ALEXBUKARSKI
KetesakaatvoBelfast
Copyright©2025byAlexBukarski
Allrightsreserved.Nopartofthispublicationmaybe reproduced,storedortransmittedinanyformorbyany means,electronic,mechanical,photocopying,recording, scanning,orotherwisewithoutwrittenpermissionfromthe publisher.Itisillegaltocopythisbook,postittoawebsite,or distributeitbyanyothermeanswithoutpermission.
Firstedition
ThisbookwasprofessionallytypesetonReedsy.
Findoutmoreatreedsy.com
Chapter1
ЌЕТЕСАКААТВОБЕЛФАСТ
АлексБукарски
сумсевозелвокенедиевка,какоивогорбачовка,сум севозелвомногуамериканскилокомитиви.имаво
кенедиевкитенекојагризлиевска,аласредензапад, искон,издржливост,неуморст,посебнојаљубамтаа темнозеленабоја,сотаатајновитажолталинија,кога
испуштапареа,когагогледамкондуктеротсосмешната капа,семепотсеќана“строгоконтролиранивозови“.
највеќепосакувавкогаќеиспуштешепареа,ноникогаш
небешетоафилмско,иличувствонемавдекасум некаденадругоместо,илидругаземја,ништоне можешедамезалажидекасумтука,вомакедонија,на
тргнал.самотогашсесили,кенедиевката,натаатраса, имисеслучувадапомислам,одтоаштотаараскантана, ненашминката,прегореналокомотива,шибаше,мислиш
сеоткачилаодвагоните,одсе.етогашмисеслучува…да помислам,декасекојастаницаебитола,абитоланее и…тоаенекојаиграсовремето.битоласеодлага,илине сакамдапристигнамвобитолазоштовозотенајбрз,а веќесумистоштен,желбатадапристигнамепреголема, асумзаглавенвокупето,илисамосопоеденнајчесто намуртенпреостанатбитолчанец.а,вечерва…сепојави твојотсурогат.твојотдвојник.одникадеодништо…се појавихоланѓанецотимикажадекаевобитолапоедна година.меседнавохераклеананеговаталимонадаво пластичнитестолици.
итиќеменаречеш19вековенфантаст,тикојабарем севлечкашпогробовитенареволуционеритеодраниот 20век,дасијаповратишвераташтоникогашнесија стекнала,тикојаменеќемипререкувашдекатитреба идеализам,романтицизам…ќемикажешдекапоедна годинастранецотсевраќавомојотживотименосина
пиво.седимекајцанебоксерот,заедносоќелавирец, којсакадамепосвоивоирска,иседимемурасположен пијам“скопско“мураскажувамнекојаверзијазасебе. сепојависигурнокакоделодпрограмата,порадинекои обврски,нозоштосамопотолкукусовремеоткакоми текнананего.иутреќеодивопелистер.(немезема копилето,ноглупомуедаречам)вечертасјаешемасатана цанебоксерот,заедносодебелатаглупафамилијаштоне прислушкувашедодекајасмудававопширниполитички
целовремемисламнатебе.мисламкакодазборувам
предтебе,зборувамкакотидасимипубликадвајцата окезенистранци,со“скопско“гислушаатмоитеескапади, скопски,битолски,дебармалскитететкицикоипробале дамепатернализираат,скаутитенаразнитецентрина моќкоисеобиделедамеприпитомат…а,јаспрестанавда
пливам,престанамдавесламвобаратасохлориманијаци, исосекоенавртувањеналопаткатадапомислувамбаш
сиразмислувала,атоаесекогаш,колкупомалкусакаш дазвучишнавредивливодотолкуполошо.идојдево тиеусловихоландезот.иирецоткојмепокани,во
ирска,сега,сеповторувамвоовиемонолози.иможе ќеодамвоирскитепрерии,заданеморамдатечитам какотиќеостанешсталоженатапостдипломкакоја пребарува,разместувацвеќињапогробовитенастарите револуционери.ипојдовикајрусинот,икајвладе,и отидовкајсааткулататамумезакажа,едгараланпоод
деканематукаштосекогашдаиспаѓамнегативец.ќе селишамодидејатазабакнеж,кетипокажамдекасум имуннатвоитепродорнипогледи,твоеторенгентско око.воекотнашумотнакафанскатамузика,знаевдека тоаенеповторливаситуација,декаизгубениотбакнеж секогашќемеболи,безразликадалипослебезбројпатиќе
сеебеме.итогашпомислив,декакоганекојтистанува
ми.
