Gazetka szkolna - "NASZYM ZDANIEM"

ŚRÓDZIEMNOMORSKA SZKOŁA PODSTAWOWA, GIMNAZJUM I LICEUM IM. ŚWIĘTEGO DOMIINIKA GUZMANA W LUBLINIE

Nr 10/2019



W tym numerze:



Wywiad z Panem Dyrektorem Robertem Sędzielewskim



Rozmowa z ostatnimi gimnazjalistami

NASZYM ZDANIEM Od redakcji:: Zapraszamy do lektury prawie wakacyjnego numeru pisma.

W nim wywiady , felietony i trochę literatury może nawet pięknej :)

Gimnazjaliści ostatni raz mają głos.

Teraz jest osiem



Rozważania o wolności i rozstaniach

lat podstawówki i taki system wprowadził zamieszanie w reformie



Trochę literatury

oświaty. Posłuchajcie, co myślą o wszystkim ostatni gimnazjaliści. ciąg dalszy str.

Oczami nauczycieli Zapraszam do przeczytania wywiadu z dyrektorem naszej szkoły.

-Co poprawia Panu humor?

-Piątek po południu (śmiech). Wiele rzeczy może na to wpłynąć, czasami zdarza mi się mieć nawet dobry humor w szkole. Ciekawy przebieg lekcji, ważne spotkania, ciekawa rozmowa, spotkanie z ludźmi, którzy myślą podobnie i można z nimi na różne tematy porozmawiać.

Ciąg dalszy str. 2

Co z tą wolnością?

Lekcja polskiego. Wypracowanie. Temat prosty - wolność. Machasz ręką, wiesz, że uwiniesz się w pół godziny i będziesz miał... wolność właśnie. Zaczynasz pisać. Na początku jest prosto. W miarę zagłębiania się w labirynt przykładów i argumentów, zauważasz jednak coraz więcej ścieżek, każda z wieloma zakrętami i odnogami. Gdzie jest to wyjście? Ciąg dalszy str. 12.

NASZYM ZDANIEM Str. 2

Oczami nauczycieli

Ciąg dalszy wywiadu z dyrektorem Robertem Sędzielewskim.

-Co poprawia Panu humor?

-Piątek po południu(śmiech). Wiele rzeczy może na to wpłynąć, czasami zdarza mi się mieć nawet dobry humor w szkole. Ciekawy przebieg lekcji, ważne spotkania, ciekawa rozmowa, spotkanie z ludźmi, którzy myślą podobnie i można z nimi na różne tematy porozmawiać. To zdecydowanie poprawia mi humor. Czasem jeszcze dobra muzyka.

-To jaki jest Pana ulubiony gatunek muzyczny?

-Zdecydowanie punk rock i polska muzyka z lat 80.

-Czy zawsze Pan chciał być nauczycielem?

-Nie. Dopiero od czwartego roku studiów, gdy udało mi nauczyć koleżanki do poprawy egzaminu z fizyki. One uznały, że to było efektywne, więc pomyślałem, że muszę mieć do tego jakiś talent, żeby uczyć. Dlatego od razu po studiach poszedłem do szkoły.

-Jakiego przedmiotu chciałby Pan uczyć i dlaczego, gdyby to nie była matematyka?

-Interesuje i pociąga mnie wiele rzeczy z geografii. Są też rzeczy związane z historią, zdarzało mi się mieć takie zastępstwa i mogłem mówić o najnowszej historii jako jej świadek. Chociaż zdarza mi się to dość sporadycznie. Gdybym miał systematycznie uczyć innego przedmiotu wymagałoby to sporo przygotowania.

Str. 3

-Jakie są plany związane z naszą szkołą?

-Reforma wymusiła zmianę. Gimnazja zakończą swój żywot w czerwcu, już nie będzie Gimnazjum Śródziemnomorskiego. Od pewnego czasu była 7 i teraz jest 8 klasa szkoły podstawowej, ale wydaje się, że był to tylko jednorazowy eksperyment, ponieważ rok później klasa 7 już nie powstała.

