Campina Boerderijboeken - De koeiencamping

Daan en Charlie

De koeiencamping KATJA SCHUURMAN & Mathilde stein Harmen van Straaten

Daan en Charlie - deel 4: De koeiencamping Deze uitgave is mogelijk gemaakt door FrieslandCampina. tekst Katja Schuurman en Mathilde Stein tekeningen Harmen van Straaten eindredactie Gerard van Midden concept en productie Blue in Green BV, Eric Holman – Amsterdam grafische productie Studio Ruijgrok – Amsterdam drukwerkbegeleiding Eric Daams uitgever Blue in Green Promotions met dank aan Govert Verbeek ISBN 978-94-92526-50-2 NUR 273 © 2019. Tekst: Katja Schuurman en Mathilde Stein / Illustraties: Harmen van Straaten. All Rights Reserved.

Dit boek is voor promotionele doeleinden en is gratis verkrijgbaar bij aankoop van Campina-producten.

Verkoop van dit boek is niet toegestaan.

Voor meer informatie: info@blueingreenpromotions.nl

Daan en Charlie

De koeiencamping Katja Schuurman & Mathilde Stein Harmen van Straaten

‘Siebe! Siebe, kom nou toch even helpen, joh!’ Met een knalrood hoofd sjouwde papa Jesse emmers vol voer over het erf.

In de lente was het altijd extra druk op de boerderij, met alle pasgeboren dieren erbij.

Daan en Charlie vonden het geweldig om te helpen, maar Siebe…

‘Geef dan tenminste de kalfjes even de fles!’ zei papa Jesse. ’Siebe!’

Papa Jesse gaf Siebe een por.

‘Huh?’ Sloom trok Siebe een van de oordopjes uit zijn oor. ‘Wat is er?’

‘De kalfjes… honger… flesje… weet je nog?’ vroeg papa Jesse. ´Heb ik vorige maand toch al een keer gedaan,’ bromde Siebe, en hij zakte terug in zijn hangmat.

‘Net een luiaard,’ giechelde Charlie, maar papa Jesse kon er niet om lachen.

‘Er is verdorie geen beweging meer in die jongen te krijgen. Het lijkt wel of hij aan die hangmat zit vastgeplakt! En ik heb niet eens tijd om hem eruit te kieperen, want…'

‘Meuuuh!’ klonk het uit een van de stallen. ‘Precies, dat dus!’ zei papa Jesse. En weg was hij alweer, om een koe te helpen die een kalfje ging krijgen.

Kebeng! ‘Is dat het kalf?’ vroeg Charlie verschrikt.

Daan grinnikte. ‘Nee joh! Dat was ergens op de weg, geloof ik. Kom, dan gaan we kijken!’

Snel holden ze naar de voorkant van de boerderij.

Zelfs Siebe leek het kabaal gehoord te hebben, want hij keek op uit z’n hangmat.

Precies voor de grote koeienstal stond een auto. Een best wel vólle auto, met de motorkap omhoog. Gitzwarte rookwolken kringelden de lucht in, nagekeken door een man met een woedend gezicht. ‘Nee! Nee! Dit kán niet zo zijn!

Dit- dit- dit acceptéér ik gewoon niet!’

‘Wat niet, schat?’ Zijn vrouw legde haar hand op zijn arm.

‘Kijk dan!’ Driftig zwaaide de man met zijn mobieltje. ‘Twee uur zevenentwintig, zie je?

Ze-ven-en-twin-tig!

Dus we hadden nu al lang bij Uitdam moeten zitten! Vijf uur vierentwintig de grens over, zeven uur eenendertig Lille voorbij, en dan de rondweg op bij Parijs om negen uur achtenvijftig exact! Dát was de planning!’

‘Dat was joúw planning, lieverd,’ zei de vrouw glimlachend. ‘Maar dit is toch ook al vakantie?’

Vrolijk keek ze om zich heen. ‘Zon… rust… natuur… en, oh! Kinderen!’

Ze lachte Daan en Charlie vriendelijk toe.

‘Eh, mooie, eh, wagen.’ Verbaasd keken Charlie en Daan naar Siebe.

Hij was zowaar uit zijn hangmat geklommen, en liep nu een beetje onhandig en met blozende wangen om de gestrande auto heen. Siebe kon dus toch nog bewegen! Maar waarom had hij zo’n rood gezicht?

