2 minute read
Het laatste oordeel
Duffe opsommingen of ultiem entertainment? ANS verschanst zich in de collegebanken om een genadeloos oordeel te vellen over het onderwijs aan de RU.
Advertisement
EINDCIJFER:
maandag 14 september, 10.30-12.15 uur, De Stadsschouwburg DOCENT: Prof. mr. R.J.B. Schutgens UITSTRALING: Charismatische VVD’er PUBLIEK: Typende toga’s INHOUD: De schoonheid van de Zwitserse democratie en het legaliteitsbeginsel
Op het podium van de Stadsschouwburg Nijmegen staat hoogleraar Roel Schutgens. Terwijl hij uitleg geeft over de Nederlandse democratie en rechtsstaat, wandelt hij in driedelig pak rustig en zelfverzekerd heen en weer. In het publiek zitten eerstejaarsstudenten rechtsgeleerdheid klaar voor het college Inleiding tot Rechtswetenschap. Zij typen al gauw ijverig mee wanneer Schutgens zijn college op een maatschappijleerachtige manier begint over de basisprincipes van democratie. Hij spreekt uitgebreid en vol enthousiasme over zijn bewondering voor het unieke Zwitserland waar het volk de democratie in praktijk brengt door op een plein te discussiëren en stemmen. Na dit uitvoerige verhaal gaat hij dieper in op de steeds ingewikkelder wordende collegestof. Door zijn passie voor directe democratie in Zwitserland hiermee te verweven, creëert hij een levendig college. Met zijn vragen aan de aanwezigen en publiekelijke een-op-eengesprekken zorgt hij daarnaast ook voor interactie. Tweemaal ontvangt hij hierdoor een heus tweestemmig antwoord. Hij reageert verbaasd: ‘Wow, meneer praat met twee stemmen. Dat probeer ik al jaren!’ De hoogleraar geeft toe een trotse Nederlander te zijn vanwege het legaliteitsbeginsel dat waakt voor rechtszekerheid - je bent alleen strafbaar als huidige wetten dit kunnen bevestigen. Hij vertelt hoe ontroerend het legaliteitsbeginsel is en beweert dit ook in het publiek te zien. Hij dramatiseert: ‘Zie ik daar iemand een traantje wegpinken?’ Vervolgens geeft hij aan deze ontroering te begrijpen. Wie het hiermee oneens zou zijn, nodigt hij uit voor een fieldtrip Noord-Korea. Er klinkt vanuit het publiek een ingetogen gelach ter waardering van deze dramavoorstelling à la Schutgens. Ondanks alle gewaardeerde theatrale acts nemen de studenten een steeds minder actieve houding aan. Om ze bij de les te houden, vertelt de hoogleraar een waargebeurd verhaal over een gehandicapt meisje genaamd Ansje. Volgens elke morele waarde was Ansje slachtoffer van seksueel misbruik, maar destijds was er helaas geen enkele wet die dit kon bevestigen. Hierdoor ging de dader vrijuit. Gedurende zijn verhaal hangen de studenten ademloos aan zijn lippen. Wanneer hij ten slotte vraagt wie het onrechtvaardig vindt, steekt iedereen dan ook zijn hand op. Hij reageert: ‘Goed, houd dat vast, dan kunt u nadenken over wat u hieraan kunt doen.’ Richting het einde van het college raken de studenten enigszins vermoeid. ‘Goedemorgen. Ik zie alles, ik ben geen televisie’, reageert Schutgens op een opzichtig gapende student. Hij bedankt deze vervolgens wel voor het duidelijke signaal dat hij het college moet afronden.
Het Laatste Oordeel der Studenten
De studenten zijn tevreden over hoogleraar Schutgens en zijn colleges. Sommigen beweren zelfs het gehele anderhalve uur hun concentratie erbij te kunnen houden! Ze vinden de humor en interactie in de colleges prettig en omschrijven de hoogleraar als ‘een spontane docent met kennis’. De enige verbetering die ze aandragen is dat de hoogleraar zijn PowerPointdia’s aantrekkelijker kan maken. De dia’s bestaan namelijk slechts uit een witte achtergrond met daarop hooguit twee kernwoorden of -zinnen. Desondanks waarderen de studenten de hoogleraar vanwege zijn ‘leuke opmerkingen tussendoor’ en ‘zijn kleurrijke taalgebruik’. ANS
