deze fashion trend: zoveel mogelijk op een British Girl™ lijken. Als je denkt dat de nineties in het Westen erg waren (à la Ashley Tisdale, ik wéét dat je die foto’s ooit eens hebt gezien), dan ga ik nu je gedachten veranderen. Een visueel beeld is genoeg: Toch is er mogelijks iets cool aan deze trend: zijn dit badass jonge vrouwen rebelleren tegen de eeuwenoude schoonheidsstandaard in Japan (donker haar, blanke huid, rode lippen, het lichaam goed bedekt)? Aan de andere kant valt de Ganguro-stijl onder de grotere trend gyaru, soms ook gezien als “een overdrijving en oververtegenwoordiging van de Amerikaanse tienercultuur in Japan”. Dat impliceert dan weer dat een westerse schoonheidsstandaard wordt opgelegd.

Personal rating: 4/10. very mixed feelings.

20

De vele op Europese geschiedenis gebaseerde kei-stromingen Dolly kei? Stijl gebaseerd op Europese sprookjesverhalen van o.a. de gebroeders Grimm. Cult party kei?

Gebaseerd op Westerse religieuze artefacten zoals kruisen en bijbels. (Het ziet er niet zo satanistisch uit als je zou denken.) Angura kei? Gewoon gothic. Visual kei? The Cure, maar dan kleurrijker of juist meer zwart.

Honorable mention: Kuroi Niji: stijl gekenmerkt door de POWERFUL combinatie van zwart en regenboog.

Persoonlijk vind ik dit the epitome of tumblr emo – cultureel erfgoed.

Zoals je ziet heeft de westerse fashioncultuur de Japanse kledingtrends niet onberoerd gelaten. Maar na elke generatie komt de volgende, en de jeugd is het nooit echt eens met wat er net voor kwam. De huidige Japanse jongere generatie lijkt wel de “westerse” trends te volgen – welk land niet? – maar er wordt ook meer opgemerkt dat ze vaker teruggrijpen naar de kimono, ook in het dagelijkse leven. Japan is dan ook erg in en dat is mogelijks een reden daarvoor. De ‘modern kimono fashion’ wordt vooral gestimuleerd door de jongere generaties, and once again I think that’s beautiful.

Justine De Rouck

21

De wonderlijke wereld van ANIME

with your local weeb Hoewel velen van ons het niet altijd door hebben, zijn we allemaal ooit in ons leven al eens in contact gekomen met anime. Je gaat me niet vertellen dat jij niet, zoals minstens ¾ van alle mensen die ik ken, de Pokémon themesong uit volle borst kan meebrullen. Toch is er vaak verwarring over wat anime nu eigenlijk is. Als je naar de betekenis van het woord kijkt, is dit een Japans woord dat afgeleid is van de Japanse uitspraak van het Engelse “animation”. Anime omvat dus eigenlijk alle Japanse animatiefilms en -series.

Vaak wordt anime verbonden aan grote ogen, kleurrijke haarkleuren en een eindeloze stroom aan verschillende genres. Van jong tot oud, wie je ook bent, ergens zul je wel iets vinden dat je aanspreekt. Jammer genoeg heerst er een sterke stigmatisering. Hoewel er aparte genres zijn die specifiek seksueel getint zijn (hentai, harem, ecchi) is zeker 95% van alle anime gefocust op volledig andere zaken.

Aangezien de animatiestijl in Japan ontstond rond het eind van de Eerste Wereldoorlog, heeft het een lange tijd gehad om een enorme hoeveelheid aan materiaal te ontwikkelen. De eerste vormen van anime experimenteerden Japanse illustrators met technieken uit het Westen. Deze eerste filmpjes werden in een cinema vertoond, waar de stemmen en de muziek met een live orkest werden gespeeld. Het is pas in de jaren ’60 dat de eerste echte series werden uitgezonden op de Japanse televisie. Dat het zolang heeft geduurd dat anime populair zich kon uitbouwen, heeft te maken met de censuur die het land tot 1947 kende. Vanaf deze werd afgeschaft, was er een opstoot te zien in creativiteit en in innovaties van tekenstijlen. Vanaf de jaren ’80 werd anime als mainstream gezien in Japan, wat zorgde voor een explosie aan nieuwe genres en series.

Als je niet gekend bent met anime, kan het op het eerste gezicht allemaal heel vreemd lijken en sommige mensen zelfs afschrikken. Eén van de redenen hiervoor is omdat in anime vaak niets onmogelijk is.

Het gekste dat je je kan inbeelden kun je waarschijnlijk ergens wel terugvinden. Het is dus ook niet makkelijk om een snel een anime te vinden die je zou interesseren. Gelukkig is your local weeb hier om jullie een stapje verder te helpen in de wonderlijke wereld van anime. Ik zelf heb al meer dan 750 afleveringen anime bekeken in een uitgebreid scala aan genres. Daarom denk ik dat ik jullie hier wel een paar anime ’s kan voorstellen die misschien wel in de smaak zouden vallen.

Hou je van fucked up mind games: Death note Death note is een van de populairste anime tot op de dag van vandaag. Deze psychologische triller verteld het verhaal van een jongen, Light Yagami, die een notitieboekje vindt waarmee hij mensen vanop een afstand kan vermoorden. De serie is een kat en muis spel tussen de politie en Light en zet je aan het denken over wat goed en kwaad nu juist is.

Genre: detective, psychologische thriller Afleveringen : 37

22

Hou je van romantische komedie: Ouran High School Host Club Ouran High is een school waar enkel heel rijke en getalenteerde jongeren heen mogen. Haruhi is een enorm slimme, maar ook armere studente op deze school. Wanneer ze op een dag een vaas van 8 miljoen yen breekt, wordt ze verplicht om haar schuld af te betalen door te werken in een host club, een groep van knappe kerels die hun tijd spenderen door de vrouwelijke studentes te entertainen.

Wat hieruit volgt is een hoop verwarringen en grappige situaties.

Genre: romantisch, komedie Afleveringen: 26

Hou je van epic foodfights (maar dan zonder eten smijten): Food wars!

De makkelijkste manier om deze anime te beschrijven is basically dragon ball of pokemon, maar dan met eten. Letterlijk kookgevechten om de nummer één chef van de school/wereld te worden. Een school waar de enige manier om aan de top te komen, elkaar uitdagen tot kook duels is, maar waar ook een goede portie vriendschap in vermengd is. Geloof me als ik zeg dat het episch is.

Genre: koken, slice of life, komedie Afleveringen: 75 op dit moment (er komt nog een nieuw seizoen)

Hou je meer van films: Your name.

Deze film is niet zonder reden de meest succesvolle animefilm aller tijden. De film volgt een jongen en een meisje die ’s nachts van lichaam wisselen. Op een dag stopt dit echter en blijft de jongen in zijn eigen lichaam. Hij besluit op zoek te gaan naar het meisje waarmee hij van lichaam wisselde en stuit op enkele schokkende ontdekkingen.

Genre: drama

23

Hou je van spelletjes en mysterie: Death parade

Een meisje wordt wakker in en bar waar je wakker wordt een spel moet spelen dat bepaald of je naar de hel of de hemel gaat.

Deze anime is perfect als je iets korter wil bekijken.

Genre: psychologisch Afleveringen: 12

Als je een fan bent van superhelden: Boku no hero academia Op dit moment is deze superhelden anime een van de populairste die er te vinden is. Het gaat over een jongen die in een wereld vol superkrachten (quirks) wil gaan studeren aan de meet prestigieuze superheldenschool. Het enige probleem is: hij heeft geen superkracht.

Genre: avontuur, fantasie

Afleveringen: 88 op dit moment Hopelijk vinden jullie allemaal iets dat jullie een beetje ligt. Maar wees vooral niet bang om zelf ook nieuwe anime te gaan ontdekken. Veel plezier van jullie local weeb!