колкупатитонамвовертиготонакреветот,ивелејќи какоеможноовадасеслучува,одамнаубедендекабедата
наегзистенцијатаподобросеносисам.исивикамво кафаната,даипризнаам,колкумиемила,икогаги поднаместуванаочарите,какоревизоркаодујп,кога твоетогласче,надетинестимоменти,когагигалкаш цвеќињатакоинегизнаеш,икоисеживизаразликаод
имистанувастравимиселоши,врти,повраќа,може
восекојмоменткакокениодсаутпарк,ситељубовни изјавидагирасипамсоедноповраќањенамојотзовриен стомак.зоштонемададотуркашподалекуодтвоите претходнички,декаќесакашнајпослесамодасиобична девојканекому,датеносинакино,дискоипиво,безда тизборувамногу,бездатеоптоварувасосопствените демони,коивештоќегикамуфлиравоконцептна љубовнописмо.истовременомиселоши,миселоши, посегнувампопивотомидотураш,бипиел,буре,цистерна штоидае,далидаипризнаам,сеуштедодекасимулирам разговори,далидајанамамам,далидајафатамза “јакни“идабакнамдивјачки,агресивно,вокафаната, кајштодоликува.зоштоноќее,светлатамезаслепуваат, зборовитемиизлетуваатодустите,сакамсамодате бакнам,ноистовремено,мисламдеканесумподготвен заова,несумподготвензатебе,несумподготвенда излезамодгрегорсамсаположбатанамојатасоба.но,како штобирекол,мојотновирскипријател,што,искрено мнмипријаешенаСветиотНарцис:„ќетесакаатво белфаст“.бидејќи,убавоибрзопрочита,тероризмотми еединственаивистинскавокација.инејќамдазаврши вечерта,додекагослушамовојлошебенсурфрокбенд, TijuanaPanthers,којсеовиекопилиња,кодасеодбаирот. иништонеможедаиспорачам,иништонеможеда напишамдобро,самонарцистичкомастурбирање,икако волошапоппесна,“тебе“;“твоитеочи“,јассумлоша споменарскапоезија,јаснемамдлабочина,јаснемам прецизенизраз,немамсвежиметафори,немамсилна реченица,немамвистинскиинтересзатебе,госакам самопровевотнаенергиивокафаната,ноќта,тогаш,
којзнаештосемисесмешало,уелбек,“дневник“;lithub, pornhub,томаздравковиќ,даитиханапантерс,мада фака.нокојевиновензоштомистрадализразотсиве овиегодини,додекалежев,воисусовскиположби,додека таткомиприносуваше,парчињаодудинаташтосекрчка воручекотдакажамдалиедоброиспечено,додекајас читав,читав,дуејќисекомеур,вообидот,данапишам пардобризборови.данемипритребаатнаследнатајавна средба,нанекојиденљубовенсостанок,воземјавокоја
несакашникогодасретнеш,вокојкаковоконц-логор гледашнизгодинивекакобезочносемамат,запарче бајатлебсопобајатмармаладисекогашмислеводоваќе
дасакашдапримишодоваатерапија,немадасакашда знаешзахалуцинациите,мислитеисништатананас изгубенитебастардинабившатапотонатацивилизација. но,данезаборавиме,“ќетесакаатвобелфаст“.чудое вистинскокогаразговарамсостранци,какопреживеав воовојмавзолејнаисчезнатитеевреи,воовојград,со луѓекоикогаќеседнамкајмара,дапијамнекојглуп ладенчај,коганеслушамлошсурфрок,еданеможамда поднесамдагислушамслучајнитемуабети.замомент,
овоземскиситнизадоволства.нонакрајотзнамшто
ќеодберешиштоќетиналагатвојатанемилосрдна кантовштина,вопрвоќесеубедишдетермираностана класата.иподоброештоетака,самоштонестанатида мебакнешвокафаната,додекајассесомневамвосебеси, тоанезнамдалиќетигоопростамнекогаш.можедати гиопростамиониепогорниреченици,можесе,нотоа незнам,иако,незнамможесесакамдасилувам,може сесакамдазабрзамкакоштомислидругармишекспир, зоштонезнам,можебитоаштомидотуриодтвоето пиво,тојситенгест,можебешедоволнодаменарани,тоа бешедоволно,когаќепочнамдасезаситувамсоситни пројавинагрижаивниманиезасебе.серазденува,Ihate saturdaynightсеслушанасурфроклинијата.птиците гракаат,ќесакаштаткомидајаукинепретплататана интернет,заданетипишувамваквидолгифејсбукписма. исекогашќестојампомеѓутоанекоераспетие,помеѓу непомирливиотиндивидуализам,да,ранет,ипомеѓу тоаштонавистинамитреба,иако,сонеолиберален речник,какоќемисеисплатисетаинвестиција,зошто одамназнамдекаљубовтанеесамопогледи,бакнежи, можебитоаенајмалиотдел.незнамдалимитреба театаротнагрознатаљубов,незнамдалисумспособенна садомазохизмитенаеднаврскакојасекогашерепресивна, ограничувачка,незнамдалимитребаштоаенепознаница замене.зоштомамкатанаљубовтаедекакаконекоја библија,како„еднакнигасоилјадаодговори“амене митребаатмногудругиработи…незнам,ќегледаме линекогашповторноцвеќињаичаеви,ќегледамели возови,проточниреки,ихоризонтинабескрајот.и тогашвокафанатапомислив,негосакамљубовниот