Letter from England
Text / Photo : ณัฐวุฒิ อดุลยานุโกศล (นักเรียนทุนโอลิมปิกวิชาการ สมเด็จพระพี่นางเธอเจ้าฟ้ากัลยาณิวัฒนาฯ)
ฉบับที่ 13
วิกฤตการศึกษาไทย
ครูตู้ ครูทางไกลของเด็กๆ
เมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา หากท่านใดได้ติดตามข่าวสารคงพอจะทราบกันดีนะครับว่า มีข่าวด้านการศึกษาของไทยที่น่าตกใจอย่างยิ่ง เมื่อผลการสำ�รวจจากสภาเศรษฐกิจโลก หรือ World Economic Forum พบว่า คุณภาพการศึกษาของประเทศไทยรั้งท้ายอยู่ในการ จัดอันดับของกลุ่มประเทศอาเซียนที่เข้าร่วมการจัดอันดับ 8 ประเทศ (ที่จริงแล้วข้อมูลนี้มีความไม่ชัดเจน อันเกิดจากการสื่อสารของนัก ข่าวอยู่เล็กน้อย ซึ่งผมจะชี้แจงให้ทราบตอนท้ายของบทความนี้ครับ) ผมลองคิดเล่นๆว่า “หรือว่าเหตุผลที่การศึกษาไทยพัฒนาไป อย่างช้าๆ (จะใช้คำ�ว่า ไม่พัฒนา ก็คงจะดูเกินจริงไปซักหน่อย) นั้นอาจจะมาจากการขาดแคลนเงินทุนสนับสนุน?” แต่เมื่อผมย้อน มาดูข้อมูลงบประมาณที่จัดสรรให้กระทรวงต่างๆ ในปี พ.ศ. 2556 ก็ต้องพบกับข้อมูลที่น่าตกใจยิ่งขึ้นไปอีกว่า กระทรวงศึกษาธิการ เป็นกระทรวงที่ได้รับการสนับสนุนงบประมาณสูงที่สุด คิดเป็น 19.2 เปอร์เซ็นต์ของงบประมาณทั้งหมด หรือเป็นเงินประมาณ 460,000,000,000 บาท (4 แสน 6 หมื่นล้านบาท)
46
จากข้อมูลของกระทรวงศึกษาธิการ พบว่า ในประเทศไทยมีนักเรียนอยู่ ประมาณ 13 ล้านคน ลองใช้คณิตศาสตร์เบื้องต้นคำ�นวณดูอย่างง่ายๆ ก็จะพบ ว่า รัฐนำ�เงินภาษีมาลงทุนการศึกษาเด็กคนละประมาณ 35,000 ต่อคนต่อปี ด้วย เงินจำ�นวนมากขนาดนี้ ผมจึงอาจจะไม่สามารถสรุปได้ครับว่า ปัญหาการศึกษา การศึกษาไทยเกิดจากการขาดงบประมาณ แล้วต้นตอของปัญหาคืออะไรกันแน่? เพื่อให้ทราบและเข้าใจถึงปัญหา ประกอบกับความตั้งใจเดิมของผมที่จะเป็นอาสาสมัครช่วยสอนนักเรียนที่ขาด โอกาสทางการศึกษา ผมจึงได้เข้าไปสอนทีโ่ รงเรียนวัดคูหาสวรรค์ อ.ดำ�เนินสะดวก