Luna Lippens

24

GiGi’s Movie corner The Last Samurai The Last Samurai speelt zich af aan het einde van het eeuwenoude Shogun-tijdperk, in het begin van de Meiji-Restoratie (1868-69). Onder de Shogun bekleedden de samoerai in dienst van de feodale heren een belangrijke en eervolle plaats in de maatschappij, maar in de 19e eeuw wordt het feodale systeem steeds meer vervangen door een centralistisch bestuur waarin de keizer een steeds prominentere rol speelt. Japan stelt zich na een tweehonderd jaar lange isolatie opnieuw open voor het buitenland en de jonge keizer laat zich omringen door westers gezinde adviseurs die lucratieve deals slaan met ambassadeurs uit Europa en de VS. Traditionele haardracht, kledij en het dragen van een zwaard (ÊÊn van de privileges van de samoerai) worden uit het straatbeeld verbannen en de opstandige samoerai onder leiding van Katsumoto, zijn de laatste anachronismen die een modern regime in de weg lopen.

Om de gevreesde samoerai uit de weg te ruimen betalen de Japanners veel dollars om kapitein Nathan Algren (Tom Cruise) in te huren die in Amerika gelijkaardige succesvolle campagnes geleid heeft tegen de Indianen. Hij zal het Japanse leger opleiden in moderne oorlogstechnieken en hun de langverwachte overwinning op de krijgers van Katsumoto bezorgen. Kapitein Algren beschouwt zichzelf allerminst als een oorlogsheld maar is een cynische, gedesillusioneerde veteraan die net als Katsumoto zijn eigen principes zag voorbijgestoken worden door toenemend kapitalistisch winstbejag. Alcohol is het enige middel om de brandende herinneringen aan zinloze afslachtingen van weerloze indianen te verdrijven en om zijn verslaving te bekostigen verlaagt Algren zich tot het opvoeren van promotieoptredens voor een grote wapenfabrikant. Ook de opdracht overzee heeft als doel de Japanners warm te maken voor een exclusief wapencontract met diezelfde fabrikant.

Reeds in het eerste, overhaaste gevecht wordt het onervaren leger van de keizer ingemaakt door de samoerai en Algren wordt meegenomen naar hun dorp, diep verscholen in de bergen. Katsumoto is (weliswaar tegen elke samoeraicode in) zo vriendelijk Algren nog in leven te houden omdat hij van hem wat meer zoekt te weten te komen over 'the western way'. En hoewel de dorpelingen aanvankelijk weigerachtig 25

staan tegenover de aanwezigheid van de vijand in hun midden gaan ze hem uiteindelijk aanvaarden en omgekeerd krijgt Algren gradueel respect voor hun cultuur. Hij leert niet alleen de beginselen van de Japanse taal, de zwaardkunst en de kalligrafie maar komt dankzij de filosofie van de samoerai ('bushido' of 'the way of the warrior') opnieuw in contact met zijn eigen oorspronkelijke eergevoelens.

Dat regisseur Zwick als historicus een bijzondere interesse heeft in de Japanse MeijiRestoratie en reeds vroeg een voorliefde voor samoeraifilms ontwikkelde is niet uit de lucht gegrepen. Onder invloed van samoeraigrootmeester Akira Kurosawa creĂŤert hij een innerlijk verscheurde, moreel ambigue held, doordrenkt de gehele film met een melancholisch gevoel van wanhoop en respecteert de onvermijdelijkheid van de fatale afloop. Bovendien getuigt de film van een ongelooflijk respect voor Japanse tradities en gevechtskunsten en van enorme bewondering voor de belangrijke plaats die spiritualiteit, poĂŤzie en de natuur innemen in het dagelijks leven. Filosofie en kunst maken evenzeer deel uit van de opleiding van een krijger als de zwaardkunst. Dat Zwick een historicus is laat zich ook merken aan de deskundige aanpak van kostuums, wapens en de schitterende

decors.

De film stemt in elk geval verder tot nadenken, maar los hiervan overstijgt The Last Samurai alle verwachtingen. De schitterende acteerprestaties van Cruise en vooral Ken Watanabe, de visueel verbluffende fotografie, de magische soundtrack van Hans Zimmer en het ijzersterk scenario staan garant voor een reeks verdiende oscarnominaties.

Giorgi Chimakadze

26

Tussen de Ja-pannen en potten

Zoals vele 12-jarigen had ik enkele jaren geleden ook mijn weeb-fase. Voor degenen die niet weten wat dat betekent: prijs u gelukkig. En zoals jullie wel of niet weten heb ik al mijn hele leven een passie voor bakken (dat kan je sowieso wel aan mij zien haha, ik blijf erbij dat calorieën niet tellen als jij degene bent die ze maakt), maar in deze fase heb ik me voor het eerst ook gewaagd aan koken. Het eerste Japanse recept dat ik ben tegengekomen in een anime was in een aflevering van Fairy Tail, waar de term “ramen” genoemd werd. Pas een maand later ontdekte ik dat ze daar niet effectieve glasramen bedoelden, maar eerder de Japanse term voor noodles zoals wij ze kennen. Dat is echter NIET wat ik vandaag ga maken voor jullie, want daar ging het in mijn vorig food-artikel over, en we moeten toch een beetje creatief blijven. In plaats daarvan ga ik het hebben over een ander populair gerecht, namelijk omurice. Het vergt een héél klein beetje kookskillz maar met deze quarantaine (stfu Liete, I know) zullen jullie vast genoeg tijd hebben om wat te oefenen!

Ingrediënten -

2 teentjes look

-

1 halve ajuin

-

1 wortel

-

1 portie vlees naar keuze (ik gebruik graag gemengd gehakt, + 100g)

-

2 à 3 eieren

-

5 el ketchup

-

1 el sojasaus

-

2,5 el olie

-

Snuifje zout (1/4 tl)

-

Zwarte peper (naar smaak)

•

1 kom gekookte rijst (best basmati ofzo, maar je mag kiezen) 27

Voorbereiding (ja zo fancy zijn we wel) 1) Kook de rijst. Voor de gelukzakken onder ons die een rijstkoker hebben, volg de instructies, en voor de rest even een korte recap: eerst je rijst “wassen” in een zeef met stromend water tot het water helder is, dan in een pan met de juiste hoeveelheid water doen (staat meestal op de verpakking). Doe het deksel erop en zet het vuur aan en wacht af (kooktijd staat ook op de verpakking), weersta de neiging om het deksel eraf te halen en te roeren voor de tijd om is! Als de rijst klaar is, zet hem opzij in een kommetje.

2) Plet en hak de knoflook in kleine stukjes.

3) Snij de ajuin en de wortel in zo kleine stukjes, best niet meer dan 0.5x0.5x0.5 anders gaat de wortel niet gaar zijn.

4) Als je rundsvlees / kip / … gebruikt, snij die dan in hapklare stukjes.

Recept 1) Doe wat olie in een pan op een middelhoog vuurtje, voeg de knoflook toe en laat de knoflook even stoven tot hij lichtbruin begint te worden aan de randen.

2) Voeg de groenten toe en stoof tot de ajuin “doorzichtig” is.

3) Doe het vlees erbij en kook het.

4) Wanneer het vlees gaar is, voeg de sojasaus en de ketchup toe en meng.

5) Doe de rijst erbij en meng, laat kort stoven.

6) Haal de pan van het vuur en doe het rijstmengsel in een kommetje en druk aan. Dit kan je vervolgens omgekeerd op een bord zetten en het kommetje voorzichtig verwijderen. Als alles goed gaat zou je een “halve bol” aan rijst met groenten moeten hebben, maar maak je niet teveel zorgen als dit niet perfect is.

7) Doe de eieren in een kommetje en klop los met een vork. Voeg zout en peper toe.

8) Doe olie in een (pannenkoek)pan en giet het eiermengsel er voorzichtig in. Het aantal eieren hangt af van de grootte van je pan. Bak het op dezelfde manier als een pannenkoek, het is de bedoeling dat je een soort “eierenpannenkoek” krijgt (een omelet dus, enkel wat dunner).

9) Doe de omelet voorzichtig over de rijst en als je genoeg vertrouwen hebt in je kookskillz kan je de randen van de omelet proberen onder de rijst te proppen.

10) Maak een tekeningetje met ketchup op de omelet en klaar is kees!

Klinkt moeilijk, is het echter niet! Dit recept kan gemaakt worden als ontbijt, middageten en avondeten, en wat mij betreft ook als midnight-snack. Je moet zelfs geen stokjes kunnen hanteren, een lepel volstaat Veel succes en itadakimasu!