‘Hallo daar! Ik heb hulp nodig!’ De man met het mobieltje kwam op hen af. ‘Ik ben meneer Blom. Mijn telefoon heeft hier geen bereik, en ik zoek dringend een garage!’

‘Garage?’ Daan wilde al zeggen dat mama Ina wel even naar de auto kon kijken, maar Charlie stootte hem aan. ‘Pssst, Daan!

Achterbank! Heb je Siebe zien kijken?’

Daan fronste.

Op de achterbank zat een meisje van Siebes leeftijd in een tijdschrift te bladeren. Charlie knikte heftig in haar richting.

‘Dít is dus het plan,' fluisterde ze, en ze boog zich voorover naar Daan.

Toen Charlie was uit gefluisterd, grijnsde Daan van oor tot oor. Wat een prachtidee! ‘Nou meneer Blom,’ zei hij, ‘de dichtstbijzijnde garage is hartstikke dicht vandaag.’

Charlie haalde onschuldig haar schouders op. ‘Tja. Dat heb je soms hè, op het platteland. Maar maakt u zich geen zorgen hoor. U bent van harte welkom om vandaag hier te blijven. Op onze eigen camping. Toch, Siebe?’

‘Camping?’ Siebe botste van schrik tegen het portier aan.

Het meisje op de achterbank giechelde, en Siebe werd nog roder dan hij al was.

‘Jaha, onze camping!’ zei Charlie, en ze keek Siebe strak aan. ‘Dat weet je toch zeker wel!’ Ze lachte opnieuw naar de familie Blom. ‘En Siebe doet altijd de rondleiding voor nieuwe gasten. Hè, Siebe?’

‘Maar…´ zei Siebe stuntelig.

‘Maar…’ zei ook meneer Blom ongelukkig. ‘Onze planning!

Ons vakantieschema! En…’ ‘Pahaaap…’ Het meisje van de achterbank sprong de auto uit.

‘We staan nu toch met pech. Dus dan zet je gewoon een tussenstop in je schema. Hier bijvoorbeeld. Duh.’ Ze draaide zich om naar Siebe. ‘Oké, ik ben dus Lou, en wanneer begon die rondleiding nou?’

‘Eén nachtje dan hè!’ riep meneer Blom zijn vrouw en dochter achterna, terwijl hij een grote tas uit de auto tilde. ‘We blijven één nachtje, maximaal!’

‘Ja ja!' lachte Lou over haar schouder. ‘Ga jij nou maar die tent opzetten. Of ben je vergeten hoe goed het vorig jaar ging, ahummm?’

‘Hrmpf. Vorig jaar ging het anders príma,’ mopperde meneer Blom tegen Daan en Charlie. ‘Ik heb vroeger nog bij de padvinders gezeten namelijk!’

‘Leuk, meneer,’ zei Daan beleefd. ‘Kijk, hier kunt u een plek uitzoeken.’

Aarzelend keek meneer Blom naar het lege weiland. ‘Er zijn hier wel érg weinig kampeerders hè.’

‘Dat is expres,’ zei Charlie snel. ‘Mensen komen hier voor hun rust.’

‘En het is ook nog geen grote vakantie hè?’ zei Daan. ‘Trouwens, daar komt net een andere campinggast aan.’

Snel rende Charlie naar opa Pake en fluisterde hem iets in zijn oor.

Ondeugend keek opa Pake in de richting van meneer Blom. ‘Begrepen! Zo terug!’

Even later kwam opa Pake opnieuw aanwandelen door het weiland. Alleen had hij nu vakantiekleren aan, en droeg hij een tentzak die er uitzag alsof hij nog uit de tijd van de dinosaurussen kwam.

Opa Pake stak zijn duim op naar Daan en Charlie, en knipoogde.

‘Goedemiddag’, begroette meneer Blom hem.

‘Komt u hier vaker?’

‘Oh, al jaaaaaren,’ zei opa Pake vrolijk. ‘En daar is geen woord van gelogen. Ik kom hier zelfs al zo lang dat ik me hier helemaal thuis voel.’

Meneer Blom snapte niet waarom opa Pake daar zo verschrikkelijk hard om moest lachen.

‘En, eh… is het een goeie camping?’

