“Het Volkstejoêter is een soort familie, maar dan mét een professionele omkadering” JOHAN VERMINNEN Zanger en voorzitter van het Brussels Volkstejoêter
| INTERVIEW
Als lid van de raad van bestuur wijst de VUB-rector ook op de organisatie achter Be.Brusseleir en het Brussels Volkstejoêter. “Een organisatie die serieus werkt zonder pretentieus te zijn. Zoals de Brusselaars. Geert is ook iemand die zichzelf zal relativeren, maar tegelijk is hij heel dynamisch. Je moet subsidies zoeken, stukken laten bewerken, projecten uitwerken, een instituut als het Goudblommeke in Papier ondersteunen… Dat is heel wat.” Het Volkstejoêter als geoliede theatermachine – zo kijkt ook Johan Verminnen ernaar: “Wat mij opviel toen ik voor het eerst contact had met het Volkstejoêter, was dat ik te maken
BRUZZ
SPELVREUGDE
kreeg met een groep vrienden, een soort familie. Mensen die alles voor elkaar doen. Die spirit vertaalt zich ook in de spelvreugde van het gezelschap en het is de reden waarom ik me er zelf zo graag voor inzet. Omdat ik nog nooit zo’n familiale kring heb geweten die de zaken toch zo professioneel aanpakt. Het is geen theater van de parochiezaal, hè. Er zitten professionele mensen in de omkadering.” Met founding father Roger Van de Voorde en dit jaar nog Sera de Vriendt zijn er helaas al een paar vakmensen heengegaan, maar Be.Brusseleir is nooit opgehouden met ▼
ook een metaforisch dialect, met veel uitdrukkingen waar je je onmiddellijk iets bij kan voorstellen. Daarnaast is het ook een veruitwendiging van het Belg zijn.” Op tijd en stond houdt Pauwels ook van vaudevilletheater. “In Frankrijk zie je die deurenkomedies nog veel meer dan bij ons. Zelfs op televisie. Het is theater dat zichzelf kan relativeren en dat kan lachen met de wereld, zoals Brussel ook een plek is waar een grap kan, ook al komt er soms chaos uit voort.”
▼
de connectie maken met mensen die die taal nog spreken, of komen uit milieus waar die taal werd gesproken. Je ziet trouwens dat ook andere dialecten zeer aanwezig zijn in de entertainmentsector, met een overdosis West-Vlaams misschien. Er is dus nog plaats voor Brussels. Zeker omdat Brussels niet alleen een taal is, maar ook een gevoel: leive en loete leive.” Enter Caroline Pauwels, die net omwille van de taal bij Be.Brusseleir betrokken raakte. “Aan de VUB hebben we twee fans die al lang betrokken zijn bij Be.Brusseleir. Bestuursleden Tony Mary en Eddy Van Gelder spreken allebei zo sappig Brussels dat ik hun al dikwijls had gezegd dat ik daar jaloers op ben. Zo ben ik een paar keer naar het Brussels Volkstejoêter gegaan en hebben we met de VUB ook eens een voorstelling georganiseerd die enorm in de smaak viel. In 2017 ben ik Brusseleir van ’t Joêr geworden en daarna hebben ze me gevraagd voor de raad van bestuur. Ik spreek nog geen Brussels, maar dat is wel nog altijd het doel.” Vanwaar die ambitie? Pauwels: “Ik heb het ten eerste altijd een dialect gevonden dat heel mooi klinkt. Het is
47