-

Liete

28

Weetje tussendoor

Naast zout, zuur, zoet en bitter is er nog een 5de basis

smaak namelijk Unami. Unamie betekend “heerlijk” of “hartig “ in het Japans.

Het is gevoelig voor glutamaat dat zoet en zuur versterkt .

Unami konmt dan ook voor in etenswaren waar die stof veel in aanwezig is

zoals tomaten, kaas, champignons en zee-

wier

29

Japanse kunst, een verborgen schat

(aan inspiratie) Het land van de rijzende zon dat bekend staat om haar kersenbloesems, de drukte van de grootsteden zoals Tokio en contrasten tussen oud en nieuw, kimono’s, sushi, Mount Fuji, de typische architectuur enzovoort. De algehele natuurpracht die er bestaat en de spijtige natuurrampen die er zich voordoen, vormen onder meer de inspiratie voor de Japanse kunst. Daarnaast vormde boeddhisme een andere belangrijke inspiratiebron, maar ook het dagdagelijkse leven kon een inspiratiebron zijn.

De Japanse kunst vormde daarnaast echter zelf een inspiratiebron voor vele bekende Westerse artiesten zoals Vincent van Gogh (zie afbeelding hiernaast Courtisane (naar Eisen)) , Edgar Degas, Tissot, Monet en Manet om slechts enkele te noemen. In dit onderdeel gaat echter de echte Japanse kunst aan bod komen. De grote diversiteit aan Japanse ‘kunststromingen’ maakt het echter moeilijk om een volledig overzicht weer te geven. Naast het weergeven van de kunstvorm die de diepste impressie naliet op onder meer Van Gogh, zal er dan ook worden ingegaan op ietwat onverwachte kunstvormen.

Ukiyo-e kunstwerken: “prenten van de vergankelijke wereld”.

Ukiyo-e was de kunstvorm die een duidelijke inspiratie vormde voor onder meer Van Gogh. Dit zien we onder meer terug in de heldere en scherpe kleuren, en de omlijningen. Dit zijn beide kenmerken van de Ukiyo-e kunstwerken. Daarnaast behoort ook het vermoedelijk meest bekende Japanse kunstwerk hiertoe, “De grote golf van Kanagawa” door Kasushika Hokusai (1830-1831). Dit werk maakte deel uit van een reeks van 36 kunstwerken, maar wat is Ukiyo-E nu eigenlijk?

Ukiyo-e is een vorm van houtsnede die de weerspiegeling vormt van de stedelijke cultuur in de Edo-periode. Ukiyo-e kende dan ook zijn bloeiperiode van de zeventiende tot de negentiende eeuw. De kunstvorm kende een lange geschiedenis waarbij de wortels lagen in de fuzokuga of de schilderkunst. De thema’s en stijlen komen dan weer voort uit de Yamato-e. Dit waren schilderingen van seizoensvoorstellingen, beroemde plaatsen en beelden van jaarlijkse gebruiken.

Dit past bij de cultuur van de Edo-periode. Ontspanning en vertier stonden hierbij namelijk centraal. De thema’s gaan dan ook verder dan de natuur en verhalen. Zo stond ook het stadsleven 30

en het erotische centraal. Met het erotische worden hier ‘mooie vrouwen’ of bijin bedoeld. Wat werd beschouwd als bijin kon echter sterk verschillen.

Ten slotte kan er nog worden gezegd dat in het creëren van ukiyo-e kunstwerken veel tijd kroop.

Gelukkig waren er desalniettemin veel kunstenaars die deze kunstvorm hanteerden waardoor we vandaag de dag van deze kunstwerken kunnen genieten. Mogelijk worden de creatievelingen onder ons, net zoals Van Gogh, er zelfs door geïnspireerd.

Shodo (kaligrafie): “de weg van het schrijven”.

De Japanners namen de Shodo kunstvorm over van de Chinezen samen met het Kanji schrijfsysteem. Dit schrijfsysteem maakt gebruik van ideogrammen om taal neer te tekenen. Vanaf de zesde eeuw A.D. maakte men ook in Japan gebruik van dit Chinese systeem. In de beginfase bleef het beperkt tot de Boeddhistische monniken en de elite aan het hof om pas eeuwen nadien ook door het gewone volk opgepikt te worden. Desalniettemin had het een fundamentele invloed op de Japanse cultuur en vanaf de negende eeuw groeide het uit tot een zeer belangrijke kunstvorm. In die mate zelfs dat ze behoort tot de hogere kunsten.

Waar in Europa vaak aan kaligrafie wordt gedaan met een pen en inkt, worden de karakters in Japan werkelijk geschilderd. De schrijver/ schilder schildert als het ware met zijn hele lichaam. Kaligrafie wordt zowel beoefend voor de esthetische kwaliteiten als voor de geestelijke oefening. Ze brengt namelijk geest en lichaam discipline bij.

Verschillende stijlen zijn hierbij te onderscheiden waaronder de sōsho of het sterk cursieve schrift dat soms bijna onleesbaar is (de stijl links op de afbeelding). De andere twee meest bekende stijlen zijn Kaisho of gewoon schrift (rechts op de afbeelding) en gyosho of semi-cursief schrift (in het midden op de afbeelding).

Theeceremonie: 茶道 さどう of 茶の湯 ちゃのゆ, "weg van de thee".

Wanneer we het woord ‘kunst’ horen, denken velen onder ons direct aan schilderijen. De eerder genoemde shodo zou hier nog enigszins mee gelinkt kunnen worden, maar kunst gaat veel verder dan dat en de theeceremonie is hier een voorbeeld van. De theeceremonie houdt een serie van vooraf bepaalde handelingen in die na elkaar worden verricht. Het doel hiervan is om optimaal te kunnen genieten van de thee.

Deze theeceremonie houdt de verscheidene tradities die Japan rijk is, in stand. Het speelt onder meer ook een belangrijke rol in het Zen Boeddhisme.

31

De thee die hierbij centraal staat is de populaire Matcha-thee. Deze werd in eerste instantie meegebracht uit China en in het begin gebruikt om medicinale redenen. Daarnaast was thee in het begin ook een luxeproduct. Later werd deze door de verschillende sociale klassen gedronken en niet meer enkel voor medicinale redenen. Het kan ook gelinkt worden met de geschiedenis van de Samoerai. Theehuizen waren, net zoals de kerken in Europa, namelijk een plaats waar geen zwaarden mochten worden getrokken.

Vele van de theeceremonies vandaag zijn geïnspireerd op de praktijken van Sen no Rikyu die door sommigen wordt beschouwd als degene die de ceremonie verhief tot een ware kunstvorm. De theeceremonies gaan door in eenvoudig ingerichte ruimtes waarbij men op een tatami-vloer zit. Veelal zijn er in de ruimtes naast de elementen om de thee te maken, een hangende rol en enkele bloemen. Er bestaan tot op de dag verschillende scholen waar men de functie van onder meer ‘theemeester’ kan leren. Daarnaast kunnen ook toeristen deelnemen aan een theeceremonie. Hierbij is het wel interessant om vooraf eens de regels door te nemen want soms zijn er bijvoorbeeld ook kledingvoorschriften.

Origami: “de kunst van het vouwen van papier”.

Ondanks dat dit vandaag de dag wordt beschouwd als een Japanse kunstvorm kende het zijn origine in China. In Japan groeide het echter uit tot echte kunst. Net zoals bij vele van de voornoemde kunstvormen was ook origami in de beginperiode voorbehouden tot de elite. Papier was toen namelijk nog een luxeproduct. Daarnaast speelde boeddhisme opnieuw een belangrijke rol. Het waren namelijk boeddhisten die papier meebrachten naar Japan en in de beginperiode werd het voornamelijk gebruikt voor religieuze ceremonies. Het kan ook terug gelinkt worden aan de Samoerai. Deze wisselden namelijk pakjes uit versierd met noshi wat een soort geluksbrenger was gemaakt van gevouwen repen papier.

Origami wordt ten slotte tot op de dag van vandaag nog gebruikt bij onder meer huwelijken in de vorm van senbazuru. Senbazuru zijn duizend origami-kraanvogels die worden bij elkaar gehouden met bijvoorbeeld touw. Dit wordt gedaan op huwelijken omdat een Japanse legende zegt dat wie dit doet een wens krijgt. Andere verhalen geloven dat het levenslang geluk brengt en blijdschap.

