Ήθη και Έθιμα της Ρόδου Τα ήθη και τα έθιμα της Ρόδου, διαφέρουν ελάχιστα στα κατά τόπους χωριά και αρκετά στα υπόλοιπα νησιά της Δωδεκανήσου. Πρωτοχρονιά Οικογενειακή γιορτή που συνήθως γίνετε στο σπίτι κάποιου συγγενικού μέλους. Ανταλλάσσονται ευχές και όταν οι οικογένειες πια επιστρέφουν σπίτι τους μπαίνουν με το δεξί γα πάει καλά η χρονιά και την επόμενη μέρα ο πρώτος επισκέπτης που θα μπει στο σπίτι κάνει το ποδαρικό για να φέρει χαρά, υγεία , ευτυχία. Πάσχα Η μέρα της Αναστάσεως που ξημερώνει βρίσκει όλους είτε να σουβλίζουν τον οβελία ή να έχουν στον ξυλόφουρνο τον λαμπριότη, κατσικάκι γεμιστό. Ο γάμος Σχεδόν σε όλα τα χωριά υπάρχουν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, κανακιστές που γνωρίζουν τα τραγούδια και τα κανακέματα. Ο κανακιστής γνωρίζει πολλά και παλιά τραγούδια επαινετικά, που τα τραγουδά πρώτος αυτός και τα επαναλαμβάνει το νυφοστόλι, δηλαδή όλοι οι προσκεκλημένοι του γάμου. Αρχίζει πάντοτε με την ευχή: Έλα η ώρα η καλή ή και: Να’ ναι η ώρα η καλή, συνεχίζοντας με κανακέματα για τον γαμπρό, τη νύφη, κουμπάρο, συμπεθέρους, οργανοπαίχτες, κουρέα και συγγενείς. Στα παλιά χρόνια ο γάμος διαρκούσε πολλές ημέρες, ακόμη και δεκαπέντε μέρες. Σήμερα δυο μέρες πριν το γάμο στολίζονται τα κρεβάτια του νυφικού σπιτιού, όπου οι ανύπαντρες κοπέλες στρώνουν το κρεβάτι του γάμου και μετά ξαπλώνουν πάνω του όσα μωρά και βρέφη υπάρχουν στο σπίτι για να αποκτήσει το ζευγάρι πολλά παιδιά. Οι μεγαλύτερες γυναίκες τραγουδούν ευχές στους μελλόνυμφους και ταχτοποιούν τα ρούχα και γενικά τα πράγματα του ζευγαριού βάζοντας τα στη θέση του. Το παραδοσιακό μελεκούνι είναι το γλύκισμα που προσφέρεται σε όλους τους καλεσμένους. Τη μέρα του γάμου το τραγούδι δε σταματά από την ώρα που ντύνεται η νύφη μέχρι την ώρα που οι γνωστοί, συγγενείς και φίλοι τη συνοδεύουν στην εκκλησία. Μετά τη γαμήλια τελετή ραντίζουν το ζευγάρι με ρύζι για να ‘’ριζώσει’’ και ακολουθεί το ολονύκτιο γλέντι που παραχωρεί το ζευγάρι στους προσκεκλημένους. Ένα άλλο έθιμο που έχει τις ρίζες του βαθιά στην αρχαιότητα είναι οι καλαφουνιές. Κάθε 1η Μαΐου όλες οι οικογένειες φτιάχνουν στεφάνια από λουλούδια για να υποδεχτούν την άνοιξη. Τα στεφάνια τα κρεμάνε στις πόρτες των σπιτιών. Έπειτα στις 23 Ιουνίου, στην γιορτή του Αϊ Γιάννη κάθε γειτονιά μαζεύει τα στεφάνια και τα βάζουν φωτιά σε κάποιο κεντρικό σημείο. Είναι το πέρασμα της άνοιξης στο καλοκαίρι. Νεαροί και νεαρές πηδάνε πάνω από τις φλόγες για να ξορκίσουν το κακό αλλά κυρίως όπως πιστεύεται επειδή φέρνει τύχη και υγεία.