Emmanuel Ohene Boafo

Vorig jaar won Emmanuel Ohene Boafo (28) – als jongste acteur ooit - de belangrijkste toneelprijs van Nederland: de Louis d’Or. Nu heeft hij zijn zinnen gezet op de filmwereld. “Er zijn nog zoveel grote verhalen te vertellen. In Nederland maar ook internationaal.”

Natuurlijk kwam het uitspreken van de winnaar die avond onverwacht. Boafo herinnert zich de uitreiking vorig jaar in het ITA met zichtbaar plezier. “Het begon met een omschrijving van het project waaruit ik al kon opmaken dat ik het geworden was. ‘Het zou toch niet?!’ Dat ging er eigenlijk vooral door mee heen. Daarna hoorde ik mijn naam en was het: ‘yes!!’ Je komt dan echt in een roes terecht.” Hij kreeg de prestigieuze prijs voor zijn hartverscheurende vertolking in Sea Wall, de Engelstalige monoloog van toneelschrijver Simon Stephens die Boafo tijdens de eerste lockdown instudeerde voor Het Nationale Theater.

Stroomversnelling

Geboren in Meppel uit Ghanese ouders maar opgegroeid in Amsterdam-Noord, werd de acteur al vroeg door het acteervirus gegrepen. Het was tijdens een voorstelling van JongRast, een Amsterdams theatergezelschap voor jongeren, waarin hij zichzelf voor het eerst op het podium gerepresenteerd zag tijdens een voorstelling over zwarte mensen zoals hij. “Dat wilde ik ook. Dat wist ik meteen. En ik begon plannen te maken hoe ik ook op dat podium kon komen.” Drummen in de kerk, werd optreden met JongRast waar de jongeling zich langzaam opklom en uiteindelijk afstudeerde aan de Toneelacademie Maastricht.

Na de prijsuitreiking van vorig jaar kwam de carrière van de nog maar vier jaar geleden afgestudeerde acteur in een soort stroomversnelling. “Die prijs opende deuren. Er was veel interesse vanuit de media, de filmwereld doet je ineens aanbiedingen. Ook internationaal wordt zoiets opgepikt: regisseurs die met je willen werken, casting directors die je vragen voor audities. Het geeft je op allerlei manieren vleugels, ook als mens. Bijvoorbeeld: ik durf me tegenwoordig uit te spreken wanneer ik merk dat een rol stereotyperend is, terwijl ik hiervoor vaak mijn mond hield en dacht vooral dankbaar te moeten zijn voor de kansen die ik kreeg.”

Legacy

Boafo is een voorvechter voor meer diversiteit in de toneelwereld. Het kwartje viel onder meer tijdens de Black Achievement Month van 2018. “Ik was bij de awards uitreiking en het duizelde van de namen: Frank Zichem, Felix de Rooy. Allemaal mensen die zoveel betekend hebben voor de podiumkunsten en filmwereld, maar waarvan ik het bestaan helemaal niet kende. Toen ik thuiskwam ben ik ze meteen gaan googelen. Wat een legacies! Ik schaamde me kapot dat ik niet wist wie ze waren, maar dacht ook: waarom heeft niemand me dit eerder verteld? Waarom leerden we niets over hun werk op de Toneelacademie?”

Om die multiculturele theatergeschiedenis meer aandacht te geven, is Boafo als bestuurslid betrokken

bij het platform Need for Legacy. “Actrice Chrisje Comvalius zei het laatst in een interview: we moeten de namen noemen van zwarte makers en acteurs, zodat ze de aandacht blijven krijgen die ze verdienen. Na de Louis D’or heeft ze me ook benaderd en hebben we met elkaar afgesproken. Het was bijzonder dat zo’n gelauwerd actrice interesse toont in wat wij als jongeren op dit moment doen. Dat vind ik ook belangrijk: laten we zorgen dat de generaties verbonden blijven en dat we van elkaar blijven leren.”

Filmwereld

Al voor de Louis d’Or had Boafo zijn zinnen gezet op de filmwereld. Hij speelde in onder andere het vluchtelingendrama Exit (2013) en coming of age-verhaal White Berry (2022) en wil dat de komende tijd dat meer gaan doen. “Toneelspelen laat ik zeker niet vallen, maar tot 2024 is de focus film. Ik wil graag een groter publiek aanspreken en onderzoeken welke nieuwe manieren er zijn om als acteur een verhaal te vertellen.” Ook internationaal is Boafo opzoek: hij speelde afgelopen zomer in de korte Duitse film ROSA en heeft een agent in Engeland: “Wat betreft kleur zijn ze daar gewoon wat verder: een zwarte man kan daar gewoon zijn in plaats van dat zijn huidskleur expliciet benadrukt wordt. Ik ben er nu met audities bezig.”

Ook hoog op zijn lijstje staat werken in Ghana, het geboorteland van zijn ouders. “De Ghanese filmindustrie is zich echt aan het ontwikkelen. Het lijkt me geweldig om daar een film te maken. Er zijn ook zo veel grootse verhalen daar die verteld moeten worden. Over wat er nou verkeerd ging tijdens het militaire bewind van Jerry Rawlings of het levensverhaal van Kwame Nkrumah, de eerste president. Hem zou ik echt graag op het grote doek vertolken en ik weet zeker dat de Ghanese gemeenschap zijn verhaal zou willen zien.” Met een glinstering: “Geef me tien tot vijftien jaar.”

Emmanuel Ohene Boafo is tijdens de Black Achievement Month te zien in de film White Berry.

“Tegenwoordig spreek ik me uit wanneer ik merk dat een rol stereotyperend is.”