Het zijn er duizend omdat gezegd wordt dat de mythische figuur van de kraanvogel duizend jaar leeft.

Een niet-exhaustief lijstje van andere kunstvormen.

Zoals eerder reeds werd gezegd zijn er nog vele andere kunstvormen waaronder enkele traditionele, maar ook enkele opmerkelijke. Hierbij moet wel worden opgemerkt dat alle kunstvormen verder zijn op te delen. Zo is bijvoorbeeld de eerder genoemde Ukiyo-e zeker niet de enige vorm van houtsnede die er bestond.

32

Enkele typische kunstvormen zijn onder meer oud aardewerk, keramiek en lakwerk, architectuur, schilderkunst en de beeldhouwkunst. De Samoeraikunst neemt in zekere zin een tussenpositie in omdat ze zowel kan behoren tot de beeldhouwkunst als tot bijvoorbeeld de schilderkunst. Enkele opmerkelijke kunstvormen voor sommigen zijn dan weer bijvoorbeeld anime (zie het artikel hierover) , textiel en Ikebana of de kunst van het bloemschikken.

De Japanse kunst is met andere woorden rijker, interessanter en verrassender dan je zou denken.

Vermits alle musea op dit moment toe zijn, reizen op dit moment verboden is en de verveling bij ons begint toe te slaan, sluit ik af met twee tips: •

Geef “Japanese Art” in op artsanculture.google.com en ontdekt de vele collecties Japanse kunst wereldwijd.

Daarnaast kan je bijvoorbeeld ook virtueel door de gangen van het Tokyo National Museum en het Kobe City Museum dwalen om slechts enkele voorbeelden te geven.

•

Neem de kunst van origami op en vouw er op los. Om jullie op de goede weg te zetten alvast een stappenplan om een kraanvogel te vouwen. Dat je geen vierkant blad hebt, is trouwens geen excuus want er bestaat zoiets als een schaar en voor Japanse origami is een vierkant blad niet altijd nodig. Zijn gedrukte stappenplannen te moeilijk? Geen nood want er bestaan ook veel YouTube-filmpjes van.

--- Jullie kunstliefhebster van dienst, Roos

33

Start to origami: fox

34

Start to origami: zeepaardje

35

Start to origami: hond

36

Lionel is depressief (of toch bijna) Het is weer die periode. Ik heb nogmaals gezegd tegen de scriptoren dat ze een artikel van me mogen verwachten. Waarom doe ik dat altijd? Ik heb een hekel aan ex-praesidium leden die de V.G.K. niet kunnen loslaten en proberen hun invloed te blijven laten gelden maar er is geen Veer uitgekomen sinds 2015 waarin ik geen invloed heb gehad. Misschien ben ik geen haar beter dan de mensen waarop ik commentaar heb. Ik blink uit in commentaar geven om me nadien om te draaien en exact hetzelfde te doen. “Luister naar mijn woorden en kijk niet naar mijn daden,” is advies dat mijn kinderen later enorm veel zullen horen als ik zit te snoepen terwijl zij moeten wachten tot na het avondeten. Waar gaat dit artikel over? Ik heb geen idee. Ik heb nooit een idee waarover iets zal gaan tot ik me achter mijn computer zet en mijn vingers als een dynamo vanzelf beginnen te werken. Ik lag onlangs in mijn bed te denken waarover ik in godsnaam zou kunnen schrijven. Ik dacht een idee te hebben maar ik was te lui om uit mijn bed te komen en het neer te schrijven in het notitieboekje naast mijn bed. Je weet van jezelf dat je een pretentieuze klootzak bent als er een notitieboekje naast je bed ligt voor plotse ingevingen. Alsof een ingeving het waard is om neergeschreven te worden voor latere reflectie. Hier volgt een kleine selectie van ingevingen uit mijn notitieboekje die op het moment van schrijven kraakhelder leken en bij ontwaken geopenbaard werden voor de wartaal die het is. “ben ik een hond misschien?” “Waar was je in 2020?” “We zijn Lionel niet aan het indoctrineren, hij is gewoon vreemd.” “Weet je hoe moeilijk het is om 23 te zijn en anderen te vinden die begrijpen wat het is om kalend te zijn.” Dus, ik was te lui om recht te staan. Ik had een beter idee. Ik zou de afstandsbediening van mijn televisie op de grond leggen, op die manier, als ik ’s ochtends uit mijn bed kom, zou ik verbaasd zijn over de afstandsbediening op de grond, mijn brein zou zich automatisch de geniale ingeving herinneren en ik zou kunnen beginnen schrijven. Het liep een beetje anders uit. Eerst en vooral, ik heb de afstandsbediening gebroken nadat ik er per ongeluk op gesprongen ben. Daarna vroeg ik me af waarom er in godsnaam een afstandsbediening op de vloer lag.

Daarna kreeg ik een geniale ingeving om te schrijven over iets, ik zou een kortverhaal schrijven over een afstandsbediening op pootjes die de meest geweldige avonturen beleefde wanneer zijn TV-verslaafde eigenaar eindelijk in slaap viel en telkens probeerde om in het holst van de nacht zich terug te verplaatsen naar waar hij is achtergelaten. Het zou een beetje zijn als Toy Story maar dan met willekeurige huishoudapparaten.

37

Isolatie is saai en moeilijk en werkt op mijn zenuwen en mag dan wel eens bijna gedaan gaan zijn, dank je wel. Er zijn zoveel dingen uit een of ander vorig leven dat ik mis nu ik mijn dagen slijt op een kamer van 28 vierkante meter, wat al bij al best nog groot is voor een studentenkamer. Voornamelijk menselijk contact is een van de zaken die ik het meest mis. Voornamelijk fysiek contact. Voornamelijk fysiek contact met vrouwen, oké. Op mijn dieptepunt heb ik twee waterballonnen gevuld en er kersen op gelijmd zodat ik kon doen alsof het borsten waren. Dit moet ongeveer dag drie geweest zijn. Daarna is het eigenlijk enkel maar in stijgende lijn geweest voor Lionel Etienne Michel Olieu. Ik heb mezelf een schema aangeleerd, een structuur, sommige mensen noemen dit: een routine. Ikzelf was er wereldvreemd voor, werkelijk nog nooit gehoord van het concept. “Routine” kan volgens mij het best uitgelegd worden als volgt: een schema dat de mens verwerkt in zijn of haar dagen, dit zorgt ervoor dat de dag sneller voorbij gaat, alsook kan het rust brengen bij bepaalde mensen.” Elke dag hetzelfde? Godverdomme! Dat klinkt verdomd saai. Mijn halfslachtig in elkaar geflanste routine zag er als volgt uit: opstaan tussen negen en tien, dit is vroeg voor mij, dit is wat ik benoem als: “vroege ochtend.” De waterkoker in het stopcontact steken. Terwijl het water broebelt tot zijn kookpunt maak ik mijn bed op met een militaire precisie. Ik wil niet stoefen maar, op eender welk moment tijdens de dag ziet mijn bed er strakker uit dan het gezicht van Jacky Lafon. Er is nergens een plooitje te bespeuren. Nadat het water gekookt is schenk ik het uit in een tas met een dik gelegd bodempje poederkoffie. Terwijl de koffie een beetje afkoelt rol ik een sigaret. Daarna ga ik melancholisch uit de ruit staren met mijn koffie en sigaret. Ik ga mezelf eens moeten leren dat melancholisch uit de ruit roken veel meer effect heeft tijdens wat daadwerkelijk de vroege ochtend is. Tegen kwart voor elf heeft melancholisch uit de ruit roken al meer dan de helft van zijn existentiële charme verloren. Get your shit together Lionel, je moet echt nog veel leren om een betere pretentieuze klootzak te worden. Tijdens deze momentjes waarbij ik uit de ruit rook leer ik veel over mezelf. Het laatste dat ik geleerd heb is dat ik een zeer beknopte verteller ben. Jullie hebben het misschien al gemerkt in dit artikel. Geen enkel woord is er te veel aan. Ik kan perfect hoofdzaak van bijzaak onderscheiden.