Od 1 września będzie tylko Śródziemnomorskie Liceum Ogólnokształcące.

Ważni są też uczniowie stąd moje pytanie: czy istnieją głupi uczniowie, czy każdy ma jakiś talent?

-Czy istnieją głupi ludzie? Moim zdaniem jest to bardzo prymitywne podejście do tematu. Można powiedzieć, że każdy ma jakiś talent, tylko trzeba to odkryć. Takie zadanie ma szkoła i rodzice na każdym etapie edukacji. Każdy ma talent, tylko czasami jest on głęboko ukryty. Myślenie, że człowiek jest głupi uważam za niedopuszczalne i jest to również nieewangeliczne.

-Jak Pan ocenia metody edukacji w Polsce?

-Różnie to wygląda. Sam miałem nie za dobre doświadczenie szkoły, jeżeli chodzi o metody prowadzenia zajęć. Sposób prowadzenia matematyki był zaprzeczeniem tego jak ja uczę.

Zawsze chciałem inaczej prowadzić lekcje, niż samemu byłem uczony. Uczono wszystkich w sposób, który zniechęcał i któremu towarzyszył strach. Do dzisiaj tak jest w wielu szkołach, mam nadzieję, że nie u nas tak bardzo. Stres zawsze jest, ale mam nadzieję, że nie ma terroru. Jeżeli dominuje strach trudno się skoncentrować i uczyć.

NASZYM ZDANIEM Str. 4

Czy liceum ogólnokształcące powinno kształcić we wszystkich kierunkach, czy przygotowywać do konkretnych studiów?

-To jest dylemat. Powinno być tak, że w trakcie liceum należy wybierać przedmioty, których intensywniej się uczymy i przygotowywać się do pewnych kierunków studiów, jednak nie do końca zaniedbując inne przedmioty. Ten model, który my mamy w szkole, że humaniści mają przyrodę, a ściśli mają historię i społeczeństwo uważam za pożyteczny. Z jednej strony nie nękamy uczniów, którzy wybrali sobie przedmioty ścisłe i nie każemy im się uczyć szerokich zagadnień z historii oraz wos-u, z drugiej strony dajemy im jakąś edukację w tym zakresie i tak samo jest z przyrodą dla humanistów.

-Jak Pan ocenia reformę edukacji, że jest 8 lat podstawówki i 4 lata liceum?

-To jest powrót do czasów sprzed 20 lat, kiedy taki system był w Polsce. Był on wprowadzony w czasach komunizmu. Nie sądzę, żeby dzisiaj ktoś świadomie chciał wracać do komunizmu, ale dla wielu jest to sentyment do młodości. Ci którzy są autorami reformy i mają pozytywne doświadczenia z tych czasów, uważają, że inni będą mieli podobnie. Narzucają system, który jest sprzeczny z tym co się dzisiaj dzieje w Europie i na świecie, więc ja to wszystko negatywnie oceniam. Lepiej by było gdybyśmy zostali przy starym systemie, czyli 6 lat podstawówki, 3 lata gimnazjum i 3 lata liceum.

W szkole nie tylko się uczymy. Jak ocenia Pan pracę samorządu szkolnego?

-Lepiej, w porównaniu z poprzednim rokiem. W ubiegłym roku samorząd praktycznie nie działał. W tym roku widać,

Str. 5

szczególnie u przewodniczącego Maćka, że jest bardzo aktywny i ma różne inicjatywy. To jest pozytywne i warto dyskutować na temat różnych, innych pomysłów. Niektóre niestety jeszcze nie wyszły, ale nie całkowicie z winy samorządu, lecz też dlatego, że my-nauczyciele boimy się nowych rzeczy i często jesteśmy na nie zamknięci. Mam jednak nadzieję, że uczniowie nie będą się zniechęcać i zechcą brać udział w różnych inicjatywach.