‘Een koeiencamping?’ antwoordde opa Pake, die soms een beetje doof was. Hij grinnikte. ‘Ja, wat ze tegenwoordig al niet verzinnen hè.’

Opa Pake rolde zijn grondzeiltje uit, rommelde wat, en had binnen drie minuten zijn hele tent overeind. ‘Zo. Dan staat het maar hè?’

‘Eh, zo is het,’ zei meneer Blom, die zelf nog met een moeilijk gezicht naar een gebruiksaanwijzing stond te turen. Om hem heen lagen allemaal verschillende zakjes. ‘Verbind stokken 3 met substokken 4 en 5 middels bindingen 8 A en 8 B maar zonder tussenstuk 38 E…’ Het zweet parelde langs zijn voorhoofd.

‘Handje helpen?’ vroeg opa Pake.

‘Oh, nee hoor. Het lukt wel. Ik heb namelijk bij de padvinders gezeten!'

En óf opa Pake dat zag. Hij klapte tevreden zijn stoeltje uit en ging er eens goed voor zitten.

Ondertussen werkte Siebe harder dan -ie in weken had gedaan.

Hij snapte nog steeds niet helemaal waar dat rare campingplan van Daan en Charlie opeens vandaan kwam, maar hij wilde best even de boerderij laten zien aan Lou en haar moeder.

Of eigenlijk vooral aan Lou… ‘Dit zijn de babygeitjes… hier bewaren we ’s winters het hooi… daar is de melkstal, daar kunnen de koeien naartoe als ze gemolken willen worden… dit zijn de koeienborstels…’

‘Koeienborstels?’ lachte Lou. ‘Worden ze blij van,’ zei Siebe. ‘Daar kunnen ze een soort van… mee knuffelen, zeg maar.’

Pffff. Wás het nou zo warm, of lag dat aan hem?

‘Wat zijn kalfjes toch lief!’ zei Lou dromerig. ’Eh, je mag ze wel de fles geven,’ zei Siebe.

'Echt?’ ’Tuurlijk,’ zei Siebe stoer. ‘Doe ik zelf ook. Elke dag.’ ’Da’s nog eens goed nieuws, jongen!’

Lachend stak papa Jesse zijn hoofd om de hoek.

‘Zeg, laat je Lou straks ook zien hoe goed je de stallen kunt uitmesten?

Dat doe je toch ook altijd bij een rondleiding? En kun je ook even kijken waar Hennie nu weer haar eieren heeft gelegd…

En oh ja, spuit je aan het einde van de rondleiding ook nog de melkput schoon, zoals, hm, altijd?’

Siebe voelde hoe Lou met twinkelende ogen naar hem keek.

‘Eh… tuurlijk, pap. Net zoals, eh, altijd…’

Charlie en Daan kregen bijna de slappe lach toen ze Siebe zo hard bezig zagen. ‘Siebe werkt altijd zo lief mee op de boerderij’, zeiden ze tegen mevrouw Blom.

‘Goed hè?’ ’Nou, zeker!’ zei mevrouw Blom. ‘En volgens mij vindt Lou het ook wel leuk… Zeg, kunnen jullie míj dan misschien vast de campingwinkel wijzen?’

De campingwinkel…? Eh, juist! Snel namen Daan en Charlie mevrouw Blom mee naar de moestuin. ‘Tada, alles vers!’ zei Daan. ‘U mag plukken wat u wilt.

En we hebben ook nog een melkbar.’

Mevrouw Blom ging meteen op haar knieën tussen de boontjes zitten.

‘Wat een geweldige plek,’ zei ze met een blije zucht. ‘Al dat groen… en die vlinders! En dan te bedenken dat we nu anders al uren ergens bij Parijs in de file hadden gestaan… Oh, jongens!’ Blij keek ze Daan en Charlie aan.

‘Ik begin te geloven dat die pech van ons eigenlijk juist geluk was. Nu alleen maar hopen dat de tent nog vóór middernacht overeind staat.’ Ze gniffelde. ‘Meneer Blom heeft dan wel bij de padvinders gezeten, maar tenten opzetten heeft hij er in elk geval niet geleerd, hahaha!’

Net op dat moment schalde er een enorme juichkreet over het erf.

‘Jaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa! Hij staaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaat!'