Details zijn overbodig. Jullie weten net zo goed als mij waar dit artikel over gaat omdat het zodanig duidelijk geschreven is. Als laatste ga ik kakken.

Corona is moeilijk omdat ik eerlijk gezegd niet zeker weet of dat dit de meest stabiele versie of juist de meest onstabiele versie van mezelf ooit is. Ik sta op rond een deftig uur, ik vul mijn dag met productief zijn, tussendoor laat ik mijn creativiteit wat los door te schrijven of te tekenen, ’s avonds durf ik al eens een wandeling maken of een film kijken. Is dit hoe ik ben zonder de constante lokroep van een overdaad aan alcohol? Jezus Christus, ik ben een verdomde saaie mens nuchter. Of misschien heeft corona mij gewoon getoond dat er bepaalde patronen waren in mijn gedrag en mijn levensstijl dat moesten veranderen. Tenslotte, er wordt van mij ver38

wacht dat ik volgend jaar ga werken. Dat ik leerkracht word en andere tieners stuur in hun leven. Hoe in godsnaam ga ik dat doen als ik zelf niet eens weet waar ik naartoe wil? Hoe moeten mensen naar mij komen om hulp als ik mezelf al niet kan helpen om een ontbijt klaar te maken dat bestaat uit meer voedingswaarde dan nicotine en cafeĂŻne?

Misschien mis ik sociaal zijn niet zo veel als ik dacht, ik ben blijkbaar een veel betere huismuis dan ik ooit van mezelf had verwacht. Misschien mis ik op cafĂŠ gaan niet zo veel omdat ik er toch altijd te veel geld verloor om me nog minder te herinneren. Misschien mis ik festivals niet omdat ik me nooit echt helemaal op mijn gemak voel in een grote groep mensen. Ik weet het allemaal niet. Het enige waar ik zeker van ben is dit: hoe langer je bent weg geweest, hoe leuker het is om te hervallen.

Ik kijk er naar uit om jullie allemaal terug te zien,

Lionel Olieu

39

Ode aan de friet Na bijna al twee jaar het merendeel van mijn tijd in Belgie door te brengen, durf ik langzamerhand wel te stellen dat ik me vrijwel ingeburgerd voel. Ik ben namelijk Nederlander (‘Hollander’, whatever you want to call it), geboren en getogen in het koude kikkerlandje. Nu, deze realiteit waarin we ons nu bevinden is onbegrijpelijk, het raakt ons allemaal. Om met hangende pootjes terug te moeten gaan naar Rotterdam, en weer terug te gaan wonen bij mijn ouders was een klap in het gezicht. Het voelt alsof mijn kort opgebouwde leven in Gent opeens op pauze is gezet. Ik mis mijn vrienden, de Blandijn, de abdijtuin en nog veel meer andere dingen. Maar iets wat centraal stond in mijn Gentse leven, iets dat zo stereotypisch Belgisch is, waar ik vanaf dag 1 al verknocht aan ben, is de Belgische friet. Oh GOD wat mis ik de frituur.

Om mijn gemis te uiten, zal ik over mijn top vijf favoriete frituren in Gent hieronder vertellen. Ik besef dat het raar klinkt, een Hollander die Belgen gaat vertellen naar welk frietkot ze moeten gaan, maar dit is eerder een manier voor mij om om te gaan met de heimwee. Hier gaan we. We’ll meet again, fries.

5: Frituur op de Pensmarkt Ik herinner me de kennismaking met deze frituur alsof het gisteren was. Nina en ik liepen door de stad Gent, we waren net goed bevriend geworden. Ook al woonde ik er al een tijdje, ik begaf me vooral in het studentencentrum, dus de stad Gent was vrijwel onbekend terrein.

We hadden allebei trek, volgens mij was het tussen de lunch en het avondeten in. We besloten een bakje friet te halen, bij een voor mij onbekende frituur. Op de Pensmarkt was een klein hokje te zien met een enigszins norse man. Na het bestellen van een middel bakje met stoofvleessaus en mayonaise, konden we het aan een statafel opeten. Mensen, het ziet er een rare frituur uit en de man is niet extreem vriendelijk, maar de friet!!! Zeker de moeite waard.

Niet te krokant, niet te zacht, genoeg zout en de sauzen waren heerlijk. Een minpuntje is dat er niet heel veel snacks aanwezig zijn, dus als je graag nieuwe dingen probeert ben je hier 40

niet op je beste plek. Ik raad jullie zeker aan om er eens langs te gaan, indien je je rondom de Pensmarkt bevindt.

4: De kraanlei Frituur de kraanlei. Met twee vriendinnen van mijn geboortestad bezocht ik Gent in een weekend. Ze wilden de traditionele Belgische friet proberen, heel begrijpelijk. Toentertijd kende ik weinig frituren, dus op Google Maps vond ik Frituur de kraanlei. Enorm centraal gelegen, om het hoekje van de Gravensteen. Met zijn drieen liepen we naar binnen en het interieur was feestelijk en kleurrijk. De eigenaars waren enorm gastvrij en herhaalden graag hun woorden als wij het weer eens niet goed konden verstaan (komt vaker voor dan je misschien denkt!). We bestelden alle drie een kleine portie, en wat hebben we enorm veel gekregen!

Niemand van ons kreeg de friet op. De snacks waren ook lekker, er was ruime keuze, maar persoonlijk denk ik dat hun sterkte ligt bij de friet. De friet was iets dikker dan normaal, maar heerlijk zout en de aardappel heeft een duidelijke smaak. Deze frituur staat op nummer vier omdat de eigenaars vriendelijk waren, de friet een echt karakter heeft, en het precies in het centrum gelegen ligt.

3: De Gouden SatĂŠ Hoef ik hier wel iets over te zeggen? Elke ervaring die ik in de Gouden Sate heb gehad is gewoon geweldig geweest. Vriendelijke mensen, dronken gesprekken over niks, en de klassieke julientjes om de avond perfect mee af te sluiten. De friet is niet per se enorm aanwezig, maar dat is ook niet nodig met de lading van saus en snacks en kruiden die eroverheen wordt getyfd. Dit hoeft niet aangeraden te worden voor de Gentse studenten, maar het hoorde wel in mijn persoonlijke top vijf.

2: Friterie de Frietketel Ik begin inmiddels nog meer heimwee te krijgen naar Gent, wie had verwacht dat het kon intensifieren? De Frietketel is een pareltje in de frituurwereld van Gent. Gelegen bij de Coupure in de Papegaaistraat, is het iets verder dan de frituren in het studentencentrum. Maar het is zeker de wandeling of fietstocht waard. Het bijzondere van deze frituur is dat de friet niet in dierlijk vet wordt gefrituurd, waardoor de veganisten en vegetariers onder ons ook mee kunnen genieten. Het menu heeft dus ook veel veganistische en vegetarische snacks, die ook vrij origineel zijn. Het meest verbluffende dat ik meemaakte bij deze frituur was de hoeveelheid friet. Wow. Hier hoef je echt niet bang te zijn dat je niet genoeg krijgt. De smaak van de friet is ook erg goed. Eens dacht ik dat ik de Belgische friet lekkerder vond dan de Nederlandse door 41

het dierlijk vet, bij de Frietketel is deze mythe ontkracht. Het enige minpunt is dat het wel wat aan de dure kant is. Dus sparen, en gaan!

1: ’T Blauw Kot ‘T Blauw Kotje, ik zou er tientallen liefdesliederen over kunnen schrijven. Ik maak geen grap, ik zou huilen als ze dicht zouden gaan. Dit frietkot ligt ten zuiden van het St-Pietersstation. Ik weet niet zo heel goed waarom dit mijn favoriet is, maar ik zal het zo goed mogelijk uit proberen te leggen. Je komt er binnen, staat meestal in een rij (minpunt; maar consequentie van het geliefd zijn bij velen), en geniet van het blauwe interieur. De medewerkers van deze zaak zijn zo aardig, vooral de eigenares, die je altijd begroet met een glimlach. Er is veel keuze bij de snacks, en als je er vaker komt merk je ook dat ze experimenteren met nieuwe, zelfgemaakte snacks. Er is dus ook veel keuze voor de vegetariers onder ons. De friet is gewoon altijd goed. Crispy, smaakvol, niet te veel, niet te weinig, perfect. Neem lekker veel, verwen jezelf bij dit geweldige frietkot. Je verdient het.