-Czego życzy Pan w ostatnim słowie uczniom naszej szkoły?

-Na obecny dzień, to chciałbym, żeby jak najszybciej nadeszły ferie, a potem wiosna. Ocieplenie i dłuższy dzień, mnie też wprawia w pozytywny nastrój. W dłuższej perspektywie to chciałabym życzyć, aby odkryć do czego każdy z nas jest powołany, aby pójść za swoimi marzeniami i starać się polubić naukę. Wiem, że jest to trudne i rzadko się o tym rozmawia, ale warto się uczyć. Zdecydowanie dla siebie, a nie dla ocen. Wydaje mi się poza tym, że teraz oceny maja drugorzędną rolę, nie widzę wiele osób, które walczyłyby o dobrą Wywiad został przeprowadzony 22 stycznia br.

Kasia.

NASZYM ZDANIEM Str. 6

WAKACJE Już wkrótce będą wspaniałe wakacje, więc cieszą się dzieci i mają tu rację.

Wszyscy chcą wyrwać się ze wsi i miasta i nie trzeba nam powtarzać tego hasła , bo większość cieszy się z wyjazdów z dala od hałasu, wrzasków, i pojazdów.

Potrzebujemy ciszy by „naładować akumulatory” i z nową energią oraz zapałem wrócić do szkoły.

Wyjedziemy w góry, nad jeziora i morza, więc myślę, że możemy zjeść też węgorza.

Jeżeli na wakacjach będziemy dobrze się bawili, to potem też w szkole będziemy się pilnie uczyli.

Niektórzy jednak z nas pozostaną w domach, więc możemy razem chodzić po parkach i ogrodach.

Gdy pójdziemy z ochotą całą paczką do kina, to chciałabym tam obejrzeć wielkiego rekina, bo bardzo lubię wspaniałe filmy i kino grozy gdyż uwielbiam bać się i krzyczeć ze zgrozy.

Możemy też pójść do lasu po jagody i grzyby, lub wziąć wędkę i pójść z chłopakiem na ryby.

Spędzimy też wolny czas w teatrze i galerii, tak, że może nam zabraknąć tych letnich ferii.

Czeka nas w wakacje wspaniała, urocza przygoda, jeśli tylko dopisze nam piękna, słoneczna pogoda.

We wrześniu wrócimy do szkoły opaleni, wypoczęci, a nauczyciele dadzą nam tyle zadań, że stale będziemy zajęci, lecz teraz mamy wakacje, więc nie martwimy się tym wcale gdy wrócimy do szkoły to wtedy będziemy wypłakiwać żale.

PRZYJAŹŃ Przyjaźń to uczucie miłe Ale może być też zawiłe. Żeby było piękne i trwało stale, To trzeba walczyć o nią wytrwale.

Przyjaciółka ze mną ciągle jest Zawsze ma dla mnie czas i czuły gest Pomaga mi i podąża za mną jak cień Również, wtedy gdy mam zły dzień.

Przyjaciółka nie wie co to jest złość, I nigdy nie powie, że ma mnie dość.

Ona wie co to radość, uśmiech na twarzy, To uczucie, o którym każdy wciąż marzy.

Ona poradzi mi w trudnych chwilach, Więc ja będę czuła się na siłach Pokonać wszelkie w życiu przeszkody I za to nigdy nie chce od nas nagrody.

Przyjaźń jest zawsze na dobre i na złe, Że nawet miłość temu nie równa się.

Na niej zawsze można polegać I nigdy za nią nie musisz biegać.

Przyjaciółka przy mnie jest gdy płaczę I wiem, że w trudnych chwilach ją zobaczę.

W przyjaźni wejdziesz na każdą górę, A nawet przepędzisz każdą chmurę.

Z nią spełnisz swe wielkie marzenia I zobaczysz jak przyjaźń się zmienia.

Ona cię wysłucha, nie zawiedzie, Nie pozostawi w żadnej potrzebie.