Meneer Blom danste uitgelaten over het erf, als een kalfje op koeiendansdag.

‘En let op hè’, riep hij, zwaaiend met zijn telefoon. ‘Wel twee minuten en zevenentwintig seconden sneller dan vorig jaar!’

Natuurlijk ging iedereen mee om de tent te bekijken.

‘Zoho. Jaha. Die eh… staat. Uniek model hoor, zo eentje hebben we hier nog niet eerder gehad,’ zei papa Jesse.

‘Kunstzinnig’, vond mama Ina. ‘Hoogst origineel,’ zei opa Pake. En daar was iedereen het mee eens. Niemand had ooit zo’n bijzondere tent gezien.

Toen kuchte Lou. ‘Zeg, pap…

Had je die koe ook uitgenodigd, of…?’

‘Bontje!’

Daan en Charlie sloegen tegelijkertijd een hand voor hun mond. O jee!

‘Misschien…’ zei Daan grinnikend, ‘zijn we een heel klein beetje vergeten om Bontje te vertellen dat haar weiland nu een camping is…’ Opa Pake hield zijn buik vast van het lachen. ’Een koeiencamping,’ schaterde hij. ‘Ik zei het toch!’

Ondertussen keek Bontje innig tevreden voor zich uit. En innig tevreden schuurde ze haar rug tegen een van de tentstokken. Bijna net zo lekker als koeienborstels…

…alleen nét iets minder stevig.

Gelukkig hadden ze met z’n allen de tent zó weer overeind. Bontje mocht fijn in een ander weiland gaan kamperen, opa Pake maakte een pracht van een kampvuur, en overal stonden schalen met lekker eten. ‘Want,’ zei mama Ina, 'de eerste echte campingavond, dat vieren we natuurlijk met een feestmaal!’

Even later zaten ze allemaal bij het vuur, meneer Blom zelfs met een gitaar op schoot. ‘Hè, wat romántisch!’

Mevrouw Blom wierp een verliefde blik op haar man.

‘En zo echt helemaal vakantie…’

'Oh ja!’ zei mama Ina. ‘Over jullie vakantie… Ik heb even naar jullie auto gekeken en ‘t is alleen een los kabeltje.

Dus dat kan ik zó…’

‘Nee!’ Mevrouw Blom schudde een beetje paniekerig haar hoofd. ‘Vooral niet vertellen!’ zei ze zachtjes. En daarna heel hard, zodat meneer Blom het goed kon horen: ‘Dus je moet allemaal onderdelen bestéllen? En het gaat heeeeel lang duren voor die hier zijn? Wat een toestand!’

Toen stootte ze mama Ina lachend aan. ‘Kijk dan.

Wat lief.’

Ze wees naar meneer Blom, die stralend tussen opa Pake en papa Jesse stond, met gitaar en al. Met z’n allen zongen ze ‘Wie wil er nou nog op reiheiiiiiis, helemaal naar Parijjjjjs, want kijk eens naar mijhijjjj , zo blij in de weiiiheiii…’ Het klonk behoorlijk vals, maar ook zó vrolijk dat zelfs Bontje nog even kwam luisteren.

f

'Zeker een padvinderslied,’ grijnsde Charlie. ‘Zeg Daan, waar is Siebe eigenlijk?’

‘Vast hartstikke moe van al dat rondleiden,’ grinnikte Daan. ‘Die ligt natuurlijk al lang weer in zijn hangmat te slapen.’

Slapen? Nog lang niet!

Maar dromen, dat deed Siebe al wel‌

Hé, Daan! wat kun je allemaal zien als je in de wei kampeert?

Alles hoort bij alles

s

Koeien staan in de gras. Ze dutten wei. Ze grazen poepen en plas een beetje. Ze sen. Klaar is ko e.

Maar wist je belangrijk is vodat een weiland natuur? Er bloe or nog veel méér komen bijen, vl ien bloemen. Daar inders en homm els op af. En in weidevogels ve het gras kunnen ilig hun nest ma ken.

Hommels

s

Hommels zie je overal en dus ook in weilanden. Hommels wonen, net als de bijen, een volk bij elkaar. Homm in els steken bijna nooit.

