“ ΕΜΕΙΣ ”
Η Παράδοση μας είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είμαστε εμείς
Ας γνωριστούμε Ονομάζομαι Αλέξαντρος Μάριος Ντελοπέλ. Συχνά υπογράφω ως A.D.Rios. Ενθουσιάζομαι να δημιουργώ και γουστάρω πολύ να πειραματίζομαι στο Photoshop. Την περίοδο που δημιούργησα αυτό το βιβλίο ήμουν δευτεροετής φοιτητής, σπουδάζοντας στον κλάδο Γραφικών Τεχνών, του ΤΕ.ΠΑ.Κ Κατάγομαι απο Κύπρο και Γαλλία. Απο μικρός με ενδιέφεραν οι ανθρώπινες συναναστροφές, η δύναμη των πράξεων μας, μαζί και η επίπτωση της απραγείας μας. Στα 17 μού ξεκίνησα να “ψάχνομαι” στο χώρο της τέχνης, όταν και έμαθα για την Εννοιολογική Τέχνη. Σήμερα, μαζί με την τάση του Μινιμαλισμού, αποτελούν οι βασικές πηγές έμπνευσης μου.
Καλλιτεχνικό Σημείωμα: Η θεματική του βιβλίου φύεται ενός εννοιολογικού διάλογου ανάμεσα στην έννοιας της παράδοσης, και το ρόλο των ανθρώπων. Για εμένα, η παράδοση ενός τόπου είναι οι άνθρωποι του. Έτσι με τον ερχομό κάθε νέας γενιάς, δημιουργούνται και νέες παραδώσεις. Επομένως σήμερα 2020, εμείς είμαστε οι άνθρωποι της Κύπρου, εμείς είμαστε η παράδοση μας. Έναυσμα προς την δημιουργία αυτού του βιβλίου ήταν μία εργασία Φωτογραφίας με θέμα : Κύπρος: Άνθρωποι, Τόποι και Παραδόσεις. Εξ αρχής ένιωθα μία να έλκομαι στην εκφραστικότητα των ανθρώπων και πιο συγκεκρημένα στην “Candid Street Photography”. Δεν άργησα να αντιλιφθώ τον ρόλο μας στην δμιουργία των παραδώσεων. Έτσι, ξεκίνησα να τρυγιρίζω με τν φωτογραφική μου στους δρόμους της Λέμεσού, “ψάχνοντας” ανθρώπους να φωτογραφίσω. Οι παραδόσεις μας σκέφτηκα, είναι επινόηση του ανθρώπου. Είναι, οι συνήθειες του παρελθόντως που ξεχώρισαν, απέκτησαν αξία και “μεταφέρθηκαν” παρακάτω. Αντιλήφθηκα έτσι, πως και οι συνήθειες του σήμερα πρόκειτε κάποτε, έστω κα΄ποιες απο αυτές, να καταλήξουν η παράδωση του άυριο. Αν και ευνόητο πως εμείς δημιουργούμε της παραδώσεις μας (εξού και οι μυριάδες διαφορετικών παραδόσεων ανά κουλτούρα και καταγωγή) για ποιους ανθρώπους αναφερόμαστε ακριβώς? Όλοι όσοι ζούμε, ζήσαμε και θα ζήσουμε. Η απάντηση μου είναι, ΕΜΕΙΣ.
Υπάρχουν δύο τρόποι ανάγνωσης του βιβλίου, όπως δύο είναι και οι γενιές των ατόμων στις φωτογραφίες, Η γαλάζια και η Τιρκουάζ. Οι “παλιοί” και “οι επόμενοι”. Το βιβλίο διαβάζεται δηλαδή, και από τις δύο πλευρές/οπτικές γωνίες. Αναλόγως της πλευράς που θα ανοιχθεί, ίσια ή ανάποδα, αποκαλύπτονται πρώτα οι φωτογραφίες της γηραιάς γενιάς, ή της γενιάς που θα ακολουθήσει. Το μέσο του βιβλίου ( σελ 18-19 ) αποτελεί συνάντηση, όπου οι γενιές μοιράζονται την σκυτάλη της παράδοσης.