Kasia

Str. 7

Co nowego po starej miłości?

Różne są rozstania.

Dobre rozstanie, czy istnieje coś takiego? Przecież każde rozstanie jest dla nas bardzo bolesne. Wiele zależy też od tego, o jakim rozstaniu mówimy. Czy mówimy o osobach, które się już nigdy nie spotkają czy muszą spotykać się codziennie. Czy spędzili ze sobą kilka miesięcy, czy parę tygodni? Rozstanie boli dokładnie tak samo w wieku 7 lat jak i 50 lat.

Dobry początek, złe zakończenie.

Skupmy się na rozstaniu zwykłej pary np. Joanny i Adama.

Ta szkolna para doszła wspólnie do takiego wniosku, że powinni się rozstać, bo nie mają zbyt wiele wspólnego, a poza tym nie pasują do siebie i ich miłość się ,,wypaliła”.

Uznali, że zostają przyjaciółmi, aby nie skreślać całkowicie swojej znajomości, dlatego że chodzili razem do szkoły.

Niestety po paru miesiącach coś się popsuło, a oni nie byli wobec siebie uczciwi. Zaczęło się od wyjścia do kina.

Dziewczyna wyjeżdżała na wakacje i chciała się pożegnać z przyjaciółmi, ale nie zaprosiła na to spotkanie swojego byłego chłopaka. Mimo to ich wspólni znajomi go zaprosili i on pojawił się. Dziewczyna od razu straciła humor, ale uznała, że już skoro on jest, to postawi wszystkim bilety do kina. Na początku każdy się zachowywał normalnie, ale później Adam zaczął być nieprzyjemny dla Asi i zaczął wyciągać jakieś ich wspólne konflikty, które mieli jeszcze w czasie, gdy byli parą. Dziewczynie zrobiło się przykro, ale nic na to nie odpowiedziała, ponieważ wiedziała, że i tak niedługo zakończy się ich spotkanie, bo musi wracać do

Str. 8

aby spakować się na wczasy. Później już nigdy nic nie było takie samo. Joasia i Adam coraz częściej się kłócili, aż w końcu dziewczyna nie wytrzymała i zmieniła szkołę.

Czy to było dobre rozstanie? Wątpię, może i chcieli, aby takie było, ale coś nie wyszło. Uważam, że za szybko chcieli, aby ich relacje były normalne i żeby zachowywać się, jak gdyby nigdy między nimi się nic nie wydarzyło. Tego się raczej nie dowiemy, bo to wiedzą tylko oni. Można też powiedzieć, że było to dobre rozstanie, ale ze złym zakończeniem.

Rozstanie boli dokładnie tak samo w wieku 7 lat jak i w wieku 50 lat.

Trudne początki, dobry koniec.

Podejdźmy do tego tematu zupełnie z innej strony. Złe rozstanie, ale z dobrym zakończeniem. Pewna para Helena i Karol byli ze sobą już rok. Niestety w ostatnim czasie w niczym się nie dogadywali. Ciągle się kłócili i nie zgadzali się na żaden temat. Helena uznała, że nie ma sensu tego dalej ciągnąć. Postanowiła się rozstać z chłopakiem, bo już go nie kochała. Powiedziała o tym wszystkim Karolowi, ale on przyjął to bardzo agresywnie. Nigdy nie widziała go w takim stanie.

Rozstali się w niezgodzie. Helena oczywiście przewidywała taki rozwój sytuacji, ale miała nadzieję, że jednak uda jej się dojść do porozumienia z byłym chłopakiem. Rzeczywiście, po trzech miesiącach spotkali się zupełnie przypadkiem na mieście. Chłopak przeprosił ją za swoje zachowanie i zapro-

Str. 9

zaproponował koleżeństwo. Dziewczyna się zgodziła i od tej pory są najlepszymi przyjaciółmi.

Oczywiście nie wszystko się musi kończyć tak, jak jest to opisane w powyższych przykładach, ale według wielu osób takie rozstania są bardzo prawdopodobne. .

