WSPOMNIENIE O DOKTORZE JERZYM KOZIŃSKIM 16
Dr Jerzy Koziński
Krakowa, po tym jak ojciec, oficer 24. Pułku Ułanów, otrzymał przydział do Dowództwa Okręgu Korpusu Kraków. Uczył się w I Gimnazjum im. Bartłomieja Nowodworskiego. Zanim jednak w 1948 roku zdał w nim maturę, a potem w 1951 roku podjął pracę w Bibliotece Jagiellońskiej, los nie szczędził Mu dramatycznych doświadczeń. Zaraz po wybuchu drugiej wojny światowej, jako 13-letni chłopiec, Fot. Archiwum Jerzego Kozińskiego
października 2020 odszedł dr Jerzy Koziński – historyk, emerytowany starszy kustosz dyplomowany Biblioteki Jagiellońskiej, kierownik Oddziału Udostępniania Zbiorów w latach 1977–1991, aktywny działacz krakowskiego oddziału Stowarzyszenia Bibliotekarzy Polskich, członek reaktywowanego Związku Sybiraków, mocno zaangażowany w jego działalność. Całym sercem oddany swej pracy bibliotekarz, życzliwy i szanowany człowiek. Odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi, Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Krzyżem Zesłańców Sybiru, Odznaką Honorową Sybiraka, Odznaką Związku Sybiraków. Z Biblioteką Jagiellońską był związany blisko 70 lat: zawodowo pracował w niej od 1951 do 1991 roku, a po przejściu na emeryturę niemal do ostatnich dni uczestniczył w jej życiu. Można było Go spotkać prawie na każdym organizowanym w niej wernisażu. Bo Bibliotekę traktował jak drugi dom. Przychodził do niej z radością. Dobrze i swobodnie czuł się w jej murach. Poznał tu życzliwych Mu ludzi, z którymi łączyły Go wspólne tematy i pasje. Cieszył się sympatią i poważaniem współpracowników oraz zaufaniem kolejnych dyrektorów. Jerzy Koziński urodził się w 1926 roku w Tarnopolu, skąd w latach 30. XX wieku wraz z rodziną przeniósł się do
54
ALMA MATER nr 220–221
wraz z mamą znalazł się w Tarnopolu, gdzie w nocy 29 czerwca 1940 oboje zostali brutalnie aresztowani i okradzeni przez funkcjonariuszy NKWD, a następnie w wagonach towarowych, w strasznych warunkach, wywiezieni w głąb ZSRR do „swierdłowskiej obłasti w tugułymskim rajonie – posiołek 248”. Jerzy miał wtedy 14 lat. Udało im się przetrwać przerażające lata niewiarygodnie ciężkiej pracy w kontynentalnym klimacie z temperaturą +45 stopni Celsjusza w lecie, a –50 stopni zimą, między innymi przy wyrębie lasu, budowaniu i odśnieżaniu torów kolejowych, w tartaku. Przeżyli niewyobrażalny głód, brud, robactwo, niewolniczą pracę w tajdze, upokorzenie i bezsilność. W 1942 roku Jerzy Koziński przy wzroście 165 centymetrów ważył 38 kilogramów. Po sześciu koszmarnych latach, w roku 1946, powrócili do Krakowa. Jerzy Koziński ten czas na Syberii opisał, między innymi, w artykułach Z Krakowa na Syberię i... z Syberii do Krakowa („Alma Mater” nr 160) oraz Syberyjska wigilia („Alma Mater” nr 161–162). Przełomowy w Jego życiu okazał się rok 1951. Ukończył wówczas naukę w krakowskiej Wyższej Szkole Nauk Społecznych na Wydziale Społeczno-Oświatowym i został zatrudniony w Bibliotece Jagiellońskiej w charakterze młodszego asystenta. Tam Jego pierwszym miejscem pracy była wypożyczalnia miejscowa. 1 stycznia 1953 awansował na stanowisko asystenta. Od maja 1953 roku pracował w Katalogu Głównym. Został też włączony do niewielkiej grupy osób posiadających wiedzę o istnieniu w magazynach Biblioteki zasobu „Berlinki” i zobowiązany do zachowania tego w ścisłej tajemnicy. Tytuł magistra filozofii na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego uzyskał 29 października 1954. 1 czerwca 1956 awansował na stanowisko starszego bibliotekarza i został kierownikiem wypożyczalni miejscowej i międzybibliotecznej. W latach 1956–1958 brał udział w zespołowej pracy naukowej nad bibliografią
W kartotece Oddziału Udostępniania Zbiorów; 30 sierpnia 1952