Jazz05 wu tillbronner [p]

Till Brönner

“Alles draait om eenvoud en energie” Hij is een van de succesvolste jazzmusici van Duitsland. Daarom is het best opmerkelijk dat trompettist annex vocalist Till Brönner pas nu, na ruim achttien studioalbums, met The Good Life een ode brengt aan The Great American Songbook.

What’s up Het leven is goed, zeker voor Till Brönner (1971). De Duitser met het zoete stemgeluid en het fluwelen trompetspel gaat terug in de tijd met een ode aan The Great American Songbook. The Good Life is niet nieuw en origineel, wel verfijnd en secuur uitgevoerd.

Het album is opgenomen in de befaamde EastWest Studios in Los Angeles en gemixt in Wedgeview Studios door Udo Pannekeet.

‘Grand master’ Ruud Jacobs produceerde het geheel. Daarnaast formeerde Brönner een all-starband met John Clayton (bas), Anthony Wilson (gitaar), Larry Goldings (piano) en Jeff Hamilton (drums). De trompettist heeft al zo veel in zijn carrière bereikt (twee Grammynominaties, gouden platen en veel samenwerkingen met onder meer Michael Brecker, Tony Bennett, Dave Brubeck en Herbie Hancock), dat dit The Great American Songbook-repertoire niet mocht ontbreken: “Het is al jaren een uitdaging om te ontsnappen aan de dagelijkse hectiek binnen onze westerse maatschappij. Drukte en stress nemen toe, dat herken ik zelf ook. We zijn

“ Tot vijf jaar geleden luisterde ik nauwelijks naar teksten, omdat ik een instrumentalist ben” constant onszelf aan het managen. Het valt niet mee om ‘gewoon’ mobiele apparaten te negeren of uit te zetten. Anno 2016 consumeren we muziek terwijl we andere dingen doen, maar het ontspant mensen wel. Muziek is er altijd en overal. Met The Good Life wil ik relaxte muziek brengen, waardoor luisteraars zich niet laten afleiden.”

Interpretatie “Het gaat me niet zozeer om waar de muziek vandaan komt, eerder wat die met mensen doet, hoe die beweegt. Daarbij probeer ik altijd iets van mijn signatuur toe te voegen. En natuurlijk moet de tekst me raken. Op dit album bevatten sommige songs diverse lagen en betekenissen over de zin van het leven, anderen zijn minder diepgaand. De gelijknamige titelsong klinkt opgewekt, terwijl de tekst juist veel melancholie bevat. Tot vijf jaar geleden luisterde ik nauwelijks naar teksten, omdat ik een instrumentalist ben. Stom, want je

hebt dan geen benul waar een stuk over gaat tot het moment dat je beseft dat het nummer ver van je af staat en dat je een hele andere interpretatie hebt. Toen ik me hiervan bewust werd, heb ik mijn repertoire erdoor veranderd.”

Glimlach “Dat ik op dit album veel zing, komt mede door het vakmanschap van Ruud Jacobs. Hij brengt alles in balans. Het is mijn doel om te zingen zoals ik trompet speel. Dat heeft goed uitgepakt, denk ik. Er is veel aandacht voor tekstvertolking. Het was overigens te gek om na The Movies Album (2015) opnieuw te kunnen opnemen in EastWest Studios. Die plek ademt zoveel geschiedenis met beroemde opnamen van Frank Sinatra, The Beach Boys en Michael Jacksons Thriller.

Dit keer nam ik niet op met een orkest, maar met een te gekke ‘klassieke’ band waarmee ik terugkeer naar mijn roots. Op mijn debuutalbum (1993) speelt drummer Jeff Hamilton ook mee in een all star band met onder andere Ray Brown. Om in zo’n setting opnieuw met Jeff deze muziekstijl te spelen, gaf me kippenvel. De opnamen verliepen heel soepel, waarbij we ieders kwaliteiten en persoonlijkheid zo veel mogelijk uitgelicht hebben in de subtiel bewerkte arrangementen van John Clayton. Dit is geen complex album. Alles draait om eenvoud en energie. Dat zorgt voor een fraaie harmonie zonder aan regels te zijn gebonden. De focus ligt op simpele stukken, die heel smaakvol en kundig zijn uitgevoerd door topmusici. Het is eigenlijk het concept van genie Ruud Jacobs, die ik al een tijdje ken. Ruud is heel relaxed, bijna een vaderfiguur in zijn doen en laten. Hij heeft in zijn lange carrière zeer smaakvolle (commerciële) producties verzorgd, die altijd vanuit een artistiek oogpunt zijn gemaakt.

Daarnaast is hij natuurlijk zelf musicus, dus hij voelt alles feilloos aan en dat merkt iedereen in de studio. En het was een soort reünie, want John heeft vaker met hem gewerkt. Ik liep de hele tijd met een glimlach op mijn gezicht.”

Blijf jezelf “Het belangrijkste voor mij is het eigen geluid. Als iemand herkend wordt in slechts een aantal seconden, dan is dat heel bepalend en onderscheidend. Want, of je als (jonge) jazzmusicus nu traditionele, avantgarde of moderne muziek maakt, in de hele

FOTOGRAFIE Naast muzikaal talent, heeft Till Brönner ook een goed oog als fotograaf. Hij is pas sinds 2009 actief; geprikkeld door de samenwerking met Julian Benedikt voor de documentaire Jazz Seen over wereldfotograaf William Claxton. Brönner verzorgde de muziek en raakte enthousiast. Hij werkt voornamelijk met (analoge) Leica-camera’s. Zijn eigen ruim tweehonderd pagina’s dikke koffietafelboek, Till Brönner, Faces of Talent (2014), beslaat pure, rauwe portretten van musici waarmee Brönner werkte of die hij uit interesse leerde kennen. Van Joshua Redman, Gregory Porter, Hugh Masekela, Marcus Miller, tot Jacob Collier, Seal, Philip Glass en David Guetta. Ook zijn er uiteenlopende foto’s van Duitse muzikanten en acteurs. Het is persoonlijk werk, van dichtbij gefotografeerd.

Vaak snel gemaakt en dat is knap, want het raakt en maakt nieuwsgierig. De index vertelt bij elk beeld een verhaal over Brönners band met de artiest.

Till Brönner, Faces of Talent (teNeues) Dank aan Bastiaan de Vries (Persell)

sector is het lastig om je brood te verdienen.

Het valt me zwaar te moeten zeggen aan mijn studenten van het conservatorium in Dresden, dat ze zichzelf volledig moeten geven en ontwikkelen, maar dat er niets valt te verwachten van de huidige jazzmarkt. Ik vind het jammer dat er vele jazzexperts zijn die wachten op de ‘nieuwe’ John Coltrane.

Die man was uniek. Een eigen sound is veel belangrijker dan alle regels proberen te breken die al gebroken zijn. Blijf jezelf. Het gaat er niet om wat je doet, maar hoe je het doet. Jazz is voor mij een reflectie op politieke en sociale ontwikkelingen.

Natuurlijk zijn er nu niet dezelfde problemen als in de hoogtijdagen van de jazz, maar een uitdaging kan zijn dat jazz in al haar vormen een plek behoudt in onze haastige maatschappij. Er is zoveel talent en prachtige muziek, die moeten we koesteren.”

Angelique van Os

S E P T E M B E R 2016 21