Zalety z życia singla Pamiętajcie, że nie zawsze rozstanie jest złe. Dzięki temu można zdobyć nowych przyjaciół, a ponadto po rozstaniu też jest życie. Nawet jeśli się wam wydaje, że życie bez tej jednej jedynej osoby nie ma sensu, to nie wolno się załamywać.

Na pewno gdzieś jest ta osoba, z którą będziemy szczęśliwi chyba, że spodoba nam się życie singla. Nawet jeśli chwilowo jesteśmy sami, to możemy fajnie wykorzystać te chwile.

Nie bez powodu się mówi, że miłość to same kłopoty. Kłótnie są męczące, a jeśli jesteśmy sami, nie musimy się z nikim męczyć i nie jesteśmy zobowiązani do ciągłego myślenia o drugiej osobie, a więcej czasu spędzajmy z przyjaciółmi, bo na pewno przy nowej miłości możemy troszkę ich zaniedbać.

Na pewno gdzieś jest ta osoba, z którą będziemy szczęśliwi. Nie każde rozstanie jest złe

Kasia

NASZYM ZDANIEM Str. 10

Ś

Makbet –epilog według Michała Malinowskiego Środek pobojowiska, wszędzie ślady krwawych walk. Na niebie krążą kruki a na lądzie padlinożerne zwierzęta rozgrzebują gnijące ciała.

Budzi się Makbet MAKBET Co takiego się zadziało, gdzie się znalazłem? Ciemność mnie ogarnęła jakby słońce z księżycem nagle spadły z nieboskłonu. Gdzie podział się mój przeciwnik, podły Makduff? Gdzie zniknął miecz mój i tarcza moja?

Zza Makbetem porusza się postać w czerni Kim żeś jest? Zdradź mi swe oblicze!

NIEZNAJOMY Kim jestem? Oglądałeś mnie wiele razy patrząc w lustro jednocześnie mnie nie zauważając Jestem przyjacielem ambitnych, wrogiem cnotliwych. Byłem przy Jezusie w chwili bólu i zwątpienia, stałem na schodach senatu w idy marcowe. Stałem przy Arminiuszu, przy Atylli i stałem również przy tobie, synu Sinnela.

MAKBET Mów że jaśniej, jak cię zwą?

NIEZNAJOMY Mam wiele imion lecz dla wielu są jak ość w gardle. Dla jednych jestem „wielkim nieprzyjacielem ludzkości”, złym duchem a dla innych Makbetem.

MAKBET Czegóż czarci chcą ode mnie? Czy to nie ich wina, że znalazłem znalazłem się w takim położeniu? Czyż nie byłem tylko waszą igraszką? Niemało Ci mych cierpień?

LUCYPER Doprawdy zadziwiające jest to jak ludzie od zalania dziejów w momencie klęski i cierpienia obarczają mnie winą za swą głupotę i za swe błędy gdy ja jestem tylko zwykłym obserwatorem.

Str. 11

MAKBET Łżesz potworze! Jak miałbym uwierzyć w jakiekolwiek słowo wypowiedziane przez ten plugawy, gadzi język?!

LUCYPER Czy na pewno to ja jestem tutaj potworem? Czy to ja włożyłem sztylet w serce swego kuzyna a zarazem króla? A może to ja posłałem zbójców na wiernego przyjaciela? Nie Makbecie to nie ja tu jestem potworem. To nie czarownice zmusiły cię do zbrodni pokazując ci sztylet a nie nie twoja małżonka ofiarowując ci go. To ty i twoje ambicje postanowiły go użyć. Ambicje które od zawsze ci towarzyszyły.

Makbet milczy odwracając wzrok Na pewno wiesz gdzie jesteśmy. Widywałeś takie miejsca setki razy, może nawet są ci bardziej znajome niż własny dom. Choć pokażę ci coś.

