101 zwevegemse figuren deel 1

Aloïs Vervaeke (Wieske Blauwblomme) Geboren te Heestert op 17 juni 1884 en overleden te Heestert op 27 augustus 1976.

Zoon van Henri Vervaeke en Elodie Beunens. Hij stond alom bekend als ‘Wieske Blauwblomme’, naar zijn grootmoeder van vaderskant, naar wie de mensen de hele familie noemden.

Aloïs Vervaeke werd geboren in Heestert in de Vierkeerstraat, thans het huis nummer 55. Hij ging naar school bij meester Henri Claeys (slechts één klas voor alle kinderen), die ook secretaris was in de fanfare St.-Cecilia. Hij leerde in 1894 ’piston’ (hij was dus tien), om in 1896 over te schakelen naar bugel.

Vanaf zijn twaalfde hielp hij in de thuisweverij, maar ging ook naar de zondagsschool bij zuster Alfonsina. Hij moest in die tijd naar de loting, maar behoorde tot de gelukkigen die geen soldaat moesten zijn.

Hij huwde in 1912 met Augusta D’Haene en trok naar de Raaptorfstraat, waar hij behalve een weverij samen met zijn vrouw een ‘koeiplekske’ runde. In de jaren ‘20 verhuisde hij naar de Outrijvestraat en ging werken in Frankrijk. In 1934 trokken ze naar een boerderijtje in de Vierkeerstraat (het huidig nummer 154). En tenslotte: vanaf 1966 kwamen ze in de Avelgemstraat wonen (nu Stijn Streuvelsstraat), dicht bij hun dochter Clemence.

Ook in zijn loopbaan als muzikant kende Aloïs veel afwisseling. Hij was van 1908 tot 1914 lid van de muziekvereniging ‘De Verenigde Vrienden’ te Moen. Tijdens de eerste wereldoorlog lagen de muzikale activiteiten stil, maar in 1919 haalden negen muzikanten, onder wie Aloïs, hun instrument boven en vormden een orkestje. Toen zij een feestje in Ruien opgeluisterd hadden trommelde voorzitter Gustaaf Vandeputte iedereen weer op en de Heestertse fanfare kon weer vooruit... In 1953 koos Aloïs voor een ander instrument en speelde voortaan ‘eerste cor’. Pas op 73-jarige leeftijd werd hij bestuurslid (in 1957), een functie die hij toch nog gedurende 19 jaar kon uitoefenen.

Met een optocht begeleid door de fanfare vierden Aloïs en Augusta in 1962 hun gouden huwelijksjubileum. Aloïs ontving in 1963, ter gelegenheid van het 100-jarig bestaan van de fanfare, zijn eerste ereteken voor meer dan 65 jaar muzikant (In Veterani Honorem – goud).

Ter gelegenheid van het St.-Ceciliafeest op zondag 22 november 1970 werd Aloïs andermaal vereremerkt en ontving hij uit de handen van burgemeester Remi Deprez het schild van Heestert (zie foto). De onvermoeibare Aloïs speelde op 87-jarige leeftijd nog mee in de concerten. Vanaf het overlijden van zijn vrouw in 1971 trok hij niet meer naar de repetities, maar oefende geregeld thuis op zijn cor, bleef in het bestuur en vierde nog af en toe het St.Ceciliafeest mee.

178