CULEMBORGSE COURANT
150
R
JAA
vrijdag 12 november 2010 pagina 19 In de rubriek ‘Echte Kuilenburgers blikken terug’ laat de redactie van de Culemborgse Courant een aantal
Echte Kuilenburgers blikken terug
‘Echte Kuilenburgers’ aan het woord. Wie zijn ze, waar hebben ze gewoond, welk beroep oefenden ze uit en hebben ze leuke herinneringen aan het Culemborg van vroeger?
Bakkerij Verheijde: oudste bakkerij in Culemborg ,,Als je in het boek staat, dan ben je een echte ‘Kuilenburger’. En wij staan in het Wammesboek”, zegt bakker Hans Verheijde trots. In het boek waar Verheijde het over heeft, is de Culemborgse familie Wammes beschreven. Het boek gaat terug tot 1600 en heeft vijf verschillende takken. ,,Mijn moeder stamt af van Wammes en wij behoren tot de vijfde tak.” De 58-jarige bakker is geboren en getogen in de Zandstraat, waar nog steeds de bakkerij staat. Zijn vrouw Patricia is import, zoals de ‘Kuilenburgers’ het noemen. ,,Mijn ouders zijn hier in 1966 naar toe verhuisd vanuit Zeeuws-Vlaanderen”, geeft ze aan. ,,Mijn vader nam kruidenierswinkel De Arend op de Varkensmarkt over. Hij maakte er een echte zelfbedieningszaak van.” Patricia kan zich nog wel herinneren dat haar ouders in de Culemborgse Courant adverteerden. ,,Het was toen nog wel een abonnementskrant. En ik weet nog wel dat mijn ouders het vreemd vonden dat er in de zomervakantie dan helemaal geen krant uit kwam. Dan was alles gesloten.” Na acht jaar verkopen haar ouders de zaak en sindsdien zit er een Chinees restaurant in. De bakker en zijn vrouw hebben elkaar na komst van de familie van Patricia in Culemborg al snel ontmoet. Hoe dat precies is gegaan weten de twee niet meer. ,,Je woont bij elkaar in de buurt en je gaat met elkaar om”, geeft Hans aan. ,,Op een gegeven moment zat zijn zus bij mij in de klas”, zegt Patricia. ,,En we hebben samen op het jongerenkoor gezeten.” Hans lacht: ,,We zijn eigenlijk bij elkaar blijven hangen. En nu zijn we al bijna vijfendertig jaar getrouwd.” Samen hebben ze drie dochters gekregen. Inmiddels zijn er ook een kleindochter en kleinzoon bijgekomen. De dochters wonen ook alle drie nog in Culemborg. Zij helpen waar nodig in de zaak. ,,Wij hebben echt een super gezin”, vindt Hans. ,,Ondanks alle drukte in de zaak, staan we altijd voor elkaar klaar.”
Patricia en Hans Verheijde in de winkel.