Przemieszczają się parę metrów i zatrzymują się przy ciele opartym o drzewo dębu MAKBET Co me oczy widzą? Rycerz w pięknej, błyszczącej zbroi z mieczem ostrym jak brzytwa ale z twarzą jakby moja. Czy to kolejny z twoich podstępów nikczemniku?

LUCYPER Lica ma twoje bo byłeś to ty.

MAKBET Byłem? Jam jest Makbet, król Szkocji. Jak niby ten przed nami różni się ode mnie stojącego tu przy tobie?

LUCYPER Ten na którego patrzysz umarł dawno temu wraz ze swym królem jako tan Kawdoru. Jedynie pozostało imię teraz splugawione. A wraz z imieniem pozostał sztylet nasączony krwią i ambicją.

MAKBET Mówisz jakbyś mnie znał a w rzeczywistości nie wiesz o mnie nic.

LUCYPER Wiem o tobie wszystko a może nawet więcej niż ty sam. Nasz los jest taki różny.

Oboje zgrzeszyliśmy dumą i chorą ambicją. I co nam to przyniosło? Koniec końców łączy nas więcej niż ci się wydaje.

MAKBET Zważaj na to co mówisz, czarcie!

LUCYPER Bo co się wydarzy? Poza tym, jedynie mówię prawdę. Ludzie i ich zabawna duma... Tak często zapominają o tym że z im wyższej pozycji i im wyżej skaczą tym upadek będzie boleśniejszy. Chyba nigdy się nie nauczą...

NASZYM ZDANIEM Str. 12

Gimnazjaliści ostatni raz mają głos.

Teraz jest osiem lat podstawówki i taki system wprowadził zamieszanie w reformie oświaty. Posłuchajcie, co myślą o wszystkim ostatni gimnazjaliści naszej szkoły.

-Jakie macie plany/marzenia na przyszłość?

-Basia R. To jest duży znak zapytania. Nie mam ochoty na jakąś wielką karierę. Sama jeszcze tego nie wiem, mam nadzieję, że w liceum się wyjaśni, co chcę robić.

Myślę bardziej o humanistycznym kierunku. Dokładnie jeszcze nie jestem pewna.

Jedyne, co wiem to, że chcę mieć rodzinę, dom i dzieci.

-Janek P. Ja jeszcze nie wiem, ale wydaje mi się, że w tej szkole jest duża szansa na to, żeby rozwijać swoje marzenia na fakultetach.

-Magda M. Ja jeszcze nie wiem, co chcę robić w przyszłości, ale wiem na pewno, że chcę ją wiązać z językami obcymi.

-Natalia R. Ja bym chciała zostać agentem nieruchomości, ale nie jestem jeszcze tego pewna.

-Kuba D. Nie wiem. To wszystko jest pod wielkim znakiem zapytania. Brak mi ambicji. Mam parę takich mniejszych marzeń, ale są to raczej fantazje niż marzenia.

Sam nie wiem, jaki kierunek wybrać, jeśli wybiorę przedmioty humanistyczne, to przekreśliłem cały swój los.

-A może coś z grami? Wiem, że się tym interesujesz.

-Tak, ale do tego trzeba mieć mózg. Może coś związanego z psychologią, którą zaraziłem się od siostry. W ostateczności pisarstwo.

-Filip M. Całkowicie nie wiem ,co chcę robić w życiu. Myślę, że życie samo mi to pokaże. Marzeń mam dużo. Na pewno pokierują mną też moje pasje. Jeżdżę konno i myślę o takim zawodzie jak weterynarz-Jeżdżę konno i myślę o takim zawodzie jak weterynarz. Na pewno będzie to jakaś praca związana ze zwierzętami. Myślę, że to będzie moją przyszłością, ale to wszystko się okaże kiedyś.

-Jak się czujecie w obliczu faktu, że kończy się gimnazjum?

