Jestem przyjacielem i mam przyjaciela : zajęcia dla dzieci przedszkolnych – grupa 3 latki Cele ogólne: - kształtowanie u dzieci postaw prospołecznych, - dostrzeganie znaczenia przyjaźni w życiu człowieka Cele operacyjne: - dziecko: wyjaśni pojęcie przyjaźni, - wyraża swoją opinię o postępowaniu innych, Metody:
słowne: opowiadanie, rozmowa działań praktycznych, aktywizujące, zabawowe.
Przebieg: 1. Zajęcie wstępne. Zabawa integracyjna: dzieci stają w kręgu, prowadzący mówi: Iskierkę przyjaźni puszczam w krąg, niech wróci do mych rąk. Dzieci przekazują sobie uścisk ręki. Następnie prowadzący mówi: Iskierka przyjaźni puszczona w krąg wróciła do mych rąk. 2. Zabawa integracyjna Kto, tak samo jak ja lubi? 3. Złap moje imię – zabawa z piłką 4. Zajęcie właściwe. Słuchanie opowiadania „Bajka o dwóch kredkach” W pewnym piórniku mieszkały równo ułożone kredki. Były kolorowe, tylko jedna była zwykła, szara. Tuż obok niej znajdowała się wspaniała kredka dwukolorowa: czerwono-niebieska. Kredki zawsze przebywały razem, czy to leżąc obok siebie w piórniku, czy ścigając się i kreśląc wzory na papierze. Bardzo lubiły się tak razem bawić. Szara rysowała kontury, a dwukolorowa wypełniała je barwami. Inne kolorowe kredki chciały się przyjaźnić z dwukolorową, ale ona wolała szarą. - Co to za zwyczaje?- szeptały oburzone, że dwukolorowa przyjaźni się z taką zwyczajną. - To nie wypada!- powtarzały. Ale dwukolorowa kredka nie słuchała tego gadania, szara zresztą też. Obydwie przecież bardzo się lubiły. Aż pewnego razu wydarzyło się straszne nieszczęście: dwukolorowej złamały się grafity!
- Będzie do wyrzucenia - szeptały między sobą kredki, z satysfakcją przekazując sobie tę wieść. Dwukolorowa kredka bardzo się zasmuciła, szara jeszcze bardziej. - Jak jej pomóc, co robić?- pytała sama siebie - Nie pozwolę by taka wspaniała kredka została wyrzucona. Wzięła przyjaciółkę na plecy i pomaszerowała szukać lekarza kredek. Długo szukały pomocy. Szara kredka była bardzo zmęczona, co chwilę odpoczywała. Nareszcie znalazła bardzo starą temperówkę. - Spróbuję wam pomóc - rzekła i bardzo ostrożnie zabrała się do pracy. - Uff, już po zabiegu – powiedziała - Udało się, jesteś wprawdzie krótsza, ale nadal możesz pięknie rysować, co tylko zechcesz. - Naprawdę?- spytała z niedowierzaniem dwukolorowa. - Pomogłam Ci - powiedziała temperówka, ale największą przysługę oddała Ci Twoja przyjaciółka - szara kredka. - E, tam - powiedziała szara kredka, zawstydzona tą pochwałą-My jesteśmy prawdziwymi przyjaciółmi, on nie zdradziła naszej przyjaźni dla innych, kolorowych, więc ja…- tutaj zaczęła się jąkać bardzo wzruszona. Dwukolorowa kredka nic nie powiedziała, tylko przytuliła się do niej. Wróciły razem do piórnika. 5. Rozmowa nt bohaterów bajki i na temat przyjaźni: Jak wyglądały kredki leżące w piórniku? Jak nazwiemy to, co łączyło kredkę szarą i dwukolorową? Co zrobiła szara kredka, gdy przyjaciela spotkało nieszczęście? Kto to jest przyjaciel? Po czym można poznać prawdziwą przyjaźń? Kto zasługuje na naszą przyjaźń? Co warto zrobić, gdy pokłóciliśmy się z przyjacielem? Pytamy dzieci co znaczy powiedzenie: Prawdziwych przyjaciół poznaje się w biedzie. 6. Zabawa ruchowa „Lustra”. Podczas czytania wierszyka dzieci w parach wykonują poszczególne czynności. Dobieramy się parami, witamy oklaskami. Pocieramy się rękami, i stykamy się łokciami. Chwytamy ręce pod boki, trenujemy razem podskoki. A teraz wszyscy kucamy, wesoło się uśmiechamy. Na podłodze parami stopami się stykamy. I za ręce się chwytamy, delikatnie się bujamy. Teraz wstajemy parami, jesteśmy swoimi lustrami. Jeden z nas ruch pokazuje, a drugi go naśladuje. 7. Zabawa „Prawda czy fałsz?” Odczytujemy poszczególne zdania, dzieci odpowiadają tak lub nie. Prawdziwy przyjaciel:
pomaga w trudnych chwilach potrafi dochować tajemnicy kłamie można na nim polegać obmawia potrafi się dzielić jest koleżeński skarży jest troskliwy.
Przyjacielski wierszyk Dzieci stoją w kręgu: Wesołe słońce wysoko świeci (rysujemy koło) Wyszły na spacer z przedszkola dzieci (dzieci maszerują w miejscu) Nad rzeczką co płynie daleko (kreślimy linie do góry) Będą się bawić z kolegą (klaszczemy w dłonie) 9. Zakończenie – dzieci stają w kręgu – przekazujemy sobie iskierkę przyjaźni, dziękujemy za zajęcia. 8.