Cd's dat Robert Cray en zijn band aan de horizon verschenen, om met Strong Persuader zes jaar later de status van ster te bemachtigen. Opmerkelijk voor een bluesartiest, maar Cray heeft dan ook een geheel eigen opvatting van het genre. Tekstueel gaat het vrijwel altijd over de liefde, verdriet, ontrouw, verraad en overspel. Muzikaal bewandelt hij vrijwel zonder uitzondering de meer omfloerste paden. Bij Cray geen allesverscheurende gitaar solo’s en ontsporende saxen, maar gedempt gitaarspel en soulvolle zang. Wie daar van houdt, en dat zijn er velen, is bij In My Soul, alweer zijn zeventiende studio-album, aan het juiste adres. Vanaf de eerste track You Move Me, via het smeltende soulnummer Fine Yesterday tot en met de bonustrack Pillow, waarin Cray uiteraard eenzaam en alleen in zijn steenkoude kamer zit te zitten, bewandelt de band de wegen der geleidelijkheid. Toch een tikje saai, op den duur. Dietmar Terpstra
Thelonious Monk en Wayne Shorter de grote helden in de jazz. Ze studeerde in Groningen aan het conservatorium en sloeg vervolgens haar vleugels uit. Op advies van een docent schreef ze zich in 2009 in voor de Deloitte Jazz Award, die ze tot haar grote verrassing won. Een veelzijdig talent; zo maakte Draksler (Kranj, 1987) een klassiek werk voor accordeonist en symfonieorkest onder de titel Orpheus and Eurydice, en ze deed mee aan een Arrangers Workshop onder leiding van Vince Mendoza. "Ik schrijf veel voor bigbands en strijkers, inderdaad. Maar dan altijd in combinatie met improvisatie." Dat laatste is volledig het geval bij dit solooptreden in juli 2013 in de Cankarjev Dom in Ljubljana, Slovenië. Vijf eigen stukken, een traditional en een minder bekend werk van Thelonious Monk: Communicational Entropy. Onder haar eigen composities zit altijd een verhaal, een ervaring die haar heeft beroerd. Te begrijpen voor geconcentreerde luisteraars. Coen de Jonge
Tinderbox en Cha Cha Cha neemt de Canadese singer-songwriter Fred Eaglesmith verder gas terug op Tambourine. Eaglesmith is een van de weinige mensen die met weinig middelen rechtstreeks het hart van de luisteraar weet te beroeren. Met gebruikmaking van een enkele gitaar, bescheiden percussie en angelieke achtergrondvocalen weet hij bijvoorbeeld in een hartverscheurende song als That’s What You Do, een gospel van het zuiverste water, de melancholieke luisteraar tot tranen toe te roeren. In Drunk Girl, een song die door Roy Orbison geschreven zou kunnen zijn, schetst hij met precisie een beeld van eenzaamheid en tristesse. En hetzelfde geldt voor het al even prachtige Small Town. De reden dat de plaat Tambourine heet is overigens waarschijnlijk dat dit instrument op het album volledig ontbreekt, een zeldzaamheid in singsongkringen. Dietmar Terpstra
The Eminent Stars Kaja Draksler The Lives of Many Others Cleanfeed/Ljubljana jazz Series Solo piano ****1/2 Voor pianiste Kaja Draksler (1987) zijn
78 M A A RT / A P R I L 2 0 1 4
Fred Eaglesmith Tambourine Sonic Rendezvous Alt.country **** Na de meesterproeven
Sittin’ In With The Eminent Stars Tramp Records/Painted Dog Soul/Funk/R&B **** Omringd door water en dijken. Het is zomaar een overeen-
www.jazzism.nl
Keith Jarrett Concerts Bregenz München ECM Jazz ***** Volgens biograaf Ian Carr zijn de Bregenz/ München concerten van Keith Jarrett tot op de dag van vandaag zijn meest briljante live-opnamen. “Zijn inspiratieniveau is uitzonderlijk en behelst niet eerder zo’n breed en emotioneel muzikaal bereik. Hij neemt fabuleuze risico’s en drijft zichzelf tot het uiterste.” En dat klopt zonder meer. De vraag waarom nu pas deze concerten op cd zijn verschenen, is echter een raadsel (wel vinyl). Hoe dan ook, Jarrett duwt, trekt, streelt, liefkoost en pulseert op immens hoog niveau. Op dit drieluik is een registratie te horen van de concerten in Bregenz op 28 mei 1981 en München op 2 juni 1981. Jarrett is zo’n ongelofelijke virtuoos en zowel technisch als harmonisch begaafd, dat na het beluisteren van de eerste cd (Bregenz), het al duizelt van de impressies. Omdat zijn solo’s soms nogal fragmentarisch zijn (veel losse ritmen, melodieën en geen herkenbare thema’s), is het soms moeilijk om de aandacht vast te houden. Zware kost is bijvoorbeeld het einde van Part I en Part II (Bregenz), dat klassiek geënte contrapunten benadrukt. In Part II (München) toont hij een vuurwerk van noten; maar alles klopt. Dat maakt Jarrett zo subliem. Het wat meer sfeervolle en ingetogen Heartland (Bregenz) en Mon Coeur Est Rouge brengen wat meer rust en balans. Een belangrijk momentum uit Jarretts carrière, waar luisteraars jaren mee vooruit kunnen. Angelique van Os
komst tussen New Orleans en Amsterdam. Maar sinds kort zijn deze twee machtige steden ook muzikaal gelinkt. Drummer Toon Oomen en saxofonist Ben Mendes uit Amsterdam gingen op zoek naar inspiratie
in het diepe Zuiden en betuigen openlijk hun liefde voor Dr. John, Allen Toussaint en The Meters op dit debuut van The Eminent Stars. Stomende vintagefunk en r&b, live opgenomen met een bak aan