RHAAL VAN

*Ex-partners in zaken en de liefde

*Geboren en getogen Heerlenaren

*Faalden met Happy Food

*Carlos “zou het zo weer doen”

*Jacco kijkt dankbaar terug op leerzaam ondernemersavontuur

In deze rubriek spreken we Heerlense ondernemers, die hun project, winkel of initiatief ondanks alle investeringen, plannen en goede wil niet hebben kunnen laten slagen. Waar ging het mis? En wat zijn de geleerde lessen?

“Gaan jullie weer beginnen?”, klinkt het in het korte moment dat we foto’s maken van Carlos Gubbels en Jacco Schmitt in de Honigmannstraat. Happy Food zit nog (vers?) in het geheugen van de Heerlenaar. De zaak liep vooruit op de tijd, want van blurring hadden we toen nog niet gehoord. Bij Happy Food kreeg je verse groenten van allerlei soorten kwaliteit, lekkers uit het vuistje en je lunchte er in het horecagedeelte, binnen of buiten.

Horecaervaring nam Carlos mee uit De Eetwinkel van Carlos & Thorsten, maar de relatie met Thorsten eindigde samen met de zaak. Carlos komt uit een rasechte Heerlense ondernemersfamilie, die al sinds de oorlog met groente en fruit op de markt in Heerlen stond. Die markt was Carlos een beetje beu. “Het zijn extreem lange dagen: tussen drie en vier in de ochtend gaat de wekker en je bent pas laat klaar. In de winter bevries je zowat. Ik ontmoette iemand uit de horeca en we besloten in 2015 samen ‘De eetwinkel van Carlos & Thorsten’ te openen. Dat vormt de voorgeschiedenis van Happy Food.”

In de doorstart zonder zijn partner kon Carlos helemaal zijn eigen ding doen. “Happy Food zat al vanaf het begin in mijn hoofd. Het moest een combinatie worden van de markt en een restaurant. Mijn familie hielp in de zaak. Ik gooide het vlees van de kaart, die werd vegetarisch en deels vegan. Ik volgde alle eettrends en voerde die door in de zaak. Ik bakte al een hele tijd gezonde taarten, die kon ik nu verkopen. De winkel was een verlengde van mezelf: de producten, de inrichting, het contact met de klanten. Ik was helemaal niet zakelijk, maar wel betrokken. De klanten voelden die gemoedelijke sfeer.”

Vonk

Niet lang daarna was er een jongen die wel heel vaak een smoothie kwam halen… Jacco werkte destijds bij Boekhandel Bij ‘t Raethuys en de vonk tussen de twee sloeg over. Jacco: “Ik was eigenlijk een beetje klaar met het werk in de boekhandel. Toen ben ik vrij snel in de zaak begonnen. Ik ben iemand van de cijfers, Carlos was meer de creatieve. Ik stond in de winkel, maar ik dook ook al vrij snel in de boekhouding. Dat bleek nodig, want die zag er niet goed uit. Achteraf gezien hadden we een slechte boekhouder. Hij was vergeten het pensioen van de werknemers af te houden, waardoor we een stevige aanslag kregen. Het was altijd heel druk in de zaak en vooral rond lunchtijd stonden de rijen soms tot buiten voor onze smoothies, maar toch ging het in de boeken heel slecht. De marges klopten niet en het roer moest om.”

Carlos: “Avonden hebben we gebakkeleid: wat gaan we doen? We lieten al het personeel los, wat extra pijnlijk was, want mijn zus werkte ook in de zaak. In het begin wilde ik iedere klant bedienen, maar Jacco zag in de cijfers wat goed liep en wat niet. Als een bepaalde taart goed verkocht, vond ik ‘m inmiddels weer saai om te maken. Met het commerciële inzicht van Jacco hebben we het tij weten te keren. Zo gingen we wat betreft verse groenten en fruit niet meer iedereen bedienen, maar alleen het hogere segment, dat je niet in de supermarkt krijgt. Ook werd de menukaart beperkter en overzichtelijker.” Jacco vult aan: “Het frappante was dat het rustiger werd, maar het zakelijk beter ging. Mensen vroegen of het nog wel goed ging, maar juist dat was een goede tijd.”

Veranderende stad

In 2019 begon het einde van de zaak zich aan te dienen, een combinatie van factoren. “We hadden de zaak nu beter staan dan ooit”, vertelt Jacco. “Maar er speelden een aantal zaken. Dat het stadskantoor verhuisde naar de Putgraaf heeft ons geen goed gedaan. Dat merkten we meteen: de kantoormedewerkers die we bijna dagelijks in hun pauze zagen, kwamen vanwege de afstand niet meer. De loop in de stad veranderde doordat meer bedrijven verhuisden. Het fluctueerde heel erg qua aanloop. Daarnaast was het gewoon heel veel werken en was je 24 uur per dag samen, het stopte nooit. Dat legde zo’n druk op mezelf en de relatie dat die laatste uiteindelijk stukliep.”

Carlos was het vele werken vanuit zijn familie gewend. “Vakanties zijn bijvoorbeeld heel lastig. Je moet altijd daar zijn, lachen, bezig zijn met de klanten, maar ik vond dat leuk en had het ervoor over. Ik zou het zo weer doen, maar destijds was het risico om door te gaan te groot. De druppel was dat we ons huurcontract moesten verlengen voor vijf jaar. Het was te onzeker. Nu ook de relatie ten einde liep, leek stoppen de beste optie. Ook kreeg ik een geweldige kans om te ondernemen binnen een coöperatie in Maastricht. Die kans heb ik gegrepen.”

Geleerde lessen

Jacco en Carlos zijn allebei hun eigen pad gevolgd, maar zitten wel samen voor dit interview. “Als je me direct na de sluiting van Happy Food had gevraagd om erover te vertellen, had ik het niet gedaan,” vertelt Jacco. Hij doet nu een opleiding tot apothekersassistent. Carlos zette zijn ondernemersdroom voort binnen coöperatie De Gedeelde Weelde in Maastricht. “Als ik nu terugkijk op Happy Food, waren er beginnersfouten gemaakt. Ik deed alles op gevoel, maar je moet de kosten-batenanalyse goed in de gaten houden. Ook kun je je beter richten op een smallere doelgroep dan iedereen willen bedienen, maar zoals gezegd: ik zou het zo weer doen!” Jacco zegt hierover: “Achteraf was het levensvatbaarder geweest als we alleen horeca gedaan hadden en een goede boekhouder is dus heel belangrijk. Persoonlijk miste voor mij de juiste werk-privébalans, maar ik kijk er positief op terug. Door Carlos heb ik de kans gekregen dit mee te maken. Dat had ik anders nooit gedaan. Ik ben in het diepe gesprongen, er was geen tijd om lang na te denken over alles.” Carlos vat het samen: “Deze ervaring heeft ons beiden gevormd tot wie we nu zijn.”