Jet van Duinhoven

42

Veer awards (waar iiedereen op

stond te wachten) 1) "Brakste brakker award" voor zij die we meer in de Amber/ovp zagen dan in de lessen

ja, ja elk jaar zijn ze er weer: de brakkers. Die studenten die wel overal verkondigen dat ze geschiedenis studeren maar op raadselachtige manier enkel te zien zijn op examen dagen. Toch vinden wij als scriptoren dat deze specie beloond moet worden met een echte Veer-award want brakheid dragen wij hoog in het vaandel.

Dit jaar is als grootse brakker aangeduid *tromgeroffel* onze kandidaat praeses Dylan dat beloofd voor volgend jaar (grapje eh dylone gewoon beetje bereikbaarder worden haha) maar brakken is blijkbaar iets dat nog mensen goed kunnen want Dylan moet z’n plaats delen met niemand minder dan Ruben Van der Elst! Onze eerstejaars die graag is een pintje drinkt of filosofeert over het leven in de Amber om zijn skank moves nog niet te vernoemen. Proficiat jongens!

Een paar mensen visten naast het net onder wie jullie scriptor Jewel, ex-cultuur Emiel en just Milan. Volgend jaar beter zeg ik zo.

2) Nachtegaal award Ik zou een top drie kunnen opstellen maar dat doe ik niet. Het volk heeft gesproken en er ka maar iemand bestempeld worden als V.G.K.- nachtegaal en dat is het icoon dat men Rutger De Groot noemt. Zijn versie van krambamboelie liet vele hartjes overslaan dus het zo niet meer dan schandalig zijn hem deze award te ontzeggen. Rutger, wij kijken alvast uit naar het horen van die satijnen stem van jou op een volgende cantus! Allen daarheen.

3) Gouden toekomst De ietwat oudere leden zullen misschien de kans niet gehad hebben om onze nieuwe garde beter te leren kennen toch kan ik jullie verzekeren dat het één voor één schatjes van patatjes zijn. Onze reis van volgend jaar, de enige echte Astrid Pype, is bevonden als Gouden toekomst ondanks iemand z’n antwoord ‘the gutter awiats all’ denk ik dat Astridje een waardige winnaar is. In haar kielsoog bevonden zich Liete, Justine en Quinten ook aan hun dikke proficiat, jullie bollbozen.

Verder zou ik nog graag de persoon bedanken die ‘Jewel in haar nieuwe richting, you go girl’ antwoorden (u a real one).

4) Meter peter Elk jaar opniuew, nieuwe bange gezichtjes, die grote unif! Help! Gelukkig zijn er toch die studentenverenigingen die je met open armen ontvangen plus na het invullen van zo een klein papiertje krijg je al zo een leuk persoon aan je toegewezen. Ook zij verdienen credits en wel blijkbaar als je 43

meter Babs Rosseel is ben je echt een gelukzak want zij is onze grote winnaar! Ik kan alleen maar je latere real life metekindjes benijden met zo een top meme. Gelukkig is Babs niet onze enige topper nee nee onze granny’s Jeroen en Adeline zijn ook bestempeld als de redders in nood van bange eerstejaars. Uit naam de veer redactie: DIKKE MERCi! Natuurlijk mag ook de alvader der peters niet vergeten worden namelijk: Jelle De Groote! The one and only V.G.K.-peter, we love u and miss you Jelle!

5) Gouden pen De award met de meeste eer aangezien deze over ons geliefkoosde boekje gaat. Het Veer zou immers niet kunnen bestaan zonder zijn schrijvers, dus eerst een groot applaus voor al onze schrijvers van dit jaar *klap klap klap klap*. Toch kan er maar een iemand uit de bus komen als winnaar en dat is Celine! Jullie scriptor die van day one zorgde voor mooi gebundelde literatuur om jullie leeshonger te stillen. De tweede plaats wordt gedeeld door drie knappe koppen Lynn De Palmanaer, Justine De Rouck en Jewel Van den Bulcke hopelijk de volgende jaren meer van dat!

6) Blandino award Dankzij Linde Ganne’s arikel in het vorige veer weten we exact wat een Blandino een Blandino maakt. Deze award kon uiteraard alleen maar in de wacht geslepen worden door zo een langharig gespuis. Dit jaar is dat niemand minder dan onze praeses Jona Devos! Dubbel en dik verdient ook al heeft de trabla het tweedsemester u bips moeten missen door allerlei bijkomstigheden. Jona zijn trouwe gevolg, preasidium 2019-2020, werd ook nog genomineerd en daar mogen we trots op zijn (het KMF ook maar die moeten maar voor hun eigen awardshow zorgen, excuses) 7) Marchmellow Ten eerste: JA OKE IK HAD MARCHMELLOW VERKEERD GESCHREVEN NO NEED TO POINT IT OUT LIKE THAT, JULLIE VERDOMDE TAALNAZI’S. Nou nu dat eruit is kunnen we naar de uitreiking gaan.

De Marchmellow-award is een meervoudige award waarom? Omdat deze mensen het verdienen eens in de awards gezet te worden. Niet om hun capaciteit om snel adjes bier binnen te werken of voor het groots aantal verovering maar puur om hun sprankelende persoonlijkheid en grote hart (auwwww). Uw marchmellows van 2020 * spannend* *zeer spannend* *ultra spannend* Ines Decoodt, Jet Van Duinhoven, Liete Bekaert en Jewel Van den Bulcke!

Keep up the good work girls plus ik hoop dat dit antwoord genoeg is voor de participant die zich afvroeg of er lieve mensen zijn in de V.G.K. 8) Dahm gurl award Schoonheid is inderdaad subjectief Anoniempje daarom dat het dus perfect oke is om deze vraag te stellen. Plus wie krijgt is niet graag het complimentje dat je er goed uitziet? Wij, de scriptoren, strooien deze complimenten rond zoals de paashaas zen eieren al zal voor onze winnaar het complimentje maar van 1 komen aangezien onze eigenste scriptor Celine de award aanslaat.

44

Be-YOU-tifull I said it aint taking it back hahaha andere schone jonkvrouwen aan het V.G.K.-hof zijn Milla, Laura, Justine en Josephine. WIj zijn er van overtuigd dat jullie even skeune zijn vanbinnen als jullie uiterlijk doet vermoeden.

9) Dahm Daniel award Ja ja ook tussen onze jongens zitten enkelen binken. Onder hen reken we Alexander Van Gelder, Rutger de Groot (toonbeeld van Blandino), Ruben Van der Elst en Wout Renders toch kan er maar een bekroond worden met een echte dahmm en dat is niemand minder dan onze duurzaamheidsverantwoordelijk Jonas Istace. Nog nooit was ‘Go green’ zo hot (nu snap ik wel hoe hij aan al die kleren bij de inzameling kwam ; ) ). Daarom eindig ik graag met zijn motto: WWGD (What would Greta do?).

10)

Nicole en Hugo award

De liefde! ‘t Is toch schoon eh (ni dak er veel van weet ma da zegt men toch). In tijden als deze is liefde meer dan nodig want het is niet makkelijk zo alleen in ons kot. Vooral voor die verliefde tortelduifjes die elkaar hebben moeten missen of de duifjes die elkaar nu zo beu zijn als koude pap.

Ook onze V.G.K. telt enkele van deze love birds toch kan er maar 1 echt Nicole en Hugo duo zijn, zo onafscheidelijk, en dat is niemand minder dan Babs en Valentine (of korter Babentine)! Na hun volgen Dylan en Jet samen met Lynn en Sebastien al moet ik bekennen dat Tequilla en zout ook een prachtig duo vormen.

11)

Mom award

Die ene persoon die je haar vasthield toen je moest kotsen of die je na een wilde nacht veilig thuis afzette of je die gemiste lesnotitie ’s doorstuurde. Deze mensen zijn helden, ‘t is ook voor hun dat ik om 8u klap aan men deur (ook voor de zorg enzo hoor). Zijn zijn de mannen of in dit geval vrouwen die de gas doen branne. Emmy en Jet jullie zijn echte moederkes. Congratz.