Nectar

s

een nectar. Het is Planten maken suiker erin. Bloemen veel vloeistof met bijen met hun zoete de en jkste lokk is het belangri nectar. Nectar bijen en hommels. voedsel voor

uifmeel Bijen en st

s

g. Weet e keihard nodi Bijen hebben wor ons voedsel. Bijen je waarom? Vo stuifmeel in bloemen schrapen het ten bij elkaar. Omdat met hun voorponaar bloem vliegen, ze van bloem eel ook op andere komt dat stuifmDe bloem is bevrucht. o! bloemen. Bing

Nectar wordt honin g

s

Van de nectar zelf honing. Da maken de bijen honingmaag. Vo t gebeurt in hun van 500 gram zior één pot honing bloemen nodig. jn zes miljoen (!) bij op één dag Gelukkig kan een bezoeken. Same wel 3000 bloemen n - de werksters met de andere bijen - van het bijenv olk.

Boterbloemen? Boe!

s

es. Een Koeien eten niet zomaar all veel te akt Sma ! nee , kie Jak m? loe boterb dat de kleur scherp. De bloem heet zo omnst als boter. van de bloem net zo mooi gla

it Vlag u ei in de w

s

est n vogelnzet e e e j m r he Je Hoe besc eiland? Simpel! getje in een w tok of een vlag op, er een s betekenen: pas De bij. Die edt een vogel! ig hier broit dan voorzicht boer maahet nest heen. om

hartstikke veel natuurlijk! ga je mee kijken?

Smartphone… slimmer dan een vos!

s

Een vos is slim. Die weet een nest. Hij smult van desnel; ah, bij een vlaggetje is het vlaggetje verder van eieren. Daarom zet de boer hij slaat de plek van een het nest af. Of nog slimmer… nest op in zijn smartpho ne!

Gras

s

In een weiland groeit gras. Hè, hè… dat weet iedereen. Koeien groeien er goed van. Ze eten gemiddeld 60 kilo gras per dag. Het Engelse raaigras komt het meest voor.

Het kan wel 60 cm hoog worden!

Later maaien

m!

Pssss… paardenbloe

s

enbloemen. Ze eten Koeien eten wel paard or hun lever. Als jij vo die als medicijn: goed goed voor je nieren. de bladeren eet, is dat wc. Daarom heet de Je moet vaker naar de ook wel de pisbloem. ë paardenbloem in Belgi

s

In bijna alle weilanden komen meerdere grassen, kruiden en bloemen voor.

Vaak maait de boer het gra voordat de bloemen gaan s bloeien. Later maaien is top! Want dan kunnen de bloemen wél bloeien.

Klein geaderd witje

s

Deze vlinder is familie van, je raadt het al… de witjes!

Hij heeft veel vijanden; vleermuizen, vogels, reptielen, spinnen en insecten. Daarom worden de meeste witjes niet volwassen. Ah… zielig!

De koeiencamping Het is lente, vlinders fladderen in het rond, de weilanden bloeien, overal worden jonge dieren geboren, en op de boerderij is het nu natuurlijk extra druk. Daan en Charlie helpen de hele dag vrolijk mee, maar Siebe, Daans grote broer, is niet uit zijn hangmat te krijgen. Het lijkt wel of hij aan dat ding zit vastgeplakt!

Dan strandt er een auto met vakantiegangers vlak voor de boerderij.

En niet zomaar een auto, want op de achterbank‌ Daan en Charlie verzinnen razendsnel een knotsgek plan, waarmee ze zelfs Siebe weer in beweging weten te brengen.

Katja Schuurman is bekend als actrice, tv-presentatrice en oprichtster van het Fairtrade-merk Return to Sender. Sinds haar doorbraak speelde Katja Schuurman in een aantal films en toneelstukken en maakte zij vele televisieprogramma’s. 'De koeiencamping' is haar vijfde kinderboek. Zij schreef het samen met Mathilde Stein.

Harmen van Straaten illustreerde meer dan 400 kinderboeken, voor binnen- en buitenland, en schreef zelf ook ruim 70 kinderboeken waaronder het Kinderboekenweekgeschenk. Hij maakte musicals van zijn boeken 'Spuit Elf' en 'De kleine sneeuwman' en bedacht thematentoonstellingen voor verschillende musea. Harmen werkte voor onder andere Sesamstraat, Paul Biegel, Carry Slee, Jacques Vriens en Selma Noort.