Crimson Architectural Historians: The Banality of Good. Six decades of New Towns, Architects, Money and Politics (Banalność dobra. Sześć dekad nowych miast, architektów, pieniędzy i polityki), fot. : Rob ’t Hart, dzięki uprzejmości CAH
patologicznej płytkości świata architektury, faktu, że dla nich common ground, czyli miejsce wspólne, to jest jedynie jakiś tam temat, trik, sztuczka, a nie coś, co trzeba traktować poważnie i w oparciu o co należy budować przyszłość. Byłam niedawno w parku tematycznym Mini_Europe w Brukseli, położony jest on tuż obok innej atrakcji turystycznej i architektonicznej, Atomium, gdzie każdy kraj UE, a przecież Europa to tylko UE, jest reprezentowany przez kilka ikonicznych budynków. Całość tej sympatycznej narracji o szczęśliwej i połączonej Europie kończy się, co zabawne, na Grecji. Obecnie lepiej niż kiedykolwiek zdajemy sobie sprawę, że ciepłe stosunki i równość to mit w strefie euro, że realia dyktują tu bezwzględne podziały finansowe. Kryzys strefy euro postawił pod znakiem zapytania dotychczasowe funkcjonowanie niektórych miast Grecji i Hiszpanii, wspieranych przede wszystkim przez turystykę. Jak myślisz, co teraz nastąpi? Czy idea miasta kreatywnego wreszcie zniknie, czy odwrotnie, jak w Londynie, będziemy mieli do czynienia ze stopniową marginalizacją ludności biedniejszej oraz tworzeniem oaz dla bogatych?
Myślę, że kolejną po kreatywności ideą, która zawładnie myśleniem o mieście, będzie tożsamość: regionalna, językowa, etniczna czy tradycjonalistyczna. Prawidłowość ta dotyczyć będzie zarówno regionów odstępujących od statusu państw narodowych, jak i państw narodowych polaryzujących swoje stosunki w Europie. Spodziewam się masowego powrotu do dusznych XIX-wiecznych konstrukcji pojęcia narodu oraz XX-wiecznego konceptu Europy. Przewiduję, że najgorsze jest dopiero przed nami: przemysłom budowlanym zadany zostanie taki cios, że Nowa Architektura nie będzie już nośnikiem tożsamości, ale strategicznym i upolitycznionym wyborem, które budynki odnowić, zrekonstruować, sprywatyzować, przekształcić czy zostawić na pastwę losu itd. Wydaje mi się też, że ogromne budżety publiczne, które są konieczne dla zapobieżenia gentryfikacji oraz wcielania w życie projektu „odnowy miejskiej”, wyczerpią się. Z drugiej strony, wielkie firmy, takie jak IKEA, będą hurtowo wyprzedawać swoje towary. Koncentracja na polityce tożsamościowej rykoszetem zintensyfikuje politykę