Το εξής βιβλίο δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματως Φωτογραφίας ( MGA_240 ), του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου Επιβλέπων, Άγγελος Παναγίδης
“ Είσαι όσο μεγάλος όσο νιώθεις ”
“ Πωπ! ”
“ Bros ”
“ Παρατηρητής”
“ Μάστρε, δώς’μου θκυό του ενός ”
“ Βαρκούμαι ”
“ Goods ”
“ Ευρώ ”
“ Κρυμμένος Καταστηματάρχης ”
“ Μάνα ”
“ Μητέρα ”
“ Εμείς ”
“ Mustafa ”
“ Εγκατάληψη ”
“ Άτιτλη 2 ”
“ Άτιτλη 1 ”
“ Φόρμες ”
“ Εμείς 2 ”
“ Εμείς 1 ”
Καλλιτεχνικό Σημείωμα: Η θεματική του βιβλίου φύεται ενός εννοιολογικού διάλογου ανάμεσα στην έννοιας της παράδοσης, και το ρόλο των ανθρώπων. Για εμένα, η παράδοση ενός τόπου είναι οι άνθρωποι του. Έτσι με τον ερχομό κάθε νέας γενιάς, δημιουργούνται και νέες παραδώσεις. Επομένως σήμερα 2020, εμείς είμαστε οι άνθρωποι της Κύπρου, εμείς είμαστε η παράδοση μας. Έναυσμα προς την δημιουργία αυτού του βιβλίου ήταν μία εργασία Φωτογραφίας με θέμα : Κύπρος: Άνθρωποι, Τόποι και Παραδόσεις. Εξ αρχής ένιωθα μία να έλκομαι στην εκφραστικότητα των ανθρώπων και πιο συγκεκρημένα στην “Candid Street Photography”. Δεν άργησα να αντιλιφθώ τον ρόλο μας στην δμιουργία των παραδώσεων. Έτσι, ξεκίνησα να τρυγιρίζω με τν φωτογραφική μου στους δρόμους της Λέμεσού, “ψάχνοντας” ανθρώπους να φωτογραφίσω. Οι παραδόσεις μας σκέφτηκα, είναι επινόηση του ανθρώπου. Είναι, οι συνήθειες του παρελθόντως που ξεχώρισαν, απέκτησαν αξία και “μεταφέρθηκαν” παρακάτω. Αντιλήφθηκα έτσι, πως και οι συνήθειες του σήμερα πρόκειτε κάποτε, έστω κα΄ποιες απο αυτές, να καταλήξουν η παράδωση του άυριο. Αν και ευνόητο πως εμείς δημιουργούμε της παραδώσεις μας (εξού και οι μυριάδες διαφορετικών παραδόσεων ανά κουλτούρα και καταγωγή) για ποιους ανθρώπους αναφερόμαστε ακριβώς? Όλοι όσοι ζούμε, ζήσαμε και θα ζήσουμε. Η απάντηση μου είναι, ΕΜΕΙΣ.
Υπάρχουν δύο τρόποι ανάγνωσης του βιβλίου, όπως δύο είναι και οι γενιές των ατόμων στις φωτογραφίες, Η γαλάζια και η Τιρκουάζ. Οι “παλιοί” και “οι επόμενοι”. Το βιβλίο διαβάζεται δηλαδή, και από τις δύο πλευρές/οπτικές γωνίες. Αναλόγως της πλευράς που θα ανοιχθεί, ίσια ή ανάποδα, αποκαλύπτονται πρώτα οι φωτογραφίες της γηραιάς γενιάς, ή της γενιάς που θα ακολουθήσει. Το μέσο του βιβλίου ( σελ 18-19 ) αποτελεί συνάντηση, όπου οι γενιές μοιράζονται την σκυτάλη της παράδοσης.
Το εξής βιβλίο δημιουργήθηκε στα πλαίσια του μαθήματως Φωτογραφίας ( MGA_240 ), του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου Κύπρου Επιβλέπων, Άγγελος Παναγίδης
Ας γνωριστούμε Ονομάζομαι Αλέξαντρος Μάριος Ντελοπέλ. Συχνά υπογράφω ως A.D.Rios. Ενθουσιάζομαι να δημιουργώ και γουστάρω πολύ να πειραματίζομαι στο Photoshop. Την περίοδο που δημιούργησα αυτό το βιβλίο ήμουν δευτεροετής φοιτητής, σπουδάζοντας στον κλάδο Γραφικών Τεχνών, του ΤΕ.ΠΑ.Κ Κατάγομαι απο Κύπρο και Γαλλία. Απο μικρός με ενδιέφεραν οι ανθρώπινες συναναστροφές, η δύναμη των πράξεων μας, μαζί και η επίπτωση της απραγείας μας. Στα 17 μού ξεκίνησα να “ψάχνομαι” στο χώρο της τέχνης, όταν και έμαθα για την Εννοιολογική Τέχνη. Σήμερα, μαζί με την τάση του Μινιμαλισμού, αποτελούν οι βασικές πηγές έμπνευσης μου.
Η Παράδοση μας είναι οι άνθρωποι. Οι άνθρωποι είμαστε εμείς
“ ΑρχήΤέλος ”