Dus mensen als het nimmer gaat je weet wie je moe gaan zoeken en moest je deze twee leukersts niet vinden, liete en Emma kunnen er ook wat van.

12) De "Jewel award" voor die vriend(in) die je niet alleen mag laten met cava of andere drank Deze award is niet voor niets vernoemd naar onze eigenste scriptor, Jewel Van den Bulcke. Met haar zotte avonturen kunnen we een heel Veer vullen! Zo heeft het volk gesproken en besloten dat Jewel haar status als zatte fles nog niet kwijt is. Bij deze proficiat Jewel, you did it again honey!

13)

Celine award voor grootste wildplasser

Soms gebeurd het wel eens dat je tijdens een nachtje Overpoort of een gekke, uit de hand gelopen receptie beseft dat je blaas schreeuwt om een toilet maar helaas is er geen in zicht. Dan doe je maar het enige wat je op dat moment kan doen, nee, niet ophouden, wildplassen! We all do it and we’re not proud of it, maar één persoon maakt zich hier blijkbaar dikwijls schuldig aan, bij de45

ze heeft wederom de naamhouder van de award het aan haar been, proficiat aan de andere wederhelft van het scriptorenduo, Céline Baudewijn! Keep avoiding them gasboetes.

14)

De "Gossip Girl award" voor de roddeltantes/nonkels onder ons XOXO

Roddelen zit in onze natuur, en deze gaat vaak als een lopend vuurtje rond binnen de Blandijn.

Alhoewel we hier allemaal wel een beetje schuldig aan zijn is er toch een duo boven water gekomen die volgens de stemmers onder jullie de ultieme gossip girls zijn, Rinkse Besauw en Laura Vanderhaeghen (ze heeft haar bijnaam van ‘gossipschacht’ niet gestolen), proficiat honey’s.

15)

Meme award

Moest binnen 20 jaar de examenvraag ‘verklaar het gebruik van meme’s bij het uiten van gevoelens tijdens de corona-crisis van 2020” opduiken, zou het me niet verbazen dat zelf een paar van onze historici hier zonder probleem op kunnen antwoorden. Onze generatie communiceert met elkaar via beeld. Het feit dat we een speciale groep genaamd ‘uGent geschiedenisspam 2.0 revenge of the historians’ hebben, ondersteund dit alleen maar. Toch kan er maar 1 meme-king zijn en dat is…Quinten Lelie! Jij hebt je waardig genoeg getoond om deze titel op jou te nemen. In je schaduw staat, je waarschijnlijk trotse V.G.K.-peter, Jeroen Petit who’s profile pics we stan. Op een licht drafje volgt nog Giorgi Chimakadze want wees eerlijk wie genoot nu niet van kamp V.G.K.?

16)

Gij-zijt-zeker-de-grappiste-thuis award

Dames en heren smeer die lachspieren maar als je u in het gezelschap van deze drie heren bevind want zij zijn bevonden als de grootse moppentappers. De eerste plaats is natuurlijk weggelegd voor Lionel Olieu die zichzelf om schrijf als wannabe comedian en soms eens optreed in HUIS. Maar blijkbaar kunnen enkele van onze eerstejaars er ook wat van want ook Warre Deganck en Ruben Vander Est konden ook enkele stemmen onder hun naam schrijven. Jullie mopjes gaan meer dan welkom zijn eens deze k*t periode voorbij is.

17)

Impasta award

Ik hoop dat iedereen de humor van deze award inzag hahaha want ik vond het alleszins zeer amusant. Want, lieve vriendjes, onze vereniging is blijkbaar zo populair dat zelf mensen van andere richtingen lid worden. Isda ni straf? Deze indringertjes zijn met veel liefde en open armen ontvangen daarom dat ook zij een awardje krijgen om extra te benadrukken hoe welkom ze zijn. Het volk heeft gesproken en de grootste ImPASTAs in de V.G.K. spaghetti zijn Emmy Clarisse en Valentine De Canniere. Keep o blending!

18)

Beste cafe award

Dit zal voor niemand als een verrassing komen, maar de Amber blijft het café bij uitstek voor ons historici in spé. Vele zatte verhalen hebben zich in dit kleine rode cafétje afgespeeld en we zou-

46

den het niet anders gewild hebben, hou jullie maar klaar voor nieuwe Amberverhalen van zodra we terug uit ons kot mogen!

Voor de volgende 3 awards heeft elke scriptor zijn favoriet gekozen uit de inzendingen: 19)

Ik-weet-niet-hoe-dat-gebeurd-is award voor beste Amber verhaal

Well we all know the pink minidress story... Lander had geen outfit voor de barbieboit en had een roze mini-jurkje geleend van een zekere schacht, waarbij hij die avond ook zou verblijven. Nu had hij het koud want echt veel behalve dat jurkje en een laagje make-up had hij niet aan dus gaf zijn kotmadam van de avond hem maar haar jas. In die jas zaten de sleutels van het kot in kwestie, lekker veilig in een binnenzak zou je denken. Not. Lander verdwijnt in de Toverpoort als een goocheltruc maar is niet te bereiken (gsm plat) en komt helaas niet meer tevoorschijn tot de volgende ochtend om 8:30 in de les bij onze alombekende en beminde Boone. RIP slaapplek voor beide Lander én de eigenaar van het kot en het jurkje. The cherry on top: tijdens zijn mysterieuze wilde nacht was hij erin geslaagd het kleedje kapot te maken (niet dat er veel was om kapot te maken, het was echt mini). Moraal van het verhaal: laadt altijd uw gsm op en geen mini-jurkjes meer voor deze rokkenjager.

20)

Braekman en de pinguïn award

Jonckheere die op zijn bureau springt tijdens de eerste les

Toch wel wanneer dat die prof van visuele kwaad was op Jonas en Laura (side note I was there en ik was toen hitler zen schilderijen aant het bekijken hahaha remember it like it was yesterday) 21) Citaat van het jaar award (eigenlijk vond ik ze allemaal wel leuk dus hier een selectie) “ik zeg niet ja ik zeg niet nee, integendeel” “ik wil geen gasboete ik heb maar 3 euro op mijn rekening “ “De meesten mensen spelen als kind in ne zandbak ma Emmy is in die fase blijven steken” “De c in UGent staat voor communicatie”

“Kzit met de patattn” “Milena is een gesteve” “Vrouwen horen thuis te werken” - Jeff Hoeyberghs, omdat het me even terugkatapulteerde naar het verre verleden.

22)

Prof just want to have fun 47

We hebben allemaal wel die ene prof wiens lessen we toch iets liever bijwonen dan andere, of het nu is door hun flauwe mopjes, scherpe opmerkingen of gewoon omdat ze stiekem wel een mooi snoetje hebben waar je heel de les lang over kan wegdromen. Het grootste schatje der schatjes stak er hier toch met kop en schouders bovenuit, Bruno De Wever, proficiat professor, de meeste boontjes zijn speciaal voor u! Maar ook Marc Boone mag niet vergeten worden, aangezien velen onder jullie het blijkbaar toch niet zo erg vinden om om 8u30 in het UFO te staan om Boontje zijn knappe kop te aanschouwen.

23)

Rene vermeir award voor persoon met hoogste fashion gehalte

No one knows fashion like René Vermeir, alhoewel sommigen van jullie wel wat hoofden doen draaien met jullie cheeky looks. De persoon met het hoogsyte fashiongehalte is Jonas Istace! Proficiat mottigen das, keep wearing oversized think twice sweaters, the girls love it! Nu, de eer komt jou niet helemaal alleen toe, aangezien Laura Vanderhaeghen een close runner up is, ook

gefeliciteerd aan jou, Laura. Keep working it . Enkele honorable mentions voor Lionel Olieu en René Vermeir himself, omdat ook jullie naam enkele keer vernoemd werd.

