7
половина. Собата е полна со голем број на цвеќиња, украси и семејни слики. Тамара седи на кеветот и плаче. МАРТИНА ЈОВАНОВА: Во ред е г-ѓо, смирете се ве молам. ТАМАРА НАУМОВСКА: Како да се смирам!? Таа ми беше единствената ќерка, мојата најголема љубов. МАРТИНА ЈОВАНОВА: Разбирам. ТАМАРА НАУМОВСКА: Не, вие не ме разбирате. Целиот свој труд го имав вложено во нејзе. ВИКТОР АРСОВСКИ: Што ќе ни кажете за вашата ќерка. Каква личност беше? Тамара ги брише солзите со марамче. ТАМАРА НАУМОВСКА: Беше многу добра личност, секогаш сакаше да им помага на другите, не знам зошто некој би и го направил ова. Тaа не го заслужи ова. ВИКТОР АРСОВСКИ: Дали имаше некои проблеми во последно време? ТАМАРА НАУМОВСКА: Не, колку што можам да се сетам. Во последно време беше целосно посветена на учењето и се ближеа испитите. ВИКТОР АРСОВСКИ: Разбирам. Што е со нејзиниот татко, како што можам да забележам го нема на ниту една од вашите фотографи. ТАМАРА НАУМОВСКА: Тој не постои за нејзе! МАРТИНА ЈОВАНОВА: Како мислите „не постои"? ТАМАРА НАУМОВСКА: Тој гад не напишти и двете додека Емилија беше сеуште бебе и замина со својата љубовница. МАРТИНА ЈОВАНОВА: