Nieuwsbrief van de Belgische Evangelische Zending
5
Oktober-november 2015 Tweemaandelijkse periodiek 46e jrg., Nr.5 Uitgave van stichting B.E.Z./Onze Hoop Havikshorst 29 3871 JK Hoevelaken
BEZ Info
Kunnen we nog altijd tot ‘Onze Vader’ bidden? door Luc Salsac Bij het lezen van de titel, vraag je je waarschijnlijk af of ik het gebed dat Jezus aan zijn discipelen leerde in twijfel trek. Zeker niet. Ik wil niets afdoen van het gebed op zichzelf, maar leg deze twijfel bij ons die het af en toe bidden. Ik vertel u niets nieuws: onze samenleving wordt steeds individualistischer en egoïstischer. De mentaliteit van ‘ieder voor zich’ heerst. Het is helaas niet ongebruikelijk meer om in het nieuws te horen over de ontdekking van een levenloos lichaam, iemand die niet gemist werd. Wat zegt dit over onze interesse in de ander? In de meer dan twintig jaar dat ik in de zending werk merk ik een vergelijkbare tendens in de kerk. De gedachte van de wereld lijkt steeds meer terrein te winnen. De kerk, lijkt in plaats van invloed op de wereld te winnen, meer en meer beïnvloed te worden door diezelfde wereld. Ik heb het idee dat de kerk meer en meer een verzameling van individuen is, waar elk zoekt naar zijn/haar persoonlijke behoefte in plaats van een gemeenschap te vormen, gelovigen die ‘samen’ hun leven delen. Leve de gemeenschap en de zorg over het welzijn van anderen binnen en buiten de kerk. Koinonia is Grieks voor: plaats van gemeenschap, solidair zijn, deelnemen. Onlangs viel me op dat de meerderheid van de opwekkingsliederen in de ik-vorm zijn geschreven, en niet in de wij-vorm. Het is waar dat tot God naderen op een persoonlijke manier gebeurt, maar de kerk is ook de plaats waar we samen moeten delen. Ik nader niet enkel tot God omdat de anderen om me heen het kunnen horen, maar
omdat we hetzelfde geloof delen en hetzelfde verlangen hebben om God te ontmoeten. Als ik deze gedachtegang voortzet vrees ik dat we binnenkort “Vader die in de hemel zijt…” zullen gaan bidden in plaats van “Onze Vader die in de hemelen zijt ...”. We willen dat de BEZ-posten gemeentes worden waar het geloof wordt geleefd en niet enkel een verzameling aan individuen vormen. Ook Kamp Limauges is een plek waar het concept van de gemeenschap geldt. We willen een reactie zijn op de vereenzaming en depersonalisatie van de wereld. Een grote uitdaging. Mogen we de betekenis van ‘ons’ herontdekken en leren om de ‘ik’ opzij te zetten zodat we voor ‘Hem’ die ons alles geeft, kunnen leven. God verandert ons hart zo diep dat we samen kunnen zorgen dat Zijn koninkrijk kome, Zijn wil geschiede, en dat alles op aarde zoals in de hemel mag zijn (Mt. 6:10 aangepast). Mag Zijn Geest ons transformeren om te leven volgens de criteria van het Koninkrijk van God en niet volgens de cultuur om ons heen. Dat onze gemeenten de gemeenschap die bestaat in God mogen reflecteren.