24)

Ronde Tafel award voor de persoon maar meer dan een hoek af is

We kennen allemaal wel die ene (of meerdere) persoon waar soms meer dan één hoek van af lijkt te zijn, de vreemde snuiters in onze vriendengroep waar we ons soms eens zorgen om maken. Ik kan niet anders dan akkoord gaan met de selectie die jullie gemaakt hebben, en aangezien ze allemaal wel enkele vijzen missen lijkt het mij niet meer dan eerlijk om ze toch alle drie eens te vernoemen. Het goud voor deze award komt zoner twijfel toch wel Rutger De Groot toe, steek je haar alsjeblieft niet meer in bleekwater, schat. Op de tweede plaats staat Jewel van den Bulcke, want wie hadden jullie anders verwacht? Een bescheiden 3e plaats gaat naar onze Bachelordaddy, Dylan Rouzeré, omdat hij van tijd tot tijd wel eens aant fotosynthese doet en zich in een vegetatieve staat bevindt.

25)

Plaats-waar-ik-liever-zou-zijn-dan-in-men-kot award

Als ware Blandino’s zijn wij niet vies van gras ondere onze voetjes dus verbaasd het niemand dat de meeste van jullie toch wel het liefst in de Abdijtuin vertoeven, maar ook onze eigenste faculteit, de Blandijn is voor velen the place to be, and I can’t blame you. In tijden van globale pandemieën Is het gemis naar Japanse tuin en de Trabla groter dan ooit. This award is for you, Blandijn, we all miss you.

48

49

50

51

52

Nawoord der scriptoren Hey daar, beste veer-fanaten, Céline hier!

Hoor ik jullie nu denken, “wauw, nog een Veer?”, jazeker! Het is weer zover. Jullie scriptoren hebben weer een fraai boekje voor jullie in elkaar geflanst! Jullie zullen intussen wel al in de mot hebben wat het thema van dit Veer is, en voor die niet zo snuggere snuitjes, het gaat over Japan.

Aangezien ik hier eigenlijk niet zoveel over weet, buiten dat ene vak van yours truly Christian Uhl, wordt dit nawoord helemaal all over the place. Ik ben wel benieuwd hoe het met jullie gaat, daar thuis in jullie kot. Ikzelf ben intussen een wandelende drankorgel, met een ragebol op mijn hoofd.

Nee nee, fopje flauw mopje.

Omdat ik nu niet veel interessants beleef lijkt het mij leuker om een verhaaltje te vertellen.

Er was ooit een bange, angstige eerstejaars, genaamd Céline (true story), en Céline stapte voor het eerst de Sint-Kwintensberg omhoog op zoek naar een gebouw genaamd de Blandijn. Céline naderde het topje van de berg en zag een lelijk, grauw gebouw en dacht “oh nee, dit is het toch niet he?”. Schoorvoetend sloeg ze het hoekje om en werd ze helemaal overweldigd door de mensenmassa die samentroepte aan de ingang van dat lelijke gebouw. Ze was bang, onder de indruk, en harder aan het zweten dan een man van middelbare leeftijd in een hittegolf. De rest van de dag was vrij triest, Céline had geen vrienden, terwijl iedereen intussen al samenhokte met mensen die ze pas 5 minuten kenden. En dan was er het introductiemoment, in dat groot auditorium, Jeanne Wiemer. Eerst lette ze niet echt op, tot daar ineens zo’n vreemd kereltje met een vreemd groen-wit lint vooraan kwam staan. Céline besloot om even te luisteren, aha, oké, een studentenvereniging. “nahh, daar doe ik niet aan mee,” dacht ze toen. Maar wat een speech, en wat een gezellige kerel, dacht ze toen. Céline was best nieuwsgierig nu en besloot om voor het eerst uit haar comfortzone te stappen en gewoon naar die meter/peteravond te gaan.

En nu ben ik hier, na 3 jaar vol liefde en vriendschap binnen de V.G.K. vandaag ben ik dankbaarder dan ooit dat ik die beslissing heb gemaakt, aangezien ik anders veel van jullie nooit gekend had. Ik ben dankbaar voor de zatte Amberavonden, voor uit de hand gelopen pré’s en onvergetelijke galabals. Ik ben dankbaar voor deze Blandino-lifestyle, die toch wel een beetje mijn leven veranderd heeft. Ik ben dankbaar voor alle liefde die ik van jullie heb gekregen, en dat jullie die van mij hebben aanvaard.

Vandaag ben ik dankbaar dat ik 3 jaar geleden dat papiertje heb ingevuld, en die ene avond naar de Amber ben gegaan. En binnen 5 jaar zal ik nog steeds dankbaar zijn, voor deze onvergetelijke 53

studententijd die de V.G.K. mij heeft bezorgd.

Daarom, hou jullie hoofd alsjeblieft nog even boven water, en bereid jullie voor op een episch nieuw academiejaar, want ik ben klaar om terug te geven, voor alles wat ik ooit van jullie gekregen heb.

Love you guys, Xoxo

Jullie meligste scriptor Céline Baudewijn

Nou welll… scriptor twee aan het woord nu, Eigenlijk ben ik best wel trots want ik zie dit veertje als men babytje. Het thema koos ik eigenlijk gewoon omdat ik zelf niet veel wist over Japan en het mijn interesse prikkelde. Vooral de religie en volksverhalen vandaar ook mijn schriftelijke bijdrage aan het veer over het shintoïsme en een introductie tot de yokia. Ik had nog zoveel meer kunnen schrijven want het is echt leuk. Eens ik nog eens in de standaard boekhandel geraak ga ik me zeker een boek over Japanse mythologie aanschaffen. Japan is echt een van de vreemdste plaatsen waar ik al over gelezen heb en dat maakt me blij. De aarde is op zich maar een stipje in het universum en toch wauw wat een diversiteit, vinden jullie dat ook niet fantastisch. Ik vind dat echt wonderschoon hoe mensen zich ontwikkeld hebben en vooral hun cultuur op zo uiteenlopende manieren. Japan mag mij zeker eens verwachten once upon a time (als ik geld heb hhah) Net als vorige keer zal ik ook een quartine update geven over men leven. Wel we zijn nu toch zeker al een dikke twee maand aant quartinen en it sucks want school gaat door en stress stijgt. Ik heb afgelopen twee weken school genegeerd omdat ik denk ik echt op de rand van een depressie zat en ik gewoon alles beu was. Ik wil gewoon studeren in rust zonder al die online crab en men examens maken zodat ze mij is eindelijk gerust laten en ik toch een beetje van de zomer kan genieten. Ik voel mij vooral zeer genaaid door het leven aangezien ik vol moed begon aan 2020 met “omg dit wordt echt mijn jaar”. Op zich begon het wel echt leuk want reisje naar polen, nieuwe richting met leuke mensen het praesdium leven echt zalig en ik kreeg het gevoel dat ik men leven effecief op orde had maar hahah nee daar zijn die stomme vleermuizen. Toch probeer ik niet te hard te klagen want veel mensen hebben het veel zwaarder. Wisten jullie bijvoorbeeld dat in maart alleen al 52% meer gerapporteerde gevallen waren van kinderen in verontrustende situaties? Dat is niet niks dus op zich mag ik niet klagen. Toch mis ik mijn vrienden nog zeer hard ook al heb ik er al een paar gezien in het echt, het pikt toch dat ik hun niet eens goed kan vastpakken.

Voor de rest, aangezien dit het laatste veer is van mij, wil ik gewoon dankbaar zijn dat ik op het veer men stempeltje heb mogen drukken. Om iets groter te zijn dan mezelf en ik hoop dat onze opvolgers er evenveel van gaan genieten.

54

Tot binnenkort hopelijk is Jullie toch wat minder depressieve scriptor Jewel Van den Bulkce

55

ereledenlijst Pro-senioren Linters Adrien De Brabander Jules De Wulf Ivo

Provoost Matthis Rombouts Arno Van Nuffel Lennert Vlaeminck Diethard

Van Roose Robbe

Professoren

Pro-praesidium

Boone Marc

Bitterrijst Gillian

De Jonghe Andy De Kimpe Sébastien

Heirbaut Dirk

Van Bruane Anne-Laure Vermeir Rene

De Palmenaer Lynn

Defauw Amber-Luna

Sympathisanten

Deleye Maxim

Coornaert Lies

Delrue Valentine

De Coninck Fien

Descamps Madelein

De Hemptinne Thérèse

Desmedt Ishka

Heirbaut Michelle

Fieremans Niels

Rousselle Remy

Fieremans Niels Foket Lise Gallet Gaëtan

Peter De Groote Jelle

Huygebaert Shari Peetermans Alex 56

SPONSORS

57

58

59