-Janek P. Ja się czuję dobrze, ponieważ postanowiłem, że zostaję w tej szkole, w liceum. Bardzo lubię tutaj przebywać. Mogę powiedzieć również, że w liceum są bardzo fajne osoby, a szczególnie się cieszę, ponieważ wiele osób z mojej klasy zostaje też tutaj w liceum.

-Magda M. Ja również się cieszę i nie spodziewam się jakichś dużych zmian w związku z tym, że idziemy już do liceum, zwłaszcza jeśli zostaniemy w tej szkole, ponieważ dużo naszych znajomych tu zostaje. Myślę, że ogólnie jesteśmy zadowoleni.

-Natalia R. Ja się też cieszę, ale nie wiem jeszcze czy tutaj zostaję. Jeżeli zostanę tutaj w liceum, to liczę na pewne zmiany, ale na pewno na niewielkie.

Str. 13

-Basia R. Ja jestem zaskoczona, że tak szybko to minęło, bo mam wrażenie, że dopiero szłam do gimnazjum. Jest mi smutno, bo jestem bardzo związana z naszą klasą, ale z drugiej strony też się cieszę, bo poznam nowych ludzi i zdobędę nowe doświadczenia, ale jednak strach mi towarzyszy.

-Filip M. Ja czuję się tak samo, jak Basia, bo to jest już jednak koniec, a byliśmy tu ze sobą trzy lata. Zżyliśmy się z sobą, z całą szkołą, z nauczycielami. Będzie bardzo trudno odciąć się od tego, ale fajne będzie poznać nowych ludzi i nowe miejsca.

Podpis do obrazu/grafiki.

-Kuba D. Ja jestem przyzwyczajony do tego, że życie idzie dalej i należy się z tym pogodzić, więc nie ma za dużo powodów, aby rozmyślać nad tym.

-Wolelibyście chodzić do podstawówki(8 klas) czy cieszycie się, że chodzicie do gimnazjum?

-Basia R. Ja się cieszę, ponieważ kiedy jesteś w podstawówce masz ciągle te same osoby wokół siebie, a gdy idziesz do gimnazjum masz nowych znajomych i w liceum tak samo. Jest pewne zróżnicowanie i to jest fajne. Ja jedynie czego zazdrosz„Aby przykuć uwagę czytelników, umieść tutaj interesujące zdanie lub czę ośmioklasistom to tego, że nie mają egzaminu z części historycznej, przyrodniciekawy cytat z artykułu.” czej i wiedzy o społeczeństwie.

-Filip M. Kiedy wchodził pomysł, żeby było osiem klas, to pomyślałem sobie, że wolałbym zostać w podstawówce, ale teraz się cieszę, że jestem w gimnazjum, bo poznałem nowych ludzi i myślę, że w liceum będzie dokładnie tak samo.

-Kuba D. Myślę, że jest to związane z doświadczeniami jakie się miało. Jeśli niezbyt podobała ci się podstawówka, to z pewnością będziesz chciał iść dalej do gimnazjum, a jeżeli podobała ci się podstawówka i lubiłeś swoją klasę i nauczycieli, to będziesz wolał zostać do ósmej klasy.

-Janek P. Ja się cieszę, że chodzę do gimnazjum dlatego, że mogłem poznać wiele nowych rzeczy i czuję się trochę dojrzalszy.

-Magda M. Ja się też cieszę, że chodzę do gimnazjum, a nie do podstawówki. Uważam, że lepszy jest system trzy lata gimnazjum i trzy lata liceum. Nie podoba mi się taki system, że jest osiem lat podstawówki i cztery lata liceum.

-Natalia R. Ja się cieszę, że chodzę do gimnazjum, bo mi się ogólnie podoba ta nazwa.

-Czy boicie się rekrutacji do szkoły średniej?

-Janek P. Można powiedzieć, że jednak troszkę się boimy, ponieważ stopnie też są ważne, a jeszcze nie znamy naszych końcowych ocen. Ja przywiązuje do nich dużą wagę, ale jednocześnie nie bardzo się tym przyjmuję. Strach jest naprawdę niewielki.

