REPORTAZH
Ohri
një grishje e freskët e verës së nxehtë Ky material është mbështetur nga Ministria e Ekoniomisë së Maqedonisë, Sektori i Turizmit
Irena Kanani Ditët e nxehta kanë filluar dhe çdonjërit prej nesh në mendje i vijnë zhurmat e dallgëve, dielli që na përkëdhel fytyrën, dhe dëshira për të provuar ujin që përshkon trupin tonë, duke na freskuar e relaksuar në këtë stinë ëndrrimtare. E në këtë rrëmujë mendimesh dhe dëshirash, më vjen një ftesë si me porosi për të udhëtuar drejt Liqenit të Dritës, për në Ohër. Drejt Ohrit u nisëm nga Tirana, pasi u siguruam që asgjë nuk na mungonte. Rruga ishte e qetë dhe vëmendjen e mori peisazhi i ripërtërirë që, kur e shikon në këtë stinë thua vërtet që Shqipëria ka një natyrë madhështore. Aty i gjen të gjitha ngjyrat, tokat janë të mbuluara nga të mbjellat dhe pemët të lulëzuara së bashku me frutat që po çelin e rriten. Disa kilometra, pasi kishim kaluar Elbasanin, Librazhdin, ndalesën e parë e bëmë në vendin, ku lavazhet janë kthyer në një habi për çdo të huaj. Nëse do ti numërosh janë gjithsej 8-10 lavazhe, që presin të lajnë makina. Ndodhemi në Urakë, një fshat pranë qytezës së Prrenjasit. Aty provuam ushqimin e zonës në një mëngjesdrekë të shpejtë dhe pas disa minutash u nisëm sërish. Shpesh përvojat e jetës janë të çuditshme, për herë të parë në jetën time provova kontrollin e doganave. Kjo ndalesë i shtoi humorin udhëtimit tone, pavarësisht se kishte nevojë për kalitje nervash. (E kam fjalën për doganën shqiptare). Kontrolli filloi me makinën, e cila pothuaj u zbraz nga çdo gjë. … të qeshurat u shtuan kur gjatë komunikimit me policët, morëm vesh se ne u kontrolluam se ashtu na kapi sistemi, ose ndoshta sepse Koli kishte tatuazh dhe një pamje të sertë e të ngrysur (ufff edhe ne shqiptarët si bëjmë, duhet të jemi të rregullt, pa tatuazhe e të qeshur, ndryshe konsiderohemi e Qafthanës, së bashku me këtë rrëmujë e adrenalinë të shtuar, udhëtimi mori rrjedhën normale deri në Ohër. Sapo mbërritëm, nuk e hoqa nga dora aparatin fotografik. Doja që çdo gjë të mbetej 80
We would like to draw your attention to one of Macedonian's greatest truths, the truth of Ohrid, an immortal town, a magical hill whose primordial pulsation links ancient and modern times forever. Ohrid has been a living town for two thousand and four hundred years. It is the legitimate descendant of the shining Lychida, a town whose achievements were woven into the tapestry of a powerful ancient civilization. The town of Ohrid is indeed the cultural history of the Republic of Macedonia in miniature. As an Episcopal center in ancient times, and likewise through the widely renowned Ohrid archbishopric, the town has likewise through the centuries represented the entire ecclesiastical history of Macedonia. It bears the name "The Balkan Jerusalem". Trough the activity of St. Clement of Ohrid, the first pan - Slavonic university in Europe was situated here. Ohrid was the most important official capital of the first Slav Macedonian state, of Samuel's empire. And Ohrid was the center of Macedonia's nineteenth century revival. Today Ohrid is a cultural, spiritual and tourist center of Macedonia. And finally, as the crowning glory of its values, Ohrid and Lake Ohrid have been named a world cultural and natural heritage listed city under the protection of UNESCO since 1980. Ohrid and Lake Ohrid, the Ohrid tourist resort, is a leading tourist center in Macedonia. The most valuable aimes are cultural and sustainable model of tourism as wall as improvement of receptive offer, which is compatible with contemporary tourist needs.