σκέφτομαι & γράφω
URBAN STORIES
LET ME BE
YOUR
COVER! 16η Έκδοση | Ιούλιος 2011 www.avant-garde.com.cy
ΛVΛNT GΛRDE 5
αυτη η εφημεριδα ειναι δικη σου | this newspaper is yours to keep
Lobotomy Δεν είναι ανισόρροπη, το καράβι κουνάει. Σε μια εποχή που ο δενξερωτιθελωτισμός κάνει θραύση, ψάχνει να βρει αυτό που θέλει -αν βρίσκεται στον πλανήτη Γη- στο χάος της Αθήνας. Έβλεπε ξανά και ξανά το ίδιο όνειρο. Καθόταν στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου του ενώ αυτός οδηγούσε με συνοδηγό την για χρόνια αγάπη του. Ξαφνικά η “αγάπη” γυρνούσε πίσω και την κοίταζε με το ύφος “δεν έχεις θέση εδώ” και την ανάγκαζε να βγει από το αμάξι και να τρέξει όσο πιο μακριά μπορούσε. Κι όλα αυτά με ένα βλέμμα. Κάθε φορά. Άρχισε να κοιμάται όταν ξημέρωνε, λες και το φως θα ξόρκιζε τα όνειρα. Θα τελείωνε από τη δουλειά της και θα γυρνούσε στο σπίτι της. Και αυτός θα την περίμενε εκεί. Θα την φρόντιζε για πάντα. Για εξιλέωση. Για όλες τις φορές μέχρι την επόμενη φορά. Αλήθεια. Όλοι τη θέλουν και κανείς δε μπορεί να την αντέξει. Βαρέθηκε να την ακούει. Ήθελε να ερωτευτεί, να βρει την ευτυχία, να κάνει το ένα και το άλλο. Απλά όχι με αυτόν. Βαρέθηκε να τον ακούει. Ήταν ερωτευμένος, ήθελε να κατακτήσει τον κόσμο. Μαζί της. Το θέμα ήταν το χέρι τoυ στο δικό της. Πόσο “σωστό” το ένιωθε. Σαν κομμάτι του παζλ που έκατσε καλά. Και τα κορμιά τους μαζί, τα κορμιά, του θύμι8 ΛvΛnt GΛrde
ζαν πάντα ένα δέντρο, έναν κορμό, ένα γέρικο, δυνατό δεμένο κορμό που δεν μπορούσε να θυμηθεί που τον είχε δει. Ψέμα. Έτσι θαρρώ αντέχουν οι άνθρωποι. Λοβοτομή. Επέμβαση στο μυαλό. Ό,τι ένιωσες ποτέ εξαφανίζεται. Νοt bad. Σαν το delete forever που γράφει στα spam του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου μου. Tη μια στιγμή είναι εκεί, και μετά δεν είναι. Ποτέ ξανά. ..κι η εξήγηση θα ‘ρθει κάποτε όταν δεν θα χρειάζεται πια καμία εξήγηση. Α, πόσα ρόδα στο ηλιοβασίλεμα – τι έρωτες Θέε μου, τι ηδονές τι όνειρα, ας πάμε τώρα να εξαγνιστούμε μες στη λησμονιά. Tάσος Λειβαδίτης
§ ikastik* ikastik@avant-garde.com.cy Follow me on twitter @ikastik - Όλα τα κακά παιδάκια χωράνε