Z jelonkiem w godle
Inwałd jest w miarę dużą wsią leżącą na Pogórzu Śląskim, u podnóży Ostrego Wierchu (549 m n.p.m.) i Wapiennicy (528 m), wzdłuż linii kolejowej i szosy łączącej Bielsko-Białą z Krakowem. Historię ma ciekawą, bowiem jej kolejni właścicieli w różnoraki sposób zaznaczali się w dziejach Polski. W połowie XVIII w. należała do Franciszka Szwarcenberg-Czernego, kasztelana wojnickiego, który m. in. zasłynął z licznych fundacji kościołów, również parafialnej świątyni w Inwałdzie pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Marii Panny, wzniesionej w latach 1747 - 1750 (zdj. poniżej). W głównym ołtarzu znajduje się słynący łaskami piękny obraz Madonny Inwałdzkiej, przyciągający wiernych nie tylko z Andrychowszczyzny. Jako posag Salomei Szwarcenberg-Czernej, która poślubiła Stanisława Ankwicza, wszedł Inwałd w skład tzw. klucza andrychowskiego Ankwiczów i stanowił część spadku przynależnemu synowi Stanisława, Józefowi, który - przystępując do konfederacji targowickiej - nie tylko okrył się złą sławą, ale też w haniebny sposób zakończył życie. W krótkim czasie po jego śmierci na ulicznej szubienicy, rozsypał się w gruzy zamek z wielkim rozmachem wzniesiony przezeń na jednym z inwałdzkich wzniesień, Bani. Jedyny syn i spadkobierca, Andrzej Alojzy Ankwicz, arcybiskup lwowski oraz prymas Galicji i Lodomerii, sprzedał majątek Konstantemu Bobrowskiemu, który Inwałdem właśnie wywianował swą córkę Adelę, poślubiającą Feliksa Romera z Bieździedzy. Romerowie zbudowali ist3