Edsilia Rombley

“I just wanna bring joy,” zo somt Edsilia Rombley (44) haar levensmissie en zangcarrière op. Al meer dan vijfentwintig jaar behoort de zangeres en tv-presentatrice tot de beste entertainers van Nederland – een jubileum dat ze dit jaar viert met een nieuw album en de bijbehorende theatershow In balans.

Vraag Edsilia Rombley na een hoogtepunt uit haar zangcarrière en het blijft even stil. Er is ook zoveel uit te kiezen: het winnen van de Soundmixshow op achttienjarige leeftijd, twee keer optredens tijdens het Eurovisie Songfestival, verschillende albums en concerten in Carré en het Concertgebouw, het presenteren van het Eurovisie Songfestival in 2021 in Rotterdam. Of wat te denken van Ladies of Soul-shows, de gelegenheidsformatie waarmee ze verschillende keren de Ziggo Dome uitverkocht? Rombley na wat twijfelen: “Als kind zwijmelde ik weg bij musicalfilms en afgelopen zomer heb ik in eentje mogen acteren: Het feest van tante Rita, dit najaar in de bioscoop te zien. Dat is toch wel een droom die uitkomt.”

Doorbraak

En dat voor iemand die eigenlijk nooit een carrière ambieerde in de entertainment. “Mijn zus die kon pas zingen! Ik had vooral een lage bromstem, vond ikzelf. Maar mensen hoorden op een gegeven moment dat ik een zangklank had, dat vond men mooi en mijn tante stimuleerde me er iets mee te doen. Zo zorgde zij ervoor dat we me in 1996 ook opgaven voor de Soundmixshow. Nou, van mij hoefde het niet perse – ik zat zeurend in de auto naar de studio want ik vond het zo spannend allemaal. Maar eenmaal op het podium was het geweldig en toen ik won opende het allerlei deuren. Ik mocht daarna een plaat opnemen en Nederland het jaar erop representeren bij het Eurovisie Songfestival. Dat ik dat allemaal heb mogen meemaken! Ik ben mijn tante er nog altijd dankbaar voor.”

Door haar lage stem spiegelde de zangeres zich in eerste instantie vooral aan vertellende zangeressen. “Oleta Adams, Gladys Knight, Toni Braxton. Heel andere zangeressen dan die hoge Mariah Carey en Whitney Houston-uithalers die populair waren tijdens mijn jeugd. Dat is ook prachtig natuurlijk, maar zo hoog kon ik helemaal niet komen. Ik focuste me daarom meer op de teksten, op het gevoel dat een liedje wilde overbrengen. Ik wil de luisteraar in die wereld meenemen, je door het verhaal van het liedje heen loodsen. Dat heb ik tijdens mijn carrière in ieder geval geprobeerd te doen.”

In balans

Rombley’s vijfentwintigjarige jubileum viel toevalligerwijs precies in de eerste lockdown – wat het nog meer een tijd van reflecteren maakte. “Die periode was voor veel mensen een reality check. In ieder geval voor mij wel, want ik besefte me op een gegeven moment ook echt hoe goed we het hebben. Ineens vielen er optredens weg, maar gelukkig voor mij liep alles op het gebied van presenteren voor TV gewoon door; in 2020 de alternatieve show voor het Songfestival (Europe Shine a Light), Showcolade, Over Gewicht. Verder ben ik de studio in gedoken en heb ik nieuwe nummers kunnen schrijven.”

Het resulteerde in het album In balans en een gelijknamige theatershow die later dit jaar van start gaat. Het is een album vol liedjes waarin de vele kanten

“Wat ik heb geleerd? Geniet van waar je mee bezig bent.”

van Rombley’s leven aan bod komen. “Het is een beetje autobiografisch, maar gaat vooral over dingen waarmee ik me bezighoudt of die in mijn omgeving gebeuren: in Rustpunt laat ik mijn kinderen weten dat ze altijd op me kunnen bouwen. De titeltrack gaat erover dat je het roer omgooit en het leven aanpakt, het leven en jezelf omarmt en niet bij de pakken neer blijft zitten als het even tegenzit, en er gewoon voor gaat.”

Geniet

Wat ze vooral geleerd heeft tijdens haar carrière? “Geniet van waar je mee bezig bent. Try to have fun. Ik geniet van alles wat er om me heen gebeurt bij een show, grote productie of televisieprogramma. De voorpret, alles achter de schermen: dan zit ik weer te buurten bij de mensen van de techniek of te lachen met de styling. Die achter-de-schermen-sfeer, daar houd ik van. Dat was tijdens de Soundmixshow al zo. Heb toen ook zo gelachen met alle crew backstage.”

Dat genieten kan ik wel alleen na een goede voorbereiding, aldus Rombley. “Voor de Ladies of Soul wil ik bijvoorbeeld ver van te voren weten welke liedjes we gaan zingen, wat de opbouw is, welke danspasjes we moeten uitvoeren. Dan krijg ik te horen: maar Edsilia, je weet dat die show pas over een paar maanden is. Maar ik moet dingen eigen maken, het gevoel ervan internaliseren. Zodra ik dat locked heb, voel ik me zeker en maak ik me er geen zorgen meer over.”

Omarmen

Initiatieven als de Black Achievement Month juicht ze toe, maar wel met de toevoeging dat het in een ideale wereld niet nodig zou moeten zijn en er in die wereld geen onderscheid zou moeten zijn in kleur of afkomst. Edsilia herinnert zich nog goed: “Toen ik vroeger Ruth Jacott voor het eerst in het theater zag met haar show was dat voor mij een weerspiegeling. In mijn ogen was het toch een wat witte wereld, en het inspireerde mij om een zwarte vrouw te zien die zo’n show neerzette. Hoe dan ook is dat toch het gevoel dat je erbij hebt.”

En na een momentje peinzen: “En natuurlijk voel ik wel extra trots als ik bijvoorbeeld een black- of gemengd gospelkoor zie dat te gek staat te zingen. Voor iedereen moet er de mogelijkheid zijn om een kans te krijgen, maar als je die kans dan krijgt, moet je die ook met beide handen aanpakken!”