perşembe günü hikayeleri
kadir gürdemir
KARLAR YAGDI BASA LEYLAM Aşırı Doz -yayımlanmayan- Eylül için hazırlanan Neşet Ertaş dosyasından, ütopik bir öykü. Diğer yayımlanmayan sayıların dosyalarını önümüzdeki aylarda teker teker sizlere sunacağız.
O’na ve Neşet Baba’ya… Sırtımı dönüp sesin geldiği yöne döndüm. Karanlıktan yüzünü ayırt edemesem de ağacın altına çökmüş rakı Saat gecenin dördüydü. Ayaklarımı uzatmış sigara içen bir ihtiyardı. “Buyur dayı,” dedim. Yanına gelmem içerken; bir yandan cama vuran yağmuru izliyor, bir yan- konusunda ısrarcı olup, “bi bak hele, bi bak,” diye karşılık dan radyo frekanslarını karıştırıyordum. verdi. “Yardım et de şu ışıklara kadar gidelim,”. “Kusura “Gece 2’de müzikli, konulu, canlı… 1685 Sokak! Yalnı- bakma dayı, acelem var, Leyla’mın yanına gitmem gerzlığınıza yalnızlık katacağız.” Dibe Vuruş Radyosu… Zap! ek,” dedim. “Gönül Mecnun olmuş, çölde geziyor. Ben“Tarlasına girip mahsulüne zarar veren iki ineği ‘terörist’ im Leylam Ankara’daydı. Öyle âşık olduk ki, babamın diye güvenlik birimlerine bildiren muhtar görevden…” sözünü dinlemedim. Evlendik ettik, üç tane çocuk Paralel Radyo… Zap! yaptık. Sonra anlaşamayınca ayrı yastıklara baş koyduk,” “Dermansız bir derde düştüm, dermanı var yar elinde,” dedi yaşlı adam ve poşetinden plastik bardak çıkarıp 96.3 Arabesk FM… bir duble de bana doldurdu. “İlk görüşte aşk, dayı… Okulun bahçesinde gördüm Neşet Ertaş’ı duyunca kaskatı kesildim. ben bunu. O an cız etti içim. Ufak bir Elim değiştirmeye varmadı. Sigaranın soruşturma, ismini öğrendim. Her külü üzerime döküldü, yağmur kesgece tekrar ettim, anca üç ay sonra ildi, radyo cızırdamaya başladı… cesaret edebildim yüzüne söylemNeşet Ertaş’ı duyunca Karşımda Leyla’mı gördüm. eye. Zaman geçtikçe daha çok kaskatı kesildim. Elim Doğrulmaya çalıştım, bir adım bağlandım. Şiirler yazıp eline değiştirmeye varmadı. Sigaranın külü geri gitti. Ben ona yaklaştıkça tutuşturdum, hatta bir iki üzerime döküldü, yağmur kesildi, o geri gitti. Neden? Neden ben kere yan yana bile geldik,” radyo cızırdamaya başladı… ona yaklaştıkça o geri gidiyordedim, “ama sevmedi işte,”. Karşımda Leyla’mı du, sanırım bunu hiçbir zaman “Aşk biterse yorulur insan, ben anlayamayacağım. Ümidimi kesne zaman ölürsem Neşet yoruldu gördüm. meyip peşine takıldım. Sonuçta o desinler,” dedi. bana gelmişti. Soluğu sokakta aldık. Gece vakti koşup gitmesine gönlüm elKarga sesiyle irkildim ve az önce nelvermiyordu fakat yanıma da gelmiyordu. er olduğunu anlamaya çalıştım. Burası neresiydi ve burada ne işim vardı? Dün Kafamda bir plan kurup yolun aydınlık köşesine gizlen- geceki adam da kimdi? dim. Sonuçta karanlıktan korkardı ve sokakta yalnızca ben olduğum için yanıma gelecekti. Ama gelmedi. O Yerdeki boş rakı şişesini ve plastik bardakları poşete korkularıyla yüzleşti, benim ise korktuğum başıma geldi. doldurup evimin yolunu tuttum. O gece Neşet Ertaş’ın Az da olsa ümidim vardı. Onu bulmalıydım çünkü yap- evine gittiğimi ise çok sonra anlayacaktım. bozun eksik çarpası ondaydı. Bu sefer yolun karanlık tarafını izledim. Yokuştan aşağı inerken, “yavrum, bi bak hele,” diye bir ses duydum.