de vrijwillige brandweer. In 2006 werd hij voor al zijn vrijwilligerswerk beloond; hij ontving een lintje tijdens zijn afscheid bij de brandweer. ,,Daar had ik absoluut niet op gerekend, maar ik ben er nog steeds onwijs trots op. Het is toch een klein complimentje en een blijk van waardering voor wat ik heb gedaan”, glundert hij. ,,Mijn vader en mijn opa hebben ook een lintje ontvangen, dus het betekent echt veel voor mij.” Niet alleen het lintje, maar net als
De voorkant van bakkerij Verheijde in 1986. Hans vertelt hoe zijn familie in de bakkerij terecht is gekomen. ,,In 1936 is mijn vader, die uit Haarlem komt, in dienst getreden bij de familie Paardenkooper, die hier al jaren een bakkerij hadden. Zijn vader, mijn opa dus, werkte bij de Nederlandse Spoorwegen en maak-
‘Ik moet gewoon elke dag de Lek zien. En dat doe ik ook’ te ieder half jaar promotie. Zij zijn uiteindelijk naar Sittard verhuisd. Mijn vader bleef in Culemborg achter om intern bij Paardekooper te blijven. In de oorlog is bakker Paardekooper overleden en na de oorlog bleef mijn vader in de bakkerij werken. Hij heeft de zaak van de weduwe Paardekooper overgenomen en sinds 1948 is het bakkerij Verheijde. Met puntjes op de ij”, laat de bakker weten. ,,Die mogen
e voor erheijd V d r e w d. se week erview de Franourant geïnt s n e d Tij orgse C Culemb
de
niet vergeten worden, want dan is het een Griekse y zeg ik altijd.” De bakkerij waar Verheijde nu zit, is de oudste van Culemborg. ,,Vanaf 1 mei 1905 is de bakkerij in de Zandstraat gevestigd, eerst aan de overkant en sinds 1926 in dit pand. Daarvoor zat de bakkerij onder de Binnenpoort. Daar hebben toen minstens twee generaties Ausems ingezeten”, weet Hans. Dat de familie Paardekooper in het huidige pand heeft gezeten is nog goed te zien. Achter de winkel, in het tussenstuk naar de bakkerij toe, zitten nog twee originele gekleurde glasin-lood ramen. ,,In het ene raam zie je het wapen van Culemborg en in het andere raam het wapen van de familie Paardenkoper”, aldus de bakker. De Zandstraat kent Hans op zijn duimpje. ,,Ik heb veel belangstelling voor mensen, dus het wel en wee ken ik wel van de straat. Als er hier iets gebeurt, dan weet je het.” Zijn jeugd kan hij zich ook nog goed herinneren. Hij zat de St. Willibrordusschool in de St. Janskerkstraat. ,,Dat is nu waar een gedeelte van de huidige Josefschool zit”, laat hij weten. Als hij terugdenkt aan toen, komt gelijk hoofdmeester Beijen in zijn gedachten. ,,Hij was het hoofd van de school. En hij reed elke morgen op de fiets om 8.15 uur door de stad om iedereen naar school te sturen. En dat deed hij ook om 13.00 uur. De Postmaschool zat achter de onze en hij stuurde regelmatig leerlingen van die school naar ons schoolplein. Dat vonden wij natuurlijk heel leuk om te zien”, grinnikt hij. Zijn vrouw kwam als tienjarig meisje op de Josefschool terecht. ,,Ik had geen moeite met de verhuizing. Ik was nog jong en maakte snel vrienden.” Na het KWC ging Patricia werken bij uitgeverij Oosthoek in Utrecht. ,,Maar ik werkte op de zaterdagen met mijn schoonmoeder in de winkel. Dat ging eigenlijk zo vanzelf. En al snel daarna heb ik mijn werk in Utrecht opgezegd om
e ijde in d rij Verhe Courant. e k k a b van rgse ertentie Culembo Een adv
fulltime in de winkel te komen. Dat is zo gegroeid.” Het echtpaar vindt het wel prettig om samen het bedrijf te runnen. ,,Ieder heeft zo zijn eigen afdeling”, zegt Patricia. Naast de bakkerij is Hans in Culemborg heel actief. Hij heeft 19 jaar in de winkeliersvereniging gezeten. ,,Ik was zelfs de eerste voorzitter van het huidige VOC.” Ook heeft hij zich 31 jaar lang ingezet voor
echte ‘Kuilenburger’ betekent de Lek ook veel voor Verheijde. ,,Ik moet gewoon elke dag de Lek zien. En dat doe ik ook”, geeft hij aan. ,,Je weet maar nooit wat er mee kan gebeuren, dus daarom wil ik de Lek graag zien.” Zijn vrouw heeft die drang iets minder. ,,Ik hoef de Lek niet iedere dag te zien, maar ik ben dan ook geen echte ‘Kuilenburger’”, lacht ze.
Bakker de bur Verheijde sta gerlijke a stand b t in de krant v ijgesch reven. an 1952 bij
Culemborgse Courant 1860 - 2010