-Magda M. Ja również uważam, że nie ma się za bardzo czym przejmować, bo na pewno dostaniemy się do naszych wymarzonych szkół. Należy się tylko starać, aby nasze oceny były jak najlepsze.

Natalia R. Trochę się boję, bo jak chciałabym pójść do innej szkoły, to mam obawy, że mnie nie przyjmą, ponieważ mogę mieć za niską średnią.

-Basia R. Nie boję. Mam takie odczucie, co będzie to będzie.

-Filip M. Nie boję się tego i nie martwię tym, bo co ma być to będzie.

-Kuba D. Ja też jak wyjdzie, tak wyjdzie.

-A jak z egzaminem gimnazjalnym? Nie boicie się go?

-Filip M. To już inna sprawa, ja się go troszkę obawiam, ale znów; co ma być to będzie.

-Basia R. Dokładnie, to jest tak samo jak z rekrutacją, tak samo jak Filip powiedział będzie, jak będzie. Sama jestem ciekawa, na ile procent zdam.

Wywiad został przeprowadzony w dniach 24 stycznia i 20 marca br.

Wywiadu udzielili uczniowie trzecich klasy gimnazjum, a rozmawiała dziennikarka naszej gazetki: Kasia

Co z tą wolnością?

Pytając dzieci, czym jest wolność, otrzymamy oczywistą odpowiedź: "To wtedy, kiedy możemy robić, co zechcemy i nikt nam tego nie zakazuje". Mają na myśli, na przykład, oglądanie bajek przez cały dzień. Posadźmy więc dorosłego na kanapie przed telewizorem, niech zaspokoi swoją ciekawość, co się w świecie dzieje. Na razie go tak zostawmy i wróćmy do dzieci.

Religia sprzeciwi się ich definicji wolności. Powie - "Ona jest wtedy, gdy robiąc coś, jesteśmy świadomie odpowiedzialni konsekwencji, tych dobrych, jak i złych". Drastyczny przykład - seryjny morderca i kolejna ofiara. Zrobił, na co miał ochotę? No zrobił. Wolność?

Uciekając przed złapaniem, jest niewolnikiem własnych czynów i ich skutków.

Sprzeciwicie się - na przykładzie zabójcy to działa. A my? Wróćmy do człowieka na kanapie. Zniewolony lenistwem, nie wstał po pilota, kiedy zaczęły się reklamy. Bombardują więc jego umysł informacjami o smartwatchach i najnowszych modelach telefonu. Mimowolnie przyznaje przed sobą, że ze swoim telewizorem kineskopowym jest zacofany technologicznie. Do tej pory mu wystarczał, ale dołączając do tego namowy "nowoczesnych" dzieci i wnuków, poddaje się w końcu i dla świętego spokoju kupuje plazmę. Od tej pory nie może się połapać w tych wszystkich funkcjach i jest zły, że uległ.

Niewolnik mediów, technologii i pędu owiec. Łącząc to wszystko, możemy w końcu uznać, że wolność to możliwość wyborów w życiu, pomijając już, że jakiegoś dokonać musimy. To także kierowanie się przy tym rozumem, a nie emocjami, bo właśnie te przejmują nad nami kontrolę. Dobry człowiek będzie się starał uniknąć złych skutków, jakie mogą nadejść. Może jednak czegoś nie przewidzieć i stanie wtedy przed problemem, który musi rozwiązać. Musi - bo paradoksalnie dokonał wcześniej w wolności wyboru, który przywiódł go aż tutaj. Uciekając od tej odpowiedzialności, także staje się więźniem poprzedniego wyboru. Tutaj rodzi się następne pytanie - czy każdy przymus to niewola? A czy są nią zbrodnie w afekcie? Czy każdy pierwszy emocjonalny odruch jest wyrazem swobodnego wyboru?

Dochodzisz do kilku ślepych zaułków, nie zbliżając się znacząco do wyjścia.

Weronika