dette kan det vere greit å vere ein motvekt til. Det var ikkje så vanskeleg å stå fram med at han var kristen då han kom som trenar til idrettslaget i Balestrand. ”Eg syns nesten eg gjekk med ein merkelapp i panna som opplyste alle om at eg var ein kristen i og med at eg var tilsett på Sygna. Folk forventa det av meg.” Trenar Nilsson har hatt nokre samtalar om det å vere kristen med enkelte spelarar, men håper også at livet hans viser kven Gud er – ikkje berre orda.
Fotballen er også med på å knyte kontakter. Johannes og Louise er blitt kjende med mange folk som dei ikkje hadde hatt noko naturleg koblingspunkt til ellers. Dette ser han på som udelt positivt! I tillegg får Johannes også ein del kontaktar som er greie å ha som idrettslærar. ”Eg håper på sikt også å få styrke banda mellom idrettslinja/toppidretten og A-laget; her kan ein ha gjensidig nytte av kvarandre”
Johannes har bedt til Gud om å vinne ein fotballkamp! Han påstår at han var barn då han gjorde det, og at han har slutta med det nå. Han er ikkje sikker på om Gud er så interessert i fotball, og viss han er; kva om nokon på det andre laget også ber – kven skal Han då høyre på og gje bønnesvar? Likevel trur Johannes på Gud! Han meiner også at det å vere ein kristen bør få følger for oppførselen på fotballbanen. Dette kan til dømes vere i forhold til ufin språkbruk. I tillegg har han ofte opplevd tøffe drikkemiljø knytt til laga han har spelt på, og
Johannes og Louise kom seg gjennom 17.mai i Balestrand utan varige mèn. Dei har ennå ikkje gått til innkjøp av cd’en til Alexander Rybak, men har ein gut som snakkar svensk med fleire og fleire innslag av sognauttrykk. Johannes seier også ”Eg kjenner eg blir skikkeleg stolt når eg viser besøkande frå Sverige naturen rundt oss her i Balestrand!” Det er bra!
Tekst/Foto: Gunn Berit Bøthun
Johannes og Louise Nilsson med borna Elias (3) og Ester (1/2).
11